:: patricia :: 15-10-2014 [13:10]permalink

Maar wat doet bureau jeugdzorg nou voor een moeder in nood?

Ik zelf moet over 2 weken bevallen met een geplande keizersnede en valt er ineens een brief op de deurmat van de advocate van mijn ex hij wilt na 6 jaar een omgangsregeling en gezamenlijke voogdij over ons kind en heeft een verleden als drugsdealer!

Wat doe je dan als moeder? En wat kan bureau jeugdzorg hieraan doen?
Helemaal niets want een verwekker heeft ook rechten!

:: God sta me bij! :: 01-02-2012 [10:02]permalink

Na een relatie van jarenlang lichamelijk,geestelijk en seksueel geweld is mijn relatie met mijn ex beëindigd. Tijdens deze relatie heeft mijn ex als dagelijkse kost gedreigd de kinderen bij me weg te laten halen en mee te nemen naar een ander Europees land. Mijn ex had de kinderen wel erkend,maar het ouderlijke gezag was niet vastgelegd, dus toen we uit elkaar gingen dacht ik dat ik me geen zorgen meer hoefde te maken over deze bedreigingen omdat hij toch het land niet uit kon met de kinderen als hij geen ouderlijk gezag had. Nu heb ik van zijn advocaat te horen gekregen dat bij de erkenning van de kinderen, de kinderen automatisch ook zijn nationaliteit hebben verkregen en daarmee ook nog eens onder de wetgeving van dat land vallen wat inhoudt dat vader automatisch het ouderlijk gezag heeft! Ik weet dit nu een paar dagen en ik verteer van binnen van de angst want er is niets wat mijn ex in nederland houdt behalve de kinderen. Hij heeft geen werk, geen geld, geen familie hier en woont op een zolderkamertje. Mijn maatschappelijk werkster heeft mij nu wel geholpen om alsnog aangifte te doen van huiselijk geweld en er loopt nu een proces bij zedendelicten. Tevens heb ik een zorgmelding laten doen bij Bureau Jeugdzorg want ik heb met een videocamera stiekem kunnen vastleggen dat hij mij zegt dood te maken in mijn slaap, dreigt de kinderen bij me weg te laten halen en ze mee te nemen. Ook heb ik zijn agressiviteit in bijzijn van de kinderen kunnen vastleggen. Dit is bewijsmateriaal en sterk aan te raden voor alle vrouwen en kinderen die mishandeld worden (kan ook filmen met je telefoon of een videocamera of op zn minst audio) Ik heb op internet kunnen vinden dat wanneer kinderen getuige zijn van partnermishandeling, dit een vorm van kindermishandeling is. Dat wil dus zeggen dat mijn ex niet alleen mij maar ook mijn kinderen heeft mishandeld (dat wist ik natuurlijk al,maar ik wist niet dat dat dus ook voor de wet zo geldt). Nu hoop ik dat ik hiermee het ouderlijke gezag kan laten ontzeggen om te voorkomen dat hij de kinderen ontvoert. Daarnaast eis ik van bureau jeugdzorg dat zij onderzoek gaan doen of mijn ex uberhaupt wel geschikt is als vader, want ondertussen ben ik gedwongen een omgangsregeling met hem aan te gaan, en ja, het is waar mijn kinderen houden van hun vader en ik vind ook niet dat ik hun hun vader mag ontzeggen maar ik als moeder heb de plicht om aan hun veiligheid te denken en dus te zoeken naar wat het beste is voor mijn kinderen. Ik hoop dat bureau jeugdzorg kan uitzoeken op welke manier mijn kinderen en gezonde en veilige omgang kunnen hebben met mijn vader. Waar ik overigens ook tegen op loop,is dat wanneer ik praat over alles wat er de afgelopen jaren gebeurt is, ik heel sterk en zelfverzekerd overkom. Maar van binnen ben ik helemaal kapot. Ik merk dat mensen mij daarom minder serieus nemen,omdat ik niet als een gebroken vogeltje voor ze zit. Ze snappen alleen niet dat er zoveel pijn zit,dat ik een keihard harnas heb moeten aantrekken en nu nog even niet weet hoe ik hem weer uit moet trekken.... immers de strijd is nog niet voorbij Dames, bid voor mij en mijn kinderen. En ik hoop dat ik iemand heb kunnen helpen met mijn verhaal.

:: maflingo :: 29-01-2012 [22:01]permalink

Ik ben op het moment vooral bang. Ik ben getrouwd geweest met een buitenlander. Een paar jaar geleden zijn we uit elkaar gegaan, en ben ik met 1 kind, onder dwang, terug naar Nederland gegaan. Gelukkig volgde nummer 2 gauw. Sinds eind vorig jaar is de scheiding eindelijk rond. In het ouderschapsplan staat dat we beiden voogdij hebben, maar ik het laatste woord, want de kinderen wonen bij mij. Er staat in dat ik het contact tussen vader en kids niet mag belemmeren. Ik heb mn best gedaan om dit goed te houden. Maar meneer zelf doet er nix aan, en heeft altijd 101 excuses. Nu komen er dreigementen vanuit het buitenland dat ze de kids willen, en ik ze nooit meer zal zien. Want ik heb me zogenaamd niet aan de regels gehouden. Zegt een vader die de spaarrekeningen van z'n kids heeft leeggeroofd. Ik vraag me echt af of hij een poot heeft om op te staan? En wat als hij de kinderen ontvoert? Wat als hij met een voogdij toezegging komt van de rechter in het buitenland? Iemand hier ervaring mee?

:: Gerania :: 26-01-2012 [14:01]permalink

Het is verschrikkelijk wat er allemaal met onze kinderen gebeurt. Bij niemand kunnen we terecht, elke instantie luistert naar je en de een zegt dit en de ander dat, maar in de tussentijd moeten ze wel gaan. Geestelijk maakt hij mijn dochter kapot met al zijn rechtzaken, het beseffen ho maar. Nu heeft hij weer een rechtzaak aangespannen voor co-ouderschap; we moeten maar weer opdraven. Dat soort mensen kan je kapot maken. Mijn kind heeft zelf een brief naar de politie geschreven dat ze niet wil, maar wordt niet gehoord omdat ze 11 is. Vanmorgen kwam ze naar me toe met de vraag mama zou ik maar tegen papa zeggen dat het me spijt ,waaaaaaaaaaatttt ja dan is het allemaal voorbij mama dit is niet goed voor jouw al die stress. Hoe kunnen mensen dat hun kindjes aandoen? We wensen iedereen sterkte en dat het maar allemaal goed gaat komen.

:: Chantal :: 09-12-2011 [18:12]permalink

Toen ik zwanger was heeft mijn ex mij in mijn buik geslagen en van de trap gegooid. Ik heb uiteindelijk een miskraam gefaked en hij heeft me al roepend en tierend naar het ziekenhuis gebracht en is daar met piepende banden weggeraced en ik en de kids zijn gevlucht. Een week later werd ik wakker en zag ik dat ik enorm veel telefoontjes had gemist. Hij had die nacht het huis in brand gestoken. Hij heeft enkele dagen in de gevangenis gezeten en is onder strenge voorwaarden vrijgelaten. Hij laat mij niet met rust. Is zelf 2 etages hoog geklommen midden in de nacht om mij te bedreigen. Hij heeft me gezegd dat hij de kinderen bij mij gaat weghalen. Maar hij heeft altijd gelogen en hoop dat ook dit een leugen is. Ik ben bang dat hij ons iets gaat aandoen. Hij is echt een psychopaat en is in staat tot familiedramas. Ik wil uit deze nachtmerrie want ik raak op. Ik kan niet rusten want er is elke dag wel iets nieuws dat mij opjut. Hoe lang nog? ik wil veiligheid voor mijn kinderen. Rotsysteem! Het werkt langs geen kanten. Wanneer gaan ze eindelijk doorhebben dat alleen rust en stabiliteit onze kinderen kunnen redden?

:: Aimee :: 28-11-2011 [15:11]permalink

Ik weet niet zo goed waar ik mijn verhaal moet neerzetten. Ik heb samen met een buitenlandse man een kind gekregen. Dit kind is geboren in Nederland, heeft mijn achternaam en heeft alleen de Nederlandse nationaliteit. Mijn ex heeft mij min of meer gedwongen dat hij zijn kind kon gaan erkennen in Nederland. Dit heb ik gedaan omdat ik erg bang voor hem ben, omdat hij mij vaak mishandeld heeft. Ik heb het volledige gezag over mijn kind, want hij wist niet dat in Nederland als je ongehuwd bent dat alleen de moeder het gezag krijgt. Wij zijn nu uit elkaar. Hij is mij nu aan het dreigen dat hij de voogdij wil hebben of zijn kind wil zien. Nu staat in de geboorteakte dat het recht van zijn land toegepast is in de erkenning. Heeft iemand enig idee waar ik meer informatie kan krijgen over de rechten van het kind in dat land en weet iemand of hij perse zijn kind in Nederland moet bezoeken of dat hij het kind kan meenemen naar zijn land voor x aantal dagen per jaar?

