Deze ervaringen rond omgangsregelingen zijn de afgelopen jaren verzameld. Omdat het onoverzichtelijk werd en omdat we krapper in onze tijd zitten, verzamelen we geen nieuwe bijdragen meer. Dat wil niet zeggen dat alle problemen nu zijn opgelost.
In de statistieken zien we wel de zoektermen waarmee jullie deze pagina weten te bereiken en die alleen al zijn echt verschrikkelijk.

Ondanks dat we geen ervaringen meer plaatsen, blijft de problematiek actueel.
Voor iedere geplaatste bijdrage is er nog altijd een veelvoud aan moeders dat in soortgelijke omstandigheden verkeert.

We hebben alle ervaringen ook in de volgende thema's opgedeeld:

Bijdragen over incest en omgangsplicht:

:: hopenloze mama :: maandag 18 mei 2015 :: 11:05:43permalink

Sinds enige tijd ben ik weg bij mijn ex door zijn alcoholverslaving en het huiselijk geweld wat er wad, sinds kort komt mijn dochter (3jaar) met zeer zorgwekkende uitspraken thuis over haar vader dat hij haar pijn zou hebben gedaan bij haar plasser ed.
Nu is het op dit moment zo dat er een strafrechtelijk onderzoek loopt naar hem en mij door politie is verteld dat er geen omgang mag zijn ten tijde van dit onderzoek.

Veilig thuis, het voormalig AMK acht het in het belang van het kind dat er een begeleide omgamg komt met vader, ik heb gezegd (na overleg met politie) hier niet vrijwillig aan mee te gaan werken en er werd toen gezegd dat mijn ex een kort geding zou starten waarop ik heb geantwoord dat ik mij volgens politie daarover niet hoef druk te maken.

Mijn advocaat belde net met de mededeling dat mijn ex inderdaad een kort geding is gestart en als politie niks op papier zet wij dit kort geding niet gaan winnen. Ik heb direct de politie gebeld en die zeggen het volgende: de rechtbank kan zien dat er een strafrechtelijk onderzoek loopt en dat er spullen in beslag zijn genomen. Hier moet ik het dus mee doen...ik ben zo ontzettend bang dat omdat mijn kindje pas 3 is en dus niet gehoord mag en kan worden er straks gewoon een omgang komt....ik wil mijn kindje beschermen en ik vind echt dat ze iets onmogelijks van mij vragen.
:: Krachtmens :: vrijdag 31 oktober 2014 :: 19:35:40permalink

Ik ben moeder van 2 dochters die mij recentelijk verteld hebben dat hun vader hun seksueel heeft misbruikt. Ik heb gedaan wat ik in mijn ogen moet doen..... Achter je kinderen gaan staan.
Het zal een lang traject worden maar we gaan ervoor.

Moet wel even vertellen dat mijn dochters nu rond de 15 jaar oud zijn. Het misbruik heeft 3 jaar geduurd. Ik hoef jullie waarschijnlijk niet te vertellen hoe je wereld instort en je hart breekt wanneer je deze vreselijke dingen hoor.

Nadat ik het hoorde ben ik vertrokken met mijn dochters. Diverse instanties gebeld en op hun advies toch weer terug gegaan naar het huis waar dit allemaal gebeurt is. Nou dat is echt geen oplossing. Een sopje erdoor werkt echt niet.

Ben heel benieuwd hoe het zal gaan omdat vader uiteraard ontkent en graag contact wenst met de meiden.

Iemand tips?
:: Cilu::zaterdag 5 november 2016 :: 14:37:51

Beste Dwaze moeder, Ik ben buitenlander en mijn Nederlands is niet 100% maar ik kan u begrijpen. U bent niet alleen. Hartelijke groet, Cilu
:: Bredase mama :: maandag 20 juni 2011 :: 11:30:52permalink

Na een ´redelijke´ omgangsregeling van een jaar werd ik met spoed gebeld naar het kinderdagverblijf van mijn dochtertje te komen (toen net geen 4 jaar oud). Mijn dochter had namelijk ´dingen´ verteld die ze daar als zeer zorgwekkend beschouwden. Zij hadden hiervan ook melding gedaan bij het AMK. Daar adviseerden zij me om het contact met de vader van mijn dochter (de verdachte) meteen stop te zetten, en natuurlijk heb ik dat ook gedaan. We zijn nu 2,5 jaar en 2 rechtzaken én 1 onderzoek van de Raad van de Kinderbescherming verder. De uiteindelijke uitkomst is dat mijn dochter verplicht contact moet hebben met haar vader in een omgangshuis waarna er bekeken zal worden welke vorm van omgang er daarna zal worden ingevoerd. Van mij wordt dus verwacht dat ik mijn dochter contact laat hebben én in de toekomst alleen laat met de man die haar misbruikt heeft. De reden daarvoor is dat kinderen onder de 4 jaar niet mogen getuigen in een studio van de politie, en er daarom alleen ´indirect´ bewijs was tegen haar vader. De dingen die mijn dochtertje heeft verteld op de opvang gelden helaas niet als bewijs. Ik heb nog dagelijks last van deze situatie en de machteloosheid en nachtmerries die ervan gekomen zijn. Als ouder wil je je kinderen beschermen en als dat niet lukt voel je je een grote mislukkeling, ook al weet je wel dat het niet jou schuld was, zo voelt het wel! Je 3 jarige dochter horen zeggen: "papa ging met zijn vinger in mijn plasje en dat deed au" is het meest afschuwelijke wat een moeder kan overkomen. En om haar daarna uitgebreid te horen beschrijven hoe ze gedwongen is toe te kijken terwijl haar vader oraal bevredigd werd door zijn nieuwe vriendin! Ik vind dat de wetgeving in Nederland te ver doorgeschoten is. Tuurlijk hebben vaders ook rechten maar PEDOFIELEN niet!
:: Nicole Jonkman::donderdag 23 juni 2011 :: 21:48:34

U moet in een vreselijke situatie verkeren, ik hoop dat er gerechtigheid komt. Denk aan een brief naar de burgemeester en naar de overheid. Neem het op op een recorder, justitie wordt beperkt in haar mogelijkheden. Maar de maatschappij pikt het niet, pas dan kan justitie meer.Neem zelf wel verantwoordelijkheid voor uw stappen. Uw ex liegt, als beton. In ieder geval heeft hij jou en totaal zijn kind verloren. Geniet van simpele dingen, zoek met je kind naar fijne dagelijkse leuke dingen. Laat die klootzak niet jullie leven bepalen. Praat, tegen iedereen! Praten helpt.Heel veel sterkte!Hij krijgt echt zijn straf, de klootzak.Houdt moed, blijf in je kracht, je bent immers vrouw, net als ik.
:: Mama::zaterdag 3 september 2011 :: 20:52:32

Ik moet huilen om je bericht... Ik heb er geen woorden voor. Ik heb zelf straks met een omgangshuis te maken, maar de wereld is onder m'n voeten vandaan. Ik snap er niks van hoe het in Nederland werkt. Alles wordt er gedaan om de vaders te beschermen. Ik wil help schreeuwen, maar ik sta in een woestijn te roepen en niemand hoort me. :'(
:: Angela::dinsdag 28 februari 2012 :: 09:18:32

Ik zit in hetzelfde schuitje. Mijn kinderen zijn nu een keer naar het omgangshuis geweest. Ondanks constateringen bij huisarts en speltherapie doet de politie niets, omdat mijn dochter van destijds 5 jaar met een ontwikkelingsachterstand niet durfde te praten tijdens het verhoor. Onbegrijpelijk. Ondanks getuigenverklaringen van anderen dat mijn ex kinderporno bekeek heeft de politie hem niet eens verhoord. Ik wil dat mijn kinderen hun vader leren kennen, op een veilige manier. Dus onder begeleiding, maar dat is blijkbaar niet mogelijk. Inmiddels heb ik mijn buik vol van justitie die zogenaamd de kinderen moet beschermen. Ik hoop dat het ooit nog soort van goed komt.
:: molly::dinsdag 5 juni 2012 :: 14:13:52

Een soort gelijke ervaring heb ik ook meegemaakt, alleen kwam mijn zoontje thuis dat zijn vader een stuk speelgoed in zijn kont had gestopt, dat oma, vader betrapte en hem daarop heeft geslagen en zei: dat mag je niet doen!! Oma en vader ontkennen alletwee. Mijn zoontjes was net 4 jaar oud, helaas heeft de politie hier weinig of niets mee gedaan. Mijn zoontje was te jong voor een studioverhoor. Een studioverhoor nemen ze af vanaf 4 jaar????? Op dat moment lagen wij als ouder al een aantal maanden in scheiding, dus was ik bestempeld als een van die moeders die haar ex wel even van kindermishandeling beschuldigde. ( ik werd totaal voor mijn gevoel niet serieus genomen) Wie neemt mijn kinderen in bescherming???? NIEMAND !!! De politie heeft ons aangemeld bij jeugdzorg, daarna kwam de raad voor de kinderbescherming, rechtbank ,OTS, Cardea, Omgangshuis terug bij jeugdzorg, begeleide omgang thuis bij vader verzorgd door activite en een aantal rechtzaken verder, en begeleide omgang thuis bij vader door iemand uit onze eigen vertrouwde omgeving, kortom zonder begeleiding wil ik geen omgang voor mijn kinderen, maar volgende week gaat de rechter beslissen, hoe de rest van de omgang gaat verlopen. IK VOEL MIJ ZO MACHTELOOS. De kans dat de rechter gaat beslissen dat ze zonder begeleiding naar hun vader moeten, terwijl ze zelf ook echt niet willen, bezorgd mij nog steeds de nodige nachtmerries. Mijn kinderen zijn nu 10 en 9 jaar en we zijn inmiddels 5 lange jaren getouw trek verder. Hoe kunnen de instanties nu zeggen dat ze alles doen om de kids veilig te stellen en dat ze in het belang van de kinderen bezig zijn??? IK WEET HET NIET. IK BEGRIJP HET NOG STEEDS NIET.
:: Vlinder::zondag 22 juli 2012 :: 19:08:11

Mijn vertrouwen in de rechtstaat is weg. Alle bewijzen zijn er tegen de dader (vader) maar deze loopt nog vrij rond. Geestelijk een uitputting en lichamelijk een klap die maar niet herstelt. Wanneer helpt men ons en bovenal het jonge onwetende schuldloze kind wat hartverscheurend vertelde en benoemde wat 'papa' heeft gedaan met haar. Help ons a.u.b. wie weet raad?
:: joke::maandag 20 mei 2013 :: 20:27:52

ik heb ook een verhaal in die stijl mijn stiefdochter kwam ook met zo een verhaal af, nl incest en diende zelf klacht in bij politie; er is blijkbaar niet veel geloof aangehecht omdat ze mindervalide was ik ben vier jaar geleden weggevlucht bij mijn ex wegens partnergeweld en kindermishandeling hij kreeg contaktverbod maar na vier jaar kreeg hij een dag per week toegewezen sindsdien leeft hij het vonnis niet meer na een van mijn kinderen gaat bijna elke dag naar hem ondanks het verleden hij werd ook eens veroordeeld voor exhibionisme maar dat ziet de rechtbank blijkbaar niet want ik kan zelf min zoon daar nie weghalen met politie als ik klacht indien zo erg is het met de belgische wet, hij staat nie gedomicileerd op het adres maar mijn zoon verblijft daar elke dag na school en komt heel laat thuis mijn zoon is 15 jaar
:: Stien::donderdag 18 juli 2013 :: 16:30:31

Wat ongelooflijk naar dat dit jullie is overkomen. Mijn verhaal komt overeen met de jouwe, helaas. Wij zijn nu voor de tweede keer in het omgangshuis. Hebben een OTS, hebben al een raadsonderzoek gehad, de tweede is in aantocht en er zijn momenteel onderzoeken bij het Ambulatorium en natuurlijk tich rechtzaken.
Jou bericht is gepost in juni 2011. Ik ben erg benieuwd hoe jou verhaal verder is gegaan.
Hopelijk gaat het jullie nu goed. Ik gun het jullie!

:: Walhalla::dinsdag 24 december 2013 :: 05:37:45

Helaas heerst er het vooroordeel dat moeders misbruik zouden verzinnen alleen om onder de omgangsregeling uit te komen. Mijn zoontje is ook een omgangsregeling opgelegd, compleet met dwangsom, nadat zijn vader vertrok die zijn halfzus al had misbruikt. Dat mijn zoontje verteld heeft over misbruik tijdens de omgang wordt niet geloofd, noch door de politie onderzocht, na aangifte. BJZ blijft volhouden dat misbruik niet waar kan zijn, vader is te charismatisch. Men kijkt niet eens naar de harde bewijzen die ik heb dat de vader in een controversiele sekte zit waar al veel kinderen misbruikt zijn, noch naar de waarschuwingen van experts van kindermisbruik.

Ik heb zelf maar geweigerd om mijn kind nog langer te laten gaan. Het gevolg is armoede door de dwangsom, en een ondertoezichtstelling, en we zijn bedreigd met een uithuisplaatsing, die ik heel serieus nam. Telkens weer leg ik aan de rechters het verhaal uit: wat mijn zoontje vertelde, hoe hij reageerde op de omgang, over de sekte, met alle bewijzen erbij. Ik ben nu al 6 jaar aan het procederen, tot aan cassatie toe. o.a. elke Kerst en zomervakantie ben ik "gezellig" de enorme papierenboel aan het doorworstelen voor rechtszaken.
Ik zou graag willen dat wij de kans kregen weer een normaal leven op te bouwen. De druk om mijn kind toch weer de misbruiksituatie in te sturen ligt enorm hoog. Ik geef het niet op. Het leven en welzijn van mijn kind staat op het spel.
:: K :: woensdag 8 juni 2011 :: 13:04:06permalink

Alweer 4 jaar geleden is mijn prachtige dochter geboren. In de tijd tijdens de zwangerschap had ik eigenlijk geen contact meer met de vader. Toch wilde ik het wel een kans geven dus heb ik de vader ingelicht.Toen wist ik niet waar ik aan begon. Mijn ex kon zichzelf nooit beheersen. Wanneer je een verkeerd antwoord gaf sloeg hij met z'n vuisten tegen de muur of gooide alles wat omhanden was kapot. 2 tellen later kon hij als een zielig vogeltje onder de douche gaan zitten huilen en zoals hij zelf zei z'n tranen via het douche putje laten wegvloeien. Toch blijf je hoe erg ik dit ook vind om te schrijven bij zo'n iemand. Waarom? diep van binnen denk ik, dat ik het erg moeilijk vond geen gezin te zijn. Nu weet ik dat ik dat gezin wel ben, ook als je alleen bent met je kind ben je een gezin. Maar toen voelde het anders. Ik heb me mentaal laten mishandelen, lichamelijk werd het erger toen hij als Bijzonder Opsporings Ambtenaar bij de politie in dienst kwam. Hij voelde zich heel wat, zo'n uniform geeft macht. Elke keer als hij me opsloot en de sleutel meenam zei hij bel de politie maar ze geloven je toch niet want: IK BEN DE POLITIE. Je wordt bang en soms denk ik waarom ben ik niet gewoon met een trein weg gegaan. Ik heb daar nog geen antwoorden op, zelfs niet na 4 jaar. Na de geboorte was het al snel mis. De ruzies werden erger en de mentale mishandeling ook. Van sterke vrouw was ik nu nog maar een in elkaar gekropen meisje. Financieel had hij me uitgekleed, als hij kwaad was gooide hij me tegen de muur. Totdat hij zelf besloot voor zichzelf te kiezen. Hij verliet ons. En toen begon ik langzaam aan weer sterker te worden. ook al geloofde ik alles wat hij zei. Uiteindelijk ben ik via juridisch loket bij een advocaat terecht gekomen. Maar dan begint de ellende van 4 jaar. Erger en erger wordt het. Hij neemt een advocaat van de dwaze vaders, Van Weegberg uit Den Haag. Een ieder die tegenover deze man heeft gestaan kent zijn werkwijze en tactieken. Elk half jaar had ik wel weer een rechtszaak die altijd om de omgang ging. Mijn ex zei dat ik me nergens aan hield ook al was dat wel zo. Hij verzon gewoon wat. Wilde meer en meer het was net rupsje nooit genoeg. Ik heb het eenhoofdig gezag en de vader heeft de kleine alleen erkend. Toch komt er uiteindelijk een redelijke omgang en ik dacht dat het goed zou zijn voor de kleine meid. Toen begon de ellende met mijn kleine meisje. op haar 2de sprak ze ineens over piemeltrekken en dat papa's piemel stonk. Ze vertelde dat ze aan papa's piemel moest trekken. Kreeg ook andere rare uitspraken. Toen ik om uitleg vroeg zei hij dat het me niks aanging wat er bij hem thuis gebeurde. Ik kon niet geloven dat mijn ex iets raars zou doen totdat het gedrag van de kleine andere wendingen kreeg. Ik besloot haar naar een speltherapeut te laten gaan waar schokkende dingen uitkwamen. Ik besloot de omgang per direkt te stoppen. Maar toen begon de ellende pas echt. Want de vader heeft natuurlijk wel een uniform. Rechters sluiten hun ogen en zien niet die wanhopige moeder maar zien een huilende hysterische moeder en creëren zo een eigen beeldvorming van jou als moeder. Je wordt als moeder ongeloofwaardig neergezet. Juist omdat ze zeggen dat moeders vaker met seksueel misbruik schermen. Verschrikkelijk want als dat zo was had ik dat vanaf het begin toch al gedaan? En niet na zoveel jaar. Wat verschrikkelijk dat je moet vechten voor de waarheid. We duiken tenslotte onder in de weekeinden, en dan gebeurt het ergste wat je kan overkomen. Eind vorig jaar wordt op een donderdag bij mij aangebeld. Er staan 2 agenten voor de deur, ik geef aan dat ik geen zin heb in dit soort dingen (mijn ex stuurde wel vaker collega's langs). Jawel mevrouwtje werd er gezegd. Er verschijnen 5 agenten vanachter de bomen naast mijn huis. Ik voelde angst en adrenaline. Ik rende naar binnen pakte mijn dochter maar ik werd overmeesterd door 4 agenten. Ik werd half gewurgd en mishandeld maar ik liet haar niet los. De kleine gilde en huilde, ik ook, totdat ze bijna mijn duim braken en ik los moest laten ... weg was ze... ik ben flauw gevallen. Een buurvrouw haalt me van straat waar ik bewusteloos door politie ben achtergelaten. Dan komt de shock: waar is ze? De buurvrouw belt mijn arts en ik ben in shock, kan niet praten alleen maar gillen mijn kind mijn kind, ik hyperventileer en val weer weg. 's Avonds moet ik mij van mijn arts laten onderzoeken op de eerste hulp van het ziekenhuis. Ik ben bont en blauw en heb flinke kneuzingen. Zelfs een week na de inval onderga ik nog een buikecho. Na aangifte van ontvoering/mishandeling te hebben gedaan en veel heen en weer gebel met mijn advocaat kwam ik te weten dat mijn ex haar had. Na een dag kon ik haar ophalen in Zoetermeer. De kleine getraumatiseerd en ik ook. Beiden worden we hiermee geholpen op dit moment. Nu staat er na weer een rechtszaak een schorsing van de omgang. Maar tijdens deze zogenaamde rustperiode gaat mijn ex door, hij legt beslag op mijn huis, mijn spullen, mijn belastingteruggave, mijn ouderschapskortingen en salaris. Ik weet: geld is maar geld en spullen zijn spullen als je kind maar veilig bij je is. Maar ik voel me niet meer veilig in mijn eigen huis. De kleine schrikt bij elke autodeur die dichtslaat. Nu zoveel maanden verder gaat het gelukkig weer een stuk beter. Er volgt een raadsonderzoek. Dat maakt je altijd onzeker maar gelukkig is het advies geen uithuisplaatsing want dat eiste mijn ex en ook geen gezagswissel dat eiste mijn ex ook. De uitspraak van de rechter moet nog komen maar ik hoop dat een ieder nu kan inzien wat voor een man hij is. Zwak zielig lammetje in de rechtbank maar daarbuiten manipuleert chanteert dreigt en schopt deuren in. Aangiftes helpen niet want dienders zijn er voor elkaar ipv voor de burger. Mijn dochter was altijd getuige van zijn geweld. Maar die is minderjarig en is geen getuige. Daar sta je dan zonder getuigen, en volgens de wet wordt alles weer geseponeerd wegens onvoldoende bewijs. Ik had een onderbroek van de kleine meid met sperma erin, maar nee hoor de politie zegt dat ik dat zelf had kunnen planten. Waar moet je dan heen als je dat merkt? Blijkbaar is werken bij de politie een prima dekmantel voor al je wandaden. Wat moet er straks nog gebeuren. Eindelijk dat familie drama? En dan maar zeggen ich habe es nicht gewusst!? Dat is mijn verhaal in het kort. De andere details o.a. van het stalken en bedreigen laat ik er maar uit. Ik hoop dat meerderen met mij durven op te komen voor onze kinderen en tegen de overheid met name de wantoestanden bij politie. Wie helpt mij en mijn dochter en al die moeders die dit meemaken verder?
:: Mama4::donderdag 17 december 2015 :: 01:33:58

Ik zit in een situatie, niet zo erg als die van jou geloof ik maar zou graag in contact komen met je....
:: ppva :: dinsdag 8 maart 2011 :: 10:04:42permalink

Ik heb een kennis. Zij wordt binnen haar huwelijk tegen haar zin sexueel gebruikt. Ze heeft haar schoonvader betrapt terwijl hij sexuele handelingen verrichtte bij haar 6 jarige dochter. Toen ze dat haar man vertelde kreeg ze klappen. Hij heeft haar vaker geslagen, gedwongen tot sex waar de kinderen bij waren. Ze heeft meerdere keren de politie gebeld maar haar man bleek de politie en de huisarts al eerder gewaarschuwd te hebben dat ze verward is. En inderdaad, als de politie dan kwam dan troffen ze een vrouw aan die overstuur was (lijkt me logisch als je net weer verkracht bent door je man) en troffen ze een hele redelijke man aan. Ook de huisarts gaf het advies aan haar om eens een psychologisch onderzoek te laten doen. Zij is doodsbang haar kinderen kwijt te raken en durft eigenlijk niet te scheiden uit angst voor een omgangsregeling waarbij opa ook weer misbruik van haar kinderen kan maken. Toch beseft ze nu wel dat ze weg moet. Wie kan mij zeggen (stap voor stap) welke stappen ze moet nemen om bij hem weg te gaan zonder dat hij er achter komt voor alles geregeld is.
:: S :: woensdag 11 augustus 2010 :: 11:54:30permalink

Ik merk dat het in Nederland ook helemaal fout aan het lopen is. In België worden de rechten van kinderen op bescherming ook voortdurend geschonden. Het recht op contact met een ouder primeert boven het recht op bescherming. Klachten van seksueel misbruik zijn zeer moeilijk te bewijzen. Deze moeilijke bewijsvoering werkt volledig in het voordeel van de daders. Door het geloof in het oudervervreemdingssyndroom of PAS en andere vreemde ideologieën, die niet officieel erkend zijn als pathologie, worden daders goedgepraat. In België wordt hooguit 10% van de daders van seksueel misbruik van kinderen veroordeeld, en ik vrees dat het bij incest in het kerngezin en bij echtscheiding nog minder is, maar daar bestaan geen cijfers over. Als een dader niet veroordeeld is, dan bestaat er juridisch gezien geen seksueel misbruik. Als de dader de vader is, dan heeft deze "onschuldige" dader uiteraard recht op contact met het kind, ongeacht of dit kind dit nu wil of niet. Uit internationaal onderzoek blijkt overduidelijk dat klachten van seksueel misbruik van kinderen, ook bij echtscheiding meestal waar zijn. Waarom handelt men bij echtscheiding dan steeds alsof het niet waar is? Deze vreemde manier van denken komt uit de USA en heeft via de Angelsaksische landen ondertussen heel Europa overspoeld. Ik ben zelf ook een moeder die dit meemaakt. Mijn kinderen zijn ondertussen bijna vijftien en bijna twaalf. De jeugdrechter heeft hen gehoord, en ze hebben duidelijk aangegeven dat ze geen of een sterk verminderd contact met de vader willen. In België houdt men dus zelfs geen rekening met de verklaring van tieners. In België is de inspraak dode letter: de kinderen worden wel door de rechter gehoord, maar er wordt niet naar de kinderen geluisterd. Het is te zeggen, zolang je geen klacht indient over seksueel misbruik of andere mishandeling wordt er enigszins rekening gehouden met de wensen van de kinderen. Maar als je klacht durft neer te leggen, dan moet je als het ware gestraft worden voor die klacht. Ik heb besloten om verder te procederen tot voor het Europees Hof van de Rechten van de Mens. Ik denk dat het goed zou zijn als we dat met een hele groep zouden doen en vanuit verschillende landen. Nu lijkt het wel alsof alle klachten van seksueel misbruik bij echtscheiding valse klachten zijn. Uiteraard is dat niet zo!
:: Vera G.::zondag 5 december 2010 :: 08:29:16

Een incestzaak wordt geseponeerd wegens gebrek aan bewijs en een civiel rechter spreekt uit dat de kinderen dus weer "gewoon" naar papa mogen; uiteraard gesteund door de RVK en JZ. Waarom laten ze de waarheid niet in het midden? Een sepot houdt in dat het niet bewezen kan worden maar het zegt ook niet dat het NIET is gebeurd en ondanks dat kiezen rechters er voor om kinderen in een "gevaarlijke" situatie te plaatsen want vaders hebben rechten! Dit maakt mij zo boos! Op de vraag aan zo'n beetje alle instanties (en het waren er veel hoor) wat ik moet doen om mijn kinderen te beschermen als ze toch weer met papa de pedo alleen zijn is het antwoord: 'u moet op de signalen letten". Oh ja beste welzijnswerker moet ik op signalen letten? Jullie geven groenlicht aan papa pedo en dan dien ik op signalen te letten? Dat is bij groen licht van jullie expertiseteam toch niet nodig? In jullie ogen is het toch veilig? En is het niet zo dat ik een aantal jaar geleden gerageerd heb op die signalen? En waar ben ik geeindigd? Vele jaren angst, instanties, een falend zedenteam, een falend jeugwelzijnswerkers team, omgangshuizen waar het zo leuk was met papa en de kinderen. En al die begeleiders van JZ en de dames die deelonderzoeken doen bij de RVK allemaal meisjes van amper 22 jaar; stagiares vaak nog en zij bepalen - welliswaar onder het oog van een supervisor -, maar ze nemen wél een beslissing, trekken een conclusie die de rechter letterlijk overneemt. Mijn dochter heeft in de studio bij de Raad bij een jeugdpsycholoog dingen verteld en wat doen de lafaards? Ze zetten in hun conclusie: "ze heeft bepaalde uitspraken gedaan maar WAAR die vandaan komen weten wij niet." ZOEK DAT DAN UIT! Wij zijn ruim 2 jaar verder inmiddels, weer in een omgang-met-begeleiding-traject, maar voor hoe lang? Wij hebben een procedure SV12 opgestart wegens heel veel fouten tijdens het politie-onderzoek of ik moet zeggen wegens het NIET politie-onderzoek. Er ontbreekt een studioverhoorverslag van 1 van mijn dochters en medische gegevens die niet bij de arts geverifieerd zijn. Het is dus een politiesepot geworden wat inhoudt dat de officier op advies van de politie er een sepot van gemaakt heeft. Het bleek dat de officier het dossier helmaal nooit heeft ingezien maar toch tekent voor accoord. Ik maak me inmiddels geen illusies meer maar zal alles maar dan ook alles op alles zetten om mijn kinderen te beschermen ondanks dat gebleken is dat het beschermen van je kinderen hier in NL een bijna strafbaar feit is! Het SV12 is deze maand ik hoop zo dat de rechter besluit dat de zaak heropend moet worden en verder onderzocht. God wat hoop ik op gerechtigheid maar ik vrees dat gerechtigheid niet voor ons is weggelegd. Waren jullie bij de 1e signalen de aangifte enz ook zo vol vuur dat de dader er zomaar niet mee weg zou komen? Hoe staan we er nu in? Gebroken en kapot gemaakt door het gedraai van de instanties maar hee wij laten ons toch niet kapot maken? Ik ben woest kwaad, wordt gillend gek en voel me machteloos.
:: adriana::donderdag 13 januari 2011 :: 11:28:37

HALLO MOEDIGE MOEDERS IK BEN DOOR VELEN VAN JULLIE BENADERD. SAMENGEVAT HEB IK HET VOLGENDE GEDAAN IN DE AFGELOPEN PERIODE: 1. VERHALEN VAN MOEDERS GEHOORD 2. OVERLEG GEVOERD MET MOEDERS 3. TIENTALLEN ORGANISATIES BENADERD, OP HET GEBIED VAN KINDERRECHTEN, GEDWONGEN OMGANG EN KINDERMISHANDELING 4. DE TWEEDE KAMER BENADERD 5. PROFESSOREN EN JUSTITIE BENADERD 6. RECHTSWINKEL EN CONSUMENTENBOND BENADERD Conclusie: ons probleem is complex en is onder te verdelen in: - rechters, bjz, rvk, amk, politie, die wel macht maar niet de daarmee gepaard gaande verantwoordelijkheid op zich nemen. Bovendien doen zij in de praktijk niet aan waarheidsvinding, niet aan objectief onderzoek en nemen zij vaak de gemakkelijkste weg, ook als deze niet in het belang van het kind is. Zij hanteren doofpotten. Zij stellen het kind en z'n ontwikkeling niet centraal kinderen worden niet/ onvoldoende serieus genomen. terwijl zij vaak kroongetuige #1 zijn! - er zijn veel vooroordelen over ons, zoals een verbitterde wraakzuchtige, domme, kinderen verwaarlozende, lastige, liegende moeder. Wij moeders zijn niet zo en moeten er alles aan doen om de verbittering (die iedereen zou voelen na jarenlange onderdrukking en chantage) om te zetten in een positieve kracht en uit LIEFDE voor onze kinderen handelen en de strijd in gaan uit liefde. liefde moet de drijvende kracht zijn, en niet iets anders. Anders vallen we in de valkuilen van hoe BJZ ed juist willen dat over ons gedacht wordt. er zijn veel organisaties in nederland, maar ieder doet z'n eigen ding, waardoor ze ons niet kunnen helpen. Iedere organisatie verwijst naar een andere voor hulp. HIERBIJ BEN IK VEEL PROBLEMEN TEGENGEKOMEN IN HET OPZETTEN VAN EEN AKTIE-GROEP, OA: -mensen die blijven steken op het praten en niet daadwerkelijk met elkaar en voor elkaar wilt handelen -organisaties die niet constructief willen samenwerken met een andere organisatie -Moeders die andere prioriteiten stellen (ik wil nu eerst even een bedrijf voor mezelf opstarten). -Het niet geloven dat we met z'n allen iets duidelijk kunnen maken aan Nederland. INMIDDELS HEB IK MET VALLEN EN OPSTAAN de juiste mensen gevonden die ons willen helpen. HET KAN EN HET MAG NU EINDELIJK. Nu zoeken zij alleen nog de moeders die ook echt de kracht en positief denken in zich hebben om de media tegemoet te treden. (tv en boek). Je moet wel er wat voor over hebben om samen te werken. Niet de instelling hebben, al het werk door een ander te laten doen en zelf alleen maar eisen te stellen. Bijvoorbeeld: -Je hoeft natuurlijk niet op de voorgrond op tv als je dit echt niet durft, maar je kunt wel in het publiek zitten om de moeder te ondersteunen die op tv gaat. -In een boek je verhaal doen op duidelijke toegankelijke wijze voor het publiek. En de auteur zoveel mogelijk helpen hierbij.Dit kost dus ook enige tijdsinvestering. -Samen actie voeren in den haag ed. Het zou fijn zijn als dan ook echt iedereen gaat, vrij regelt voor werk e.d. Of je met een masker op wilt komen moet je zelf weten, maar het is wel goed als we op 1000 moeders kunnen rekenen en niet op 10 omdat de rest allemaal met een smoesje op het laatste moment afzegt. NOGMAALS WE MOETEN HET ECHT SAMEN DOEN.WANT WE STAAN ANDERS ECHT NIET STERK. en als we niet sterk staan bepalen we hiermee ook onze toekomst, namelijk dat we nog jaren zo door gaan. Niemand die ons nog serieus zal nemen in de toekomst als onze eerste acties al geen succes waren. DUS MET HEEL VEEL KRACHT EN IN VOLLE OVERTUIGING... MELD JE AAN ALS WE ERVOOR WILLEN GAAN. MELDT JE OOK AAN ALS JE SCHRIJVER BENT/RECHTENSTUDENT, E.A. NUTTIGE ZAKEN WAARMEE JE ONZE STRIJDERS KUNT HELPEN. GROET, ADRIANA MAIL NAAR: adrianawijs@gmail.com
:: Loes::vrijdag 21 januari 2011 :: 15:47:27

Kun je me laten weten of je zaak nog eens vervolg heeft/gehad? Ik zit ongeveer in het zelfde schuitje en helemaal kapot van zoveel ongerechtigheid. Die je zeker ook in Nederland terug vindt! Er moet toch een mogelijkheid zijn om ons samen te pakken om te laten zien dat wij blijven vechten voor gerechtigheid. Je nood slechts opschrijven zet geen zoden aan de dijk heb ik gemerkt.
:: Karina::donderdag 14 april 2011 :: 21:36:56

