Illegale kinderenGeplaatst: 12-01-2011 11:26
Veelzeggende kop in de pers vanochtend. "Illegale kinderen splijten asielbeleid". Het artikel gaat over de uitzetting van een Angolese moeder en haar drie kinderen. Op basis van family life mag ze van de Hoge Raad niet worden gescheiden van haar kinderen, terwijl na de eerdere pogingen van PvdA-staatsecretaris Albayrak en haar toenmalige baas Hirsch Ballin nu dus ook Minister Leers de moeder in eerste instantie op straat en vervolgens het land uit wil zetten. Alle betrokkenen moeten op de hoogte zijn geweest van het feit dat de Hoge Raad daar nooit mee akkoord zou gaan.
Het idee van het ministerie was om de vrouw het land uit te gooien en de kinderen hier op te vangen. De Raad zou dan worden ingeschakeld om de kinderen van de moeder te scheiden, terwijl die moeder toch zonneklaar het beste met ze voorheeft door ze hier te willen opvoeden in plaats van in Angola.
We hadden al eerder aan dit geval aandacht willen schenken, omdat het duidelijk maakt hoe er door Nederlandse politiek met twee maten wordt gemeten als het om het interpreteren van de Europees Verdragen en het concept family-life gaat.
Eerder wezen we er al op dat voormalig kamerlid Halsema in het debat over de laatste wijziging in het familierecht meldde dat het concept family-life in de context van het immigratiedebat gebonden is aan een termijn. Na een paar jaar kan een asielzoeker geen beroep doen op family-life als hij of zij de familie wil laten overkomen. In het reguliere familierecht bestaat een dergelijke verjaringstermijn niet.
Eerder stelde het Europees Comité voor Sociale Rechten (ECSR) nog dat Nederland kinderrechten schendt door mee te werken aan de dakloosheid van uitgeprocedeerde gezinnen. De Angolese vrouw beriep zich op dit oordeel, maar de rechter stelde destijds dat uitspraken van het Europees Comité niet bindend zijn.
In een soortgelijke zaak in Utrecht besliste de rechter echter het omgekeerde.
Nu de zaak voor de Hoge Raad is geweest, is - zoals verwacht mocht worden - opnieuw gesteld, dat de kinderen het recht hebben op omgang met hun ouders. Dat argument weegt zwaarder dan het staatsbelang om uitgeprocedeerde asielzoekers het land uit te gooien.
Uit eerdere rechtzaken was al duidelijk geworden dat dat principe van family-life ongeveer voor de Hoge Raad belangrijker is dan zo'n beetje alle andere regelgeving.
De minister en z'n ambtenaren konden dit kilometers van te vooren zien aankomen.
Opmerkelijk aan de zaak is dan ook vooral, dat de vorige staatsecretaris expliciet de publiciteit zocht met het verhaal dat men deze vrouw van haar kinderen wilde scheiden. We weten niet waarom ze daar zo'n ophef over maakte; wellicht omdat deze specifieke Angolese vrouw zich de woede van haar ambtenaren op de hals had gehaald, wellicht omdat ze wat PVV-stemmers wilde trekken voor haar partij.
Waarschijnlijk hebben de triggerhappy medewerkers op het ministerie gesteld dat het niet zo mag zijn dat het familierecht boven het asielrecht wordt gesteld, en wilden ze een bevestiging van de Hoge Raad.
Nou die hebben ze dan nu.
Het wrange aan het verhaal is dat het in de politiek van links tot rechts normaal is om in het beleid te proberen de uitspraken van de Hoge Raad volledig te negeren wanneer het om een (vrouwelijke) asielzoeker gaat. Er wordt in dit geval alles in het werk gesteld om haar van haar kinderen te scheiden en haar het land uit te bonjouren.
Maar wanneer het om (gescheiden) mannen gaat, wordt vreemd genoeg alles in het werk gesteld om ze juist op basis van family-life bij hun gezin te houden; ook als dat mannen zijn waarvan redelijkerwijs duidelijk is dat ze een stuk levensgevaarlijker zijn dan de gemiddelde Angolese asielzoekster die alleen maar het beste wil voor haar en haar kinderen.
Er is dus in de politieke praktijk een belangrijk onderscheid tussen het belang van het EVRM en family life voor mannen in een scheidingssituatie en bijvoorbeeld voor mensen in een asielprocedure.
Dat de internationale verdragen in het geval van deze Angolese moeder en haar kinderen belangrijker worden geacht dan dat van de staat lijkt ons geheel in lijn met de bedoelingen van het EVRM en zonder meer terecht.
Maar dat het belang van elke vader nog altijd belangrijker wordt geacht dan dat van het achterblijvende gezin - daar hebben we nog altijd onze vraagtekens bij...
Het werkelijk onthutsend smakeloze verhaal met daarin de zinsnede "de PvdA noemt de uitspraak 'begrijpelijk en terecht'" stond ooit hier.
PS: En wat zijn in godsnaam illegale kinderen?
PS2: Leers zegt dat-ie in cassatie wil gaan, maar dan zal hij toch eerst de wet moeten veranderen voordat er een anderssoortige uitspraak komt. Zaak krijgt dus nog een staartje.