:: Zoon van een bezorgde moeder :: 07-10-2011 [13:10]permalink

Ik ben een 24 jarige zoon en mijn moeder heeft naast mij nog een prachtig zoontje van 12 en een prinsesje van 5. Ik lees al de verhalen hier en zie veel overeenkomsten. Mijn moeder zit in een soortgelijke situatie. De ex van me moeder ("verwekker" van mijn halfzusje) heeft mijn moeder bedreigd, gestalkt, achtervolgd, mishandeld en zit zelf in een crimineel circuit en eiste een dnatest. Hij heeft mijn halfzusje enige tijd in de weekend op bezoek gehad. Mijn moeder heeft haar uit angst en ter voorkoming van ernstige situaties mee gegeven, maar doordeweeks ging hij schijnheilig door met stalken, dreigen en achtervolgen. Mijn moeder durfde het huis niet eens meer in als ze van buitenaf kwam. Na al die bedreigingen van de ex heeft ze besloten om de regeling stop te zetten. Mijn halfzusje kwam elke keer als ze bij hem geweest was overstuur thuis, onverzorgd en plaste 's avonds in bed. Ze at daar kant en klare pannekoeken en moest bij hem in bed slapen op een camping omdat hij een paar maanden eerder uit zijn huis is gezet. Ook heeft hij haar een dag langer gehouden, tegen de wil van mijn moeder in. Ze wilde nog de politie bellen maar ze wil niet dat haar dochtertje dat mee moest maken. Dat heeft haar er uiteindelijk toe gebracht om het contact te stoppen. Hij was het er niet mee eens en dreigde haar gewoon op te halen. Dus hebben we de kinderen (mijn broertje en zusje) naar mijn tante gebracht en ik ben terug gegaan naar me moeder, samen met m'n oma en opa in haar huis om dus me moeder bij te staan, mocht hij komen. En ja hoor 7 uur stond hij voor de deur en hij had een brede kerel meegenomen. Mijn moeder heeft meteen de politie gebeld. Wij deden niet open en wachtten op de politie. Politie naderde de ex en haalde verhaal bij hem, even later kwam politie naar ons, wij hebben toen alles uitgelegd en hij werd weggestuurd. Enige weken later kreeg ze een brief, zoals de meeste moeders hier, een brief met de vraag om omgang en vervangende erkenning, Hij is gepakt voor wapenbezit , zit in de criminele circuit en heeft ook nog eens mijn kleine broertje in het gezicht geslagen, en nu vraagt hij om erkenning en omgang? Me moeder heeft een advocaat ingeschakeld. De rechtzaak over de omgang hebben we inmiddels gehad en daar is besloten tot een onderzoek. Nu de erkennig nog. Maar het lijkt er inderdaad op dat we die gaan verliezen. De enige mogelijkheid waarbij een rechter de erkening afkeurt is bij een rapport van een psycholoog waarin vermeld staat dat zodra de "vader" erkenning zou krijgen dat de moeder er onder dor zou gaan en zodanig dus niet voor de kinderen meer zou kunnen zorgen. Het probleem is dat huisartsen en psychologen daar niet zo graag aan meewerken, en dat hebben we zelf ook al gemerkt. Maar mijn moeder gaat er weldegelijk aan onderdoor , ze blijft vechten maar er is geen hoop meer. Ik vind het vreselijk om mijn moeder zo te zien. Ze houdt zich groot bij de kleintjes maar wij praten er wel over en we steunen elkaar maar we zitten allebei met de handen in het haar. Ze heeft steeds meer moeite met het verwoorden, klap vaker dicht terwijl ze vroeger dus echt niet zo was, hartkloppingen en hyperventilaties waarbij ze een pijn krijgt van de borst door naar de arm. Veel moeders gaan hier aan onder door, door de kromme wetten en jaloerse afgunstige mannen "vaders". Ze helpen via de rechter het gezin naar de kloten omdat ze niet weten wat ze moeten doen en zich dus niet volwassen kunnen gedragen. Binnen een maand hebben we de rechtzaak van vervangende erkenning. Ik baal al helemaal want ik mag mijn moeder niet ondersteunen, omdat er verder niemand bij mag zijn en daar baal ik van, want mijn moeder klapt dicht en vooral in het bijzijn van de ex. Angst, stress, onmacht, oneerlijkheid... Bah hoe een mmens wel niet kan zijn... Nou ja ik kan wel vragen of iemand ideeen of tips heeft, maar ben bang van niet. Machteloos moet ik toekijken hoe ons gezin uit elkaar word gehaald, en voor me moeder is het helemaal een ramp; die lijdt hier het meest onder. En de kinderen zijn altijd de dupe van de keuzes van instanties en noem maar op, mijn begrip en medeleven naar alle moeders die hier hun verhaal hebben neergezet en de andere moeders die in zulke onmachtige situaties zijn beland. mvg . zoon van een erg bezorgde moeder

:: Koosje :: 10-09-2011 [12:09]permalink

Ik ben een moeder van 2 kinderen. De vader is een rechtzaak gestart om een omgangsregeling te verkrijgen via de rechter. Zelf heb ik ook een advocaat genomen omdat ik helemaal geen omgangsregeling wens. De vader is aan drugs- en alcohol verslaafd en heeft psychische problemen. De vader heeft zelfmoordneigingen en is in zijn jeugd een aantal keren misbruikt. Hij is heel vaak dronken geweest in bij zijn van de kleine. Ook heeft hij mij mishandeld en mijn dochter geslagen. Helaas heb ik hier geen aangifte van gedaan waardoor ik geen bewijzen heb. Omdat hij de kleine zo snel mogelijk wil zien heb ik een dagvaarding gekregen voor kort geding. Er wordt gezegd dat er altijd in belang van het kind word gekeken maar ik heb mijn twijfels . Deze man liegt alles bij elkaar, hij heeft verslavingen is niet 100% en hij kan een omgangsregeling eisen. Iemand die niet op een kind zat te wachten en toen ik zwanger was heeft hij zijn verantwoordelijkheid niet genomen. Maanden is hij weggebleven en wou daarna als vrienden omgaan. Drugs en drank zijn voor hem belangrijker dan wat dan ook. Iemand die alle geluidsapparatuur van mij verkocht heeft om aan geld te komen voor drugs. Iemand die zijn huis kwijt is geraakt door eigen toedoen. Is wel heel erg bizar dat de rechter dan vindt dat "het hard voor een vader is dat hij zijn kind niet mag zien". Je probeert je kind te beschermen tegen zulke mensen maar je wordt van alle kanten tegengewerkt. Ze hoeven maar een beetje moeite te doen en dan kunnen ze alle bewijzen achterhalen via huisarts, parnasia en zijn werkgever want hij is op staande voet ontslagen wegens alcoholgebruik. Mijn kleine weet niet eens het verschil tussen goed en slecht en hij wordt meegesleurd in de rotzooi van zijn vader. Een man die vrouwen haat en hun als een ding ziet en mij voor kutwijf en kankerhoer uitmaakt mag zomaar een omgangsregeling eisen. Tegenwoordig word er meer in het belang van de zogenaamde vader gekeken dan van het kind , waarvoor is de kinderbescherming dan?

