Kritiek van Anja Meulenbelt op het artikel "Het paternalisme voorbij"
Anja schijft het volgende in een redactionele discussie: "Bij Het paternalisme voorbij vind ik de overschreeuwende toon niet helpen. Ik wil echt meegaan in de gedachte dat vaders worden gediscrimineerd, in veel gevallen, maar het is met een absoluutheid gesteld die absoluut mijn weerstanden oproept. Aan de andere kant denk ik ook: als dit de manier is waarop deze groep vaders denkt, laat het dan maar staan en zwak het niet af, maar jij krijgt dan wel moeilijkheden dat je er op aangekeken wordt. Bijvoorbeeld: vrouwen en moeders bieden zelf veel weerstand tegen rolverdeling. Alle? Het is toch moeilijk vol te houden dat er niet een brede vrouwenbeweging is geweest die voorop liep bij een andere rolverdeling.
Bij de 'legendarische' Joop Props gaan mijn nekharen overeind. Willen ze echt dit soort gedrag verdedigen?
Bij 40 tot 50% van de vaders die het kontakt met de kinderen verliezen, erg genoeg, maar willen ze echt verdedigen dat dat altijd komt doordat justitie in samenwerking met de moeders de omgang verhinderen? Bonnekamp wordt hier echt misbruikt. Wat zij heeft onderzocht, de dubbele maat waarmee de Kinderbescherming werkt, wijst juist op het tegendeel van wat hier staat. Mannen die de uitspraak over de omgangsregeling of voogdij aanvechten hebben meer kans dan vrouwen, juist omdat mannen vaker hertrouwd zijn en dan een 'compleet' gezin, met salaris te bieden hebben. Ik heb nog nooit gehoord dat een man die de dagelijkse zorg op zich nam daarom in het nadeel zou zijn, integendeel, en dat staat ook niet in Bonnekamp.
Ik geloof dat het heel erg kan zijn om vals beschuldigd te worden van mishandeling. Maar wordt hier ontkend dat mishandeling plaats vind? En wat moet er dan gebeuren in het geval van mishandeling en seksueel misbruik? Ik weet ook dat 'stalking' een zeer reeel probleem is. Willen ze geen verwschil maken tussen mannen die in hun wanhoop het leven van ex en kinderen onmogelijk maken?
Ik geloof absoluut niet dat de Raden voor Kinderbescherming zouden zeggen dat het uit het zicht vedrwijnen van een vader geen gevolgen zou hebben voor het kind. Als er al iemand is die zoiets beweerd dan lijkt me dat zeker geen algemeen beleid.
Nog zo'n opmerking: geen wonder dat driekwart van de echtscheidingen door vrouwen wordt gevraagd. Omdat het gezag over de kinderen voor de moeder al voorgedrukt staat op het formulier? Zijn er niet nog wat andere redenen aan te wijzen waarom het vaker vrouwen zijn die willen scheiden?
Is het echt vol te houden dat het alleen de breuk met de kinderen is die een vader tot moord drijft? Zou er niet al voorafgaande aan de breuk het een en ander aan de hand geweest kunnen zijn?
En als kinderen meer vader verdienen, waar ik het van harte mee eens kan zijn, maakt het dan niet uit wat voor soort vader?
Een onderliggende opmerking: het hele stuk is geschreven in termen van 'rechten', ik heb het daar in Chodorow en verder ook over, het 'rechten' versus het 'zorg' denken. Ik vind dit stuk wel een erg voorbeeld van het eerste.
Kortom: dit stuk overschreeuwt zichzelf zodat het punt dat wel degelijk gemaakt kan worden alleen door de mannen die net zo verongelijkt en kwaad zijn wordt opgepikt, ik denk dat ze daarmee hun doel voorbij schieten."
Ik heb tot nu toe nog geen repliek op deze kritiek geschreven, maar meer in zijn algemeenheid ben ik op Anja's standpunten ingegaan in het boek Gemist Vaderschap. Ik heb ook een aantal malen op andere manieren met haar proberen te communiceren ( via anderen, via weblog van Anja, via mail) maar dit wordt genegeerd of levert een beetje een herhaling op van haar mededelingen omtrent het vermeend agressieve karakter van de vaderbeweging. De tekst van het artikel " Het paternalisme voorbij, over de discriminatie van de vaderlijke zorg"van Rob van Altena en Joep Zander
|
| Last Updated http://joepzander.nl/2005.htm : 18 Juni 207 zie ook de andere pagina's |
|