Ik zit nu in dezelfde situatie. Mijn dochter van 4 jaar heeft bij ons thuis een eng seksueel verhaal neergelegd over wat haar echte vader allemaal gedaan had en we zijn hier 8 maanden mee bezig geweest (ik had haar uit voorzorg thuisgehouden). Bij de politie geweest (zedenzaken) en die hebben mij uitgehoord. Mijn man (stiefvader) mocht op de gang wachten want die kon als getuige gehoord worden. Maar ze had medisch onderzoek gehad waar ze wel verkleefde schaamlippen hebben vastgesteld (kan dus komen door een beschadiging na seksueel misbruik) maar dat durft het ziekenhuis je niet te vertellen. Stel je voor dat ze betrokken worden bij de rechtzaak die die klootzak van een pedofiel nu heeft aangespannen om omgang en het gezag! En de omgang krijgt hij gewoon omdat er geen aangifte gedaan is, maar zelfs de politie weet dat het een moeilijke zaak is als er geen bewijs is en het alleen maar woorden zijn van een kind van 4 jaar! We leven werkelijk in een maatschappij waar ik niks meer begrijp en de mensen het raar vinden dat een kind van 12 bevalt in een tikibad. Ik zou er zo graag iets aan willen doen maar ja alleen sta je nergens daar ben ik achter. Help ons!!!
:: ononiem::woensdag 30 oktober 2013 :: 18:04:15

Daders worden beter beschermd dan de slachtoffers. EN SEKSUEEL misbruik is moeilijk te bewijzen en dan lijkt het alsof er niets is gebeurd. En jij als moeder lijkt net een oudervervreemder. En hij lacht er maar mee en maar... liegen. Acute dementie noem ik het !!!! Als je als moeder een klacht neer legt, ben jij precies de fantast. Erg!!! Op dit ogenblik zijn de kindjes bij mij, maar ik ben bang voor de toekomst.
:: Bobbie::zondag 22 juni 2014 :: 19:07:18

Hoi, Even heel kort: ik wil ook, net als jij -misschien met andere lotgenoten samen- door procederen tot het Europese Hof voor de rechten van de mens. Ik kan mn verhaal nu niet doen, heb geen tijd, 3 kinderen en vrijdag de 13e zitting. Ben druk aan het voorbereiden, want mijn ex zijn troef is altijd een enorme hoeveelheid mails en tekst. En dan binnen die mails zorgt hij voor heel veel verwarring. Een enorme klus elke keer om me hierbinnen te verdedigen. Stuur me ajb een mail, misschien kunnen we bellen.. Een hartelijke groet, Bobbie
:: Onmacht ::vrijdag 22 april 2016 :: 14:23:56

Inderdaad België is rotland. Maak het ook mee. Zelfs de toen 2.5jarige en nu 6jaar moet bij de vader. Onlangs tekende ze zelf het geslacht met alles erop. Moeder is plicht om te melden anders medeplichtigheid. Doe je het dan dan ben je op de duur dader. Verschrikkelijk. Ik ga kapot.
:: aniet :: maandag 15 februari 2010 :: 00:15:47permalink

Pff ikk kan weer niks als huilen als ik dit lees. Ik ben zelf mama van een dochter van 7 en zij is sexueel misbruikt door haar vader, en tja, jullie raden het al, gesponeerd wegens gebrek aan bewijs! Ondanks het kinderverhoor waarin ze in geuren en kleuren kan vertellen wat er gebeurd is! Nu heb ik elke omgang geweigerd en tja nu mag ik 16 feb voorkomen omdat ik niet meewerk met amk willen ze me het zorgrecht afnemen en haar onder toezicht stellen om belachelijke redenen waar het uiteindelijk niet om gaat. Ik wordt zo moe en kwaad van alle verhalen niemand die ook maar iets doet om onze kinderen te beschermen! Nederland steunt pedo's gewoonweg! Te gek voor woorden! Ik wens jullie allemaal super veel sterkte en geluk!
:: van Loon::donderdag 18 maart 2010 :: 13:43:23

Ik heb ook een rechtzaak meegemaakt waarbij ik niet geloofd werd, en de bezoekersregeling moest voortzetten. De weken en maanden voor de rechtzaak waren heel traumatisch. Aangezien ik door de media, etc. dacht dat er goed aandacht aangegeven zou worden, en dat er goede hulpverlening was, wilde ik mijn gelijk halen en mijn dochter in een klein paradijsje laten leven. Ik vond dus de grensoverschrijdende intimiteiten verschrikkelijk, en ik vond dat er gerechtigheid moest volgen. Mijn man heeft daar nooit in geloofd en wilde alles altijd in de familie oplossen. Uiteindelijk heeft hij gelijk gekregen. In mijn hemd gezet door de rechtbank, maanden in grote angst geleefd hebbende, kwam ik erachter dat ik beter het leven zo goed mogelijk kon voortzetten, dan nog aandacht aan deze zaken te geven. De angst, de onderzoeken, mijn paniek waren schadelijker voor mijn dochter dan als we rustig doorgingen, met schooltje, opvoeding, rust en genegenheid. Na nog een jaar krampachtig met de bezoekersregeling door te zijn gegaan veranderde langzamerhand de situatie. Doordat mijn dochter groter werd veranderde haar interesses en de focus van de bezoeken. Het heeft mij getekend, maar mijn dochter is redelijk eruit te voorschijn gekomen. Rond haar 12e heb ik het haar verteld, maar ze geloofde me niet. Haar vader is nl. ook: een bron van liefde genegenheid en acceptatie (nl.dat ze goed is zoals ze is). We wonen niet bij hem, maar toch heeft ze die aandacht ook soms nodig.
:: roosje::maandag 19 april 2010 :: 22:22:02

Ik zit zelf ook in deze situatie. Al 2 1/2 jaar vecht ik voor mijn kinderen. Mijn jongste dochtertje is sexueel misbruikt door haar vader. Tijdens het verhoor, in de verhoorstudio vertelde ze wel wat en waar het gebeurd was, maar ze noemde een andere naam (omdat ze bang was, zei ze). Uit veiligheid hield ik mijn kinderen thuis en nu nog steeds. Na een jaar kreeg ik een kort geding omdat hij de kinderen wilde zien. Eerst mediation, maar na 1x was het al afgelopen. Ik ga toch niet ze meegeven aan iemand waar het onveilig is. Inmiddels heeft mijn jongste spelobservatie gehad. Daar is ook uitgekomen dat hij aan haar lijfje heeft gezeten en haar pijn heeft gedaan. In het begin contact gehad met AMK, maar de zaak afgesloten omdat ze veilig is bij mij en mijn vriend, een normale veilige en vertrouwde omgeving. Na de laatste rechtszaak doorverwezen naar het omgangshuis, voor omgang met de kinderen, onder begeleiding met hun vader. Ook hebben ze daar individuele gesprekken gevoerd per kind. Ze hebben alles duidelijk gezegd, ook dat ze géén contact met hem willen. En zelfs de jongste heeft hem persoonlijk gezegd wat er is gebeurd en dat hij haar pijn heeft gedaan. (Ik ga maar niet in details). Na 3x omgang met hem te hebben gehad en 2x een individueel gesprek, weer 4 maanden later, heeft het omgangshuis gezegd; Er is géén ruimte voor omgang met de kinderen. De rapportage moet ik nog krijgen, maar wordt ook weer naar de rechtbank gestuurd. Gelukkig stopt hier de omgang, voor hoelang? Maar ze geloven tenminste mijn kinderen! Als de rapportage bij de rechtbank is, mag ik weer daar heen en de rechter gaat dan weer verder beslissen. Het is een lange weg om te vechten, maar ik blijf toch vechten, wat er ook gezegd wordt door de rechter, de veiligheid van mijn kinderen staat voorop! Misschien heeft iemand deze stappen al gehad of weet iemand wat mij nog te wachten staat, laat het me aub weten?
:: yvette::donderdag 8 juli 2010 :: 14:14:37

Hallo allemaal, ik zit in zo'n zelfde situatie. Mijn zoon 6 jaar is voor de tweede keer thuis gekomen met het verhaal dat papa aan dingen heeft gezeten,ik heb de omgang per direct stopgezet, maar de eerste keer is de zaak geseponeerd en nu weer.Het amk zegt dat vader en moeder aanstrijden zijn en daarom het kind dit uit.Er word niet naar het kind geluisterd en zeker niet in het belang van kind gehandeld. De rechter heeft een dwangsom uitgesproken als mijn zoon niet gaat en mijn zoon moet gewoon naar zijn vader toe. Ik ben zo bang dat vader hem iets aandoet. Amk gaf advies een gezinsvoogd??? als ze gewoon naar kind luisteren en kijken hoe het gaat met het kind dan zouden ze tot een andere conclusie komen.
:: Yvette::zaterdag 17 juli 2010 :: 18:23:29

Het is vandaag 17 juli 2010 en zit met tranen in mijn ogen de tijd af te tellen dat mijn zoontje van 6 jaar weer wordt thuis gebracht door zijn vader. Echt ik ben helemaal stuk. Mijn zoontje vertelde opnieuw tegen de kinderpsycholoog dat zijn vader aan zijn geslachtsdeel had gezetten. Ik heb aangifte gedaan en er waren meldingen bij amk neergelegd door verschillende instanties. Naar aanleiding van dat verhaal heb ik de omgang opnieuw stopgezet. De vader had een kortgeding aangespannen en ik heb mijn zorgen mogen uitgspreken. Daarin is mijn ex in het gelijk gesteld en de omgang moest onmiddelijk starten; vier weken lang en daarna de normale omgang zoals afgesproken. Ik heb ook nog een dwangsom opgelegd gekregen van 500 euro. IK KAN NOG STEEDS NIET BEGRIJPEN WAAROM ER NIET NAAR HET KIND WORDT GELUISTERD.
:: Megan Steuer::zaterdag 21 augustus 2010 :: 12:33:05

Reactie op 'van Loon' Wat ik niet begrijp hiervan is dat als je dochter misbruikt is ze dat natuurlijk zelf het beste weet. Dat ze je niet geloofd als je het haar verteld geeft toch aan dat er niets gebeurd is en er waarschijnlijk iets anders aan de hand is...
:: Natas :: vrijdag 6 november 2009 :: 14:40:26permalink

Hallo allemaal, De machteloosheid van jullie allemaal deel ik. Helaas kan mijn verhaal er ook zo bij. Dochter misbruikt door haar vader. Wel bewijs, maar te weinig féitelijk bewijs. Toch wordt omgangsregeling opgestart. BJZ en RvdK schuiven alles op: het is schadelijk voor de kinderen als ze hun vader niet zien. Kom met concrete voorbeelden, hiervan? Ze willen liever dat mijn kind wederom aan de gevaren blootgesteld wordt dan nu ingrijpen. Zeer slechte ervaringen met de hulpverlening (en dat zijn er vele.) Niemand durft op te treden. Met de dader wordt niet gesproken. Die zit op zijn stoel te wachten tot hij mag komen om de kinderen te zien. Moeder handelt immers uit wraak want dat zou zo vaak gebeuren. De echte gevallen zijn er nu dus de dupe van. Helaas is dit rechtssysteem zo verschrikkelijk verrot. Nu wordt er gedreigd het gezag bij me weg te halen omdat ik niet meewerk aan omgang. Hoe durven ze je dat te vragen. Uitspraak BJZ en dat is letterlijk geciteerd: "ach het is immers 4 jaar geleden, als het weer gebeurt is je dochter groot genoeg om het aan je te vertellen". Volgens mij ben je dan dus al een stap te ver. Maar dat schijnen ze niet in te zien. Ik moet nu vader ophemelen zodat mijn kinderen met een gerust hart en vol vertrouwen daar naar toe kunnen gaan. Ik werk hier niet aan mee. Ik lieg mijn kinderen niet voor. Straks wordt mijn dochter weer misbruikt en dan wordt er gezegd: "mama je wist het waarom heb je me toch laten gaan?". Weg veilige basis. Maar intussen wel roepen dat het schadelijk is als ze hun vader niét zien. Kinderen groeien nu op alle fronten leeftijdsadequaat op en functioneren prima op school en in omgang met anderen. Dit is allemaal onderzocht. BJZ en RvdK spreken zichzelf continue tegen. Na 4 jaar gaan ze toch opstarten en dat gaat gebeuren rond Sinterklaas. Ook daar heeft BJZ goed over nagedacht. Een kind van 4 en een kind van 7. Goede timing. Gefeliciteerd. Als mijn dochter het woord papa alleen al hoort poept ze in haar broek, heeft nachtmerries en is onrustig. Wil absoluut haar vader niet meer zien. Te triest voor woorden. Ik voelde me alleen staan en machteloos. Nu lees ik jullie afschuwelijke maar identieke verhalen. Voel me minder alleen in mijn strijd maar nog even machteloos. Ik heb BJZ gemeld dat ik nu die afgrijselijke drama's die er gebeuren in gezinnen snap. Zodra BJZ of de Raad om de hoek komt kijken drijven ze je tot het uiterste. Ze maken ze monddood en volledig gek. De namen Jeugdzorg en Kinderbescherming kloppen echt niet. Ze doen namelijk niets om je kind te beschermen. En als jij als moeder dat wel poogt te doen dreigen ze met het weghalen van het gezag om zo je kinderen nog verder naar de verdommenis te helpen. Bravo hulpverlening. In wat voor slecht land leven we? Heel veel sterkte iedereen en blijf vooral vechten voor je kinderen want die zijn het meer dan waard om voor te vechten.
:: omoe::donderdag 7 januari 2010 :: 20:02:38

Hou vol , wij zitten in dezelfde situatie .
:: yolan::dinsdag 4 mei 2010 :: 18:00:24

Ik leef heel erg met je mee,ik zit op dit moment opnieuw in de situatie, mijn zoon van nu 6 jaar moest na de uitspraak van de kinderrechter en kinderbescherming opnieuw zonder toezicht naar zijn vader. Helaas kwam mijn zoon thuis en vertelde een paar dagen later tegen de kinderpsycholoog dat papa weer aan zijn geslachtsdeel had gezetten. Ik heb de omgang stop gezet en heb geen idee wat er boven mijn hoofd hangt. Een ding is wel zeker voor ÌK HEB GEDAAN IN BELANG EN DE BESCHERMING VAN MIJN KIND. Deze periode kost heel veel energie en heb dat heel graag over voor mijn zoon. Opnieuw aangifte gedaan en psycholoog en bso hebben melding gedaan bij het amk. Dus nu maar in de wachtkamer gaan zitten en wachten wat er gaat gebeuren. Maar een ding is zeker ik stel me kind niet bloot aan zijn vader,voordat ik weet wat er is gebeurd. Het moet uitgezocht worden. Sterkte!
:: ikke::dinsdag 15 februari 2011 :: 10:26:50

toch laten gaan, je raakt ze anders echt kwijt door BJZ. ik probeer de kinderen al vanaf 2003 te beschermen. Maar echt laat ze gaan, mijn kinderen gaan ook gewoon hoor.
:: Vicky :: vrijdag 4 september 2009 :: 09:49:05permalink

Aan alle moeders die er hopeloos van worden. Na ruim drie jaar vechten voor de veiligheid van mijn kinderen zie ik eindelijk een klein lichtpuntje. Omdat ik moedeloos word als ik de verhalen hier lees, wil ik wat bruikbare tips geven die in ieder geval in mijn zaak een kentering hebben veroorzaakt. Let wel: dit is geen standaard scheiding en het gaat hier om seksueel misbruik van kinderen door vader. Doorverwijzing naar Omgangshuis: Daar plaatsen ze "alleen op vrijwillige basis", zo staat in hun huisregels en op de website. Als je gedwongen wordt met dwangsommen door de rechter is er geen sprake meer van vrijwilligheid. Blijf voet bij stuk houden naar rechters en omgangshuis hierin! Het omgangshuis zelf zou de instantie moeten zijn die tot inkeer zou moeten komen hierdoor en geen complexe gevallen aannemen. Daar zijn zij gewoon niet toe in staat. Zorg er voor dat het Omgangshuis niet tot plaatsing overgaat. Neem ook gesprekken op die je voert met het omgangshuis, er worden ook daar toezeggingen met het grootste gemak ingetrokken. Onderteken eventueel wel de voorwaarden en huisregels, maar maak daarbij duidelijk kenbaar, schriftelijk ook, dat je niet achter deze aanpak staat, maar dat je gedwongen wordt door de rechter en dwangsommen. Hamer erop dat de kinderen centraal horen te staan en niet de vader. De kinderen horen begeleiding te krijgen bij het gedwongen weerzien van een dader en niet de dader zelf. Meld ook altijd dat er betere instanties zijn die deze begeleiding wel bieden aan kinderen (moet je je qua regio wel even in verdiepen). Het laatste punt is het allerbelangrijkste. Stel altijd de kinderen centraal! Noteer in een verslag wat het met de kinderen doet als zij een gesprek met instantie hebben over de vader, vraag school of zij veranderingen merken aan de kinderen, leg alles vast, desnoods met video! Sta erop dat jouw kinderen worden gehoord, hoe jong ze ook zijn, door professionals op gebied van kinderen en trauma's. Laat deskundigen bepalen of kinderen slachtoffers of getraumatiseerd zijn. Hoe vaak het ook wordt afgedaan of afgewezen, hou daarin vol en geef daarbij aan dat jouw verhalen kennelijk niet serieus genomen worden. Rechters moeten er ook eindelijk eens van doordrongen worden dat het bij slachtoffers van incest en mishandeling niet gaat om de vader die recht heeft op omgang, maar dat kinderen recht hebben op een veilige en onbezorgde jeugd. Dat recht van kinderen is een plicht voor rechters, en jeugdinstellingen die zeggen de belangen van de kinderen voorop te stellen, om altijd voor ogen te houden. Succes allemaal en hoe zwaar het ook wordt, denk eraan dat jij degene bent die het voor je jongen kinderen moet opnemen, zij kunnen zich niet verweren! Ik ben zeker moegestreden, ben mijn baan ook kwijtgeraakt hierdoor, maar het resultaat is er wel!
:: popje::zondag 5 juni 2011 :: 09:38:13

Ik wil eerst zeggen dat ik het erg vind wat jullie moeten doorstaan maar begrijp je ook dat je met jouw advies de vrouwen helpt die incest verzinnen om hun ex man te pakken?? Wij zaten in dit pakket!! geloof me maar ook wij zijn door een hel gegaan,"zal dit echt gebeurd zijn ?/ door wie?) uiteindelijk is er niets gebeurd zijn we achter , mevrouw heeft dit verzonnen om haar ex een hak te zetten. Gelukkig zijn er ook hele goede vaders, en is zijn dochter stapel op hem.(ze is 8 jr)en komt ze gewoon om het weekend. Nogmaals heel veel sterkte.
:: chiara :: donderdag 3 september 2009 :: 19:41:32permalink

Hallo, enige maanden geleden was er een dame op de site die vertelde over de wet van de Europese raad. Het gaat erover dat de Europese Raad de omgang met vader kan stoppen als de geestelijke en lichamelijke ontwikkeling van het kind in gevaar zijn. Deze wet staat onder een artkelnummer in het (europese ?)wetboek. Weten jullie welke wet? Deze dame vertelde dat er tijdens haar proces drie kinderrechters bijzaten en dat omgang met vader toen niet doorging. Mijn dochtertje is sexueel misbruikt door haar vader en hij dreigt haar nu wat te doen: in de trant van ik zie mijn kind niet meer en jij straks ook niet meer. Toch moet ze een keer in de maand met hem mee. Die 1 keer per maand was gelukkig in mijn voordeel, maar helemaal stoppen kan het niet. Jullie snappen dat ik iedere maand een dag heb waarin ik niet leef, groetjes chiara
:: chiara::dinsdag 13 oktober 2009 :: 18:08:15

hoi allemaal, Ik heb de meest vreselijke verhalen gelezen, de een nog erger dan de ander. wat kunnen we juridisch doen? Kijk, we worden constant (ook door de rechters) afgeschilderd als wraakzuchtige vrouwen, ook al willen we alleen ons kind beschermen. Ik las van een dame zelfs dat als ze haar dochtertje van vier niet liet gaan, er zelfs de meest vreselijke consequenties aan hangen. Ik las zelfs uithuisplaatsing. We worden gedwongen onze dochters te laten gaan, op straffe dat ze zelfs eventueel naar vader gaan. Misschien kunnen de rechters van de europese raad wat doen. Het is zo vreselijk krom. Na het weggaan bij een misdadige ex moeten we wederom de confrontatie met hem aan, ondanks de constante dreiging. Er zijn genoeg vrouwen die ook post traumatische tress hebben en waarbij iedere confrontatie met de dader een verschrikking is. Er moet een verandering in de wet komen. In spanje zijn alle mishandelaars per definitie niet meer in staat hun kinderen te zien, waarom hier wel? Welke jurist kan hier iets mee doen? groetjes chiara
:: 0moe::donderdag 7 januari 2010 :: 20:54:43

Laat me alsjeblieft iets weten als je iets hoort over deze Europesewet. Mijn dochter en ik proberen na melding van misbruik al jeren de omgang te vertragen . Maar ons komt ook de dag dat het kind wordt meegegeven aan een misbruikende vader, sterkte en vecht door!
:: Vlinder :: donderdag 16 april 2009 :: 09:58:52permalink

Help me alsjeblieft! Ik weet het allemaal niet meer. Al bijna 3 jaar ben ik gescheiden, na een huwelijk met huiselijk geweld. Mijn dochtertje van nu 4 en een half, deed het allemaal super, er was een goede omgangsregeling. Natuurlijk was er weleens iets met de regeling, of alimentatie, maar over het algemeen ging het allemaal goed. Wat mij indertijd wel opviel was dat mijn dochtertje steeds terugkwam met een rood plassertje en ze wilde echt nooit verschoond worden. Aan het einde van de week was haar huidje weer helemaal gaaf, maar ja, ze moest weer mee. Ik dacht dat ze niet genoeg verschoond werd. Ook zijn er zo'n twee jaar geleden twee sneetjes op haar schaamlipjes te zien geweest. Het bloedde en leken wel kattenkrabjes, maar ze liepen gelijk aan elkaar. Ik ben toen met haar naar de huisarts geweest en die vond het allemaal erg vreemd. Hij heeft toen een melding gedaan bij het Amk. Deze zijn bij mij geweest en bij mijn ex. Conclusie: misschien is het beter als dochter bij vader gaat wonen. Euh..sorry? Waarom? Omdat hij een vriendin had/heeft met een parttime baan, een eensgezinswoning en ouder is. Ik ben jong, werkte fulltime en zat middenin een verbouwing. Nou, gepraat als brugman en uiteindelijk sloot het Amk het dossier zonder iets gedaan te hebben. Oktober 2008: mijn dochterje is inmiddels 4, gaat naar school en alles gaat zijn gangetje. Mijn "nieuwe" vriend en ik wonen inmiddels samen en ook hij doet het allemaal super. Eindelijk, eindelijk heb ik nu een gezin zoals ik altijd wilde, zonder geweld. Op de vrijdag dat mijn dochter naar mijn ex ging had ik nog een heel raar gevoel, ik wilde haar ophalen, maar ja, geen gegronde reden. Mijn dochter komt van een weekend bij haar vader thuis en hij en ik kletsen nog even over hoe het was. Zijn vriendin is het hele weekend weggeweest vertelde hij nog en oja, mijn kindje heeft meerdere keren in bed geplast (vreemd bij mij was ze toen al bijna een jaar dag en nacht zindelijk). Als mijn ex weg is gaat de kleine meid op de bank zitten en begint heel erg hard te huilen. Ik ga bij haar zitten en vraag aan haar wat er is. Papa heeft aan mijn plassertje gezeten, zegt ze. Ik vroeg haar nog: "o deed hij er creme op?" Gezien de luieruitslag van vroeger en dat ze zo vaak ik bed heeft geplast, niet zo'n heel rare vraag. Nee, hij deed zo. Ze deed het voor, letterlijk met haar vingertjes erin... Mijn wereld stortte op dat moment volledig in. Ik heb mijn vriend gebeld (die was aan het werk) en mijn ouders, zij wonen dichtbij. Mijn ouders zijn meteen gekomen, ook tegen hen heeft mijn kleine meid het een en ander verteld. Politie meteen gebeld en het ziekenhuis, we konden meteen komen. Ondertussen arriveert mijn vriend en gaan mijn moeder en ik naar het ziekenhuis. Daar is niks te zien, alleen dat het rood is: geen bewijs dus. Politie zat toen al bij mij thuis en ik heb hen in het kort verteld wat er gebeurd is. De volgende dag zou ik aangifte doen. Dat heb ik inderdaad gedaan, ik heb van 14.30 uur tot 22.30 uur op het bureau gezeten. Daar heb ik ze ook verteld dat mijn ex vuurwapens heeft (heb ze ooit op mijn hoofd gehad). Efin, de dag erna is mijn ex opgepakt en zijn de wapens inderdaad gevonden. Acht dagen (!!!) na het gebeurde werd mijn dochter verhoord, in een studio. Ik kreeg maar niks te horen verder en mijn ex is vrijgelaten. We zijn verhuisd, wegens de veiligheid (hij postte nogal graag voor mijn deur, maar is een winkelstraat dus kon er niks tegen gedaan worden), maar ook wegens de financien. Mijn dochter liet er steeds meer over los, ze uitte het heel goed. Ze is helaas onzindelijk geworden en heeft bijna een half jaar niet geslapen, ja 2/3 uurtjes per nacht. Ik dus ook. Haar emoties zijn erg heftig, extreem gewoon. Door dit alles ben ik de ziektewet ingegaan, ik heb een posttraumatische stressyndroom. Maar ik moet sterk blijven. Jeugdzorg heeft ons vanaf het begin niet goed begeleid en heeft inmiddels het dossier gesloten: mijn vriend en ik doen het zo goed met de kleine. Terwijl ik dit nu schrijf is de zaak geseponeerd, te weinig bewijs. Mijn kindje heeft tijdens het studioverhoor niks gezegd. Dat ze een weekje bij een vriendin is geweest en daar nog heftigere uitspraken heeft gedaan zegt natuurlijk niks, ook al staat het zwart op wit; dat mijn dochter het na een half jaar (niet bij haar vader geweest te zijn) eindelijk weer goed doet ook niet; dat zelfs de "symptomen" het uitwijzen zegt ook niks. Nee, het ging om het studioverhoor dat 8 dagen te laat kwam. Zelfs al had ze wat losgelaten dan was het nog een verloren zaak, ik had haar in die week kunnen beinvloeden. Ook werd er gesuggereerd dat ik het zelfs verzonnen zou kunnen hebben. Maar waarom zou ik dat doen, mijn hele leven op zijn kop zetten om haar bij me te houden? Ik zie die reden niet. Alles ging juist zo goed daarvoor. Nu moet ze weer naar haar vader ieder weekend, maar ik laat dat niet toe. Er is al gedreigd met dwangsommen en ook met uitzetting van de ouderlijke macht. Dat mag dan weer wel. Omdat ik mijn kind bescherm. Ik verwacht mijn ex aan de deur, justitie heeft doodleuk mijn adres doorgegeven. De schoften. Ook wist hij eerder van het voornemen sepot dan wij. Maar dat mag allemaal maar. Ik weet het niet meer, wat kan ik nog doen? Ik ben op, moegestreden. na 7 jaar ellende weet ik me geen raad meer. Alsjeblieft help me! Alsjeblieft, ik ben ten einde raad!
:: maantje::donderdag 23 april 2009 :: 11:57:47

Wat heftig om jou verhaal te lezen, omdat ik zoveel herken: de frustratie dat je als alleenstaande moeder door geen enkele instantie gesteund wordt en inderdaad de daders, daar is alles voor geregeld! Absurd gewoon. Bij de recherche zeiden ze tegen mij: "Als het kalf verdronken is delft men de put." Ik vind dit niet kloppen: al die beschadigde kinderen kosten de overheid miljarden, omdat ze later door hun trauma een moeilijk tijd zullen krijgen en een groot risicio lopen voor psychische problemen, waardoor ze minder makkelijk een plek in de maatschappij vinden! Waarom kan de oplossing niet heel simpel gevonden worden in een permanente begeleide bezoeksregeling: de kinderen kunnen de vader zien, moeder weet zeker dat er niets gebeurt en het kind wordt zeker niet beschadigd. Als er zoveel symptomen zijn, dan kan men toch niet de kop in de grond steken. Wie neemt de verantwoording om de kinderen te beschermen? Ik hoop dat wij moeders wat kunnen doen en ik wens je veel kracht toe! groetjes maantje
:: Vlinder::donderdag 23 april 2009 :: 17:53:51

Hallo Maantje, Inderdaad wie beschermt de kinderen? Maar het wordt allemaal in de doofpot gestopt. Ik heb zojuist een brief van de advocaat van mijn ex gekregen: hij wil de volledige voogdij. "Hoofdverblijfplaats van ... is beter bij vader, deze kan een stabiele thuissituatie geven, een partner waarmee ... het goed kan vinden en heeft een vast inkomen". Door ZIJN schuld heb ik een 4-jarig kind bij elkaar moeten rapen! Door ZIJN schuld zit ik nu in de ziektewet en een posttraumatischstressyndroom (zoooo'n mooi woord voor galgje). Door ZIJN schuld zitten wij nu in de ellende, en wat krijg ik ervoor terug? Nog meer ellende. Ik weet het echt niet meer, het is teveel in te korte tijd. Ik kom er niet onderuit, geen instantie die ons helpt. Dus moet ze erheen...Maar laat mij maar zitten dan.
:: Vlinder::vrijdag 15 mei 2009 :: 09:51:04

Update: Mijn dochter mag niet behandeld worden. De intake is goed gegaan, men heeft ook bevestigd (aan de telefoon, ben nu bezig om het zwart op wit te krijgen) dat ze wel degelijk hulp nodig heeft. Alleen - en nu komt het -, haar vader - je weet wel die haar dit allemaal heeft aangedaan - moet toestemming geven! Hoezo bureaucratie? Ik ben nu bezig om alles zwart op wit te krijgen en dan alsnog toestemming te vragen. Het is toch van de zotte? Hij heeft haar misbruikt, zij moet daarvoor in therapie en wij moeten toestemming vragen. Lekker in het belang van het kind. Ja, heel hard, maar we gaan door. Over een paar weken heb ik een rechtzaak, ik kan elk moment gedagvaard worden. Mijn ex heeft de voogdij aangevraagd over mijn meisje en wil anders zijn omgangsregeleing terug. Nu weet ik wel dat hij weinig kans maakt op voogdij, maar ik vertrouw niet meer zo op justitie. Ze hebben ook maar zo alles geseponeerd, misbruik (hoewel alle tekenen er zijn, alleen het studioverhoor ging mis), wapens. Dus ik vertrouw het niet meer zo. We zullen het meemaken. Doodeng allemaal. Gelukkig heb ik mijn vechtlust nog en ga ik door tot het bittere einde!
:: Vlinder::dinsdag 9 juni 2009 :: 12:30:10

Update... Ik ben er helemaal klaar mee, ik ben op, ik kan niet meer. Gisteren hebben we de rechtzaak gehad over de omgangsregeling. Zaterdag moet mijn dochter "gewoon" weer naar mijn ex toe. ZONDER toezicht. Ook moeten mijn ex en ik gaan praten met elkaar onder toezicht van een derde. Dit is afgesproken via de rechter. Net belde mijn ex om te zeggen dat hij niet wil praten, dus nu dit weer. Ik dien mij wel aan de afspraken te houden, maar hij schijnbaar niet. Ik werd daar echt gewoon neergezet als de gefrustreerde ex. En liegen dat hij deed: ja ik heb meerdere malen contact gezocht met de moeder van mijn kind (echtniet, nog geen mailtje, telefoontje, smsje, langskomen helemaal niks!) en ik heb meerdere malen contact opgenomen met de school van mijn dochter en die zeggen dat ze niks mogen zeggen. Dat komt allemaal door haar! Nou ook niet dus, de school geeft alleen geen informatie via de telefoon, als hij zou langskomen zou hij van harte welkom zijn om een oudergesprek te krijgen. Maar hij heeft een keer gebeld naar de school om te vragen of zijn kind er nog op zat. meer niet! Niet gevraagd hoe het met haar gaat oid. Ik ben er uiteraard wel tegen in gegaan daar in die rechtzaal, maar het werd echt een wellus-nietus verhaal en hij werd in zijn gelijk gesteld. Mijn dochter wil weer graag naar haar vader toe, ook dat doet pijn. Maar het is en blijft een kindje van 4 die ook loyaal is naar haar vader. En dat kan ik haar niet kwalijk nemen. Het jammere van dit verhaal is dat zij gewoon niet leuk thuis gaat komen (dreinend, huilend, je weet wel). Ik mag weer de scherven gaan rapen en plakken. Ik weet het nu even niet meer...
:: omoe::donderdag 7 januari 2010 :: 21:01:12

Precies dezelfde ervaring met kleindochter, smnap je wanhoop. Zelf ben ik ervaren hulpverlener en maatschappelijk werker. Mijn dovchter staat tegen een muur . Het lijkt wel of iedsereen tegen haar en haar dochter is die hetzelfde over haar vader zegt als jouw dochter. Hoe kunnenh we actie voeren ??? De maatschappij keert zaken volledig om op onterechte gronden. Wie kan helpen ??? Hoe vol !Wie is je advocaat ? laat je niet gekmaken.
:: sabine::maandag 23 juli 2012 :: 22:09:00

zo wat erg zeg!!!!! hoe is het nu allenmaal? dikke knuf hoor en respect!!!!! als ze maar niet je dochter weg hebben gehaald, en ik heb een hekel aan jeugdzorg groejtes sabine
:: frank en vrij :: woensdag 15 april 2009 :: 20:57:45permalink

