Deze ervaringen rond omgangsregelingen zijn de afgelopen jaren verzameld. Omdat het onoverzichtelijk werd en omdat we krapper in onze tijd zitten, verzamelen we geen nieuwe bijdragen meer. Dat wil niet zeggen dat alle problemen nu zijn opgelost.
In de statistieken zien we wel de zoektermen waarmee jullie deze pagina weten te bereiken en die alleen al zijn echt verschrikkelijk.

Ondanks dat we geen ervaringen meer plaatsen, blijft de problematiek actueel.
Voor iedere geplaatste bijdrage is er nog altijd een veelvoud aan moeders dat in soortgelijke omstandigheden verkeert.

We hebben alle ervaringen ook in de volgende thema's opgedeeld:

Bijdragen over problemen rond ouderlijk gezag:

:: patricia :: woensdag 15 oktober 2014 :: 13:38:56permalink

Maar wat doet bureau jeugdzorg nou voor een moeder in nood?

Ik zelf moet over 2 weken bevallen met een geplande keizersnede en valt er ineens een brief op de deurmat van de advocate van mijn ex hij wilt na 6 jaar een omgangsregeling en gezamenlijke voogdij over ons kind en heeft een verleden als drugsdealer!

Wat doe je dan als moeder? En wat kan bureau jeugdzorg hieraan doen?
Helemaal niets want een verwekker heeft ook rechten!
:: God sta me bij! :: woensdag 1 februari 2012 :: 10:12:55permalink

Na een relatie van jarenlang lichamelijk,geestelijk en seksueel geweld is mijn relatie met mijn ex beëindigd. Tijdens deze relatie heeft mijn ex als dagelijkse kost gedreigd de kinderen bij me weg te laten halen en mee te nemen naar een ander Europees land. Mijn ex had de kinderen wel erkend,maar het ouderlijke gezag was niet vastgelegd, dus toen we uit elkaar gingen dacht ik dat ik me geen zorgen meer hoefde te maken over deze bedreigingen omdat hij toch het land niet uit kon met de kinderen als hij geen ouderlijk gezag had. Nu heb ik van zijn advocaat te horen gekregen dat bij de erkenning van de kinderen, de kinderen automatisch ook zijn nationaliteit hebben verkregen en daarmee ook nog eens onder de wetgeving van dat land vallen wat inhoudt dat vader automatisch het ouderlijk gezag heeft! Ik weet dit nu een paar dagen en ik verteer van binnen van de angst want er is niets wat mijn ex in nederland houdt behalve de kinderen. Hij heeft geen werk, geen geld, geen familie hier en woont op een zolderkamertje. Mijn maatschappelijk werkster heeft mij nu wel geholpen om alsnog aangifte te doen van huiselijk geweld en er loopt nu een proces bij zedendelicten. Tevens heb ik een zorgmelding laten doen bij Bureau Jeugdzorg want ik heb met een videocamera stiekem kunnen vastleggen dat hij mij zegt dood te maken in mijn slaap, dreigt de kinderen bij me weg te laten halen en ze mee te nemen. Ook heb ik zijn agressiviteit in bijzijn van de kinderen kunnen vastleggen. Dit is bewijsmateriaal en sterk aan te raden voor alle vrouwen en kinderen die mishandeld worden (kan ook filmen met je telefoon of een videocamera of op zn minst audio) Ik heb op internet kunnen vinden dat wanneer kinderen getuige zijn van partnermishandeling, dit een vorm van kindermishandeling is. Dat wil dus zeggen dat mijn ex niet alleen mij maar ook mijn kinderen heeft mishandeld (dat wist ik natuurlijk al,maar ik wist niet dat dat dus ook voor de wet zo geldt). Nu hoop ik dat ik hiermee het ouderlijke gezag kan laten ontzeggen om te voorkomen dat hij de kinderen ontvoert. Daarnaast eis ik van bureau jeugdzorg dat zij onderzoek gaan doen of mijn ex uberhaupt wel geschikt is als vader, want ondertussen ben ik gedwongen een omgangsregeling met hem aan te gaan, en ja, het is waar mijn kinderen houden van hun vader en ik vind ook niet dat ik hun hun vader mag ontzeggen maar ik als moeder heb de plicht om aan hun veiligheid te denken en dus te zoeken naar wat het beste is voor mijn kinderen. Ik hoop dat bureau jeugdzorg kan uitzoeken op welke manier mijn kinderen en gezonde en veilige omgang kunnen hebben met mijn vader. Waar ik overigens ook tegen op loop,is dat wanneer ik praat over alles wat er de afgelopen jaren gebeurt is, ik heel sterk en zelfverzekerd overkom. Maar van binnen ben ik helemaal kapot. Ik merk dat mensen mij daarom minder serieus nemen,omdat ik niet als een gebroken vogeltje voor ze zit. Ze snappen alleen niet dat er zoveel pijn zit,dat ik een keihard harnas heb moeten aantrekken en nu nog even niet weet hoe ik hem weer uit moet trekken.... immers de strijd is nog niet voorbij Dames, bid voor mij en mijn kinderen. En ik hoop dat ik iemand heb kunnen helpen met mijn verhaal.
:: hetzelfde::donderdag 16 februari 2012 :: 21:17:42

De verhalen van jullie komen mij erg bekend voor. Psychische en lichamelijke mishandelingen van mijn zoon en mij, dreigingen de kids te zullen ontvoeren of zelfs bedreigingen met de dood. Het kan allemaal gewoon in Nederland, zonder dat er ook maar enige consequentie voor vader aan zit. Uiteraard heb ik ook allerlei bewijsmateriaal laten zien/lezen/horen bij de Kinderbescherming, Jeugdzorg en in Rechtszittingen, maar aangezien zij niet aan 'waarheidsvinding' doen en vader alles (natuurlijk) ontkent blijft het een welles-niettes-spel waaronder de kinderen en jijzelf blijven lijden. Ik had goede hoop dat de Kinderbescherming en Jeugdzorg een gedegen onderzoek zouden doen naar de situatie en naar vaders 'betrokkenheid' en 'bijdrage' in het leven van onze kids, maar die hoop verdween als sneeuw voor de zon. De vader waarover wij het hebben gebruikt drugs in bijzijn van de kinderen (als mijn zoon het aan de gezinsvoogd vertelt, krijgt hij alleen de mededeling dat dat niet slim is), deze vader heeft al meerdere malen onze kinderen na een omgangsmoment niet teruggebracht (met als gevolg dat ze met een politiebus in een andere stad werden opgehaald), deze vader zorgt er al bijna 3 jaar voor dat mijn zoon geen psychologische hulp krijgt en wil absoluut geen alimentatie betalen. Ik vraag me af waar Jeugdzorg en de Kinderbescherming mee bezig zijn, als ze van dit soort zaken af weten en toch omgang willen. Ik begrijp heel goed dat ze niet zomaar op iemands verhaal kunnen afgaan, maar als er toch zoveel bewijs is, dan moet het belang van de kinderen toch VOOR een omgangsregeling worden gesteld? Na jaren vechten voor de veiligheid en het geluk van mijn kinderen, ben ik nog lang niet uitgeprocedeerd. Het kan nog wel jaren duren voordat er eindelijk een keer rust in ons leven komt. Het net rondom vaders bedrog en gedrag begint zich langzaamaan te sluiten, maar mijn vrees voor elke maas in dat net dat hij zal aangrijpen om toch controle over ons leven te kunnen houden, zal blijven. Ik heb al erg veel Rechtszaken gehad over omgang, OTS, alimentatie, doodsbedreigingen, maritaal beslag (inboedel) en psychologische hulp. Ik voel mij daarom ook erg geroepen om vrouwen in dezelfde situaties 'tips' te geven over hoe je hier het beste mee om kunt gaan. Voor ons is de omgang gelukkig geschorst, maar de vrees voor nieuwe wraakacties blijft altijd. Op de site : www.stichtingkog.info/pages/posts/bjz-waarheidsvinding-en-rechters104.php kun je misschien ook veel tips krijgen. [Redactionele noot: pas op mul-alarm; zie ook hier] We wensen jullie veel sterkte in deze oneerlijke strijd, waar je als moeder blijft vechten voor de rechten van je kinderen en jouzelf!
:: God sta me bij!::maandag 27 februari 2012 :: 11:42:44

Hoi "hetzelfde": inderdaad,je verhaal klinkt behoorlijk als hetzelfde verhaal. Ik snap ook niet waarom er niet eerst gekeken wordt naar de veiligheid van de kinderen in plaats van de kinderen maar gewoon naar de vader te laten gaan. Maar ondertussen "zeggen"ze wel altijd dat het belang van de kinderen voorop staat. Jaja. Desondanks mag ik niet klagen; mijn voorstel voor de omgangsregeling is door de rechter toegezegd (ook al vroeg ik wel voorafgaand aan deze omgangsregeling een onderzoek te laten komen, tja dat is niet ingewilligd) Maar de rechter heeft vooralsnog het ouderlijk gezag van vader nog niet toegewezen, en wil in juli horen hoe de omgangsregeling is verlopen Tot nu toe komt vader de kinderen gewoon niet ophalen van school, zoals door de rechter beslist is. Hier uit begrijp ik toch dat de rechter oor heeft voor de bezorgdheid die ik tijdens de rechtzitting heb uitgesproken. Mijn verzoek tot alimentatie is door zijn advocaat afgewezen omdat hij zogenaamd geen draagkracht zou hebben, terwijl hij het zelfde inkomen heeft als ik,wat overigens iets beneden sociaal minimum ligt, maar ik dien met het zelfde inkomen mijzelf en 3 kinderen te onderhouden. Onrecht komt automatisch... maar voor rechtvaardigheid dient er gestreden te worden! Misschien maar beter dat we dit onderkennen en proberen hier niet onder gebukt te gaan. Gewoon, hoofd omhoog en aanvallen dus! Vandaag zal de politie contact met mij opnemen of ik nog aangifte wil doen en er een zedenzaak van wil maken. Ik heb al een screening gehad bij de politie,maar daar werd het volgende gezegd: 1. er was genoeg reden om een aangifte te doen 2. het is moeilijk aangifte te doen wanneer er sprake is van sexueel geweld BINNEN de relatie (er kan bijvoorbeeld geen sporenonderzoek gedaan worden etc..) 3. ze vroegen me of er getuigen van waren (oh ja,vast,een heel publiek in mijn slaapkamer zeker..)nee dus en dat maakt de zaak ook meteen een heel stuk moeilijker 4. wanneer mijn zaak dan toch voor zou komen, dan zou dit een openbare zitting worden en heeft iedereen toegang tot deze zitting, zelfs ook de pers. (lekker genant om en publiek zulke intens intieme dingen te moeten vertellen) Ik weet nu 1 ding: moeders hou je dochters goed in de gaten en leer ze om niet zomaar met jongens mee te gaan,want mocht er iets gebeuren dan is de kans klein dat deze jongens opgepakt zouden kunnen worden. (weer wat geleerd) Als ze bellen vandaag zal ik zeggen dat ik er van af zie en dat ik er een aangifte voor lichamelijke en geestelijke mishandeling van wil maken. Maar goed,ik ga weer verder met strijden, en ik heb ondertussen ook op die site gekeken van stichting KOG. Misschien dat deze uitkomst biedt. Lieve "hetzelfde",bedankt voor je tips en reactie en ik wens jou ook veel sterkte toe en vooral ook dat jij en je kinderen de tijd en gelegenheid zullen krijgen om jullie wonden te mogen likken. Jullie hebben recht op een menswaardig bestaan zonder altijd maar te moeten vechten en ik zal voor jullie bidden.
:: Sil::zaterdag 17 maart 2012 :: 20:16:08

Ik herken wat je schrijft. Ik wordt merendeel van de tijd ook niet gehoord omdat ik ook met een harnas zit, mensen geloven je daardoor niet. En een jankende man in de rechtbank wordt wel gehoord, want daar zijn emoties en 'kijk wat zielig'. Ik kan vaak geen emoties meer tonen... thuis wel, maar in bepaalde ruimtes niet, ik voel van binnen dat ik een nummer ben en ben inmiddels zo gewend aan het zware verleden, ik vertel het zo neutraal... Kon ik maar eens huilen... Heel veel sterkte. Ik bid voor alle moeders en kinderen. Ik bid voor de dag dat de kinderen boven de vaders gezet worden, dat er werkelijk gehandeld wordt in het belang van het kind, ipv het belang van de vader.
:: Sanne::zaterdag 14 april 2012 :: 13:31:03

Een vader heeft net zoveel recht op het zien van een kind als zijn moeder. Uiteraard is er vaak ruzie bij het uit elkaar gaan van vaders en moeders. Uiteindelijk is het kind hier de dupe van. Alsof een vader niet van zijn eigen bloed zou houden. Bezint eer ge begint en wie met modder gooit krijgt vieze handen. Ouders, laat het uw kind niet overkomen!
:: carolina::dinsdag 1 mei 2012 :: 13:45:04

wat een herkenbaar vehaal en met deze nog vele andere jouw verhaal raakt mij heel erg omdat ik twwe kinderen heb in de leeftijd van zeven en negen mijn zoontje van negen woont momenteel bij mijn ex,ik heb dit in een vlaag van verstandsverbijstering in een ouderschapsplan laten vastleggen(concept,nog niet bekrachtigd) mijn ex stookt mijn kinderen op tegen mij,belast ze met volwassen aangelegenheden,zoals advocaat,sms v mij etc als ik mijn dochtertje terug krijg na een weekend bij haar vader is ze tegendraads en zit haar hoofd vol met negatieve dingen over mij door mijn ex in haar hoofdje gestopt(oudervervreemding) van Jeugdzorg krijg ik toch het advies om vooral het contact te bemoedigen met vader ondanks zijn manipulatieve gedrag en tevens drankgebruik! Dit is toch niet te geloven? ik kan nog uren doorschrijven,het is maar een topje v/d ijsberg. net zoals jij ben ik sterk naar de buitenwereld,maar van binnen kan ik het wel uitschreeuwen van onmacht,en overmacht door instanties die denken dat ze alle wijsheid in pacht hebben. dinsdag heb ik een rechtzaak die mijn ex heeft aangespannen tegen mij omdat ik mijn zoontje bij mij had gehouden wegens verhalen die mijn zoontje mij vertelde. hopelijk doorziet de rechter mijn ex en is het rechtsysteem mij gunstig gestemd. ik heb gelukkig het ouderlijk gezag en ga voor 1hoofdig gezag en een aangepast omgangsrregeling,dit is eigenlijk al meer dan me lief is. Ik wens iedereen en jou heel veel moed en wijsheid Blijf geloven in jezelf! Carolina
:: angelina::zaterdag 23 augustus 2014 :: 13:34:34

hallo ik heb precies hetzeld probleem als u ... en ik kan begrijp u pijn ik probeer alles om me dochter terug te krijg zonder dat ze een trauma krijg van .. zijn vader is ook weg met haar maar hij heeft geen ouderlijke macht de vader krijg geen ouderlijke macht als u ben niet met hem getrouw dan moet u een formulier maak met hem en als u dat niet heeft gedaan dan heeft hij echt niks hoor ik bid voor u en u kinderen ik hoop echt dat u kinderen zal terug krijg .
:: maflingo :: zondag 29 januari 2012 :: 22:36:05permalink

