:: Renate :: zondag 25 januari 2015 :: 20:09:28permalink

Relatie gehad man 10 jaar jonger... Relatie na 4 jaar gestopt... Toch weer gestart maar dan LAT. Ik ben zwanger... Ik wilde heel graag maar durfde het met hem niet aan... Hij wilde niks dus werd ik bom moeder.. Hij begon steeds meer kenmerken van narcisme te laten zien... Nu blijkt dat hij pathologische leugenaar is... Hij leide een drie dubbel leven... 2014 er wordt bekend dat er nog een vrouw is met een kind van hem toch bleef ik hem ruimte geven zijn zoon te zien of bellen... Hij kwam toch niet...

Hij heeft mijn zoontje een paar x gezien maar liet het vaak af weten zeker vanaf 2 de jaar. Alleen nog belcontact. Op zijn 3 de verjaardag stopt het contact. Kerst oud en nieuw Sinterklaas verjaardag hij was er nooit.
En nu ineens een dwangsom. Eis co-ouderschap, 50/50 omgang en belofte betalen alimentatie.
Ik wil niks! Na wat onderzoek blijkt dat hij veel schulden heeft, criminele zaken er op na houdt, veel drugs en alcohol gebruikt en gezocht wordt door politie.

Kinderrechter wijst omgang toe per direct en vraagt de Raad Vd K om een onderzoek nadat ik hier om gesmeekt heb. Al mijn aangeleverde stukken bewijs gingen van tafel. Omgang is het recht en vader heeft spijt van alles Zijn verhaal en die mijn mij staat recht tegenover elkaar en de Raad doet niet aan waarheid onderzoek.
Daar sta ik dan met mijn prachtige zoon van bijna 4 tegen de muur! Je kan een vrouw maar op 1 manier pijn doen en dat is dmv van haar kind :( dus daar geniet mijn ex van.

Maar ik ben een leeuwin net als alle mama's hier! Vecht voor je kind en laat me jullie 1 tip geven maak je kind sterk zorg dat je kind hiermee om kan gaan stop geen energie in die ex dat is altijd verloren energie. Een kind in een "vecht" scheiding loopt veel schaden op dus stap daaruit vertrouw op de kracht van je kind en blijf alert!

:: rebell :: woensdag 20 november 2013 :: 22:35:59permalink

Hier een oma die zich grote zorgen maakt en zich afvraagt wat de rechten van de biologische vader zijn.

Twee jaar geleden komt mijn dochter van toen nog 16 thuis met nieuwe vriend. Een Poolse jongen van 23 jaar. Geen dak boven zijn hoofd en geen werk dus zat hier al snel iedere dag aan tafel en sliep hier. Hij heeft een ex vriendin waar hij ook een kindje bij heeft. Veel verhalen en blabla waar ik al vaak vraagtekens bij zette maargoed...Vreselijk veel ruzies en dan vernielde hij weer spullen van mijn dochter knipte kleding stuk etc.. Werkte af en toe maar meestal na 2 a 3 dagen was er wel weer wat en zat hij weer zonder werk.

November 2012 een arrestatie team valt mijn woning binnen, hij, mijn dochter en ik worden afgevoerd naar politieburo. Mijn dochter en ik mogen na een uur weer naar huis maar hij moet blijven. Op het politieburo word mij medegedeeld of ik weet dat mijn dochter zwanger is ondertussen net 17 jaar. Nee dat wist ik niet dat wisten ze zelf pas een dag.

Hij is opgepakt voor een woningoverval en inbraken. Heeft geen goed verleden naar blijkt en daarom ook dat arrestatieteam... Jullie begrijpen dat ik mijzelf even flink op het hoofd heb gekrabt toen duidelijk werd hoe deze jongen echt was.
Mijn dochter wilde kindje graag houden en dat is juli dit jaar geboren.

Hij is veroordeeld tot 4 jaar gevangenisstraf. Mijn dochter was hem al zat voor dat alles gebeurde en toen hij vastzat werd dat steeds erger, vooral ook omdat hij een vreselijke fantast is en zelf in al zijn verhalen geloofd. Zijn vader is bv al 2 keer doodgegaan en steeds weer herrezen en dat soort dingen. En dan vooral vasthouden aan zijn verhaal als je hem ermee confronteerd dat je zijn vader in Polen hebt gesproken en dat hij springlevend is...

Ze heeft alle contact met hem afgekapt en we gaan niet meer naar de bezoekuren omdat we van hem walgen. Hij heeft geprobeerd te ontsnappen om die kleine te ontvoeren want het gaat hem alleen om het kind en dan weer met een fantastisch verhaal dat wij gevaar liepen en hij ons wilde waarschuwen..tja...( het kindje wat hij heeft bij ex heeft hij ook al een keer te proberen ontvoeren bij de peuterspeelzaal)

Nadat we niet meer op bezoek kwamen begonnen de telefonische bedreigingen. Bv wil je net zoals mijn ex alleen nog met politie over straat, ik ga mijn kind zien wanneer ik wil en ga zo maar door.Ik heb geen levenslang en als ik vrij ben dan kom ik wanneer ik wil etc. Wij hebben de gevangenis gebeld en melding gemaakt en aangifte bij de politie gedaan. De politie kent dit heerschap zeer goed en heeft ons al gewaarschuwd dat het niet makkelijk gaat worden voor ons. Hij heeft een hele duistere kant.

Nu de vraag hij heeft het kindje niet erkend, kon ook niet omdat hij vast zit.. Ze heeft mijn dochters achternaam. En hij is gestoord en gevaarlijk. Hoeveel kans maakt hij op een omgangsregeling? Want dat wil hij gaan afdwingen.
Als hij het gaat doen met hier inbreken en vervelen dan is de politie binnen 1 minuut ter plaatse maar wat als hij met advocaat naar rechter stapt?

:: Bange mama :: zaterdag 23 maart 2013 :: 18:15:39permalink

Ik ben vorige maand mama geworden van een zoontje. Dit was een geplande zwangerschap, maar na 8 weken ontdekte ik dat mijn ex bezig was met andere meisjes, en hij zei dan dat ik maar abortus moest doen. Heb ik geweigerd, heb hem nog enkele kansen gegeven om er samen uit te komen, maar toen ik 15 weken was is hij definitief vertrokken.
Heb hem toen 3maanden niet gehoord of gezien. Tot hij ineens, als ik 7maand ver ben, vraagt om bij de bevalling te zijn en zijn zoontje toch te erkennen en dan een weekend om de 2-regeling op te stellen.
Ben ik niet op ingegaan, mijn zoontje is niet erkend, heeft mijn achternaam, en ondertussen zijn we met advocate bezig.

Mijn ex wilt persé op bezoek komen, wilt mijn zoontje wekelijks enkele uren meenemen (ik geef borstvoeding, maar hij zegt dat ik moet afkolven). Vanaf hij 6maanden is, wilt hij hem een heel weekend.
Ik vind dit lachwekkend! Ik wil dat mijn zoontje zijn papa kent, maar ik vind 3 uurtjes om de 2 weken meer dan voldoende, bij mij thuis. Vertrouwde omgeving, alles bij de hand, borstvoeding enzovoort. Hij is hier niet mee akkoord en wilt, als ik nog steeds weiger te erkennen, een rechtzaak opstarten en meer omgangsregeling eisen voor een kind dat hij zelfs niet wou..
Ik vind het prima alleen met mijn kindje en vind het onbegrijpelijk dat hij nu opeens mijn kind wilt komen afpakken..

:: beertje :: donderdag 21 juni 2012 :: 07:59:22permalink

Gezien de politieke ontwikkelingen en mijn eigen ervaringen kan ik elke vrouw alleen adviseren om haar kind voor het huwelijk te krijgen dan heeft de vader namelijk niet automatisch gezag. Het moet dan bij de kinderrechter aangevraagd worden. Had ik dat geweten was mijn kind veel ellende bespaard gebleven.