Allereerst wil ik iedereen heel veel sterkte in deze bizarre strijd wensen en hopen dat er toch ergens nog eens gerechtigheid op deze wereld bestaat. Ik ben een moeder van twee prachtige dochters. De oudste is vier jaar en heeft al een mega rugzak op haar rugje hangen. Het begon in 2007, dus was ze net twee geworden. Mijn dochter begon te vertellen dat ze au buik had tijdens de eerste dagen van een vakantie. Ik vroeg haar hoe dat kwam en ze zei piemel en wees ze haar pluis aan en ze noemde ze haar echte vader. Na de 1e week heb ik mijn dokter gebeld, want ze bleef het er maar over hebben. Die adviseerde mij om het amk erbij te halen. In mijn vakantie heb ik een afspraak geregeld voor de dag dat we thuis kwamen. Die twee weken heeft ze het er constant over gehad en ze was zo intens verdietig daar breek je hart meteen van. Er is een onderzoek gestart ,maar daar konden ze niet met zekerheid zeggen dat ze misbruik was. Conclusie 1: geen sluitend bewijs, dus geef haar maar weer met hem mee. Ik stond met mijn rug tegen een muur. Het is nu april 2009 en we zijn geen stap verder. Ondertussen heeft mijn dochter vier terugvallen gekregen, wat inhoudt dat ze nu zo gesloten is en negatieve aandacht vraagt, verdrietig is, niet leert, want ze blokkeert helemaal van school. Ze gaat nu naar een logopedist, fysiotherapeut, schoolarts en een psychiater. En wat beslist het MEE en AMK: zogenaamde begeleiding. Ik ben van binnen helemaal verscheurd, want hoe kunnen ze nou een kind van vier, die normaal een frank en vrijtje moet zijn, in het hol van de leeuw gooien. Mijn dochter raakt helemaal in paniek als ze weer hoort dat ze naar hem toe zou moeten. Heeft er nog iemand een sugestie wat ik nog kan doen om mijn dochter te beschermen? help?
:: omoe::donderdag 7 januari 2010 :: 21:05:07

Herkenbaar, precies dezelfde ervaringen. Wat doet je advocaat ?? Wat doet de hulpverlening ? Wat kunnen wij allen ?? Politiek ?Nationale ombudsman ? Petities welke mensen reageerden daarop?
:: zeer bezorgd :: donderdag 12 maart 2009 :: 09:43:46permalink

Ik heb 4 kinderen waarvan 3 uit een eerdere relatie. Mijn ex-partner heeft mijn oudste 2 dochters seksueel misbruikt. Toen ik hier achter kwam, heb ik de politie ingeschakeld. Mijn ex is 2 jaar spoorloos geweest, maar werd toen opgepakt. Hij is toen veroordeeld en in hoger beroep gegaan en is daar vrijgesproken. Hij vertelt nu rond dat ik de kinderen heb opgestookt om dit verhaal te vertellen. Nou, zoiets verzin je toch niet? Hij heeft bovendien eerder een relatie gehad met een heel jong meisje, voor ik wist wat hij met mijn dochters had gedaan, dat is ook bekend. Nu wil hij dus mijn 2 jongste kinderen gaan opeisen, die hij al 4 jaar niet heeft gezien. Ik ben inmiddels hertrouwd en mijn 2 jongste kinderen van deze ex, denken dus ook dat dit hun vader is, net als het kind dat ik samen met mijn huidige man heb. Nu worden dus die koppies helemaal overhoop gegooid: hoe vertel ik 2 kleine kinderen, dat ze hun vader niet meer hebben gezien, vanwege wat hij heeft uitgespookt bij hun oudere zussen? Ik ben al met mijn advocaat bezig om te zorgen dat die omgangsregeling er nooit komt, want wat zal hij bij zijn eigen dochters doen hetzelfde doen als al eerder gebeurd is bij mijn andere dochters, toen ze begonnen te puberen. Ik heb echt te doen met alle moeders in een soort gelijke situatie allemaal sterkte ermee.
:: omoe::donderdag 7 januari 2010 :: 21:07:27

Heeft het geholpen ?? Mijn dochter en kleindochter hebbejn dezelfde dingen meegemaakt. Welke advocaat is met resultaat geweest hieromtrent ?? Veel sterkte
:: Issa :: vrijdag 16 januari 2009 :: 22:07:20permalink

Ik ben op zoek naar informatie gegaan over wat mijn goede vriendin kan doen om haar dochter van vijf te beschermen, tegen de vader die incest heeft gepleegd met zijn dochter. Zij is inmiddels gescheiden van haar man. Na het lezen van alle ervaringen ben ik stil geworden. Ik had goede hoop informatie te vinden waar zij wat aan zou hebben, zodat zij haar dochter niet alleen naar haar ex-man hoeft te laten gaan, omdat hij immers recht op een bezoekregeling heeft. Zij heeft alle stappen ondernomen om haar kind te beschermen, is bij politie, advocaat en officier van justitie geweest. Na het lezen van deze verhalen zakt ook mij de moed enigzins in de schoenen. Is het echt zo dat moeders helemaal niets kunnen ondernemen om hun kind te beschermen? Zelf ben ik werkzaam in de jeugdhulpverlening en begin nu iets meer te snappen van alle ellende als er niet tijdig ingegrepen wordt. Ik ben echt versteld hoe de wet het laat afweten. Mocht er toch een manier zijn dan hoor ik die graag. Voor de moeders die hier geschreven hebben, ik wens jullie oprecht sterkte toe.
:: bezorge moeder::dinsdag 7 april 2009 :: 10:51:34

Ola, ja zo erg is het, de zaken van belgie en oosterijk zijn geen leer punten voor nederland. Raar want dan kun je zien hoe zisleidend een pedofiel kanb zijn. Mijn ex is dat beprice zo en waarrepel iedereen geloofd hem. Want nee zoiets kan toch niet ect. Huilen woedend kun je er over zijn. Maar wie neemt nu eens de stappen om dit te stoppen. Help moeders zoals ik en nog vele. Want dit gaat zo echt niet meer. sucses moeder en als ik ies meer weet dat laat ik het horen. Ik ben in iedergeval bereid om iets te ondernemen wie ook????????? want denk eens in de toekomst als onze meisjes kinderen krijgen. dit moet stoppen.
:: omoe::donderdag 7 januari 2010 :: 21:20:31

moeder . Wat te doen ?? zelfs ontvankelijke klachten ( bureau Jeugdzorg vond AMK analyse absurd ) Mijn docher, onze familie, ik als grootmoeder, we hebben alles gedaan maar krijgen het recht niet aan onze kant. alles is tegen de zogenaamd wraaklustige vrouw ( welk kind en welke vrouw verzint seksueel misbruik voor haar wraak en lol ? ? is de wereld gek?cc ) Het kind wil niet mee met de biologische vader. AMK, Kinderbescherming, iedereeen dwingt contact met misbruikende vader als gehersenspoelden. De wereld van Jeugdhulpverelening en bescherming draait melding van misbruik om tegen de moeder. Een mysogyne ( vrouw hatende wereld ) Wie helpt het kind ???
:: vechtentegendebierkaai :: vrijdag 16 januari 2009 :: 13:59:37permalink

Ik ben zelf jaren psychisch,lichamelijk en seksueel mishandeld door de vader van mijn kinderen, ook tijdens de zwangerschappen. Ook ik kon moeilijk weg: ik werd sociaal totaal geïsoleerd en constant in de gaten gehouden. Meneer deinsde er niet voor terug om met een pas geboren kindje te gooien. Als de kinderen huilden (en natuurlijk deden ze dit vaak), schudde hij ze door elkaar of wilde hij ze iets anders aandoen. Ik moest er telkens tussen springen. Ik heb herhaaldelijk signalen afgegeven naar consultatiebureau en huisarts, ook over verdenking van seksueel geweld. Zij zijn nu op miraculeuze wijze alle gegevens kwijt. Toen ik mijn kans zag, ben ik gevlucht. Na een week in een opvanghuis begon mijn oudste dochter (toen net drie jaar) dingen te vertellen en vóórdoen wat ze had meegemaakt, daar kreeg je braakneigingen van... In het bijzijn van de andere vrouwen en begeleiding begon ze zéér vreemd gedrag te vertonen. Ik zocht hulp voor haar en wilde aangifte doen, maar omdat ze nog zo jong was liep ik overal tegen een muur. Inmiddels heeft ze na zéér zwaar getraumatiseerd te zijn (geweest), een achterstand in emotionele ontwikkeling. Na twee jaar intensieve speltherapie te hebben gehad, ging het zachtjes aan beter. Na telkens van 'blijf' naar 'blijf' huizen verhuisd te zijn vanwege stalking en ernstige bedreiging, zelfs met politie erbij, kreeg ik eindelijk een eigen huisje. Hier vond meneer me natuurlijk wéér. In 2003 vond een zitting plaats vanwege omgangsregeling, waarbij tijdelijke omgang werd vast gelegd, bij wijze van proef en onder begeleiding. Heb je enig idee hóe je geïntimideerd wordt door instanties, om vooral maar mooi weer te spelen naar de kinderen? De omgang liep mis: mijn dochter mocht met begeleiding van vader naar de w.c. en miste daarna haar onderbroek. De jongste dochter, toen twee heeft een half uur gehuild en gekrijst in dat huis. Dat werd mij pas veel later verteld. Meneer stond ons bij aankomst al op te wachten en probeerde ons na afloop te volgen. Meneer gaf toen al aan dat de bezoeken niet genoeg waren en dat hij méér wilde. Hij stuurde zijn familie naar de school van de kinderen om ze op te halen, maar gelukkig zag ik dit eerder. Na terugval in gedrag van oudste dochter en hevige nachtmerries besloot ik na drie proefcontacten niet verder mee te werken en heb ik toen voorlopige vrijstelling gekregen voor beide dochters door hulp van jeugdzorg totdat ze uit therapie zou zijn. Veel bedreigingen en stalking later én een poging tot moord zijn we wéér verhuisd. Daarna heeft hij ons wéér gevonden. Wéér zijn er proefcontacten opgelegd. De kinderen worden op deze manier niet meer waard dan een proefkonijn. Hieruit bleek dat het niet alleen nog steeds té belastend is voor mij, maar ook voor de kinderen. De oudste kreeg last van nachtmerries en migraine aanvallen met hevige neusbloedingen en de jongste begon weer opnieuw met bedplassen. Ondertussen had meneer een knokploeg langs huisgestuurd en volgde een inbraak. Gelukkig waren wij niet thuis, maar ik hoorde het van buren. Het advies van de RvdK na die proefcontacten was: omgang ernstig bemoeilijkt, alléén onder strikte en professionele begeleiding mogelijk, ééns in de drie maanden. De uitspraak van de rechter: elke maand een hele middag alleen met vader, zonder toezicht. Ik ben in hoger beroep gegaan. Ik weet welk effect dat heeft op meneer en we zijn nu dus weer verhuisd. Zeven jaar verder en we zijn niets verder gekomen. Het argument rechtbank was: "het is toch een tijdje rustig geweest? Je moet hem een kans geven." God geeft mij de rust en de kracht om dóór te gaan.
:: omoe::donderdag 7 januari 2010 :: 21:13:13

Sterkte, laat weten hoe het nu gaat . Mijn dochter en haar kind zitten in een soortgelijke situatie. Wat te doen ??????
:: Miniotaurus :: woensdag 7 januari 2009 :: 17:18:20permalink

Korte impressie hoe de "hulpverlening"in de praktijk bij ons te werk is gegaan Oftewel: Wraakaktie van corrupte ambtenaar! 1997 Getrouwd 1997 Dochter geboren 1999 Melding kinderarts aan huisarts 2000 Melding huisarts aan AMK, persoonlijk gesprek huisarts met verdachte (vader) erbij 2002 Melding politie in bijzijn en na ondervraging moeder door hoofd zedenpolitie 2002 Politie melding AMK, AMK sommeert moeder met kinderen uit huis te vertrekken 2003 Officiële scheiding 2005 Nieuwe relatie. Dochter komt met verwondingen thuis na weekendbezoek v(d)ader en zwijgt volledig over toedracht. Huisarts verwijst door naar kinderarts. Onderzoek in bijzijn forensisch arts. Monsters genomen en foto's gemaakt. Kinderarts doet melding bij het AMK. Hoofd zedenpolitie gebeld en uitgescholden, geemotioneerd door jarenlang voortdurend misbruik. Die is verbolgen en verhoort en intimideert moeder i.p.v. de zeer vermoedelijke d(v)ader. Volgens hem word de v(d)ader vals beschuldigd. Gynaecoloog constateert dat daar geen sprake van is, van ander mogelijkheden anders dan misbruik, maar dossier is al gesloten door hoofd zedenpolitie. V(d)ader niet eens verhoord. Moeder wel. Emotionele uitbarsting van moeder was aanleiding voor hem alle instanties tegen ons op te zetten. De dader deed een flinke duit in de zak met alleen maar leugens en onwaarschijnlijke verklaringen. AMK schrijft leugens letterlijk op als zijnde waarheid! Is niet meer te bereiken als ik ze daarmee confronteer en de kopieën opvraag. AMK schakelt de Raad in. Onderzoek wijst uit dat het heel goed gaat met de kinderen en er niets mis is met moeder of hen. Doorverwijzing naar vrijwillige hulpverlening i.v.m. door rechter opgelegde omgangsregeling. 2006 Huisarts constateert wederom verwondingen (puntbloedingen) 2006 Hertrouwd 2007 V(d)ader begint rechtsgang omdat (hij jaloers is) de omgang niet goed zou verlopen 2007 Rechter laat Raad onderzoek doen. Het gaat zeer goed met de kinderen en er is niets mis met het gezin waar ze wonen. Ze stellen dat de kinderen knel zitten tussen de ouderstrijd en vragen ots aan. OTS wordt opgelegd. Rapport staat vol verdraaiingen, directe en bewuste leugens (!) en er wordt inderdaad naar een conclusie toegeschreven (zo glad mogelijk en alles wat de zaak in een totaal ander daglicht zet volledig weggelaten). Dit ondanks uitgebreid psychiatrisch en psychologisch rapporten waarin staat dat er niets mis is met ons of de kinderen, maar wel met kwaliteit van de omgang met vader, zijn nieuwe vriendin en haar kinderen. De kinderen zijn (terecht) bang voor de v(d)ader. Dit blijkt ook uit uitgebreid onderzoek en tekeningen van de kinderen. Instanties leggen echter schuld bij moeder! Kopieën van tegenbewijzen raken "zoek" en worden (bewust) niet vermeld. 2007 Voogd instrueert v(d)ader hoe hij met de kinderen om moet gaan en de kinderen vinden het er alleen leuk als hij "normaal" doet. Dit komt NIET terug in zijn rapportage! 2007 Rechter keurt meer gevraagde omgang goed ondanks dat de kinderen dit niet willen. Advies Raad wordt terzijde gelegd (nb. kinderen zijn 11 en bijna 9). 2007 Voogd schrijft dat doelen niet of maar deels gehaald zijn met datum in de toekomst, n.l. de 6 maanden waarna ze de zaak herzien bij de Raad. Volgens de wet mag dan tot UHP (uithuisplaatsing) worden overgaan artikel 268 die volgt op 254 de ots! 2008 Hoger Beroep volgt nog. OTS. Voogd rapport: er zijn (ernstige) aanwijzingen, maar geen keiharde bewijzen. Het is in het belang van de kinderen om een goed contact met de vader te kunnen opbouwen en dat dit gegarandeerd word (terwijl de kinderen absoluut niet gedwongen willen worden erheen te gaan, als hij in hun woorden "niet normaal" doet.) Het word afgedaan als ouderstrijd en zelfs de vrijwillig gezochte hulp van een hele goede jeugdpsychiater word als negatief (!) uitgelegd in rapportage. Zelfs durven ze hun eigen plak en knipwerk in het rapport bij deze psychiater te zetten alsof dat zijn conclusie zou zijn! Dit terwijl deze psychiater een zeer uitgebreid onderzoek heeft gedaan en een zeer uitgebreid rapport heeft geschreven (met tekeningen en brieven van de kinderen erbij). Iedereen negeert het! Een nachtmerrie! Ik ben hertrouwd en we hebben nog 2 kinderen. Zowel in materiële als immateriële zin schort het ons aan niets. De kinderen zijn gezond, gelukkig, doen het goed op school, zijn beschaafd, mooi, aardig, behulpzaam etc. Toch hebben ze OTS, worden ze naar de v(d)ader gebracht omdat men geen keus heeft en toch kunnen ze zo maar uit huis geplaatst worden! Ik heb alle bewijzen, incl. kopieën artsen, meldingen, kopieën rapporten, geluidsopnames van de (schandalige) gesprekken bij de Raad. Mvrgr, miniotaurus
:: miniotaurus::zaterdag 10 januari 2009 :: 09:08:28

Hoger beroep, verweer voogd: "Ontwikkelingsbedreiging naar de huidige leef- en pedagogische omstandigheden binnen het gezin zijn in de uitvoering van de onder toezichtstelling door gezinsvoogd niet ter discussie gesteld. De ontwikkelings bedreiging ligt op het gebied van het betrekken, het verantwoordelijk maken voor de keuzes in de contacten met vader, de onderlinge strijd tussen ouders die niet in staat blijken de situatie te verbeteren. Het staat in schril contrast met de ontwikkeling van de sociaal emotionele en identiteit ontwikkeling in een normale vader/kind relatie en de mogelijke gevolgen die dat op langere termijn kunnen geven. Klachtgedrag t.g.v. de belastende factoren kunnen mede door het gedwongen karakter van de onder toezichtstelling mogelijk worden voorkomen.." Een "uit voorzorg" OTS??!!! Nederlad maar evacueren?! Want het zou kunnen dat?! Reacties welkom want dit kan dus ECHT iedereen treffen!! Levensgevaarlijk dit land waar we wonen.
:: verbaasde moeder::donderdag 26 maart 2009 :: 20:36:46

erg herkenbaar allemaal, zou mijn verhaal kunnen zijn
:: vlinder::zaterdag 23 januari 2010 :: 09:22:37

Zo is het en niet anders ik heb precies dezelfde ervaring! Wij kunnen elkaar de hand geven!
:: moedervan2::maandag 22 februari 2010 :: 12:53:38

herkenbaar verhaal, heb ergeen woorden voor. ik ben al bijna 7 jaar in een horror beland met bjz
:: Kate :: dinsdag 18 november 2008 :: 10:26:14permalink

Zoveel herkenning wat ik lees in voorgaande verhalen. Ik schrik ervan dat ik echt niet de enige ben in mijn strijd. Het is nu al ruim 4 jaar een strijd om voor de veiligheid van mijn kind op te komen. Toen mijn dochtertje geboren werd, ging het al mis. Hij had een drank- en drugsprobleem en dat zorgde voor veel ellende en financiele problemen. Een half jaar na de scheiding en veel gestalk en psychische mishandeling, kwamen we erachter dat mijn dochtertje mishandeld en misbruikt werd. Maar omdat de zaak nog liep en er nog geen rechtelijke uitslag was moest ze er toch heen van de rechter, want hij zou het nu wel uit zijn hoofd laten om nog wat te doen. Snapt een rechter nou niet dat het een levenspatroon is van zo'n man.....en dat dat niet zomaar stopt. In het belang van het kind moet ze er gewoon heen. Vanwege de nieuwe vriendin met haar twee kinderen ging ik akkoord met de omgangsregeling, heel rustig aan en opgebouwd met eerst een tussenthuis en daarna weer gewoon bij hem. Want zijn nieuwe vriendin zou toch wel opletten, haar kinderen waren er ook. Rechtelijk was het niet te bewijzen. Ondanks alle signalen op school en bij ouders van vriendinnetjes en daardoor vele meldingen bij het AMK werd er besloten dat ik het maar wilde geloven, en dat ik een gestoorde wraakzuchtige ex was. De signalen die van het kleien van piemels op school naar sexueel getinte spelletjes en opmerkingen van een kind van 4 vonden ze toch dat er niks aan de hand was. Je ligt natuurlijk ook niet met een cameraploeg klaar om zoiets vast te leggen, dus tja mevrouw, het is toch belangrijk dat het kind dr vader leert kennen. Alsof ze nu nog geen ervaring genoeg heeft met alle ellende van hem. In het belang van het kind moet er omgang zijn. Na een jaar kwam de toenmalige nieuwe vriendin, die al een half jaar bij hem weg was vanwege dezelfde problemen, met haar verhaal. Ze had haar mond moeten houden en werd bedreigd als ze dit wel deed. Ook haar kinderen begonnen na een half jaar te praten over de mishandelingen en misbruik van hem. Weer een nieuwe rechtzaak werd gestart, dit keer door haar, maar weer werd het geseponeerd. Dit omdat de tijdslijn niet zou kloppen van het verhaal en de kinderen wellicht samen hebben gespannen. Haar kinderen zijn zwaar getraumatiseerd, maar haar geluk is dat het niet zijn kinderen zijn, dus hoeven ze hem nooit meer te zien. Gelijk heb ik de omgang weer gestopt, maar er volgde al gauw kortgedingen en ik werd gedwongen om mee te werken met een omgang, wat ik niet deed. Ruim 2000 euro per maand als ik niet meewerkte. Het gevolg is grote dwangsommen die nu zijn opgelopen tot 20 duizenden euro's. Waarvoor ik nu een schuldsanering in ga. Vluchten kost geld, en door dit hele gebeuren kon ik niet mijn vaste lasten meer betalen. Ondertussen heb ik zelf een OTS aangevraagd en is er een omgang met toezicht van een voogd. Ik had geen keuze, de beslagleggingen op onze meubeltjes en bankrekeningen gingen in rap tempo achterelkaar door. Allemaal in het belang van het kind. Jeugdzorg vind dat haar vader recht heeft om zijn kind te zien, en dit moet een doel hebben om langzamerhand weer ernaar toe te werken dat ze er weer heen moet. In het belang van het kind. Ondanks de gedragsproblemen die mijn dochter heeft, en de angst voor haar vader, word niet geluisterd naar het kind. Nee, het is nu zover dat ik elke week een medewerker van jeugdzorg over de vloer krijg om te kijken of ik mijn kind wel goed opvoed. Want ik moet mijn kind steunen en aanmoedigen om naar haar vader te gaan, anders ben ik een slechte moeder. En in het belang van het kind moeten ze natuurlijk wel weten dat ik het goed doe. Gelukkig zien ze dat ik verder een hele goede moeder ben en ik krijg daar dan ook de nodige complimenten over hoe ik het met mijn kind aanpak, maar we moeten toch het verleden achter ons laten en werken aan een toekomst met een omgang met vader. In het belang van het kind. Het recht zit erg krom in elkaar, ze doen hun werk niet goed en dat zorgt ervoor dat er wekelijks, wat, dagelijks in de kranten staat dat er weer een gezinsdrama ergens heeft afgespeeld. Omdat ze niet willen luisteren en naar hun regeltjes moeten werken, en dat is er maar één; de vader heeft recht op het kind en de rest moet wijken en hun mond houden. In het belang van het kind. De kinderen, nu van 7 tot 10 jaar, hebben destijds samengespannen en hebben dit allemaal uit hun duim gezogen, aldus jeugdzorg en rechterlijk Nederland. Gewoon voor de leuk. Nou je kan mij niet wijsmaken dat een kind van destijds 3, 4 en 7 dit kunnen verzinnen. En wat nu? Geen idee. Machteloos en ondertussen ook moe van alle ellende weet ik het even niet meer. Weet je wat ik het ergste van alles nog vind, dat hij nu nog een vergoeding krijgt voor wat hij aangericht heeft. Ja, laten we hem belonen met zijn daden in plaats van eens actie te ondernemen en hem te straffen. Laten we de moeder die voor haar kind moet zorgen straffen. Want dat is gerechtigheid. Want dat is zeker in het belang van het kind. Ongelofelijk dat dit kan in deze tijd. Waar het schering en inslag is met mishandelingen en misbruik en huiselijk geweld dat er nog niets aan gedaan word.
:: marlijn knorringa::zaterdag 22 november 2008 :: 09:51:58

ik wil graag mijn e-mail geven aan deze schrijfster....want ik kan er over mee praten....de rechter in Dordrecht heeft mijn kinderen bij de man geplaatst, hij die zijn kinderen mishandeld, en ik zeer goede moeder.
:: Kate::dinsdag 9 december 2008 :: 21:43:06

Het is zover, na een jaar omgang met toezicht van een voogd waarvan de laatste 6 a 8 keer krap een uurtje, wordt er beslist dat de vader nu recht heeft op een hele middag alleen met haar. En of hij haar dan bij mij thuis kan komen ophalen en weer kan terug brengen. Geen onderzoek door de Raad van kinderbescherming, die destijds wel is opgelegd door de rechter. Die hadden er geen tijd ervoor en dit was niet de enige zaak. Geen onderzoek bij hem thuis om de situatie te bekijken. Wel bij mij, want ik ben slachtoffer en die moet je helpen, toch? Noem je dit recht! Je wordt moeder om voor je kind te zorgen en je hebt je plicht om haar te beschermen tegen alles en iedereen indien dit nodig is. Maar dit laatste is dus een regel die je aan je laars kan lappen. Je mag je kind mishandelen en misbruiken, de moeder stalken en alles afnemen. Je word niet gestraft en er word niks gedaan. Als slachtoffer kun je niks meer, je moet je kind inzetten als pion op een schaakbord en inzetten alsof je aan het gokken bent. De boodschap die nu word meegegeven door Jeugdzorg aan mijn kind is dat je je kan laten mishandelen en misbruiken, want ze doen er niks aan. Je moet hem vergeven voor zijn daden en vrolijk doen alsof er niks gebeurd is. Het betekent ook dat er wordt meegegeven aan je kind dat het niet uitmaakt of je goed doet of fout doet in het leven. Als ik dit had geweten van te voren had ik mijn mond gehouden en had ik mijn eigen recht in handen genomen, ipv van te vertrouwen op het rechtsysteem in Nederland die hoog van de daken schreeuwt dat je moet melden als je iets fout ziet gaan. Ik ben boos, heel boos... en verdrietig...
:: omoe::donderdag 7 januari 2010 :: 21:32:35

Hou vol. Wat en wie helpt jou momenteel ???
:: verbaasde moeder :: maandag 20 oktober 2008 :: 22:38:50permalink

Ik wist dat ik niet de enige moeder was met een kind die seksueel misbruikt is, maar dit slaat echt alles. Ik heb meerdere verhalen gelezen op deze site en mijn mond staat wagenwijd open van verbazing! Mijn ex-vriend ging ergens anders wonen toen mijn dochtertje nog net geen kleuter was. Onderling spraken we een om-het-weekend-regeling af, maar ik merkte aan mijn dochter dat dit te weinig was en stelde voor dat hij haar ook iedere woensdag even twee uurtjes zou halen, omdat ze haar vader zo miste! Want mijn dochter hing altijd meer aan haar vader dan aan mij, voor we uit elkaar gingen althans. Nog geen drie maanden nadat mijn ex en ik uit elkaar waren, vertelde mijn dochter tijdens spelen dat papa aan haar tut had gezeten en direct zei ze er achteraan:''ik heb geliegt hoor''. Ik kon het moeilijk geloven wat ze allemaal vertelde: ik had tenslotte tien jaar met die man samengeleefd! Ik belde hem direct op, maar hij ontkende en zei dat hij nooit zoiets zou doen. Aangezien ze nog zo klein was, dacht dat ze het misschien uit zijn verband had getrokken. Dus ze is daarna nog een paar keer naar haar vader gegaan. Vervolgens vertelde ze een paar weken later een uitgebreider verhaal, waar notabene mijn moeder en mijn oudste zoon bij waren en weer zei ze er achteraan: ''ik heb geliegt hoor''. Ik heb toen weer mijn ex opgebeld, gezegd dat hij haar niet meer mocht zien en dat ik hiermee aan de slag zou gaan. Ik heb het hele verhaal verteld aan de zedenpolitie. Daar werd me meteen aangeraden aangifte te doen, wat ik ook heb gedaan. Mijn dochter werd verhoord in een verhoorkamer. Al met al vertelde mijn dochter dat papa dit en dat allemaal had gedaan, maar zegt ook weer er achteraan: 'ik heb geliegt''. Conclusie: geen bewijs en de zaak werd geseponeerd. We zijn nu twee jaar verder en gelukkig had vader toen al geen omgangsregeling op papier, omdat we dat toen onderling alleen waren overeengekomen. Ik heb ook eenhoofdig gezag. De vader heeft ook geen omgangsregeling aangevraagd de afgelopen twee jaar, ondanks het feit dat hij daar wel mee dreigde. Tot op heden heb ik geen brief gehad van een advocaat, waarin hij aangeeft een omgangsregeling te willen. Maar ik blijf op mn hoede: wat niet is, kan nog komen. Als ik deze verhalen lees is het toch schandalig te noemen dat zelfs na bevestiging van kinderen en alle instanties eromheen, zo'n vader gewoon nog recht op omgang heeft. Voordat de zaak werd geseponeerd had ik contact opgenomen met BjZ met de vraag wat nu: "heeft mijn dochtertje hulp nodig?" Advies van Bjz was,''geen hulp'', zolang het goed gaat met uw dochtertje. Ik heb twee jaar lang getwijfeld of dat wel de juiste keuze was, maar nu ben ik zo blij na veel verhalen die ik heb gelezen over BjZ,d at BjZ niets te maken heeft met mij en vooral mijn dochtertje. Ik hoop dat vader nooit een omgangsregeling aan gaat vragen en dat mijn dochtertje in de toekomst niet tegen problemen aan gaat lopen vanwege haar ervaringen. In de tussentijd geef ik mijn dochter een zo stabiel mogelijk gezinsleven. Ik vraag me wel af of ik iets zou kunnen doen als mijn ex (hopelijk) niets meer van zich laat horen en over een aantal jaar nog geen omgangsregeling heeft aangevraagd? Zou ik ooit zekerheid op papier kunnen krijgen, dat hij haar niet meer zou mogen zien, aangezien hij dan al heel lang uit haar leven is? Ik wens iedereen verder heel sterkte bij het verwerken van deze vreselijk ellende.
:: Eline :: donderdag 2 oktober 2008 :: 23:22:16permalink

Graag wil ik mijn verhaal kwijt. In 2001 ging mijn ex ervandoor, na ellende met drank, drugs, en geestelijke mishandeling. Onze 2 zoontjes toen 5 en 1 jaar sprongen een gat in de lucht. Wat erg opviel was dat mijn zoon van 5 erg stil was en me ontweek. Op een dag vroeg ik hem wat er mis was en hij antwoordde:"Dat mag ik niet zeggen mama, want dan ga jij dood? Een ijskouwe hand omvatte mijn hart en ik voelde dat er iets erg kwam. Hij wilde niks zeggen ik heb hem toen voorgesteld om te tekenen wat hij dacht, dan hoefde hij niet bang te zijn voor mama en kon ik hem helpen. De tekeningen die hij maakte, maakte mijn ergste nachtmerrie waar : seksueel misbruik. Ik ben naar mijn advocaat gegaan, heb kinderbescherming en jeugdzorg ingeschakeld etc. Er volgden vele rechtzaken waar hij alles ontkende en op omgang stond. Mijn jongste zoon had altijd kapotte billen, vaak naar de dokter enz. Het kind van 5 maakte duidelijk dat iets met billen gebeurd was en dat ze, toen hij nog thuis was, tv moesten kijken met papa als mama snachts sliep. Ik wilde absoluut niet dat hij nog in de buurt van de jongens kwam. Maar de rechter besliste dat er omgang in het omgangshuis moest komen. De vader kwam niet opdagen of was ziek en ga zo maar door. Jarenlang ben ik omgangshuizen afgelopen met twee bange kinderen die niet naar hun vader wilden. De rechter vond dat ik geen medewerking gaf terwijl ik zo bang was om mijn kindjes en bepaalde omgang met vader en de kinderen in ons huis,waar alles gebeurd is en hij binnen onze veilige muren kwam. Onder begeleiding van jeugdzorg vonden de bezoeken plaats: volgens medewerker jeugdzorg waren de kinderen bang en was omgang niet gewenst. Toen vader zich ook nog dak en thuisloos liet verklaren om onder kinderalimentatie uit te komen besliste de rechter uiteindelijk tot geen omgang. Hij heeft nog steeds ouderlijk gezag en stalkt ons al 7 jaar. Hij is vlak in de buurt komen wonen, op de route van huis naar school en de kinderen zien hem dagelijks en blijven bang. De kinderen hebben een studioverhoor gehad bij de recherche en therapie bij riagg, die duidelijk stellen in eindrapport dat sexueel misbruik is vastgesteld en behandeling nodig. Deze situatie duurt nu al zeven jaar! Ik wordt zo moedeloos van de rechtsgang in Nederland. Vaders die hun kinderen willens en wetens kapot maken is toch niet te begrijpen?Het is een lang verhaal en niet duidelijk uit te leggen in dit bericht. De vader is niet veroordeeld vanwege niet genoeg bewijs maar kinderen verzinnen dit niet zomaar. Nu jaren later vertellen ze nog steeds hetzelfde Mijn hele gezin heeft er erg onder te lijden gehad en we lijden nog steeds, omdat hij ons niet met rust laat. Bovenop al deze ellende heeft hij een zaak aangespannen om de kinderalimentatie te stoppen die een rechter in 2002 heeft vastgesteld. De kinderalimentatie is stopgezet met terugwerkende kracht en ik moet een aanzienlijk bedrag van duizenden euro`s terug betalen. Een zeer bezorgde moeder
:: Rob,Louise::maandag 29 maart 2010 :: 23:39:02

beste meid wat een verdriet wij hebben vanavond vernomen dat ons kleinkind zeer raar gedrag vertoond als hij zijn vader heeft gezien.geeft aan pijn in zijn kontje te hebben en trekt zijn luier uit en stopt dan zijn vingertje in zijn kontje en zegt dan kontje prik. Bij herhaaldelijk vragen geeft hij aan papa doet dat.Wat te doen,echt erg,we weten het niet,zeer bezorgde grootouders
:: klavertje :: maandag 15 september 2008 :: 15:59:12permalink