Ik ben op het moment vooral bang. Ik ben getrouwd geweest met een buitenlander. Een paar jaar geleden zijn we uit elkaar gegaan, en ben ik met 1 kind, onder dwang, terug naar Nederland gegaan. Gelukkig volgde nummer 2 gauw. Sinds eind vorig jaar is de scheiding eindelijk rond. In het ouderschapsplan staat dat we beiden voogdij hebben, maar ik het laatste woord, want de kinderen wonen bij mij. Er staat in dat ik het contact tussen vader en kids niet mag belemmeren. Ik heb mn best gedaan om dit goed te houden. Maar meneer zelf doet er nix aan, en heeft altijd 101 excuses. Nu komen er dreigementen vanuit het buitenland dat ze de kids willen, en ik ze nooit meer zal zien. Want ik heb me zogenaamd niet aan de regels gehouden. Zegt een vader die de spaarrekeningen van z'n kids heeft leeggeroofd. Ik vraag me echt af of hij een poot heeft om op te staan? En wat als hij de kinderen ontvoert? Wat als hij met een voogdij toezegging komt van de rechter in het buitenland? Iemand hier ervaring mee?
:: lotgenoot ::maandag 13 februari 2012 :: 12:32:29

De kinderen nooit meer meegeven Nooit meer!!! Ik heb ook een stuk geschreven op deze forum misschien heb der wat aan samen staan we sterk http://www.bezorgdemoeders.nl/ervaring/694;;/ervaring_omgangsregeling.html
:: habibi::zaterdag 25 februari 2012 :: 19:07:44

ik zit in een andere situatie ,, zal het kort uitleggen ben 3 jaar getrouwd met een Egyptenaar en hebben samen een zoontje die geboren is in Egypte . Na dat mijn zoon geboren was ,, zou het plan zijn dat ik naar Nederland voor vakantie gaan ,, ik mocht onze zoon niet meenemen maar wilde heel graag naar hier om mijn dochter in nederland zien ,,mijn hormonen waren zo op de hobbel en het gmis van je dochter ,, ben ik voor 4 weken met vakanie gegaan was lang maar wist mijn zoontje werd verzorgd. maar nog geen 3 weken vertelde mijn man ik vond het geen goed idee dat je terug komt , maak de papieren maar klaar dat we naar jou komen ,, omdat hij wist ik had het erg moeilijk in Egypte en miste mijn dochter,, dacht super ben gelijk aan het de slag gegaan en viel niet mee maand na maand geen succes ,we besloten om de duitse route te doen en met succesdat was nov.( 5 maand terug in nederland )dacht yes bijna voor elkaar,, maar toen vond hij het geen goed idee meer niet veilig ,, hij vertrouwde het niet meer ..ik vroeg ok dan kom ik eerst terug zodat ik mijn zoon weer zie,, maar dat vond hij geen goed idee ook niet voor de kleine want dan mest ik weer weg ,, hij wilde maar een ding en dat is alleen via Nederland .. dus wat deed ik voor mijn liefje gooide alles weer om en probeerde het voor de 2 de keer via Nederland regelde een huis tot 3 weken hiervoor vertelde hij mij dat hij bedreigd werd en daarom bang is , hij beloofde me tot 2 weken geleden komt goed schat ,, we will fight together and i never want a other mama for our son and me a other wife .. i die without you .dit geefde mij het gevoel hij wil met me vechten .. maar een paar dagen erna vertelde hij mij ik weet niet of ik nog van je hou , ik wil graag een maand rust en dan kijken we of we nog genoeg van elkaar houden .. ik dacht wat krijgen we nouw ,, en hij vertelde mij ook even dudelijk en je moet niet denkendat je mijn zoon van mij af kan pakken , zo ja dan staan we klaar ..ben kapot wat moet ik nu ,, ik mag dus niet komen hij zij tegen mij maar jij bent toch weggegaan .. Ik heb een fout gemaakt voor de zwangerschap ben weggelopen door alles stress hormonen ,, het leven daar ,, maar goed moet ik nu boeten voor een fout ,,weet het niet meer ben kapot heb me uit de naad voor hem gewerkt ........ welke instantie kan ik in schakkelen hij maakt me bang als ik kom staat hij klaar en de woestijn is groot ,,hij weigerd me om mijn kind te zien ..
:: witje::maandag 12 maart 2012 :: 17:28:38

Ik ben ook getrouwd geweest met een buitenlander. We hebben samen een kindje die op dit moment nog in het buitenland zit. Ik ben teruggegaan voor vakantie en mocht niet meer terugkomen. Bij welke instantie kan ik aankloppen? Ze zeggen je kind is niet ontvoerd , nee klopt, maar ik zit wel zonder kind. Ik wil heel graag met personen praten die het zelfde zijn overkomen zodat we hierover kunnen praten.
:: Gerania :: donderdag 26 januari 2012 :: 14:43:23permalink

Het is verschrikkelijk wat er allemaal met onze kinderen gebeurt. Bij niemand kunnen we terecht, elke instantie luistert naar je en de een zegt dit en de ander dat, maar in de tussentijd moeten ze wel gaan. Geestelijk maakt hij mijn dochter kapot met al zijn rechtzaken, het beseffen ho maar. Nu heeft hij weer een rechtzaak aangespannen voor co-ouderschap; we moeten maar weer opdraven. Dat soort mensen kan je kapot maken. Mijn kind heeft zelf een brief naar de politie geschreven dat ze niet wil, maar wordt niet gehoord omdat ze 11 is. Vanmorgen kwam ze naar me toe met de vraag mama zou ik maar tegen papa zeggen dat het me spijt ,waaaaaaaaaaatttt ja dan is het allemaal voorbij mama dit is niet goed voor jouw al die stress. Hoe kunnen mensen dat hun kindjes aandoen? We wensen iedereen sterkte en dat het maar allemaal goed gaat komen.
:: Chantal :: vrijdag 9 december 2011 :: 18:32:36permalink

Toen ik zwanger was heeft mijn ex mij in mijn buik geslagen en van de trap gegooid. Ik heb uiteindelijk een miskraam gefaked en hij heeft me al roepend en tierend naar het ziekenhuis gebracht en is daar met piepende banden weggeraced en ik en de kids zijn gevlucht. Een week later werd ik wakker en zag ik dat ik enorm veel telefoontjes had gemist. Hij had die nacht het huis in brand gestoken. Hij heeft enkele dagen in de gevangenis gezeten en is onder strenge voorwaarden vrijgelaten. Hij laat mij niet met rust. Is zelf 2 etages hoog geklommen midden in de nacht om mij te bedreigen. Hij heeft me gezegd dat hij de kinderen bij mij gaat weghalen. Maar hij heeft altijd gelogen en hoop dat ook dit een leugen is. Ik ben bang dat hij ons iets gaat aandoen. Hij is echt een psychopaat en is in staat tot familiedramas. Ik wil uit deze nachtmerrie want ik raak op. Ik kan niet rusten want er is elke dag wel iets nieuws dat mij opjut. Hoe lang nog? ik wil veiligheid voor mijn kinderen. Rotsysteem! Het werkt langs geen kanten. Wanneer gaan ze eindelijk doorhebben dat alleen rust en stabiliteit onze kinderen kunnen redden?
:: Aimee :: maandag 28 november 2011 :: 15:07:51permalink

Ik weet niet zo goed waar ik mijn verhaal moet neerzetten. Ik heb samen met een buitenlandse man een kind gekregen. Dit kind is geboren in Nederland, heeft mijn achternaam en heeft alleen de Nederlandse nationaliteit. Mijn ex heeft mij min of meer gedwongen dat hij zijn kind kon gaan erkennen in Nederland. Dit heb ik gedaan omdat ik erg bang voor hem ben, omdat hij mij vaak mishandeld heeft. Ik heb het volledige gezag over mijn kind, want hij wist niet dat in Nederland als je ongehuwd bent dat alleen de moeder het gezag krijgt. Wij zijn nu uit elkaar. Hij is mij nu aan het dreigen dat hij de voogdij wil hebben of zijn kind wil zien. Nu staat in de geboorteakte dat het recht van zijn land toegepast is in de erkenning. Heeft iemand enig idee waar ik meer informatie kan krijgen over de rechten van het kind in dat land en weet iemand of hij perse zijn kind in Nederland moet bezoeken of dat hij het kind kan meenemen naar zijn land voor x aantal dagen per jaar?
:: Zoon van een bezorgde moeder :: vrijdag 7 oktober 2011 :: 13:41:27permalink

Ik ben een 24 jarige zoon en mijn moeder heeft naast mij nog een prachtig zoontje van 12 en een prinsesje van 5. Ik lees al de verhalen hier en zie veel overeenkomsten. Mijn moeder zit in een soortgelijke situatie. De ex van me moeder ("verwekker" van mijn halfzusje) heeft mijn moeder bedreigd, gestalkt, achtervolgd, mishandeld en zit zelf in een crimineel circuit en eiste een dnatest. Hij heeft mijn halfzusje enige tijd in de weekend op bezoek gehad. Mijn moeder heeft haar uit angst en ter voorkoming van ernstige situaties mee gegeven, maar doordeweeks ging hij schijnheilig door met stalken, dreigen en achtervolgen. Mijn moeder durfde het huis niet eens meer in als ze van buitenaf kwam. Na al die bedreigingen van de ex heeft ze besloten om de regeling stop te zetten. Mijn halfzusje kwam elke keer als ze bij hem geweest was overstuur thuis, onverzorgd en plaste 's avonds in bed. Ze at daar kant en klare pannekoeken en moest bij hem in bed slapen op een camping omdat hij een paar maanden eerder uit zijn huis is gezet. Ook heeft hij haar een dag langer gehouden, tegen de wil van mijn moeder in. Ze wilde nog de politie bellen maar ze wil niet dat haar dochtertje dat mee moest maken. Dat heeft haar er uiteindelijk toe gebracht om het contact te stoppen. Hij was het er niet mee eens en dreigde haar gewoon op te halen. Dus hebben we de kinderen (mijn broertje en zusje) naar mijn tante gebracht en ik ben terug gegaan naar me moeder, samen met m'n oma en opa in haar huis om dus me moeder bij te staan, mocht hij komen. En ja hoor 7 uur stond hij voor de deur en hij had een brede kerel meegenomen. Mijn moeder heeft meteen de politie gebeld. Wij deden niet open en wachtten op de politie. Politie naderde de ex en haalde verhaal bij hem, even later kwam politie naar ons, wij hebben toen alles uitgelegd en hij werd weggestuurd. Enige weken later kreeg ze een brief, zoals de meeste moeders hier, een brief met de vraag om omgang en vervangende erkenning, Hij is gepakt voor wapenbezit , zit in de criminele circuit en heeft ook nog eens mijn kleine broertje in het gezicht geslagen, en nu vraagt hij om erkenning en omgang? Me moeder heeft een advocaat ingeschakeld. De rechtzaak over de omgang hebben we inmiddels gehad en daar is besloten tot een onderzoek. Nu de erkennig nog. Maar het lijkt er inderdaad op dat we die gaan verliezen. De enige mogelijkheid waarbij een rechter de erkening afkeurt is bij een rapport van een psycholoog waarin vermeld staat dat zodra de "vader" erkenning zou krijgen dat de moeder er onder dor zou gaan en zodanig dus niet voor de kinderen meer zou kunnen zorgen. Het probleem is dat huisartsen en psychologen daar niet zo graag aan meewerken, en dat hebben we zelf ook al gemerkt. Maar mijn moeder gaat er weldegelijk aan onderdoor , ze blijft vechten maar er is geen hoop meer. Ik vind het vreselijk om mijn moeder zo te zien. Ze houdt zich groot bij de kleintjes maar wij praten er wel over en we steunen elkaar maar we zitten allebei met de handen in het haar. Ze heeft steeds meer moeite met het verwoorden, klap vaker dicht terwijl ze vroeger dus echt niet zo was, hartkloppingen en hyperventilaties waarbij ze een pijn krijgt van de borst door naar de arm. Veel moeders gaan hier aan onder door, door de kromme wetten en jaloerse afgunstige mannen "vaders". Ze helpen via de rechter het gezin naar de kloten omdat ze niet weten wat ze moeten doen en zich dus niet volwassen kunnen gedragen. Binnen een maand hebben we de rechtzaak van vervangende erkenning. Ik baal al helemaal want ik mag mijn moeder niet ondersteunen, omdat er verder niemand bij mag zijn en daar baal ik van, want mijn moeder klapt dicht en vooral in het bijzijn van de ex. Angst, stress, onmacht, oneerlijkheid... Bah hoe een mmens wel niet kan zijn... Nou ja ik kan wel vragen of iemand ideeen of tips heeft, maar ben bang van niet. Machteloos moet ik toekijken hoe ons gezin uit elkaar word gehaald, en voor me moeder is het helemaal een ramp; die lijdt hier het meest onder. En de kinderen zijn altijd de dupe van de keuzes van instanties en noem maar op, mijn begrip en medeleven naar alle moeders die hier hun verhaal hebben neergezet en de andere moeders die in zulke onmachtige situaties zijn beland. mvg . zoon van een erg bezorgde moeder
:: Koosje :: zaterdag 10 september 2011 :: 12:58:24permalink

Ik ben een moeder van 2 kinderen. De vader is een rechtzaak gestart om een omgangsregeling te verkrijgen via de rechter. Zelf heb ik ook een advocaat genomen omdat ik helemaal geen omgangsregeling wens. De vader is aan drugs- en alcohol verslaafd en heeft psychische problemen. De vader heeft zelfmoordneigingen en is in zijn jeugd een aantal keren misbruikt. Hij is heel vaak dronken geweest in bij zijn van de kleine. Ook heeft hij mij mishandeld en mijn dochter geslagen. Helaas heb ik hier geen aangifte van gedaan waardoor ik geen bewijzen heb. Omdat hij de kleine zo snel mogelijk wil zien heb ik een dagvaarding gekregen voor kort geding. Er wordt gezegd dat er altijd in belang van het kind word gekeken maar ik heb mijn twijfels . Deze man liegt alles bij elkaar, hij heeft verslavingen is niet 100% en hij kan een omgangsregeling eisen. Iemand die niet op een kind zat te wachten en toen ik zwanger was heeft hij zijn verantwoordelijkheid niet genomen. Maanden is hij weggebleven en wou daarna als vrienden omgaan. Drugs en drank zijn voor hem belangrijker dan wat dan ook. Iemand die alle geluidsapparatuur van mij verkocht heeft om aan geld te komen voor drugs. Iemand die zijn huis kwijt is geraakt door eigen toedoen. Is wel heel erg bizar dat de rechter dan vindt dat "het hard voor een vader is dat hij zijn kind niet mag zien". Je probeert je kind te beschermen tegen zulke mensen maar je wordt van alle kanten tegengewerkt. Ze hoeven maar een beetje moeite te doen en dan kunnen ze alle bewijzen achterhalen via huisarts, parnasia en zijn werkgever want hij is op staande voet ontslagen wegens alcoholgebruik. Mijn kleine weet niet eens het verschil tussen goed en slecht en hij wordt meegesleurd in de rotzooi van zijn vader. Een man die vrouwen haat en hun als een ding ziet en mij voor kutwijf en kankerhoer uitmaakt mag zomaar een omgangsregeling eisen. Tegenwoordig word er meer in het belang van de zogenaamde vader gekeken dan van het kind , waarvoor is de kinderbescherming dan?
:: D.::maandag 10 september 2012 :: 23:30:22