:: God sta me bij! :: woensdag 1 februari 2012 :: 10:12:55permalink

Na een relatie van jarenlang lichamelijk,geestelijk en seksueel geweld is mijn relatie met mijn ex beëindigd. Tijdens deze relatie heeft mijn ex als dagelijkse kost gedreigd de kinderen bij me weg te laten halen en mee te nemen naar een ander Europees land. Mijn ex had de kinderen wel erkend,maar het ouderlijke gezag was niet vastgelegd, dus toen we uit elkaar gingen dacht ik dat ik me geen zorgen meer hoefde te maken over deze bedreigingen omdat hij toch het land niet uit kon met de kinderen als hij geen ouderlijk gezag had. Nu heb ik van zijn advocaat te horen gekregen dat bij de erkenning van de kinderen, de kinderen automatisch ook zijn nationaliteit hebben verkregen en daarmee ook nog eens onder de wetgeving van dat land vallen wat inhoudt dat vader automatisch het ouderlijk gezag heeft! Ik weet dit nu een paar dagen en ik verteer van binnen van de angst want er is niets wat mijn ex in nederland houdt behalve de kinderen. Hij heeft geen werk, geen geld, geen familie hier en woont op een zolderkamertje. Mijn maatschappelijk werkster heeft mij nu wel geholpen om alsnog aangifte te doen van huiselijk geweld en er loopt nu een proces bij zedendelicten. Tevens heb ik een zorgmelding laten doen bij Bureau Jeugdzorg want ik heb met een videocamera stiekem kunnen vastleggen dat hij mij zegt dood te maken in mijn slaap, dreigt de kinderen bij me weg te laten halen en ze mee te nemen. Ook heb ik zijn agressiviteit in bijzijn van de kinderen kunnen vastleggen. Dit is bewijsmateriaal en sterk aan te raden voor alle vrouwen en kinderen die mishandeld worden (kan ook filmen met je telefoon of een videocamera of op zn minst audio) Ik heb op internet kunnen vinden dat wanneer kinderen getuige zijn van partnermishandeling, dit een vorm van kindermishandeling is. Dat wil dus zeggen dat mijn ex niet alleen mij maar ook mijn kinderen heeft mishandeld (dat wist ik natuurlijk al,maar ik wist niet dat dat dus ook voor de wet zo geldt). Nu hoop ik dat ik hiermee het ouderlijke gezag kan laten ontzeggen om te voorkomen dat hij de kinderen ontvoert. Daarnaast eis ik van bureau jeugdzorg dat zij onderzoek gaan doen of mijn ex uberhaupt wel geschikt is als vader, want ondertussen ben ik gedwongen een omgangsregeling met hem aan te gaan, en ja, het is waar mijn kinderen houden van hun vader en ik vind ook niet dat ik hun hun vader mag ontzeggen maar ik als moeder heb de plicht om aan hun veiligheid te denken en dus te zoeken naar wat het beste is voor mijn kinderen. Ik hoop dat bureau jeugdzorg kan uitzoeken op welke manier mijn kinderen en gezonde en veilige omgang kunnen hebben met mijn vader. Waar ik overigens ook tegen op loop,is dat wanneer ik praat over alles wat er de afgelopen jaren gebeurt is, ik heel sterk en zelfverzekerd overkom. Maar van binnen ben ik helemaal kapot. Ik merk dat mensen mij daarom minder serieus nemen,omdat ik niet als een gebroken vogeltje voor ze zit. Ze snappen alleen niet dat er zoveel pijn zit,dat ik een keihard harnas heb moeten aantrekken en nu nog even niet weet hoe ik hem weer uit moet trekken.... immers de strijd is nog niet voorbij Dames, bid voor mij en mijn kinderen. En ik hoop dat ik iemand heb kunnen helpen met mijn verhaal.

:: san :: dinsdag 24 januari 2012 :: 17:50:56permalink

Ik ben zwanger geraakt na een onenightstand. Ik heb toen verteld aan diegene dat ik zwanger was. Hij heeft mij toen duidelijk aangegeven er niks mee te maken willen hebben. Prima vond ik. Na de bevalling niks gehoord tot m'n kleine 4 maanden was. Wou hij hem ineens zien. Hij is 3 x geweest. Nu is m'n kind 8 maanden en komt hij met een advocaat. Hij wil erkenning, omgang en alles wat er bij hoort en ik wil dat niet. Bij de gemeente staat vader onbekend. Wat kan hij me maken? Help alstublieft!

:: ongerust :: vrijdag 20 januari 2012 :: 00:53:56permalink

Ik heb een vraagje over mijn kleindochter. Haar biologische vader, die nooit naar haar omgekeken heeft, wil opeens dat de moeder tekent en erkent dat hij de vader is, maar het kind is net door haar nieuwe vader, die al meer dan 6 jaar voor haar zorgt, erkend en de papieren liggen klaar voor de zeggenschap. Mijn dochter heeft al zo vaak geprobeerom op een goede manier het meisje met haar vader om te laten gaan maar telkens komt hij zijn afspraken niet na. Hij heeft zelf een vriendin met zoontje, heeft geen geld, gebruikt drugs drinkt enz, terwijl mijn dochter en schoonzoon zich een slag in de ronte werken om alles voor hun twee dochters te kunnen doen. Wat voor rechten heeft die biologische vader nu? En hoe zit dat als ze al erkend is door een vader? En wie moet die advocaatkosten betalen? Hij heeft geen geld maar wij krijgen er geen op onvermogen. Kan iemand zomaar een rechtzaak beginnen? Het kind wil zelf niet naar hem toe maar is pas 10. Wie weet er raad?

:: Meera :: woensdag 14 december 2011 :: 14:49:29permalink

Ik ben verbijsterd en wanhopig. Ik weet niet wat ik kan bereiken door mijn verhaal hier neer te zetten, maar denk sowieso dat het goed en noodzakelijk is dat de buitenwereld weet wat er zich afspeelt. Ik ben zwanger geraakt van een man die ik slechts een paar keer heb gezien. Van mijn zwangerschap is deze man zo in paniek geraakt dat hij agressief is geworden en liet weten nooit meer iets met mij of het kind te maken te willen hebben. Na de bevalling is hij op mijn verzoek (om toch het kindje te leren kennen) een paar keer langs geweest, na de afspraak geen agressief gedrag meer te vertonen. Hij heeft nooit willen praten, maar is enkele maanden later een rechtzaak gestart voor omgang, erkenning en gezag. Dit is 3 jaar geleden. Mijn kindje kent deze man dus helemaal niet, inmiddels heb ik door heel hard te werken een heel goed en stabiel leven opgebouwd voor ons tweeen. Af en toe moest ik naar de rechtbank wat veel spanning opleverde. De inzet is heel hoog. De veiligheid van mijn kind en ons leven staat op het spel. Inmiddels ligt deze zaak op verzoek van de rechtbank bij de Raad van kinderbescherming om te onderzoeken of omgang mogelijk is. Tijdens dit onderzoek heeft de Raad van kinderbescherming niet alleen het recht om in mijn privacy te wroeten, ook kunnen ze, als ze willen, een beschermingsonderzoek starten of ik wel in staat ben mijn kind goed op te voeden! Dus iemand die enkel de verwekker is, nooit enige verantwoording heeft genomen en destructief gedrag heeft vertoond heeft dus na jaren de macht via de rechtbank en de Raad van Kinderbescherming, het hele leven van de verzorgende ouder met enkelvoudig gezag en zonder erkenning van het kind haar hele leven om te gooien en zelfs een beschermingsonderzoek te starten naar de gezondheid van het kind! Hun advies naar de rechtbank is vernietigend. Veel feiten zijn buiten beschouwing gelatn, bv. het feit dat de verwekker en ik nooit samen zijn geweest en het kindje de verwekker helemaal niet kent, nog los van het gedrag van deze verwekker. Mijn verhaal wordt afgedaan als niet te bewijzen en dus niet relevant. Zijn verhaal wordt compleet geloofd en gebaseerd daarop is het advies van de rechtbank dat alle eisen van deze verwekker moet worden toegewezen. Dus en omgang, iedere week en opgebouwd van omgangshuis naar omgang bij hem thuis en gezag! De communicatie tussen mij en de verwekker moet zo snel mogelijk op gang gebracht worden. In het rapport staat dat enkel bij de moeder een blokkade zit die zo snel mogelijk moet worden opgeheven en wanneer zij moeite heeft met deze gang van zaken, zij maar professionele hulp moet gaan zoeken. Na dit advies ben ik ingestort en zit nu ziek thuis. Ik niet, mijn advocaat niet, niemand in mijn hele omgeving had dit verwacht of zien aankomen. Ik ben verbijsterd en heb hier geen woorden voor. Wat kan ik doen?

