Deze ervaringen rond omgangsregelingen zijn de afgelopen jaren verzameld. Omdat het onoverzichtelijk werd en omdat we krapper in onze tijd zitten, verzamelen we geen nieuwe bijdragen meer. Dat wil niet zeggen dat alle problemen nu zijn opgelost.
In de statistieken zien we wel de zoektermen waarmee jullie deze pagina weten te bereiken en die alleen al zijn echt verschrikkelijk.
Ondanks dat we geen ervaringen meer plaatsen, blijft de problematiek actueel.
Voor iedere geplaatste bijdrage is er nog altijd een veelvoud aan moeders dat in soortgelijke omstandigheden verkeert.
We hebben alle ervaringen ook in de volgende thema's opgedeeld:
- Incest en omgangsplicht
- Geweld tijdens zwangerschap en omgangsplicht
- Huiselijk geweld en omgangsplicht
- Niet-erkende kinderen en omgangsplicht
- Posttraumatische stress stoornis [PTSS] en omgangsplicht
- Ontvoeringsdreiging en omgangsplicht
- Problemen met bestaande omgangsregelingen
- Intimidatie via AMK/BJZ/RvdKB/rechtszaken
- Verblijfsvergunning via kind
- Problemen rond ouderlijk gezag
- Gevlucht zonder kinderen
- De "normale" gang van zaken - casestudy
- Diverse bijdragen
- Mediators en ouderschapsplan
- Gewoon boos
- Tips
Bijdragen over intimidatie via AMK/BJZ/RvdKB/rechtszaken:
:: w.s.t. :: zondag 6 december 2015 :: 16:12:52permalink
PTSS en ots vanwege huiselijk geweld. Vervolgens verhuisd om van agressie en gestalk af te zijn. Wat doet Jeugdzorg? Geeft vervolgens 'op een prensenteerblaadje' mijn nieuwe adres door!
Ik klaag hierover.
Zeggen zij laatst dat hun werk van belang is omdat de agressie schadelijk is voor mijn kind. Maar als zij dat weten, waarom verraden zij mijn nieuwe adres aan hem?
Misschien zodat de ots weer wordt verlengd vanwege toenemende agressie? Immers, elke ots levert geld op. En door mijn nieuwe en geheime adres door te spelen weten zij zeker dat ik weer mikpunt zal worden van huiselijk geweld. Werk gegarandeerd!
PTSS en ots vanwege huiselijk geweld. Vervolgens verhuisd om van agressie en gestalk af te zijn. Wat doet Jeugdzorg? Geeft vervolgens 'op een prensenteerblaadje' mijn nieuwe adres door!
Ik klaag hierover.
Zeggen zij laatst dat hun werk van belang is omdat de agressie schadelijk is voor mijn kind. Maar als zij dat weten, waarom verraden zij mijn nieuwe adres aan hem?
Misschien zodat de ots weer wordt verlengd vanwege toenemende agressie? Immers, elke ots levert geld op. En door mijn nieuwe en geheime adres door te spelen weten zij zeker dat ik weer mikpunt zal worden van huiselijk geweld. Werk gegarandeerd!
:: blauwe vogel :: zondag 29 november 2015 :: 15:35:23permalink
Beste moeders,
Ik lees de verhalen en stuk voor stuk breekt mijn hart. Helaas zit ook ik in een echtscheidings zaak die door de advocaat van ex, de rechtbank en nu ook de rvdkb erger en erger wordt.
Ook ik wordt aan de schandpaal genageld en ben een slechte moeder, ik hou haar stelselmatig van haar vader af. Hij een narcist met veel psychische problemen is zijn macht kwijt toen ik hem vroeg het huis te verlaten. mijn meisje was net 4 maanden en ik was de intimidatie, dreigingen, fysiek als geestelijk, emotioneel geweld na 15 jaar zat. kon het niet meer aan.
Dochter is geboren met het Down Syndroom waarvan de vader vanaf het begin 0 steun heeft gegeven aan mij en na de geboorte aan de kleine. Het is zwaar om voor haar te zorgen, en daarnaast alle rechtszittingen en onnodige procedures.
Na 5 advocaten die er stuk voor stuk een potje van maken ben ik weer op zoek naar een nieuwe. Het kost mij alles, maar mijn dochter nu 2 is het waard.
Dat er in de beschikkingen alleen maar leugens staan en dat ik niet geloofd wordt als moeder is frustrerend. rvdkb komt partijdig bij de zitting. ze weten allemaal wat in het belang is van mijn dochter. Ik als moeder en verzorgster klaarblijkelijk niet. Er wordt door hun bepaald en ik sta in de weg. Vader wordt nergens op aangesproken hoeft geen alimentatie te betalen of mee te werken aan mediation afspraken. etc alles draait en staat en gaat om vader, hij is zo zielig en benadeeld in deze...ik ben het slachtoffer en nu moet ik boeten....dank rechtssysteem.hartelijk dank voor het kapot maken van mensen en dan klagen dat er te veel vechtscheidingen zijn, kinderen die niet functioneren, mensen die niet naar behoren functioneren in de maatschappij...krankzinnig deze tegenstrijdige wetten.
Graag zou ik jullie willen mobiliseren waar het kan om te demonstreren tegen deze Wetsovertreders...onze stem verdwijnt in de ruimte van de rechtbank en in tranen van verdriet en machteloosheid. Deze wet moet veranderen, de alimentatie wet, de wet waar er zogenaamd gezegd wordt ...in het belang van het kind. Het kind laat duidelijk zien verbaal als non verbaal wat het wil... er zijn specialisten die het weten, maar weinig kunnen vanwege deze wet.
Ik wil de strijd aangaan door te demonstreren met evt flyers bij de rechtbank van amsterdam.
het liefst bundel ik al deze verhalen en geef ze aan de minister van Welzijn...mag ze eindelijk eens dit woord invulling geven.
Hoop op vele reacties..laten we deze strijd aangaan voor onze kinderen.
Beste moeders,
Ik lees de verhalen en stuk voor stuk breekt mijn hart. Helaas zit ook ik in een echtscheidings zaak die door de advocaat van ex, de rechtbank en nu ook de rvdkb erger en erger wordt.
Ook ik wordt aan de schandpaal genageld en ben een slechte moeder, ik hou haar stelselmatig van haar vader af. Hij een narcist met veel psychische problemen is zijn macht kwijt toen ik hem vroeg het huis te verlaten. mijn meisje was net 4 maanden en ik was de intimidatie, dreigingen, fysiek als geestelijk, emotioneel geweld na 15 jaar zat. kon het niet meer aan.
Dochter is geboren met het Down Syndroom waarvan de vader vanaf het begin 0 steun heeft gegeven aan mij en na de geboorte aan de kleine. Het is zwaar om voor haar te zorgen, en daarnaast alle rechtszittingen en onnodige procedures.
Na 5 advocaten die er stuk voor stuk een potje van maken ben ik weer op zoek naar een nieuwe. Het kost mij alles, maar mijn dochter nu 2 is het waard.
Dat er in de beschikkingen alleen maar leugens staan en dat ik niet geloofd wordt als moeder is frustrerend. rvdkb komt partijdig bij de zitting. ze weten allemaal wat in het belang is van mijn dochter. Ik als moeder en verzorgster klaarblijkelijk niet. Er wordt door hun bepaald en ik sta in de weg. Vader wordt nergens op aangesproken hoeft geen alimentatie te betalen of mee te werken aan mediation afspraken. etc alles draait en staat en gaat om vader, hij is zo zielig en benadeeld in deze...ik ben het slachtoffer en nu moet ik boeten....dank rechtssysteem.hartelijk dank voor het kapot maken van mensen en dan klagen dat er te veel vechtscheidingen zijn, kinderen die niet functioneren, mensen die niet naar behoren functioneren in de maatschappij...krankzinnig deze tegenstrijdige wetten.