:: Proud Mum :: 04-09-2011 [01:09]permalink

Een jaar of tien geleden leerde ik een hele leuke jongen kennen. Ik noem 'm even A. Na een tijdje leerde ik een vriend van A kennen, B. B leek op zich een rustige jongen. Na B een paar keer gezien te hebben met mijn vriend A vroeg hij mij om een keer af te spreken. A vond dat niet zo een goed idee, maar ik ben toch gegaan. Eenmaal bij hem aangekomen vroeg hij mij of ik nog maagd was, waarop ik "ja" antwoorde. Grootste fout in mijn leven, ik had achteraf beter nee kunnen zeggen. B heeft mij toen verkracht. Ik schaamde me zo erg dat ik dat tegen niemand durfde te vertellen. Nadat B mij verkracht had chanteerde hij mij dat ik een relatie met hem moest beginnen of anders het bekend zou maken bij mijn ouders dat ik geen maagd meer was. Doordat ik zo bang was gaf ik toe en verbrak mijn relatie met A. Nu kwam ik terecht in een hel. Ik moest al mijn vrije tijd met hem doorbrengen. Ik mocht geen vrienden hebben. Ik had met niemand meer contact. Op een dag ben ik met hem gezien door iemand die mijn vader kende. Mijn ouders wilden toen kennis maken met hem. Ik wou het niet. Ze begrepen niet waarom. Doordat mijn ouders bleven aandringen had ik dat tegen B gezegd. Hij zei dat hij kennis zou maken. Toen ik vertelde dat ik dat liever niet had, dreigde hij dat hij tegen mijn ouders zou vertellen dat ik geen maagd meer was. -- zeer nare details geknipt om privacy redenen -- Ik ben na alle mishandelingen en verkrachtingen uiteindelijk weggelopen. Waar B me ook zocht, hij kon me niet vinden. Na anderhalve week vertelde ik pas aan mijn ouders en familie dat ik was weggelopen, maar niet waar ik was. Er was 1 familielid dat ik in vertrouwen nam. Na een tijdje kwam via via ook B er achter. Mijn rustige leven was weer een hel. B dreigde iedereen in mijn omgeving iets aan te doen. Ik wist waar hij toe in staat was. Hij had een wapen en was heel geweldadig. Op een dag trapte hij de deur in van mijn schuilplaats. Ik had geen keus en ben met hem meegegaan. Er volgden 2 jaar van mishandelingen en verkrachtingen. B kreeg gaandeweg last van waanideeën. -- overtuigende details geknipt om privacy redenen -- Op een dag vluchtte ik naar de buren. Ik vertelde waar B mee bezig was. De buurvrouw zei dat als ik klaar zou zijn met werken ik haar moest bellen zodat wij samen naar huis konden gaan. Na werk belde ik haar op en we gingen samen naar huis. Onderweg naar huis kwam een buurman aangelopen en zei dat B was meegenomen door de politie. -- details geknipt wegens privacy redenen -- B heeft toen bijna een jaar gezeten en werd behandeld voor een psychose. Na zijn vrijlating was B veranderd in een rare verwarde jongen. Een gedeelte van mijn familie had medelijden met hem en nodigden hem uit om een keer langs te komen. B heeft mij toen opnieuw verkracht. Na 2 maanden kwam ik erachter dat ik zwanger was geraakt na die verkrachting. Ik kreeg het niet over mijn hart om een abortus te laten plegen en besloot het kind te houden. Ik werd steeds dikker en je kon zien dat ik zwanger was. Toen B erachter kwam dat ik zwanger was zei hij dat ik abortus moest plegen omdat ik hem niet wilde dan wat moest ik met een kind van hem. Hij vergat dat het ook mijn kind was en in mij groeide. B begon opnieuw met dreigementen en zei dat mijn kind niet levend geboren zou worden. Gelukkig kwam hij opnieuw vast te zitten. Een paar maanden na de geboorte kwam hij vrij en wilde mijn zoon zien. Mijn moeder vond dat hij dat recht had. Zij wist niks over die verkrachting omdat ik het niet durfde te zeggen. Ik heb me daar altijd voor geschaamd. Na twee maanden kwamen de mishandelingen en de bedreigingen weer omdat ik niet verder met hem wilde gaan. Op een zeker moment probeerde hij me te wurgen. Ik kreeg geen adem en mijn zoontje dat ik op het bed had neergelegd, bleef maar huilen. B liep naar mijn zoontje toe en gaf hem een klap omdat hij niet tegen het gehuil kon. Ik rende naar B toe en duwde hem opzij. Ik schold hem uit omdat hij het lef had om mijn zoontje een klap te geven. B liep mijn kant weer op. Net toen ik mijn zoontje wilde pakken trok hij mijn haar en ik gilde van de pijn. Een ander familielid dat ook in dat huis aanwezig was hoorde dit en kwam de kamer binnen en duwde B opzij. Ik pakte mijn kind en rende het huis uit. Mijn ex bleef daarop mijn familie bedreigen. Ieder keer dat had hij mij in het verleden heeft mishandeld en bedreigd had ik aangifte gedaan. Er was alleen helaas nooit iets mee gedaan. Ik ben zelfs naar de Farr arts geweest die mijn verwondingen aan de politie heeft doorgegeven. Ik belde iedere keer als hij voor de deur bij mijn moeder kwam de politie en heb toen een urgentie aangevraagd. Het huis dat ik uiteindelijk kreeg was een veilige haven voor mij en mijn zoontje. Ik kwam erachter dat B weer een psychose had gekregen en in een inrichting was opgenomen. Het kon me allemaal niks schelen. Wij waren veilig. Een paar maanden later kreeg kwam ik weer in contact met A. Het was weer net als vroeger. We konden goed praten en er kwam weer een band en ik was eindelijk gelukkig. Hij kwam terug in mijn leven en in het leven van mijn zoontje. Alles lijkt perfecht. A zag mijn zoontje als zijn kind en mijn zoontje hem als pappa. A wilde mijn zoontje erkennen als zijn kind. We hebben alles opgezocht en kwamen erachter dat het mogelijk was. Eindelijk het perfecte leventje dacht ik. Toen wij op het punt stonden om het definitief te maken krijg ik een brief van de rechtbank in de brievenbus dat B een omgangsregeling wilde en mijn zoontje wilde erkennen. Bij de brief is ook een bevolkingregister van mij en mijn zoontje waarop mijn adres staat vermeld. Die brief heeft B ook gehad waarom mijn adres staat vermeld. B kwam bij mij voor de deur en begon weer te dreigen. Mijn zoontje werd na die nachtmerries uit het niets druk en toonde agressief gedrag. Ik werd op het consulatieburo doorverwezen naar een kinderpedagoog. Uiteindelijk werd mijn zoontje doorverwezen naar een specialist om te kijken hoe erg mijn zoontje door B z'n stalking voor onze heilige haven is beschadigd. B hield maar niet op met stalken, ondanks aangiftes. Dus ik besloot om steeds met mijn zoontje te vluchten. Na een tijdje toen ik erachter kwam dat wij zo niet verder konden schakelde ik een advocaat in die mij doorverwees naar Stichting Arosa. Ik kreeg gesprekken met een medewerkster van Stichting Arosa om over mijn angst heen te komen. Tijdens de eerste rechtzitting was ik een paar maanden zwanger van het kind waarvan A de vader is. B heeft ook tijdens mijn zwangerschap gedreigd dat mijn kindje niet levend geboren zou worden. De rechter besluit dat er een onderzoek moet komen of het wel verstandig is dat B in het leven komt van mijn zoontje. Ik krijg na een half jaar het eerste gesprek met de Raad voor de kinderbescherming die uiteindelijk besluit dat het niet verstandig is om B toe te laten in het leven van mijn zoontje vanwege zijn verleden en instabiliteit. Ik kon me niet beter wensen. Nu was het afwachten totdat de rechter zijn besluit zou nemen. En ja hoor er kwam weer een brief met de datum van de rechtzitting. Mijn advocaat adviseerde mij dat ik niet aanwezig hoefde te zijn. Fout advies. Ik ben toen niet geweest. Ik heb netjes een brief geschreven waarom ik niet aanwezig was. Ik was als de dood voor B. Ik legde in die brief uit over mijn verleden met B. Die brief kwam volgens mijn advocate te laat bij haar en zo kon zij de brief niet meenemen naar de zitting. De rechter twijfelt en wilt een beschermingsonderzoek. Een maand na de rechtzitting kwam ik toevallig een kennis tegen die vertelde dat B een paar dagen voor de rechtzitting was neergestoken omdat hij onder invloed van van alles met iedereen zomaar ruzie zoekt. Mijn dochtertje - dat niet van B is - wordt inmiddels ook in al die onderzoeken gemengd; onderzoeken die B zou moeten krijgen. Hij is niet in staat om voor mijn zoontje te zorgen gezien zijn verleden en zijn losse handjes. Ik heb mijn contactpersoon van de Raad van Kinderbescherming op de hoogte gebracht dat hij is neergestoken. Hij was hiervan niet op de hoogte. Wat voor onderzoeken worden er daar dan gedaan als ze hier niet van op de hoogte zijn? Wat als hij die omgangsregeling had gekregen en mijn zoontje bij die steekpartij had gestaan? Hoe zit het met dit rechtssysteem? Hoe is het mogelijk dat de rechter twijfelt? Ik heb bewijzen ingeleverd bij mijn advocaat en de contactpersoon van de Raad van Kinderbescherming dat B deigde de familie van A wat aan te doen als A en ik niet uit elkaar zouden gaan. Ik snap niet dat na het besluit van de Kinderbescherming en het bewijs van dreigementen er niks door de rechter wordt gedaan. Nu over 6 maanden zal alweer de 3de zitting komen. Na de 2de had het duidelijk moeten zijn! Het is diep triest dat men niet inziet, of niet wil inzien, hoeveel impact dat heeft op kinderen! B zou moeten nagekeken en onderzocht worden. Hij is geschift.