:: Daisy :: dinsdag 13 september 2011 :: 12:17:38permalink

Ik heb een korte relatie gehad waaruit ik zwanger werd na 2 weken. Mijn wereld stond op zijn kop omdat ik 19 was en nog een heel ander leven had. Wij zijn met ruzie uit elkaar gegaan toen ik 9 weken zwanger was. Hij nam toen ook een ander nummer en liet niks meer horen. Toen mijn kindje vier maanden was nam ik contact op via het internet om te vragen of hij mijn zoontje wilde zien. Ik had verwacht dat hij heel veel te vertellen had maar hij liet weten hoe moeilijk hij het had gehad en geen contact kon opnemen. Hij zei dat hij ook nog dat hij nog een kind had die hij niet mocht zien terwijl hij mij dat nooit verteld had. Ik heb hier verhalen gelezen en krijg er pijn in mijn buik van. Hij stuurt nu ook mailtjes of hij foto's mag hebben. Hij weet niet waar ik woon maar daar kunnen ze via de rechter zo achterkomen. Voor zover ik weet heeft hij een strafblad, en drinkt erg veel. Ook was hij erg agressief naar mij toe in de korte 'relatie'. Niet met geweld maar met dingen verbieden etc al naar paar weken. Wat zijn mijn rechten en hoe groot is de kans dat als die het via de rechter speelt dat die contact krijgt?

:: crimineel als vader :: vrijdag 2 september 2011 :: 09:48:16permalink

Ik heb een zoon van 4 jaar oud. Aan het begin van mijn zwangerschap was ik nog samen met de vader. Toen ik 16 weken zwanger was, kwam ik erachter dat hij achter mijn rug om met een ander meisje bezig was. Ik heb toen de relatie beeindigd. 2 weken voordat ik moest bevallen, belde hij ineens op dat het over was met zijn relatie en dat hij zijn kind gewoon wilde zien en dat hij bij de bevalling wilde zijn. Ik heb toen gezegd dat ik er zo klaar mee was en dat hij lekker zijn handen van ons af moest trekken. Toen mijn zoon net een maand oud was, kwam mijn ex steeds bij mij aan de deur staan en ik heb hem toen weggestuurd. Ik ging er wat meer over nadenken en was bang dat hij het mij later zou kwalijk nemen dat hij zijn vader niet zou kennen. Dus ik heb mijn ex de gelegenheid gegeven om toch een band op te bouwen met zijn kind. Hij had gelijk weer allemaal mooie praatjes dat hij echt zou veranderen, en aangezien hij de crimineel uithangt wilde ik dat hij gewoon een vaste baan zou gaan zoeken, daar stemde hij ook mee in. Na een tijdje gingen wij weer een relatie met elkaar aan... Maar hij veranderde niet. Voordat ik onze relatie beeindigde kreeg hij ook weer losse handjes waar mijn zoontje bij was. Mijn vader heeft hem mijn huis uit moeten zetten, omdat hij niet uit zichzelf weg wilde gaan. Ik heb toen ook aangifte gedaan (waar nog steeds niks aangedaan is). Na dit begon de ellende weer... Hij ging me dreigen dat hij mijn kind om de week mee zou nemen, en dat het mijn schuld was dat hij hem niet meer elke dag zag. Ik heb toen voorgesteld dat als hij het op zo'n eerlijke manier zou willen dat hij hem de ene week 3 en de andere week 4 dagen zou hebben. Maar dat kon voor hem niet, omdat hij zijn zogenaamde werk belangrijker vond. We hebben toen gezamenlijk waar mijn familie bij was afspraken gemaakt. Nu is hij in juni of juli opgepakt met een vuurwapen, en heeft 3 maanden vast gezeten. Ik heb in die 3 maanden voor mezelf en mijn kind vooral besloten, dat hij hem niet meer mee krijgt zonder dat er een omgangsregeling wordt afgesproken, aangezien hij zich niet aan de afspraken houd. En ik vind het gewoon belangrijk voor mijn kind dat hij weet waar hij aan toe is anders heeft hij geen rust en regelmaat. Toen mijn ex vrijkwam kreeg ik gelijk een sms dat hij hem het hele weekend wilde hebben. Ik heb hem toen vertelt dat hij zijn kind gewoon kan zien, maar eerst wil ik een omgangsregeling zien. Hier ging hij weer moeilijk over doen en begon weer te dreigen dat als hij zijn zoon niet mocht zien, ik dan ook niet en dat hij de kinderbescherming erbij zou halen. Ik heb me poot stijf gehouden en gezegd dat als hij zijn kind zo belangrijk vind, dat hij dan die omgangsregeling regelt. Toen ik mijn zoon van de week van school ging halen stond hij er weer met zijn vriendin. Ik heb hem toen nogmaals uitgelegd dat ik hem niet eerder meegeef dan dat er een omgangsregeling is. Dit liep een beetje uit de hand aangezien zijn vriendin zich ermee ging bemoeien en er moest politie bijkomen, omdat we voor die school stonden. Ik was hier al bang voor, omdat ik weet dat mijn ex niet logisch nadenkt, hij brengt zo ook andere kinderen in gevaar plus zijn eigen kind dat alles mee krijgt elke keer. Er werd mij verteld door de agent dat ook al heeft hij zijn kind niet aangegeven of erkend, dat ik degene ben die ook een omgangsregeling moet aanvragen, omdat ik nu geen poot heb om op te staan. Hier werd ik best nijdig om, omdat ik vanaf het begin dat ik zwanger was tot nu altijd voor alles opdraai, ik betaal alles, ik draag de zorg, ik draag de lasten en hij doet helemaal niks. Ik vraag me nu af wat zijn rechten zijn als vader die zijn zoon niet erkend heeft en ik als moeder. Ik hoop dat iemand mij hiermee kan helpen. Eigenlijk vind ik niet eens dat hij nog recht heeft om zijn kind te zien, aangezien hij er totaal geen rekening mee houdt dat zijn kind overal tussen zit en alles meemaakt. Hij slaat, scheldt en bedreigt waar hij bij is. Plus het feit dat hij is opgepakt met een vuurwapen vind ik het een eng idee dat mijn zoon hier tussen moet opgroeien.

:: Sjimmie :: maandag 20 september 2010 :: 01:04:09permalink

Ik had een minnaar van wie ik zwanger werd. daarvan werd hij zo boos, drie maanden lang zette hij me via e-mail onder druk abortus te doen. Ik bleef terugmailen, omdat ik me schuldig voelde aan de zwangerschap, hoewel ik had aangegeven geen voorbehoedsmiddelen te gebruiken. Na de geboorte, waar hij niet bij was, is hij 180 graden gedraaid. Wil opeens vader zijn. Zijn negatieve houding van destijds had ik aan mezelf te danken. Wil hij het niet meer over hebben. Hij doet heel aardig, maar alleen maar om zijn zoon te kunnen zien (nu paar maanden). Ik word gewaarschuwd dat ik familylife creëer en dat hij daar rechten aan kan ontlenen, maar hij is hier paar keer geweest en ik één keer naar zijn oma. Hij wil erkennen, dat wil ik niet, maar als hij dit wil, kan hij het juridisch afdwingen, begrijp ik. Gezag is misschien ander verhaal? We hebben nooit een relatie gehad. Ik merk dat hij meer gaat claimen en kleine dingen niet goed vindt voor zijn zoon. Ik heb nu nog de touwtjes volledig in handen. Wil ik zo houden. Ik gun vader en zoon een relatie, maar ben bang en merk aan kleine voorvallen (afgezien van zijn uiterst slechte gedrag tijdens zwangerschap) dat vader mij niet respecteert en me passeert als het hem uitkomt. Daarnaast kan er maar één kapitein zijn en wil ik niet steeds conflicten over van alles in opvoeding. Omgang zal wel moeten, maar ik heb de volgende oplossing bedacht: Via een mediator op mijn voorwaarden omgang afspreken en anders niet. Belangrijk punt is dat hij zijn kind niet meekrijgt zonder mij tot aan twaalf jaar. Gaat hij niet akkoord met voorwaarden, dan geen omgang. Op basis van wat er nu is (paar keer langsgweest) kan hij dat toch niet afdwingen? Opvallend: hij maakt steeds veel foto's van mijn kind. Ik denk omdat hij zijn zoon mist en het erg vindt dat hij hem 2 uurtjes oer week ziet. Dat vind ik erg voor hem, ik voel erg met hem mee. Of is hij gehaaider dan ik denk en wil hij zo familiy life aantonen?