Graag zou ik jullie willen mobiliseren waar het kan om te demonstreren tegen deze Wetsovertreders...onze stem verdwijnt in de ruimte van de rechtbank en in tranen van verdriet en machteloosheid. Deze wet moet veranderen, de alimentatie wet, de wet waar er zogenaamd gezegd wordt ...in het belang van het kind. Het kind laat duidelijk zien verbaal als non verbaal wat het wil... er zijn specialisten die het weten, maar weinig kunnen vanwege deze wet.
Ik wil de strijd aangaan door te demonstreren met evt flyers bij de rechtbank van amsterdam.
het liefst bundel ik al deze verhalen en geef ze aan de minister van Welzijn...mag ze eindelijk eens dit woord invulling geven.
Hoop op vele reacties..laten we deze strijd aangaan voor onze kinderen.
:: Artoise :: vrijdag 6 maart 2015 :: 01:22:19permalink
Ik heb dringend advies nodig. Mijn ex en ik zijn inmiddels een jaar uit elkaar, maar nog niet gescheiden. Hij is een (verborgen) alcoholist met narcistische trekken die probeert eenhoofdig gezag over mijn dochter van 3,5 te krijgen. Hij heeft zijn vriendin ertoe aangezet een valse melding over mij te doen bij het AMK. Het AMK heeft vervolgens 'onderzoek' gedaan. Dit onderzoek hield in dat ze een selectie hebben gemaakt van de door ons opgegeven informanten en vervolgens hun eigen draai aan deze verklaringen hebben gegeven. Daarnaast heeft het AMK er informatie bij verzonnen die afkomstig was van mijn ex.
De selectie bestond uit alle partijen die NIET konden bevestigen dat mijn ex alcoholist is en tevens gewelddadig. Ondanks dat ik aangaf meerdere meldingen te hebben gedaan bij de politie, en dat mijn ex een gedwongen traject bij de Jellinek heeft doorlopen, hebben ze dit niet gecheckt. Bij de huisarts hebben ze alleen mijn info opgevraagd en deze vervolgens verdraait, geen enkele informant heeft de gelegenheid gekregen zijn/haar citaten goed te keuren en was hier zeer verbaasd over.
Alle informanten hebben mij hun verklaringen gestuurd waar ze WEL achter stonden. Deze zijn ook gestuurd naar het AMK door hen en door mij. Ik zelf heb ook vele bewijsstukken gestuurd die bevestigen dat mijn ex en zijn vriendin liegen. Het AMK heeft hier helemaal niets mee gedaan...
Nu, een half jaar later, is het onderzoek nog steeds niet afgerond, ondanks vele beloftes van het AMK om het af te ronden. Het laatste bericht wat ik kreeg was dat men niet voornemens was de conclusies van het onderzoek aan te passen, terwijl ik heb aangetoond (met een dossier van ruim 400 pagina's aan bewijzen, verklaringen etc.) dat 1) de melding vals was, 2) de informanten verklaringen onjuist zijn en 3) dat haar vader degene is die het gevaar vormt in het leven van mijn dochter, niet ik.
Het AMK liet ook aan mij weten dat 'het niet de bedoeling is dat u zelf onderzoek doet.'
Ik ben zelf onderzoeker in het bedrijfsleven en weet dat de essentie van objectief en goed onderzoek het beoordelen en vaststellen van de betrouwbaarheid van de informatiebronnen is. Daarnaast is het van belang dat bewijs kritisch wordt beoordeeld op met name authenticiteit en relevantie. Aan de hand daarvan kan men een gedegen conclusie trekken.
In mijn geval, is aan bovenstaande compleet voorbij gegaan. Ik vermoed dat de onderzoeker dusdanig incompetent is dat ze geen idee heeft waar ze mee bezig is en dat beangstigt me, dat zo'n persoon bevoegd is zo'n grote verantwoordelijkheid te dragen. Bevoegd om te beslissen over kinderen nota bene, met mogelijk verstrekkende gevolgen. De onderzoeker maakte zulke grove fouten en is compleet het belang van mijn dochter uit het oog verloren. Hierbij heeft ze mijn persoonsgegevens misbruikt, mijn bewijzen genegeerd, mijn zorgen genegeerd, etc. In plaats van het belang van mijn dochter, dient zij het belang van de vader en het belang hun verkeerde conclusies te rechtvaardigen.
Ik kan nog steeds niet geloven dat dit mij en mijn dochter echt overkomt, in Nederland nota bene. Hoe is dit mogelijk?
Ik heb dringend advies nodig. Mijn ex en ik zijn inmiddels een jaar uit elkaar, maar nog niet gescheiden. Hij is een (verborgen) alcoholist met narcistische trekken die probeert eenhoofdig gezag over mijn dochter van 3,5 te krijgen. Hij heeft zijn vriendin ertoe aangezet een valse melding over mij te doen bij het AMK. Het AMK heeft vervolgens 'onderzoek' gedaan. Dit onderzoek hield in dat ze een selectie hebben gemaakt van de door ons opgegeven informanten en vervolgens hun eigen draai aan deze verklaringen hebben gegeven. Daarnaast heeft het AMK er informatie bij verzonnen die afkomstig was van mijn ex.
De selectie bestond uit alle partijen die NIET konden bevestigen dat mijn ex alcoholist is en tevens gewelddadig. Ondanks dat ik aangaf meerdere meldingen te hebben gedaan bij de politie, en dat mijn ex een gedwongen traject bij de Jellinek heeft doorlopen, hebben ze dit niet gecheckt. Bij de huisarts hebben ze alleen mijn info opgevraagd en deze vervolgens verdraait, geen enkele informant heeft de gelegenheid gekregen zijn/haar citaten goed te keuren en was hier zeer verbaasd over.
Alle informanten hebben mij hun verklaringen gestuurd waar ze WEL achter stonden. Deze zijn ook gestuurd naar het AMK door hen en door mij. Ik zelf heb ook vele bewijsstukken gestuurd die bevestigen dat mijn ex en zijn vriendin liegen. Het AMK heeft hier helemaal niets mee gedaan...
Nu, een half jaar later, is het onderzoek nog steeds niet afgerond, ondanks vele beloftes van het AMK om het af te ronden. Het laatste bericht wat ik kreeg was dat men niet voornemens was de conclusies van het onderzoek aan te passen, terwijl ik heb aangetoond (met een dossier van ruim 400 pagina's aan bewijzen, verklaringen etc.) dat 1) de melding vals was, 2) de informanten verklaringen onjuist zijn en 3) dat haar vader degene is die het gevaar vormt in het leven van mijn dochter, niet ik.
Het AMK liet ook aan mij weten dat 'het niet de bedoeling is dat u zelf onderzoek doet.'
Ik ben zelf onderzoeker in het bedrijfsleven en weet dat de essentie van objectief en goed onderzoek het beoordelen en vaststellen van de betrouwbaarheid van de informatiebronnen is. Daarnaast is het van belang dat bewijs kritisch wordt beoordeeld op met name authenticiteit en relevantie. Aan de hand daarvan kan men een gedegen conclusie trekken.