:: Ziza :: 26-04-2009 [12:04]permalink

Ik ben 7 weken zwanger en kwam hier pas achter toen mijn ex, G, het had uitgemaakt. Hij kon geen relatie aan, was er niet klaar voor. Ik heb hem het nieuws vertelt waarna hij een abortus eiste. Daarna vertelde hij me dat hij psychoses heeft gehad in het verleden en opgenomen is geweest voor langer dan een jaar. Hij slikt nog steeds medicijnenen is ok onder behandeling van een psycholoog. Hij is voor 80% arbeidsongeschikt omdat stress psychoses kan opwekken. We zijn een week verder en elke dag zoekt hij op een andere manier contact. Dan weer aardig dan weer emotioneel dan weer manipulerend dan weer bedreigend. Ik heb geprobeerd met hem te praten, en op zo'n moment is hij heel aardig en 'normaal'. Het volgende moment stuurt hij een mail met een heel andere strekking van wat er is besproken en vult hij van alles voor mij in vol verwijten. Hij is zo boos op me en verwijt mij alles. Ik wil hem niet bij de opvoeding van het kind hebben, maar hij zegt dat hij wel contact wil met het kind. Ik weet dat hij geen rechten heeft, maar je hoort weleens van die verhalen van mannen die heel ver gaan en daar ben ik echt heel bang voor op dit moment. Heeft iemand advies?

:: Posselien :: 05-03-2009 [10:03]permalink

De omgangsregeling is destijds 2004 bij mij en m'n ex-partner gebaseerd op de volgende gerechtelijke afspraak: Dat m'n exman alcoholist is. I.v.m dat alcoholisme en het vele geweld van zijn kant is de omgangsregeling in 2004 aangepast door de kinderrechter, 1x in de 2 weken bij moeder thuis,anderhalf uurtje. Als m'n ex een "normale" omgangsregeling wil moet hij met een medische verklaring aan kunnen tonen dat hij niet meer alcoholverslaafd is, zodat de kinderen in een voorspelbare,veilig milieu kunnen verkeren. Tussen 2004 en 2007 vertoont m'n ex-partner voortdurend manipulatief gedrag. Zo zegt hij bijvoorbeeld tegen de kinderen: ga maar stiekem naar Oma, niets tegen mama zeggen. Ik heb mijn kinderen al meerdere malen weggehaald bij hun oma, die ook een drankprobleem heeft. Hij haalt m'n oudste dochter (destijds 10 jaar oud) ongevraagd op van school en neemt haar mee naar het woonwagenkamp waar hij woont. In 2007 heeft er een rechtzaak plaats gevonden, omdat hij de kinderen op het woonwagenkamp wilde 1x in de 14 dagen... De uitspraak luidde: Ouders dienen dit onderling zelf op te lossen met behulp van mediation van de RVDK. Hij is totaal niet op komen dagen,en uit mijzelf heb ik op de RVDK aan gegeven: oudste dochter 1x in de 2 weken een weekendje naar het woonwagenkamp, we proberen het (met vraagtekens van mijn kant); de jongsten van 10 en 6 worden vrij gelaten. Mijn oudste dochter is in 2007 2x een weekend op het woonwagen kamp geweest en kwam ook twee keer doodziek thuis,mede omdat ze daar op de koude grond ligt, astma aanvallen krijgt en last van haar eczeem. Vanaf die tijd gaf ze ook aan niet meer te willen. Na die periode sept t/m dec 2007 kwam vader onverwachts bij school,en wachte haar op en nam haar dan uren en uren lang ongevraagd mee, waar ik een melding van moest doen bij de politie. Ook kwam hij stennis schoppen aan de voordeur,terwijl ik heel even weg was. De oudste dochter raakte elke keer heeel erg over haar toeren. In April 2008 is mijn dochter na 3 maand uit huis te zijn geweest weer definitief thuis komen wonen en kregen we intensieve begeleiding van het orthopedagogisch centrum voor mijn dochter,en het gezin,ook is mijn dochter in april aangemeld bij de Jeugd en kinderpsychiatrie en heb ik haar laten onderzoeken van A tot Z,en is er een diagnose gesteld en een rapport opgemaakt en daaruit bleek dat mijn dochter ADHD heeft, een traumatische stress stoornis (bang voor vader) en een angst stoornis voor vader, loyaliteitsproblemen (kinderen kunnen niet kiezen). En dan zeker niet tussen een ouder die zijn kinderen een verkeerd voorbeeld geeft, namelijk dat alles mag,alles kan,en alles wat God heeft verboden, en de andere ouder (IK), die juist structuur en duidelijkheid biedt. Alle rapporten, verslagen, meldingen en aangifte's heb ik opgestuurd naar mijn advocaat om het èenhoofdig gezag aan te vragen,en ALS HET TOCH MOET:om de bezoekregeling onder begeleiding te doen via een omgangshuis. De kinderen willen geen onrust, vragen nooit naar hun vader en zijn vooral bang! Zes jaar naar mijn scheiding is het nog niet rustig en moet ik als moeder steeds op mijn hoede blijven voor het onvoorspelbare gedrag van vader. De kinderen zijn daar het grootste slachtoffer van.

:: ongehoorde lucht :: 18-02-2009 [23:02]permalink

Ook ik ben een alleenstaande moeder van een dochter van 3. Vlak nadat ik wist dat ik zwanger was ben ik weggegaan bij mijn ex. Ik kon het echt niet meer aan dat hij continue zei dat ik het maar moest laten aborteren. Mijn dochter werd geboren en hij liet niks van zich horen. Nu na 3 en een half jaar wil meneer omgang. Dit heeft hij ook bij de rechter gekregen. Nu wil ik eigenlijk in hoger beroep gaan, maar vraag me af of dit zin heeft. Ik vind het zo erg dat vaders zomaar dat recht krijgen. Ik zal alles proberen dat dit mooi niet doorgaat. Wie kan mij daarbij helpen? Ik ben er echt moedeloos van.

:: doortje doorzon :: 25-01-2009 [18:01]permalink

Ach het lijkt tegenwoordig wel normaal, als ik dit zo allemaal lees... Ook ik heb te maken gehad met mishandelingen en huiselijk geweld, ook ik heb aangifte gedaan... de rechter heeft doodleuk gezamelijk gezag uitgesproken terwijl er hier een ondraaglijke situatie is. De rechter heeft ook een bezoekregeling uitgesproken, want ja papa's hebben tegenwoordig evenveel rechten als mama's, maar dan wel wanneer het papa uitkomt natuurlijk! Nu na 1,5 jaar uit elkaar te zijn, wij elkaar bijna afslachten als het kind word gehaald en gebracht, ik geen sociaal leven meer heb omdat ik mij niet meer wil verdedigen. Ik heb via mijn advocaat aangegeven dat ik wilde verhuizen naar de randstad. Ik heb geen tegenreacties gekregen van zijn advocaat, maar nu ik een huis heb toegewezen gekregen krijg ik te horen dat meneer niet achter mijn verhuizing staat en het dus wil stoppen! Snap niks meer van de rechters van tegenwoordig. Dit kan toch nooit in het belang van mn kind zijn... ik verhuizen voor rust en het verwerken van alles, m'n oudste zoon heeft trauma begleiding, maar neeeee vaders hebben rechten. Pfff aan het gas met die klootzakken die voor God willen spelen.