Moeder van dochter, net kleuterleeftijd, met de gebruikelijke omgangsregeling met ex-partner van om het weekend en daarnaast één dag doordeweeks aansluitend op omgangsweekend. Omgang wordt nagekomen door mij ondanks dat ex af en toe helemaal de weg kwijt is (politierapport), mij heeft geslagen met dochter in mijn armen en wij op straat zijn gevallen (onvoldoende bewijs). Ik werk mee, heb een fulltime baan om het hoofd boven water te houden, ontvang geen alimentatie. Contact met dochter en vader staat voorop en zolang er goed voor haar door hem wordt gezorgd, zet ik mijn gevoelens opzij. Hij heeft sinds uiteengaan, bijna drie jaar geleden, nog steeds geen eigen woonruimte en woont bij zijn moeder in een huis, met alleen een eigen slaapkamer. Ik heb om de week een weekendje voor mezelf, dus ben er best bij gebaat als de omgang goed loopt. Nu komt mijn dochter al 2x thuis dat pappa met zijn vinger in haar plasser gaat en aan zijn vinger likt. Ik ben vandaag naar huisarts en 1e hulp geweest, kinderarts. Fysiek is er geen bewijs, maar ik neem mijn dochters uitspraak serieus. Ook de kinderarts gaf aan dat het verstandig is haar uiting serieus te nemen. Hoe nu verder als ik alle verhalen lees, met zoveel leed en teleurstelling? Ik heb ook een dwangsom opgelegd gekregen, als ik de omgang zou stoppen. Ik wil niet dat mijn dochter - die overigens in haar doen en laten heel vrolijk is - deze handelingen ondergaat. Ik wil dat het stopt. Heeft iemand advies??
:: Mariska::maandag 29 september 2008 :: 09:10:25

Hoi Klavertje, Waarom ga je gewoon niet op gesprek bij de zedenpolitie? Ze komt met zulke duidelijke aanwijzingen? Ik weet niet hoe oud ze is? Buro Jeugdzorg hebben mij destijds verwezen naar ACCARE. Daar zijn speciale mensen die uit kunnen vinden of haar taalgebruik/ en haar gedragingen wel bij haar leeftijd vinden passen. Succes! Mariska
:: omoe::donderdag 7 januari 2010 :: 21:39:21

Dezelfde ervaringen . Hoe is het nu ?? qwerlke advocaat of instantie hielp je ?? Sterkte , omoe , grootmoeder van kind dat ook misbruikt is.3483
:: omoe::donderdag 7 januari 2010 :: 21:45:54

Nee , geen advies maar mijn dochter en kleindochter zitten wel in een soortgelijke situatie. Ben je al verder en hielp iemand jou ??
:: Violet :: maandag 25 augustus 2008 :: 23:08:37permalink

n Nederland is je kind helaas vogelvrij, vooral wat vaders betreft. Als een kind door een pedofiel wordt misbruikt dan mag dit niet in Nederland en volgt er een veroordeling en een (veel te lage) straf, maar als je je eigen kind misbruikt of laat misbruiken voor geld (kinderporno) dan mag dit in Nederland. Dan krijg je als vader gewoon omgang toegewezen door de Rechtbank, want, en dit zijn letterlijke woorden van Jeugdzorg: "ook al heeft vader het gedaan, hij heeft ook goede kanten." Het schrijnende is, dat er aangifte is gedaan met diverse verslagen van hulpverleners en zelfs van school en er zijn zelfs vier getuigenverklaringen afgenomen. De verhalen van het kind zijn afschuwelijk en zeer gedetailleerd. De zaak werd zeer serieus behandeld tot dat zij ineens werd afgeblazen. De reden is onbekend. Steeds weer die keiharde muur waar niet alleen ik maar ook de hulpverleners, journalisten en zelfs de KLPD tegen aan lopen. Ik ben inmiddels al 4 jaar aan het strijden om mijn kind veiligheid te bieden. Helaas is er een volledige omgang opgelegd. Mijn kind reageert zeer slecht op omgang en zijn gedrag loopt de spuigaten uit. Het scheelt niet veel of hij is thuis niet meer te handhaven. Ook op school gaat het steeds slechter. Hij heeft hij 1 op 1 begeleiding nodig en hij heeft zelfs smetvrees ontwikkeld. Vader ontkent, dús heeft hij het niet gedaan. Moeder is gewoon overbezorgd en het kind pikt dit natuurlijk op en daardoor gedraagt het zich moeilijk. Moeder wil gewoon niet met vader gezellig om de tafel en is tegen omgang. Dit doet volgens Jeugdzorg het kind geen goed, dus ligt het aan moeder. Vader blijft buiten schot. Het gaat dit soort vaders niet om het kind, maar om het uitoefenen van macht en herstel van gezichtsverlies. Vaak zijn het vaders die voor die tijd eigenlijk al dezelfde mechanismen lieten zien. Daarboven uit stijgen en alleen het zuivere belang van het kind zien, los van de situatie tussen jou en de vader van je kind, is een moeizaam proces. Ondertussen maakt de vader er misbruik van door te willen bewijzen dat het om partnerstrijd gaat. Dan al die (hopelijk wel) goedbedoelende hulpverleners die opgeleid zijn om een gulden middenweg te kiezen. Ze benadrukken uitsluitend wat wel goed gaat en nemen dat als uitgangspunt om contactherstel tussen vader en kind te bewerkstelligen, want contact met beide ouders zou goed voor het kind zijn. Allemaal in zichzelf misschien waar, maar niet van toepassing op situaties zoals op deze site beschreven. En als je er dan een goede hulpverlener tussen hebt zitten, laat de rechter het advies links liggen, want het past niet in het plaatje. Of er zijn geen juridische afdwingmiddelen om vader mee te laten werken en durft de rechter het nog niet aan om een einde te maken aan al die rechtzaken. De zorgvuldigheid voorbij. Vaders sturen een ziljoen klachten naar deze instellingen, omdat die instellingen zogenaamd op de hand van moeder zouden zijn. Wie zit hier nu in partnerstrijd? De instellingen en personen die daar werken voelen zich niet meer vrij, want zij willen niet van beschuldigd worden van op de hand van de moeder zijn. Angst regeert en niet alleen bij de moeders. Ongelooflijk dat ze het "gedrag" van deze vaders niet onder de loep nemen. Ze weten alles en iedereen te manipuleren en niemand heeft ze door. Toch is het steeds weer hetzelfde. Dit soort vaders: zetten leugens in officiële stukken; stellen dat moeder niet over de breuk is heen gekomen en zint op wraak en dat ze bovendien labiel is, suïcidaal, alcohol verslaafd etc.; blijven klagen over kinderalimentatie en proberen eronderuit te komen; ze tonen geen bezorgdheid voor de kinderen; bedreigen hulpverleners die niet zo makkelijk in te palmen zijn, maar uiteindelijk blijft de conclusie: vader is een verdrietige vader, die zijn kind mist en het gaat om een geval van partnerstrijd. Mijn conclusie kan alleen zijn: hulpverleners zijn niet objectief en niet professioneel genoeg, als het gaat om de motieven van dit soort mannen goed in te schatten. De vader blijft buiten schot en kan daarom doorgaan met zijn kind te beschadigen.
:: puntpuntpunt::dinsdag 9 juni 2009 :: 14:38:03

Meid het is of ik mijn eigen geschiedenis lees. Telkens weer de deksel op je kop. Alles wat je doet loopt uit op niks. Je bent de moeder dus zal je wel expres de omgang tegen werken. Je kinderen zullen wel beinvloed zijn door je. Loyaliteit is ook al zo'n mooi woord om er in te gooien. Vader is super volgens instanties. Je kunt geen kant uit. Bedreigingen en stalking wordt niks mee gedaan. Rechter zegt: geen omgang, zijn contra indicaties. Raad van kinderbescherming zegt: wij willen onderzoek. Weer advies (rvkb): geen omgang. Maar ja, dat kan niet ? Dus eerst besluit en daaraan het verslag aanpassen. Weg laten wat er niet zo mooi bij past. Ze hadden je hiervoor al voor gewaarschuwd, maar je probeert toch te geloven dat de eerlijkheid het langst duurt, om dus vervolgens weer je kop te stoten. dus volgende stap maar weer.. Forensiche mediation, een stap van zware machtongelijkheid, maar weigeren mag niet. Advocaat zegt ook: moet je doen. Ach ja, zij houden de hand boven ieders hoofd en baan rvk,mediation ,jeugdzorg advocaat en noem verder maar op zij blijven op deze manier wel voorzien van werk. Zelf kun je niks want je moet er voor geleerd hebben om de macht te hebben om je met zaken te bemoeien waar je het fijne niet eens van weet. Want 10 rechtzaken betekent 10 rechters. Je wordt kapot gemaakt in dit land als je voor de veiligheid van je kind op probeert te komen. Kunnen wij ons niet verzamelen en onderhand hard maken voor een land met rechten voor het kind . Maar nee, dit bericht schrijven is al gevaarlijk. En de meeste van ons zijn zo ver vernederd en is ons alles weg genomen dat we niets meer durven. Altijd leven met angst. En de berichten uit de media bevestigen dit weer keer op keer dat de bezorgdheid niet voor niets is. Wanneer ben jij het met je kind die in het nieuws komt? Als het te laat is.
:: Hella :: vrijdag 22 augustus 2008 :: 20:09:05permalink

Zowel mijn kinderen als ik werden tijdens ons huwelijk geestelijk en lichamelijk mishandeld. Zelfs ben ik tijdens de zwangerschap in de buik gestompt, waarop een miskraam volgde. De volgende zwangerschap kon ik uitdragen, hoewel mijn ex door ging met mishandelen. Op een gegeven moment heb ik alle moed verzameld en ben ik gescheiden. Tijdens de scheidingsperiode heb ik onder fysieke dreiging met de dood, papieren getekend waardoor hij een uitgebreide omgangsregeling kreeg. Hij bleef desalniettemin doorgaan met stalken en met dreigementen. Na mishandeling van één van de kinderen tijdens de omgangsregeling, heb ik aangifte gedaan en de omgang gestopt. In hoger beroep heeft hij toch, weliswaar korter, maar toch, omgang gekregen, in afwachting van onderzoek van de RvdK. De kinderen hebben mij vervolgens, onafhankelijk van elkaar, duidelijk gemaakt dat mijn ex seksuele handelingen heeft gepleegd met ze tijdens de omgang. Ik heb aangifte proberen te doen, maar de politie gaf aan dat er niet voldoende 'harde' bewijzen zouden zijn. Wel adviseerden zij, net als alle andere instanties die ik het heb gemeld, om de kinderen niet meer mee te geven. Bij een latere rechtszaak heeft de rechter besloten tot ots (waar ik vrijwillig aan mee heb gewerkt omdat ik veiligheid wil voor de kinderen), en mijn kinderen worden nu tijdelijk uit huis geplaatst ter 'observatie'. De kinderen zijn eerlijk naar buiten gekomen over de incest die hun vader bij hen gepleegd heeft. Als beloning daarvoor worden zij nu op de enige vertrouwde plek, bij hun eigen moeder, weggehaald en betalen zij de prijs i.p.v de dader voor het seksueel misbruik. Ik ga wel in hoger beroep maar de uithuisplaatsing wordt niet uitgesteld.Het kan hooguit de uithuisplaatsing verkorten als deze al snel een feit is. Ik weet nog niet wanneer het gaat gebeuren. Er moet echt een einde komen aan deze ellende waarin wij nu al zo'n tijd verkeren alleen kan niemand ons helpen en bestaat ons leven alleen maar uit letterlijk en figuurlijk pijn lijden. Ik begrijp werkelijk helemaal niets meer van deze rechtstaat, er klopt helemaal niets van.
:: Gestalkte moeder :: vrijdag 15 augustus 2008 :: 13:48:40permalink

Helaas is mijn angst waar geworden! Ik heb steeds instanties duidelijk proberen te maken waar mijn ex mee dreigde: hij wil mijn dochter het zwijgen op leggen, omdat zij over incest en mishandeling kan vertellen. Ik probeerde haar dan ook steeds uit zijn buurt te houden, maar mijn ex zag ons ergens buiten staan. Voor ik wist had ik hem achter mij staan en probeerde hij mijn dochter mee te trekken, ik hield haar vast en zij mij. Hij begon op mij in te slaan en mijn meisje begon te schreeuwen en ik schreeuwde om hulp, maar niemand deed iets. Zelf boeit het me niet dat hij op me in sloeg, want dat ben ik gewend uit mijn huwelijk, maar dat hij dit doet om zijn dochter mee te willen nemen om haar het zwijgen op te leggen dat vind ik echt ziek. Dit is de tweede keer dat hij me in elkaar slaat met een kind in mijn armen: de eerste keer was mijn kind nog geen half jaar oud. Hij is toen opgepakt. Nu zit hij voor de tweede keer in de bak en weer door mishandeling met een kind erbij! Lieve moeders, ik hoop dat hij blijft zitten, want als hij nu weer vrij komt ben ik het leven van mijn kinderen niet zeker! Hij heeft al geen onbegeleide omgang toegewezen gekregen en nu hij dit gedaan heeft en zijn eigen ramen compleet heeft ingegooid, weet ik niet wat hij gaat doen als hij weer vrij komt! Mijn dochter is nu voor de 2 de keer kapot door wat haar vader heeft gedaan: een nieuw trauma terwijl het misbruik nog niet eens verwerkt is! Ik heb alle instanties verteld dat hij tot dit soort dingen in staat is en iedereen zei: het valt wel mee... Mensen moeten eindelijk eens naar het kind kijken i.p.v naar gewelddadige ouders en hun rechten.
:: Natasja :: zondag 6 juli 2008 :: 22:00:43permalink

Ik kwam toen ik net zwanger was, er langzaam achter dat de vader van mijn kind een aan seks verslaafde psychopaat is, met pedofiele fantasieeen. Helaas de slimme soort psychopaat, die uitstekend iedereen het idee geeft dat hij een goede vader is: hardwerkend, gevoelig en berouwvol voor het leed dat hij mij (en andere exen) heeft aangedaan. Ik wil natuurlijk niet dat mijn kind door hem opgevoed wordt, maar hij staat er op ons kind een paar dagen per week bij hem te hebben. Ik kan niet aantonen dat hij een psychopaat is, want hij is briljant in mensen om de tuin leiden, zodat niemand het doorheeft dat hij mensen om hem heen systematisch, maar heel stiekem emotioneel mishandeld (leave no marks). Ik ben net terug uit een ziekenhuisopname, en vecht elke dag om me te herstellen van zijn emotionele mishandeling. Ik weet niet wat ik kan doen voor mijn kind, behalve hem zo vroeg mogelijk leren weerbaar te zijn e.d. Ik lees veel op internet, en zie dat je als moeder geen enkele schijn van kans maakt in het huidige rechtssysteem, dat de mishandelende vaders zo effectief beschermt. Het zou niet moeten mogen, maar toch is het zo. Ik hoop dat door veel er over te praten en te schrijven en petities te verzamelen e.d. er misschien bewustwording voor deze afgrijselijke problematiek komt en een aanpassing aan de wet.
:: Vlinder::vrijdag 24 april 2009 :: 10:40:52

Ik weet het... Mijn ex is ook zo'n slimme psychopaat... Ik zeg weleens: als mijn beste vriendin een half uurtje met hem gaat praten mag ze mij niet meer. Helaas kan ik er niks aan doen. Ik zit nu middenin een voogdijcrisis. De inzet is hoog, te hoog. Het gaat hier wel om het leven en geluk van mijn dochtertje. 4 Jaar en nu al zoveel meegemaakt. Hij heeft haar misbruikt, maar ze heeft niks losgelaten tijdens het studioverhoor...Nu wil ze er niks meer over kwijt. Gek genoeg mist ze papa (loyaliteit he?) en zegt ze dat het een grapje is. Niemand die ons helpt. Geen instantie of iets. Maar ik zit ermee. Hij heeft recht. Dat ik door zijn schuld ptss heb maakt niks uit. Ik fake het zegt men. Laat ze eens een dagje meelopen in mijn schoenen. Ik weet er dus alles van...
:: sherlock H::dinsdag 14 juli 2009 :: 03:21:09

Ik heb ook zo'n ex pyschopaat die bij alles en iedereen mooi weer speelt liegt alsof het gedrukt staat. Je hoort alleen het kind heeft recht op zijn vader maar moet jij als moeder dan maar moet je leven laten verzieken door een man die je regelrecht de afgrond in wil duwen over de rug van het kind? Ik wil weg vertrekken uit Nederland mijn dochter laten opgroeien zonder vader omdat deze man mij kapot wil hebben.
:: zeg stop en doe stop!::woensdag 2 september 2009 :: 01:19:05

Kop op, lieve moeder. Ik heb exact dezelfde psychopaat. Hij doet dit omdat het toegestaan wordt. Niemand kan hem stoppen en al hem stoppen, tenzij wij met een videocamera ernaast staan, alles op de band staat en het binnen een jaar aangeleverd wordt. Maar tja, dan is je kindje wel al kapot en wij staan er niet met de camera naast omdat dit juist weer niet mogelijk gemaakt wordt. Dus oplossing: deal with the psycho yourself. Ook voor ons geldt: wij mogen alles, want niemand staat er met e videocamera naast. ook voor ons geldt dat we eeuwig onschuldig zijn en ontelbare kansen krijgen. Het heft in eigen handen nemen?
:: door de ogen van een kind::dinsdag 15 september 2009 :: 23:29:18

Hoi Natasja en ptss-er. Gruwelijk. Wat een vreseijke kind-en moederterroristen. Ik deel jullie angst volkomen. lees desgewenst onder ervaringen enkele weerbaarheidstechnieken en vertragingstechnieken. Maar eigenlijk zou ik willen zeggen tegen jullie allemaal: wordt het te erg en lijdt je kind eronder: pak de man zo hard als je kunt bedenken terug. Mijn ervaring met rechters: goede eerlijke mensen worden gestraft, de slechte beloond. Dus komt jouw ex klagen bij de rechter, dan heb je goede kansen dat de rechter daar geen tijd aan besteedt, zelfs geen opmerking over maakt. Maar bescherm je kind aub met al je kracht en zorg dat de psychologische behandelingen die jij als moeder krijgt, niet bij een reguliere instelling zoals GGZ of RIAG worden gedaan maar bij een particuliere, onbekende instelling. Feitelijk mogen zij geen informatie doorgeven over je. En ik denk overigens dat we niet veel kans hebben te bewijzen dat hij je stress bezorgt en daarom jouw energie opraakt. Gevaar bestaat dat ze het doodleuk omdraaien: jij ben gek en ik niet, du neem ik je kinderen bij je weg. Nog 1 ding, we kunnen het bijna niet, door verbijstering en angst, maar liefde voor je kinderen is het enige medicijn dat ze in moeilijke tijden erboven zal helpen: geniet dus ieder kleinste moment van ze. Gun het anderen niet om je te laten verdoven door angst, denk: dit moment is van mij en mijn kind, en dit zal in ons geheugen worden gegrift Niemnd kan dit moment meer van mij afakken. Knuffel je kind met al je moederlijke liefde en zorgzaamheid. ALs je het door alle stress niet meer kunt Ga dan joggen (en je kind op driewieler of fietsje ernaast). Zo ren je al je spanningen uit je lijf (met boksen op een boksschool trouwens ook, en dit heeft een dubbel voordeel). En neem zo hebberig als je maar kunt ieder moment om je kind te prijzen, waarderen, samen te lezen in alle harmonie en hoe klein je kind ook is: dingetjes uit te leggen, zoat hij zichzelf kan beschermen.
:: gestalkte moeder :: maandag 26 mei 2008 :: 22:11:45permalink

lieve moeders, Vreselijke verhalen lees ik hier met helaas zoveel gebroken kinderharten. Mijn verhaal is eigenlijk hetzelfde als bijna iedereen hier. Ik ben in mijn huwelijk en zwangerschappen fysiek en mentaal mishandeld door mijn exman en familieleden, alleen had ik het mentale niet door. Na de geboorte van mijn jongste mishandelde mijn ex behalve mijzelf, mijn zoon van 6 weken oud. Dit was een reden voor mij om weg te gaan. Wat ik toen niet doorhad is dat ik geestelijk aan hem vast zat en geen kant op kon behalve de afgrond in. Psychisch was ik kapot en mijn kinderen gingen bij familieleden wonen op last van Jeugdzorg. Na anderhalf jaar had ik mijn leven op rit en wilde mijn kids terug, uiteindelijk kreeg ik ze terug van BJZ en het ging niet goed met de kinderen. Vooral niet met mijn dochter, allerlei signalen ving ik op, tot dat het moment kwam dat mijn ergste angst werkelijkheid werd: mijn dochter van 5 maakte me duidelijk dat ze misbruikt was door de familie. Mijn zoon vertelde dat ze vaak opgesloten werden in hun slaapkamers en geslagen werden als ze niet wilden eten enzovoort. Ik kreeg 2 gebroken kids terug van waarvan ik dacht dat ze bij familie beter af waren, omdat ik toch borderline zou hebben. Ik heb meteen aangifte gedaan bij de zedenpolitie en mijn dochter is een dag na het vertellen lichamelijk onderzocht door een kinderarts. Deze bevestigde mijn vermoedens helaas. (In deze periode kreeg ik te horen dat ik helemaal geen psychisch stoornis, maar een postnatale depressie te hebben gehad.) Na de aangifte is onze zaak naar een instantie gegaan, waar het 5 maanden gelegen heeft. De uitslag lag zaterdagmorgen op mijn deurmat, met de conclusie dat er niets te vinden is waaruit zou blijken dat mijn dochter misbruikt zou kunnen zijn. Het zou een uit de hand gelopen ruzie zijn tussen mij en mijn ex familie. Waarom wordt de kinderarts dan niet geloofd? Waarom wordt mijn gebroken dochter niet geloofd en waarom zou ik haar ook nog hebben gemanipuleerd? Sinds ze dit weten staat mijn ex-schoonfamilie overal en vallen ze mij lastig. De rechter heeft besloten dat ze mijn kids niet alleen mogen zien en dat de raad een onderzoek moet doen. Maar door de stalking ben ik bijna verplicht om naar een blijf van lijf huis te gaan om mijn kids te beschermen? Wat is jullie advies hierin? lieve moeders, ik heb dringend hulp nodig....
:: Mathy :: woensdag 23 april 2008 :: 19:55:44permalink

Ik ben in 2002 gescheiden van een man die in een ander deel van de wereld is geboren, maar de nationaliteit van een Europees land heeft. Na 10 jaar samen in het buitenland te hebben gewoond, waar ook onze drie kinderen zijn geboren, kwamen we naar Nederland. Bij de scheiding hebben wij samen het ouderlijk gezag gekregen, maar zijn de kinderen aan mij toegewezen. Er is een omgangsregeling waarbij de kinderen ieder tweede weekeinde naar mijn ex gaan, en ook de helft van de schoolvakanties. Mijn ex heeft altijd weinig interesse en initiatief getoond waar het de kinderen betrof. De volledige zorg heb ik altijd op mijn eigen schouders genomen. Er is een oudere, inmiddels volwassen, kind uit het eerste huwelijk van mijn ex, dat in het buitenland woont. Na een heel bittere scheiding en een heel moeizame omgangsregeling, gedeeltelijk onder toezicht, heeft mijn ex bewust alle contact met dat kind verbroken. Hij heeft ook nooit een financiele bijdrage voor het kind geleverd. Ook heeft hij sinds een jaar of twee een kindje uit een nieuwe relatie, waarmee hij geen enkel contact onderhoudt. Ongeveer drie jaar geleden heb ik van twee van mijn kinderen te horen gekregen dat zij gedwongen waren om bij hun vader thuis, samen met diens vriendin, naar een pornofilm te kijken. Ik heb toen onmiddellijk, in eerste instantie, de omgangsregeling stop gezet. Later hebben we de bezoeken hervat, maar alleen op de zondag, zodat mijn kinderen daar niet hoefden te overnachten. Uiteraard was er juridisch niets te bereiken. Sinds augustus 2007 gaan de kinderen weer hele weekeindes naar hun vader. Sinds ongeveer een jaar is één van mijn kinderen, een jongen, behoorlijk aan het puberen. Hij is nu 13. Ondere andere zijn computergebruik leidde tot veel discussies. Mijn moeder, met wie mijn zoon een heel hechte band had is recentelijk overleden. Kort daarna, na weer een ruzie over het uit de klauwen lopende computergebruik, is mijn zoon naar zijn vader vertrokken. Die weigerde om een lijn te trekken, en staat toe dat mijn zoon zo lang als hij wil achter de computer zit. De computer van de kinderen zit vol pornografische sites en aanverwante zaken. Ik heb nog een paar keer heel moeizaam contact met mijn zoon gehad via telefoon of e-mail. Ondertussen kreeg ik via de school van mijn zoon te horen dat een moeder bij een leerkracht had aangegeven dat mijn zoon haar dochter sexueel misbruikt heeft, en dat zij daarom haar dochter naar een andere school heeft verplaatst. Mijn zoon heeft een aantal keren aangegeven dat hij dood wil. Inmiddels heeft zijn vader hem op mijn adres uitgeschreven, zonder enig overleg. Mijn zoon heeft geen enkel contact meer met leeftijdsgenoten, buiten school om, en heeft al zijn hobbies opgegeven. Hij zit alleen nog maar bij zijn vader in de flat. Zijn vader verklaart dat het uitstekend met het kind gaat, en zoekt op geen enkele manier hulp voor hem, en ontkent de tegen hem gedane aantijgingen. Het is wel duidelijk dat mijn zoon hulp moet krijgen, maar ik kan dat niet bewerkstelligen als hij niet bij mij is. Ik heb jeugdzorg ingeschakeld. Daar is de eerste afspraak afgezegd i.v.m. ziekte van de aangewezen contactpersoon. Er wordt een nieuwe contactpersoon aangesteld. Ondertussen loopt de tijd door, en raakt mijn zoon steeds ernstiger beschadigd. Ik heb nu al een tijd helemaal geen contact met hem. Ik ben met een procedure begonnen, maar heb weinig hoop en vertrouwen in het systeem, dat log is, en onbegrijpelijke beslissingen toestaat. Ook heb ik weinig vertrouwen in advocaten; daar heb ik minder goede ervaringen mee. Kan ik niet anders dan met lede ogen toezien hoe dat kind kapot gaat? Waar kan ik advies halen, of wie heeft ook dit soort ervaringen, en heeft ervan geleerd?
:: allochtone moeder :: dinsdag 22 april 2008 :: 22:18:24permalink

Ik zou op elke tekst die hier staat kunnen reageren. Ongelofelijk, ik dacht dat dit alles alleen mij overkomt, omdat ik van buitenlandse afkomst ben en dat er discriminatie in Nederland is. Mijn ex verdenk ik van seksueel misbruik van onze dochter. Ik heb het niet kunnen bewijzen: was te laat bij de dokter, wachtlijsten etc. en vader ontkent alles. Hij maakt zich ook schuldig aan mishandeling, bedreiging en achtervolging (stalking) van mij. Zelfs tijdens omgang die er nu is, is papa is niet eens altijd thuis en laat anderen regelmatig voor onze dochter zorgen: zelfs voor die paar uur kan hij er voor haar niet zijn. Bjz doet niks. De rechter zegt dat er problemen zijn, maar houdt vast aan omgang. Er is nu dus omgang door de RvdK en Bjz en rechter - die instanties zijn er alleen voor de papa's en zeker niet voor de recht van een kind - doorgezet en mijn kind word nu ook nog geestelijk mishandeld. Na een jaar intimidatie (ivm omgang) heeft hij me inmiddels weer bedreigd en heb ik weer aangifte moeten doen. Het is nu al de tweede keer dat mijn ex mijn dochter dreigt af te pakken: er ligt al een verzoek bij rechtbank om mijn dochter bij hem te laten wonen en hij dreigde (zelfs tijdens de rechtszitting) dat hij straks ook mijn ouderlijke macht gaat afpakken. Hij speelt met ons als een kat met muis en iedereen helpt hem ook nog. Ik kan niet eens bewijzen, dat ik constant gekleineerd en gek door hem gemaakt wordt, maar ik denk dat mijn dochter echt al is beschadigd door papa. Zij is nog heel jong en maar zegt duidelijk dat zij niet naar hem wil gaan. Ik moet haar dan ook nog motiveren en overtuigen dat zij moet gaan, anders ben ik bang om haar te verliezen. Mijn ex kan ik niet vertrouwen, het gaat hem alleen om machtsspel en hij gebruikt niet alleen haar, maar ook zijn andere kinderen van zijn eerste ex vrouw. Die kinderen moeten al vanaf hun 6e jaar werken van hem (zelfs voor volwassenen zwaar werk) en hebben nooit tijd voor eigen hobby of sport. En nu heeft hij al een derde slachtoffer die hij straks daarvoor ook nog kan misbruiken. Er moet iets in de wetgeving veranderd worden, want bijvoorbeeld mijn ex gebruikt zijn rechten als papa niet: hij misbruikt zijn rechten.
:: yacintha :: donderdag 27 maart 2008 :: 14:21:58permalink

OMGANGSVERPLICHTING NA INCEST Mijn ex en ik gingen scheiden toen ons kind twee was. Mijn ex was psychisch in de war en aan de anti-depressiva. Er kwam daarom de eerste tijd omgang in aanwezigheid van zijn ouders, daarna een dag in de week omgang. Een jaar na de scheiding begon ons toen driejarige kind te vertellen over papa die lichaamsdelen aanraakte, en waar kindlief 'de piemel eraf moest trekken'. Ik was in total shock. Ik stopte de omgang op advies van AMK(Advies en Meldpunt Kindermishandeling) en nam op advies van hen een erkend therapeutenbureau voor mijn kind in de arm want de wachtlijst AMK was lang, zeiden ze daar. Nooit meer wat gehoord van AMK. Politie en justitie? Bleek dat ik zo stom was geweest de omgang te stoppen drie maanden voor kind's vierde verjaardag. Had ik het door laten gaan (inclusief incest) dan had kindlief gehoord kunnen worden in de studio. Nu niet, want grens voor studioverhoor is vier jaar, aldus een onwrikbare justitie. De officier: "Mevrouw u moet eens weten hoe vaak ik mensen moet laten lopen van wie ik denk: eigenlijk zou ik de scouting of de voetbalclub moeten waarschuwen..." Ex kwam ermee weg. Kind twee jaar in zelfbetaalde therapie. Het therapeutenbureau erkende incest, maar niet op papier, want zij waren al gebeld door de advocaat van vader. Lang verhaal kort: omgang na incest erd, na jaren rechtsgang, bevolen door de rechter! Wat moest mijn kind hiervan denken? Hoe zit het met het rechtsgevoel van het kind, dat nog tot zijn 9e overdag in de broek heeft geplast vanwege deze ervaringen? Gelukkig: toen ex telefonisch de toegekende omgang eiste en ik hem erop wees dat het kind vragen zou gaan stellen, ook aan de nieuwe partner, haakte hij af:"Als ik maar geen alimenatie hoef te betalen". In godsnaam dan maar. Dit is onrecht! Dit is omgangsmaffia! Wat leren we kinderen zo? "Ja, je vader heeft je sexueel misbruikt, maar ja, hij heeft ook rechten, dus je moet naar hem toe"? Ongelofelijk vind ik dat!
:: vechtende moeder::maandag 16 juni 2008 :: 18:16:41

Hallo, je verhaal lijkt heel veel op de mijne. (BM: zie 'vechtende moeder') Ook mijn dochter van toen 3 jaar vertelde over allerlei acties die ze bij mijn ex moest doen. Zo vertelde ze me na een dag omgang dat papa en grote piemel had en dat er wit spul uit komt (net vet) en dat dat niet lekker smaakt. Ook ik heb haar toen thuis gehouden. Ik wilde aangifte doen (maar mijn dochter was 3 jaar en mocht nog niet gehoord worden, toen ze net 4 jaar was is het weer tijdens een mij opgelegde omgang gebeurd. Nu kon ze wel gehoord worden, maar we zijn nog niets verder want de vader van mijn ex werkt bij de politie, dus...! En nu 2 jaar later (mijn dochter is nu in therapie) hebben de kinderen een OTS, omdat ik de omgang "frustreer". Dat ik de kinderen een veilig omgeving bied doordat ik ze niet naar de dader laat gaan wordt niet gezien door de RvK en BjZ, zij zijn van menig dat ik de kinderen juist schaad doordat ze hun vader (die hun dus heeft mishandeld) niet leren kennen. Ik weet inmiddels niet meer hoe dit verder moet gaan in Nederland waar het kind net een stuk loslopend wild is waar door de vader op mag worden geschoten.
:: \"terecht \"bezorgde moeder::maandag 25 augustus 2008 :: 22:24:11