In mijn geval, is aan bovenstaande compleet voorbij gegaan. Ik vermoed dat de onderzoeker dusdanig incompetent is dat ze geen idee heeft waar ze mee bezig is en dat beangstigt me, dat zo'n persoon bevoegd is zo'n grote verantwoordelijkheid te dragen. Bevoegd om te beslissen over kinderen nota bene, met mogelijk verstrekkende gevolgen. De onderzoeker maakte zulke grove fouten en is compleet het belang van mijn dochter uit het oog verloren. Hierbij heeft ze mijn persoonsgegevens misbruikt, mijn bewijzen genegeerd, mijn zorgen genegeerd, etc. In plaats van het belang van mijn dochter, dient zij het belang van de vader en het belang hun verkeerde conclusies te rechtvaardigen.
Ik kan nog steeds niet geloven dat dit mij en mijn dochter echt overkomt, in Nederland nota bene. Hoe is dit mogelijk?
:: CZA :: maandag 2 februari 2015 :: 23:54:04permalink
Nu vier en een half jaar geleden heeft mijn ex, mijn oudste dochter geschud (shaken baby syndroom), het was een zeer gewelddadige relatie. Ik ben psychisch en lichamelijk misbruikt, en hij had mij volkomen geïsoleerd van de mensen om mij heen. Uiteindelijk is dit dus gebeurt, mijn dochter is net voor de dood weg gehaald, maar heeft zowel lichamelijk als psychisch beperkingen opgelopen.rnrnIk was op dat moment zwanger van mijn jongste, waarbij hij mij ook geregeld heeft gedreigd mij een miskraam te bezorgen. Uiteindelijk naar maanden politie onderzoek is mijn ex opgepakt en heeft tbs gekregen. Nu vier en een half jaar later, wil hij een omgangsregeling met zijn biologische dochter. Mijn jongste!Ik vind het zo ongelofelijk dat iemand überhaupt nog het lef heeft dit te vragen, en ook nog in de rechtsstaat van ons grote kans heeft dat hem dit nog gaat lukken ook!rnrnIk snap deze rechtsstaat echt niet! Nu moet ik dus dit aanvechten via advocaten en rechters etc. In wat voor wereld leven wij! Terwijl in zijn dossier van zowel politie als behandelaars staat kans op herhaling!rnrnIk weet me gewoon echt geen raad!
Nu vier en een half jaar geleden heeft mijn ex, mijn oudste dochter geschud (shaken baby syndroom), het was een zeer gewelddadige relatie. Ik ben psychisch en lichamelijk misbruikt, en hij had mij volkomen geïsoleerd van de mensen om mij heen. Uiteindelijk is dit dus gebeurt, mijn dochter is net voor de dood weg gehaald, maar heeft zowel lichamelijk als psychisch beperkingen opgelopen.rnrnIk was op dat moment zwanger van mijn jongste, waarbij hij mij ook geregeld heeft gedreigd mij een miskraam te bezorgen. Uiteindelijk naar maanden politie onderzoek is mijn ex opgepakt en heeft tbs gekregen. Nu vier en een half jaar later, wil hij een omgangsregeling met zijn biologische dochter. Mijn jongste!Ik vind het zo ongelofelijk dat iemand überhaupt nog het lef heeft dit te vragen, en ook nog in de rechtsstaat van ons grote kans heeft dat hem dit nog gaat lukken ook!rnrnIk snap deze rechtsstaat echt niet! Nu moet ik dus dit aanvechten via advocaten en rechters etc. In wat voor wereld leven wij! Terwijl in zijn dossier van zowel politie als behandelaars staat kans op herhaling!rnrnIk weet me gewoon echt geen raad!
:: Renate :: zondag 25 januari 2015 :: 20:09:28permalink
Relatie gehad man 10 jaar jonger... Relatie na 4 jaar gestopt... Toch weer gestart maar dan LAT. Ik ben zwanger... Ik wilde heel graag maar durfde het met hem niet aan... Hij wilde niks dus werd ik bom moeder.. Hij begon steeds meer kenmerken van narcisme te laten zien... Nu blijkt dat hij pathologische leugenaar is... Hij leide een drie dubbel leven... 2014 er wordt bekend dat er nog een vrouw is met een kind van hem toch bleef ik hem ruimte geven zijn zoon te zien of bellen... Hij kwam toch niet...
Hij heeft mijn zoontje een paar x gezien maar liet het vaak af weten zeker vanaf 2 de jaar. Alleen nog belcontact. Op zijn 3 de verjaardag stopt het contact. Kerst oud en nieuw Sinterklaas verjaardag hij was er nooit.
En nu ineens een dwangsom. Eis co-ouderschap, 50/50 omgang en belofte betalen alimentatie.
Ik wil niks! Na wat onderzoek blijkt dat hij veel schulden heeft, criminele zaken er op na houdt, veel drugs en alcohol gebruikt en gezocht wordt door politie.
Kinderrechter wijst omgang toe per direct en vraagt de Raad Vd K om een onderzoek nadat ik hier om gesmeekt heb. Al mijn aangeleverde stukken bewijs gingen van tafel. Omgang is het recht en vader heeft spijt van alles Zijn verhaal en die mijn mij staat recht tegenover elkaar en de Raad doet niet aan waarheid onderzoek.
Daar sta ik dan met mijn prachtige zoon van bijna 4 tegen de muur! Je kan een vrouw maar op 1 manier pijn doen en dat is dmv van haar kind :( dus daar geniet mijn ex van.
Maar ik ben een leeuwin net als alle mama's hier! Vecht voor je kind en laat me jullie 1 tip geven maak je kind sterk zorg dat je kind hiermee om kan gaan stop geen energie in die ex dat is altijd verloren energie. Een kind in een "vecht" scheiding loopt veel schaden op dus stap daaruit vertrouw op de kracht van je kind en blijf alert!
Relatie gehad man 10 jaar jonger... Relatie na 4 jaar gestopt... Toch weer gestart maar dan LAT. Ik ben zwanger... Ik wilde heel graag maar durfde het met hem niet aan... Hij wilde niks dus werd ik bom moeder.. Hij begon steeds meer kenmerken van narcisme te laten zien... Nu blijkt dat hij pathologische leugenaar is... Hij leide een drie dubbel leven... 2014 er wordt bekend dat er nog een vrouw is met een kind van hem toch bleef ik hem ruimte geven zijn zoon te zien of bellen... Hij kwam toch niet...
Hij heeft mijn zoontje een paar x gezien maar liet het vaak af weten zeker vanaf 2 de jaar. Alleen nog belcontact. Op zijn 3 de verjaardag stopt het contact. Kerst oud en nieuw Sinterklaas verjaardag hij was er nooit.
En nu ineens een dwangsom. Eis co-ouderschap, 50/50 omgang en belofte betalen alimentatie.
Ik wil niks! Na wat onderzoek blijkt dat hij veel schulden heeft, criminele zaken er op na houdt, veel drugs en alcohol gebruikt en gezocht wordt door politie.
Kinderrechter wijst omgang toe per direct en vraagt de Raad Vd K om een onderzoek nadat ik hier om gesmeekt heb. Al mijn aangeleverde stukken bewijs gingen van tafel. Omgang is het recht en vader heeft spijt van alles Zijn verhaal en die mijn mij staat recht tegenover elkaar en de Raad doet niet aan waarheid onderzoek.
Daar sta ik dan met mijn prachtige zoon van bijna 4 tegen de muur! Je kan een vrouw maar op 1 manier pijn doen en dat is dmv van haar kind :( dus daar geniet mijn ex van.
Maar ik ben een leeuwin net als alle mama's hier! Vecht voor je kind en laat me jullie 1 tip geven maak je kind sterk zorg dat je kind hiermee om kan gaan stop geen energie in die ex dat is altijd verloren energie. Een kind in een "vecht" scheiding loopt veel schaden op dus stap daaruit vertrouw op de kracht van je kind en blijf alert!