:: janna :: 08-12-2008 [22:12]permalink

We leven in een rare wereld: de wetten veranderen ze zo maar, zonder ook maar naar een situatie te kijken. Hoe kun je een kind naar iemand toesturen, wetende dat diegene het kind jaren heeft mishandeld? Dan moeten kinderen dus naar iemand toe die hun geestelijk en lichamelijk vernield heeft. Maar het kan ook anders hoor. Zelf ben ik jaren door mijn ex mishandeld, zelfs in mijn zwangerschap. Dat ging zo jaren door: mijn kinderen die gierend de straat op liepen, omdat mama weer eens door de kamer werd geslagen of de hele huisraad werd vernield. Na 8 jaar durfde ik eindelijk uit het huwelijk te stappen, maar 4 jaar lang ging ik weer steeds terug, dus het duurde 13 jaar met elkaar. Mijn ex-man was eerder getrouwd geweest en ik geloofde die verhalen die deze vrouw vertelde nooit. IK heb het dus zelf ondervonden dat het wel waar was, helaas. Uit dit huwelijk had mijn ex ook een kind. Na de scheiding heeft hij nooit weer naar haar om gekeken. Aangezien hij met onze kinderen langer omgang had, denk je dus dat hij met hun een band heeft. Ik heb mijn ex vergeven en wilde ondanks wat er tussen ons was gebeurd, de kinderen hun vader niet ontnemen. Maar het contact moest telkens van mijn kant komen, ik moest smeken of hij de kinderen ophaalde. Dat hun vader zo weinig belangstelling voor hen toonde, heeft de kinderen zoveel verdriet gedaan en nog steeds. Daarom heb ik zo gevochten voor contact tussen hen en de vader. Ik schreef en belde waarom hij de kinderen niet op kwam zoeken, soms ons huis voorbij reed, naar een kennis in de buurt toeging en niet eens ff naar de kinderen toe kwam. De kinderen waren behoorlijk beschadigd, omdat ze dachten dat het aan hen lag en ik heb toen hulp voor ze gezocht. De hulpinstanties hebben mijn ex gevraagd mee te werken, maar ook die kregen een deksel voor hun neus. Tuurlijk wilde hij het beste voor zijn kinderen en hield hij van ze, maar ja, liefde liet hij niet zien. Geestelijk gingen de kinderen er aan onderdoor. Dus besloten we het contact te verbreken en de kinderen aan het idee te laten wennen, dat het voor hun beter was leren omgaan dat vader niks met hun wil. Dan ga je naar de rechtbank om volledige voogdij aan te vragen, want we hadden gezamenlijk gezag en zonder mijn ex zijn toestemming kon ik niets beginnen, wat hulp aan gaat. Telkens moest ik via de advocaat dwingen om een handtekening, want beide ouders moesten tekenen voor hulp. Weken liet hij niets horen van hem, maar toen we voor de rechtbank moesten was hij er in eens. En ja, mijn ex deed hun geloven dat hij voor de kinderen er wilde zijn en van ze hield. Hij zei nog dat hij juist niet eens op de hoogte was gehouden hoe het ging met de kinderen. Dat terwijl de rechter het bewijs van de hulpinstanties voor de neus had liggen, dat vader totaal niet mee werkte. Mijn kind moest twee maanden wachten op hulp omdat mijn ex niet had getekend en zij niets mochten doen. Een week voor de rechtbank tekende hij pas. Ik kreeg niet de volledige voogdij over de kinderen, want beide ouders behoren het gezag over de kinderen te hebben was de uitspraak. Wel werd er door de rechter vastgesteld, dat de vader behoorde mee te werken aan het herstel van zijn kinderen. We waren de rechtbank nog niet uit en de vader verdween met de noorderzon en heeft tot op heden niets meer van zich laten horen. En dan lees je nu dat zo'n wet er door is en dat een kind ook naar een vader moet ook al is er geweld gepleegd. Daar waar een kind zijn vader zo hard nodig heeft, maar vader niets van zijn kinderen wil weten, dat mag zomaar. En een kind die niets van zijn vader wil weten, omdat die hem mishandeld heeft, daar sturen ze zo'n kind naar toe. Als je dan als moeder zo'n vader uit het gezag wil hebben, kan het niet. Dus je mag je kind geestelijk en lichamelijk gewoon mishandelen, want vader heeft recht op zijn kinderen, zegt de wet blijkbaar. Een vader die zijn kinderen mishandeld of totaal geen enkele liefde en belangstelling heeft moet uit het ouderlijk gezag worden gezet: zo'n wet moet er komen. Als een vader of moeder goed is voor zijn of haar kind, vind ik dat hij of zij de kinderen ook behoort te zien. Maar laten die meneertjes in hun pakkie, die dit hebben er door geduwd maar eens wakker worden. Ik heb nooit de bezoekregeling tegen gewerkt, er juist voor gevochten. Maar mijn kinderen hebben een vader die niets van hen wil weten en daar mag hij wel gezag over hebben. Dubbel is dit.

:: Trailfinder :: 07-10-2008 [21:10]permalink

Wie kan mijn meiden helpen? Ik heb sinds mijn (v)echtscheiding dik 5 jaar geleden zo ongeveer met alle hulpverlenende instanties ervaring opgedaan. Het begon met Jeugdzorg omdat mijn ex niet wilde overleggen over de omgangsregeling met de kinderen, toen tien en acht jaar oud. Jeugdzorg adviseerde een mediator maar mijn ex wilde niet meewerken. Mijn ex spande een kort geding aan. Hij eiste van de kinderen dat zij aan hem moesten aangeven wanneer ze wilden komen. Iets wat ze natuurlijk niet deden, kinderen willen duidelijkheid. Als ze die niet krijgen pakken ze die zelf wel. De kinderrechter zette een nieuwe omgangsregeling op papier. Na twee jaar vechten en een problematische omgang, stapten de kinderen uit de strijd door tot twee keer toe aan te geven niet meer naar hun vader te willen. Vader bleef hen op alle mogelijke manieren tot omgang bewegen. Tijdens de omgang en ook daarbuiten, via mailcontacten en sms berichten, blijft hij mij, hun moeder, zwartmaken bij de kinderen. Ik heb vele mails in mijn bezit geadresseerd aan de kinderen, vol met scheldnamen, beschuldigingen en verwensingen naar mij toe. De kinderen raken door dit alles in de war en komen in een loyaliteitscrisis terecht. Een normaal gesprek hierover met vader is niet mogelijk. Wat er ook gebeurd om welke reden dan ook, hij legt tegenover de kinderen van alles de schuld bij mij neer! Als de kinderen niet naar hem toe willen bezorgt hij hen hierover een schuldgevoel en beweegt hemel en aarde om ze om te praten met behulp van loze beloftes en cadeaus waarna het hele spelletje weer van voren af begint. Uiteindelijk heb ik via de kinderrechter de RvdK een onderzoek in laten stellen. Ik heb een prachtig rapport waarin uitstekend de problematiek wordt beschreven. Echter, de Raad doet niets omdat meneer niet mee wil werken. De kinderrechter legde opnieuw een omgangsregeling vast. Deze regeling heeft meneer niet één keer nageleefd, hij is hier ook niet tegen in hoger beroep gegaan. Hij heeft wel een brief naar de Raad geschreven akkoord te gaan met de uitspraak, alleen houdt hij zich er niet aan. Nu heeft hij via de mail de kinderen laten weten met ze te breken. Als ze volwassen zijn mogen ze wel weer komen. Maar, ondanks de duidelijke mail blijft hij de kinderen sms'en en mailen dat ze te allen tijde bij hem welkom zijn. De kinderen worden er gek van! Inmiddels heb ik mijn kinderen aangemeld bij MW met de hulpvraag hoe ze met vader om moeten gaan. Nu kreeg ik bericht dat ze MIJ willen helpen hoe om te gaan met de omgangsregeling! Ik heb gemeld dat vader met de kinderen gebroken heeft en ze toch lastig blijft vallen. Nu kan ik opnieuw het traject in! Dik drie jaar ben ik al bezig om hulp te krijgen. Ik heb drie jaar geleden een psycholoog gevraagd: 'krijgen de kinderen ook last van het gedrag van vader, hetzelfde gedrag wat voor mij de reden tot scheiding was?' Ja, ze hebben er last van! Ze kunnen er niet los van komen omdat ze gewoon te jong zijn. Het enige resultaat dat ik geboekt heb is een kast vol met verslagen waarin heel duidelijk vermeldt staat wie en wat het probleem is. Bedankt daarvoor allemaal, alleen doet niemand iets met deze informatie! Help! Waar, wanneer en vooral wie kan en wil mijn meiden helpen? Vragen en opmerkingen: Mijn verhaal is helaas niet uniek. Er zijn velen die tegen de hulpverlening aanlopen en niet geholpen worden omdat die kerels niet mee willen werken. Alleen, de kinderen worden de dupe hiervan! Die kerels willen in feite alleen hun ex lastig vallen, hen laten zien dat ze nog steeds de macht hebben en het interesseert hen niet dat ze hun eigen kinderen de vernieling in helpen. Wij moeders mogen puin ruimen en scherven rapen!