:: Sandra :: zaterdag 19 juni 2010 :: 21:20:55permalink

Ik heb twee kids, een jongen van 13 en meid van 6. Na jaren van psychische mishandeling en vernedering ben ik vertrokken. Nu, vijf jaar later, valt hij ons nog steeds lastig. De oudste wil niet meer naar hem toe en mijn dochter heeft veel psychische schade opgelopen. Ik heb al 12 keer aangifte gedaan voor mishandeling, huisvredebreuk, aanranding, stalken en vernedering. Tot nu toe heeft dat niks veranderd aan de situatie. Hij doet het nog steeds. Ik heb geen leven, ik kan niet mijn eigen gang gaan uit angst dat hij weer langs komt en mij uitscheldt voor hoer. Hij wil mij terug; voor hem is dat al jarenlang een obsessie. Als hij denkt dat ik iemand anders heb, dan word hij boos. Hij haalt info uit de kids, hij gebruikt ze. Ik kan boeken schrijven over psychische mishandeling van kinderen en mij. Niemand doet wat. Mijn dochter wil niet langer dan twee nachten bij hem blijven, dan wil ze naar mij toe. Geen vakantie met hem, geen extra dagen. Ze moet haar groep overdoen; ze kan het gewoon niet aan. Ze heeft last van faalangst en heeft weinig zelfertrouwen. Mijn zoon slaat aan het bibberen als hij naar hem toe moet (hij is niet eens van hem en is ook nooit erkend). Toen ik mijn ex vertelde dat ik wou scheiden kreeg ik een mes op mijn keel en een dag later was hij vrij. Alle aangiften waren mijn woord tegen het zijne. Iedereen zegt dat er eerst wat moet gebeuren om te kunnen helpen, iedereen staat op scherp te wachten wanneer dat gebeurt, inclusief ik zelf. Ik slaap slecht. Bij elk geluid word ik wakker, bang dat het zo ver is. De ene dag zegt hij dat hij van mij houdt en een dag later ben ik een hoer en kan ik dood vallen. En altijd maar dreigen: dat hij de kids van me afpakt, of mij vermoordt. Ik kan dit niet meer aan. Ik wil een kinderpsychiater inschakelen om mijn dochter te laten nakijken om te weten wat de schade bij haar is en wat ik nog meer kan doen. Mijn zoon hoeft niet naar hem toe, maar wij wonen dicht bij elkaar. Hij stalkt hem ook via telefoon, zo van "waar ben je?", "wat doe je?", "waar is je moeder?", "met wie?", "ik geloof je niet,vertel!" Waarom bestaat dat soort mannen, dat de eigen onmacht op kinderen en vrouwen afreageert? Wanneer is dat afgelopen en ik kan weer verder met mijn leven? Normaal kunnen slapen, deuren niet op slot en ramen zonder alarm.

:: Carolien :: maandag 15 maart 2010 :: 15:31:58permalink

Ik ben een moeder van een 9 jarig zoontje en zit met mijn handen in mijn haren omdat ik niet meer weet wat ik moet doen. Sinds 2002 ben ik weg bij zijn vader en heb een nieuwe relatie met een ontzettend fijne man die mijn zoontje behandelt en verzorgt als was het zijn eigen kind. Helemaal omdat het hem zelf medisch niet gegund is kinderen te krijgen. Nu is het zo dat mijn ex partner en ik samen een omgangsregeling op hadden gezet voor ons zoontje en dat is tot 2007 met veel ups en downs redelijk verlopen. Hij heeft geen ouderlijk gezag over onze zoon. Regelmatig kwam het voor dat hij belde met de mededeling dat hij zijn zoon niet kon zien omdat hij geen geld had. Hierbij vermeld dat hij op anderhalf uur rijden met de auto van ons vandaan woont. Regelmatig bracht ik mijn zoontje dan naar zijn vader en haalde hem weer op, maar om dat elke keer te doen werd me te gek. Hij heeft grote financiele problemen die veroorzaakt zijn door zijn eigen toedoen waaronder drugsgebruik. Tevens gebruikte hij drugs waar mijn zoontje bij was en reed hij achteraf gezien in een ongekeurde en onverzekerde auto met mijn zoontje op de achterbank. Vanaf 2007 was voor mij de maat vol toen mijn zoontje gedragsproblemen begon te krijgen. Hij maakte met iedereen ruzie,had ontzettende driftbuien en hij begon elke nacht in zijn bed te plassen. Ik heb toen via de huisarts hulp ingeschakeld en ben beland bij een kinderpsycholoog. Deze heeft een aantal sessies met mijn zoontje gehad en daaruit bleek dat hij een zeer gevoelig kind is en zich thuis niet veilig voelde omdat hij telkenmale uit de thuissituatie weggehaald werd om naar vader te gaan en dat, gezien de verhalen die mijn zoontje aan de kinderpsycholoog vertelde,vader op pedagogisch niveau niet verantwoordelijk omging met zijn zoon. De kinderpsycholoog adviseerde begeleide omgang maar daar wilde vader niets van weten. Ik heb mijn zoontje toen thuisgehouden zodat hij tot rust kon komen en zich op een normale manier kon ontwikkelen en zich veilig kon gaan voelen. Van zijn vader hebben we toen anderhalf jaar niets meer gehoord en ik kon merken dat mijn zoontje echt tot rust kwam want de driftbuien waren ineens als sneeuw voor de zon verdwenen en het bedplassen was ineens over. Vorig jaar maart belde vader ineens dat hij zijn zoon wilde zien en dat hij hem de volgende dag kwam halen en als ik hem niet meegaf hij hem wel van school zou halen. Ik ben hier zo van geschrokken en heb hiervan melding gemaakt bij de politie. In overleg met de school heb ik hem eerder van school gehaald die dag. Zijn vader heeft zich gelukkig niet laten zien die dag en de rust keerde gelukkig weer. Tot juli... Er lag ineens een bericht van de rechtbank op de deurmat met het verzoek van vader voor een omgangsregeling en ouderlijk gezag. Afgelopen oktober was er dan de rechtzaak en hieruit kwam dat vader het recht kreeg om 1x per week te bellen en dat er door de raad voor de kinderbescherming een onderzoek ingesteld zou worden naar de mogelijkheid tot omgang en gezag. Na een aantal weken kwam mijn zoontje zelf met de vraag aan vader of hij hem niet om de week kon bellen omdat hij zich er niet fijn bij voelde en hij merkte dat hij er chagrijnig van werd als vader had gebeld. Begin februari zou het onderzoek door de raad afgerond moeten zijn maar toen begonnen ze er pas aan. In een eerste gesprek met de raadsonderzoeker waar vader ook bij was bleek dat vader nog steeds drugs gebruikte. Dit gaf hij toe toen ik het als vraag aanhaalde. Inmiddels is de raadsonderzoeker hier thuis geweest voor een kennismaking met mijn zoontje en heeft er 3 weken later(afgelopen week) een gesprek tussen mijn zoontje en de raadsonderzoeker plaats gevonden waar je als ouder niet bij mocht zijn. Na afloop kreeg ik van de raadsonderzoeker te horen dat mijn zoontje vertelde dat hij zijn vader miste en dat er toch op de 1 of andere manier een omgang moest komen. Helaas kreeg ik afgelopen week, een dag nadat zijn vader weer gebeld had en de raadsonderzoeker hier geweest was ook een telefoontje van school dat het op school niet goed ging. Mijn zoontje was volgens de juffen vreselijk tegen ze uitgevallen en heeft driftbuien in de klas en ze vonden het de laatste 3 weken ineens een stuk slechter gaan dan de afgelopen 2 jaar. Dus vanaf het moment dat de raadsonderzoeker hier voor de eerste keer was geweest. Ik heb dus maar weer contact gezocht met de huisarts en deze stelde voor om hem toch maar weer onder behandeling te laten nemen door een kinderpsycholoog om uit te vinden wat de reden van zijn gedrag op dit moment is. Mijn zoontje heeft veel moeite om zijn gevoelens onder woorden te brengen en dat maakt het nu juist zo moeilijk. Ik heb de afgelopen week zijn vader ook gebeld met dit feit en dat het me verstandig leek om ons zoontje even met rust te laten maar je wilt niet weten hoe dat hij tegen mij uitviel. Ik zou alles via de rug van ons zoontje spelen enz enz enz. Op dit moment weet ik niet meer wat ik moet,ik zie mijn zoontje onder mijn handen vandaan glippen. Ik wil kostte wat kost mijn kind beschermen en hem een normaal gezinsleven geven maar het wordt je gewoonweg te moeilijk gemaakt. Tevens kan ik de kosten voor mijn advocaat niet meer bolwerken en moet ik ergens een keuze gaan maken maar HOE?