:: Josje :: woensdag 17 december 2014 :: 20:03:08permalink
Mijn exman is 4,5 jaar geleden bij ons weggegaan en ik ben doorgegaan met onze 2 kinderen.
Nu heeft meneer ineens zijn zinnen op ze gezet. 4,5 jaar lang wilde hij zo nu en dan een hervatting van de omgang om vervolgens na de reactie van mijn advocaat en ik niks meer te laten horen. Nu heb ik augustus jl eenhoofdig gezag aangevraagd, maar idd dat wilde hij natuurlijk niet en kwam opdagen. Allemaal spijt en jaa financiele en psychische problemen, maar wilde toch nog een kans.
Nou de zaak werd dus aangehouden en we werden doorgeleid naar het omgangshuis. Papieren ingestuurd en nooit meer wat van mijn exman vernomen. Dus de zaak ging naar de rvdk. Wat een farce! Moest alles op tafel gooien. Mn ex hoorde ook te komen maar deed dit niet. Tussen neus en lippen door stuurt hij wel zijn bewindvoerder op mij en de kinderen af, omdat hij van mening is dat ik verantwoordelijk ben voor zijn schulden. Gelukkig te weerleggen.
Komt hij dus deze maand wel op hoge poten aandraven bij de rvdk met wederom sorry sorry, jaaa ik ben gedetineerd geweest, agressief geweest, heb bedreigingen geuit maar wil het toch graag opnieuw proberen. En hop! Is goed meneer, daar hebben de kinderen recht op, dus we kunnen ons nieuwe jaar starten met wederom een verwijzing naar het omgangshuis.
Ik snap het niet meer, iemand? Hoe kan ik mijn kinderen beschermen?
Mijn exman is 4,5 jaar geleden bij ons weggegaan en ik ben doorgegaan met onze 2 kinderen.
Nu heeft meneer ineens zijn zinnen op ze gezet. 4,5 jaar lang wilde hij zo nu en dan een hervatting van de omgang om vervolgens na de reactie van mijn advocaat en ik niks meer te laten horen. Nu heb ik augustus jl eenhoofdig gezag aangevraagd, maar idd dat wilde hij natuurlijk niet en kwam opdagen. Allemaal spijt en jaa financiele en psychische problemen, maar wilde toch nog een kans.
Nou de zaak werd dus aangehouden en we werden doorgeleid naar het omgangshuis. Papieren ingestuurd en nooit meer wat van mijn exman vernomen. Dus de zaak ging naar de rvdk. Wat een farce! Moest alles op tafel gooien. Mn ex hoorde ook te komen maar deed dit niet. Tussen neus en lippen door stuurt hij wel zijn bewindvoerder op mij en de kinderen af, omdat hij van mening is dat ik verantwoordelijk ben voor zijn schulden. Gelukkig te weerleggen.
Komt hij dus deze maand wel op hoge poten aandraven bij de rvdk met wederom sorry sorry, jaaa ik ben gedetineerd geweest, agressief geweest, heb bedreigingen geuit maar wil het toch graag opnieuw proberen. En hop! Is goed meneer, daar hebben de kinderen recht op, dus we kunnen ons nieuwe jaar starten met wederom een verwijzing naar het omgangshuis.
Ik snap het niet meer, iemand? Hoe kan ik mijn kinderen beschermen?
:: Yolanthe :: vrijdag 27 december 2013 :: 13:25:46permalink
Op mijn 19e leerde ik mijn ex kennen. Na 1,5 jaar kwam ik erachter dat ik zwanger was. Vanaf de dag dat we wisten dat ik zwanger was begon de ellende. Geweld, intimidatie, bedreiging etc. Toen ik 20 weken zwanger was kon ik er niet meer tegen en ben ik bij hem weggegaan. Hierna werd alles heftiger, bedreigingen van mijn ouders, etc.
Ik heb altijd meegewerkt aan omgang en die heeft 4 jaar altijd plaats gevonden.
Nu kan mijn kindje praten en komen er vreselijke dingen aan het licht. O.a. Mishandeling, fysiek en mentaal, maar nog erger seksueel misbruik. Nadat ik dit verhaal hoorde vielen er veel puzzelstukken op hun plek. Blauwe plekken, paniek wanneer hij zijn vader ziet, etc. Nadat ik deze verhalen heb gehoord heb ik mijn kindje thuis gehouden. Vader was het hier niet mee eens en begon weer zoals vanouds met bedreiging en heeft nu een rechtszaak aangespannen.
Er is intussen een officiële aangifte gedaan en zelfs mijn kindje heeft 2 dagen getuigd. Verdere getuigen worden op dit moment nog gehoord.
Ik heb inmiddels 2 zittingen gehad en ik voel me zo vreselijk machteloos en niet gehoord want er is nu besloten dat er begeleide omgang moet komen en ik moet samen met mijn ex in therapie voor onderlinge communicatie.
Mijn kindje zegt iedere avond weer dat hij nooit meer daar naar toe wil en of ik hem dat kan beloven. Dit breekt echt je hart want je kan die belofte niet maken.
Bjz laat ons in de kou staan, de rechter vond maar dat ik een slecht moment had gekozen om de aangifte te doen en ik sta er overal alleen voor. Nu weet ik dat er binnenkort weer een zitting komt en dat er dan een definitieve uitspraak genomen word. Ik ben zo bang dat de uitspraak niet in het belang van mijn kindje is, maar voel me totaal machteloos want ik heb het niet in de hand.
Geregeld loopt mijn ex hier door de straat om alles in de gaten te houden, hij schrijft anonieme brieven naar allerlei instanties namens buurtbewoners dat ik een slechte moeder ben etc. Is er iemand die mij advies kan geven wat ik nog meer kan doen?
Dit mag mijn kindje nooit meer overkomen. Het is al 2x gebeurt en dat 2x te veel.
Ik ben echt ten einde raad en het voelt alsof ik mijn kindje niet kan beschermen.
Op mijn 19e leerde ik mijn ex kennen. Na 1,5 jaar kwam ik erachter dat ik zwanger was. Vanaf de dag dat we wisten dat ik zwanger was begon de ellende. Geweld, intimidatie, bedreiging etc. Toen ik 20 weken zwanger was kon ik er niet meer tegen en ben ik bij hem weggegaan. Hierna werd alles heftiger, bedreigingen van mijn ouders, etc.
Ik heb altijd meegewerkt aan omgang en die heeft 4 jaar altijd plaats gevonden.
Nu kan mijn kindje praten en komen er vreselijke dingen aan het licht. O.a. Mishandeling, fysiek en mentaal, maar nog erger seksueel misbruik. Nadat ik dit verhaal hoorde vielen er veel puzzelstukken op hun plek. Blauwe plekken, paniek wanneer hij zijn vader ziet, etc. Nadat ik deze verhalen heb gehoord heb ik mijn kindje thuis gehouden. Vader was het hier niet mee eens en begon weer zoals vanouds met bedreiging en heeft nu een rechtszaak aangespannen.
Er is intussen een officiële aangifte gedaan en zelfs mijn kindje heeft 2 dagen getuigd. Verdere getuigen worden op dit moment nog gehoord.
Ik heb inmiddels 2 zittingen gehad en ik voel me zo vreselijk machteloos en niet gehoord want er is nu besloten dat er begeleide omgang moet komen en ik moet samen met mijn ex in therapie voor onderlinge communicatie.
Mijn kindje zegt iedere avond weer dat hij nooit meer daar naar toe wil en of ik hem dat kan beloven. Dit breekt echt je hart want je kan die belofte niet maken.