In Nederland is je kind helaas vogelvrij, vooral wat vaders betreft. Als een kind door een pedofiel wordt misbruikt dan mag dit (nog) niet in Nederland en volgt er een veroordeling en een ( veel te lage ) straf. Maar als je je eigen kind misbruikt of laat misbruiken voor geld ( kinderporno )dan mag dit in Nederland en krijg je als vader gewoon omgang toegewezen door de Rechtbank !! En met een beetje geluk krijg je als vader nog meer omgang dan voor het misbruik !. Als misbruiker van je eigen kind heb je als vader nog ergens goede kanten waar het kind recht op heeft. Dit zijn letterlijke woorden van Jeugdzorg. Ze zeggen gewoon: ook al heeft vader het gedaan, hij heeft ook goede kanten. Nou ja zeg ! VADER BLIJFT BUITEN SCHOT Ik ben inmiddels al 4 jaar aan het strijden mijn kind veiligheid te bieden. Helaas is er een volledige omgang opgelegd. Mijn kind reageert zeer slecht op omgang en zijn gedrag loopt de spuigaten uit. Het scheelt niet veel of hij is thuis niet meer te handhaven. Ook op school GAAT HET SLECHTER EN heeft hij 1 op 1 begeleiding nodig en hij heeft zelfs smetvrees ontwikkelt. VADER BLIJFT BUITEN SCHOT Maar ja, vader ontkent dus heeft hij het niet gedaan. Moeder is gewoon overbezorgd en het kind pikt dit natuurlijk op en daardoor komt het zeer moeilijke gedrag van haar kind. VADER BLIJFT BUITEN SCHOT Moeder wil gewoon niet met vader gezellig om de tafel en is tegen omgang. Dit doet volgens Jeugdzorg het kind geen goed dus ligt het aan moeder. VADER BLIJFT BUITEN SCHOT Het schrijnende is dat er aangifte is gedaan met diverse verslagen van hulpverleners en zelfs van school en er zijn zelfs 4 getuigenverklaringen afgenomen. De verhalen van het kind zijn afschuwelijk en zeer gedetailleerd. De zaak werd zeer seriues genomen tot dat de zaak ineens werd afgeblazen. de reden is onbekend. Steeds weer die keiharde muur waar niet alleen ik maar ook de hulpverleners, journalisten en zelfs de KLPD tegen aan lopen. Waar zijn onze kinderen veilig en hoe lang lopen instanties nog risico's. hebben ze dan helemaal niets geleerd van alle slachtoffertjes die de dupe zijn geworden van Jeugdzorg.
:: Mariska :: vrijdag 22 februari 2008 :: 10:42:20permalink

Ook ik ben op dit moment radeloos en heb veel ongeloof wat het Nederlandse rechtssysteem betreft. Mijn ex zit op dit moment al in detentie vanwege sexueel misbruik van 2 minderjarige meisjes. In het begin na onze scheiding - hij zat toen nog niet in detentie - heb ik omgang wel toegestaan met onze dochter (nu 6 jaar), maar wel onder toezicht. Eerst hield ik zelf toezicht, maar dit verliep niet goed omdat hij niet van mij kon afblijven. Later was er omgang bij een vriendin van mij thuis, dit verliep ook niet goed en toen, omdat ik dacht dat ik omgang verplicht was, heb ik toegestaan dat hij omgang met mijn dochter mocht hebben onder toezicht van zijn moeder! Stom achteraf: het bleek ook dat zij mijn vertrouwen heeft beschaamd. Ondertussen kwamen er steeds meer signalen van mijn dochter dat mijn ex haar misbruikt heeft toen ze ongeveer 3 jaar oud was. Ik ben bij de GGZ geweest, ACCARE, buro jeugdzorg, melding kindermishandeling, uiteindelijk bij de zedenpolitie. Men vind alle signalen verdacht en hoogstwaarschijnlijk is er iets gebeurd, maar ze kunnen niets doen omdat ze te jong is geweest. Ik heb ook een SMSje gehad van mijn ex - na één van de rechtzaken, waarin ik had aangegeven dat onze dochter zou worden onderzocht - waarin hij vertelde dat onze dochter had aangegeven aan hem dat ze misbruikt was, maar dit zou niet door hem zelf zijn. Ik vond dit zo schokkend dat ik alle medewerking aan omgang heb geweigerd en in eerste instantie stond de rechter en kinderbescherming achter mij. Nu zijn we een half jaar verder en men vindt ineens dat er wel weer omgang moet plaats vinden. Omdat dat beter zou zijn voor mijn dochter, maar op basis van welke gronden wordt mij niet duidelijk. Het gaat juist harstikke goed met onze dochter: ze is rustig en heeft geen nachtmerries meer, ze is veel vrijer en opener geworden en ze lijkt vrede te hebben met de situatie. Bovendien gaat het super op school. Dit alles sinds er geen omgang meer is. Hij belt onze dochter 1x in de week. Alles is zo hoog opgelopen dat ik inmiddels dwangsommen opgelegd heb gekregen en het vreemde vind ik dat ze eigenlijk mijn dochter te kort doen, want door die dwangsommen kan ik maandelijks niet rondkomen. Ik krijg immers ook geen kinderallimentatie omdat hij nog in detentie zit. Ook gaat de rechter totaal eraan voorbij dat alles erop wijst dat er misbruik heeft plaats gevonden. Een voorstel van mij om omgang te laten plaatsvinden in het omgangshuis (om toch mijn goede wil te tonen) heeft hij ook van tafel geveegd. Er kan gewoon omgang plaats vinden omdat hij in een half open kamp zit. Ik wil gewoon veiligheid voor mijn kind, maar zijn rechten wegen het zwaarst. Tot nu toe heb ik omgang geweigerd en de dwangsommen betaald, waardoor ik nu het idee heb hem allimentatie te betalen. Ik heb inmiddels, na een aantal jaren, zelf een nieuwe relatie en wil dolgraag verder met mijn leven, maar dit alles word gedwarsboomd door alle rechtszaken en spanningen. Bij alle instanties waar ik ben geweest loop ik tegen de muur: ze vinden het allemaal heel erg maar kunnen niets doen; buro jeugdzorg; maatschappelijk werk; GGZ etc. Dan denk ik er zijn toch nog meer moeders in mijn situatie? Hoe doen die dat dan? Ik ben nu echt radeloos, weet het niet meer! Al met al wordt ik voor slechterik uitgemaakt en zou ik geen respect hebben voor de rechtsorde. Er is binnenkort nog een hoger beroep, daar heb ik mijn hoop op gevestigd. Als het maximale van de dwangsommen is bereikt en mijn ex toch weer een rechtzaak gaat aanspannen, dan kan ik in gijzeling worden genomen. Alsof dat in het voordeel van mijn dochter is? Ik laat alles maar op mij af komen. Ik ben moeder maar heb geen recht van spreken meer, als het om de veiligheid van mijn dochter gaat. P.S. ik heb de rechtszaak over de ouderlijke macht ook verloren. Je wordt toch misselijk bij de gedachte dat als er mij iets zou overkomen, dat zij dat aan hem word toegewezen? Los van het feit dat incest met mijn dochter niet kan worden hard gemaakt omdat ze te jong was, geeft hij zelf toe dat ze wel misbruikt is! Bovendien is hij zelf veroordeeld voor misbruik van jonge meisjes!
:: Mariska::zondag 6 april 2008 :: 22:27:36

Even weer een berichtje van mij: het hoger beroep is geweest en ik ben gehoord!Ongelofelijk,deze rechters namen mij wel serieus. Er worden 3 observatiemomenten uitgevoerd onder toezicht van de kinderbescherming. Een rapport hiervan word naar de rechtbank gestuurd en wordt mee genomen bij de definitieve omgangsregeling in september.Ondertussen hoeft er geen omgang plaats te vinden en hoef ik geen dwangsommen meer te betalen.Had liever een groot onderzoek van de raad van de kinderbescherming gezien, maar beter iets dan niets.
:: Nim::dinsdag 15 april 2008 :: 19:43:41

Wat erg allemaal. Zelf zit ik ook in een soortgelijke positie. Wij moeten nu starten met omgang in een omgangshuis. Ik heb een tweeling van over de twaalf en kind van onder de 12 die al 3 jaar hun vader niet hebben gezien. Ze willen ook echt niet hun vader zien. Vorig jaar heb ik alimentatie aan gevraagd, na 4 jaar scheiding. Ook gekregen,maar meneer is gelijk gestopt met werken en heeft geen draagkracht meer en is het op nihil gesteld. Hij loopt bij ggz vanwege een of andere geestesziekte en geeft zwaar gebruik van drugs en alcohol toe. Hij woont onder slechte omstandigheden (antiekraak). Wat door de raad toch een geschikte woonruimte voor kinderen wordt gevonden.
:: MiNiRo::woensdag 16 april 2008 :: 20:02:45

hallo, ik wilde even een reactie geven op de reactie van Joke op mijn berichten. Ik wilde aan haar vragen wat zij heeft gedaan met het verhaal van het omgangshuis. Heeft hij het project stopgezet? Of is ze ermee doorgegaan? En wat gaat er nu verder gebeuren met haar kinderen en de omgang? Ikzelf heb gister een vrijwilliger van het Begeleide omgangsregelingsproject thuis gehad voor een intake. Nog steeds ben ik gewoon niet rustiger geworden. De beste man heeft mij wel duidelijk gemaakt dat de wensen van de moeder gelden en dat de vader zich daar maar aan heeft te houden. Maar ik heb wel duidelijk aangegeven dat ik het eigenlijk geen gezonde situatie vind waarin ons kind zich straks begeeft. De hoop is namelijk dat de omgangsregeling weer zelfstandig voortegezet kan worden, maar een onderzoek van de RvK heeft nog niet eens uitgewezen of omgang met vader wel eens "bevordelijk is voor de ontwikkeling" van mijn kind. Daarom ben ik onzeker over de voortgang van deze zaken. Ik zal dus graag meer willen weten van mensen die ervaring hebben met het omgangshuis en begeleide omgangsregelingen. Alvast bedankt. Groetjes en liefs
:: mariska::dinsdag 15 juli 2008 :: 23:36:38

Hallo allemaal, Ik heb een tijdje geleden mijn verhaal hier geplaatst en nu zijn er bij de kinderbescherming 3 interactie observatie momenten geweest met mijn dochter en haar vader. Daarna het adviesgesprek gehad. De kinderbescherming vindt dat in belang van mijn dochter, er geen omgang meer moet zijn met haar vader. Hij heeft geen belangstelling voor haar. Hij kan zich niet op haar nivo verlagen. Zijn eigen belang stelt hij boven die van onze dochter. Hij houdt zich niet aan afspraken. Hij kan onze dochter niet begrenzen. Hij projecteert zijn verdriet op onze dochter. Onze dochter is vreselijk hyper bij hem. Mijd een gesprek met hem. Na de obervatie momenten heeft ze last van nachtelijke onrust en broekpoepen. En dan is er nog de vraag of ze misbruikt is door hem. En daarbij is er geen sprake van hechtere contact na de observatie momenten. Dus ik ben toch wel erg blij dat ik doorgevochten heb. Nu zijn er mensen die zien wat ik al de hele tijd al zag. Ik hoop nu dat het hoger hof de beslissing van de kinderbescherming overneemt. Zoniet dan vind de kinderbescherming dat mijn dochter nooit bij mijn ex mag logeren en er omgang onder toezicht moet zijn van een neutraal iemand en dat deze contact momenten zeer kort van duur moeten zijn. Als de zaak voor is geweest bij het hof meld ik dat jullie. Misschien kunnen jullie uit mijn verhaal toch wat hoop putten.
:: Samen Sterk :: donderdag 21 februari 2008 :: 21:28:51permalink

Eindelijk een site die moeders steunt! Ook ik ben gescheiden en moeder van twee kinderen, een dochter van 6 en een dochter van 9. Ik zal mijn verhaal kort houden, want het is onderhand een boek geworden. De rechtbank besloot dat ik de echtelijke woning mocht behouden. Mijn ex-man moest gedurende de maanden dat ik de hypotheek over zou nemen de helft van de hypotheek betalen. Dit heeft hij beloofd aan de rechter, maar vervolgens niet gedaan. Gevolg was dat de hypotheek niet meer overgenomen kon worden en dat ik met de kinderen de echtelijke woning moest verlaten. Godzijdank kreeg ik ander huis dat ik weer zo heb kunnen opknappen dat het een leuke omgeving voor de kinderen werd. Daarna stopte mijn ex-man de kinderalimentatie. Gevolg hiervan is dat je maanden zonder geld zit ( behalve het loon wat je krijgt van je werkgever, niet veel als je parttime werkt, want je hebt tenslotte kinderen waar je voor moet zorgen). Het LBIO int het geld dan wel voor je maar dat duurt maanden. Bovendien kwamen er de doodsbedreigingen, het niet op tijd terug brengen van een omgangsweekend, bemoeienissen van zijn familie, intimidatie van zijn familie op de snelweg (achtervolgen, voor je rijden, naast je rijden noem maar op). De vele sms berichten, email berichten, het is gewoon niet normaal meer. Vele telefoontjes met voicemailberichten van hem, als ik even de telefoon niet op pak. Het doen van valse aangifte, het niet meewerken aan het verlengen van je paspoort, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Nadat er door een kinderarts vermoedelijk sexueel kindermisbruik was vastgesteld, werd de omgang door de rechter stopgezet. Amk erbij, je kent dat wel. Vervolgens word het zedenonderzoek ingesteld en is de eindconclusie dat het sexueel misbruik niet bewezen wordt en besluit de rechter om de kinderen weer naar hun vader te sturen. Indien ik niet mee werk aan de omgang dan moet ik een boete betalen. Mijn kinderen weigeren nu om naar hun vader te gaan en de boete is door de deurwaarder al bij mij betekent. De politie is er zelfs aan te pas gekomen en heeft zich beroepen op artikel 2 en besloten om de kinderen niet mee te geven aan de vader en nu word ik gestraft? Hoe gekker kan het hier in Nederland worden. Bureau jeugdzorg kan niks doen, want de situatie waar de kinderen wonen is stabiel, goede schoolprestaties, kinderen zien er goed en verzorgd uit. Ik hoop dat er heel vlug verandering in de wetgeving komt, want dit kan zo niet langer. Als er niet opjectief gekeken wordt naar iedere zaak apart, dan zullen meerdere kinderen in de toekomst in de knel komen te zitten, worden de wachtlijsten bij jeugdzorg langer en zullen er nog meer gezinsdrama's komen. Laat de regering nu eens goed nadenken en vooral stilstaan bij het BELANG EN DE RECHTEN VAN EEN KIND, want die worden nogal eens vergeten. Kinderen kunnen heel goed omschrijven waarom ze niet met vader/moeder mee willen. Ik heb nu wel besloten om de verhalen die op deze site staan naar buiten te brengen door middel van het benaderen van een krant die mijn en andere verhalen wil publiceren, zodat er eindelijk eens meer gedaan wordt dan alleen maar je verhaal schrijven op het internet. Het moet naar buiten, bekend gemaakt worden bij de politie. Indien je deze mening deelt aarzel dan niet en laat het mij weten. Mijn kreet: SAMEN STAAN WE STERK !!!
:: Samen Sterk::zondag 24 februari 2008 :: 12:16:41

Het doet me goed om te lezen dat we openlijker strijdbaarder worden. En nog een website voor ons www.onterechteomgang.nl, goed initiatief! Ik sta aan de vooravond van een beschermingsbewindonderzoek door de RvK. Terwijl de RvK na onderzoek had geconcludeerd dat er geen omgang met de vader dient plaats te vinden. Ook de rechter wil dit (nog) niet. De vader dient klachten in en blijft meldingen doen en ism de vaderlobby lijkt het er op dat ze deze instellingen dusdanig onder druk zetten dat ze zich er geen raad mee weten. Daardoor worden ze onzorgvuldiger en proberen dan maar iets te vinden bij de moeder om toch tot iets anders te besluiten. In deze situatie zit ik nu. Ik weet nu niet waar dit alles toe gaat leiden. Wel heb ik een goede site gevonden www.AKJ.nl. Dit is een bureau dat samen met jou een klachtenprocedure tegen deze instellingen kan inzetten. Het is een onafhankelijke instelling. Het AMK, BJZ en de RvK worden door vaders ingezet en onder druk gezet, ook met klachtenprocedures. SAMEN STERK betekent voor mij dat we ons moeten organiseren. We zouden daarbij misschien hulp kunnen krijgen van Andrea uit Belgie, zij heeft dit in Belgie gedaan.
:: marry::zaterdag 1 maart 2008 :: 13:45:09

ik begrijp je zo goed. ik zit niet met een ex,maar met pleegouders. mijn kind is onterecht geplaatst. dit zou tijdelijk zijn. duurt nu al ruim 4 jr. pleegouders en jeugdzorg blijven tegenwerken en beschuldigen. we horen(op dorp),zegt pleegvader tegen rechter. en ik zou niet aan belang kind denken en niet goed genoeg kunnen opvoeden. terwijl psycholoog,opvoeddeskundige,school,andere ouders,mijn zoon en ik etc er heel anders oveer denken. zoon is al ruim jaar moe en ziek,omdat hij steeds wegmoet. is dat in belang van kind? rechter heeft na 3 zittingen besloten dat zoon 20 mrt naar huis mag. en nu gaat jeugdzorg 13 mrt weer in beroep. ik weet niet meer wat ik moet doen?? is een melding bij kinderbescherming rechtvaardig,als je nog nooit je kind mishandeld hebt,en hebt meegewerkt aan alles?? soryy,maar ik kan hetniet meer opbrengen om mee te werken,heeft totaal geen nut,en ook niet nodig. vindt ook dat er niet naar belang van kind wordt gekeken,en begrijp niet hoe dit kan en mag in nederland!!
:: Strebertje::woensdag 12 maart 2008 :: 10:06:54

Ik heb de energie niet meer om mijn verhaal te doen maar alle verhalen zijn zo herkenbaar. Je hebt zoveel feiten in handen en het (straf)recht faalt aan alle kanten. Naast dat de kinderen en jij al slachtoffer zijn geworden wordt je dat nogmaals door alle andere straffen die opgelegd worden. Het belang van de kinderen is een loze kreet waarmee gegooid wordt, want wij weten maar al te goed; de werkelijkheid is heel anders! Ik heb contact gezocht met NO KIDDING en zij zijn hier ook druk mee bezig. Zij vertelden mij ook dat er zoveel van dit soort schreinende verhalen zijn. Mocht je behoefte hebben kun je daar je verhaal kwijt, zij willen graag de feiten hebben om deze van zoveel mogelijk mensen te verzamelen en deze in 1 keer hogerop te leggen. Maar voor dit alles is tijd voor nodig. Ik ben het eerlijk gezegd zo zat om dit te moeten horen en lezen:HET IS TIJD VOOR AKTIE! Hoe weet ik nog niet hoe maar ik zit te denken om de media op te zoeken of iets heel rigoreus te gaan doen. Of een dag te organiseren om met z'n allen naar Den Haag te gaan? Voor Peter R. de Vries ligt er in ieder geval al een brief klaar! Voor ons is het misschien al te laat maar laten we hopen voor een heleboel kinderen en andere gezinnen niet!
:: h::woensdag 26 maart 2008 :: 12:29:50

ik vind ook dat het de hoogdste tijd word dat er duidelijk word wat er aan de hand is hier in nederland . mijn hart huilt tranen van bloed mijn situatie is nu in rustig vaarwater gekomen maat het heeft wel mijn ogen ge opend hoe nederland is . dom kortzichtig onwetend en het valt allemaal wel mee . als je een verhaalverteld is er ongeloof . ze geloven het gewoon niet en steken vervolgens hun kop in het zand en doen niks! ik wil wel wat doen maar kan dit niet alleen! ik hoor graag van je ,groetjes H
:: moon::maandag 13 oktober 2008 :: 11:49:56

Hallo, jouw verhaal lijkt op mijn verhaal. Ik heb een tienerzoon en twee dochters van nog geen twaalf jaar, die op school goede resultaten halen en goed verzorgd zijn, maar ze hebben hun vader nu al 5 jaar niet gezien vanwege misbruik door vader. De kinderen hebben het duidelijk aangegeven dat ze geen kontakt met vader willen. De kinderen staan nu al 5 jaar onder ots en de zoveelste gezinsvoogd wil nu de twee meiden uit huis plaatsen, vanwege een omgangsregeling met hun vader. Terwijl de kinderen geen kontakt of een omgangsregeling met hun vader willen, dat staat ook vermeld bij de rechtbank. Ik betaal ook nog een boete aan mijn ex. Ik heb zelf bijstand. Je haalt de kinderen niet bij hun moeder weg, maar je haalt de moeder bij hun kinderen weg. Het gezin word uit elkaar gehaald,maar waarom? Als een moeder en de kinderen eerlijk zijn wordt je aan alle gepakt. Waarom?
:: anna::dinsdag 6 januari 2009 :: 17:26:22

Alles zo herkenbaar. Hebben jullie al iets bereikt en kan ik ook iets ondernemen om een verandering tot stand te kunnen brengen?
:: Joke :: zondag 3 februari 2008 :: 10:52:25permalink

Nu ik eindelijk een site gevonden heb, die aansluit bij mijn problematiek (ik heb aangifte gedaan van incest; de vader van mijn kind heeft haar seksueel misbruikt) en ook oproept om actie te ondernemen, merk ik dat ik mijn volledige verhaal niet op een openbare site wil zetten. Ik probeer mijn verhaal wel bij de initiatiefnemers te krijgen, ik wil er wel aan meewerken. Verder wil ik wel actief mee schrijven op deze site. Nou, ja, ik waag een poging om een deel te vertellen: Na talloze rechtzaken heeft de rechter besloten tot begeleide omgang in een omgangshuis, terwijl onderzoek van de Raad vd Kinderbescherming in het rapport heeft geconcludeerd dat er geen omgang maar mediation zou moeten plaatsvinden. Vader wil echter geen mediation. Via de Hoge Raad is deze zaak terugverwezen naar het Hof. Maar omdat daar ongeveer een jaar tussen zat, ben ik toch maar het traject van het omgangshuis ingegaan en heb me er vervolgens van teruggetrokken, waardoor ik voor de aantal keer dat ik niet gegaan ben en dwangsommen heb moeten betalen. Mijn aangiften zijn geseponeerd en de rechtzaken daarover op niks uitgelopen, vanwege gebrek aan bewijs. In weer andere rechtzaken heeft vader ook ouderlijk gezag gekregen. De wet daarover is veranderd: dit kan nu dus ook tegen de zin van de moeder. Bureau Jeugdzorg wil naar aanleiding van recente melding van vader op huisbezoek komen, terwijl er al jaren rechtzaken lopen, de Raad er al in zit, de laatste beschikking er nog niet is en ik het dossier niet ken. Het is bijna standaard: moeder doet aangifte van incest, vader doet een melding bij het AMK, schrijft biografieen over de moeder die toegeschreven worden naar hoe slecht de moeder is en hoe onschuldig en slachtofferig de vader en vaak krijgt de moeder een psychiatrisch label opgeplakt. Vader wordt bijgestaan door een morsige en grove sospapa-vechtadvocaat en een nepdokter die zogenaamd wil bemiddelen. Er worden door de tegenpartij zoveel stukken geproduceerd met leugens en halve waarheden dat er soms een hele leugen in officiele stukken terecht komen. Dan beschuldigen ze je van het vervreemden van het kind van de vader: het zogenaamde parental alienation syndrome (PAS). Vervreemding die de vader tijdens het seksueel misbruik zelf veroorzaakt heeft en zal doorzetten als er wel weer contact/omgang is. Nogal overdonderend allemaal, blijkbaar ook voor sommige rechters. Heel moeilijk om zelf niet te verzanden in het bestrijden van en verdedigen tegen al deze beschuldigingen. Zet beknopt op papier wat niet klopt en probeer dit mechanisme bloot te leggen. Het is eigenlijk een bijzaak die wel wat aandacht verdient, maar hoofdzaak is bescherming van onze kinderen en dat begint bij jezelf. Inmiddels ben ik jaren verder en heb ik min of meer geleerd dat ik hoofd- en bijzaken gescheiden moet houden, om niet te verzanden in de peiloze diepten van de emoties en de spanning die dat oplevert, om niet vervolgens te doen alsof er niks aan de hand is met mijn gevoel. Wanneer mijn kind dissocieert kan ik dat opvangen, maar de emotionele uitloop duurt dagen. Nu weet ik dat wanneer dit weer voorkomt ik me minstens een dag moet ziekmelden om de emoties wel ruimte te kunnen geven. Wat ik ook geleerd heb is dat contact tussen vader en kind niet heilig is, ook al kan het helend voor het kind zijn. Mijn kind heeft door het verloop meer schade geleden dan heling. Ze is slachtoffer van de nadruk die de wetgever legt op het recht van de vader om omgang te hebben, in plaats van recht van het kind op rust. De kwaliteit van het leven voor het kind gaat er echt niet op vooruit door wel/niet hapsnap contact met een misbruikende of mishandelende vader. Het gaat dit soort vaders niet om het kind, maar om het uitoefenen van macht en gezichtsverliesherstel. Vaak zijn het vaders die voor die tijd eigenlijk al dezelfde mechanismen lieten zien. Daarboven uitstijgen en alleen het zuivere belang van het kind zien, los van de situatie tussen jou en de vader van je kind, is een moeizaam proces. Ondertussen maakt de vader er misbruik van door te willen bewijzen dat het om partnerstrijd gaat. Dan al die (hopelijk wel) goedbedoelende hulpverleners die opgeleid zijn om een gulden middenweg te kiezen. Ze benadrukken uitsluitend wat wel goed gaat en nemen dat als uitgangspunt om contactherstel tussen vader en kind te bewerkstelligen, want contact met beide ouders zou goed voor het kind zijn. Allemaal in zichzelf misschien waar, maar niet van toepassing op situaties zoals op deze site beschreven. En als je er dan een goede hulpverlener tussen hebt zitten laat de rechter het advies links liggen, want het past niet in het plaatje. Of er zijn geen juridische afdwingmiddelen om vader mee te laten werken en durft de rechter het nog niet aan om een einde te maken aan al die rechtzaken. De zorgvuldigheid voorbij. Vaders sturen een ziljoen klachten naar deze instellingen, omdat die instellingen zogenaamd op de hand van moeder zouden zijn. Wie zit hier nu in partnerstrijd? En echt niet vanuit liefde, maar vanuit gekwetste egootjes. De instellingen en personen die daar werken voelen zich niet meer vrij, want zij willen niet van beschuldigd worden van op de hand van de moeder zijn. Angst regeert en niet alleen bij de moeders. Uiteindelijk beslist de rechter en de wetgevende macht. Het is van cruciaal belang de huidige misstanden te inventariseren, te onderzoeken, te analyseren, met het kind echt als uitgangspunt. Die ene vader die ten onrechte zijn kind niet ziet, zal nooit zover gaan als deze vaders doen, want die zal echt kiezen voor het belang van zijn kind.
:: mama33::dinsdag 12 februari 2008 :: 15:54:13

Het doet me bijna goed om bijna mijn verhaal terug te lezen. Mijn verhaal staat ook hier, maar hier vind ik zoveel herkenning. Inmiddels heeft de rechter na vijf jaar besloten het aan mijn dochters te vragen dmv een gesprek met mijn dochters, de voogd en een jeugdhulpverleenster. Alleen dit suggestieve gesprek heeft al zoveel onrust opgeleverd dat ik nu met een kind zit wat totaal van slag is. Ik ben inmiddels al bij een orthopedagoge geweest, bij de leerkracht, de huisarts, dit allemaal binnen een week. En nu afwachten wat het verslag gaat worden van dit gesprek, wat daarna weer naar de rechter gaat, die dan een advies(?) gaat uitbrengen. Inmiddels staat er een sanctie op, als we niet meewerken, van ontzetten uit de ouderlijke macht, wat uithuisplaatsing ten gevolge kan hebben, vertelde de rechter me. Mijn ex heeft ze misbruikt, maar we waren op weg en nu worden ze weer in een slachtofferrol geduwd. Als hij werkelijk aan de meiden dacht zou hij ze rust gunnen. Ik heb dan ook de rechter gevraagd: hebben de kinderen recht op omgang of bedoelt u dat de vader recht heeft op omgang? In het gesprek werd dan ook tegen mijn meiden gezegd: "Jullie hebben recht op omgang." Waarop mijn meiden hebben gezegd: "Dat vinden we ook dat kindjes dat hebben, maar alleen als ze dat willen!" Staat het belang van kinderen echt voorop in Nederland? Er wordt in ieder geval niet naar ze geluisterd, ook al wordt van wel gezegd.
:: rosa::vrijdag 22 februari 2008 :: 14:13:53

"Die ene vader die ten onrechte zijn kind niet ziet, zal nooit zover gaan als deze vaders doen, want die zal echt kiezen voor het belang van zijn kind." Ik ben hier ook zo mee eens!!!!! Die vaders die zo ver gaan, die zijn alleen maar uit om toch macht over de situatie bij moeder te houden. Dit was ook de reden waarom ik weg ben gegaan. Die macht die ze over je willen hebben. Niks gelijkwaardig en in het begin ook zo goed kunnen toneelspelen zodat je er toch in trapt. Maar na de scheiding is hij ook verder gegaan: rechtzaak hier en daar over omgang en alimentatie (tel maar uit stuk of 7 rechtzaken) Belachelijk dat het zo ver kan gaan. Maar ook de emotionele pijn die er achterblijft waar je toch niks aan en mee kan doen. En wat ook overgebracht wordt op de kinderen. Mijn maag draait om en ook die andere verhalend schrijnend gewoon. Ik word er stil van en blijf hoop houden voor alle betrokkenen dat het veranderen gaat.
:: bezorgde moeder::maandag 25 augustus 2008 :: 22:51:00

Het gaat dit soort vaders niet om het kind, maar om het uitoefenen van macht en gezichtsverliesherstel. Vaak zijn het vaders die voor die tijd eigenlijk al dezelfde mechanismen lieten zien. Daarboven uitstijgen en alleen het zuivere belang van het kind zien, los van de situatie tussen jou en de vader van je kind, is een moeizaam proces. Ondertussen maakt de vader er misbruik van door te willen bewijzen dat het om partnerstrijd gaat. Dan al die (hopelijk wel) goedbedoelende hulpverleners die opgeleid zijn om een gulden middenweg te kiezen. Ze benadrukken uitsluitend wat wel goed gaat en nemen dat als uitgangspunt om contactherstel tussen vader en kind te bewerkstelligen, want contact met beide ouders zou goed voor het kind zijn. Allemaal in zichzelf misschien waar, maar niet van toepassing op situaties zoals op deze site beschreven. En als je er dan een goede hulpverlener tussen hebt zitten laat de rechter het advies links liggen, want het past niet in het plaatje. Of er zijn geen juridische afdwingmiddelen om vader mee te laten werken en durft de rechter het nog niet aan om een einde te maken aan al die rechtzaken. De zorgvuldigheid voorbij. Vaders sturen een ziljoen klachten naar deze instellingen, omdat die instellingen zogenaamd op de hand van moeder zouden zijn. Wie zit hier nu in partnerstrijd? En echt niet vanuit liefde, maar vanuit gekwetste egootjes. De instellingen en personen die daar werken voelen zich niet meer vrij, want zij willen niet van beschuldigd worden van op de hand van de moeder zijn. Angst regeert en niet alleen bij de moeders. Dit stukje las ik van een andere moeder is is ongelooflijk herkenbaar. Zo gaat het in mijn geval ook precies zo. Ongelooflijk dat ze het "gedrag" van deze vaders niet onder de loep nemen. Ze weten alles en iedereen te manipuleren en niemand heeft ze door................ 1. zetten leugens in officiele stukken ( waarheid is zwart op wit ) aan te tonen 2. geven aan dat moeder niet over de breuk is heen gekomen en zint op wraak ( waarheid is zwart op wit aan te tonen ) 3. geven aan dat moeder labiel is, suicidaal, alcohol verslaafd etcetc ( hoeven ze niet aan te tonen ) 4. nieuwe partner van vader ( die mede schuldig is ) wordt als "eerlijke"getuige gezien 5. blijft klagen over alimentatie die hij moet betalen 6. probeert onder alimentatie uit te komen 7. bedreigt een hulpverlener die blijkbaar niet zo makkelijk in te palmen is 8. toont geen bezorgdheid 9. maakt in gesprekken alleen moeder zwart 10. vader ontkent dus is onschuldig Resultaat: vader is een verdrietige vader die zijn kind mist duidelijk een geval van partnerstrijd Conclusie: 6 hulpverleners hebben het bij het verkeerd eind, zijn niet objectief en professioneel
:: han::woensdag 24 december 2008 :: 08:43:45

