Bezorgdemoeders versturen eerste open e-mail!Geplaatst: 10-03-2011 12:49
De open brief kenden we al een tijdje, maar gezien het chronische gebrek aan postzegels hier en onze onwil om subsidie aan te vragen voor het e.e.a. hebben we een nieuw politiek drukmiddel geïntroduceerd. De open e-mail. CDA-mevrouw Madeleine van Toorenburg is - naast diverse redacties - de gelukkige [?] ontvangster. Tekst hieronder:
In het debat over de "Herziening maatregelen kinderbescherming" van begin vorige maand, waar wij overigens op onze site verslag van deden, meldde u, dat u op een slachtofferbijeenkomst bent geweest waar mensen waren die het slachtoffer zijn van ernstige criminaliteit.
Eén gesprek daar had dusdanig veel indruk op u gemaakt, dat u er zelfs expliciet aandacht voor vroeg in voornoemd debat. Het betreft een geval waarbij kinderen tegen hun wil worden gedwongen hun vader, die hun moeder heeft vermoord, te bezoeken in de TBS-kliniek waar hij behandeld wordt.
Gezien uw pleidooi bij de staatssecretaris om dit individuele geval te bekijken, gaat deze gang van zaken tegen uw gevoel voor rechtvaardigheid in.
Wij denken dat er meer mensen zijn die er zo over denken.
Helemaal nieuw kan deze problematiek toch niet voor u zijn lijkt ons. U zit al langere tijd in de Tweede Kamer en u zou, gezien uw achtergrond, toch moeten weten dat het familierecht in Nederland in de praktijk is losgekoppeld van het strafrecht waar het erkennings- en omgangszaken betreft.
In het geval waar u zich in voornoemd debat hard voor maakte, was de moeder vermoord en naar uw mening is het geen goed idee om kinderen dan naar de vader te sturen.
Onze vraag is nu waar de grens van uw rechtvaardigheidsgevoel zich precies bevindt. Er zijn talloze gevallen waarbij de vader de moeder of de kinderen heeft mishandeld en/of seksueel misbruikt. In niet alle gevallen is daar ook aangifte van gedaan; in nog veel minder gevallen is het tot een veroordeling gekomen.
Toch worden kinderen ook in deze gevallen doorgaans door de rechter gedwongen tot omgang. Een strafrechtelijke veroordeling van de dader wordt daarbij in de procedure voor kennisgeving aangenomen.
In de Nederlandse wetgeving zijn er - zoals u weet - geen exacte criteria voor uitzonderingen rond gezag en omgang opgenomen. Elke biologische vader is een vader die recht heeft op omgang. Of, in de woorden van uw partijgenoot Hirsch-Ballin bij de totstandkoming van de huidige wetgeving: een kind heeft altijd recht op omgang met beide ouders.
Welnu: dit is dan de consequentie. Het geval waar u zich over opwindt is geen exces, het is een resultaat van de normale gang van zaken.
In het geval dat uw rechtvaardigheidsgevoel prikkelde, was er sprake van moord.
Onze vraag aan u is dan, of de kinderen waarvan de moeder bijvoorbeeld gehandicapt is geraakt als gevolg van mishandeling door haar (ex-)partner wel naar hun vader moeten?
Waar ligt de grens naar uw mening?
Ligt uw grens bij een incidenteel gebroken ledemaat? Bij af en toe een gebroken neus? Maandelijks een gekneusde rib? Elk weekend een tand door de lip, misschien? Of meer bij stelselmatige verkrachting binnen het huwelijk? Of wellicht bij het seksueel misbruik van kinderen terwijl de andere ouder boodschappen doet?
Dat klinkt misschien hard, maar het zijn helaas wel de concrete zaken die moeders dagelijks bij ons melden en waarbij volgens rechters en ketenpartners "omgang in het belang van het kind is".
De volgende vraag is dan of u zich hard zou willen maken voor het vastleggen van duidelijke criteria in de wet, die het mogelijk maken voor rechters om in gevallen, waarbij het voor iedereen duidelijk is dat omgang of gezag niet in het belang van kinderen is, ook recht te doen aan de belangen van die kinderen.
Tot slot willen we ook pleiten voor een duidelijker statuut voor de invloed die kinderen zelf in dit soort zaken hebben bij de rechtbank. Er wordt nu over hun hoofden heen besloten op basis van de informatie van volwassenen, die voornamelijk bezig zijn met het uitvoeren van richtlijnen, die niet in strijd zijn met de uitspraken die de Hoge Raad in het verleden in dit soort zaken heeft gedaan.
Het menselijke aspect is in deze bureaucratische gang van zaken volledig zoek geraakt, terwijl de procedure en resulterende ingrepen een buitengewoon grote impact hebben op onze achterban: moeders die met hun kinderen in alle rust een nieuw leven willen opbouwen zonder bang te hoeven zijn voor confrontaties met de ex-partner die hun leven tot een hel heeft gemaakt.
Gezien onze eerdere ervaringen met onze volksvertegenwoordiging zijn wij minder benieuwd naar uw antwoord dan naar uw concrete acties.
Onze ex-partners mogen dan niet op hun acties afgerekend worden: u als volksvertegenwoordiger wel.
Met welgemeende groet,
Namens bezorgdemoeders.nl,
Gerrie Hovendaal
Ons verslag van het debat staat hier.