Bjz laat ons in de kou staan, de rechter vond maar dat ik een slecht moment had gekozen om de aangifte te doen en ik sta er overal alleen voor. Nu weet ik dat er binnenkort weer een zitting komt en dat er dan een definitieve uitspraak genomen word. Ik ben zo bang dat de uitspraak niet in het belang van mijn kindje is, maar voel me totaal machteloos want ik heb het niet in de hand.
Geregeld loopt mijn ex hier door de straat om alles in de gaten te houden, hij schrijft anonieme brieven naar allerlei instanties namens buurtbewoners dat ik een slechte moeder ben etc. Is er iemand die mij advies kan geven wat ik nog meer kan doen?
Dit mag mijn kindje nooit meer overkomen. Het is al 2x gebeurt en dat 2x te veel.
Ik ben echt ten einde raad en het voelt alsof ik mijn kindje niet kan beschermen.
:: Wanisi::maandag 17 november 2014 :: 22:04:23
Waarom kunnen we er samen niet iets aan doen? Waarom worden deze stemmen niet allemaal gehoord? Vandaag mijn dochter van 12 blij dat ze nu voor het eerst toch echt gehoord mocht worden! En wat denk je? Toch verlenging OTS omdat ze volgens vader liegen en smoesjes verzinnen om er onderuit te komen. Een vader die zijn eigen kinderen voor leugenaar uitmaakt die komt er nog mee weg ook!
In wat voor land leven wij? Mishandeld, verkracht, maakt niets uit want vader heeft rechten en daar staat BJZ voor. Niet voor de kinderen, maar de belangen van de vader. Dit is de omgekeerde wereld echt waar! En moeders moeten maar hulpverlening zien te zoeken om alles te verwerken.
Vinden ze het gek dat kinderen niet meer naar hun vader toe willen. Kan er niet over uit, wat is er gebeurd met de rechten van het kind? Waarom niet hier in NL? Weet je wat mijn conclusie is? Alles draait om geld. Zonder BJZ geen inkomsten meer voor de rechters, advocaten etc. Dus dan maar BJZ te vriend houden, kost anders een baan. Veel belangrijker dan die duizenden stemmen van de kinderen. Alles draait om geld en macht in deze wereld. Onbegrijpelijk!
Waarom kunnen we er samen niet iets aan doen? Waarom worden deze stemmen niet allemaal gehoord? Vandaag mijn dochter van 12 blij dat ze nu voor het eerst toch echt gehoord mocht worden! En wat denk je? Toch verlenging OTS omdat ze volgens vader liegen en smoesjes verzinnen om er onderuit te komen. Een vader die zijn eigen kinderen voor leugenaar uitmaakt die komt er nog mee weg ook!
In wat voor land leven wij? Mishandeld, verkracht, maakt niets uit want vader heeft rechten en daar staat BJZ voor. Niet voor de kinderen, maar de belangen van de vader. Dit is de omgekeerde wereld echt waar! En moeders moeten maar hulpverlening zien te zoeken om alles te verwerken.
Vinden ze het gek dat kinderen niet meer naar hun vader toe willen. Kan er niet over uit, wat is er gebeurd met de rechten van het kind? Waarom niet hier in NL? Weet je wat mijn conclusie is? Alles draait om geld. Zonder BJZ geen inkomsten meer voor de rechters, advocaten etc. Dus dan maar BJZ te vriend houden, kost anders een baan. Veel belangrijker dan die duizenden stemmen van de kinderen. Alles draait om geld en macht in deze wereld. Onbegrijpelijk!
:: oma van kleinkinderen en zelf incestslachtoffer::zondag 25 oktober 2015 :: 14:15:36
Dit is weer het zoveelste geval waar de rechter aan voorbij gaat om werkelijk in het belang van het kind te kijken. Is het normaal dat pedofielen want zo noemen ze mensen die aan kinderen komen de macht in handen krijgen om met hun praktijken door te mogen gaan. Je zou bijna zeggen dat zo'n rechter er ook een is. Weet hij wel wat hij zo'n kind aan laat doen en wat denk je wat hij als rechter de moeder ook nog eens aan doet. Laf gewoon. Die vent moeten ze in therapie stoppen en onder toezicht zetten ver bij zijn vrouw en kind en andere kinderen vandaan, desnoods ergens op de Noordpool. Die schurftige lui hebben het lef om hun slachtoffer finaal psychisch kapot proberen te krijgen, naar de buitenwereld zijn ze de beste de liefste en helpen iedereen als ze hun slachtoffer maar in diskrediet kunnen brengen. Echt laf van de rechter om dit toe te staan. je maakt het als slachtoffer zelfs mee dat eerst jij slachtoffer van sexueel misbruik bent en dat die schoft zelfs de vader van je kind er ook nog eens toebrengt om zijn kind te gebruiken. Bedankt rechters van Nederland, nooit verwacht dat een rechter dit zou toestaan maar ja ik heb het jaren terug zelf ook meegemaakt. De pedo's mogen hun gangen gaan maar de slachtoffers moeten hun slaven blijven. Mooi niet dus doe maar gerust openbaar je mond open zodat je omgeving ze wel mee helpt te verdrijven. Ik ben een slachtoffer van sexueel misbruik die na jaren ontdekte dat haar dader nog steeds andere aanzette tot daden om kinderen te misbruiken. En of dat nu gaat om mijzelf, mijn eigen kind of dat van een ander is het hoort zo niet te gaan. Kom op rechters wordt eens wakker, laat die schellen van je ogen vallen en kijk naar wat er gebeurd. Als ik met mijn ex partner in therapie had gemoeten toen ik het ontdek had ik hem onder de ogen van de rechter gewoon gecastreerd. Wat moet je anders wachten tot hij het een ander kind ook gaat flikken en jouw kind dat ook nog eens voor de kiezen krijgt omdat hete contact moet houden van een rechter. Gelukkig waren anderen me voor en hebben hem onder handen genomen. maar zo hoort het niet. In de grondwet van Nederland staat wel degelijk iets anders dan verplicht in therapie met een misdadiger.
Dit is weer het zoveelste geval waar de rechter aan voorbij gaat om werkelijk in het belang van het kind te kijken. Is het normaal dat pedofielen want zo noemen ze mensen die aan kinderen komen de macht in handen krijgen om met hun praktijken door te mogen gaan. Je zou bijna zeggen dat zo'n rechter er ook een is. Weet hij wel wat hij zo'n kind aan laat doen en wat denk je wat hij als rechter de moeder ook nog eens aan doet. Laf gewoon. Die vent moeten ze in therapie stoppen en onder toezicht zetten ver bij zijn vrouw en kind en andere kinderen vandaan, desnoods ergens op de Noordpool. Die schurftige lui hebben het lef om hun slachtoffer finaal psychisch kapot proberen te krijgen, naar de buitenwereld zijn ze de beste de liefste en helpen iedereen als ze hun slachtoffer maar in diskrediet kunnen brengen. Echt laf van de rechter om dit toe te staan. je maakt het als slachtoffer zelfs mee dat eerst jij slachtoffer van sexueel misbruik bent en dat die schoft zelfs de vader van je kind er ook nog eens toebrengt om zijn kind te gebruiken. Bedankt rechters van Nederland, nooit verwacht dat een rechter dit zou toestaan maar ja ik heb het jaren terug zelf ook meegemaakt. De pedo's mogen hun gangen gaan maar de slachtoffers moeten hun slaven blijven. Mooi niet dus doe maar gerust openbaar je mond open zodat je omgeving ze wel mee helpt te verdrijven. Ik ben een slachtoffer van sexueel misbruik die na jaren ontdekte dat haar dader nog steeds andere aanzette tot daden om kinderen te misbruiken. En of dat nu gaat om mijzelf, mijn eigen kind of dat van een ander is het hoort zo niet te gaan. Kom op rechters wordt eens wakker, laat die schellen van je ogen vallen en kijk naar wat er gebeurd. Als ik met mijn ex partner in therapie had gemoeten toen ik het ontdek had ik hem onder de ogen van de rechter gewoon gecastreerd. Wat moet je anders wachten tot hij het een ander kind ook gaat flikken en jouw kind dat ook nog eens voor de kiezen krijgt omdat hete contact moet houden van een rechter. Gelukkig waren anderen me voor en hebben hem onder handen genomen. maar zo hoort het niet. In de grondwet van Nederland staat wel degelijk iets anders dan verplicht in therapie met een misdadiger.