Helaas zijn er ook altijd moeders die jullie verhaal misbruiken en daarmee op een goedkope wijze de vader buitenspel willen zetten. Ik heb vanaf dag 1 gevraagd om een co ouderschap,danwel een ruime omgangsregeling.Dat is toegekend.Toen werd ik beschuldigd van seksueel misbruik en heb daarop gereageerd door zelf om een onderzoek daaromtrent te vragen.Hieruit bleek het tegendeel.oftewel moeder sloot zich op in de badkamer met mijn kinderen en deed daar spelletjes.Het ging de rechtbank niet ver genoeg en de kinderen mochten bij moeder blijven.Inmiddels ben ik 2 jaar verder en worden de kinderen bij me weggehouden ,ondanks de uitspraak van de rechtbank omtrent de bzoekregeling,ondanks een dwangsom van 500 euro per dag en ondanks het feit dat de RvK vindt dat ik een goede enveilige vader ben. Ik zeg er bij dat mijn ex borderliner is en vaker opgenomen is geweest in een paaz. Hiermee ondermijnt mijn ex niet alleen de positie van de kinderen maar ook die van de moeders die hier hun verhaal doen.
:: Elizabeth::dinsdag 10 augustus 2010 :: 23:17:45

Mijn verhaal sluit denk ik wel een stuk aan, en wat ik net gelezen heb stemt mij erg somber. Ik heb een paar dagen geleden op aanraden van het AMK de bezoekregeling stopgezet met de vader van mijn dochtertje, kwam er een jaar geleden achter dat hij al ruim 2 jaar zichzelf aanbood voor groeps- en anale en anderssoortige sex met mensen in de leeftijdscategorie 21 t/m 60 jaar. Hij was de relatie al ingekomen met een fikse schuld doordat hij een éénmansbedrijfje was begonnen met zijn hobby maar het financiele gedeelte totaal verwaarloosd had. Stak zijn kop steeds in het zand en ondernam niets om tot een oplossing te komen. Ik heb hem een thuis geboden heb hem in de schuldsanering geholpen, heb 3/4 van alle kosten op mij genomen. Wij kregen een dochtertje toen hij nog 2,5 jaar in de schuldsanering zou moeten blijven, hij betaalde nooit iets voor haar want was boos dat hij zelf maar zo weinig overhield na het bedrag dat naar de schuldsanering ging en de onkostenvergoeding die hij mij betaalde.Beloofde mij gouden bergen over dat ik minder zou hoeven te gaan werken als hij er uit zou komen want dan kon hij kostwinner zijn. Ik vond de sexsite waar hij zich op aanbood 2 maanden voor de schuldsanering afliep en zette hem het huis uit. Hij ging wonen bij een kennis en zou aan zijn probleem gaan werken.Een maand later had hij al zijn oude sexleventje weer opgepakt en woonde hij al weer bij een vrouw in die graag met zijn sexuele voorkeuren in zee ging en daarbij ook alles voor hem betaalde.Ik kwam daar zelf pas 5 maanden later achter en stelde hem voor de keus óf voor zijn dochter en een fatsoenlijk leven te kiezen óf voor een leven waar hij zijn sexuele uitspattingen kon botvieren met een minimaal contact met zijn dochtertje. Na een enorme theatrale show waarmee hij erg duidelijk maakte dat híj hier toch echt het slachtoffer was koos hij voor zijn dochtertje maar na een week met een slachtofferige zombie in huis te hebben gewoond heb ik hem weer buiten gezet. Hij is direct bij zijn sexcontact in huis gaan wonen. Tijdens onze relatie ten tijde dat mijn dochtertje geboren was heeft hij alleen voor haar gezorgd wanneer het hem uitkwam, of als ik hem pushte om zijn vaderlijke rol uit te oefenen. Omdat ik alleen nachtdiensten werk moest hij regelmatig 's nachts op haar passen. Mijn dochtertje wordt heel vaak 's nachts wakker en is dan ontzettend boos/verdrietig en is daar bijna niet uit te halen, ik heb een groot vermoeden dat hij in de tijd dat ik 's nachts werkte vaak weg is gegaan om aan zijn sexuele behoeftes te voorzien en er daarom dus ook vaak niet was als ze huilend wakker werd. Natuurlijk valt dat niet te bewijzen, zoals bijna alles niet te bewijzen valt omdat mijn dochtertje nog te jong is om een verklaring af te leggen en in een enorm loyaliteitsconflict zit. Hij speelt dit enorm uit. Omdat zij toch niet (mag) weten wat hij allemaal uitspookt en bij elkaar liegt, doet hij tegenover haar alsof ik degene ben die om niets boos is op hem en daarom haar vader wil afpakken. Ze is nog te jong om te beseffen/herinneren dat hij haar toen ze 2 was regelmatig in de kelderkast dreigde te stoppen waar het licht uitging als de deur dichtging, en hij haar knuffel dreigde weg te gooien als ze niet stopte met huilen. Als ik er bij was weerhield ik hem hiervan maar weet niet hoe vaak hij het wél gedaan heeft als ik er niet was.Als ik er niet bij was gaf hij totaal geen grenzen aan maar werd wel kwaad als ze dan niet deed wat hij zei wanneer hij er eens wel één stelde. Als hij haar niet meer aankon liep hij weg of negeerde haar volkomen. Verder ageerde hij dagelijks tegen mensen met een (hogere) opleiding. ( hij heeft zelf lbo-niveau), buitenlanders ( behalve indiers en molukkers), verstandelijk gehandicapten en medeweggebruikers. Werd dan vals in zijn uitspraken en lichaamstaal. Zijn stiefvader en moeder waren tot voor een jaar totaal op mijn hand, althans zo beweerden ze en waarschuwden hem regelmatig dat wanneer hij het zou verprutsen, ze hem zouden laten vallen. Ik rekende dan ook vast op hun steun.Nu blijkt dat zij zijn kant hebben gekozen en alles in het werk stellen om zijn misstappen en karakterfouten te verdoezelen en een fictief beeld naar de buitenwereld te bewerkstelligen waarin het lijkt dat hij totaal onschuldig is en ik een persoonlijkheidsstoornis zou hebben en een mannenhater zou zijn door een misbruikverleden. Blijkt dus dat ze net zo vals zijn als hij en bezig zijn om mijn dochter van mij vandaan te halen, ze vinden zichzelf geweldige opvoeders. Helaas heeft hun dochter zich al van hen afgekeerd ( dus betitelen zij haar ook als "borderliner") en hebben beide zoons zware problemen met het onderhouden van een fatsoenlijk gezinsleven, aangezien beiden er een extreem sexueel dubbelleven op na houden. Maar wat blijkt? Zolang je geen fysiek bewijs hebt dat je dochter misbruikt is....( lees goed : is....., niet..: de kans loopt .., maar is, het moet dus al gebeurd zijn) sta je als moeder nergens. Leugens,bedrog, het leiden van een dubbelleven en het misbruiken van de naieve onschuld van een kind met een loyaliteitsconflict tov beide ouders, dat kinderen in deze situatie hebben, mág in deze maatschappij. dus je begrijpt, er is weer een nieuwe in- en inbezorgde moeder bijgekomen. Weer twee levenslang veroordeelden omdat er geen wet bestaat die narcistische pathologische leugenaars een halt toeroept.
:: Joke :: zaterdag 2 februari 2008 :: 01:05:01permalink

Ik ben ongelofelijk blij dat deze website bestaat. Eindelijk heeft iemand dit initiatief genomen. Een initiatief waar ik al de hele tijd over denk en over praat om te nemen. Ik zit al jaren op internet te zoeken en opeens kwam ik jullie tegen. Ook heb ik ooit een poging ondernomen om contact te leggen met een incestorganisatie om de mogelijkheden te onderzoeken om een afdeling moeders tegen incest op te zetten. En jullie hebben dit initiatief genomen. Nogmaals bedankt. Ik heb 3 jaar geleden aangifte gedaan wegens incest door de vader van mijn toen 3 jarige dochter en de omgang gestopt en sindsdien heb ik ervaren dat wanneer ik dacht nog ontluisterender kan niet, kon het toch. En dit m.n. in contact met instellingen. Ik heb ook een handjevol goede ervaringen met ze maar over het algemeen heb ik begrepen dat er uiteindelijk gekozen wordt voor de eigen instelling en niet voor het kind. Maak maar eens een overzicht van al die mensen en instellingen die in het belang van het kind zeggen te opreren en hun conclusie en het te volgen pad en vergelijk dat met jouw mening. De vaderlobby is goed georganiseerd en opereert vaak volgens een vast stramien. De lompheid en verregaande grofheid van hun advocaten heeft me vaak gegrieft en heeft zelfs voor plaatsvervangende schaamte gezorgd in de rechtszaal. Probeer om je advocaat klachten te laten verzamelen. Ze plakken je allemaal een psychiatrische diagnose zoals borderline, pas-syndroom en verwaarlozing. Ze schrijven een biljoen klachten over de Raad voor de Kinderbescherming en aanverwante organisaties als ze een voor hen onwelvallig rapport schrijven ( en die instellingen lijken er nog gevoelig voor ook). Ze hebben een nepdokter in dienst die je probeert te benaderen onder valse voorwendselen. Dien een klacht in. Deze site kan een begin zijn van het bundelen van krachten. Hoe moeilijk ook: houdt hoofdzaken van bijzaken gescheiden. Blijf strijden voor de veiligheid van onze kinderen. Ik hoop op reacties
:: camps advocatuur::dinsdag 9 juni 2009 :: 13:11:02

Wellicht is het interessant voor U te weten dat het mogelijk is voor incestslachtoffers via de civiele rechter schadevergoeding te verkrijgen. Ons is dat gelukt voor een jonge vrouw die jarenlang werd misbruikt recent via de REchtban kALmelo een schadevergoeding los te peuteren van € 480000, --. Indien U geInteresseerd bent kunt U contact opnemen tel. 053-4313772 Enschede
:: M1 :: dinsdag 11 december 2007 :: 23:12:07permalink

Ik ben moeder van 2 dochters (7 jaar en baby). Mijn oudste dochter beschuldigt haar biologische vader van incest (incest is door kinderarts bevestigd). Mijn huidige echtgenoot (vader van de baby) heeft mij door alle spanningen toen ik 20 weken zwanger was een trap in mijn buik gegeven. Het gevolg was meer dan drie en halve maand hechtenis en een hoop gezeik met de Raad voor Kinderbescherming. Ze verwijten mij een slechte keus in mannen. Ik woon nu sinds oktober alleen en met allebei mijn kinderen gaat het heel goed. De oudste blinkt uit op school en de jongste is een tevreden baby. Mijn echtgenoot is officieel uitgeschreven, de woning is mijn eigendom. De huisarts, de therapeut van mijn dochter en de hulpverlener van de GGZ staan achter mij en vinden mij een goede moeder. De school noemt de thuissituatie stabiel. Ik wordt helemaal gek van de Raad, ze willen een Ondertoezichtstelling om de hulpverlening te continueren. Ik vetrouw die lui niet; ik zal niet de eerste moeder zijn die na een ots tot omgang met een kinderverkrachter wordt gedwongen. Ik verzet me tegen die ots omdat ik nu de omgang officieel heb stopgezet en omdat ik het gezag bij mijn ex-man heb weggehaald; ik heb deze zomer eenhoofdig gezag gekregen. Het conceptrapport staat vol met fouten en verdraaiingen. De grond van het rapport is dat ik nog met de vader van mijn jongste dochter samenwoon. Dit is niet zo en dat kan ik ook aantonen. Vandaag ben ik bij het Consultatiebureau geweest. Volgens de arts daar doet mijn baby het heel erg goed en is het een voorbeeld van een gelukkig en tevreden kind, ze heeft in mijn dossier geschreven dat de zorgen omtrent ots ongefundeerd zijn. Ik moet van de Raad binnen 3 weken verplicht aangifte van incest doen. Mooi niet. Het voegt niets toe en draagt niet bij aan de veiligheid; het zal eerder voor onveiligheid gaan zorgen. De Raad wil deze verplichting niet op papier zetten. Heb na het lezen van het concept rapport een advocaat genomen om mijn belangen en die van mijn meiden te verdedigen. Wie o wie heeft er tips voor me. Dit kan toch allemaal niet zomaar in dit land? Mijn dochter gaat niet naar een kinderverkrachter dat is gewoon belachelijk?
:: Ervaringsdeskundige moeder ::zaterdag 29 december 2007 :: 15:17:10

Lieve M 1, Tips van ervaringsdeskundige? Doe aangifte zoals de RvdK je verplicht. Enerzijds bewijs je daarmee dat je achter de beweringen en beschuldigingen van je dochter staat. Ook al zal het hele proces moeilijk en pijnlijk voor jullie beide zijn. Veiligheid heb je nu ook niet en zal je anderzijds ook niet krijgen door aangifte te weigeren. Integendeel, doe je geen aangifte bevestig je indirect dat de vader eigenlijk geen verkrachter is...en jouw persoonlijke gevoelens belangrijker zijn...."mooi niet"...koren op de molen van de anti beweging. Erg, maar helaas waar. Pin en wijs tegelijkertijd de Raad ("de Staten die partij zijn") op het onderstaande artikel. Artikel 19 uit Rechten van het Kind. 1. De Staten die partij zijn, nemen alle passende wettelijke en bestuurlijke maatregelen en maatregelen op sociaal en opvoedkundig gebied om het kind te beschermen tegen alle vormen van lichamelijk of geestelijk geweld, letsel of misbruik, lichamelijke of geestelijke verwaarlozing of nalatige behandeling, mishandeling of exploitatie, met inbegrip van seksueel misbruik, terwijl het kind onder de hoede is van de ouder(s), wettige voogd(en) of iemand anders die de zorg voor het kind heeft. En bezwaar je dat ze (de Raad) die verplichting niet op papier, schriftelijk, willen zetten. Nog een tip M1, alle verwijten ten trots... keuze slechte mannen?...who the hell are they dat ze helderziende zijn? Vergeet het....is zielige poging... En is doorbijten en doorvechten M1.... ik wens je voor de komende tijd en feestdagen alles wat ik maar bedenken kan ...ook voor alle moeders en vrouwen
:: Joke::zaterdag 2 februari 2008 :: 00:25:43

Aan M1 Het is alweer een tijd geleden dat je dit geschreven hebt en je hebt een advocaat. Ik weet dus niet hoe je situatie nu is. Ik wil met name reageren op aangifte van incest doen. Je hebt al 1 hoofdig gezag gekregen, incest wordt onderstreept door de arts, je bent een goede moeder; aangifte incest alleen doen als middel om veiligheid te vergroten. Ik kan me voorstellen dat er een punt komt dat in jouw geval aangifte doen wel veiligheid vergrotend is als vrije omgang afgdwongen is of dreigt te worden. Alhoewel in NL incestdaders recht op omgang lijken te hebben, vergroot je misschien je kans dat het dan tenminste niet een vrije omgang wordt. Ik heb drie jaar geleden aangifte van incest gedaan tegen de vader van mijn kind en ik kan nu niet met absolute zekerheid zeggen dat ik het weer zou doen als ik de klok kon terugdraaien. Op emotioneel niveau begrijp ik de vorige schrijfster wel maar op mij komt het niet over alsof je door geen aangifte te doen je indirect toegeeft dat het niet waar is. Wanneer je als moeder geconfronteerd wordt met je kind dat seksueel misbruikt is geldt maar 1 ding: VEILIGHEID.
:: hulpeloze moeder :: woensdag 14 november 2007 :: 13:52:11permalink

Ik ben 9 jaar getrouwd geweest met mijn ex. Achteraf gezien vraag ik mij af waarom ik destijds uberhaupt een relatie, laat staan een huwelijk, met hem begonnen ben. Ik had naar mijn gevoel moeten luisteren en niet naar zijn mooie woorden. Want al snel nadat ik een relatie met hem begonnen was, kwamen de eerste geestelijke en lichamelijke mishandelingen al aan de orde. Toch ben ik op een gegeven moment getrouwd. Ook omdat ik van thuis uit had geleerd dat je niet zomaar moet opgeven. En ondanks dat hij regelmatig slecht voor mij was wilde ik hem geen pijn doen. Na 2 jaar huwelijk werd onze oudste dochter geboren.Ik wilde graag voor mijn 30ste moeder zijn en hij gaf daar na veel tegengas toch aan toe. Nadat mijn oudste dochter geboren was viel ik achteraf gezien in een gat. Vanwege gezondheidsproblemen moest ik minder gaan werken en zat ik dus erg veel thuis. Toen mijn oudste dochter 4 was is mijn moeder aan kanker overleden.Ze heeft de dag voor haar overlijden ook nog met mijn ex gepraat.Hij heeft haar moeten beloven om goed voor mij te zijn.Tegen mij zij ze: 'let goed op jezelf' en 'weet je zeker dat je zo verder wilt?'.En ze vroeg mij om vergeving. Na de crematie begon mijn ex opeens te praten over een tweede kind (dit was heel erg raar want hij wilde er altijd 1). Hij vond dat de oudste, als ons iets zou gebeuren, niet alleen achter zou moeten blijven. Ik ben toen naar mijn arts gegaan en heb geïnformeerd of dit mogelijk was. Mijn eerste bevalling was niet vlekkeloos verlopen. Toen ik eenmaal met de pil gestopt was begon mijn ex weer te twijfelen. Hij heeft mij toen in mijn buik geslagen (normaal sloeg hij mij in mijn gezicht). Na een miskraam was ik zwanger van mijn jongste dochter. Ook tijdens de zwangerschap bleef hij aggresief en in mijn buik slaan. Ik heb deze zwangerschap helemaal alleen gedaan. Tijdens de bevalling probeerde hij mij voor zover hij dat kon te helpen(voor het eerst in onze relatie). Nadat de jongste geboren was wilde hij haar opeens vasthouden. Ik was hier verbaasd over,maar net zoals na de eerste bevalling had mijn ex meteen daarna weer geen tijd meer voor ons en ging hij direct aan het werk. Ik heb mij zo eenzaam gevoeld. Regelmatig was hij verbaal erg aggresief tegen mij, maar ook fysiek. Dit is nooit gestopt. Ruim 2 jaar geleden was de maat vol. Ik kon niet meer. Ik dacht constant aan mijn moeders laatste woorden. Niet alleen ik, maar ook de oudste had het flink te verduren bij haar vader. Werd geslagen en ook geestelijk mishandeld. Ze werd ieder weekend vreselijk gekleineerd en als ze dan niet luisterde dat volgde de klappen. Kortom ze voldeed niet aan zijn eisen net als ik. Ik heb toen aangegeven dat het niet meer ging. Hij is het huis uit gegaan. Niet zonder slag of stoot. Hij wilde alles bij de mediator regelen, maar ik werd wel bij elke afspraak bedreigd op de parkeerplaats of per telefoon. Ik mocht niets zeggen, want het moest gebeuren zoals hij dat wilde. Ik werd 's-nachts gebeld met de dood bedreigd. Voordat hij het huis uit ging stond hij om 4 uur s'-nachts met een mes op mijn keel. Ik moest papieren ondertekenen. De tijden daarna ben ik zoveel bedreigd, dat wil je niet weten. Ik heb een convenant ondertekend onder dwang waarin o.a. de kinderen ieder weekend naar vader gingen en ze nooit bij mij mochten zijn. Ik had helemaal niets in te brengen. De dreigementen zijn doorgegaan tot mei dit jaar. Mijn jongste dochter kwam na een weekend mishandeld terug en toen heb ik aangifte gedaan en de kinderen niet meer meegegeven. Dit was niet zonder problemen. Ik moest bij de rechter komen, maar die gaf gelukkig mijn kinderen en mij volledige rust totdat de kinderbescherming onderzoek had gedaan naar de omgang. Mijn ex is in hoger beroep gegaan en heeft het voor elkaar gekregen dat hij de kinderen 1 x per twee weken een paar uur zou zien. Dit is in zekere zin corrupt gebeurd, maar daar kan ik nu niet over uitwijden. In mei, toen ik de omgang heb stopgezet, klaagde mijn jongste dochter al over seksueel misbruik. Ik heb dit toen ook aan de politie gemeld, maar die konden er niets mee doen. De oudste begon een maand geleden ook verhalen los te laten over seksueel misbruik. Ik heb dit bij heel veel instanties gemeld. Ik mocht de kinderen niet meer meegeven, maar niemand wilde zijn handen branden: ik moest naar de politie gaan. Gisteren ben ik weer bij ze geweest: ze doen het niet. Ik hoef ook geen aangifte te doen, omdat ze het juridisch (strafrechtelijk) niet rond krijgen. Het komt er op neer dat mijn ex gewoon mijn dochters mag mishandelen en seksuele handelingen kan verrichten, zonder dat hij daarop aangesproken wordt. Wij hebben hulp nodig wie kan ons helpen?
:: Elizabeth::zaterdag 24 november 2007 :: 14:19:36

Om te beginnen wil ik jou mijn complimenten geven dat je ondanks alles blijft vechten voor het welzijn van jouw kinderen. Dit lijkt logisch maar sommigen verliezen de moed. Stay strong! Na aanleiding van jouw schrijven heb ik een aantal mogelijke punten die je in overweging kunt nemen. Voor zover je dit niet al hebt gedaan. Ik weet niet wat voor de politie de exacte reden is geweest om geen aangifte te doen maar ik zou hen toch nog eens bellen. Je kunt bellen naar 0900-8844. Ze kunnen jouw bericht doorgeven aan de afdeling zeden en zij bellen jou dan terug. Uit mijn contacten met de politie in Drenthe kwam naar voren dat je zelfs kunt vragen of er iemand bij jou thuis kan komen.Ik weet niet wat de reden is dat er geen aangifte is opgemaakt maar vanuit mijn gesprek maakte ik op dat ze in dergelijke situaties de plicht hebben dergelijke zaken zeer serieus te behandelen ongeacht of je nu een ex-partner bent of niet. Ga praten met leerkrachten op school en ga na of ook zij signalen hebben opgevangen die wijzen op misbruik en of mishandeling. Probeer school, school maatschappelijk werk in te laten schakelen. Zij kunnen gesprekken voeren met jou en de kinderen. Ga vervolgens na of zij of een leerkracht melding kan/wil doen bij het AMK. (Algemeen meldpunt kindermishandeling)Zij zullen hier in 1ste instantie waarschijnlijk voorzichtig mee omgaan. Ga praten met mensen in jouw omgeving die niet direct betrokken zijn maar wel jou en jouw kinderen goed kennen. Wellicht dat zij aangifte of een melding bij het AMK willen/kunnen doen. Je kunt je huisarts vragen of deze jullie kan verwijzen naar bijvoorbeeld een eerstelijns psycholoog. Deze kan in 1ste instantie waarschijnlijk weinig anders doen dan het bieden van een luisterend oor maar deze kan wel gegevens vastleggen. Wanneer er eventueel een rechtzaak komt kan jouw advocaat dit in ieder geval benoemen. Ik weet niet in hoeverre jouw kinderen in staat zijn om hun verhaal te vertellen maar zij zouden kunnen bellen naar de kindertelefoon je kunt dan kijken wat voor informatie zij krijgen. Daarnaast kan het hun helpen ook eens hun hart te luchten. Zorg er in iedergeval voor dat instanties gegevens vastleggen. Al is het maar van het feit dat jij melding hebt gedaan. Laat je niet afschepen bij de voordeur! Ik wens jullie heel veel succes en sterkte.
:: Mary::zondag 25 november 2007 :: 11:13:57

Hallo moeders, God zegen jullie. En ik wil je zegen dat ik begrijp je heel goed ik wil graag in contact komen met jullie allemaal als jullie hlp nodig heb bel me naar 0622418010 of email is Lila_dimaonds@yahoo.com ik wens jullie sterke en help is onder weg
:: Joke::zondag 3 februari 2008 :: 12:40:09

Nathalie: onderstaande vind ik na het schrijven er van niet voor op de site maar alleen voor jouw gebruik. Ik krijg het niet gekopieerd naar de gewone e-mail en ik wil het niet nog eens schrijven dus ik stuur het op deze manier op want ik weet dat jij het eerst bekijkt. Elizabeth heeft goede tips. Ik heb er de volgende ervaringen mee: - ik bel depolitie - de politie komt langs - jeug en zeden komt langs - lichaamlijk onderzoek. Kind praat. Jammer datze zo jong is anders haden we met haar kunnen praten. - aangifte - verhoor vader - seponatie De politie weigerde in eerste instantie mijn tweede aangifte op te nemen. Maar ze zijn verplicht om je aangifte op te nemen. Na heel veel aandringen, heel veel bellen mocht ik komen. De route is 1.de politie bellen, 2.dan krijg je een intake, 3.dan wordt bepaald of je aangifte mag doen. MAAR JE MAG ALTIJD AANGIFTE DOEN. 4.Dan overleggen ze met het OM of het een strafzaak wordt, 95% van deze aangiften wordt geseponeerd vanwege gebrek aan bewijs. 5.Dan maken ze een afspraak, informeel om je te vertellen of het geseponeerd wordt of niet. Dan kan je een klacht indienen tegen het OM vanwege het seponeren. Zorg dat je altijd je advocaat mee neemt. Mijn toenmalige advocaat deed dat niet. In mijn geval deed de politie moeilijk omdat ze me niet geloofden. Ze hebben mijn tweede aangifte tot een hel gemaakt. Net als in de film: good cop bad cop. In een verslag schreven ze dat ik ze belaagd had met telefoontjes om aangifte te mogen doen. Maar dit is een recht. School en opvang school heeft zich uiteindelijk verscholen achter werkaantekeningen die niet voor de openbaarheid zijn en hebben verklaard dat mijn kind geen uitlatingen over vader gedaan heeft terwijl ze dat wel gedaan heeft. Zorg dat je je goed op de hoogte stelt wat het protocol is in deze. is er een Protocol, zoniet zorg dat het er komt. Ze hebben vaak geen idee. Zorg dat de afspraken op paier komen. Probeer dit soort zaken zakelijk te houden. Mijn zijn vele beloften gedaan maar ik heb ze moeten wijzen op een protocol en vervolgens verscholen ze zich achter de werkaantekeningen wat in het protocol staat. Ondertussen twee groepen en juffen verder: vader heeft geen straatverbod dus we geven het kind mee aan vader als hij komt. Oh zijn er rechtzaken over omgang, hij heeft geen vrije omgang? Wie zegt dat? Nee ik heb vader niet gesproken, dit heb ik uit het kinddossier. Directeur: nee er zitten geen gespreksverslagen hierover in het kinddossier, nee ook geen rechtzaakstukken. Inzien? Dat moet ik navragen, ja het mag. Er zitten geen stukken hierover in. Nee, ik heb vader hier echt niet over gesproken. Wel hebben we aan een nepdokter verklaart dat je dochter geen uitspraken heeft gedaan. Oh weet je daar niks van, ik stuur je een kopietje. En nee tot nader order geven we je kind niet aan vader mee. Kinderdagverblijf: kon zich niks meer herinneren. Terwijl ik uitgebreide gesprekken heb gehad over de situatie van mijn dochter. De leidsters hebben meermalen voor de vader belastende uitspraken van mijn dochter gehoord. Ze heben met mij overlegd hoe daar mee om te gaan. Er was geen protocol bekend, was er niet. Achteraf betreuren ze dit en ook dat de afspraken niet op papier staan. Inmiddels is er een protocol en zullen ze in het vervolg zakelijker met de afspraken omgaan. Wat ze zich wel konden herinnneren dat ik meerdeer malen bij meerdere leidsters erbij bij mijn dochter er op aangedrongen heb dat ze over haar situatie met haar vader mag praten. Dat hebben ze wel op papier gezet. Zo, straatje schoon. Ook hier weer: voordat je iets meld zorg er voor dat er zakelijke afspraken zijn. Huisarts Voordat mijn dochter bij een specialistische therapeut kwam was ik door de huisarts doorverwezen naar een psycholoog op een kinderafd. van een ziekenhuis. Bij het intakegesprek werd mij vertelt dat ik niet moest denken dat ik hen kon gebruiken voor juridische kwesties. Dit was helemaal in het begin en ik was nog helemaal niet bekend met juridische kwesties rondom incest, vervolgens had ik een gesprek met een psycholoog die dat nog eens extra onderstreepte. Heel irritant. Toch mijn verhaal gedaan en ze zei nou het klinkt alsof u de zaak goed onder controle hebt en goed reageert op uw kind, een psycholoog voor uw kind kan de zaak alleen maar vereergeren maar kom gerust nog eens terug als u wil. Later kreeg ik via een rechtzaak hun verslag onder ogen, opgevraagd via sospapanepdokter, en kwam ik er wel goed vanaf (ik bleek geen hysterische partnerstrijd kindindoctrinerende moeder). AMK; ik wilde weten wat ze voor me konden betekenen: Niks want ik had al aangifte gedaan. BJZ: onwetend als ik was belde ik deze instellingen toen nog vrijwillig voor hulp en informatie, moet er nu om lachen. BJZ: nee wij kunnen u niet helpen, u heeft aangifte gedaan en therapie geregeld en nee wij doen niet aan beschermde omgang. Raad vd KB: nee, wij zijn eerstelijns, pas na verwijzing. heeft u BJZ en het AMK al geprobeerd? Kindertherapeut: we gaan vader proberen te betrekken bij de therapie. Vader wilde niet. Mijn dochter heeft daar gepraat en daar is een verslag van gemaakt. Dat is geen bewijs. Bij JZP heeft ze ook gepraat, daar is verslag van. is geen bewijs. Raad vd KB: kwam er uiteindelijk natuurlijk in via de rechtzaken. geen proefcontacten, geen omgang maar mediation. Rechter: omgangshuis Omgangshuis: dat zijn verontrustende uitspraken van uw dochter. Vader zal dat moeten ontkrachten. Nee dat hebben we niet met vader besproken. wij kunnen niks met de uitspraken van uw dochter. dat is niet passend in ons huis waar ook andere mensen en kinderen zijn. Wij hebben haar afgeleid en we hebben er voor gezorgd dat ze zich niet meer kan uiten hoe ze wil. Nee, video bekijken met vader kan niet want vader is zenuwachtig. Misschien is het een goed idee om de begeleide bezoeken samen te laten lopen met contact via de therapeut. dat moet ik overleggen. Nee het kan niet want vader werkt niet mee. Nee, er is geen tijd om deze situatie te bespreken want het bevel is dat we het vader niet aan kunnen doen om niet 24 uur van te voren af te bellen al zijn we het wel met u eens dat het wel zorgvuldiger zou zijn. Oh wil u de afspraak toch afzeggen. Dan mag u vader zelf afbellen. Ik heb het tel.nummer niet. Het Hof: niet ontvankelijk Cassatie we hebben een wachtlijst van een jaar kantonrechter: dwangsommen kinderrechter: de rechtzaak gaat niet door want de advocaat van vader kan niet. Cassatie: na een jaar: verwijst terug naar het Hof. kinderrechter: ik wacht het Hof af. AMK vader heeft weer een melding gedaan. BJZ wil de opvoedsituatie in kaart brengen buiten de rechter en de Raad om. Dit is geen pleidooi om niet de weg te volgen die voor je ligt maar neem overal je advocaat mee naar toe, laat iemand aantekeningen maken, neem het op, houd je doel voor ogen. Maar vooral: denk niet dat ze allemaal zo hard vechten voor je kind. Ze vechten hard voor zichzelf hun instelling en vooral projecteren ze hun eigen spanningen dat incest en mishandeling nou eenmaal oproept, op jou. Houd het zo zakelijk mogelijk en blijf tegelijkertijd bij jezelf. Geef toe aan je emoties maar schors dan even het gesprek. Ik heb klachten ingediend maar vergeet niet dit zijn de instellingen die betrokken gaan worden bij eventuele onderzoeken naar jouw functioneren als moeder.
:: jam::maandag 22 februari 2010 :: 14:18:22

Welke moeder laat haar dochters nou misbruiken? Heb je ooit wel eens gehoord van een honkbalknuppel en wat hulp van jouw familie, vrienden of buren? Wat heb je nog te verliezen? Jouw dochters hebben in ieder geval niets meer te verliezen. Hun heb je al laten mollesteren voor de rest van hun leven! Heb je al geprobeerd naar de koningin te stappen, het land uit te vluchten asiel aan te vragen, smn te bellen, voor de deur te slapen bij de tweede kamerleden? Wat heb je eigenlijk wél gedaan om je kinderen te redden. Kortom, ik snap je niet. Jij bent als moeder strafbaar dat jij je kinderen in zo'n onveilige situatie laat verkeren.
:: mama33 :: woensdag 24 oktober 2007 :: 19:24:01permalink

