Nieuwe bijdragen - welkom in UtopiaGeplaatst: 29-10-2007 13:38
De afgelopen week zijn nieuwe bijdragen geplaatst van onder andere 'verontruste moeder' en 'mama 33', die laten zien dat incest en mishandeling geen enkel beletsel vormen voor de omgangsplicht. Integendeel, hier alweer een geval waarbij de moeder, met de bewijsvoering van incest in de hand, wordt gedreigd om uit de ouderlijke macht te worden gezet omdat zij haar kinderen niet wil blootstellen aan zijn wangedrag.
Inmiddels hebben in de drie maanden dat we bezig zijn al meer dan 34 moeders, een kind en een oma gepost op onze ervaringenpagina. Achter de schermen hebben we contact met nog meer vrouwen, die hun verhaal wel kwijt wilden, maar het nog niet aandurven om het te plaatsen, vanwege mogelijke herkenbaarheid en dus repercussies van hun ex-mannen.
Het wordt ondertussen pijnlijk duidelijk dat onze ergste vermoedens waarheid blijken: het gaat niet om incidentele ‘missers’ in dit rechtssysteem, maar om een structureel probleem dat hardnekkig wordt genegeerd door media, politiek, overheid en betrokken instanties.
We hebben ons zitten afvragen waarom niemand ziet wat er gebeurt of waarom niemand dit wil zien. We menen dat dat gedeeltelijk te verklaren is doordat het buiten het zeer beperkte blikveld van de politiek en de verschillende instanties valt.
Voor de ministeries van Jusitie en Jeugd en Gezin, maar ook instanties als Kinderbescherming en Jeugdzorg houdt huiselijk geweld blijkbaar op bij de voordeur: op het moment dat de mishandelende vader uitwonend is geworden na een scheiding, is hij ineens geen (strafrechterlijke) dader meer die via omgangsregeling zijn greep op zijn voormalig gezin probeert te behouden, maar een toegewijde (familierechterlijke) vader die vecht om zijn kinderen te mogen zien. Zonder toezicht uiteraard, want hij moet nu eindelijk eens de vrije hand krijgen, om om te gaan met de kinderen zoals hij wil.
In het plan van aanpak kindermishandeling ‘Kinderen Veilig Thuis’ ingediend door minster Rouvoet met steun van minster Hirsch Ballin en twee komende congressen rond huiselijk geweld en kinderbescherming op 26 november, schittert de problematiek van huiselijk geweld na de echtscheiding door afwezigheid. Wij hebben onder andere minister Rouvoet, minister Hirsch Ballin, staatssecretaris Albayrak alsmede de organisatie van beide congressen brieven gestuurd om hen te wijzen op dit hiaat in hun beleid.
Voor een ander deel heeft het te maken met de intensieve lobby van de vaderbeweging bij politiek en media. Je zou in eerste instantie zeggen dat een vader die het echt voor rechten van kinderen opkomt het nooit zou moeten willen dat kinderen in handen vallen van mishandelaars - of dat nou vrouwen of mannen zijn. Niets is echter minder waar. Met het omarmen en propageren van het ouderverstotingssyndroom (PAS) hebben zij overduidelijk laten zien waar ze staan: ze verdedigen een reeds lang ontkrachtte theorie die het daders mogelijk maakt om ouders van misbruikte kinderen te dwingen om de kinderen af te staan aan de dader.
Helaas is het kwaad al geschied: ondanks het feit dat het ouderverstotingssyndroom aan alle kanten is weerlegd, heeft het in zijn vulgaire vorm ver geschopt: van website tot handboek, van huiskamer tot rechtszaal geldt: een moeder die protesteert tegen de omgang met een mishandelaar liegt, want zij wil gewoon niet dat haar kinderen de vader zien. Als je kijkt naar cijfers van huiselijk geweld en ze vergelijkt met het geringe aantal moeders dat daadwerkelijk dwars ligt bij een omgangsregeling, dan zou het toch gewoon ook iemand, ergens, in Nederland, eens eindelijk moeten opvallen, dat deze moeders niet liegen!
De meest recente methode om kinderen en moeders die op zeer ernstige gronden omgang weigeren effectief te negeren, is die van het wijzen op het recht van een kind op een ‘gelijkwaardige opvoeding’ door beide ouders. Daarmee is het feministische stokpaardje van 'gelijkwaardigheid' verworden tot Socialistisch-Paternalistische stok om iedere moeder mee te slaan die haar kinderen probeert te beschermen.
Het is ons, maar ook de wetgever niet helemaal duidelijk wat er nu precies in de praktijk bedoeld wordt met de gelijkwaardigheid zoals die in de nieuwe wet wordt voorgestaan. Duidelijk was al wel dat de bedoeling is dat er vaker dan nu omgangsregelingen worden opgelegd. De belangrijkste propagandist van deze gelijkwaardigheid, Jan de Wit van de SP, antwoordde desgevraagd met een verwijzing naar een uitspraak van de rechter in Haarlem.
In het redactioneel van het Tijdschrift voor Familie- en Jeugdrecht vertelt Mr Kok wat die uitspraak behelst, namelijk dat "de man en de vrouw gerechtigd zijn telkens afwisselend één week omgang te hebben met hun twee kinderen in die zin dat de ouders in het kader van de omgangsregeling afwisselend een week bij de kinderen in de echtelijke woning zullen verblijven. De ouders dienen dus iedere week hun spullen te pakken in plaats van de kinderen."
Bij dit krankzinnige concept meld Kok ook nog: "Het voorbeeld van De Wit doet vermoeden dat hij bedoelt dat gelijkwaardig ouderschap in conflictsituaties co-ouderschap betekent, tenzij er praktische belemmeringen zijn. Dit is ook de uitleg die Van Bommel en Zander hieraan geven. Zij stellen onder meer dat gelijke rechten voor ouders de enig denkbare basis is om beide ouders onvoorwaardelijke opvoedingsverantwoordelijkheid te laten dragen. Dit betekent dat zowel de vader als de moeder de plicht en het recht hebben om gelijkwaardig aan de opvoeding deel te nemen. Bij gebrek aan enige overeenstemming tussen de ouders kan dat in hun ogen betekenen dat er ook kwantitatief een 50-50% verdeling van de zorg plaatsvindt."
Welkom in Haarlem Utopia.