NFI wil van alles, maar kan dus eigenlijk niksGeplaatst: 13-04-2010 08:59
Amper een maand geleden meldden we dat meneer Bilo van het Nederlands Forensisch Instituut vond dat maatschappelijk werksters niet goed zijn toegerust om de diagnose kindermishandeling te stellen. Dat werk zou aan specialisten zoals hijzelf moeten worden overgelaten. Vandaag blijkt dat zijn instituut ook ernstig tekort schiet omdat het sinds september vorig jaar al een innamestop hanteert.
De Volkskrant bericht vandaag dat er in Nederland momenteel vier in kindermishandeling gespecialiseerde artsen zijn. Daarvan werken er twee bij het NFI en die kunnen jaarlijks 24 complexe gevallen behandelen en vinden daarnaast tijd voor 75 telefonische consulten. Aan wie die consulten gegeven worden is niet helemaal duidelijk; we nemen aan dat het collega's betreft die met gevallen van mogelijke kindermishandeling geconfronteerd worden.
De andere twee artsen zitten bij de Forensische Polikliniek Kindermishandeling in Utrecht en voor hun diensten moet justitie betalen zodat er volgens de Volkskrant geen gebruik van wordt gemaakt. Ook daar is een wachtlijst.
In het kader van de door ons zo voorgestane waarheidsvinding lijkt het onze een goede zaak dat forensisch artsen meer in de melk te brokkelen krijgen bij de hele rechtsgang. Volgens de Volkskrant worden er jaarlijks 107000 kinderen mishandeld. Op dit moment is het dus volstrekt onduidelijk welke van die kinderen wel of niet moeten worden onttrokken aan het gezag van de mishandelaar.
Wij vinden het een goede zaak om de expertise van gespecialiseerde artsen in te zetten bij beschuldigingen van mishandeling en misbruik van kinderen. Daarnaast zouden we graag willen dat rechters ook bij het toekennen van gezag of omgangsregeling rekening houden met de onderzoeksresultaten.
Dat lijken ons geen onredelijke eisen. Het capaciteitstekort bij het NFI onderstreept dat het beleid rond mishandeling in huiselijke sfeer in Nederland niet is gebaseerd op onderzoek of waarheidsvinding maar op het ideologisch bepaalde argument "dat het in het belang van een kind is dat het altijd recht heeft op omgang met beide ouders".
Als we de denkwijze van meneer Bilo van een maand geleden combineren met de huidige gegevens, en je van de 107000 gevallen van kindermishandeling er met 4 artsen 50 per jaar goed kunt onderzoeken, dan komt het NFI dus 8556 forensisch artsen tekort.
Met dit soort getallen getuigt het o.i. voorlopig van meer verstand om de bewijslast om te keren en niet de mishandeling te bewijzen, maar de onschuld van de veronderstelde dader.
Het verhaal in de Volkskrant staat hier