:: greet :: vrijdag 12 maart 2010 :: 16:05:28permalink

Toen ik tweeeneenhalve maand zwanger was ben ik van hem weggegaan. We hadden constant een ruzie over alles maar vooral over zijn moeder die zich met alles bemoeide. Mijn ex is 43 jaar oud en kan niet zonder zijn moeder leven. Zijn moeder bepaalt alles. Eens heeft hij tegen mij gezegd dat zijn moeder als een God voor hem is en dat ik of dat kleine nooit belangrijk zullen zijn. Hij heeft onze relatie gestopt. Omdat ik niet genoeg geld had om iets te huren ben ik bij mijn zus gaan wonen. Gedurende die hele zwangerschap periode heeft hij niet een keer gebeld of gevraagd hoe het met mij ging. En hij had kansen genoeg. Pas toen mijn kindje geboren werd is de hel ontstaan. Zijn moeder dwong hem om naar mij te bellen en schrijven en hij dat deed en eiste vaderschap, erkenning en visites. Hij kan niet voor zichzelf zorgen en zijn moeder is 62 jaar oud en zorgt nog voor hem en nu wil ze mijn kind afnemen. Ik geef borstvoeding en hij wil om de twee weken het kindje bij hem in het weekend en de helft van de vakanties. Ik sta machteloos en kan er niet veel aan doen. Ik ken zijn familie niet; in een jaar heb ik ze maar twee keer gezien. Als ik nu bedenk dat ze mijn kleine op het weekend hebben dan breekt mijn hart. Waar waren ze toen ik zwanger was? Zijn moeder had ook niets van zich laten horen en nu opeens wilt ze haar kleinkindje zien. Nu is hij rond aan 't vertellen dat hij mijn kindje zal verwennen zodat ze liever bij hem dan bij mij zou zijn. Wat kan ik doen? Kunnen ze haar op zo jonge leeftijd van mij afnemen voor het weekend?

:: sanne :: dinsdag 9 februari 2010 :: 20:05:00permalink

Ook mijn verhaal kan hier zo bij. Ik was drie maanden zwanger toen ik weg ging naar mijn moeder, ik vluchtte voor geweld en wiet. De bedreigingen begonnen al toen ik nog maar net weg was: aan de deur, sms-jes telefoontjes en ga zo maar door. Het was een hel. Hij is naar de rechter gestapt en heeft erkenning aangevraagd. Ik heb alles uit de kast gehaald, over drugs gebruik geweldadigheid en de rest, maar hij heeft erkenning gekregen. Ikwas daar zeer kwaad over want als ze erkenning hebben hebben ze recht op omgang. [staat los van elkaar - webmoeder] Krom systeem in Nederland... ik zit nu drie jaar later nog in rechtzalen. Mijn ex heeft omgang om de twee weken de weekends en mijn zoontje komt onder de blauwe plekken terug. Ik ben zelf ook mishandeld in die tijd en heb dan een rechter die alleen maar in voordeel van mijn ex praat. Deze maand is de laatste zitting. Heb nu wel rapporten van mishandeling van mezelf en van mijn zoontje met foto's. Hopen dat de rechter nu eens na gaat denken. Rapporten van buitenstaanders en instantie's spreken ook in mijn voordeel en die hebben nu ook met eigen ogen gezien hoe hij is. Ik wil je geen moed in spreken maar ga van het ergste uit. Het rechtsysteem in Nederland is behoorlijk krom. De rechters denken alleen maar aan een vader behoort zijn kind te zien ongeacht wat. Ze zouden eens beter na moeten denken die rechters en elke situatie op de situatie zelf moeten beoordelen. Er zijn namelijk wel vrouwen die hun kinderen moeten beschermen tegen geweld.

:: Dora :: donderdag 15 oktober 2009 :: 20:16:50permalink

Ik heb 3 kinderen. Twee boven de twaalf. De oudste twee hebben een andere vader dan de jongste. Mijn verhaal gaat over de oudste twee kinderen. Heb nooit een officiële relatie gehad met vader van oudste twee, ze zijn nooit erkend. De relatie is definitief verbroken toen ze 4 en 2 jaar oud waren, 10 jaar geleden dus. Er is een aantal jaren geen contact geweest tussen vader en kinderen. Toen mijn oudste kind ongeveer 6 jaar oud was wilde hij zijn vader wel weer eens zien. Ik heb contact opgenomen met hun vader en vervolgens hebben zij onregelmatig contact met hem gehad. Toen hij na een poos een vaste relatie had zijn ze af en toe bij hem blijven logeren. Het logeren was over toen de relatie verbroken werd. Hier hebben de kinderen erg veel moeite mee gehad (niet dat ze hém niet zagen, maar wel dat er geen contact meer was met zijn ex-vriendin en haar kind). Hij kreeg weer nieuwe relatie, ook weer vrouw met kind, dus konden ze weer af en toe een weekend komen, heeft helaas voor hun ook niet lang geduurd. Vervolgens hebben ze jarenlang niets meer van hem gehoord. Spoorloos. Ik moet zeggen dat het een heerlijk rustige periode was voor ons, hij had namelijk een groot drankprobleem en was volkomen onverantwoordelijk. Ik ga hier niet alles vertellen). Hij heeft nooit iets bijgedragen in de kosten, ik heb altijd alles voor ze betaald, geregeld, ziekenhuisbezoeken etc. Ergens in 2007 belde hij opeens weer op. Hij was volgens hem bezig met zijn leven weer op orde te brengen (lees: voor de 3e of 4e keer zijn verblijfsvergunning regelen). Hij heeft nooit een eigen huis gehad, altijd op kosten van anderen geleefd en ga zo maar door. Om een lang verhaal kort te maken: hij heeft van mij weer de kans gekregen om 'iets' op te bouwen met de kinderen, wel onder aantal voorwaarden: langzaam opbouwen, in het begin contact om de zes weken ofzo, vertrouwen winnen (voorzover dat mogelijk is bij iemand die steeds in herhaling valt en overal een puinhoop van maakt), kinderen vooral goed uitleggen waarom hij jarenlang niets van zich heeft laten horen en bovenal maar eens gaan bijdragen in de kosten. Dat vond hij allemaal prima. Niet dus. Bleef bellen, aandringen, als bij ons de telefoon niet opgenomen werd, begon hij mijn moeder te bellen en ga zo maar door. Heb hem verteld dat hij niet zo moest pushen. Weer van alles gebeurd waar kinderen (vooral de oudste) nogal last van hadden. Toen heb ik een brief ontvangen van hem waarin staat dat hij 50 euro per maand voor beide kinderen wilde betalen en ze wel 1x in de 4 weken wilde zien, maar dat kon geen vaste dag zijn. Mijn oudste is een keer spontaan bij hem (en zijn vrouw, hij is inmiddels getrouwd) op bezoek gegaan, dat mocht niet, hij mocht niet zomaar langs komen. Ook kreeg ik op een gegeven moment telefoontjes waarin wij (mijn vriend en ik) bedreigd werden. Vervolgens een brief waarin ik van een samenzwering beschuldigd wordt, dan staat er nog iets in over emotionele en fysieke mishandeling, drankmisbruik (door mij en mijn vriend, wie precies beschuldigd wordt in die brief laat hij in het midden). Verder is hij ervan overtuigd dat de kinderen mij gaan haten. Tja..... Een aantal weken geleden kreeg ik een brief van een advocaat: hij wilde de kinderen erkennen. Na 14 jaar? Ik heb zelf inmiddels ook een advocaat. Afgelopen week ontving ik een copie van een verzoek tot omgangsregeling dat door zijn advocaat is ingediend bij de rechtbank. Hij procedeert onder toevoeging. En nu komt mijn probleem: Over de omgangsregeling maak ik me geen zorgen, de kinderen willen dat niet, en vragen zich af wat ze bij hem zouden moeten doen. Zij willen zelf beslissen. Helaas is mijn inkomen te hoog om toevoeging te krijgen. Dus zal ik alle kosten zelf moeten betalen. Vakantie heb ik al afgezegd. Het enige dat hij uiteindelijk met deze zaak zal bereiken is, dat ook deze actie van hem ten koste van de kinderen gaat. En waar ik ook bang voor ben is dat zodra ze in de gaten hebben dat ik alle kosten zelf moet betalen, ze tot in het oneindige doorgaan met procederen: hoger beroep, verzoek tot erkenning, verzoek tot weet ik veel wat. Advocaat kost 175 ex btw per uur, daarnaast moet ik ook nog griffierecht betalen (waarom moet ik dat doen?). Dan zal er nog wel een curator benoemd worden die met de kinderen in gesprek gaat, moet ik daar ook voor betalen? Ik kan kosten niet op hem verhalen omdat dat niet schijnt te kunnen bij familierecht. Dat moet toch niet kunnen, heb ik straks door zijn toedoen schulden. Daar worden de kinderen ook niet beter van, terwijl hij nooit iets voor de kinderen gedaan heeft of ook maar iets heeft bijgedragen in kosten. Wat kan ik hier aan doen?