:: Eline :: 02-10-2008 [23:10]permalink

Graag wil ik mijn verhaal kwijt. In 2001 ging mijn ex ervandoor, na ellende met drank, drugs, en geestelijke mishandeling. Onze 2 zoontjes toen 5 en 1 jaar sprongen een gat in de lucht. Wat erg opviel was dat mijn zoon van 5 erg stil was en me ontweek. Op een dag vroeg ik hem wat er mis was en hij antwoordde:"Dat mag ik niet zeggen mama, want dan ga jij dood? Een ijskouwe hand omvatte mijn hart en ik voelde dat er iets erg kwam. Hij wilde niks zeggen ik heb hem toen voorgesteld om te tekenen wat hij dacht, dan hoefde hij niet bang te zijn voor mama en kon ik hem helpen. De tekeningen die hij maakte, maakte mijn ergste nachtmerrie waar : seksueel misbruik. Ik ben naar mijn advocaat gegaan, heb kinderbescherming en jeugdzorg ingeschakeld etc. Er volgden vele rechtzaken waar hij alles ontkende en op omgang stond. Mijn jongste zoon had altijd kapotte billen, vaak naar de dokter enz. Het kind van 5 maakte duidelijk dat iets met billen gebeurd was en dat ze, toen hij nog thuis was, tv moesten kijken met papa als mama snachts sliep. Ik wilde absoluut niet dat hij nog in de buurt van de jongens kwam. Maar de rechter besliste dat er omgang in het omgangshuis moest komen. De vader kwam niet opdagen of was ziek en ga zo maar door. Jarenlang ben ik omgangshuizen afgelopen met twee bange kinderen die niet naar hun vader wilden. De rechter vond dat ik geen medewerking gaf terwijl ik zo bang was om mijn kindjes en bepaalde omgang met vader en de kinderen in ons huis,waar alles gebeurd is en hij binnen onze veilige muren kwam. Onder begeleiding van jeugdzorg vonden de bezoeken plaats: volgens medewerker jeugdzorg waren de kinderen bang en was omgang niet gewenst. Toen vader zich ook nog dak en thuisloos liet verklaren om onder kinderalimentatie uit te komen besliste de rechter uiteindelijk tot geen omgang. Hij heeft nog steeds ouderlijk gezag en stalkt ons al 7 jaar. Hij is vlak in de buurt komen wonen, op de route van huis naar school en de kinderen zien hem dagelijks en blijven bang. De kinderen hebben een studioverhoor gehad bij de recherche en therapie bij riagg, die duidelijk stellen in eindrapport dat sexueel misbruik is vastgesteld en behandeling nodig. Deze situatie duurt nu al zeven jaar! Ik wordt zo moedeloos van de rechtsgang in Nederland. Vaders die hun kinderen willens en wetens kapot maken is toch niet te begrijpen?Het is een lang verhaal en niet duidelijk uit te leggen in dit bericht. De vader is niet veroordeeld vanwege niet genoeg bewijs maar kinderen verzinnen dit niet zomaar. Nu jaren later vertellen ze nog steeds hetzelfde Mijn hele gezin heeft er erg onder te lijden gehad en we lijden nog steeds, omdat hij ons niet met rust laat. Bovenop al deze ellende heeft hij een zaak aangespannen om de kinderalimentatie te stoppen die een rechter in 2002 heeft vastgesteld. De kinderalimentatie is stopgezet met terugwerkende kracht en ik moet een aanzienlijk bedrag van duizenden euro`s terug betalen. Een zeer bezorgde moeder

:: Knokkende moeder :: 11-09-2008 [14:09]permalink

Ik ben nu een aantal jaar gescheiden en heb 2 minderjarige jongens. De reden van mijn scheiding was het zeer agressieve gedrag van mijn toenmalige man én zijn buitenechtelijke 'uitstapjes'. Toen is de ellende begonnen: ik nam mijn kinderen in bescherming omdat hij erg agressief kon zijn, dus bleef me voorhouden dat de bezoekregeling echt niet meer mocht worden dan 1 dag in de 2 weken, want wilde ze thuis in bed laten slapen. Na een hoop gesteggel en mediation, hebben we uiteindelijk een bezoekregeling van 1 zaterdag per 2 weken op papier gekregen. Regelmatig kwam mijn ex de kinderen niet eens halen, maar als hij ze al kwam halen was hij niet eens geinteresseerd in nieuwtjes van de kids. Het was kids inladen en wegwezen. Steeds meer kreeg ik het vermoeden dat er iets speelde: de kids kwamen vaak verdwaasd thuis en waren de dagen erna onhandelbaar; de jongste droeg nog een luier en kwam vaak met dezelfde luier weer thuis; ik had dagen nodig om de kids weer vertrouwen en rust te geven en om de billetjes van de jongste te genezen. Er zijn zelfs keren bij geweest dat hij ze niet naar huis bracht, één keer kwam hij ze 7 uur te laat thuis brengen. Je wordt dan knettergek en de politie doet helemaal niets! Niemand wist waar hij was, ik had zijn adres niet, want dat was zijn grootst bewaarde geheim (dit heeft hij later van de mediator wel moeten geven). Na een tijd begon de oudste steeds te spugen een dag voordat hij naar zijn vader moest. Eerst legde ik die link niet, maar later dacht ik dat heeft met die bezoekjes te maken, maar tegen mij durfde hij gewoon niets te zeggen. Uiteindelijk wilde de huisarts met hem praten en daar begon mijn oudste te vertellen dat hij en zijn (toen 2 jaar oude) broertje werden geslagen en geschopt! Met de huisarts had ik toen afgesproken dat ik met mijn ex een gesprek zou aangaan, maar zonder beschuldigingen, dus ik deed dat. Ik vroeg aan hem of hij een vermoeden had waarom de oudste steeds zo ziek was en dat hij met de huisarts had gesproken. Natuurlijk wist hij van niets en ik sprak met hem af dat hij voortaan maar een paar dagen van te voren moest bellen en het de kids zelf moest vragen of ze wilde komen, daar stemde hij mee in. Ik dacht hier goed aan te hebben gedaan, ik gaf hem nog een kans en hij wist nu dat er op hem werd gelet en ik gaf de kids een kans door hun vertrouwen hiermee terug te krijgen. Wij hebben hem na dat gesprek nooit meer gezien of gehoord, geen telefoontje, geen brief, geen alimentatie, niets! Het is nu 3 jaar later, het gaat geweldig met de kids, ik ben inmiddels hertrouwd en de kids zien mijn nieuwe man als vader, kortom een heel gelukkig gezin die gelukkig een nieuwe start hebben gekregen. Nou dus niet! Omdat ik tegen problemen aanliep wat ID-kaart en schoolkeuze etc. betreft waar mijn ex ook voor moet tekenen, omdat we nog steeds gezamelijk gezag hebben, maar hij steeds onvindbaar is, dacht ik een gezagswijziging aan te vragen. Ik ben afgelopen week naar de rechtbank geweest en, jawel, met had hem kunnen vinden en was er zowaar. Ik stapte in een nachtmerrie: de rechter vond namelijk dat vader zijn rechten nog niet helemaal verspeeld had en dus moest er zo snel mogelijk weer omgang komen! Bijna 3 jaar van de aardbol verdwenen te zijn, nooit meer iets laten horen, je kids ongenadig geslagen, geen kinderalimentatie betaald en dan je rechten nog niet verspeeld? Kortom, het komt erop neer dat ik voor een gezagswijziging naar de rechtbank ging en in plaats daarvan met een opgelegde begeleide omgangsregeling naar huis ging. Kon ik de kids gaan vertellen dat hij hen een uurtje per 3 weken wil zien in een muffig hokje bij jeugdzorg! Jeugdzorg moet dan een rapport opstellen, waaruit zal moeten blijken wat de volgende stappen moeten zijn. Dan mag ik toch hopen dat die zogenaamde 'professionele' mensen mijn ex zullen doorzien, want laten we wel wezen, 1 uurtje in de 3 weken kun je makkelijk toneel spelen en de perfecte vader uithangen. De oudste vertelde ik gisteren dat mijn ex wel eens kon gaan bellen. Hij zei: "die wil ik niet spreken, maar als jij hem aan de telefoon hebt dan kan hij mij horen he, en hij heeft toch zeker geen sleutel van ons huis hè mama"?. De rechter gaf mijn ex zelfs het advies mee dat hij zich maar zo snel mogelijk bekend moest gaan maken bij zijn kinderen d.m.v. brieven of kadootjes. Dat is dus gewoon advies om je kinderen om te kopen! Ik sta met mijn rug tegen de muur, als ik niet meewerk ben ik in hun ogen de boeman, maar als ik wel meewerk betekent dat voor mijn kinderen: nachtmerries, spugen, woedeaanvallen, angsten, depressies, ik weet het niet meer. Wat moet er ooit nog van mijn kinderen terecht komen? Mijn ex is zeer agressief en heeft daarvoor ook bij psychiaters gelopen; allemaal dingen die aantoonbaar zijn. De kinderen hebben recht op hun vader wordt er dan gezegd. Alsof die kinderen op een vader met losse handjes zitten te wachten, die hen heeft mishandeld en vervolgens zich 3 niet meer heeft laten zien! En als je zegt dat je de kinderen wilt beschermen, zien hun dat even anders he, want dan ben je gewoon een moeder die niet meewerkt!