:: mamsie::woensdag 3 februari 2016 :: 01:15:47
De reden dat het hier telkens zo geregeld word is gelegen aan de mannen die nog steeds aan de macht zijn. Mannen nemen gemiddeld genomen op een andere manier beslissingen dan vrouwen. Een rechter beslist op basis van feiten. Een moeder weet wanneer een kind beschermd moet worden op basis van gevoel en band. Met dank aan al die stomme moeders die ooit dachten een slaatje uit alimentatie te kunnen slaan door de vaders hun kinderen niet te laten zien of die domme vrouwen die uit wraak tussen kinderen en hun vader gingen staan. Ik geloof echt dat vaders onterecht de dupe zijn geweest van die machtspositie die moeders lang hadden. Jammer dat uit bescherming van dat kleine percentage kinderen nu zoveel meer kinderen lijden onder het opgelegde gezamenlijke gezag.... want het merendeel van de vrouwen heeft nu te maken met echt schadelijke vaders die de verkregen rechten echt misbruiken. Wat kun je er aan doen... Ik word er ook moedeloos van. Een oproep doe ik bij deze wel: Zodra er weer gestemd mag worden stem dan 's.v.p. op een vrouw! Als je niet van plan was te gaan stemmen, ga dan alleen om op een vrouw te stemmen. Ik denk dat ik net zoals de meeste moeders met hart voor hun kinderen het eens is dat kinderen in de opvoeding zowel vader als moeder nodig hebben als rolmodel als beide in hun leven zijn en de optie er is. Maar er is een categorie mannen die enkel voor eigen belangen gaat. Wisten jullie dat 1 op de 20 mensen psychopaat is? En dan niet gelijk het moordende soort maar wel de soort die niet in contact staat met zijn/haar geweten? Ik heb net het boek besteld: destructieve relaties op de schop. Over het herkennen en hanteren van psychopaten. Feit is, de ander kun je niet veranderen, enkel jezelf. Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte in jullie situaties. Laten we hopen dat het tij ooit keert, wij zijn niet voor niets degene die kinderen baren ooit worden we misschien weer gehoord. Hou vol en geloof in jezelf, bepaal jouw koers, durf erin te geloven en ga ervoor. Dat is waartoe we in staat zijn, vechten als leeuwinnen voor onze welpen......ongeacht de resultaten.
De reden dat het hier telkens zo geregeld word is gelegen aan de mannen die nog steeds aan de macht zijn. Mannen nemen gemiddeld genomen op een andere manier beslissingen dan vrouwen. Een rechter beslist op basis van feiten. Een moeder weet wanneer een kind beschermd moet worden op basis van gevoel en band. Met dank aan al die stomme moeders die ooit dachten een slaatje uit alimentatie te kunnen slaan door de vaders hun kinderen niet te laten zien of die domme vrouwen die uit wraak tussen kinderen en hun vader gingen staan. Ik geloof echt dat vaders onterecht de dupe zijn geweest van die machtspositie die moeders lang hadden. Jammer dat uit bescherming van dat kleine percentage kinderen nu zoveel meer kinderen lijden onder het opgelegde gezamenlijke gezag.... want het merendeel van de vrouwen heeft nu te maken met echt schadelijke vaders die de verkregen rechten echt misbruiken. Wat kun je er aan doen... Ik word er ook moedeloos van. Een oproep doe ik bij deze wel: Zodra er weer gestemd mag worden stem dan 's.v.p. op een vrouw! Als je niet van plan was te gaan stemmen, ga dan alleen om op een vrouw te stemmen. Ik denk dat ik net zoals de meeste moeders met hart voor hun kinderen het eens is dat kinderen in de opvoeding zowel vader als moeder nodig hebben als rolmodel als beide in hun leven zijn en de optie er is. Maar er is een categorie mannen die enkel voor eigen belangen gaat. Wisten jullie dat 1 op de 20 mensen psychopaat is? En dan niet gelijk het moordende soort maar wel de soort die niet in contact staat met zijn/haar geweten? Ik heb net het boek besteld: destructieve relaties op de schop. Over het herkennen en hanteren van psychopaten. Feit is, de ander kun je niet veranderen, enkel jezelf. Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte in jullie situaties. Laten we hopen dat het tij ooit keert, wij zijn niet voor niets degene die kinderen baren ooit worden we misschien weer gehoord. Hou vol en geloof in jezelf, bepaal jouw koers, durf erin te geloven en ga ervoor. Dat is waartoe we in staat zijn, vechten als leeuwinnen voor onze welpen......ongeacht de resultaten.
:: Naief?! :: woensdag 6 november 2013 :: 14:23:13permalink
Hallo moeders,
Alvorens verder te gaan wil ik even zeggen dat ik bid dat wij allen uit deze benarde situatie komen.
Mijn ex (tevens ook mijn eerste en enige vriendje)en ik hebben 15 jaar een lange afstandrelatie gehad voordat hij eindelijk in december 2011 naar NL kwam. We hebben meerdere keren geprobeerd hem hierheen te halen, gewoon voor vakantie. Maar elke keer wanneer hij op gesprek moest voor zijn visum aanvraag werd het geweigerd. (Blijkbaar vertelde hij heel wat leugens tijdens die gesprekken, als die uberhaupt plaats gevonden hebben).
Onze relatie is veranderd toen ik 3 jaar voordat ik zwanger werd iemand anders ontmoet hadin NL en mijn ex hier eerlijk over verteld heb toen ik op vakantie was bij hem. Hij werd heel agressief en heeft mij toen een paar keer geslagen. Ik heb toen gezegd dat we er toen een punt achter moesten zetten, want slaan is VER over mijn grens. Hij heeft toen gesmeekt en gehuild en allerlei beloftes gedaan, ik heb gekozen hem te geloven en te vergeven. Hij gaf aan dit achter ons te willen laten en te vergeven en te vergeten. Dit was alles behalve waar, elk ruzie en/of discussie die daarna volgde eindigde in hem schreeuwend in mijn gezicht om mij goed duidelijk te maken dat ik een hoer was en blij moest zijn dat hij in mij geinteresseerd was.
In 2010 ben ik bevallen van onze zoon, hij kon hierbij niet aanwezig zijn omdat hij bij zijn visumgesprek heeft gelogen. Later dat jaar ben ik met onze zoon naar zijn thuisland afgereisd om te trouwen. We hebben toen een MVV aangevraagd op grond van gezinshereniging. Dit is gelukt en in 2011 kwam hij dus naar NL. Dit heeft zo lang geduurd omdat hij het ticketgeld dat hem door zijn vader gestuurd was heeft vergokt en niet wist hoe dat te vertellen. Uiteindelijk heeft mijn moeder zijn ticket betaald.
Toen hij er nog geen week was ging het al fout, hij was constant ontevreden; "het was te koud", "hij miste zijn vrienden", "hij was niet gelukkig". Na al die moeite die ik gedaan had, het feit dat we een gezin hebben, getrouwd zijn etc vond ik het meer dan overdreven dat jhij dit binnen een week al kon vertellen. Ik vond dat hij het geen eerlijke kans gaf. Hij besloot te blijven. Dit was het begin.