:: stephie :: donderdag 28 mei 2009 :: 15:50:45permalink

Ik herken dit allemaal; het is gewoon kut... Ik heb een dochtertje van bijna 3 jaar, ze is niet erkend door de vader. Nu kreeg ik gisteren een brief binnen van zijn advocaat dat hij de omgang met me dochtertje weer wil... Mijn dochtertje heeft zelf zo'n 6 weken geleden verteld dat ze niet meer naar papa wilt en hoeft want papa heeft haar auw gedaan en ze moet in het donker slapen met de deur dicht terwijl ze dat dus niet wil. Altijd deur open en nacht lampje aan! De laaste keer dat ze terug is gekomen van de vadewr herken ik haar niet meer terug heeft slaap problemen slikt nu melatenine om in te slapen en ze is bang voor mannn geworden. Ben nu vandaag zelf ook naar de advocaat gegaan en die heeft mij verteld dat de vader van mijn dochtertje sterker staat dan ik omdat er al omgang was. Maar dat staat nergens zwart op wit en mijn dochtertje is niet erkend; hoe krom is recht in Nederland dan wel niet?

:: s :: maandag 4 mei 2009 :: 20:21:08permalink

Wat een vreselijke verhalen lees ik hier allemaal! Mijn ex en ik zijn al bijna drie jaar uit elkaar en samen hebben we een dochtertje van drie. Hij heeft zich nooit bekommerd om de zwangerschap, ging lekker stappen, vreemd bij het leven, kwam s'nachts gewoon niet thuis, was erg agressief, heeft mij vaak bedreigd, in elkaar geslagen, bestolen, geestelijk en financieel kapot gemaakt zelfs toen ik zwanger was. Hij hield mij vast in mijn huis en het was een hel. Nu ineens kreeg ik een half jaar terug een brief dat hij mijn meisje wilde erkennen. De rechtzaak volgde en ik verloor! Ook in het hoger beroep verloor ik! Terwijl ik al drie jaar lang alleen voor men meisje zorgde en hij nooit ergens naar om heeft gekeken en nog nooit een cent heeft betaald. Hij heeft mijn dochter in totaal misschien tien keer gezien in drie jaar tijd. Nu hij mijn dochter heeft erkend krijg ik direct de volgende brief in de bus, hij wil gezamelijk gezag en een omgangsregeling! Altijd al mijn grote angst geweest en nu is het zover. Weer moet ik vechten voor de veiligheid van mijn dochter en als ik het zo allemaal lees ga ik weer verliezen. Dan kan ik straks mijn dochter afgeven aan een vreemde en maar afwachten wat er allemaal kan gebeuren. Is dit normaal? Kan dit zomaar? Ik het toch mijn plicht om mijn kind te beschermen? En dan gaat een vreemde zomaar beslissen over het leven van mijn dochter? Ik slaap er niet meer van, ben er de hele dag mee bezig, de vorige twee rechtzaken waren vreselijk, ik was helemaal uitgeput. Ik heb het gevoel dat ik met mijn rug tegen de muur staat, het is een hel! Heel erg graag zou ik van jullie wat tips willen hebben, wat kan ik hieraan doen? Weten jullie een goede advocaat? En maak ik kans om te winnen? Waar let de rechter op? Ik kan straks toch niet gaan toezien hoe mijn vrolijke dochter verandert in een depressief kind! Vreselijk! Sanne

:: ongehoorde lucht :: woensdag 18 februari 2009 :: 23:26:49permalink

Ook ik ben een alleenstaande moeder van een dochter van 3. Vlak nadat ik wist dat ik zwanger was ben ik weggegaan bij mijn ex. Ik kon het echt niet meer aan dat hij continue zei dat ik het maar moest laten aborteren. Mijn dochter werd geboren en hij liet niks van zich horen. Nu na 3 en een half jaar wil meneer omgang. Dit heeft hij ook bij de rechter gekregen. Nu wil ik eigenlijk in hoger beroep gaan, maar vraag me af of dit zin heeft. Ik vind het zo erg dat vaders zomaar dat recht krijgen. Ik zal alles proberen dat dit mooi niet doorgaat. Wie kan mij daarbij helpen? Ik ben er echt moedeloos van.

:: Sofie :: zaterdag 30 augustus 2008 :: 00:39:37permalink

Binnenkort zal ik voor de rechter moeten verschijnen vanwege een verzoek tot omgang van de verwekker. Ik lees schrikbarende verhalen op dit forum, en mijn vraag is of er hoop valt te putten uit de volgende uitspraak: http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage.aspx?snelzoeken=true&searchtype=kenmerken&vrije_tekst=BD9521 Mijn situatie is zeer vergelijkbaar. Maar volgens mijn advocaat maak ik zeer weinig kans... Iemand een idee of deze uitspraak hoopvol is?

:: Jonge moeder :: donderdag 26 juni 2008 :: 15:42:00permalink

Ik ben de trotse moeder van een prachtige baby van ruim een half, maar ben ook erg ongelukkig. Ik heb twee maanden een relatie gehad met de man die nu opeens papa wil gaan spelen. Voor ik wist dat ik zwanger was ging de relatie al slecht en daarna ging het alleen maar slechter. Toen ik hem vertelde dat ik zwanger was, was zijn reactie laat het maar 'gewoon' weghalen, want een kind zou zijn hele leven verpesten. Ik besloot voor mij en mijn kind te kiezen en heb de relatie verbroken. Hier was hij het absoluut niet mee eens en heeft nog weken geprobeerd de relatie te herstellen, en elke keer weer boos worden als ik hem weer afwees. Hij heeft al die tijd geen interesse getoond voor mijn kind. Opeens kwam hij met het verhaal dat hij toch het kind wilde leren kennen en dat hij co-ouderschap wilde vanaf dag één. Ik heb gezegd dat ik daar niet aan mee kon werken, maar dat ik wel bereid was om te overleggen. Hier was hij het niet mee eens, voor hem was het alles of niets en dus na een maand koos hij voor niets. Hij bleef mij wel regelmatig lastig vallen en wanneer ik hem vroeg mij met rust te laten werd hij alleen maar lastiger. Pas toen mijn kleine een paar weken oud was nam hij weer contact met mij op met het verhaal dat hij een vaderschapstest wilde, maar vroeg niet hoe het met mijn kleine ging. Omdat ik daar niet aan mee wilde werken en rust wilde zei ik hem dat hij maar opzoek moest naar een advocaat. Twee weken later kreeg ik inderdaad van een advocaat een brief waarin ik werd opgeroepen mee te moeten werken aan een vaderschapstest. Maar nog voor ik advies had gekregen van een advocaat en dus kon reageren op die brief belde hij mij al weer op om te zeggen dat hij van gedachten was veranderd. Ik dacht eindelijk de rust te krijgen die ik zo graag wilde, maar het was maar van korte duur. Weer een maand later kwam hij met een zielig verhaal aanzetten en wilde mijn kind graag een keertje zien. Hij is hier toen een kwartiertje geweest en heeft mijn kindje nog geen minuutje vast gehouden. Drie weken later kwam hij met het verhaal dat hij mijn kindje vaker wilde zien en dit heb ik toen geweigerd. Toen kwam de advocaat weer in beeld en hij had een afspraak voor ons gemaakt bij een kliniek om die vaderschapstest te doen nog diezelfde week. Dit terwijl ik meerdere keren had gezegd daar niet aan mee te willen werken. De enige reden waarom hij namelijk die vaderschapstest wil is om te 'bewijzen' dat ik vreemd ben gegaan tijdens de relatie. Hij kan niet geloven dat het aan hemzelf lag waarom de relatie uit is gegaan. Nu is hij een rechtszaak begonnen tegen mij om erkenning, gezamenlijk gezag en een omgangsregeling te krijgen. Ongelofelijk en dat terwijl hij het kind niet wilde. Hij heeft zoveel haat en wraakgevoelens voor mij dat ik bang ben dat het totaal niet om het kind gaat, maar dat hij mijn kindje zal misbruiken om mij dwars te zitten en ons leven onmogelijk te maken. Ik ben zelf kind van gescheiden ouders en heb veel moeite met de omgangsregeling met mijn vader gehad. Dit brengt die herinneringen weer allemaal terug, terwijl ik eindelijk dacht daar overheen te zijn. Ik heb nu al maanden slapeloze nachten en kan mij nergens meer op concentreren. Om dan deze verhalen te lezen zakt de moed mij in mijn schoenen. Ik wou ook even mijn verhaal kwijt, al is er nog veel meer ernstigs gebeurd dan ik hier beschreven heb, maar dan kan ik beter een boek schrijven. Hopelijk staat de rechter en RvdK aan mijn kant.