Beste Koosje, Ik heb ongeveer het zelfde meegemaakt als jij, drugs, geweld, en geen verantwoording tegenover mij en me kindje. ben nu nog aan het vechten met een advocaat dat er geen omgangsregeling komt. Probeer door te vechten! ik heb dan wel alle bewijzen en de aangifte.. maar die man gaat je voor alles uit maken wat die maar wil zo gaat dat bij mensen die psychisch niet in orde zijn. Jeugdzorg kan niet veel, daar is het een zooitje bij. Wat je wel kan doen is de raad van de kinderbescherming inschakelen, die gaat de situatie closer bekijken, via de politie, de huisarts, wat jij zelf als tip geeft bijv. zijn vorige werknemers ook. Hiervoor moet hij toestemming geven, daar heeft hij geen keus in, want het is in het belang van het kindje. Tuurlijk ze gaan altijd proberen ook naar de vader te luisteren, maar ze weten donders goed dat het niet goed is voor het kindje.. dit is wettelijk verplicht, en jij als moeder moet er voor zorgen dat hij dat NIET krijgt! het is toch belangrijk om de politie in te schakelen, ookal heb je waarschijnlijk geen bewijzen meer dat hij je geslagen heeft.. aangifte kun je altijd doen, want dit laat toch zien dat jij je bedreigt door hem voelt, en zodoende ook je kinderen. Een vader die nooit naar zijn kinderen om heeft gekeken is geen vader, wat wilt hij alleen even naar de kids kijken? terwijl hij er geen flikker voor doet, en nooit gedaan heeft? mooi niet. Tis even door bijten, ik weet het van mezelf.. hier denken ze echt niet na over het belang van de kids. belangrijk is ook voor jou om er een dokter bij te halen, voor je eigen en voor je kids, die kan kijken of er nog letsel is, of misschien psychisch niet in orde bij je kids door wat er allemaal gebeurd is, belangrijk is, dat je nu bewijzen gaat zoeken! dus tip.. specialist van een kinderziekenhuis,(ook voor jezelf) en politie en de kinderbescherming. want alles telt! laat ze maar eerst eens onderzoeken bij hem, blijven door gaan totdat ze dit gaat doen, want je moet echt voor jezelf vechten en opkomen in deze tijd.
:: Proud Mum :: zondag 4 september 2011 :: 01:14:22permalink

Een jaar of tien geleden leerde ik een hele leuke jongen kennen. Ik noem 'm even A. Na een tijdje leerde ik een vriend van A kennen, B. B leek op zich een rustige jongen. Na B een paar keer gezien te hebben met mijn vriend A vroeg hij mij om een keer af te spreken. A vond dat niet zo een goed idee, maar ik ben toch gegaan. Eenmaal bij hem aangekomen vroeg hij mij of ik nog maagd was, waarop ik "ja" antwoorde. Grootste fout in mijn leven, ik had achteraf beter nee kunnen zeggen. B heeft mij toen verkracht. Ik schaamde me zo erg dat ik dat tegen niemand durfde te vertellen. Nadat B mij verkracht had chanteerde hij mij dat ik een relatie met hem moest beginnen of anders het bekend zou maken bij mijn ouders dat ik geen maagd meer was. Doordat ik zo bang was gaf ik toe en verbrak mijn relatie met A. Nu kwam ik terecht in een hel. Ik moest al mijn vrije tijd met hem doorbrengen. Ik mocht geen vrienden hebben. Ik had met niemand meer contact. Op een dag ben ik met hem gezien door iemand die mijn vader kende. Mijn ouders wilden toen kennis maken met hem. Ik wou het niet. Ze begrepen niet waarom. Doordat mijn ouders bleven aandringen had ik dat tegen B gezegd. Hij zei dat hij kennis zou maken. Toen ik vertelde dat ik dat liever niet had, dreigde hij dat hij tegen mijn ouders zou vertellen dat ik geen maagd meer was. -- zeer nare details geknipt om privacy redenen -- Ik ben na alle mishandelingen en verkrachtingen uiteindelijk weggelopen. Waar B me ook zocht, hij kon me niet vinden. Na anderhalve week vertelde ik pas aan mijn ouders en familie dat ik was weggelopen, maar niet waar ik was. Er was 1 familielid dat ik in vertrouwen nam. Na een tijdje kwam via via ook B er achter. Mijn rustige leven was weer een hel. B dreigde iedereen in mijn omgeving iets aan te doen. Ik wist waar hij toe in staat was. Hij had een wapen en was heel geweldadig. Op een dag trapte hij de deur in van mijn schuilplaats. Ik had geen keus en ben met hem meegegaan. Er volgden 2 jaar van mishandelingen en verkrachtingen. B kreeg gaandeweg last van waanideeën. -- overtuigende details geknipt om privacy redenen -- Op een dag vluchtte ik naar de buren. Ik vertelde waar B mee bezig was. De buurvrouw zei dat als ik klaar zou zijn met werken ik haar moest bellen zodat wij samen naar huis konden gaan. Na werk belde ik haar op en we gingen samen naar huis. Onderweg naar huis kwam een buurman aangelopen en zei dat B was meegenomen door de politie. -- details geknipt wegens privacy redenen -- B heeft toen bijna een jaar gezeten en werd behandeld voor een psychose. Na zijn vrijlating was B veranderd in een rare verwarde jongen. Een gedeelte van mijn familie had medelijden met hem en nodigden hem uit om een keer langs te komen. B heeft mij toen opnieuw verkracht. Na 2 maanden kwam ik erachter dat ik zwanger was geraakt na die verkrachting. Ik kreeg het niet over mijn hart om een abortus te laten plegen en besloot het kind te houden. Ik werd steeds dikker en je kon zien dat ik zwanger was. Toen B erachter kwam dat ik zwanger was zei hij dat ik abortus moest plegen omdat ik hem niet wilde dan wat moest ik met een kind van hem. Hij vergat dat het ook mijn kind was en in mij groeide. B begon opnieuw met dreigementen en zei dat mijn kind niet levend geboren zou worden. Gelukkig kwam hij opnieuw vast te zitten. Een paar maanden na de geboorte kwam hij vrij en wilde mijn zoon zien. Mijn moeder vond dat hij dat recht had. Zij wist niks over die verkrachting omdat ik het niet durfde te zeggen. Ik heb me daar altijd voor geschaamd. Na twee maanden kwamen de mishandelingen en de bedreigingen weer omdat ik niet verder met hem wilde gaan. Op een zeker moment probeerde hij me te wurgen. Ik kreeg geen adem en mijn zoontje dat ik op het bed had neergelegd, bleef maar huilen. B liep naar mijn zoontje toe en gaf hem een klap omdat hij niet tegen het gehuil kon. Ik rende naar B toe en duwde hem opzij. Ik schold hem uit omdat hij het lef had om mijn zoontje een klap te geven. B liep mijn kant weer op. Net toen ik mijn zoontje wilde pakken trok hij mijn haar en ik gilde van de pijn. Een ander familielid dat ook in dat huis aanwezig was hoorde dit en kwam de kamer binnen en duwde B opzij. Ik pakte mijn kind en rende het huis uit. Mijn ex bleef daarop mijn familie bedreigen. Ieder keer dat had hij mij in het verleden heeft mishandeld en bedreigd had ik aangifte gedaan. Er was alleen helaas nooit iets mee gedaan. Ik ben zelfs naar de Farr arts geweest die mijn verwondingen aan de politie heeft doorgegeven. Ik belde iedere keer als hij voor de deur bij mijn moeder kwam de politie en heb toen een urgentie aangevraagd. Het huis dat ik uiteindelijk kreeg was een veilige haven voor mij en mijn zoontje. Ik kwam erachter dat B weer een psychose had gekregen en in een inrichting was opgenomen. Het kon me allemaal niks schelen. Wij waren veilig. Een paar maanden later kreeg kwam ik weer in contact met A. Het was weer net als vroeger. We konden goed praten en er kwam weer een band en ik was eindelijk gelukkig. Hij kwam terug in mijn leven en in het leven van mijn zoontje. Alles lijkt perfecht. A zag mijn zoontje als zijn kind en mijn zoontje hem als pappa. A wilde mijn zoontje erkennen als zijn kind. We hebben alles opgezocht en kwamen erachter dat het mogelijk was. Eindelijk het perfecte leventje dacht ik. Toen wij op het punt stonden om het definitief te maken krijg ik een brief van de rechtbank in de brievenbus dat B een omgangsregeling wilde en mijn zoontje wilde erkennen. Bij de brief is ook een bevolkingregister van mij en mijn zoontje waarop mijn adres staat vermeld. Die brief heeft B ook gehad waarom mijn adres staat vermeld. B kwam bij mij voor de deur en begon weer te dreigen. Mijn zoontje werd na die nachtmerries uit het niets druk en toonde agressief gedrag. Ik werd op het consulatieburo doorverwezen naar een kinderpedagoog. Uiteindelijk werd mijn zoontje doorverwezen naar een specialist om te kijken hoe erg mijn zoontje door B z'n stalking voor onze heilige haven is beschadigd. B hield maar niet op met stalken, ondanks aangiftes. Dus ik besloot om steeds met mijn zoontje te vluchten. Na een tijdje toen ik erachter kwam dat wij zo niet verder konden schakelde ik een advocaat in die mij doorverwees naar Stichting Arosa. Ik kreeg gesprekken met een medewerkster van Stichting Arosa om over mijn angst heen te komen. Tijdens de eerste rechtzitting was ik een paar maanden zwanger van het kind waarvan A de vader is. B heeft ook tijdens mijn zwangerschap gedreigd dat mijn kindje niet levend geboren zou worden. De rechter besluit dat er een onderzoek moet komen of het wel verstandig is dat B in het leven komt van mijn zoontje. Ik krijg na een half jaar het eerste gesprek met de Raad voor de kinderbescherming die uiteindelijk besluit dat het niet verstandig is om B toe te laten in het leven van mijn zoontje vanwege zijn verleden en instabiliteit. Ik kon me niet beter wensen. Nu was het afwachten totdat de rechter zijn besluit zou nemen. En ja hoor er kwam weer een brief met de datum van de rechtzitting. Mijn advocaat adviseerde mij dat ik niet aanwezig hoefde te zijn. Fout advies. Ik ben toen niet geweest. Ik heb netjes een brief geschreven waarom ik niet aanwezig was. Ik was als de dood voor B. Ik legde in die brief uit over mijn verleden met B. Die brief kwam volgens mijn advocate te laat bij haar en zo kon zij de brief niet meenemen naar de zitting. De rechter twijfelt en wilt een beschermingsonderzoek. Een maand na de rechtzitting kwam ik toevallig een kennis tegen die vertelde dat B een paar dagen voor de rechtzitting was neergestoken omdat hij onder invloed van van alles met iedereen zomaar ruzie zoekt. Mijn dochtertje - dat niet van B is - wordt inmiddels ook in al die onderzoeken gemengd; onderzoeken die B zou moeten krijgen. Hij is niet in staat om voor mijn zoontje te zorgen gezien zijn verleden en zijn losse handjes. Ik heb mijn contactpersoon van de Raad van Kinderbescherming op de hoogte gebracht dat hij is neergestoken. Hij was hiervan niet op de hoogte. Wat voor onderzoeken worden er daar dan gedaan als ze hier niet van op de hoogte zijn? Wat als hij die omgangsregeling had gekregen en mijn zoontje bij die steekpartij had gestaan? Hoe zit het met dit rechtssysteem? Hoe is het mogelijk dat de rechter twijfelt? Ik heb bewijzen ingeleverd bij mijn advocaat en de contactpersoon van de Raad van Kinderbescherming dat B deigde de familie van A wat aan te doen als A en ik niet uit elkaar zouden gaan. Ik snap niet dat na het besluit van de Kinderbescherming en het bewijs van dreigementen er niks door de rechter wordt gedaan. Nu over 6 maanden zal alweer de 3de zitting komen. Na de 2de had het duidelijk moeten zijn! Het is diep triest dat men niet inziet, of niet wil inzien, hoeveel impact dat heeft op kinderen! B zou moeten nagekeken en onderzocht worden. Hij is geschift.
:: BangeMama::zondag 25 september 2011 :: 15:42:24

Heel veel sterkte, ik zit vol ongeloof je verhaal te lezen. Ik snap het rechtsysteem echt niet. Ik hoop dat je verhaal goed gehoord wordt bij de 3e zitting. Wat onbegrijpelijk dat het nog tot een 3e zitting moet komen, en wat ik veel en veel erger vind (en ook herken in mijn eigen situatie) dat de rechter OVER het advies van de RvKB heen walst en anders oordeelt. Ik wens je veel goeds toe, ik hoop dat je snel gehoord wordt.
:: johanna::vrijdag 7 oktober 2011 :: 22:08:53

Er is een nieuwe wet aangenomen (onder leiding van Jan de Wit van de SP) in 2007, die bepaalt, dat kinderen altijd contact moeten hebben met beide ouders, ook als dat niet in het belang van het kind is. Zij baseren dit op het ouderverstotingssyndroom, zoek maar op op internet. Zoek een goede advocaat en zorg, dat je veel getuigenverklaringen hebt. Ik wens jou veel succes toe, in de strijd om je kind te beschermen, maar tegenwoordig kun je je kind bijna niet meer beschermen tegen een onverantwoordelijke ouder. Jij wordt namelijk beschuldigd van het weghouden van je kind t.a.v. de andere ouder en kunt zelfs uit het ouderlijk gezag worden gezet, wat mij is overkomen. Ik wens je veel succes en mail de politiek over jou situatie, want zij kunnen misschien iets veranderen.
:: Proud Mum::zaterdag 5 mei 2012 :: 12:17:04

Net de 3de rechtzitting gehad. Nou ik kan mijn oren niet geloven. Intussen tijd van 1ste, na 2de naar de 3de rechtzitting heb ik diverse bewijstukken aangeleverd aan de Raad van de Kinderbescherming. En er wordt gewoon niks mee gedaan. Vorig jaar is mijn ex vlak voor de rechtzitting neergestoken door zijn buurman door een ruzie. De raad noch de rechter was hiervan op de hoogte. Toen ik het bewijs aan de Raad leverde zou hier met mijn ex overgesproken worden. Ondertussen heeft mijn ex weer eens een paar keer een psychose gehad en doet vervolengs net als of er niks is gebeurd. 1,5 maand geleden voor de laatste zitting heeft meneertje geprobeerd zijn tante zonder reden neer te steken. Hier is zelfs niks meegebeurd. Ik snap echt werkelijk niks van dit kromme systeem! Ik ben zo pist off dat er niks met de bewijzen wordt gedaan! Ik probeer mijn zoonlief tegen zo een gek te beschermen en de rechter wilt gewoon dat ik mijn zoon meegeef met zo een gek. De rechter kan mij niet eens garanderen dat er niks met mijn zoon zal gebeuren, aangezien meneertje iedere keer wel betrokken raak bij een vexhtpartij waar hij wordt inelkaar geslagen of neergestoken! Nu komt er weer een onderzoek! God mag weten wat voor een onderzoek! Ik word hier zo doodmoe van en het brengt veel spanning met zich mee. Het duurt nu al 2 jaar en we zijn nog geen stap verder! IK SNAP HET ALLEMAAL NIET MEER! Als je leest hoeveel kinderen onschuldig worden vermoord door een gestoorde ouder kan je, je maar gewoon je bek houden in NEDERLAND en toekijken! Ik ben benieuwd wat mij dit keer te wachten staat en wens alle moeders die vechten voor hun kind alle geluk en moed toe. Laat jullie niet kisten en vecht door voor wat het waard is! In dit geval onze Kindjes!
:: Ziza :: zondag 26 april 2009 :: 12:00:18permalink