Bij een discussie, begonnen omdat we naar iets op tv keken, vertelde hij me dat het helemaal niet de bedoeling was dat hij hier zou zijn. Hij was namelijk nog steeds boos op mij voor het vreemd gaan en was van plan mij te straffen door mij zwanger te maken en dan nooit meer iets van zich te laten horen. Al snel kwam ik erachter dat hij belde naar zijn vrienden in zijn thuisland op mijn huistelefoon ( ik wist niet eens dat dat kon), hij belde ook naar zijn minnares op mijn huistelefoon. Hij bezorgde me een telefoonrekening van over de €500,-. Zijn minares begon ons te stalken op mijn huistelefoonnr en op mijn mobiel (hoe komt ze aan mijn nr?).
Eerst wilde hij het in mijn schoenen schuiven, "ik was zeker weer de hoer aan het uithangen". Pas toen zijn minares begon te praten wanneer ze belde gaf hij toe, dat hij degene was voor wie ze belde. Hij was letterlijk uit haar bed gerold om naar NL te vliegen.
Ik wilde in relatie -therapie om te werken aan onze communicatievaardigheden. Hij zag dit niet zitten.
Eenmaal zijn draai gevonden (werk, vrienden etc), ging het van kwaad tot erger. Hij begon steeds meer te blowen, te drinken, uit te gaan en dergelijke. Was totaal niet betrokken bij de opvoeding van onze zoon en weigerde mee te helpen op financieel gebied. De ruzies werden heftiger, steeds agressiever en vaak ook geweldadig dit allemaal waar onze zoon bij was.
In de zomer van 2012 escaleerde onze ruzie en maakte hij heel wat dreigementen mbt onze zoon. Hij probeerde hem uit mijn armen te trekken met de dreiging haar te vermoorden...want dat zou mij leren. Omdat ik niet los wilde laten begon hij met zijn vuisten op mij in te slaan. Dit alles gebeurde voor de ogen van zowel mijn zoon als mijn moeder. De politie moest erbij te pas komen.
Ik wilde niet meer, ik was er helemaal klaar mee. Maar hij en familie hebben op mij ingepraat en hij was bereid om in relatie-therapie te gaan. We hebben 5 sessies bijgewoond en omdat hij daar zijn gelijk niet kreeg moesten we stoppen. Hij wilde zijn gelijk omdat hij terecht handelde als hij boos, geweldadig en dreigend werd. Want ik was te mondig, brutaal, respectloos, een hoer en gevoelloos. We hoefden het helemaal niet te hebben over zijn geweldadigheid, zijn gebrek aan betrokkenheid bij de opvoeding van onze zoon of over het feit dat hij mij een SOA heeft gegeven als kado voor zijn vreemd gaan.
Maart 12013 ging het weer mis. Een normaal gesprek liep totaal uit de hand. In alle tijd dat hij hier was en werkte heeft hij in totaal €100,- bijgedragen, mijn vraag wanneer gaan we alles goed verdelen ezodat hij mee kan helpen. Dit was teveel gevraagd en ik was uit op zijn geld etc...
Hij werd bozer en bozer en uiteindelijk weer geweldadig.
Ik heb aangifte gedaan van huiselijk geweld. Hij heeft 2x een huisverbod gekregene en dit werd verlengd omdat hij begon te stalken. We hebben gesprekken gevoerd samen met de mensen van Steunpunt Huiselijk Geweld en Bureau Jeugdzorg (onze zoon was er weer bij). Dit alles leidde tot niets, want hij was te emotioneel en wilde er niet over praten. Hij wilde alleen maar weer naar huis komen.
We zitten nu nog steeds in een proces voor de omgangsregeling en de scheiding. Hij is nu niet meer bezig met het goed te maken maar meer met zijn verblijfsvergunning behouden (omgangsregeling etc) Hij probeert mij zwart te maken bij de rechter via zijn advocaat. Alles wat ik zeg is een leugen en ik ben een slechte moeder, was een slechte echtgenote. Ik heb hem juist mishandeld, want ik beledigde hem altijd en betrok hem niet bij de opvoeding. Ook ben ik volgens hem meerdere keren met verschillende mannen naar bed geweest tijdens onze huwelijk.
Dit alles is maar een deel van alles wat er gebeurd is sinds ik aangifte heb gedaan. Bedreigingen dat ik mijn zoon nooit meer zal zien, want hij gaat hem vermoorden, mij vermoorden, mijn moeder vermoorden etc.
Ik hoef niet te vertellen dat dit alles mij enorm stresst en deprimeerd. Ik probeer sterk te zijn voor mijn zoon. Voor hem moet ik blijven vechten. Mijn zoon staat onder OTS en hij wilt de omgangregeling aanvechten, op dit moment mag hij hem niet zien en wanneer dit wel mag wordt het onder begeleiding van de gezinsvoogd.
Hallo moeders,
Alvorens verder te gaan wil ik even zeggen dat ik bid dat wij allen uit deze benarde situatie komen.
Mijn ex (tevens ook mijn eerste en enige vriendje)en ik hebben 15 jaar een lange afstandrelatie gehad voordat hij eindelijk in december 2011 naar NL kwam. We hebben meerdere keren geprobeerd hem hierheen te halen, gewoon voor vakantie. Maar elke keer wanneer hij op gesprek moest voor zijn visum aanvraag werd het geweigerd. (Blijkbaar vertelde hij heel wat leugens tijdens die gesprekken, als die uberhaupt plaats gevonden hebben).
Onze relatie is veranderd toen ik 3 jaar voordat ik zwanger werd iemand anders ontmoet hadin NL en mijn ex hier eerlijk over verteld heb toen ik op vakantie was bij hem. Hij werd heel agressief en heeft mij toen een paar keer geslagen. Ik heb toen gezegd dat we er toen een punt achter moesten zetten, want slaan is VER over mijn grens. Hij heeft toen gesmeekt en gehuild en allerlei beloftes gedaan, ik heb gekozen hem te geloven en te vergeven. Hij gaf aan dit achter ons te willen laten en te vergeven en te vergeten. Dit was alles behalve waar, elk ruzie en/of discussie die daarna volgde eindigde in hem schreeuwend in mijn gezicht om mij goed duidelijk te maken dat ik een hoer was en blij moest zijn dat hij in mij geinteresseerd was.
In 2010 ben ik bevallen van onze zoon, hij kon hierbij niet aanwezig zijn omdat hij bij zijn visumgesprek heeft gelogen. Later dat jaar ben ik met onze zoon naar zijn thuisland afgereisd om te trouwen. We hebben toen een MVV aangevraagd op grond van gezinshereniging. Dit is gelukt en in 2011 kwam hij dus naar NL. Dit heeft zo lang geduurd omdat hij het ticketgeld dat hem door zijn vader gestuurd was heeft vergokt en niet wist hoe dat te vertellen. Uiteindelijk heeft mijn moeder zijn ticket betaald.
Toen hij er nog geen week was ging het al fout, hij was constant ontevreden; "het was te koud", "hij miste zijn vrienden", "hij was niet gelukkig". Na al die moeite die ik gedaan had, het feit dat we een gezin hebben, getrouwd zijn etc vond ik het meer dan overdreven dat jhij dit binnen een week al kon vertellen. Ik vond dat hij het geen eerlijke kans gaf. Hij besloot te blijven. Dit was het begin.
