Geen nieuws uit ZierikzeeGeplaatst: 08-03-2010 11:35
Het "familiedrama" in Zierikzee... wat moeten we ervan zeggen? Iedereen loopt nu moord en brand te schreeuwen dat er "iets" gedaan had moeten worden. Het fraaie is DAT er - binnen de mogelijkheden van de rechtstaat - alles aan gedaan is. Het is in dit geval op ongekend schrijnende wijze duidelijk geworden dat ons bestel met alle instituties uiteindelijk niets kunnen doen voor een vrouw die bedreigd wordt, behalve haar aansporen te vluchten.
In de pers wordt nu geroepen om enkelbanden voor dit soort gevallen - er zou in de kamer een meerderheid voor zijn. De vraag waarom die man nog in de buurt van zijn ex kon komen, is er echter eentje die wat verder rijkt dan een hebbedingetje van justitie.
In de dagelijkse praktijk van deze website worden we keer op keer geconfronteerd met gevallen van "onachtzaamheid" waar het gaat om contact tussen dader en slachtoffer. Deze onachtzaamheid is geen incident, net zo min als "de familiedrama's" incidenten zijn. Wanneer er wordt gemoord of doodgeslagen binnen een (ex-)gezinssituatie, dan ligt de schuldvraag altijd subtiel anders. Het slachtoffer had moeten maken dat zij wegkwam. Het slachtoffer had moeten denken om de veiligheid van haar kinderen. Het slachtoffer is altijd medeschuldig aan de daden van de gestoorde idioot die tijdens zijn voorarrest een pistool kan kopen en dat kan komen leegschieten op zijn slachtoffers.
Het woord familiedrama impliceert geen gestoorde moordenaar, het impliceert een man die tot het uiterste gedreven wordt door de situatie. Om een of andere reden kijken we bij dit soort incidenten in eerste instantie naar de verzachtende omstandigheden, namelijk de thuissituatie, en stellen we daar vragen bij. Waar er twee vechten hebben er twee schuld, immers. Het concept van de gewetenloze hufter, dat we wel wensen te onderkennen in de daden van zinloos geweld in het uitgaansleven, is in de gevallen gevallen waarin het om moeders en kinderen gaat niet im frage.
De posities van moeders en hun kinderen in dit soort zaken - in onze zaken - is besmet geraakt door dit denken over slachtoffers. De slachtofferrol is sinds het einde van de vorige eeuw met verve en met overtuiging gespeeld door de vader. De wetgeving rond het familierecht en de daarvan afgeleide bescherming voor kinderen en hun moeders is uitgehold, en dat is geen incident, dat is een tendens, die tot misstanden heeft geleid en zal blijven leiden.
De publieke zaak vraagt om bescherming van de zwakkeren binnen de samenleving. Slachtofferschap is geen keuze. Geen vrouw, geen kind, kiest ervoor om mishandeld of vermoord te worden. De overheid heeft hier een taak, maar de overheid blijkt, ook in dit geval, niet in staat om binnen de bestaande opvattingen te kunnen erkennen - laat staan garanderen - dat een bepaald slag dna-deler gewoon koste wat het kost uit de buurt moet worden gehouden van zijn slachtoffers.
Vrouwen betalen de prijs, en die zullen ze blijven betalen zolang er aan deze mentaliteit niets verandert.
Link naar het verhaal; link naar de uitspraak van de rechter in deze zaak, link naar een artikel over de schuldvraag volgens politie, justitie en gemeente. Bekijk ook de reacties.