Ik ben 7 weken zwanger en kwam hier pas achter toen mijn ex, G, het had uitgemaakt. Hij kon geen relatie aan, was er niet klaar voor. Ik heb hem het nieuws vertelt waarna hij een abortus eiste. Daarna vertelde hij me dat hij psychoses heeft gehad in het verleden en opgenomen is geweest voor langer dan een jaar. Hij slikt nog steeds medicijnenen is ok onder behandeling van een psycholoog. Hij is voor 80% arbeidsongeschikt omdat stress psychoses kan opwekken. We zijn een week verder en elke dag zoekt hij op een andere manier contact. Dan weer aardig dan weer emotioneel dan weer manipulerend dan weer bedreigend. Ik heb geprobeerd met hem te praten, en op zo'n moment is hij heel aardig en 'normaal'. Het volgende moment stuurt hij een mail met een heel andere strekking van wat er is besproken en vult hij van alles voor mij in vol verwijten. Hij is zo boos op me en verwijt mij alles. Ik wil hem niet bij de opvoeding van het kind hebben, maar hij zegt dat hij wel contact wil met het kind. Ik weet dat hij geen rechten heeft, maar je hoort weleens van die verhalen van mannen die heel ver gaan en daar ben ik echt heel bang voor op dit moment. Heeft iemand advies?
:: Suze::donderdag 3 juni 2010 :: 10:43:37

Beste Ziza, Ik sluit me geheel aan bij de bijdrage van Sims van 1 april. Wat je zou kunnen doen gaat geheel tegen mijn principes en die van jou in, maar zou je niet tegen hem kunnen zeggen dat je een miskraam (of abortus) hebt gehad en ver bij hem vandaan kunnen gaan wonen? Als moeder wil je natuurlijk dat je kind een goede band met z'n vader heeft maar in sommige gevallen (en jouw ex klinkt net als de mijne) moet een kind helaas beschermd worden tegen een gestoorde ouder en de rechters en instanties weigeren dat tegenwoordig in te zien. Je zou het kind aan hem voor kunnen stellen als het bijv. 12 is en tegen een stootje kan omdat het een fijne stabiele jeugd heeft gehad.
:: Posselien :: donderdag 5 maart 2009 :: 10:54:55permalink

De omgangsregeling is destijds 2004 bij mij en m'n ex-partner gebaseerd op de volgende gerechtelijke afspraak: Dat m'n exman alcoholist is. I.v.m dat alcoholisme en het vele geweld van zijn kant is de omgangsregeling in 2004 aangepast door de kinderrechter, 1x in de 2 weken bij moeder thuis,anderhalf uurtje. Als m'n ex een "normale" omgangsregeling wil moet hij met een medische verklaring aan kunnen tonen dat hij niet meer alcoholverslaafd is, zodat de kinderen in een voorspelbare,veilig milieu kunnen verkeren. Tussen 2004 en 2007 vertoont m'n ex-partner voortdurend manipulatief gedrag. Zo zegt hij bijvoorbeeld tegen de kinderen: ga maar stiekem naar Oma, niets tegen mama zeggen. Ik heb mijn kinderen al meerdere malen weggehaald bij hun oma, die ook een drankprobleem heeft. Hij haalt m'n oudste dochter (destijds 10 jaar oud) ongevraagd op van school en neemt haar mee naar het woonwagenkamp waar hij woont. In 2007 heeft er een rechtzaak plaats gevonden, omdat hij de kinderen op het woonwagenkamp wilde 1x in de 14 dagen... De uitspraak luidde: Ouders dienen dit onderling zelf op te lossen met behulp van mediation van de RVDK. Hij is totaal niet op komen dagen,en uit mijzelf heb ik op de RVDK aan gegeven: oudste dochter 1x in de 2 weken een weekendje naar het woonwagenkamp, we proberen het (met vraagtekens van mijn kant); de jongsten van 10 en 6 worden vrij gelaten. Mijn oudste dochter is in 2007 2x een weekend op het woonwagen kamp geweest en kwam ook twee keer doodziek thuis,mede omdat ze daar op de koude grond ligt, astma aanvallen krijgt en last van haar eczeem. Vanaf die tijd gaf ze ook aan niet meer te willen. Na die periode sept t/m dec 2007 kwam vader onverwachts bij school,en wachte haar op en nam haar dan uren en uren lang ongevraagd mee, waar ik een melding van moest doen bij de politie. Ook kwam hij stennis schoppen aan de voordeur,terwijl ik heel even weg was. De oudste dochter raakte elke keer heeel erg over haar toeren. In April 2008 is mijn dochter na 3 maand uit huis te zijn geweest weer definitief thuis komen wonen en kregen we intensieve begeleiding van het orthopedagogisch centrum voor mijn dochter,en het gezin,ook is mijn dochter in april aangemeld bij de Jeugd en kinderpsychiatrie en heb ik haar laten onderzoeken van A tot Z,en is er een diagnose gesteld en een rapport opgemaakt en daaruit bleek dat mijn dochter ADHD heeft, een traumatische stress stoornis (bang voor vader) en een angst stoornis voor vader, loyaliteitsproblemen (kinderen kunnen niet kiezen). En dan zeker niet tussen een ouder die zijn kinderen een verkeerd voorbeeld geeft, namelijk dat alles mag,alles kan,en alles wat God heeft verboden, en de andere ouder (IK), die juist structuur en duidelijkheid biedt. Alle rapporten, verslagen, meldingen en aangifte's heb ik opgestuurd naar mijn advocaat om het èenhoofdig gezag aan te vragen,en ALS HET TOCH MOET:om de bezoekregeling onder begeleiding te doen via een omgangshuis. De kinderen willen geen onrust, vragen nooit naar hun vader en zijn vooral bang! Zes jaar naar mijn scheiding is het nog niet rustig en moet ik als moeder steeds op mijn hoede blijven voor het onvoorspelbare gedrag van vader. De kinderen zijn daar het grootste slachtoffer van.
:: Posselien::zondag 4 september 2011 :: 20:55:15

Mijn laatste berichtje is uit maart 2009. De aanhouder wint,in 2010 heb ik via de Rechtbank het èèn ouderlijk gezag aan gevraagd,heb zelf een duidelijk rapport opgesteld,alle raportten van de kinder psychiatrie erbij gedaan. Een maand later is het toegewezen door de kinder rechter,en is vader uit de ouderlijke macht ontzet. De kinderen van toen 16,14 jaar mochten achter gesloten deur hun eigen mening zeggen tegen over de Kinder rechter en de RVDK. Eindelijk kon ik verder met mijn leven,op een rustige en liefdevolle manier. Het kan dus ook goed aflopen!!
:: rianne::maandag 5 december 2011 :: 14:13:29

Hoe is het nu met de kinderen en hun vader ? Want ik zit in het zelfde schuitje kinderen willen niet meer naar vader is dat verplicht? een omgang in een omgangshuis is als het moet ook de enigste optie
:: nathalie::dinsdag 29 september 2015 :: 22:56:55

Hoi allemaal....ik loop er tegen aan dat ik nergens van de vader handtekeningen voor krijg.....Niet voor een andere school, onderzoeken dochter en zoon enz....Het moet allemaal via de rechter.....Zo vermoeiend....En ja de kinderen zijn altijd de gebeten partij. Ik kan uren schrijven...maar het komt ondanks de verschillende verhalen en problematieken toch elke keer op hetzelfde neer ....Ik zit er nu overal midden in! pffffff sterkte allemaal! Gr Nathalie
:: ongehoorde lucht :: woensdag 18 februari 2009 :: 23:26:49permalink

Ook ik ben een alleenstaande moeder van een dochter van 3. Vlak nadat ik wist dat ik zwanger was ben ik weggegaan bij mijn ex. Ik kon het echt niet meer aan dat hij continue zei dat ik het maar moest laten aborteren. Mijn dochter werd geboren en hij liet niks van zich horen. Nu na 3 en een half jaar wil meneer omgang. Dit heeft hij ook bij de rechter gekregen. Nu wil ik eigenlijk in hoger beroep gaan, maar vraag me af of dit zin heeft. Ik vind het zo erg dat vaders zomaar dat recht krijgen. Ik zal alles proberen dat dit mooi niet doorgaat. Wie kan mij daarbij helpen? Ik ben er echt moedeloos van.
:: Sims::donderdag 1 april 2010 :: 23:41:15

Beste Ongehoorde Lucht, de (biologische) vader heeft altijd recht op omgang. De wet is hier heel duidelijk en dit recht kan slechts ontzegt worden als aantoonbaar wordt gemaakt dat hij het kind heeft misbruikt, ernstig heeft mishandeld of heeft aangezet tot het plegen van een delict. Al het andere is geoorloofd in Nederland, inclusief het mishandelen van de moeder, belachelijk! Als alleen JIJ het gezag hebt, is de enige manier dit te ontkomen, met je kindje te verhuizen naar een ver, ver land. Want als je samen gezag hebt, mag je niet eens verhuizen naar een andere provincie (zonder zijn toestemming). Als er geen contact is geweest, zullen ze waarschijnlijk het contact in de beginfase "begeleiden" en wordt er naartoe gewerkt dit steeds verder uit te breiden indien dit "goed" verloopt. Ik zou willen dat het anders was, rechtvaardigheid kent geen plek in de rechtzaal.
:: Natasha::dinsdag 3 augustus 2010 :: 02:24:46

Ik heb dit zelf ook meegemaakt. Zat midden in de echtscheidingsprocedure en raakte zwanger van de tweede. Maar mijn ex-man had een nieuwe relatie en eiste dat ik abortus kon plegen. Als ik dat niet deed,volgde geweld met mogelijk een miskraam. Ik ben de gehele zwangerschap bij mijn moeder ondergedoken.
:: doortje doorzon :: zondag 25 januari 2009 :: 18:12:38permalink

Ach het lijkt tegenwoordig wel normaal, als ik dit zo allemaal lees... Ook ik heb te maken gehad met mishandelingen en huiselijk geweld, ook ik heb aangifte gedaan... de rechter heeft doodleuk gezamelijk gezag uitgesproken terwijl er hier een ondraaglijke situatie is. De rechter heeft ook een bezoekregeling uitgesproken, want ja papa's hebben tegenwoordig evenveel rechten als mama's, maar dan wel wanneer het papa uitkomt natuurlijk! Nu na 1,5 jaar uit elkaar te zijn, wij elkaar bijna afslachten als het kind word gehaald en gebracht, ik geen sociaal leven meer heb omdat ik mij niet meer wil verdedigen. Ik heb via mijn advocaat aangegeven dat ik wilde verhuizen naar de randstad. Ik heb geen tegenreacties gekregen van zijn advocaat, maar nu ik een huis heb toegewezen gekregen krijg ik te horen dat meneer niet achter mijn verhuizing staat en het dus wil stoppen! Snap niks meer van de rechters van tegenwoordig. Dit kan toch nooit in het belang van mn kind zijn... ik verhuizen voor rust en het verwerken van alles, m'n oudste zoon heeft trauma begleiding, maar neeeee vaders hebben rechten. Pfff aan het gas met die klootzakken die voor God willen spelen.
:: jo::woensdag 24 augustus 2011 :: 08:29:10

Dit is zooo herkenbaar idd ook voor mij. 1 noodkreet van mij want ik kan me niet bedenken dat dit allemaal kan. Maar dat ik hier niet alleen in sta, en dat er zoveel zijn, en zoveel kinderen hier de dupe van worden. WAAR BLIJFT DE RECHT VAN HET KIND OP BESCHERMING!? Iedereen die in het zelfde schuitje zit als ik, hoe moeilijk en zwaar ook: Heb en blijf de kracht houden voor de welzijn van je kind. Ik weet van mezelf hoe moeilijk dat soms kan zijn. Maar als goede moeder zijnde moet je blijven knokken voor je kind. Heel veel sterkte voor iedereen
:: janna :: maandag 8 december 2008 :: 22:30:51permalink

We leven in een rare wereld: de wetten veranderen ze zo maar, zonder ook maar naar een situatie te kijken. Hoe kun je een kind naar iemand toesturen, wetende dat diegene het kind jaren heeft mishandeld? Dan moeten kinderen dus naar iemand toe die hun geestelijk en lichamelijk vernield heeft. Maar het kan ook anders hoor. Zelf ben ik jaren door mijn ex mishandeld, zelfs in mijn zwangerschap. Dat ging zo jaren door: mijn kinderen die gierend de straat op liepen, omdat mama weer eens door de kamer werd geslagen of de hele huisraad werd vernield. Na 8 jaar durfde ik eindelijk uit het huwelijk te stappen, maar 4 jaar lang ging ik weer steeds terug, dus het duurde 13 jaar met elkaar. Mijn ex-man was eerder getrouwd geweest en ik geloofde die verhalen die deze vrouw vertelde nooit. IK heb het dus zelf ondervonden dat het wel waar was, helaas. Uit dit huwelijk had mijn ex ook een kind. Na de scheiding heeft hij nooit weer naar haar om gekeken. Aangezien hij met onze kinderen langer omgang had, denk je dus dat hij met hun een band heeft. Ik heb mijn ex vergeven en wilde ondanks wat er tussen ons was gebeurd, de kinderen hun vader niet ontnemen. Maar het contact moest telkens van mijn kant komen, ik moest smeken of hij de kinderen ophaalde. Dat hun vader zo weinig belangstelling voor hen toonde, heeft de kinderen zoveel verdriet gedaan en nog steeds. Daarom heb ik zo gevochten voor contact tussen hen en de vader. Ik schreef en belde waarom hij de kinderen niet op kwam zoeken, soms ons huis voorbij reed, naar een kennis in de buurt toeging en niet eens ff naar de kinderen toe kwam. De kinderen waren behoorlijk beschadigd, omdat ze dachten dat het aan hen lag en ik heb toen hulp voor ze gezocht. De hulpinstanties hebben mijn ex gevraagd mee te werken, maar ook die kregen een deksel voor hun neus. Tuurlijk wilde hij het beste voor zijn kinderen en hield hij van ze, maar ja, liefde liet hij niet zien. Geestelijk gingen de kinderen er aan onderdoor. Dus besloten we het contact te verbreken en de kinderen aan het idee te laten wennen, dat het voor hun beter was leren omgaan dat vader niks met hun wil. Dan ga je naar de rechtbank om volledige voogdij aan te vragen, want we hadden gezamenlijk gezag en zonder mijn ex zijn toestemming kon ik niets beginnen, wat hulp aan gaat. Telkens moest ik via de advocaat dwingen om een handtekening, want beide ouders moesten tekenen voor hulp. Weken liet hij niets horen van hem, maar toen we voor de rechtbank moesten was hij er in eens. En ja, mijn ex deed hun geloven dat hij voor de kinderen er wilde zijn en van ze hield. Hij zei nog dat hij juist niet eens op de hoogte was gehouden hoe het ging met de kinderen. Dat terwijl de rechter het bewijs van de hulpinstanties voor de neus had liggen, dat vader totaal niet mee werkte. Mijn kind moest twee maanden wachten op hulp omdat mijn ex niet had getekend en zij niets mochten doen. Een week voor de rechtbank tekende hij pas. Ik kreeg niet de volledige voogdij over de kinderen, want beide ouders behoren het gezag over de kinderen te hebben was de uitspraak. Wel werd er door de rechter vastgesteld, dat de vader behoorde mee te werken aan het herstel van zijn kinderen. We waren de rechtbank nog niet uit en de vader verdween met de noorderzon en heeft tot op heden niets meer van zich laten horen. En dan lees je nu dat zo'n wet er door is en dat een kind ook naar een vader moet ook al is er geweld gepleegd. Daar waar een kind zijn vader zo hard nodig heeft, maar vader niets van zijn kinderen wil weten, dat mag zomaar. En een kind die niets van zijn vader wil weten, omdat die hem mishandeld heeft, daar sturen ze zo'n kind naar toe. Als je dan als moeder zo'n vader uit het gezag wil hebben, kan het niet. Dus je mag je kind geestelijk en lichamelijk gewoon mishandelen, want vader heeft recht op zijn kinderen, zegt de wet blijkbaar. Een vader die zijn kinderen mishandeld of totaal geen enkele liefde en belangstelling heeft moet uit het ouderlijk gezag worden gezet: zo'n wet moet er komen. Als een vader of moeder goed is voor zijn of haar kind, vind ik dat hij of zij de kinderen ook behoort te zien. Maar laten die meneertjes in hun pakkie, die dit hebben er door geduwd maar eens wakker worden. Ik heb nooit de bezoekregeling tegen gewerkt, er juist voor gevochten. Maar mijn kinderen hebben een vader die niets van hen wil weten en daar mag hij wel gezag over hebben. Dubbel is dit.
:: Marijke::dinsdag 29 december 2009 :: 22:46:07