Zoals door de zeer verontruste moeder hieronder al werd gesteld bevordert Buro Jeugdzorg inderdaad omgang in gevallen van incest. Na de scheiding kwam ik erachter dat mijn ex mijn dochters van 3 en 4 had misbruikt tijdens de bezoeken. Ik heb de omgang stopgezet met medeweten van het amk, huisarts en politie. Na 4 maanden de omgang te hebben gestopt zat ik in de gevangenis in Zwolle: lijfsdwang, het laatste redmiddel van justitie om omgang af te dwingen. Na deze dagen van angst is er Ondertoezichtstelling opgelegd om mijn kinderen te beschermen tegen ontvoering door mijn ex en om te zorgen dat ze een veilige beschermde omgeving zouden kunnen hebben bij mij en de therapie die ze nodig hadden. Op dit moment zijn ze voor nu klaar met therapie en wat denk je: men wil nu de omgang afdwingen anders....en nu komt het: zetten ze me uit de ouderlijke macht! Dit alles doordat de nieuwe voogd de uitspraken van de rechter en 4 deskundigen aan haar laars lapt en letterlijk zegt: dit is achterhaald. Zelfs al zijn de rapporten/uitspraken pas 3 weken oud... Ik vecht door voor mijn meiden, die ik overal buiten heb kunnen houden tot nu toe, maar je denkt toch niet dat ik ze naar een misbruikende vader stuur, die ook mij tijdens het huwelijk op alle mogelijke manieren heeft mishandeld. De wet is krom, een kind van onder de 12 kan geen aangifte doen en als er geen bewijs is in de vorm van foto/film of een bekentenis, kan een vader niet veroordeeld worden, al geeft het kind het aan tijdens een studioverhoor en verschillende onderzoeken door orthopedagogen. Wat een wetgeving!!! Maar inmiddels heb ik de omgang al ruim 4 jaar gestopt in het belang van de meiden en zolang het nodig is en mijn meiden niet oud genoeg zijn en bang zijn voor die man, gebeurt het ook niet, al gaan ze op hun kop staan.
:: s::vrijdag 26 oktober 2007 :: 23:10:45

Oh wat begrijp ik je goed. Kon mijn verhaal wel wezen. Je probeert je kinderen te beschermen tegen het kwade maar mag dit niet. De rechter verweet het mij ook hoor dat ik de kinderen weghield bij hun vader. Ik zeg tegen die rechter dat ik mijn kinderen in bescherming nam voor het kwade. Ik zei als ik mijn kinderen wel elke keer meegaf aan de vader waar ze misbruikt worden was ik ook medeplichtig. Toen moest ik mijn mond houden van de rechter want dat zou alleen maar de zaak erger maken. Mag ik vragen hoelang je hebt moeten zitten? Ik zelf heb ook voor mijn kinderen in het gevang gezeten. Mij hebben ze o.a. om die reden uit de ouderlijke macht gezet.
:: inez::vrijdag 2 november 2007 :: 11:25:36

wauw!!! Herkenbaar zeg. Boetes en Lijfsdwang: ga jij als vader maar uitleggen dat dat het beste is voor je kind! Ots is balen maar als dat beter is voor de kinderen, dan moet het maar. Echter het zwaard van Damocles: uit de ouderlijke macht zetten is toch iets anders. Het verlamt mij. Hoe ga jij daar mee om? Voor mijn gevoel verlies je dan alle grip en controle. kus
:: mamma33::vrijdag 2 november 2007 :: 14:43:58

Vorige week een gesprek gehad met de voogdes en haar teamleider. Hij gaf op een gegeven moment aan: Kinderen hebben recht op omgang met hun ouders. Heb hem toen gezegd dat Buro Jeugdzorg maar 1 ding voor ogen heeft: 'Ouders hebben recht op omgang met hun kinderen.' En zo werkt het dus niet. Ik heb aangegeven dat mijn kinderen recht hebben op een veilige leefomgeving en die kan vader hun niet geven en dus zal ik niet meewerken aan omgang want dit is niet in het belang van de meiden. Ik geef mijn meiden niet mee aan een vader die ze heeft misbruikt. Ik ga van het weekend zitten aan een bezwaarschrift en laat de rechter mij maar vertellen waarom ik zou moeten meewerken aan omgang. Ik heb alles gehad, dwangsommen en lijfsdwang en meer kunnen ze me niet meer opleggen. Ik vecht inmiddels al 5 jaar en ga nog 10 jaar door indien nodig!
:: s::zaterdag 3 november 2007 :: 15:29:18

deze vader vindt dat hij zijn kinderen het niet hoeft uit te leggen.en als ze er al omvragen dan zegt hij doodleuk is je moeders schuld.ik wilde omgang zij hield het tegen.mijn kinderen zijn al deels de misbruik vergeten.hoe dat komt,dat is omdat men altijd gezegd heeft dat het geen misbruik is geweest.oordeel maar zelf.zij was 13jaar mijn kinderen 4 en 6 jaar. men noemt het doktertje spelen.ik ga niet in op de details wat er gebeurdt is maar ieder geval wat een kind op die leeftijd niet hoort te weten of te doen.riagg,kinderpsychologen en kinderpsychiaters hebben ook gezegd dat dit gebeurd is.dus bewijs is er alleen al drie keer geseponeer.dus pa gaat vrijuit en zegt dan gewoon wat in zijn straatje pas en ik mag niet vrijuit van jeugdzorg met de kinderen spreken dus kan het niet tegenspreken.dus vader wordt het hand boven het hoofd gehouden.dat zie ik nu ook weer.pa en vriendin moeten er zwart bij werken om touwtjes aan elkaar te kunnen knopen.dus een fulltime baan en zwart werken.en dan nog 4 kinderen groot brengen.allemaal pubers.dus een van de kinderen is het slechte pad al op gegaan.nog wordt het hand boven pa gehouden.en ik,ik mag toe kijken hoe mijn kinderen kapot gaan.
:: mama33::vrijdag 23 november 2007 :: 17:16:01

Nou vandaag de uitnodiging van de rechtbank gehad voor de behandeling van het bezwaarschrift oftewel: conflictbehandeling tussen bjz en ......... dan noemen ze de achternaam van mijn kinderen.... Snap je dat nou? Ik heb het conflict niet mijn kinderen. En dan de datum: op 5 december, nou ik hoop dat het een groots cadeau is voor mijn kinderen. Na de aflevering gezien te hebben van donderdag 22 november moet men toch ook snappen dat bjz toch echt fouten maakt. Ik laat jullie weten hoe het afloopt...
:: Bernadet Visser::dinsdag 15 februari 2011 :: 09:39:28

Ik zit ook in zo'n situatie, waarin vader naar mijn dochter toe zoals: Ga je weer eens met me vrijen en wat ben je toch een lekker stuk. Mijn dochter komt met rode vagina en anus thuis. Nee en wat denk je jeugdzorg werkt nog mee aan een uitbreiding voor die zak!! Het is hier hemelschrijend in Nederland, het lijkt wel of jeugdzorg andelen heeft in kinderporno en kindmisbruik!! Schandalig die hele wetgeving en organisatie zou moeten verdwijnen.
:: Bernadet Visser::dinsdag 15 februari 2011 :: 09:39:58

Ik zit ook in zo'n situatie, waarin vader naar mijn dochter toe zoals: Ga je weer eens met me vrijen en wat ben je toch een lekker stuk. Mijn dochter komt met rode vagina en anus thuis. Nee en wat denk je jeugdzorg werkt nog mee aan een uitbreiding voor die zak!! Het is hier hemelschrijend in Nederland, het lijkt wel of jeugdzorg andelen heeft in kinderporno en kindmisbruik!! Schandalig die hele wetgeving en organisatie zou moeten verdwijnen.
:: S. :: maandag 1 oktober 2007 :: 10:29:21permalink

Tja waar moet ik beginnen... Na 6 jaar er alleen voor te hebben gestaan met mijn kinderen heeft mijn ex, de man die mij voor en na mijn scheiding stalkte en met de dood bedreigde, zijn kinderen opgeeist en gekregen. Dat is nu drie jaar geleden. Een van de kinderen zit in een pleeggezin omdat ze niet bij haar vader wil wonen en van Jeugdzorg niet bij mij mag wonen, terwijl ze zelf aangeeft niets liever te willen. De oudste is, nadat hij twee jaar in een pleeggezin heeft gewoond, bij zijn vader geplaatst. Ik kreeg laatst een brief van Jeugdzorg dat hij, als zijn gedrag niet verandert, hij weer uit huis geplaatst wordt. Het gaat echt niet goed met hem. De jongste woont sinds een paar maanden bij zijn vader, nadat hij in drie pleeggezinnen en een tehuis heeft gezeten. Ik mag eens in de drie maanden anderhalf uur omgang hebben met de kinderen, die inmiddels boven de 12 jaar zijn. Wat is er gebeurd? Ik heb de omgangsregeling, toen de kinderen nog bij mij woonden gestopt, omdat een nicht van de vader twee van mijn kinderen seksueel misbruikt heeft toen ze tijdens de omgang bij hem waren. De vader geloofde mijn kinderen en mij niet, alhoewel er bewijzen waren. Hij weigerde dan ook de kinderen tegen haar te beschermen. Hij zag het als een kans om mij en mijn kinderen opnieuw in zijn greep te krijgen en heeft vervolgens met behulp van Jeugdzorg proberen aan te tonen dat ik mijn kinderen "pedagogisch en affectief" zou verwaarlozen. Niemand vond dat: de schoolleiding niet, huisarts niet, mijn zeer ervaren oppas van 60 jaar niet, mijn familie niet, mijn kinderen niet en ga zo maar door, maar de vader hield ook in hoger beroep voet bij stuk, men geloofde mij niet en ik verloor. Een uithuisplaatsing dreigde. Ik ben toen met de kinderen naar Duitsland vertrokken. Ik heb daar een jaar met ze gewoond en er kwam rust voor iedereen: de kinderen gingen naar school, hadden vriendjes etc. Tot op een dag 20 politiemannen binnen stormden, de kinderen meenamen en mij arresteerden. Ik werd beschuldigd van twee dingen: ik zou mijn kinderen, die al 6 jaar bij mij waren, hebben ontvoerd en ik zou mijn ex willen laten vermoorden. Ik kwam in de Duitse gevangenis terecht en mijn kinderen werden naar een tehuis in Duitsland gebracht waar ze twee weken hebben gezeten. Zonder mijn medeweten en afscheid van de kinderen te kunnen nemen heeft Jeugdzorg de kinderen opgehaald. In Nederland zijn ze vervolgens alle drie in verschillende pleeggezinnen ondergebracht en later, als gezegd, afwisselend in verschillende pleeggezinnen, tehuizen en bij vader geplaatst. Eens in de maand zien de kinderen elkaar. Na een week in Duitsland in het gevangenis te hebben gezeten, moest ik verder wachten op uitlevering en me elke week bij de Duitse politie melden. Toen werd ik opgehaald door de politie en heb nog eens een week in Nederland in het gevang gezeten. De rechter vond, ondanks het feit dat ik altijd voor mijn kinderen heb gezorgd, dat ik mij schuldig heb gemaakt aan ontvoering van de kinderen en aannemelijk dat ik bezig was met de voorbereiding van een moord op mijn ex, ondanks gebrek aan bewijs. Natuurlijk heb ik wel eens gezegd dat ik die man die mij en mijn kinderen de vreselijkste dingen heeft aangedaan wel kon vermoorden, maar er is werkelijk niks gebeurd. Ik heb echt niemand ingeschakeld of hem persoonlijk bedreigd of zo. Ik ben nu uiteindelijk veroordeeld tot een werkstraf van 240 uur en mag me elke maand bij de reclassering melden. Terwijl hij degene is die de echte strafbare feiten heeft gepleegd, zoals me met de dood bedreigen, psychisch mishandelen en stalken. Ik ben bang voor omgang met mijn kinderen en durf ook niets meer op dat gebied via de rechter te eisen tot ze 18 zijn, want ik wordt toch niet geloofd door instanties. Bovendien betekent omgang dat de vader weer toegang heeft tot mijn leven en ongetwijfeld weer verder gaat met zijn intimidaties. Ik zal altijd van mijn kinderen houden en vind het verschrikkelijk wat er allemaal is gebeurd met hen en dat ik dit niet heb weten te voorkomen.
:: Misha::dinsdag 9 oktober 2007 :: 21:14:01

Een niet-geldige omgangsregeling is in Nederland blijkbaar genoeg om een deurwaarder te kunnen sturen én een geheim adres van een ondergedoken gezin openbaar te maken: Vorige week donderdag wordt ik door mijn 11 jarige dochter op mijn werk gebeld: ze is helemaal in paniek, want er is een deurwaarder aan de deur geweest en heeft haar een brief in de handen geduwd. Ik probeer mijn dochter te bedaren, maar ja, een meisje van 11 denkt heel wat te weten. Ze legt me uit dat ze weet wat een deurwaarder is en dat deze ons geld of onze spulletjes komen halen. Ik betaal al mijn rekeningen op tijd, dus weet dat daar niks aan schort. 's Avonds als ik thuis kom wordt mijn vermoeden bevestigd: mijn ex is naar een deurwaarderskantoor gestapt. Ik krijg een dwangsom van maar liefst € 700,-. Deze zou voor het niet verschijnen bij het omgangshuis zijn en de twee weekenden daarna dat ik de kinderen bij hem thuis had moeten brengen. Ik ben verbijsterd. Ik heb me keurig op tijd afgemeld voor de eerste afspraak in het omgangshuis omdat ik die dag examen moest doen voor mijn huidige baan. Het omgangshuis heeft me bericht dat dit is teruggekoppeld naar de rechtbank en dat er nog bericht zou volgen. Van omgang buiten het omgangshuis om is nog helemaal geen sprake, want daar zouden nog verschillende keren omgang in het omgangshuis én begeleidende gesprekken aan vooraf moeten gaan. Hoe kan er dan in vredesnaam een dwangsom worden vastgesteld op basis van een goed gecommuniceerde en akkoord bevonden afmelding en twee maal omgang zonder toezicht, die nooit zouden hebben plaatsgevonden, in ieder geval niet op deze termijn? Overigens zit er achter het dwangbevel een onvolledige, oude kopie van de voorzieningsrechter geniet, die allang niet meer van toepassing is, want er is inmiddels een uitspraak in hoger beroep, die deze uitspraak teniet heeft gedaan. De volgende ochtend bel ik het deurwaarderskantoor op. Eerst wil niemand mij spreken, maar ik blijf aandringen. Ik geef aan dat zij een dwangbevel aan mijn minderjarige dochter hebben afgegeven en dat dit wettelijk gezien niet mag, dus dat ze het fatsoen moeten hebben om mij te woord te staan. Eindelijk krijg ik iemand aan de lijn en vraag deze dame naar haar functie. Ze vertelt me dat ze meester in de rechten is, maar door de manier waarop ze me behandelt, betwijfel ik dit ten zeerste. Ik leg uit dat ik me niet kan verenigen met de dwangsom en waarom, maar ik lijk tegen een muur te spreken. Ik krijg in eerste instantie nauwelijks een reactie, maar uiteindelijk zegt de dame in kwestie dat ze niets kan doen. Ik antwoord dat ze kan doorgeven aan de tegenpartij dat ik heb gebeld met mijn antwoord. Dit wilde ze niet doen. Ik moest alles op papier zetten, want mondeling geldt niets. Een meester in de rechten zou toch moeten weten dat een mondelinge overeenkomst/afspraak net zo bindend is als schriftelijk, maar als ze het op papier wil hebben kan ze dit krijgen, als ze maar doorgeeft dat ik tijdig heb gereageerd. Daarnaast geef ik door dat ze de achtergrond van hun cliënt eerst zelf eens goed moeten controleren, want hij heeft aan hen een andere woonplaats opgegeven, dan waar hij staat ingeschreven, dus als ik mijn kinderen al zou willen brengen, waar heen dan? Bij de laatste rechtszaak in augustus is ook al geconstateerd zijn opgegeven woonadres niet klopt. Ook vraag ik of ze wel rekening willen houden met mijn geheim adres. Vervolgens zegt ze dat ik niet als dusdanig bij hun bekend sta en dat ik me als geheim had moeten inschrijven bij de gemeente. Ik wordt werkelijk witheet en zeg haar dat niet alleen ik, maar ook mijn kinderen met een als geheim geclassificeerd adres sta ingeschreven bij de gemeente. Ik geef haar door dat ik nu wéér moet verhuizen omdat mijn ex, de reden waarom we zijn ondergedoken, nu achter mijn adres is en ik de rekening bij hun gerechtsdeurwaarderkantoor neer leg. De dame zwijgt...tja... Het is nu een week geleden dat ik de brief naar de deurwaarderskantoor heb gestuurd. Ik heb geen reactie terug gehad. Het ergste vind ik nog dat zij mijn dochter, die toch al zo te lijden heeft gehad van mijn ex, onnodig én onwettelijk opnieuw overstuur hebben gemaakt.
:: Engelen::woensdag 24 oktober 2007 :: 17:56:37

Ik heb heel veel waardering voor een moeder als jij! Ik geloof in het recht. Al zal het jaren duren je zult worden herenigd met je kids en ze zullen van je houden. Geef niet op blijf voor hen leven, later trekken ze uit zichzelf naar jou toe terug. Moederliefde gaat veeeeel verder dan 20 politiemannen en een rechter! ik denk aan je, liefs Engelen
:: buitenlandse moeder::dinsdag 20 mei 2008 :: 16:02:12

Ik vind dat jij een heel goede moeder ben, alleen dat je geen kans hebt gehad om dit te bewijzen. Heel veel mensen in Nederland weten niet dat vaders hier heel veel rechten hebben gekregen en deze rechten misbruiken. Het heel zielig voor kids en ik begrijp hoeveel pijn je hebt. Ik denk dat je toch moet proberen om de omgang met de kids te kunnen regelen. Kinderen moeten weten dat jij aan hun denkt, dat jij ongeacht de situatie toch een klein beetje bijdraagt aan hun leven. Op ten duur zullen ze jouw begrijpen. En schaam je niet, wees niet bang. Het gaat om je kinderen en ze hebben recht om moeder te zien, ongeacht van alles. Ik wens je veel sterkte, je heb dit nodig.
:: MIRA::zondag 15 februari 2009 :: 13:16:08

Wil graag even zeggen weet niet je naam/ moeder met drie kinderen die naar Duitsland is gevlucht /maar heb groot respect voor je en geloof jouw verhaal honderd procent wat vreselijk voor je, maar ik denk dat je kinderen ook heel erg veel van jou houden en echt wel bij terugkomen zodra ze achttien zijn. Het echte jammere vind ik het had allemaal niet nodig geweest want ik denk dat de kinderen ook een heel erg moeilijke tijd achter de rug hebben en nog denk ik zoveel pleeggezinnen echt niet te geloven verschrikkelijk en wetende dat ze een liefhebbende moeder hebben de rechtspraak in Nederland laat heel wat te wensen om over Duitsland maar te zwijgen. Ik wens jou en je kinderen heel erg veel sterkte toe. Liefs MIRA
:: Bezorgde oma :: dinsdag 18 september 2007 :: 18:05:00permalink

In 2005 werden wij in de nacht gebeld door onze dochter dat wij haar en het kind direct moesten halen want zij werden geschopt en geslagen door haar inmiddels ex-man. Het begon allemaal toen mijn dochter erachter kwam dat hij een buitenechtelijke relatie had, hij was internationaal chauffeur en kwam alleen in de weekende thuis. Door een sms-je van zijn vriendin kwam zij erachter. Ze zijn toen in relatie-therapie gegaan en dit leek geslaagd. Mijn dochter raakte inverwachting van haar tweede kindje en was daar zeer verblijd over, tot er een miskraam volgde. Een maand of twee daarop was zij weer zwanger, en dat leek goed te gaan, tot na de derde maand, toen ging het weer fout. Zij sprak hierover met haar huisarts, en die zei toen dat het weleens van een sexueel overdraagbare aandoening kon komen. Hij had ongeveer 4 maanden thuisgelopen omdat hij aan aambeien geholpen werd en kon dan niet zolang in de auto zitten dus zat hij in de ziektewet. Dit was dus zijn verhaal tegen ons, maar die aambeien bleken dus genitale wratten te zijn. Ze heeft hem hierover aangesproken en hij ging helemaal door het lint, sloeg en schopte erop los, mijn man heeft hen die nacht opgehaald. De volgende dag is mijn dochter naar de huisarts gegaan en bleek een zwaargekneusde rug te hebben. Ze heeft aangiften bij de politie gedaan en tot onze verbazing is dit geseponeerd. Zij heeft ook een echtscheiding in gang gezet, en toen begonnen de problemen pas goed. Hij hield alles, maar dan ook alles, tegen en frustreerde de hele boel. Onze dochter en kleindochter verbleven inmiddels bij ons in huis; we hebben voor hen verbouwd zodat zij op zichzelf zitten en toch beschermd zijn tegen hem. Het ging allemaal goed tot de eerste uitspraak van de rechter die een bezoekregeling uitsprak, dat zou dan bij ons in huis plaats vinden. Mijn dochter was bij die bezoeken en er werd door hem niets anders gedaan dan gedreigd en gescholden. Zo zei hij dat hij er alles aan zou doen al was het een ontvoering van het kind, dat hij mijn dochter kapot zou maken, of hij zou haar een 9 mm op haar kop zetten, maar het kind zou hij krijgen. Na die bezoeken was het kind totaal overstuur en ging zij apart gedrag vertonen. Ze wilde niet meer alleen slapen en was een angstig/agressief kind aan het worden. Dit is toen met de huisarts overlegd en haar advies was om hulp voor het kind te gaan zoeken. Haar therapeut heeft na 4 sessies het advies gegeven om naar een traumatisch hulpverleningscentum te gaan want er was veel meer met het kind aan de hand. Mijn dochter heeft toen via het Advies en Meldpunt Kindermishandeling het psychotraumatisch centum in Dronten toegewezen gekregen en daar is het kindje in therapie gegaan. Na een aantal sessies kwam haar therapeut erachter dat het kind door haar biovader onzedelijk is betast. Hij heeft zijn vinger in haar plasser gedaan en hij 'heeft heel raar met zijn eigen plasser gedaan en dan kwam er allemaal plassetjes-prut uit'. Mijn dochter heeft hiervan melding bij de politie gedaan,en het kind is in een speciale studio in Nijmegen verhoord, en weer is dit geseponeerd ondanks de melding van de therapeut. De bezoekregeling was inmiddels stopgezet door mijn dochter, dus nu kon het kind zonder zijn dreigementen haar verhaal kwijt en geholpen worden, tot de rechter weer besliste dat de vader het recht heeft om het kind te zien. Als de moeder hier niet aan meewerkt moest ze een dwangsom van 500 euro betalen. Mijn dochter heeft een uitkering dus dat kon zij niet betalen. Daarop volgde weer een rechtzaak en nu was de uitspraak: kind naar de vader, zoniet een dwangsom van 1000 euro per keer. Wordt dit niet betaald, dan wordt de moeder in gijzeling gesteld. Dus u raadt het al: er is geen geld dus mijn dochter gaat drie dagen de gevangenis in. Ik ben onmiddellijk met het kind naar een schuiladres gegaan, want als de eerste opvoeder er niet is moet de tweede opvoeder het kind hebben en dit lieten wij niet gebeuren. We waren net op tijd weg, want nog geen uur later kwam de politie op verzoek van de man het kind halen. Mijn man en zoon zijn toen twee uur gehoord en hebben gelukkig niets losgelaten over onze verblijfplaats, mijn dochter kwam na 3 dagen weer vrij en 2 dagen later lag er weer een inning. Toen zijn de advocaat, de huisarts en op ons verzoek ook het AMK er achteraan gegaan en mijn dochter en kleinddochter zijn daarna op een veilige plek onder gebracht. Het AMK heeft een nieuw onderzoek gedaan en dat bij de raad neergelegd. Deze is afgelopen week mee geweest naar de rechtbank en daar is duidelijk gemaakt dat het kind niet alleen naar haar biovader kan, en als de rechter dan toch een bezoekregeling wil, dan alleen als de therapeut vindt dat het kind daar aan toe is. Nu heeft de rechter besloten dat de vader a.s. dinsdag naar Dronten moet voor een intake [hier heeft hij inmiddels al vier uitnodigingen voor liggen, maar hij heeft steeds geweigerd eraan mee te werken]. Het kind moet donderdag voorbereid worden voor een confrontatie en over 14 dagen moet zij hem ontmoeten... Wel, wij houden ons hart vast voor wat dit kindje nu weer moet meemaken. Het gaat nu zo goed met haar, ze is vrolijk, heeft geen agressie meer en leert goed op school. Ze is 6 jaar en zeer pienter, roept al vanaf het begin ik wil Wilbert - zo heet haar biovader - nooit meer zien, dus hoe dit afloopt...? Hij was altijd zeer hardhandig met haar en mijn dochter moest haar altijd tegen hem beschermen, de tweede gijzeling is intussen niet doorgegaan dit hebben boven genoemde personen en instanties weten te voorkomen, maar de dwangsommen blijven staan en zijn inmiddels opgelopen tot 20.000 euro. Een hoger beroep is versneld aangevraagd maar vind pas plaats in november. Wel wil ik nog even laten weten dat RTL 4 een programma hierover aan het voorbereiden is en het misschien heel belangrijk is dat jullie hier ook in worden betrokken. Er moet vooral vooral meer aandacht voor Den Haag komen en waar zij mee bezig zijn: een moeder die haar kind wil beschermen wordt gewoon de gevangenis ingegooid en de dader loopt fluitend verder. Je mag in dit land wel je kind kapot maken maar niet beschermen. Laat de kreet zijn: 'LUISTER NAAR EEN KINDERSTEM, HUN HART SPREEKT'. Hartelijke groeten van een zeer bezorgde oma.
:: andere bezorgde moeder::dinsdag 18 september 2007 :: 11:31:15

Beste bezorgde Oma, Ik snap niet hoe het kan dat de rechter maar een omgangsregeling blijft afdwingen terwijl er duidelijk door de hulpverlenende instanties wordt aangegeven dat het niet goed is voor het kind. Ik snap zo wie zo niks van het hele familierecht. Mijn ervaring is dat ze alleen maar kijken naar de vader. Een vader heeft recht op omgang dus we drukken er gewoon een omgangsregeling doorheen ongeacht of het goed is voor het kind. Mijn ervaring met de Raad voor de kinderbescherming is dat je aan hen ook echt helemaal niks hebt. Bij mij hebben ze besloten aan de hand van een gesprek dat alleen maar ging over de gezamenlijke schulden dat er een proefomgang moet komen. Ik heb op dit moment dus ook alle hulpverlenende instanties die betrokken zijn bij mijn zoontje (hij is ernstig ziek) ingeschakeld. Ze zullen over mijn zoontje vandaag nog een spoedbespreking gaan houden omdat de hele gang van zaken niet klopt. Mijn ex werkt nergens aan mee. Gegevens die hij moet opvragen omtrent zijn psychiatrische verleden komen maar niet en hier zijn ze al een jaar mee bezig. Het intereseert de raad niks dat hij psychisch niet in orde is. Ik hoop voor u en uw dochter dat alles in orde gaat komen. Maar het rechtsysteem in Nederland klopt niet. Groetjes een andere Bezorgde Moeder
:: I.::woensdag 24 oktober 2007 :: 13:09:30

ik kan jullie goed geloven dat het kind heeft afgezien. Misbruikt worden door je vader is niet prettig en kan haar best begrijpen: heb het zelf mee gemaakt. Maar zet je er boven meid, jij hebt nog je familie ik was door iedereen in de steek gelaten... Groetjes I.
:: Marion::donderdag 1 november 2007 :: 15:53:12

Graag zou ik contact willen met deze mevrouw/oma, want ik zit in dezelfde situatie en heb nu een schriftelijke aanwijzing ontvangen omdat ze de omgang willen afdwingen met een dreiging van ontzetting uit de ouderlijke macht als ik niet meewerk aan de (proef)contacten/ gesprekken met een psycholoog, terwijl ze al het studioverhoor hebben gehad, gesprekken met orthopedagogen, traumatherapeuten (waar ze overigens niet verder kwamen omdat het kind er niet aan toe was)..................met vriendelijke groet, Marion
:: Bezorgde oma::vrijdag 22 februari 2008 :: 00:06:53

Morgen [05-11-2007] is er weer een rechtzaak van mijn dochter en kleindochter, in dit geval gaat het om de kwestie dwangsommen. Na de eerste gijzeling (lijfsdwang/opsluiting BM) van mijn dochter kwam er na de tweede oproep de hele boel opgang, huisartsen/therapeutische centrum/amk/kinderbescherming/advocaat/ school, ze gingen allemaal met elkaar in overleg, en hebben een week lang mijn dochter en kleindochter uit huis geplaatst, ook al omdat mijn dochter een darminfectie in de gevangenis had opgelopen, toen ze beter was heeft ze zich weer beschikbaar gesteld maar ze hebben haar tot nu toe niet weer opgehaald. Het amk heeft naar aanleiding van dit alles en op ons verzoek een nieuw onderzoek gestart en heeft een raport naar de Raad van Kinderbescherming geschreven. Deze zijn ook een nieuw onderzoek gaan doen en zij zijn mee naar de rechtbank gegaan om verslag uit te brengen en advies te geven. Dit heeft in zo verre goed uitgepakt voor mijn kleindochter dat zij niet naar haar bio-vader hoeft, maar dat zij wel onder toezicht van haar therapeut een keer in de 14 dagen hem een uurtje moest zien, zolang de therapeut dit verantwoord vond. De eerste keer was meneer een half uur te laat, de tweede keer wilde mijn kleindochter niet, maar toch geprobeerd en de derde keer is zij na 5 minuten weggelopen en heeft duidelijk te kennen gegeven dat zij hem nooit meer wilde zien. Nu is haar therapeut bezig met haar om nog een keer met hem te praten en hem te confronteren met de dingen die hij met haar heeft gedaan. Wat morgen betreft: ze proberen de dwangsommen nietig te laten verklaren, wat de omgang betreft: die wordt nu door de therapeut gestopt, dat komt in december weer voor, dus al met al nog lang geen rust hier.
:: Andréa de Jong :: dinsdag 18 september 2007 :: 13:21:40permalink

We hebben dezelfde zorgen in België, ik zou niet willen dat men elders denkt dat het hier beter gaat. Onlangs werd een kindje van school gehaald, terwijl de moeder op haar werk was, nadat ze naar Frankrijk was gevlucht naar haar ouders. De moeder had een aanklacht wegens incest gedaan, maar de vader, een schooldirecteur uit Antwerpen werd vrijgesproken en hij mocht het kind gaan ophalen met de de deurwaarder. Op verzoek van de Kamer van Deurwaarders is deze tussenkomst door middel van de deurwaarder verijdeld, omdat dit te schrijnend zou zijn. Uiteindelijk werd de operatie uitgevoerd met de plaatselijke politie en iemand die een omgangsruimte in België wilde gaan runnen en zich als deskundige heeft opgeworpen. Nadat zij zelf bij de actie aanwezig was waarbij het kind van de moeder werd weggehaald, zou deze zelfde 'deskundige' de moeder begeleiden (sic!) in het contact met het kind. Het artikel stond in alle kranten: applaus op alle banken! Behalve voor de slachtoffers natuurlijk. Zie ook http://mti-online.be
:: Webmoeder::woensdag 19 september 2007 :: 17:19:50

ter informatie: Andréa De Jong is de schrijfster van 'De Perfecte Misdaad, Incest tussen Misvatting en Werkelijkheid', 20 jaar werken met moeders van incestslachtoffers.
:: vechtende moeder :: woensdag 5 september 2007 :: 20:59:17permalink