:: moeder met ex-gedetineerde ex :: 10-07-2008 [13:07]permalink

Hallo, Ik ga niet het hele verhaal doen want dat is gewoon te veel, ik kan er een boek over schrijven. Ik heb een kind van onder de twaalf. De vader heeft 2 maal in gevangenis gezeten voor poging tot moord en doodslag. Hij kwam vast te zitten toen mijn kind pas net een paar maanden oud was en kwam vrij na een aantal jaren. Het kind is niet erkend door vader en ik heb alleen gezag. Ik ben ook niet getrouwd geweest met hem, maar heb eigenlijk alleen een paar maanden samengewoond toen ik zwanger was. Toen hij vrij kwam hebben we onderling omgang afgesproken. Dat liep totaal uit de hand en liep onder meer uit op stalking. Een keer, toen ik oppas thuis had, heeft hij mijn kind uit huis meegenomen. Ja, inderdaad dat is ontvoering. Politie kwam erbij, ik heb aangifte gedaan, de zaak is vervolgens geseponeerd. Hij heeft mij geprobeerd te wurgen, midden op straat, waar mijn kind bij stond. Aangifte gedaan, geseponeerd op grond van gebrek aan getuigen. Aangifte of meldingen: je hebt er niks aan als je te veel meldingen doet, dan is het ook niet goed en wordt je niet serieus meer genomen. Dus wat moet je dan? Vervolgens meer bedreigingen met de dood en stalking. En de politie zegt niks te kunnen doen, pas als het uit de hand loopt. Tja, dan kan het ook te laat zijn. Hij ging naar de rechter voor een omgangsregeling. Het antwoord van de rechter was: mediation. Tijdens de mediation heeft hij zich gedragen als een wolf in schaapskleren. Ik wist niet dat ik uiteindelijk nooit daarvoor had moeten tekenen, maar goed je doet je best ervoor. En dan sta je daar met je mooie handtekening en een waardeloze omgangsregeling. Hij houd zich niet aan regels die er in staan. Hij brengt alles over via mijn kind. Extra dagen willen en dan uiteindelijk zeggen: 'ja, ik heb je moeder gevraagd of je een keertje extra mag komen, dan kunnen we wat leuks gaan doen, maar je mocht niet'. Dat is maar een klein voorbeeld en nog niks vergeleken bij de rest. Voortdurende geestelijke manipulatie. Mijn kind is altijd kwaad op mij. Altijd. En dan moet je ook nog eens een advocaat hebben die misschien in een gewone scheidingzaak wel goed kan zijn, maar deze zaak ligt net iets gecompliceerder. Na 3 jaar is nu omgang gestopt via die advocaat, waarbij mijn kind 1x niet is geweest. Ik heb gelijk kort geding gekregen. Bij de rechter heeft hij aangegeven opnieuw mee te willen werken aan mediation. Ik heb hem dat voordat ik de omgang stopte ook gevraagd, maar hij wilde er toen niet niet aan mee werken. De rechter, die er echt zin in had, zei met andere woorden: 'Wat doen jullie hier eigenlijk dan als jullie dat allebei willen?' Ik kreeg de uitspraak per post: een dwangsom van 500 euro per keer als ik mijn kind thuis hou. Nou geweldige advocaat! Als ze mij van te voren had verteld dat als ik het zou stopzetten, dit kon gebeuren, dan had ik dat natuurlijk nooit zo gedaan! Nou moet mijn kind weer gewoon naar hem toe en is er dus niks veranderd. Ik heb nu wel een andere advocaat op gezocht die gespecialiseerd is in dit soort zaken. Ik heb er een goed gevoel bij, maar we zullen zien. Stand van zaken nu: hij wil toch maar niet meewerken aan mediation en alimentatie wil hij ook niet gaan betalen. Geestelijke manipulatie gaat gewoon door en het opgestook van mijn kind tegen mij ook. Ik heb al een kinderpsycholoog bij mij thuis gehad om een spelletje te doen met mijn kind. Nou wat daar uit kwam kon ik zelf ook wel vertellen, sterker nog dat heb ik hem verteld. Zijn bevinding was om kind meer omgang met vader te geven zodat het beeld over hem realistischer wordt. Ahum! Ok, ik heb gezag, maar waarom merk ik daar zo verrekte weinig van, want ik heb echt helemaal niks te vertellen! Als je allemaal harde bewijzen nodig bent om maar sterk te staan bij een rechter, nou zeg het maar, hoe kom je eraan, met al die seponeringen? Helemaal als de vader precies weet hoe het rechtsysteem in elkaar zit. En dan vinden mensen het zo raar als een vader, de moeder van zijn kinderen en daarna ook de kinderen doodschiet, zoals tegenwoordig steeds vaker lijkt voor te komen. Politie kan niks eerder doen: die komt ook pas als het te laat is. Echt een veilig gevoel geeft dat. En hulp...welke hulp, van het het kastje naar de muurhulp. Er zal heel wat moeten gebeuren in het rechtsysteem, wil dit grote probleem beter worden. We zullen zien... De zoveelste bezorgde moeder.

:: Jonge moeder :: 26-06-2008 [15:06]permalink

Ik ben de trotse moeder van een prachtige baby van ruim een half, maar ben ook erg ongelukkig. Ik heb twee maanden een relatie gehad met de man die nu opeens papa wil gaan spelen. Voor ik wist dat ik zwanger was ging de relatie al slecht en daarna ging het alleen maar slechter. Toen ik hem vertelde dat ik zwanger was, was zijn reactie laat het maar 'gewoon' weghalen, want een kind zou zijn hele leven verpesten. Ik besloot voor mij en mijn kind te kiezen en heb de relatie verbroken. Hier was hij het absoluut niet mee eens en heeft nog weken geprobeerd de relatie te herstellen, en elke keer weer boos worden als ik hem weer afwees. Hij heeft al die tijd geen interesse getoond voor mijn kind. Opeens kwam hij met het verhaal dat hij toch het kind wilde leren kennen en dat hij co-ouderschap wilde vanaf dag één. Ik heb gezegd dat ik daar niet aan mee kon werken, maar dat ik wel bereid was om te overleggen. Hier was hij het niet mee eens, voor hem was het alles of niets en dus na een maand koos hij voor niets. Hij bleef mij wel regelmatig lastig vallen en wanneer ik hem vroeg mij met rust te laten werd hij alleen maar lastiger. Pas toen mijn kleine een paar weken oud was nam hij weer contact met mij op met het verhaal dat hij een vaderschapstest wilde, maar vroeg niet hoe het met mijn kleine ging. Omdat ik daar niet aan mee wilde werken en rust wilde zei ik hem dat hij maar opzoek moest naar een advocaat. Twee weken later kreeg ik inderdaad van een advocaat een brief waarin ik werd opgeroepen mee te moeten werken aan een vaderschapstest. Maar nog voor ik advies had gekregen van een advocaat en dus kon reageren op die brief belde hij mij al weer op om te zeggen dat hij van gedachten was veranderd. Ik dacht eindelijk de rust te krijgen die ik zo graag wilde, maar het was maar van korte duur. Weer een maand later kwam hij met een zielig verhaal aanzetten en wilde mijn kind graag een keertje zien. Hij is hier toen een kwartiertje geweest en heeft mijn kindje nog geen minuutje vast gehouden. Drie weken later kwam hij met het verhaal dat hij mijn kindje vaker wilde zien en dit heb ik toen geweigerd. Toen kwam de advocaat weer in beeld en hij had een afspraak voor ons gemaakt bij een kliniek om die vaderschapstest te doen nog diezelfde week. Dit terwijl ik meerdere keren had gezegd daar niet aan mee te willen werken. De enige reden waarom hij namelijk die vaderschapstest wil is om te 'bewijzen' dat ik vreemd ben gegaan tijdens de relatie. Hij kan niet geloven dat het aan hemzelf lag waarom de relatie uit is gegaan. Nu is hij een rechtszaak begonnen tegen mij om erkenning, gezamenlijk gezag en een omgangsregeling te krijgen. Ongelofelijk en dat terwijl hij het kind niet wilde. Hij heeft zoveel haat en wraakgevoelens voor mij dat ik bang ben dat het totaal niet om het kind gaat, maar dat hij mijn kindje zal misbruiken om mij dwars te zitten en ons leven onmogelijk te maken. Ik ben zelf kind van gescheiden ouders en heb veel moeite met de omgangsregeling met mijn vader gehad. Dit brengt die herinneringen weer allemaal terug, terwijl ik eindelijk dacht daar overheen te zijn. Ik heb nu al maanden slapeloze nachten en kan mij nergens meer op concentreren. Om dan deze verhalen te lezen zakt de moed mij in mijn schoenen. Ik wou ook even mijn verhaal kwijt, al is er nog veel meer ernstigs gebeurd dan ik hier beschreven heb, maar dan kan ik beter een boek schrijven. Hopelijk staat de rechter en RvdK aan mijn kant.