Dames, Vandaag weer een slopende dag voor mij, maar vooral mijn kinderen. En dan is er nog geeneens sprake van huiselijk geweld... Ben nu kapot, maar blij dat ik deze site heb gevonden. Binnenkort mijn verhaal, nu voor jullie veel sterkte allemaal!
:: Trailfinder :: dinsdag 7 oktober 2008 :: 21:26:00permalink

Wie kan mijn meiden helpen? Ik heb sinds mijn (v)echtscheiding dik 5 jaar geleden zo ongeveer met alle hulpverlenende instanties ervaring opgedaan. Het begon met Jeugdzorg omdat mijn ex niet wilde overleggen over de omgangsregeling met de kinderen, toen tien en acht jaar oud. Jeugdzorg adviseerde een mediator maar mijn ex wilde niet meewerken. Mijn ex spande een kort geding aan. Hij eiste van de kinderen dat zij aan hem moesten aangeven wanneer ze wilden komen. Iets wat ze natuurlijk niet deden, kinderen willen duidelijkheid. Als ze die niet krijgen pakken ze die zelf wel. De kinderrechter zette een nieuwe omgangsregeling op papier. Na twee jaar vechten en een problematische omgang, stapten de kinderen uit de strijd door tot twee keer toe aan te geven niet meer naar hun vader te willen. Vader bleef hen op alle mogelijke manieren tot omgang bewegen. Tijdens de omgang en ook daarbuiten, via mailcontacten en sms berichten, blijft hij mij, hun moeder, zwartmaken bij de kinderen. Ik heb vele mails in mijn bezit geadresseerd aan de kinderen, vol met scheldnamen, beschuldigingen en verwensingen naar mij toe. De kinderen raken door dit alles in de war en komen in een loyaliteitscrisis terecht. Een normaal gesprek hierover met vader is niet mogelijk. Wat er ook gebeurd om welke reden dan ook, hij legt tegenover de kinderen van alles de schuld bij mij neer! Als de kinderen niet naar hem toe willen bezorgt hij hen hierover een schuldgevoel en beweegt hemel en aarde om ze om te praten met behulp van loze beloftes en cadeaus waarna het hele spelletje weer van voren af begint. Uiteindelijk heb ik via de kinderrechter de RvdK een onderzoek in laten stellen. Ik heb een prachtig rapport waarin uitstekend de problematiek wordt beschreven. Echter, de Raad doet niets omdat meneer niet mee wil werken. De kinderrechter legde opnieuw een omgangsregeling vast. Deze regeling heeft meneer niet één keer nageleefd, hij is hier ook niet tegen in hoger beroep gegaan. Hij heeft wel een brief naar de Raad geschreven akkoord te gaan met de uitspraak, alleen houdt hij zich er niet aan. Nu heeft hij via de mail de kinderen laten weten met ze te breken. Als ze volwassen zijn mogen ze wel weer komen. Maar, ondanks de duidelijke mail blijft hij de kinderen sms'en en mailen dat ze te allen tijde bij hem welkom zijn. De kinderen worden er gek van! Inmiddels heb ik mijn kinderen aangemeld bij MW met de hulpvraag hoe ze met vader om moeten gaan. Nu kreeg ik bericht dat ze MIJ willen helpen hoe om te gaan met de omgangsregeling! Ik heb gemeld dat vader met de kinderen gebroken heeft en ze toch lastig blijft vallen. Nu kan ik opnieuw het traject in! Dik drie jaar ben ik al bezig om hulp te krijgen. Ik heb drie jaar geleden een psycholoog gevraagd: 'krijgen de kinderen ook last van het gedrag van vader, hetzelfde gedrag wat voor mij de reden tot scheiding was?' Ja, ze hebben er last van! Ze kunnen er niet los van komen omdat ze gewoon te jong zijn. Het enige resultaat dat ik geboekt heb is een kast vol met verslagen waarin heel duidelijk vermeldt staat wie en wat het probleem is. Bedankt daarvoor allemaal, alleen doet niemand iets met deze informatie! Help! Waar, wanneer en vooral wie kan en wil mijn meiden helpen? Vragen en opmerkingen: Mijn verhaal is helaas niet uniek. Er zijn velen die tegen de hulpverlening aanlopen en niet geholpen worden omdat die kerels niet mee willen werken. Alleen, de kinderen worden de dupe hiervan! Die kerels willen in feite alleen hun ex lastig vallen, hen laten zien dat ze nog steeds de macht hebben en het interesseert hen niet dat ze hun eigen kinderen de vernieling in helpen. Wij moeders mogen puin ruimen en scherven rapen!
:: bloempje::zondag 27 maart 2011 :: 20:45:12

jeetje alsof ik mijn eigen verhaal lees. Alleen heb ik nog 9 maanden mijn kinderen uithuis laten plaatsen om zicht te krijgen. Die er nu is en nog wordt er nix mee gedaan.Kinderen worden geestelijk mishandeld, is overal erkent, maar niets mee gedaan. ik weet het niet meer
:: Eline :: donderdag 2 oktober 2008 :: 23:22:16permalink

Graag wil ik mijn verhaal kwijt. In 2001 ging mijn ex ervandoor, na ellende met drank, drugs, en geestelijke mishandeling. Onze 2 zoontjes toen 5 en 1 jaar sprongen een gat in de lucht. Wat erg opviel was dat mijn zoon van 5 erg stil was en me ontweek. Op een dag vroeg ik hem wat er mis was en hij antwoordde:"Dat mag ik niet zeggen mama, want dan ga jij dood? Een ijskouwe hand omvatte mijn hart en ik voelde dat er iets erg kwam. Hij wilde niks zeggen ik heb hem toen voorgesteld om te tekenen wat hij dacht, dan hoefde hij niet bang te zijn voor mama en kon ik hem helpen. De tekeningen die hij maakte, maakte mijn ergste nachtmerrie waar : seksueel misbruik. Ik ben naar mijn advocaat gegaan, heb kinderbescherming en jeugdzorg ingeschakeld etc. Er volgden vele rechtzaken waar hij alles ontkende en op omgang stond. Mijn jongste zoon had altijd kapotte billen, vaak naar de dokter enz. Het kind van 5 maakte duidelijk dat iets met billen gebeurd was en dat ze, toen hij nog thuis was, tv moesten kijken met papa als mama snachts sliep. Ik wilde absoluut niet dat hij nog in de buurt van de jongens kwam. Maar de rechter besliste dat er omgang in het omgangshuis moest komen. De vader kwam niet opdagen of was ziek en ga zo maar door. Jarenlang ben ik omgangshuizen afgelopen met twee bange kinderen die niet naar hun vader wilden. De rechter vond dat ik geen medewerking gaf terwijl ik zo bang was om mijn kindjes en bepaalde omgang met vader en de kinderen in ons huis,waar alles gebeurd is en hij binnen onze veilige muren kwam. Onder begeleiding van jeugdzorg vonden de bezoeken plaats: volgens medewerker jeugdzorg waren de kinderen bang en was omgang niet gewenst. Toen vader zich ook nog dak en thuisloos liet verklaren om onder kinderalimentatie uit te komen besliste de rechter uiteindelijk tot geen omgang. Hij heeft nog steeds ouderlijk gezag en stalkt ons al 7 jaar. Hij is vlak in de buurt komen wonen, op de route van huis naar school en de kinderen zien hem dagelijks en blijven bang. De kinderen hebben een studioverhoor gehad bij de recherche en therapie bij riagg, die duidelijk stellen in eindrapport dat sexueel misbruik is vastgesteld en behandeling nodig. Deze situatie duurt nu al zeven jaar! Ik wordt zo moedeloos van de rechtsgang in Nederland. Vaders die hun kinderen willens en wetens kapot maken is toch niet te begrijpen?Het is een lang verhaal en niet duidelijk uit te leggen in dit bericht. De vader is niet veroordeeld vanwege niet genoeg bewijs maar kinderen verzinnen dit niet zomaar. Nu jaren later vertellen ze nog steeds hetzelfde Mijn hele gezin heeft er erg onder te lijden gehad en we lijden nog steeds, omdat hij ons niet met rust laat. Bovenop al deze ellende heeft hij een zaak aangespannen om de kinderalimentatie te stoppen die een rechter in 2002 heeft vastgesteld. De kinderalimentatie is stopgezet met terugwerkende kracht en ik moet een aanzienlijk bedrag van duizenden euro`s terug betalen. Een zeer bezorgde moeder
:: Rob,Louise::maandag 29 maart 2010 :: 23:39:02

beste meid wat een verdriet wij hebben vanavond vernomen dat ons kleinkind zeer raar gedrag vertoond als hij zijn vader heeft gezien.geeft aan pijn in zijn kontje te hebben en trekt zijn luier uit en stopt dan zijn vingertje in zijn kontje en zegt dan kontje prik. Bij herhaaldelijk vragen geeft hij aan papa doet dat.Wat te doen,echt erg,we weten het niet,zeer bezorgde grootouders
:: Knokkende moeder :: donderdag 11 september 2008 :: 14:57:24permalink

Ik ben nu een aantal jaar gescheiden en heb 2 minderjarige jongens. De reden van mijn scheiding was het zeer agressieve gedrag van mijn toenmalige man én zijn buitenechtelijke 'uitstapjes'. Toen is de ellende begonnen: ik nam mijn kinderen in bescherming omdat hij erg agressief kon zijn, dus bleef me voorhouden dat de bezoekregeling echt niet meer mocht worden dan 1 dag in de 2 weken, want wilde ze thuis in bed laten slapen. Na een hoop gesteggel en mediation, hebben we uiteindelijk een bezoekregeling van 1 zaterdag per 2 weken op papier gekregen. Regelmatig kwam mijn ex de kinderen niet eens halen, maar als hij ze al kwam halen was hij niet eens geinteresseerd in nieuwtjes van de kids. Het was kids inladen en wegwezen. Steeds meer kreeg ik het vermoeden dat er iets speelde: de kids kwamen vaak verdwaasd thuis en waren de dagen erna onhandelbaar; de jongste droeg nog een luier en kwam vaak met dezelfde luier weer thuis; ik had dagen nodig om de kids weer vertrouwen en rust te geven en om de billetjes van de jongste te genezen. Er zijn zelfs keren bij geweest dat hij ze niet naar huis bracht, één keer kwam hij ze 7 uur te laat thuis brengen. Je wordt dan knettergek en de politie doet helemaal niets! Niemand wist waar hij was, ik had zijn adres niet, want dat was zijn grootst bewaarde geheim (dit heeft hij later van de mediator wel moeten geven). Na een tijd begon de oudste steeds te spugen een dag voordat hij naar zijn vader moest. Eerst legde ik die link niet, maar later dacht ik dat heeft met die bezoekjes te maken, maar tegen mij durfde hij gewoon niets te zeggen. Uiteindelijk wilde de huisarts met hem praten en daar begon mijn oudste te vertellen dat hij en zijn (toen 2 jaar oude) broertje werden geslagen en geschopt! Met de huisarts had ik toen afgesproken dat ik met mijn ex een gesprek zou aangaan, maar zonder beschuldigingen, dus ik deed dat. Ik vroeg aan hem of hij een vermoeden had waarom de oudste steeds zo ziek was en dat hij met de huisarts had gesproken. Natuurlijk wist hij van niets en ik sprak met hem af dat hij voortaan maar een paar dagen van te voren moest bellen en het de kids zelf moest vragen of ze wilde komen, daar stemde hij mee in. Ik dacht hier goed aan te hebben gedaan, ik gaf hem nog een kans en hij wist nu dat er op hem werd gelet en ik gaf de kids een kans door hun vertrouwen hiermee terug te krijgen. Wij hebben hem na dat gesprek nooit meer gezien of gehoord, geen telefoontje, geen brief, geen alimentatie, niets! Het is nu 3 jaar later, het gaat geweldig met de kids, ik ben inmiddels hertrouwd en de kids zien mijn nieuwe man als vader, kortom een heel gelukkig gezin die gelukkig een nieuwe start hebben gekregen. Nou dus niet! Omdat ik tegen problemen aanliep wat ID-kaart en schoolkeuze etc. betreft waar mijn ex ook voor moet tekenen, omdat we nog steeds gezamelijk gezag hebben, maar hij steeds onvindbaar is, dacht ik een gezagswijziging aan te vragen. Ik ben afgelopen week naar de rechtbank geweest en, jawel, met had hem kunnen vinden en was er zowaar. Ik stapte in een nachtmerrie: de rechter vond namelijk dat vader zijn rechten nog niet helemaal verspeeld had en dus moest er zo snel mogelijk weer omgang komen! Bijna 3 jaar van de aardbol verdwenen te zijn, nooit meer iets laten horen, je kids ongenadig geslagen, geen kinderalimentatie betaald en dan je rechten nog niet verspeeld? Kortom, het komt erop neer dat ik voor een gezagswijziging naar de rechtbank ging en in plaats daarvan met een opgelegde begeleide omgangsregeling naar huis ging. Kon ik de kids gaan vertellen dat hij hen een uurtje per 3 weken wil zien in een muffig hokje bij jeugdzorg! Jeugdzorg moet dan een rapport opstellen, waaruit zal moeten blijken wat de volgende stappen moeten zijn. Dan mag ik toch hopen dat die zogenaamde 'professionele' mensen mijn ex zullen doorzien, want laten we wel wezen, 1 uurtje in de 3 weken kun je makkelijk toneel spelen en de perfecte vader uithangen. De oudste vertelde ik gisteren dat mijn ex wel eens kon gaan bellen. Hij zei: "die wil ik niet spreken, maar als jij hem aan de telefoon hebt dan kan hij mij horen he, en hij heeft toch zeker geen sleutel van ons huis hè mama"?. De rechter gaf mijn ex zelfs het advies mee dat hij zich maar zo snel mogelijk bekend moest gaan maken bij zijn kinderen d.m.v. brieven of kadootjes. Dat is dus gewoon advies om je kinderen om te kopen! Ik sta met mijn rug tegen de muur, als ik niet meewerk ben ik in hun ogen de boeman, maar als ik wel meewerk betekent dat voor mijn kinderen: nachtmerries, spugen, woedeaanvallen, angsten, depressies, ik weet het niet meer. Wat moet er ooit nog van mijn kinderen terecht komen? Mijn ex is zeer agressief en heeft daarvoor ook bij psychiaters gelopen; allemaal dingen die aantoonbaar zijn. De kinderen hebben recht op hun vader wordt er dan gezegd. Alsof die kinderen op een vader met losse handjes zitten te wachten, die hen heeft mishandeld en vervolgens zich 3 niet meer heeft laten zien! En als je zegt dat je de kinderen wilt beschermen, zien hun dat even anders he, want dan ben je gewoon een moeder die niet meewerkt!
:: Bezorgde oma2::donderdag 11 september 2008 :: 18:28:16