Het is allemaal begonnen in augustus 2005. Toen zijn mijn ex-partner en ik gescheiden, onze kinderen waren toen 2,5 en 1,5. Het zijn een meisje en een jongetje. Tijdens ons samenzijn was er vaak huiselijk geweld in de vorm van wurgpogingen maar ook sexueel. Helaas kon ik niet eerder bij hem weg omdat hij meerdere malen gedreigd heeft met dat hij dan iemand iets aandoet etc. Wat er verder nog bij komt kijken is het feit dat zijn vader een hoge functie bekleedde bij de politie. (dus justitie). Nadat wij uitelkaar zijn gegaan, zou er aanvankelijk eerst een normale omgang plaatsvinden maar helaas kwamen de kinderen de eerste keer al overstuur terug en zei mijn dochter toen al pappa heeft mij au gedaan. Dit komt steeds vaker voor en de kinderen willen er niet eens naar toe. Ik stop met de omgang en bied de vader aan om ze bij mij te bezoeken, maar dat wil hij niet en er volgt een rechtszaak. Gezien het feit dat er steeds meer zaken naar voren komen - oa sexueel misbruik van mijn dochter en verwaarlozing van mijn zoontje -, besluit de rechter dat vader de kinderen mag zien echter alleen onder toezicht van ZIJN ouders. Nou u kunt zich vast wel voorstellen dat de ouders gewoon weg gingen en de kinderen weer alleen waren met vader. Een maand na de rechtszitting komt mijn dochter met een grote blauwe plek op haar achterste naar huis. Pappa heeft haar daar geslagen. Ik stop weer met de omgang, en bied hem weer aan de kinderen bij mij te zien, maar dat wil hij absoluut niet. Dus volgt de tweede zitting. De rechter beschuldigt mij ervan dat ik de kinderen niet naar de vader laat gaan, en ik moet er weer gehoor aan geven. Intussen is mijn dochter bij de GGZ die constateert dat er wel wat aan de hand is, de huisarts en de kinderarts hebben dat inmiddels ook geconstateerd en er wordt een melding gemaakt richting raad voor de kinderbescherming. Echter dit wordt door buro jeugdzorg tegengehouden, want de ouders moeten het onderling maar uitzoeken. Dus schip gestrand. In juli komt mijn dochter weer thuis met allerlei verhalen over erecties en over hoe sperma smaakt, hoe weet een 3 jarig meisje dit, niet van mij aangezien ik geen partner heb en ik een vrouw ben. Zij zegt ook duidelijk dat ze dat van pappa moet doen etc. Voor de derde keer ben ik met de omgang gestopt. En wederom vind er in augustus 2006 weer een zitting plaats. Hierbij zit ook de raad, en zij vinden het maar onzin wat ik zeg. Er moet gewoon omgang zijn, ongeacht wat ik zeg. De ouders van mijn ex worden zelfs gehoord terwijl er voor mijn ouders geen plaats is. Ik ga niet akkoord met de omgang en de uitspraak zou over 2 weken zijn, echter twee dagen later lag de uitspraak bij mijn advocaat op de stoep. Ik moet meewerken aan de omgang anders krijg ik een dwangsom van 150 euro per keer, tot aan 2500 euro. Er wordt gijzeling geeist door de tegenpartij. Wat moet ik doen? De raad is er inmiddels bijgeroepen door de rechtbank maar daar doen ze niets, behalve mij in een kwaad daglicht zetten met de mededeling 'u beweert dat er sexueel misbruik is omdat u geen omgang met de vader wilt'. Maar dat is het niet, er was en is nooit de intentie geweest om geen omgang te laten plaatsvinden, maar het moet gewoon veilig zijn. Doordat ik toch niet ging meewerken, bemoeide de raad zich er mee en besloot dat mijn ex-partner met zijn nieuwe vriendin de kinderen bij mij thuis moeten gaan bezoeken, ik ga hier mee akkoord. En mijn ex ziet de kinderen bij mij thuis ongeveer 4 keer, dan wil hij ze weer bij hem thuis zien en de raad vindt dit goed. Ik stem met tegenzin in. Inmiddels heeft de raad de forensische psychiatrie opdracht gegeven om onderzoek te doen en wel naar psychologische stoornissen van de ouders, of er sprake is geweest van grensoverschrijdend sexuele handelingen bij mijn dochter, etc. Het onderzoek begint en de onderzoeker zegt direct al dat mijn ex had beweerd dat ik een borderline stoornis heb, hij zegt ook direct: 'nou dat is zeker niet zo'. Maar ik heb inmiddels wel al de diagnose schizofreen, borderline en ADHD van mijn ex gekregen en dit werd ook op de zittingen genoemd. Nu is het belangrijk dat u weet dat ik werkzaam ben als arts en dus echt geen persoonlijkheidsstoornis heb, en dat ik dit echt als laster ondervond. Dan hebben we februari 2007 waarin het helemaal mis gaat, mijn dochter komt thuis met pijn aan haar vagina en ik kijk en inderdaad er zitten scheurtjes etc. Ik ga naar de huisarts die dit ook constateert. Ik stop nu de omgang definitief, hier was ik bang voor en door de trage werking van de jeugdzorg moest het dus weer gebeuren. Ik doe aangifte bij de zeden maar de wachttijden zijn lang. Of duurt het zolang omdat mijn ex een zoon van een politiemedewerker is? Ik heb inmiddels de eerste dwangsommen te pakken en ik zit al in de schuldsanering vanwege schulden die nog door mijn ex-partner gemaakt zijn. Dus heb niets om de dwangsommen te betalen. De deurwaarder komt en wil mijn inboedel opeisen. Maar gelukkig weet het saneringsbedrijf dit tegen te houden. Inmiddels is ook mijn dochter door de FPD (Forensisch psychiatrische dienst - BM) onderzocht en is ook daar bevestigd dat ze sexueel misbruikt is, men kan alleen niet definitief zeggen wie de dader is. Maar de vader kan niet uitgesloten worden en zij stellen voor omgang onder begeleiding van de jeugdzorg. Dit rapport is terecht gekomen bij de raad. En nu komt mijn probleem. Deze raadsmedewerker neemt mij nog steeds niet serieus ondanks de gegevens van het rapport. Hij schrijft in zijn concept raadsonderzoek dat hij een OTS aanvraagd en dat de voogd dan mag beslissen hoe verder omgang verloopt. Ik heb daar hele grote vraagtekens bij. Waarom moet er uberhaupt een OTS aangevraagd worden, de ontwikkeling en veiligheid van de kinderen is bij mij niet in gevaar. Wel bij de vader, waar ook uit het onderzoek blijkt dat hij niet weet om te gaan met de kinderen en waarbij gedeeltelijk het daderprofiel overeen komt. De raad zegt nu omdat wij niet kunnen communiceren, moet er een OTS komen. Maar het is niet de communicatie die niet lukt maar het is de veiligheid van mijn kinderen. Die ook ondanks OTS in gevaar komt als de voogd beslist dat de vader de kinderen alleen mag zien. De vrijwillige hulpverlening heeft gefaald wordt er beweerd, maar diezelfde hulpverlening werd steeds tegengehouden door buro jeugdzorg, met de vermelding dat moeten de ouders zelf maar regelen. Ik vind dit alles weer een grote fout van de jeugdzorg waarbij de moeder nog steeds wordt beschuldigd en dat er zelfs een OTS word aangevraagd voor hetgene wat de vader heeft misdaan. En daar speelt wel degelijk mee dat mijn ex-partner zijn vader OOK voor de justitie heeft gewerkt. Ik weet inmiddels niet meer wat te doen. Maar ben bang voor mijn kinderen.
:: onbekend::zaterdag 12 juli 2008 :: 16:26:52

Ongeveer zo bizar is ons verhaal: Klop, klop..Wie is daar? Ik ben van de kinderbescherming. Wat komt u doen? Uw kinderen krijgen ots en misschien eventuele tijdelijke uithuisplaatsing. Maar uit alles blijkt toch dat het met de kinderen goed gaat?! De kinderen zouden bedreigd kunnen worden in hun ontwikkeling. ?????? U heeft een nieuwe partner die de ouderrol vervult en daarmee verstoot u de vader. Dat is schadelijk voor het vaderbeeld wat de kinderen van hun eigen vader hebben en is helemaal uw schuld. U heeft zelf deze man uitgezocht als vader voor uw kinderen. En u kunt maar beter niets meer zeggen, anders word het nog veel erger voor u.
:: Desiree::zaterdag 12 juli 2008 :: 16:32:06

Ik ga een bos bloemen op het plein bij de Raad leggen voor alle gezinnen die al dan niet letterlijk "gestorven" zijn door toedoen van de Raad. Zou zoiets ook best samen met andere ouders en kinderen willen doen.
:: Desiree::zaterdag 12 juli 2008 :: 16:37:55

Het rapport vol leugens, halve- en verdraaide waarheden, waar inderdaad naar een conclusie wordt toegeschreven (ots) gaat maandag op de bus naar de Rechtbank. Dit terwijl de kinderen gezond en gelukkig zijn en zich in een gezonde en gelukkige nieuwe gezinssituatie bevinden. Mijn ex-man heeft hier jaren aan gewerkt en wij hebben het een na het andere onderzoek gehad (waaruit steeds weer bleek dat het goed ging met de kinderen)............:-( Hij ging zelfs zijn eigen kinderen totaal tegen zich in het harnas jagen als ze op weekendbezoek waren. En mailtjes sturen naar de Raad over vingernagels van een rechterhand die niet goed geknipt zouden zijn. Dit om te bewijzen hoe slecht ze het hadden!! We voelen ons totaal machteloos en zeker niet meer trots op Nederland.
:: Desiree::zondag 13 juli 2008 :: 06:25:33

Mijn berichten en e-mail s.v.p. wissen
:: MiNiRo::zondag 2 november 2008 :: 21:13:35

Beste bezorgde moeders. Het is alweer een tijd geleden dat ik iets over onze situatie heb geschreven. Tot mijn teleurstelling lees ik de meest verschrikkelijke verhalen. Het maakt me zo ontzettend kwaad en ook bang! Waar dit allemaal heen. De huidige situatie. Het onderzoek met betrekking tot omgang vindt momenteel plaats door RvK. Onderzoek? Ik heb geen idee wat 'zij' onder onderzoek verstaan, want het lijkt meer op iets van mediation. De eerste brief die ik kreeg werd mij verzocht om even 'gezellig' met mijn ex om tafel te gaan zitten. Ik heb de beste medewerker van de raad opgebeld en duidelijk aangegeven dat daar geen sprake van was. Een gesprek apart...of niet! Hiermee werd akkoord gegaan. Ik heb mijn verhaal kunnen doen. Gevoelsmatig werd mijn verhaal serieus genomen en hield ik een goed gevoel over. Todat mijn ex zijn verhaal had gedaan. Wat mijn angst al was, blijkt waar. De Raad heeft geen idee van wanneer ze in het belang van het kind handelen of gewoon domweg achter de wet gaan staan als het gaat om 'het recht van beide ouders op contact met kind'. Het interesseert ze geen donder of het nou goed of slecht is voor het kind: het zijn gewoon een stel onwetenden bij elkaar. Alles wat ik aandroeg waardoor ik ervan overtuigd ben dat omgang de ontwikkeling van mijn kind belemmerd, wordt regelrecht van tafel geveegd. Op het laatst werd ik gewoon 'agressief' tijdens het gesprek. Maar ik houd mijn poten stijf. Dit feestje gaat niet door. Niks geen proefcontact of iets dergelijks. Ik ben heel duidelijk geweest: ik heb letterlijk de woorden "laat mijn kind met rust" gebruikt! Het kan me niet schelen wat ze 'adviseren'naar de rechter: ik laat niet toe dat ze mijn kind dat recht heeft op een gezond leven kapot maken. Ze bekijken het maar mooi. Ook bij mij branden de vragen: halen ze mijn kind dan niet bij me weg? Wat gebeurt er als ik weiger? Maar ik ga tot het uiterste om mijn kind te beschermen. Sterkte voor jullie. Samen staan we sterk
:: MiNiRo::zondag 2 november 2008 :: 21:14:15

Beste bezorgde moeders. Het is alweer een tijd geleden dat ik iets over onze situatie heb geschreven. Tot mijn teleurstelling lees ik de meest verschrikkelijke verhalen. Het maakt me zo ontzettend kwaad en ook bang! Waar dit allemaal heen. De huidige situatie. Het onderzoek met betrekking tot omgang vindt momenteel plaats door RvK. Onderzoek? Ik heb geen idee wat 'zij' onder onderzoek verstaan, want het lijkt meer op iets van mediation. De eerste brief die ik kreeg werd mij verzocht om even 'gezellig' met mijn ex om tafel te gaan zitten. Ik heb de beste medewerker van de raad opgebeld en duidelijk aangegeven dat daar geen sprake van was. Een gesprek apart...of niet! Hiermee werd akkoord gegaan. Ik heb mijn verhaal kunnen doen. Gevoelsmatig werd mijn verhaal serieus genomen en hield ik een goed gevoel over. Todat mijn ex zijn verhaal had gedaan. Wat mijn angst al was, blijkt waar. De Raad heeft geen idee van wanneer ze in het belang van het kind handelen of gewoon domweg achter de wet gaan staan als het gaat om 'het recht van beide ouders op contact met kind'. Het interesseert ze geen donder of het nou goed of slecht is voor het kind: het zijn gewoon een stel onwetenden bij elkaar. Alles wat ik aandroeg waardoor ik ervan overtuigd ben dat omgang de ontwikkeling van mijn kind belemmerd, wordt regelrecht van tafel geveegd. Op het laatst werd ik gewoon 'agressief' tijdens het gesprek. Maar ik houd mijn poten stijf. Dit feestje gaat niet door. Niks geen proefcontact of iets dergelijks. Ik ben heel duidelijk geweest: ik heb letterlijk de woorden "laat mijn kind met rust" gebruikt! Het kan me niet schelen wat ze 'adviseren'naar de rechter: ik laat niet toe dat ze mijn kind dat recht heeft op een gezond leven kapot maken. Ze bekijken het maar mooi. Ook bij mij branden de vragen: halen ze mijn kind dan niet bij me weg? Wat gebeurt er als ik weiger? Maar ik ga tot het uiterste om mijn kind te beschermen. Sterkte voor jullie. Samen staan we sterk
:: MiNiRo::zondag 2 november 2008 :: 21:22:33

Beste bezorgde moeders. Het is alweer een tijd geleden dat ik iets over onze situatie heb geschreven. Tot mijn teleurstelling lees ik de meest verschrikkelijke verhalen. Het maakt me zo ontzettend kwaad en ook bang! Waar dit allemaal heen. De huidige situatie. Het onderzoek met betrekking tot omgang vindt momenteel plaats door RvK. Onderzoek? Ik heb geen idee wat 'zij' onder onderzoek verstaan, want het lijkt meer op iets van mediation. De eerste brief die ik kreeg werd mij verzocht om even 'gezellig' met mijn ex om tafel te gaan zitten. Ik heb de beste medewerker van de raad opgebeld en duidelijk aangegeven dat daar geen sprake van was. Een gesprek apart...of niet! Hiermee werd akkoord gegaan. Ik heb mijn verhaal kunnen doen. Gevoelsmatig werd mijn verhaal serieus genomen en hield ik een goed gevoel over. Todat mijn ex zijn verhaal had gedaan. Wat mijn angst al was, blijkt waar. De Raad heeft geen idee van wanneer ze in het belang van het kind handelen of gewoon domweg achter de wet gaan staan als het gaat om 'het recht van beide ouders op contact met kind'. Het interesseert ze geen donder of het nou goed of slecht is voor het kind: het zijn gewoon een stel onwetenden bij elkaar. Alles wat ik aandroeg waardoor ik ervan overtuigd ben dat omgang de ontwikkeling van mijn kind belemmerd, wordt regelrecht van tafel geveegd. Op het laatst werd ik gewoon 'agressief' tijdens het gesprek. Maar ik houd mijn poten stijf. Dit feestje gaat niet door. Niks geen proefcontact of iets dergelijks. Ik ben heel duidelijk geweest: ik heb letterlijk de woorden "laat mijn kind met rust" gebruikt! Het kan me niet schelen wat ze 'adviseren'naar de rechter: ik laat niet toe dat ze mijn kind dat recht heeft op een gezond leven kapot maken. Ze bekijken het maar mooi. Ook bij mij branden de vragen: halen ze mijn kind dan niet bij me weg? Wat gebeurt er als ik weiger? Maar ik ga tot het uiterste om mijn kind te beschermen. Sterkte voor jullie. Samen staan we sterk
:: MiNiRo::zondag 2 november 2008 :: 21:23:02

Beste bezorgde moeders. Het is alweer een tijd geleden dat ik iets over onze situatie heb geschreven. Tot mijn teleurstelling lees ik de meest verschrikkelijke verhalen. Het maakt me zo ontzettend kwaad en ook bang! Waar dit allemaal heen. De huidige situatie. Het onderzoek met betrekking tot omgang vindt momenteel plaats door RvK. Onderzoek? Ik heb geen idee wat 'zij' onder onderzoek verstaan, want het lijkt meer op iets van mediation. De eerste brief die ik kreeg werd mij verzocht om even 'gezellig' met mijn ex om tafel te gaan zitten. Ik heb de beste medewerker van de raad opgebeld en duidelijk aangegeven dat daar geen sprake van was. Een gesprek apart...of niet! Hiermee werd akkoord gegaan. Ik heb mijn verhaal kunnen doen. Gevoelsmatig werd mijn verhaal serieus genomen en hield ik een goed gevoel over. Todat mijn ex zijn verhaal had gedaan. Wat mijn angst al was, blijkt waar. De Raad heeft geen idee van wanneer ze in het belang van het kind handelen of gewoon domweg achter de wet gaan staan als het gaat om 'het recht van beide ouders op contact met kind'. Het interesseert ze geen donder of het nou goed of slecht is voor het kind: het zijn gewoon een stel onwetenden bij elkaar. Alles wat ik aandroeg waardoor ik ervan overtuigd ben dat omgang de ontwikkeling van mijn kind belemmerd, wordt regelrecht van tafel geveegd. Op het laatst werd ik gewoon 'agressief' tijdens het gesprek. Maar ik houd mijn poten stijf. Dit feestje gaat niet door. Niks geen proefcontact of iets dergelijks. Ik ben heel duidelijk geweest: ik heb letterlijk de woorden "laat mijn kind met rust" gebruikt! Het kan me niet schelen wat ze 'adviseren'naar de rechter: ik laat niet toe dat ze mijn kind dat recht heeft op een gezond leven kapot maken. Ze bekijken het maar mooi. Ook bij mij branden de vragen: halen ze mijn kind dan niet bij me weg? Wat gebeurt er als ik weiger? Maar ik ga tot het uiterste om mijn kind te beschermen. Sterkte voor jullie. Samen staan we sterk
:: gestalkte moeder::zaterdag 22 november 2008 :: 13:02:58

hoi vechtende moeder, ik weiger ook mee te werken aan onbegeleide omgang, al meer dan een jaar weet ik het vol te houden. Een tijdje terug kreeg ik een dwangsom opgelegd en ik ben al meer dan 1000 euro kwijt, gelukkig is er een maximum van 2000 euro. De raad heeft het hoofdverblijf bij mij geadviseerd in augustus dit jaar, voor de omgang moest het onder begeleiding via BJZ. Ik wilde daar aan mee werken totdat mijn ex mij in elkaar sloeg in de supermarkt waar mijn kind getuige van was. Daarna zei ik nee, maar helaas heeft de rechter hem omgang gegeven, onbegeleid en ineens na een jaar zonder opbouw. Ik weiger dus weer maar ben wel bang voor wat ze kunnen gaan doen. Kinderen met pollitie ophalen doen ze niet. Het hoofdverblijf en gezagswijziging zou kunnen. 1 ding heb ik wel, de hulpinstanties staan achter de kinderen en dus achter mij. Als ik je 1 tip mag geven, wordt nooit agressief tegen instanties want dan keer je ze tegen je. Blijf duidelijk en probeer het een richting in te krijgen. Werk mee aan begeleide omgang, want om omgang te stoppen lukt bijna nooit! Omgang stoppen en hoofdverblijf wijzigen zijn de 2 moeilijkste dingen. Ik wou dat ik een maand geleden tegen de rechter had gezegd van begeleide omgang want dan had hij nooit alleen ineens omgang gekregen. Zeg nooit nee niets want dan red je het niet! veel sterkte en groetjes van een gestalkte moeder
:: mama.::woensdag 18 februari 2009 :: 12:14:19

ik heb een vraag..wat ik eventueel nog kan doen.... mijn zoon word alleen gelaten bij zijn vader..en vader gaat gewoon boodschappen doen.. ook word er geen rekening gehouden met mijn zoon zijn adhd/odd..met het gevolg een kind wat helemaal van slag is en een lange tijd nodig heeft tot rust te komen... ook word er niet gelucht op de slaapkamer..er is niet eens een raam..een hok zeg maar...ik ben ten einde raad..onderzoek enz is al geweest....heeft er iemand nog tips voor mij.....een bezorge moeder
:: purk::zondag 31 januari 2010 :: 17:57:27

Het blijft al bijna 8 jaar zo. macht intriges en varen op de wet voor de echte vaders die de dupe zijn van evt moeders met wraak . Ik loop tegen dingen aan maar ik wil advies geven over rechtzaken etc ik heb er een kast mee vol..... het s zelfs zo ver dat ik verhoord ben voor onttrekking van ouderlijkgezag (welk gezag) ik heb 100% gezag politie probeert en ik loop tegen mensen aan die het wiel op nieuw willen uit proberen.... kop op probeer te blijven bij 1 advocaat, blaas het niet op en wees hem een stap voor.... check die hylarische site,s voor vaders dan weet je wat je te wachten staat...... echt letterlijk nemen ze het over advies blijf rustig geen confrontaties aan gaan. sterke.....
:: teleurgesteld::dinsdag 6 april 2010 :: 18:10:34

Ik maak nu hetzelfde mee mijn ex is pas uit de gevangenis wegens een overval en heeft gelijk een rechtzaak tegen mij aangespannen. Hij krijgt alle steun omdat hij zijn leven heeft gebeterd, heb net de eerste rechtzaak achter de rug en het leek wel een aanval tegen mij er werd hem niets gevraagd er werd ook tegen mij gezegd dat ik hem zelf had uitgezocht door de rechter er werd ook door de curator die er in het belang van mijn kind is dat ik te beschermend was. Er is nu mediation voor gesteld maar ik zie erg tegen dit op. Rechten van het kind? Jaja rechten van de vader zullen ze bedoelen. Groetjes een teleurgestelde moeder
:: ronald::woensdag 7 maart 2012 :: 23:09:33

hoi ik als papap vind de verhalen ernstig, maar dna toch. Ik heb een ex, borderline persoonlijkheidsstoornis, ptss, een hele mikmak. hieraan ben ik onderdoor gegaan, en uieindeijk ook enkele maanden net zo slecht als moeders geweest. punt is nu, ik heb de constateringen, onderbouwingen enz. mijn kinderen hebben hier last van in hun ontwikkelling, wat denk je, ook hierin kiest jeugdzorg de verkeerde kant. moeders is heilig, moeders doet niks fout, en moeders wil wel. erg vervelend, mijn kinderen gaan er aan onderdoor, en vaders, ja die heeft aangetoond dat hij er aan onderdoor is gegaan, een incident, onder medische redenen nog wel(lees druk van moeder. Maar ja, vaders worden afgestraft. het verbaasd me eigenlijk als ik verder lees, dat ik het gedeelte vaders worden afgestraft meot vervangen door het gedeelte, de goedwillende worden afgestraft. want hier komt het allemaal op neer. ik hoop voor mezelf, en een ieder die het zo moeilijk heeft, dat ook jeugdzorg eens de oogkleppen afdoet, vervolgens het amk ook, en dat rechters wordt verplicht een studie psygolochie te gaan volgen. misschien dat onze kinderen dan in een fijn vaarwater komen
:: Butterfly :: woensdag 15 augustus 2007 :: 21:18:43permalink

Ik heb mijn vriend leren kennen toen ik 20 was en ik raakte al gauw zwanger van hem. Toen ik zwanger was, veranderde hij ineens en begon hij mij zowel geestelijk als lichamelijk te mishandelen. Toen ik 4 maanden zwanger was moest ik van de verloskundige al rustig aan gaan doen, omdat ik harde buiken (zo vroeg in de zwangerschap) had. Ik was net met deze diagnose en de mededeling thuisgekomen dat het een meisje was, of hij begon volop in me buik te rammen want meneer wilde het kindje niet nu het een meisje bleek te zijn. Dit was het begin van een hele reeks mishandelingen. Ik werd ook vaak geestelijk vernederd; ik was niks waard volgens hem, ik was een hoer. Een stuk stront was nog meer waard als ik. Toen onze dochter geboren werd ging het steeds slechter tussen ons, waarom ging ik niet weg...? Ik was bang, bang voor hem, bang dat hij mijn dochter zou ontvoeren want daar dreigde hij mee - en nee, het is geen allochtoon maar een Nederlander. Hij begon onze dochter toen ze 6 weken oud was ook te mishandelen en te misbruiken. Toen mijn dochter 3 maanden was heeft hij geprobeerd om me te wurgen. Ik wilde toen gelijk weg, maar helaas had ik de middelen en contacten niet meer; ik was intussen volledig geïsoleerd. Twee weken nadat hij mij heeft proberen te vermoorden, kwam ik er achter dat hij een ander had. Dat was voor mij een pluspunt. De dag erna moest ik naar het ziekenhuis; ik moest worden opgenomen voor een spoedoperatie wegens galstenen. M'n dochter bleef achter bij hem en zijn nieuwe vriendin. Ik heb de laatste nacht dat ik in het ziekenhuis lag de politie gebeld, maar die wilde niet meer helpen want die hadden zoiets van: 'je gaat toch wel weer terug'. Uiteindelijk, met hulp van de burgemeester, heeft de politie me toch geholpen om mijn dochter terug te krijgen. Toen ik de volgende ochtend ontslagen was uit het ziekenhuis, werd ik door zijn nieuwe vriendin opgehaald en naar ons huis gebracht waar mijn dochter was. Ik heb steeds m'n dochter vastgehouden en ben, toen er werd aangebeld, met m'n dochter naar de deur gelopen en heb open gedaan voor de politie. Toen die binnen kwam ben ik keihard met haar op m'n arm naar buiten gevlucht... en dat met 25 verse hechtingen in me lijf! Ik heb gekozen voor het leven van mijn dochter. Na mij heeft hij helaas nog 3 slachtoffers gemaakt. Die vrouwen zijn ook allemaal zwaar mishandeld en meerdere malen verkracht en hij heeft ook met alle drie die vrouwen een kind gekregen. Die vrouwen hebben inmiddels ook gekozen voor hun kids. Ik heb destijds ook aangifte gedaan maar die werd niet serieus genomen en nu na 5 jaar zijn er van zijn 3 nieuwe slachtoffers ook aangiftes binnen gekomen en heb ik opnieuw aangifte gedaan. Ik heb, nadat ik bij hem weg ben gegaan, ongeveer nog zes keer contact gehad. Hij wilde graag zijn dochter zien en ik hoopte dat hij veranderd was, maar het tegendeel bleek waar. Achteraf heb ik begrepen dat mijn dochter, die toen 2 jaar was, ook ooggetuige geweest is van de mishandelingen van zijn toenmalige vriendin. De laatste keer dat ze bij hem geweest is, kreeg ik een mishandeld en zwaar getraumatiseerd kind terug. Hij heeft mijn dochter erkend en we hadden ook gezamenlijke voogdij over haar. Ik schrijf 'hadden' want ik heb de voogdij aangevochten en gewonnen, want meneer kwam godzijdank niet voor de zitting opdagen. Want wat was er gebeurd als hij wel was komen opdagen??? Ik heb inmiddels een jaar niks meer van 'm gehoord. Bij zijn tweede ex vocht hij ineens na 2 jaar niks van zich te hebben laten horen de omgangsregeling aan en op de dag van rechtzaak haakte hij ook daar af. Zijn derde ex is nu 2 jaar weg bij hem en zij heeft een dochter van 13 maanden van hem. Ook zij werd zwaar mishandeld in haar zwangerschap en ook zij heeft tot op heden niks meer van hem vernomen, maar hij heeft dat kindje ook niet erkend. Wij moeten onze kinderen beschermen tegen de beesten. Laat ons niet in de steek; we hebben heel hard moeten knokken voor wat we nu bereikt hebben. Elke nacht vecht ik opnieuw voor mijn leven en dat van mijn dochter, want elke nacht beleef ik die helse relatie opnieuw in mijn dromen.
:: ivy::donderdag 20 september 2007 :: 08:25:54

Samen sta je sterk. Ik leef met jullie mee.
:: Moeders tegen Incest - België :: dinsdag 14 augustus 2007 :: 12:58:25permalink

Reeds 20 jaar ervaren wij deze druk. De wetten die ouders bevoordelen inzake omgangsrecht zijn altijd veel sneller aanvaard dan wetten die kinderen beschermen. De laatste tijd gaat dat voordeel vooral naar vaders onder druk van machtige mannenlobby's die oprukken vanuit Canada en Nieuw Zeeland, en nu ook reeds Nederland, Frankrijk en België hebben bereikt. Professor Van Gijsegem uit Montreal heeft er zelf een "kruistocht doorheen Europa" voor over om hulpverlening en magistratuur te beïnvloeden en te waarschuwen tegen de moeders. Op uitnodiging van die mannenlobby's natuurlijk. Er zijn ook wel vrouwen bij, meestal gaat het echter om de "tweede echtgenotes" die manlief geloven want die eerste vrouw dat was nu eens een heks! Incest komt bijna nooit voor, volgens Richard Gardner, de geestelijke vader van PAS, "daarbij moeten moeders beseffen dat er miljoenen zijn die pedofilie normaal vinden". Wie zoiets schrijft, daar zou ik wel voor oppassen. Maar neen, ze zijn universitair geschoold, dus hebben ze waarschijnlijk wel gelijk! En zie de pedofielenpartij in Nederland die men niet kan noch wil verbieden! De hardnekkigheid waarmee men een onderscheid maakt tussen pedofielen buitenshuis en pedofielen binnenshuis is zeer handig voor daders die hun kind misbruiken binnen het gezin. Pedofielen zeggen dat ze een zwak hebben voor kinderen, incestplegers zeggen dat toch ook, alleen kan het kind hier nog moeilijker onderuit. De Internationale Conventie van de Rechten van het Kind zou kunnen helpen, maar dat blijft uit. Rechters zien niet goed hoe ze jonge kinderen kunnen vertrouwen of wensen het niet te doen, maar er zijn wel moedige rechters die het toch doen. Dan is er het geval van de minste twijfel: deze minste twijfel spreekt daders vrij. Maar deze minste twijfel kan wel een kind veroordelen bij een gewelddadige ouder te gaan wonen Het Parental Alienation Syndroom is niet wetenschappelijk, maar wordt wel wijd en zijd verspreid door "deskundigen" die optreden als getuigen voor de mannen die daar de middelen voor hebben, net zoals hier een advokaat gezocht wordt. Rechters zijn geen psychologen en geloven wat deze universitair opgeleiden vertellen. Toch hebben ze daar in Amerika de Internationale Conventie van de Rechten van het Kind niet ondertekend, in Europa wel. De artikelen 9, 12, 19 en 34 zijn duidelijk genoeg: Elk kind heeft recht op beide ouders, ook de afwezige ouder,(artikel 12) behalve in geval van seksueel misbruik of zware mishandelingen (artikel 19). Advokaten komen dan met PAS, en rechters aarzelen..."Alweer zo'n feeks die haar ex een hak wil zetten", dat zit er diep in. In plaats van er van uit te gaan dat misbruik mogelijk is, gaat men ervan uit dat er vele valse aanklachten zijn. Dat gevoel wordt trouwens bevestigd door de vele seponeringen, 85% van de gevallen. Seponeren wil niet zeggen dat er niets gebeurd is, maar dat er geen redenen zijn om de man te vervolgen, dat kan bijvoorbeeld zijn als het kind niet meer bij de vader woont. Juist op dat moment wordt een echtscheiding bijzonder moeilijk vanwege de mogelijkheid dat het kind toch zal opgeëist worden. Men spreekt dan nogal vlug van vechtscheidingen. Over al deze verwikkelingen gaat mijn boek : De Perfecte Misdaad, Incest tusen Misvatting en Werkelijkheid bij Desk-Nijverdal.Nl - 197 pagina's met ervaringen van moeders en gerechtswedervaren in België. Wat ik schrijf is niet rooskleurig, maar de vrouwen zullen het moeten doen, vooral de moeders wie men het natuurlijk recht (en plicht!) ontzegt hun kinderen tot het uiterste te beschermen, omdat volwassenen rechten hebben. Moeders die ten slotte vluchten met hun kind, staan buiten de wet en kunnen worden opgespoord en vervolgd wegens ontvoering. Namens Moeders tegen Incest - Gent, België, Andréa.
:: dwaze moeder :: woensdag 25 juli 2007 :: 13:34:46permalink

Bureau Jeugdzorg heeft op 11 april met veel geweld (3 man politie en 6 man/vrouw jeugdzorg) mijn 3 kinderen ontvoerd. De aanleiding was een "anonieme melding" bij het AMK door mijn ex-partner, veroordeeld en van het ouderlijk gezag ontnomen vanwege incest met een dochter uit een vorige relatie. De man is gewelddadig, wraakzuchtig en bovendien pedofiel. Dit laatste ben ik helaas te laat achter gekomen. De beschikking van de uithuisplaatsing werd op dinsdagmiddag 9 april, even na 4 uur s' middags getekend en per fax opgestuurd zodat de volgende dag de kinderen al meegevoerd konden worden. Let wel, deze beschikking werd gemaakt zonder dat er een zitting had plaatsgevonden en alle partijen waren gehoord! Gezien de gang van zaken ligt het niet voor de hand dat ook maar een van de rechters serieus en met aandacht het pak papier, wat even snel op het bureau werd gelegd, doorgelezen en onderzocht heeft. Sinds die tijd rennen we rechtszaal in en rechtzaal uit vanwege de vele beschikkingen die BJZ (Bureau Jeugdzorg) elke keer weer uit de hoge hoed tovert. In de nog geen 4 maanden dat de kinderen onder toezicht hebben gestaan zijn er al 5 kinderrechters de revu gepasseerd, waarvan er twee naar de wrakingskamer zijn gestuurd. Inmiddels heb ik van BJZ vernomen dat mijn zoontje (8 jaar) in een psychiatrische inrichting is opgenomen wegens een waarschijnlijk beginnende depressiviteit en niet meer zonder (kalmerende) medicijnen kan. Van de twee andere kinderen heb ik nog geen berichten ontvangen. Ik heb ze nog steeds niet gezien, ik weet niet waar ze verblijven en er is nog steeds geen bezoekregeling van de grond gekomen. Wat ik wil vertellen is dat iedereen zijn kind(eren) kwijt kan raken; een haatdragende ex is meer dan voldoende.
:: sw::woensdag 19 september 2007 :: 20:48:42

ik voel helemaal met je mee.die exmannen zijn oh zo zielig maar er wordt niet in het belang van de kinderen gedacht en dat doet pijn je kinderen zo zien lijden.sterkte
:: Verdrietige Paula::woensdag 13 juli 2011 :: 09:13:16

@ dwaze moeder, een haatdragende ex is genoeg dat klopt. Mijn zoon ging met pijn in het hart toch weer op vakantie met zijn vader en zoals voorgaande jaren kreeg ik hem weer niet terug. Bureau Jeugd in de zorgen heeft beslist dat mijn zoon voorlopig (nu al twee jaar) bij zijn vader moet blijven en ik zie hem nu helemaal niet meer. Zijn vader stookt en zet het kind tegen mij op en BJZO laat het allemaal gebeuren. Moedeloos en gefrustreerd wordt je ervan want je kan je kind niet helpen.