:: wil :: 23-05-2008 [11:05]permalink

De verhalen zijn allen zo in en in triest. Waar bundelen we onze krachten, zijn er mensen die bezig zijn iets te organiseren. Wie weet iets meer hierover? Mijn ervaring is niet veel anders dan de andere verhalen. Biologische vader, geen erkenning, geen gezag, wel sprake van family life. Voert rechtzaak na rechtzaak, wint tot nu toe alles, krijgt uitgebreide omgangsregeling, terwijl de kinderen dit niet willen. Hebben zelfs bij de kinderrechtswinkel een brief opgesteld. Hij is altijd in het voordeel, hij heeft meer geld en meer tijd. De rechter gelooft zijn verhaal, hij wil goede vader zijn en zijn rol goed kunnen invullen. Ik ben voor een deel mijn kinderen, mijn geld en mijn vrijheid kwijt. Ik wilde vluchten, weg, uit de buurt van deze zieke man. Hij heeft middels een kort geding een verhuisverbod geeist. Heeft hij gekregen, anno 2008!

:: bange mama :: 22-04-2008 [20:04]permalink

Vandaag de beschikking van mijn hoger beroep binnengekregen, en wat een teleurstelling. Mijn ex en zijn familie hebben zich aan zowat alles schuldig gemaakt. Er liggen aangiftes, er zijn al boetes uitgedeeld en nog blijft de rechtbank 'hoop' hebben. De Raad voor de Kinderbescherming wil er niets meer mee te maken hebben, Bureau Jeugdzorg niet, maar de rechtbank blijft 'hoop' houden. Om moedeloos van te worden. Ik had het eenhoofdig ouderlijk gezag gevraagd en geen omgang of onder begeleiding. Eenhoofdig gezag is afgewezen ondanks het advies van de Raad. De omgang ligt wel stil, maar met een hoop ogen en haken. Nu is het maar weer afwachten wat ons boven het hoofd hangt: een lekker rechtssysteem hebben wij.

:: Moeder met ontvoerde kinderen :: 24-03-2008 [00:03]permalink

Ik ben ivm stalking naar andere kant van Nederland verhuisd. Ik heb met mijn exman bezoekregeling. De kinderen zijn aan mij toegewezen. Wij hebben gezamenlijk ouderlijk gezag. Nu heb ik vandaag sms gekregen van exman dat hij mijn kinderen niet terug komt brengen en hij een kort geding begint tegen mij om de kinderen bij hem te laten. Ik heb drie kinderen waarvan twee onder de 12 en die willen niet bij vader wonen. Nu zegt hij dat hij om de kinderen te beschermen bij hem laat blijven. Ik ben ten einde raad. Hij zou ze vandaag terugbrengen op een afgesproken plaats. Ik wilde mijn nieuwe adres niet doorgeven ivm stalking. Ik sta nu hier net ingeschreven met mijn kinderen. Ze zouden dinsdag hier naar school gaan. Ik heb al werk hier. Ik sta met rug tegen de muur, omdat ik totaal geen bewijs heb. Wat kan ik nu doen? Ben ik mijn kinderen nu kwijt? Heeft mijn kind van net 12 recht van spreken? Het kind heeft aangegeven niet bij de vader te willen wonen. De allerkleinste ook niet. Help mij! Hij zegt dat ik als ik verstek laat gaan hij de kinderen krijgt en dat terwijl de kinderen zelf hebben aangeven er niet te willen wonen. Wat kan ik doen? Morgen eerst naar bureau voor aangifte, want dit is toch ontvoering? Ik heb mij altijd aan de regels gehouden wat omgang betreft. Waarom toch? Ik heb hulp nodig wie kan mij helpen?

:: Josefientje :: 06-03-2008 [08:03]permalink

Na een huwelijk van 18 jaar en 3 prachtige kinderen heb ik een korte relatie gehad met een toen heel leuke man. Na 2 maanden stond hij ineens op de stoep, hij kwam bij me wonen. Wat daarna gebeurde is met geen pen te beschrijven: hij mishandelde mij en zijn kinderen uit zijn eerste huwelijk die bij ons waren. Na 2 maanden heb ik hem de deur gewezen. Letterlijk, hij kwam thuis en zijn spullen had ik op de stoep gezet. Toen bleek ik zwanger, hij kwam terug, had ik het maar nooit gedaan! De hele zwangerschap ben ik geestelijk en lichamelijk mishandeld, mijn jongste zoon ging bij zijn vader wonen uit angst voor deze man en ik...? Ik wist niet waar ik heen moest, dus smeedde plannen om meteen na de bevalling te vertrekken. Heb ik ook gedaan. Deze man heeft geen gezag, maar het kind wel erkend. Nu, 6 jaar later is hij ineens opgedoken en wil een omgangsregeling. Em ja, hij krijgt die nog ook! Het kind kent hem niet, weet niet van zijn bestaan, ja dat hij een zaadje in mama's buik heeft gedaan waaruit zij is gegroeid, maar dat de man waar ik mee getrouwd ben haar papa is. De beste papa van de hele wereld zelfs!!! Hij is onder psychiatrische behandeling en krijgt nu medicijnen, maar moet ik mijn kind naar hem laten gaan?? Hij die mij verkrachtte 7 dagen na de keizersnede, omdat hij vond dat hij daar recht op had? Hij die me van boven naar beneden sloeg, met een baby van 9 dagen in mijn armen, waardoor de hechtingen van de keizernee uitscheurden en ik opnieuw geopereerd moest worden? Hij die mij stapelgek maakte door deuren af te sluiten als ik weg ging. Hij die zijn dochtertjes met volle vuisten in gezicht sloeg? Hij die nooit naar het kind heeft omgekeken, maar nu weet dat ik een tamelijk rijke man ben getrouwd ( al 4 jaar inmiddels) ineens, 'zomaar', omgang wil met het kind?? Nu niet en nooit niet. Mijn man heeft het gezag, ons kind draagt zijn achternaam, hij heeft financieel en emotioneel het kind verzorgd, wij gaan dit niet toestaan die regeling, maar de vraag is hoe? Hoe kunnen wij zo effectief mogelijk de omgang blokkeren?? Ik lees hier de verhalen en besef dat ik niet de enige ben van een belachelijk recht waar de rechters zich ook nog eens aan houden. Als je per ongeluk een kind verwekt kun je zo gek als een deur zijn, maar een omgangsregeling krijg je. Ik zou nog geen hond bij hem plaatsen. Een wanhopige moeder.

:: M1 :: 11-12-2007 [23:12]permalink

Ik ben moeder van 2 dochters (7 jaar en baby). Mijn oudste dochter beschuldigt haar biologische vader van incest (incest is door kinderarts bevestigd). Mijn huidige echtgenoot (vader van de baby) heeft mij door alle spanningen toen ik 20 weken zwanger was een trap in mijn buik gegeven. Het gevolg was meer dan drie en halve maand hechtenis en een hoop gezeik met de Raad voor Kinderbescherming. Ze verwijten mij een slechte keus in mannen. Ik woon nu sinds oktober alleen en met allebei mijn kinderen gaat het heel goed. De oudste blinkt uit op school en de jongste is een tevreden baby. Mijn echtgenoot is officieel uitgeschreven, de woning is mijn eigendom. De huisarts, de therapeut van mijn dochter en de hulpverlener van de GGZ staan achter mij en vinden mij een goede moeder. De school noemt de thuissituatie stabiel. Ik wordt helemaal gek van de Raad, ze willen een Ondertoezichtstelling om de hulpverlening te continueren. Ik vetrouw die lui niet; ik zal niet de eerste moeder zijn die na een ots tot omgang met een kinderverkrachter wordt gedwongen. Ik verzet me tegen die ots omdat ik nu de omgang officieel heb stopgezet en omdat ik het gezag bij mijn ex-man heb weggehaald; ik heb deze zomer eenhoofdig gezag gekregen. Het conceptrapport staat vol met fouten en verdraaiingen. De grond van het rapport is dat ik nog met de vader van mijn jongste dochter samenwoon. Dit is niet zo en dat kan ik ook aantonen. Vandaag ben ik bij het Consultatiebureau geweest. Volgens de arts daar doet mijn baby het heel erg goed en is het een voorbeeld van een gelukkig en tevreden kind, ze heeft in mijn dossier geschreven dat de zorgen omtrent ots ongefundeerd zijn. Ik moet van de Raad binnen 3 weken verplicht aangifte van incest doen. Mooi niet. Het voegt niets toe en draagt niet bij aan de veiligheid; het zal eerder voor onveiligheid gaan zorgen. De Raad wil deze verplichting niet op papier zetten. Heb na het lezen van het concept rapport een advocaat genomen om mijn belangen en die van mijn meiden te verdedigen. Wie o wie heeft er tips voor me. Dit kan toch allemaal niet zomaar in dit land? Mijn dochter gaat niet naar een kinderverkrachter dat is gewoon belachelijk?