Is dit touwtrekken dan allemaal in het belang van de kinderen? Laat ze met rust nu ze lekker in hun vel zitten: een kind heeft een stabiele thuissituatie nodig, die er nu is. Wat ons betreft is er een verwekker die zijn kinderen gewoon heeft laten stikken. Hij kan en wil ze geen liefde geven. Een moeder wil dat haar kinderen zonder agressie opgroeien. Wel kinderen maken maar geen alimentatie betalen, Als een verwekker niet wil betalen en zijn woede afreageert op de kinderen dan verdien je de titel papa niet. Deze personen moeten ze maar eens beter screenen voordat ze op de rechtbank mogen verschijnen.
:: metalmoeder::zaterdag 27 september 2008 :: 10:27:52

Ik zit in dezelfde situatie. Precies zoals jij je verhaal beschrijft, zo gaat het bij mij ook. Ik ben geschokt dat ik nog iemand vindt die ook zo er onder lijdt. Ik vraag me soms dan wel eens af wat je als moeder nog voorstelt. Ik heb geen probleem dat kinderen hun vader zien,maar niet in zo,n situatie als deze. Ik heb pas rechtzaak gehad, maar door het het slijk gehaald en de grond in geboord. Mijn oudste is gehoord,maar daar is niks mee gedaan. Wat houdt een rechtzaak dan nog in als vaders gewoon hun eigen kinderen kunnen slaan of geestelijk mishandelen of zelfs dood meppen? Ik zelf heb alleen het gezag, maar dat ere plaatje stel niks voor. Mijn kids zijn allebei ernstig ziek: oudste ernstig gehandicapt, de jongste een hechtingsstoornis. Ik vind dat we met deze verhalen hogerop moeten, want dit kan zo niet langer. En dan blijven ze zich afvragen waarom moeders in sociaal isolement komen, er hoge kindersterfte is en criminaliteit. Wie wil er nu omgaan met een moeder met een ex die crimineel is. Je hebt mijn steun.
:: Ghislaine::donderdag 1 januari 2009 :: 20:36:23

Aan knokkende moeder, jouw verhaal is bijna identiek aan het mijne. Ik ben nu ook twee jaar geleden gescheiden, mijn ex-man was een type oplichter met grootheidswaanzin. Ook ik heb de nodige mishandelingen zowel fysiek als geestelijk ondergaan om na 11 jaar bedrogen te worden achter gelaten. Mijn ex heeft de laatste twee jaar ook niet naar zijn kinderen omgekeken, ook ik sta voor een voogdijzaak en als ik al deze verhalen lees wordt ik bang. Is er geen recht meer in Nederland, mijn ex betaalt ook al twee jaar al geen cent alimentatie, en laat soms maandenlang niks van zich horen en jeugdzorg daar ben ik achter gekomen heb je dus geen ene moer aan. De vader kan alles doen,inclusief maandenlang in het buitenland wonen en niks daarover geen info vertellen, hoeft niet naar zijn kinderen om te kijken, en geen alimentatie betalen. Ondertussen zit je als moeder met de verlatingsangsten van je kinderen het overcompenseren van het feit dat de vader ze in de steek heeft gelaten van een op andere dag. Het enige dat je nog kunt doen is hopen dat er ooit een wet komt die bepaald dat vaders die hun gezin in de steek laten en niet omkijken en geen alimentatie betalen gevangenisstraf krijgen.
:: Mariska::vrijdag 9 januari 2009 :: 09:45:20

Met verbijstering lees ik je verhaal. Ik kan niet begrijpen dat wij zo een vreselijk bizar en slecht rechtssysteem hebben. Dit mag en kan niet waar zijn... Ik wens je heel veel sterkte en je kinderen ook.
:: Knokkende moeder::woensdag 18 maart 2009 :: 11:18:39

Update: We zijn inmiddels ruim een half jaar verder, we moesten naar het omgangshuis van de rechter en ja, daar ben ik dus geweest. Ik kreeg een eerste gesprek waarin ik mijn lief en leed op tafel kon gooien. Ik had een dagboek bij me waar alle ellende in stond, maar nee, dat wilde ze niet lezen, ik moest het maar vertellen. Dus zo gezegd zo gedaan. Toen werd mijn ex opgeroepen voor een eerste gesprek en die kwam dus niet opdagen. Uiteindelijk heeft hij drie oproepen gehad en is niet geweest. Dus het dossier werd gesloten en de rechtbank werd ingelicht dat vader niet meewerkte, zelfs zijn advocaat kreeg geen enkel contact met hem en ook die stuurde naar de rechtbank dat ze een schriftelijke uitspraak mochten doen omdat zijn client duidelijk geen interesse toonde. Wij dachten hehe, dat is eindelijk afgelopen, nu zal de rechtbank eindelijk inzien met wat voor onbetrouwbaar type ze te maken hebben. Dus niet! We kregen vorige week een brief dat we opnieuw naar het omgangshuis moesten! De uitspraak was opnieuw uitgesteld! Echt ongeloof heerst er hier, hoe is het mogelijk dat een rechter de verzoeken van beide partijen negeert en op eigen houtje de beslissing maakt om met onschuldige kinderen te blijven sollen. Ik had mijn kinderen al verteld dat ze niet meer hoefde te gaan en dat ze veilig waren. Ik had namelijk voorbereid op de omgang in het omgangshuis. Nou de paniek sloeg hier uit, gillen, huilen en nachtmerries, ze waren doodsbang! En nu kan ik ze dat weer opnieuw gaan aandoen. Niemand gelooft wat er hier nu gebeurt, zelfs mijn advocaat was met stomheid geslagen. Het gaat mij echt bergen met geld kosten, mijn ex daarintegen heeft recht op een advocaat van onvermogen en kan dus eindeloos doorgaan. Maar omdat hij zo onbetrouwbaar is heeft zijn huidige advocaat ons al laten weten dat hij niet meer voor mijn ex zal optreden. Hij heeft nu dus geen advocaat en krijgt zonder daar iets voor te hoeven doen gewoon nog een kans! Het lijkt erop dat de rechters hiermee punten willen scoren bij die vaders die nu zoveel in het nieuws zijn, maar er wordt even vergeten dat er ook kinderen worden mishandeld en dat dit soort rechters punten aan het scoren zijn over de ruggetjes van mishandelde kinderen. Dat ze voor dat kapitale salaris zich eerst maar eens gaan verdiepen in het verleden van deze kinderen voordat ze beslissingen maken! Hier begint dus alles weer van voor af aan, bedankt mevr. de rechter dat u mijn kinderen gebruikt voor u goede naam! En de regering kijkt gewoon de andere kant op! Waarom schudden deze verhalen Den Haag niet wakker?In mijn ogen is er duidelijk een groot probleem in Nederland. Het ergste is nog dat kinderen hiervan de dupe zijn!
:: annet ::vrijdag 15 mei 2009 :: 22:00:17

hallo het lijkt me leuk om met je in contract te komen ik heb ongeveer het zelfde mee gemaakt zou er wel met iemand over willenm praten nou ik hoor het wel groetjes annet
:: moeder met ex-gedetineerde ex :: donderdag 10 juli 2008 :: 13:37:47permalink

Hallo, Ik ga niet het hele verhaal doen want dat is gewoon te veel, ik kan er een boek over schrijven. Ik heb een kind van onder de twaalf. De vader heeft 2 maal in gevangenis gezeten voor poging tot moord en doodslag. Hij kwam vast te zitten toen mijn kind pas net een paar maanden oud was en kwam vrij na een aantal jaren. Het kind is niet erkend door vader en ik heb alleen gezag. Ik ben ook niet getrouwd geweest met hem, maar heb eigenlijk alleen een paar maanden samengewoond toen ik zwanger was. Toen hij vrij kwam hebben we onderling omgang afgesproken. Dat liep totaal uit de hand en liep onder meer uit op stalking. Een keer, toen ik oppas thuis had, heeft hij mijn kind uit huis meegenomen. Ja, inderdaad dat is ontvoering. Politie kwam erbij, ik heb aangifte gedaan, de zaak is vervolgens geseponeerd. Hij heeft mij geprobeerd te wurgen, midden op straat, waar mijn kind bij stond. Aangifte gedaan, geseponeerd op grond van gebrek aan getuigen. Aangifte of meldingen: je hebt er niks aan als je te veel meldingen doet, dan is het ook niet goed en wordt je niet serieus meer genomen. Dus wat moet je dan? Vervolgens meer bedreigingen met de dood en stalking. En de politie zegt niks te kunnen doen, pas als het uit de hand loopt. Tja, dan kan het ook te laat zijn. Hij ging naar de rechter voor een omgangsregeling. Het antwoord van de rechter was: mediation. Tijdens de mediation heeft hij zich gedragen als een wolf in schaapskleren. Ik wist niet dat ik uiteindelijk nooit daarvoor had moeten tekenen, maar goed je doet je best ervoor. En dan sta je daar met je mooie handtekening en een waardeloze omgangsregeling. Hij houd zich niet aan regels die er in staan. Hij brengt alles over via mijn kind. Extra dagen willen en dan uiteindelijk zeggen: 'ja, ik heb je moeder gevraagd of je een keertje extra mag komen, dan kunnen we wat leuks gaan doen, maar je mocht niet'. Dat is maar een klein voorbeeld en nog niks vergeleken bij de rest. Voortdurende geestelijke manipulatie. Mijn kind is altijd kwaad op mij. Altijd. En dan moet je ook nog eens een advocaat hebben die misschien in een gewone scheidingzaak wel goed kan zijn, maar deze zaak ligt net iets gecompliceerder. Na 3 jaar is nu omgang gestopt via die advocaat, waarbij mijn kind 1x niet is geweest. Ik heb gelijk kort geding gekregen. Bij de rechter heeft hij aangegeven opnieuw mee te willen werken aan mediation. Ik heb hem dat voordat ik de omgang stopte ook gevraagd, maar hij wilde er toen niet niet aan mee werken. De rechter, die er echt zin in had, zei met andere woorden: 'Wat doen jullie hier eigenlijk dan als jullie dat allebei willen?' Ik kreeg de uitspraak per post: een dwangsom van 500 euro per keer als ik mijn kind thuis hou. Nou geweldige advocaat! Als ze mij van te voren had verteld dat als ik het zou stopzetten, dit kon gebeuren, dan had ik dat natuurlijk nooit zo gedaan! Nou moet mijn kind weer gewoon naar hem toe en is er dus niks veranderd. Ik heb nu wel een andere advocaat op gezocht die gespecialiseerd is in dit soort zaken. Ik heb er een goed gevoel bij, maar we zullen zien. Stand van zaken nu: hij wil toch maar niet meewerken aan mediation en alimentatie wil hij ook niet gaan betalen. Geestelijke manipulatie gaat gewoon door en het opgestook van mijn kind tegen mij ook. Ik heb al een kinderpsycholoog bij mij thuis gehad om een spelletje te doen met mijn kind. Nou wat daar uit kwam kon ik zelf ook wel vertellen, sterker nog dat heb ik hem verteld. Zijn bevinding was om kind meer omgang met vader te geven zodat het beeld over hem realistischer wordt. Ahum! Ok, ik heb gezag, maar waarom merk ik daar zo verrekte weinig van, want ik heb echt helemaal niks te vertellen! Als je allemaal harde bewijzen nodig bent om maar sterk te staan bij een rechter, nou zeg het maar, hoe kom je eraan, met al die seponeringen? Helemaal als de vader precies weet hoe het rechtsysteem in elkaar zit. En dan vinden mensen het zo raar als een vader, de moeder van zijn kinderen en daarna ook de kinderen doodschiet, zoals tegenwoordig steeds vaker lijkt voor te komen. Politie kan niks eerder doen: die komt ook pas als het te laat is. Echt een veilig gevoel geeft dat. En hulp...welke hulp, van het het kastje naar de muurhulp. Er zal heel wat moeten gebeuren in het rechtsysteem, wil dit grote probleem beter worden. We zullen zien... De zoveelste bezorgde moeder.
:: Noway::woensdag 10 september 2008 :: 21:49:51

Hallo, Eventjes kort: * Ligt er een beschikking (vonnis) omtrent de alimentatie? Ja, dan moet hij gewoon betalen. Jij hebt dan een executoriale titel (dit is de grosse van het gerechtelijk vonnis). Vader moet gewoon betalen en anders kan je beslag laten leggen d.m.v. inschakelen van deurwaarder. Kan je advocaat je allemaal uitleggen en kan deze procedure in gang zetten. Kosten deurwaarder e.d. voor rekening van vader ( is X percentage van openstaande vordering excl. de 19 % BTW). * Mediation niet mee willen werken: mediation is vrijwillig en prima toch dat vader hieraan niet mee wil werken. Haal hier je voordeel uit. * Helaas, doch waar: harde, ter zake doende (schriftelijke) bewijzen, feiten verzamelen en indienen bij de Rechtbank. Bij de RvdK oppassen: te veel info, overvoer je hen mee en werkt in je nadeel (kom je paranoide over bij hen). * t.a.v. alles wat er staat bij de politie: dien een zgn. "privacy verzoek" in. Dit betekent inzage over alles wat er bekend is bij hen afkomstig van jou; meldingen - aangifte. Hier heb je gewoon recht op, maak van dit recht gebruik. Vraag bij hen om de "privacy medewerker", die je kan vertellen hoe dit in zijn werk gaat (is een formaliteit). Vervolgens ga je samen met je advocaat er heen alles aanhoren. Daar mag je aantekeningen van maken en zelfs datgene wat voorgelezen wordt opnemen op band. Beter is: verzoeken aldaar aan de privacy-medewerker om een samenvatting te maken. Op officieel met politielogo voorzien briefpapier met handtekening van deze privacy-medewerker. Deze samenvatting dient het volgende te bevatten: datum - dan bijv. A meldt dat X haar mishandelt. Eventueel kan het volgende erbij staan: "bemiddeld" en/of "afspraak op locatie" en/of aangite": elke rechter weet wat dit inhoudt. Zo verkrijg je hard bewijs afkomstig van de politie dat je gewoon in kan dienen bij de Rechtbank, je zaak diende namelijk wat er gespeeld heeft, zonder dat een eventuele strafrechtelijke zaak in gevaar wordt gebracht. Het doet niet ter zake of de zaak is geseponeerd. Feit is dat er aangifte is gedaan. Dit zal dan ook terug te lezen zijn op de overzichtslijst. Als het goed is heb jij een kopie van de aangifte ontvangen. Indien niet, dan kan je daar alsnog om vragen. Zijn ze verplicht om je te geven. Opmerking die ik hierbij wil plaatsen dat politie voorzichtig is om i.g.v. huiselijk geweld kopie aangifte aan slachtoffer te geven. Dit om slachtoffer te beschermen tegen de pleger als deze bijv. de aangifte onder ogen krijgt (risico's niet te overzien). Dan gaat er een kopie richting je advocaat of neemt je advocaat dit mee (idem trouwens met de overzichtslijst). Verder: vraag "afspraak op locatie"aan bij de politie. Soortement van "politiebescherming". Je gaat toch contact met hen opnemen vanwege het privacy-verzoek dus vraag daar dan gelijk maar om. Succes ermee en i.g.v. gewoon melding van blijven maken. Ze zijn verplicht om dit op te nemen in hun systeem. En indien nodig: aangifte.
:: Jonge moeder :: donderdag 26 juni 2008 :: 15:42:00permalink