:: Maria :: vrijdag 20 juni 2008 :: 00:40:08permalink

Hallo medeslachtoffers van de belachelijke nederlandse wetten... Wat een verschrikkelijke verhalen lees ik hier zeg. Even dacht ik dat ik de enige was die zoveel ellende mee moest maken tijdens en na mijn zwangerschap maar er zijn dus meer slachtoffers. Ik zie ook dat het hier gaat om getrouwde/gescheiden moeders. Ik ben nooit getrouwd gelukkig maar toch zit ik in dezelfde penarie en ik wil toch mijn verhaal kwijt. Aan het begin van dit jaar is mijn zoontje geboren. Een schat van een kind, echt een klein prinsje. Zo denk ik erover en zo denk ik er al vanaf de eerste dag van mijn zwangerschap over. Maar helaas dacht zijn "vader" daar anders over. We hebben een korte relatie gehad maar zijn zo'n anderhalf jaar aan elkaar blijven plakken. Vorig jaar juni bleek ik zwanger te zijn. In mijn dolle bui ging ik hem meteen het nieuws brengen, maar bij hem brak de hel los. Ik moest het maar weghalen want hij wou absoluut geen kind. En al helemaal niet met mij, waren zijn woorden. Wat ik ook zei of deed, het kind moest en zou weg, hij was zelfs bereid om zelf een afspraak voor me te maken om het weg te halen. Hij heeft het hele huis verbouwd nadat ik hem vertelde dat ik dat niet wou doen. Hij flipte gewoon totaal. Noemde het een ongewenst kind, vroeg waarom ik mijn toekomst wou vergooien voor het kind en hij was dat zeker niet van plan, dus weghalen! Later die nacht stond hij na heel veel gedoe voor mijn deur. Hij wou praten, maar daar bleef het niet bij. Ik bleef bij mijn punt, ik haal het niet weg, dat zinde hem niet en voor ik het wist lag ik op de grond met pijn in mijn buik. Hij had me een stomp gegeven in mijn buik, toen ik weer opstond, helemaal verward kreeg ik nog een stomp in mijn gezicht en een trap tegen mijn benen. Ik heb meteen politie gebeld en aangifte gedaan. De hele zwangerschap door heeft mij me lastiggevallen. Ik heb al die keren alles gemeld bij de politie en zelfs een ander telefoon nummer genomen. Toen hield het ineens op. Ik hoorde ineens niks meer van hem, en het getreiter en gedreig hield op. Tot 2 weken na de geboorte van mijn zoon. Toen lag er een brief van zijn advocaat in de bus. Hij eist erkenning van ZIJN KIND en een OMGANGSREGELING! Ik werd daar helemaal naar van, want hoe kan dat nou? Hij wou het kind toch absoluut niet? Ik heb toen ook een advocaat in de hand genomen en die heeft aangegeven dat ik nergens mee akkoord ga. Mijn ex was trouwens veroordeeld voor mishandeling en heeft een taakstraf en een geldboete opgedragen gekregen. Daarna hoorde ik weer een paar weken niks. Tot afgelopen week, toen ik post van de rechtbank kreeg, een verzoek voor vervangende toestemming om mijn zoon te erkennen! Waarom wil hij dit? Hij wou het kind niet, dus waarom nu ineens wel erkennen? Ik ben echt geen voorstander om kinderen bij hun vader weg te houden, maar zo'n man kan ik geen vader noemen. Hij heeft me mishandeld wetende dat ik zwanger ben, maandelnang heeft hij me bedreigd en getreiterd en dan nu ineens wel van alles willen? ALs ik hier al deze verhalen lees ben ik bang dat hij straks zijn zin gaat krijgen. Eerst erkennen en wat dan? Ook nog een omgangsregeling afdwingen? Ik vertrouw hem niet met mijn kind. Het kind zelf interesseert hem volgens mij niks. Hij is 2 keer opgeroepen voor de strafzitting nadat ik aangifte had gedaan. Beide keren is hij niet op komen dagen, dus is hij bij verstek veroordeeld. Toen ging hij in hoger beroep tegen de straf, maar hij was daar ook al te laat mee dus zijn straf staat nu vast. In mijn ogen komt het over dat het hem totaal niet interesseert. Ik ben zo bang voor wat er nog gaat komen. Ik slaap al nachten niet meer normaal. Mijn zoontje slaapt de hele nacht door, en ik zou daar gebruik van moeten maken maar in plaats daarvan lig ik te malen en te piekeren. Ik word er gek van!

:: M :: donderdag 20 september 2007 :: 00:30:17permalink

Ik ben blij dat ik deze site "toevallig" onder ogen ben gekomen. Het is inderdaad schrikbarend wat ik lees en was hiervan nog niet op de hoogte. Ik zit zelf al 5 jaar in een juridische strijd om omgang. Mijn ex is bij mij en mijn ongeboren dochter (3 maanden zwanger) weggegaan en over 6 weken wordt ze 5 jaar. Mijn dochter is niet erkend door haar verwekker maar heeft inmiddels zonder mijn toestemming vervangende erkenning verkregen door de rechter, op deze manier krijgt hij dus ook rechten. Het gezag berust alleen bij mij. Zelf heb ik wel de ervaring dat rechters niet zo maar een omgang vaststellen. Ik heb dit zelf kunnen bewerkstelligen in 4 jaar zonder advocaat door consequent de omgang niet tegen te houden maar duidelijk naar voren te laten komen dat mijn dochter onder deze omgang lijdt. De advocaat van de verwekker (zoals hij nu juridisch wordt gezien) blijft steeds met modder gooien, dit is iets wat ik nooit heb gedaan. Zelfs de verwekker heb ik kompleet genegeerd in de rechtzaal. Wel is er een ots afgedwongen. De kinderbescherming heeft op papier gezet dat ik een zeer goede moeder ben en dat mijn dochter zeer goed functioneert ondanks dat ze alleen woont en alleen door haar moeder opgevoed wordt. Deze ots is voor mij weer een uitdaging om ook een voet aan de grond te krijgen om binnen jeugdzorg te laten zien dat het een stigmatiserend instituut is. Als er geen problemen zijn dan zullen zij ze wel creëren... De eerste jeugdbeschermer heb ik er al uitgewerkt. Deze boezemde mijn dochter eerst angst in, maakte haar aan het huilen en ging vervolgens op haar inpraten dat ze moest van de rechter. Ik heb vervolgens deze jeugdbeschermer verteld dat ik nu al medelijden heb met de kinderen die zij misschien (n)ooit zal krijgen. Zij voelde zich hierdoor gedegradeerd als moeder en terecht. Nadat ze een schriftelijke aanwijzing had gestuurd aan de rechter heeft ze ontslag genomen of gekregen. Hierin stond namenlijk dat ik als moeder naar een psychiater moest en de rechter heeft dit verzoek afgewezen, dit was natuurlijk ongegrond. Ik kan nog veel meer schrijven maar wil op dit moment alleen nog zeggen, wat de wet ook voor standpunt in neemt: wij moeders moeten ons concentreren op het mooiste bezit dat wij gekregen hebben bij de geboorte van onze kinderen (onvoorwaardelijke liefde). En deze onvoorwaardelijke liefde is het enige middel en wel het grootst en machtigste middel ter wereld om onze kinderen te beschermen tegen het kwaad wat er rond loopt. Hou te allen tijde het begrip (en daarmee ook de grip) voor onze kinderen (als ze weer zo'n uitbarsting krijgen van onmacht en frustratie na een omgang) vast want zo hou je de band tussen jezelf en je kind het grootste en weten ze (hoe moeilijk de wet het ons ook maakt) dat ze altijd de bescherming van hun onvoorwaardelijke liefde (hun moeder) kunnen krijgen. En daarnaast moeten we natuurlijk strijdbaar zijn om de machthebbers van de wet (hoe primitief deze ook is in mijn ogen) de ogen te openen. En laten we hopen en er vanuit gaan dat deze mensen die onze kinderen kapot maken hun welverdiende portie terug krijgen. Ik hoop dat er vele moeders zijn die hier kracht uit kunnen putten.

:: Alexandra :: donderdag 2 augustus 2007 :: 14:07:53permalink

Tijdens de 4e maand van zwangerschap is mijn relatie beeindigd. Na maanden van psychische mishandeling door mijn ex en zijn familie ben ik vertrokken. Mijn ex (afkomstig uit het Midden-Oosten) was gekrenkt in zijn trots en wilde niets meer met ons te maken hebben. Ik heb geprobeerd d.m.v. een psycholoog de verstandshouding te verbeteren, ten behoeve van ons kind. Mijn ex eiste: het kind krijgt mijn achternaam en anders wil ik niets meer met jullie te maken hebben! Uiteraard heb ik dit geweigerd. Direct na mijn bevalling heb ik in een vlaag van verstandsverbijstering mijn ex gebeld om te vragen of hij onze dochter wilde zien, dit gebeurde één keer. Hij wenste geen contact meer verder, vertrok voor maanden naar het buitenland en liet niets meer horen. Erkennen wilde hij mijn dochter niet. Het was toch een meisje, daar had hij niets mee; zo stelde hij. Ik raakte in een depressie veroorzaakt door een post-traumatisch stress syndroom en zocht hulp bij een psychiater. Nadat mijn dochter 4 maanden oud was, zocht mijn ex ineens contact. Omdat ik nogal labiel was stond ik dat toe. Er vonden ca. 5 bezoekjes plaats, met mij erbij, op een neutrale plaats. Echt interesse had hij niet voor mijn kind, hij betaalde niets voor haar en bracht nooit iets voor haar mee. Wel maakte hij veel foto's van de bezoekjes. Achteraf stom dat ik dat toeliet... Eén keer heeft mijn ex ons naar huis gebracht waarbij hij zijn handen niet thuis kon houden. Er ontstond een ruzie en een handgemeen, waarbij buren getuigen waren. Mijn ex dreigde mijn kind te zullen ontvoeren en mij kapot te maken. Ik durfde geen aangifte te doen uit angst voor repressailles, wel had ik 2 maal een melding gedaan bij onze wijkagent, die dit bevestigd heeft in een schrijven. Maandenlang hoorde ik niets van mijn ex, totdat ik een jaar later een nieuwe relatie had en ik prompt een brief ontving van de advocaat van mijn ex. Hij eiste een omgangsregeling met zijn dochter. Ik vond een advocaat die mij verraste met haar mening; dit was foute boel voor mij. Als mijn ex een rechtszaak zou beginnen zou ik die te allen tijde verliezen omdat hij de biologische vader is en zij recht heeft op contact met haar verwekker. Het advies van mijn advocaat was: vindt een juridische vader voor je kind, dat maakt zijn kans op een regeling van 99% naar slechts 5% kans. Ik had net een nieuwe relatie en wilde hier niet aan beginnen. Het volgende advies van mijn advocaat was mediation, dat was volgens haar mijn enige kans om een rechtszaak en dus een regeling zoveel mogelijk uit te stellen. Omdat ik nog steeds leed aan dat post-traumatische stress syndroom was ik niet in staat om zoiets als mediation aan te gaan. Het zou volgens mijn psychiater bovendien veel te vroeg zijn om mezelf aan zulke stress bloot te stellen. Ik heb dat dus geweigerd en ging voor een second opinion naar een andere advocaat. Mijn nieuwe advocate, zelf een moeder met 2 kinderen van mijn dochter d'r leeftijd, had een hele andere visie! Niets geen mediation, onderhandeling of iets anders wat het makkelijk zou maken voor mijn ex. We zouden de strijd aan gaan in de rechtszaal en aanvoeren dat het niet in het belang van mijn toen 2 jaar oude dochter zou zijn om contact te hebben met een vreemde. Bovendien haalde we rapporten erbij de van de psycholoog waarmee we tijdens mijn zwangerschap beiden contact hebben gehad, getuigenverslagen van de mishandeling door mijn ex, brief van de politie en bovendien heeft mijn ex een strafrechtelijk verleden wegens geweldpleging en overtreding van de opium wet. Ook de dreigementen voor ontvoering werden aangehaald en besloot ik toch mijn nieuwe vriend mijn dochter te laten erkennen. Hij heeft nl na ruim een jaar wél family-life met haar. De rechtszaak verliep voor mij uiterst verrassend. De kinderrechter leek mij niet zo serieus te nemen. Rapporten van de psycholoog, politie en getuigenverslagen werden zonder pardon van tafel geveegd. Het feit dat mijn huidige vriend nu de vader is van mijn kind werd als 'kwetsend' ervaren voor mijn ex (!). Hij beweerde family-life met mijn dochtertje te hebben aan de hand van de foto's die hij tijdens onze bezoekjes had gemaakt. Ik kon wel huilen! Hij weet niet eens of mijn dochter links of rechtshandig is, waar zij een opvallend moedervlekje heeft op haar lichaam, wat haar lievelingsknuffel is en welke rituelen ze heeft voor het slapengaan! Hoezo family-life? Het feit dat mijn ex nog nooit iets heeft ondernomen om naar mijn kinds welzijn te informeren of financieël bij te dragen werd ook niet besproken. Ik heb tevens zwart op wit van hem dat hij mijn kind niet wil erkennen, omdat hij niet haar vader is en naar mij toe het dringende verzoek om hem vooral verder met rust te laten met mijn kind! Nu zat hij te huilen in rechtszaal omdat ik hem zoveel heb aangedaan en hij zijn kleine prinsesje zo miste. Als bewijs van zijn 'vaderliefde' heeft hij haar naam op zijn rug getatoeërd! Dat vertelde zijn advocaat in de rechtszaal. Natuurlijk was er ook een 'deskundige' bij van de Raad van Kinderbescherming, een meisje wat ik niet ouder dan 20 jaar schatte. Zij pleitte voor het belang van mijn kind om haar biologische vader te kennen. Mijn advocaat haalde mijn ex's strafrechtelijk verleden aan, maar ook daar werd niets over gezegd omdat dit onder een andere wetgeving valt en dit niet hoefde te betekenen dat mijn ex geen goede vader zou kunnen zijn. Ik heb nu 'geluk' dat de kinderrechter heeft bepaald dat er 2 proefbezoekjes gaan plaats vinden in een omgangshuis, daarbij worden mijn ex en mijn dochter geobserveerd en bepaald of dit contact traumatisch zou kunnen zijn voor mijn kind. Uiteraard is het voor mijn ex geen probleem om slechts 2 maal zijn beste beentje voor te zetten, dus die regeling gaat hij krijgen! Straks zit mijn kleine meisje (nu 2,5 jaar oud) tussen vreemden die het allemaal zo 'goed' met haar voor hebben dat ze wordt blootgesteld aan contact met een man die zij niet kent als haar vader. Een man die uit het Midden-Oosten komt en meerdere malen heeft gedreigd met ontvoering. Een man die zeer agressief kan zijn, drugs gebruikt en zich in het criminele circuit begeeft. Een man die nooit haar vader wilde zijn en die nu voor the time being even zijn mening heeft veranderd! Deze wetsverandering heb ik te danken (en met mij velen anderen) aan Dwaze Vaders die in Batmanpakjes naar de Tweede Kamer zijn gegaan... Bedankt daarvoor!