Ik ben de trotse moeder van een prachtige baby van ruim een half, maar ben ook erg ongelukkig. Ik heb twee maanden een relatie gehad met de man die nu opeens papa wil gaan spelen. Voor ik wist dat ik zwanger was ging de relatie al slecht en daarna ging het alleen maar slechter. Toen ik hem vertelde dat ik zwanger was, was zijn reactie laat het maar 'gewoon' weghalen, want een kind zou zijn hele leven verpesten. Ik besloot voor mij en mijn kind te kiezen en heb de relatie verbroken. Hier was hij het absoluut niet mee eens en heeft nog weken geprobeerd de relatie te herstellen, en elke keer weer boos worden als ik hem weer afwees. Hij heeft al die tijd geen interesse getoond voor mijn kind. Opeens kwam hij met het verhaal dat hij toch het kind wilde leren kennen en dat hij co-ouderschap wilde vanaf dag één. Ik heb gezegd dat ik daar niet aan mee kon werken, maar dat ik wel bereid was om te overleggen. Hier was hij het niet mee eens, voor hem was het alles of niets en dus na een maand koos hij voor niets. Hij bleef mij wel regelmatig lastig vallen en wanneer ik hem vroeg mij met rust te laten werd hij alleen maar lastiger. Pas toen mijn kleine een paar weken oud was nam hij weer contact met mij op met het verhaal dat hij een vaderschapstest wilde, maar vroeg niet hoe het met mijn kleine ging. Omdat ik daar niet aan mee wilde werken en rust wilde zei ik hem dat hij maar opzoek moest naar een advocaat. Twee weken later kreeg ik inderdaad van een advocaat een brief waarin ik werd opgeroepen mee te moeten werken aan een vaderschapstest. Maar nog voor ik advies had gekregen van een advocaat en dus kon reageren op die brief belde hij mij al weer op om te zeggen dat hij van gedachten was veranderd. Ik dacht eindelijk de rust te krijgen die ik zo graag wilde, maar het was maar van korte duur. Weer een maand later kwam hij met een zielig verhaal aanzetten en wilde mijn kind graag een keertje zien. Hij is hier toen een kwartiertje geweest en heeft mijn kindje nog geen minuutje vast gehouden. Drie weken later kwam hij met het verhaal dat hij mijn kindje vaker wilde zien en dit heb ik toen geweigerd. Toen kwam de advocaat weer in beeld en hij had een afspraak voor ons gemaakt bij een kliniek om die vaderschapstest te doen nog diezelfde week. Dit terwijl ik meerdere keren had gezegd daar niet aan mee te willen werken. De enige reden waarom hij namelijk die vaderschapstest wil is om te 'bewijzen' dat ik vreemd ben gegaan tijdens de relatie. Hij kan niet geloven dat het aan hemzelf lag waarom de relatie uit is gegaan. Nu is hij een rechtszaak begonnen tegen mij om erkenning, gezamenlijk gezag en een omgangsregeling te krijgen. Ongelofelijk en dat terwijl hij het kind niet wilde. Hij heeft zoveel haat en wraakgevoelens voor mij dat ik bang ben dat het totaal niet om het kind gaat, maar dat hij mijn kindje zal misbruiken om mij dwars te zitten en ons leven onmogelijk te maken. Ik ben zelf kind van gescheiden ouders en heb veel moeite met de omgangsregeling met mijn vader gehad. Dit brengt die herinneringen weer allemaal terug, terwijl ik eindelijk dacht daar overheen te zijn. Ik heb nu al maanden slapeloze nachten en kan mij nergens meer op concentreren. Om dan deze verhalen te lezen zakt de moed mij in mijn schoenen. Ik wou ook even mijn verhaal kwijt, al is er nog veel meer ernstigs gebeurd dan ik hier beschreven heb, maar dan kan ik beter een boek schrijven. Hopelijk staat de rechter en RvdK aan mijn kant.
:: b::zondag 16 november 2008 :: 18:10:37

hallo ik ben u 29 jaar en heb een zoontje van 7 jaar oud en zijn vader en ik werden verliefd en ik was in de zeven de hemel en na een tijdje liep de relatie niet zo goed en ik wist al van jongs af aan dat ik geen kinderen kon krijgen . ik had een leuke baan op een tankstation en daar heb ik zijn vader ook leren kennen. toen na een tijdje ik steeds ziek was en niet beter werd en steeds bleef spugen. zei mijn pleeg moeder van je moet een test doen en ik zei nee dat hoeft niet ik kan niet zwanger worden . op aan dringen van haar heb ik dat toch gedaan en de test was positief ik was zwanger. nou moest ik het mijn vriend vertellen nou dat was moeilijk ook omdat hij geloofig was. nou hij was eerst blij . tot dat iemand zei dat ik rotzooide met anderen terwijl dat niet waar was. de verwijten kwamen ik was een slet en het kind kon niet van hem zijn en ik had hem er in geluist. hij heeft me geslagen een ook zijn ouders hebben zich er mee bemoeit en wouden mijn kind van me af pakken als ik een dna test zou doen en die positief was . nou ik wou die test niet en ik wist heel goed wie de vader was . maar niemand van hem geloofde me op mijn woord daar stond ik dan helemaal alleen .zelf hij geloofde iemand anders voor mij nou ik was verbaasd dat hij dat kon . ik was 21 jaar en in paniek dus wat heb ik gedaan een vriend waar ik later een relatie mee kreeg mijn kind laten erkenen. was meschien niet zo slim maar ik was in paniek en ik wilde mijn kindje niet kwijt . hij kent zijn biologishe vader niet maar toch heb ik een schuld gevoel dat ik het niet goed heb aan gepakt en maar zeker weet ik wel dat ik mijn best heb gedaan voor mijn kind . dus meiden bedenk goed wat je doet en laat je niet door je emoties lijden .wat wel heel normaal is maar bedenk wel heel goed wat het beste voor je kindje is voor hun toekomst .
:: piep::vrijdag 15 januari 2010 :: 20:29:19

misschien moet je je eigen verleden verwerken...... dat schijnt te helpen...
:: wil :: vrijdag 23 mei 2008 :: 11:40:13permalink

De verhalen zijn allen zo in en in triest. Waar bundelen we onze krachten, zijn er mensen die bezig zijn iets te organiseren. Wie weet iets meer hierover? Mijn ervaring is niet veel anders dan de andere verhalen. Biologische vader, geen erkenning, geen gezag, wel sprake van family life. Voert rechtzaak na rechtzaak, wint tot nu toe alles, krijgt uitgebreide omgangsregeling, terwijl de kinderen dit niet willen. Hebben zelfs bij de kinderrechtswinkel een brief opgesteld. Hij is altijd in het voordeel, hij heeft meer geld en meer tijd. De rechter gelooft zijn verhaal, hij wil goede vader zijn en zijn rol goed kunnen invullen. Ik ben voor een deel mijn kinderen, mijn geld en mijn vrijheid kwijt. Ik wilde vluchten, weg, uit de buurt van deze zieke man. Hij heeft middels een kort geding een verhuisverbod geeist. Heeft hij gekregen, anno 2008!
:: Anaid::dinsdag 24 juni 2008 :: 22:26:54

Ik sta versteld..... ik heb 3 rechtszaken gehad, allen uitgekomen dat er voorlopig geen omgang mag zijn en dat de Rv.d.K. dient te onderzoeken of het verstandig is dat er omgang komt. Ik zit nu volop in het Raadsonderzoek en binnenkort komen ze thuis om mijn kindje te observeren en een spelletje te doen. Wij wonen nog in het huis waar te veel gebeurd is en binnenkort zal er dan ook een te koop bord in de tuin komen te staan want het is niet ons huis, ook niet met een nieuw lakje verf, andere spullen, tig sloten op de deuren en het tuinhek. Dus waar ik versteld van sta is dat er een verhuisverbod opgelegd kan worden. Begrijp ik hier goed uit dat ik mijn verhuisplannen ook niet aan de Raad moet prijsgeven? Sterkte! groetjes Anaid.
:: Noway::woensdag 10 september 2008 :: 22:55:41

Beste Wil, Middels een kort geding een verhuisverbod geeist en gekregen? Er is toch geen sprake van gezamenlijk gezag? * Wanneer er gezamenlijke gezag is, is er altijd toestemming nodig van de niet- verzorgende ouder. Dat iets waarop deze zich kan beroepen indien deze er niet mee eens is (er zijn van die mensen). * In geval van eenhoofdig gezag, mag je gewoon zonder toestemming verhuizen (zelfs emigreren). Alleen heb je de consultatie- en informatieplicht t.o.v. de niet-verzorgende ouder. Is ter sprake gebracht in het Kort Geding dat er geen gezamenlijk gezag is? Is dit gevraagd in het Kort Geding? * omgangsregeling waarschijnlijk ingebracht door vader als argument: geografische afstand - reistijd - etc. etc. Doch feit blijft: er is geen gezamenlijk gezag, dus geen toestemming vereist. Ik (en vlgns mij velen) ben wel benieuwd waarop dit vonnis is gebaseerd. [BM: vanwege de persoonlijke aard van de rest van het bericht is dit gedeelte rechtsstreeks naar Wil gestuurd]
:: bange mama :: dinsdag 22 april 2008 :: 20:24:37permalink

Vandaag de beschikking van mijn hoger beroep binnengekregen, en wat een teleurstelling. Mijn ex en zijn familie hebben zich aan zowat alles schuldig gemaakt. Er liggen aangiftes, er zijn al boetes uitgedeeld en nog blijft de rechtbank 'hoop' hebben. De Raad voor de Kinderbescherming wil er niets meer mee te maken hebben, Bureau Jeugdzorg niet, maar de rechtbank blijft 'hoop' houden. Om moedeloos van te worden. Ik had het eenhoofdig ouderlijk gezag gevraagd en geen omgang of onder begeleiding. Eenhoofdig gezag is afgewezen ondanks het advies van de Raad. De omgang ligt wel stil, maar met een hoop ogen en haken. Nu is het maar weer afwachten wat ons boven het hoofd hangt: een lekker rechtssysteem hebben wij.
:: Moeder met ontvoerde kinderen :: maandag 24 maart 2008 :: 00:39:41permalink

Ik ben ivm stalking naar andere kant van Nederland verhuisd. Ik heb met mijn exman bezoekregeling. De kinderen zijn aan mij toegewezen. Wij hebben gezamenlijk ouderlijk gezag. Nu heb ik vandaag sms gekregen van exman dat hij mijn kinderen niet terug komt brengen en hij een kort geding begint tegen mij om de kinderen bij hem te laten. Ik heb drie kinderen waarvan twee onder de 12 en die willen niet bij vader wonen. Nu zegt hij dat hij om de kinderen te beschermen bij hem laat blijven. Ik ben ten einde raad. Hij zou ze vandaag terugbrengen op een afgesproken plaats. Ik wilde mijn nieuwe adres niet doorgeven ivm stalking. Ik sta nu hier net ingeschreven met mijn kinderen. Ze zouden dinsdag hier naar school gaan. Ik heb al werk hier. Ik sta met rug tegen de muur, omdat ik totaal geen bewijs heb. Wat kan ik nu doen? Ben ik mijn kinderen nu kwijt? Heeft mijn kind van net 12 recht van spreken? Het kind heeft aangegeven niet bij de vader te willen wonen. De allerkleinste ook niet. Help mij! Hij zegt dat ik als ik verstek laat gaan hij de kinderen krijgt en dat terwijl de kinderen zelf hebben aangeven er niet te willen wonen. Wat kan ik doen? Morgen eerst naar bureau voor aangifte, want dit is toch ontvoering? Ik heb mij altijd aan de regels gehouden wat omgang betreft. Waarom toch? Ik heb hulp nodig wie kan mij helpen?
:: Webmoeder::maandag 24 maart 2008 :: 13:33:11

Hallo 'Moeder van ontvoerde kinderen', Wij hebben het vermoeden dat om de één of andere reden jouw emailadres niet goed werkt: we krijgen melding dat het niet zou bestaan. Dus zijn we bang dat onze reacties ook niet bij jou terecht zijn gekomen. Wil je a.u.b. opnieuw contact met ons opnemen? Bijvoorbeeld door opnieuw een bericht in te sturen of ons te emailen. Sorry, wij werken in principe niet via telefoon. Als je graag telefonisch een luisterend oor wil van mensen die weten wat te doen in geval van stalking en aangiftes doen zou je Tegen Haar Wil kunnen bellen. Zij zullen je waarschijnlijk niet specifiek kunnen adviseren over de ontvoering, maar wie weet wel verdere nuttige info hebben. THW is bereikbaar op maandag tot en met donderdag van 14.00 uur tot 22.00 uur op 0592 - 34 74 44 (Drenthe) Je ex heeft hoe dan ook niet het recht om de kinderen buiten de omgangsregeling om de kinderen bij zich te houden: dat is inderdaad ontvoering. We hopen dat je inmiddels aangifte hebt gedaan, bewaar in ieder geval ook het smsje dat je ex heeft verstuurd. Webmoeder van Bezorgdemoeders.nl
:: Wanhopige moeder::vrijdag 28 maart 2008 :: 21:47:53

Helaas zie ik bij mijn zoektocht op internet dat er veel vrouwen in dezelfde situatie verkeren als ikzelf. Overspoeld door gevoelens van kwaadheid en onmacht. Je wilt het beste voor de kinderen en bent bereid om aan allerlei dingen mee te werken, maar tevergeefs. Een keer een opmerking die niet goed valt, betekent meteen agressie en dreiging om de kinderen mee te nemen naar het buitenland en beloftes van zijn kant om mijn leven te verwoesten. Hoe moet ik mijn kinderen en mijzelf beschermen? Hoe moet ik ervoor waken om mijn angsten niet op mijn kinderen over te brengen? Hoe overleef ik de tijd dat mijn kinderen toch bij mijn ex zijn vanwege de bezoekregeling, die ik overigens zelf heb gewild omdat ik het voor de kinderen en hun vader belangrijk vond dat zij ook een goede band zouden behouden? Maar nu wacht ik in angst af totdat ze weer terug zijn. Hoe moet ik in godsnaam omgaan met deze situatie? Hoe bescherm ik mijn kinderen?
:: moeder met pijn::maandag 7 april 2008 :: 14:57:47

ben verhuist laatst weer in oude woning geweest en weer zijn er dingen daar gebeurd heb getuige maar wederom geen bewijs wie het doet weet ik nog niet maar dat ik een kort geding krijg omdat ik waandenkbeelden zou hebben is zo laag ik ben financiel en geestelijk een wrak waarom omdat ik niets kan bewijzen dat doet zo een pijn de man die mij in huis neemt ben ik dankbaar maar wat kan ik nu doen geen geld schulden ik leefde van wwb uitkering ik kan niet meer over een week kort geding omdat ex bij advocaat heeft aangeven dat ik waandenkbeelden zou hebben terwijl dat niet waar is dan zou mijn oudste zoon en ook mijn dochter dit ook hebben en ook mijn buren die mijn sleutels hebben ook zij hebben nu aan de lijve ondervonden dat er dingen gebeuren de deur die zij gesloten hadden en vervolgens de volgende dag open staan ik weet mij geen raad meer maar ondertussen word ik niet geholpen ik weet nl niet wie mij dit aandoet mijn kleine meid van 12 en mijn lieve ventje heb ik nu vier weken niet gezien er is een deel van mij gestorven ik sta zo alleen in mijn strijd en niemand kan mij helpen mijn oudste is hier bij mij weet dat er leugens over mij worden verteld zo staat er dat mijn kids niet naar buiten durven is niet waar dat mijn kind van 12 niet gehoord mag worden vind ik erg zij weet net als mij en de rest dat de dingen echt gebeurd zijn
:: Joyce::donderdag 15 mei 2008 :: 12:04:26

Het sms-je is bewijs, alsmede dat de kinderen nog niet terug zijn. Er bestaat een omgangsregeling, een beschikking waar beide ouders zich aan moeten houden. De politie kan de kinderen ophalen bij uw ex. Ook moeten de kinderen gewoon naar school, dus zal uw ex ze naar school moeten brengen en kunt u met assistentie van de politie de kinderen daar ophalen. Laat u niet afschepen, blijf hulp vragen bij de politie. Ook kan uw ex een dwangsom opgelegd krijgen, dit kunt u via uw advocaat regelen. Leg alles vast (logboek), en doe overal een aangifte of melding van bij de politie. Houdt zoveel mogelijk mensen om je heen op de hoogte. Vergeet daarbij ook school niet. De nieuwe school moet op de hoogte zijn van de acties van vader. Zij kunnen dan extra beschermingsmaatregelen treffen. Succes.
:: Ikke::maandag 22 september 2008 :: 18:43:47

Reactie op Joyce: er bestaat nog geen sanctie op het niet naleven van een omgangsregeling. De politie zal dus niet de kinderen ophalen.
:: Josefientje :: donderdag 6 maart 2008 :: 08:41:27permalink

Na een huwelijk van 18 jaar en 3 prachtige kinderen heb ik een korte relatie gehad met een toen heel leuke man. Na 2 maanden stond hij ineens op de stoep, hij kwam bij me wonen. Wat daarna gebeurde is met geen pen te beschrijven: hij mishandelde mij en zijn kinderen uit zijn eerste huwelijk die bij ons waren. Na 2 maanden heb ik hem de deur gewezen. Letterlijk, hij kwam thuis en zijn spullen had ik op de stoep gezet. Toen bleek ik zwanger, hij kwam terug, had ik het maar nooit gedaan! De hele zwangerschap ben ik geestelijk en lichamelijk mishandeld, mijn jongste zoon ging bij zijn vader wonen uit angst voor deze man en ik...? Ik wist niet waar ik heen moest, dus smeedde plannen om meteen na de bevalling te vertrekken. Heb ik ook gedaan. Deze man heeft geen gezag, maar het kind wel erkend. Nu, 6 jaar later is hij ineens opgedoken en wil een omgangsregeling. Em ja, hij krijgt die nog ook! Het kind kent hem niet, weet niet van zijn bestaan, ja dat hij een zaadje in mama's buik heeft gedaan waaruit zij is gegroeid, maar dat de man waar ik mee getrouwd ben haar papa is. De beste papa van de hele wereld zelfs!!! Hij is onder psychiatrische behandeling en krijgt nu medicijnen, maar moet ik mijn kind naar hem laten gaan?? Hij die mij verkrachtte 7 dagen na de keizersnede, omdat hij vond dat hij daar recht op had? Hij die me van boven naar beneden sloeg, met een baby van 9 dagen in mijn armen, waardoor de hechtingen van de keizernee uitscheurden en ik opnieuw geopereerd moest worden? Hij die mij stapelgek maakte door deuren af te sluiten als ik weg ging. Hij die zijn dochtertjes met volle vuisten in gezicht sloeg? Hij die nooit naar het kind heeft omgekeken, maar nu weet dat ik een tamelijk rijke man ben getrouwd ( al 4 jaar inmiddels) ineens, 'zomaar', omgang wil met het kind?? Nu niet en nooit niet. Mijn man heeft het gezag, ons kind draagt zijn achternaam, hij heeft financieel en emotioneel het kind verzorgd, wij gaan dit niet toestaan die regeling, maar de vraag is hoe? Hoe kunnen wij zo effectief mogelijk de omgang blokkeren?? Ik lees hier de verhalen en besef dat ik niet de enige ben van een belachelijk recht waar de rechters zich ook nog eens aan houden. Als je per ongeluk een kind verwekt kun je zo gek als een deur zijn, maar een omgangsregeling krijg je. Ik zou nog geen hond bij hem plaatsen. Een wanhopige moeder.
:: Webmoeder::woensdag 12 maart 2008 :: 09:49:18

Josefientje, we nemen rechtstreeks contact met je op om advies te geven over jouw specifieke situatie.
:: Josefientje::vrijdag 21 maart 2008 :: 00:24:19

Lieve mensen allemaal. Vandaag is de dag dat ik jullie misschien een hart onder de riem kan steken??? Vandaag is de dag dat ik het gevoel heb dat mijn kindje voor de tweede keer aan mij is gegeven. De rechter heeft beslist dat het niet in het belang van mijn kind is dat de biologisch vader omgang krijgt. De toelichting daarop luid als volgt: hij heeft geen emotionele band met het kind en gezien het verleden word het verzoek niet ontvankelijk verklaard. De uitspraak kwam voor ons als donderslag bij heldere hemel. Tijdens de zitting werd ons nl. heel duidelijk dat de rechter in zijn voordeel zou beslissen. Onze advocaat zat met de handen in het haar, hij zei dat we ons op het ergste moesten voorbereiden. Hij had dat niet eens hoeven zeggen, wij hadden dat zelf ook al gemerkt. De rechter bleef maar hameren op volledige statusvoorlichting, de rechten van de vader (vader is volgens mij de man die het kind liefheeft en verzorgd), de uitspraak werd verdaagd, dus dat was al geen goed teken en dan nu dit. Wij zijn in feeststemming, in ons geval is er dus werkelijk recht gesproken. Een rechter die niet de Nederlandse wet volgt maar de wet van het hart, de wet van een moeder, de wet voor de veiligheid van het kind. Natuurlijk zijn wij gematigd optimistisch, hij kan nog in beroep gaan, hij kan over een paar jaar een nieuw verzoek indienen, maar vooralsnog hebben wij op korte termijn niets te vrezen toch? Of zijn er moeders hier die deze uitspraak ook een keer hebben gehad, maar naderhand toch aan een omgangsregeling moesten geloven?? Liefs Josefientje.( die het nog steeds niet kan geloven).
:: anoniem::dinsdag 29 april 2008 :: 00:45:49

hoi ik vind dat al deze dames, de regeling moeten weigeren. wat het gerecht ook zegt, want wat ik gelezen heb van u ik weet dat mannen zo zijn, ik heb zes jr een relatie gehad met iemand met lose vingers. en gelukkig nooit een kind van hem gehad. nu heb ik een dochter, en prijs ik mezelf gelukkig dat dat kind niet van hem is. de vader hiervan is niet in mijn leven doe alles alleen vanaf de zwangerschap. ik weet nie hoe de jaren gaan lopen. maar haar vader is arabisch alleen zijn ouders enzo zijn dood. kijkt momenteel niet naar haar om. en ik ben op dit moment blij maar tegenlijk ook bang, bang dat ook hij van gedachte verandert. ik zou zeggen nodig hem uit, als het moet van de rechter, en vecht met hem in je eigen huis. en zeg dat hij je heeft aangevallen. je moet toch op de ene of andere manier je kind en jezelf veilig stellen. zonder jou had die kleine van de trap gelegen en iemand die jou verkracht terwijl je een kind op de wereld heb gezet van hem omdat ie denkt dat hij recht heeft, die zou door een man verkracht moeten worden. zodat ie dat ook is ff kan voelen. ik leef met jou en alle andere mee, en stieken ben k blij dat ik alleen ben want mensen veranderen zodra ze bij je intrekken. Onthoud 1 ding uiteindelijk kan je alleen jezelf vertrouwen bij je kinderen, hoe lief mensen zijn voor jou, jaloezie kan overal vandaan komen. blij dat je nu een goeie man hebt die je respecteerd, maar ik zou in geen geval je kind aan hem meegeven. dus als hij thuis moet komen bij je bij je man dan maar, met toezicht, maar zodra dat alleen ophalen word. dan vlieg je hem gewoon aan of laat je iemand anders dat doen, je hoeft niks te doen wat je uiteindelijk niet wilt, en ik vind dat wij moeders allemaal een nieuwe motie moeten indienen voor een ander rechtsysteem als het gaat om mannen die kinderen slaan misbruiken of de moeders. als ie geen respect heeft voor mama dan helemaal nie voor de kinderen... ik ga kijken wie ik daar een brief over kan sturen. ik hoop jullie allemaal ook, zodat we betere regels krijgen. we geven immers gekken niet onze kinderen mee, terwijl wij in de gaten worden gehouden door het consultatie bureau enz sterkte zal voor jullie duimen...
:: Vicky::maandag 15 september 2008 :: 11:04:32

Hallo Josefientje, Ik weet niet of je verhaal inmiddels is veranderd,maar ik had vorig jaar ook een heel verstandige rechter die de vader op meerdere punten ongeschikt achtte als vader en de omgangregeling weigerde. De vader is daarna in hoger beroep gegaan. Deze 'wijze' rechters bij het hof, legden de uitspraken van alle vorige rechters naast zich neer en bepaalden dat het niet op voorhand vast stond dat contact met de vader belastend zou zijn voor de kinderen. Zij legden, tegen de wil van de Raad voor de Kinderbescherming in, proefcontacten op. Maar eerst onderzoek door deze zelfde Raad. Omdat de Raad zelf vond dat de kinderen bij hen niet voldoende begeleid konden worden na contacten met de vader, hebben ze geadviseerd naar het omgangshuis te gaan. Het antwoord van de Raad op mijn vraag waarom zij nu ineens toch contacten met de vader adviseerden was het antwoord van de dames van de raad: dat dit was wat het hof hen heeft opgelegd en dat zij dat als RvdK dus moeten uitvoeren. Hoe kan het dat een RvdK dit soort adviezen opgelegd kan krijgen door een gerechtelijke instantie? De rechters vragen toch niet voro niets advies? De RvdK zou onafhanleijk moeten zijn en niet moeten vallen onder het ministerie van justitie. Om antwoord te geven op je vraag of zo'n uitspraak teniet gedaan kan worden in een hoger beroep zaak, ja, helaas wel! Het is onbegrijpelijk, maar zij hebben de macht om het roer 180 graden om te draaien en er een heel andere uitspraak op laten volgen. Mijn advies is wel om alle processen verbaal van zittingen op te vragen, want zelfs gerechtelijke instanties deinsen er niet voor terug om in hun beschikkingen de waarheid naar hun hand te zetten.
:: M1 :: dinsdag 11 december 2007 :: 23:12:07permalink

Ik ben moeder van 2 dochters (7 jaar en baby). Mijn oudste dochter beschuldigt haar biologische vader van incest (incest is door kinderarts bevestigd). Mijn huidige echtgenoot (vader van de baby) heeft mij door alle spanningen toen ik 20 weken zwanger was een trap in mijn buik gegeven. Het gevolg was meer dan drie en halve maand hechtenis en een hoop gezeik met de Raad voor Kinderbescherming. Ze verwijten mij een slechte keus in mannen. Ik woon nu sinds oktober alleen en met allebei mijn kinderen gaat het heel goed. De oudste blinkt uit op school en de jongste is een tevreden baby. Mijn echtgenoot is officieel uitgeschreven, de woning is mijn eigendom. De huisarts, de therapeut van mijn dochter en de hulpverlener van de GGZ staan achter mij en vinden mij een goede moeder. De school noemt de thuissituatie stabiel. Ik wordt helemaal gek van de Raad, ze willen een Ondertoezichtstelling om de hulpverlening te continueren. Ik vetrouw die lui niet; ik zal niet de eerste moeder zijn die na een ots tot omgang met een kinderverkrachter wordt gedwongen. Ik verzet me tegen die ots omdat ik nu de omgang officieel heb stopgezet en omdat ik het gezag bij mijn ex-man heb weggehaald; ik heb deze zomer eenhoofdig gezag gekregen. Het conceptrapport staat vol met fouten en verdraaiingen. De grond van het rapport is dat ik nog met de vader van mijn jongste dochter samenwoon. Dit is niet zo en dat kan ik ook aantonen. Vandaag ben ik bij het Consultatiebureau geweest. Volgens de arts daar doet mijn baby het heel erg goed en is het een voorbeeld van een gelukkig en tevreden kind, ze heeft in mijn dossier geschreven dat de zorgen omtrent ots ongefundeerd zijn. Ik moet van de Raad binnen 3 weken verplicht aangifte van incest doen. Mooi niet. Het voegt niets toe en draagt niet bij aan de veiligheid; het zal eerder voor onveiligheid gaan zorgen. De Raad wil deze verplichting niet op papier zetten. Heb na het lezen van het concept rapport een advocaat genomen om mijn belangen en die van mijn meiden te verdedigen. Wie o wie heeft er tips voor me. Dit kan toch allemaal niet zomaar in dit land? Mijn dochter gaat niet naar een kinderverkrachter dat is gewoon belachelijk?
:: Ervaringsdeskundige moeder ::zaterdag 29 december 2007 :: 15:17:10

Lieve M 1, Tips van ervaringsdeskundige? Doe aangifte zoals de RvdK je verplicht. Enerzijds bewijs je daarmee dat je achter de beweringen en beschuldigingen van je dochter staat. Ook al zal het hele proces moeilijk en pijnlijk voor jullie beide zijn. Veiligheid heb je nu ook niet en zal je anderzijds ook niet krijgen door aangifte te weigeren. Integendeel, doe je geen aangifte bevestig je indirect dat de vader eigenlijk geen verkrachter is...en jouw persoonlijke gevoelens belangrijker zijn...."mooi niet"...koren op de molen van de anti beweging. Erg, maar helaas waar. Pin en wijs tegelijkertijd de Raad ("de Staten die partij zijn") op het onderstaande artikel. Artikel 19 uit Rechten van het Kind. 1. De Staten die partij zijn, nemen alle passende wettelijke en bestuurlijke maatregelen en maatregelen op sociaal en opvoedkundig gebied om het kind te beschermen tegen alle vormen van lichamelijk of geestelijk geweld, letsel of misbruik, lichamelijke of geestelijke verwaarlozing of nalatige behandeling, mishandeling of exploitatie, met inbegrip van seksueel misbruik, terwijl het kind onder de hoede is van de ouder(s), wettige voogd(en) of iemand anders die de zorg voor het kind heeft. En bezwaar je dat ze (de Raad) die verplichting niet op papier, schriftelijk, willen zetten. Nog een tip M1, alle verwijten ten trots... keuze slechte mannen?...who the hell are they dat ze helderziende zijn? Vergeet het....is zielige poging... En is doorbijten en doorvechten M1.... ik wens je voor de komende tijd en feestdagen alles wat ik maar bedenken kan ...ook voor alle moeders en vrouwen
:: Joke::zaterdag 2 februari 2008 :: 00:25:43

Aan M1 Het is alweer een tijd geleden dat je dit geschreven hebt en je hebt een advocaat. Ik weet dus niet hoe je situatie nu is. Ik wil met name reageren op aangifte van incest doen. Je hebt al 1 hoofdig gezag gekregen, incest wordt onderstreept door de arts, je bent een goede moeder; aangifte incest alleen doen als middel om veiligheid te vergroten. Ik kan me voorstellen dat er een punt komt dat in jouw geval aangifte doen wel veiligheid vergrotend is als vrije omgang afgdwongen is of dreigt te worden. Alhoewel in NL incestdaders recht op omgang lijken te hebben, vergroot je misschien je kans dat het dan tenminste niet een vrije omgang wordt. Ik heb drie jaar geleden aangifte van incest gedaan tegen de vader van mijn kind en ik kan nu niet met absolute zekerheid zeggen dat ik het weer zou doen als ik de klok kon terugdraaien. Op emotioneel niveau begrijp ik de vorige schrijfster wel maar op mij komt het niet over alsof je door geen aangifte te doen je indirect toegeeft dat het niet waar is. Wanneer je als moeder geconfronteerd wordt met je kind dat seksueel misbruikt is geldt maar 1 ding: VEILIGHEID.