Bij een discussie, begonnen omdat we naar iets op tv keken, vertelde hij me dat het helemaal niet de bedoeling was dat hij hier zou zijn. Hij was namelijk nog steeds boos op mij voor het vreemd gaan en was van plan mij te straffen door mij zwanger te maken en dan nooit meer iets van zich te laten horen. Al snel kwam ik erachter dat hij belde naar zijn vrienden in zijn thuisland op mijn huistelefoon ( ik wist niet eens dat dat kon), hij belde ook naar zijn minnares op mijn huistelefoon. Hij bezorgde me een telefoonrekening van over de €500,-. Zijn minares begon ons te stalken op mijn huistelefoonnr en op mijn mobiel (hoe komt ze aan mijn nr?).
Eerst wilde hij het in mijn schoenen schuiven, "ik was zeker weer de hoer aan het uithangen". Pas toen zijn minares begon te praten wanneer ze belde gaf hij toe, dat hij degene was voor wie ze belde. Hij was letterlijk uit haar bed gerold om naar NL te vliegen.
Ik wilde in relatie -therapie om te werken aan onze communicatievaardigheden. Hij zag dit niet zitten.
Eenmaal zijn draai gevonden (werk, vrienden etc), ging het van kwaad tot erger. Hij begon steeds meer te blowen, te drinken, uit te gaan en dergelijke. Was totaal niet betrokken bij de opvoeding van onze zoon en weigerde mee te helpen op financieel gebied. De ruzies werden heftiger, steeds agressiever en vaak ook geweldadig dit allemaal waar onze zoon bij was.
In de zomer van 2012 escaleerde onze ruzie en maakte hij heel wat dreigementen mbt onze zoon. Hij probeerde hem uit mijn armen te trekken met de dreiging haar te vermoorden...want dat zou mij leren. Omdat ik niet los wilde laten begon hij met zijn vuisten op mij in te slaan. Dit alles gebeurde voor de ogen van zowel mijn zoon als mijn moeder. De politie moest erbij te pas komen.
Ik wilde niet meer, ik was er helemaal klaar mee. Maar hij en familie hebben op mij ingepraat en hij was bereid om in relatie-therapie te gaan. We hebben 5 sessies bijgewoond en omdat hij daar zijn gelijk niet kreeg moesten we stoppen. Hij wilde zijn gelijk omdat hij terecht handelde als hij boos, geweldadig en dreigend werd. Want ik was te mondig, brutaal, respectloos, een hoer en gevoelloos. We hoefden het helemaal niet te hebben over zijn geweldadigheid, zijn gebrek aan betrokkenheid bij de opvoeding van onze zoon of over het feit dat hij mij een SOA heeft gegeven als kado voor zijn vreemd gaan.
Maart 12013 ging het weer mis. Een normaal gesprek liep totaal uit de hand. In alle tijd dat hij hier was en werkte heeft hij in totaal €100,- bijgedragen, mijn vraag wanneer gaan we alles goed verdelen ezodat hij mee kan helpen. Dit was teveel gevraagd en ik was uit op zijn geld etc...
Hij werd bozer en bozer en uiteindelijk weer geweldadig.
Ik heb aangifte gedaan van huiselijk geweld. Hij heeft 2x een huisverbod gekregene en dit werd verlengd omdat hij begon te stalken. We hebben gesprekken gevoerd samen met de mensen van Steunpunt Huiselijk Geweld en Bureau Jeugdzorg (onze zoon was er weer bij). Dit alles leidde tot niets, want hij was te emotioneel en wilde er niet over praten. Hij wilde alleen maar weer naar huis komen.
We zitten nu nog steeds in een proces voor de omgangsregeling en de scheiding. Hij is nu niet meer bezig met het goed te maken maar meer met zijn verblijfsvergunning behouden (omgangsregeling etc) Hij probeert mij zwart te maken bij de rechter via zijn advocaat. Alles wat ik zeg is een leugen en ik ben een slechte moeder, was een slechte echtgenote. Ik heb hem juist mishandeld, want ik beledigde hem altijd en betrok hem niet bij de opvoeding. Ook ben ik volgens hem meerdere keren met verschillende mannen naar bed geweest tijdens onze huwelijk.
Dit alles is maar een deel van alles wat er gebeurd is sinds ik aangifte heb gedaan. Bedreigingen dat ik mijn zoon nooit meer zal zien, want hij gaat hem vermoorden, mij vermoorden, mijn moeder vermoorden etc.
Ik hoef niet te vertellen dat dit alles mij enorm stresst en deprimeerd. Ik probeer sterk te zijn voor mijn zoon. Voor hem moet ik blijven vechten. Mijn zoon staat onder OTS en hij wilt de omgangregeling aanvechten, op dit moment mag hij hem niet zien en wanneer dit wel mag wordt het onder begeleiding van de gezinsvoogd.
:: Anoniem::vrijdag 24 januari 2014 :: 09:49:47
Dit hele verhaal is echt herkenbaar voor mij jammer genoeg!!!
Ik heb zelf een dochtertje. Heb ook het gevoel dat het alleen om z'n papieren gaat want zorgen voor z'n gezin doet hij niet mee betalen aan rekeningen doet meneer ook niet alleen maar smoesjes en leugens aks ik over geld begin gaat hij door het lint! En ben ik net als jou alleen op zijn geld uit.. Terwijl ik heel goed voor m'n zelf kan zorgen! Het is en blijft een moeilijke situatie.
Het liefst wil ik scheiden met dubbele gevoelens we hebben samen een dochter wil haar niet af nemen maar echt een vader voor der is hij ook niet! Geeft haar harde kusjes zegt vaak tegen haar: je bent een stom kind enz. Vind ik zo erg om te horen blijft smorgens tot laat in z'n bed liggen als ik naar m'n werk moet dus weg moet van huis dit alles doet heel erg veel met mij.
Ik kan je vertellen word er gek van!! Weet niet wat ik moet wil scheiden naar durf niet omdat hij dan waarschijnlijk geen recht heeft op zijn Nederlandse nationaliteit wat meneer heel graag wil hebben!
Hij zegt dat ht niet om papieren gaat maar als dat niet zo is waarom doe je dan al deze nare dingen dreigingen en ben ook geslagen in het bij zijn van m'n dochtertje drinken over me heen kleding kapot getrokken denkt ook dat ik vreemd ga! Terwijl meneer nooit thuis is!! En 2 telefoons heeft en bijna altijd in zijn moeder taal spreekt door de telefoon waar ik niks van begrijp!
Jij bent eruit gestapt echt goed dat he dat gedaan hebt! Kon ik dat maar!
Ik ben niet de enige dus :-( hoop dat ik ooit zo sterk ben en er een punt achter kan zetten ik wil ook eens gelukkig zijn! Dat ben ik nu niet gelukkig heb ik m'n dochter ouders en zusje waar ik veel van hou en die mij steunen! Maar weg gaan uit zich zelf doet meneer niet Jan nergens heen zecht hij waarschijnlijk alleen uit eigen belang z'n papieren waar meneer in mijn ogen eigenlijk geen recht op heeft hij verdient het niet om Nederlander te worden! Wat hij mij en mijn familie geeft aan gedaan na alles wat mijn ouders en oma voor hem hebben gedaan geld geleend voor z'n visum ze wachten nu nog op hun centen wat meneer geeft geleend vanaf 2010!
Dit hele verhaal is echt herkenbaar voor mij jammer genoeg!!!
Ik heb zelf een dochtertje. Heb ook het gevoel dat het alleen om z'n papieren gaat want zorgen voor z'n gezin doet hij niet mee betalen aan rekeningen doet meneer ook niet alleen maar smoesjes en leugens aks ik over geld begin gaat hij door het lint! En ben ik net als jou alleen op zijn geld uit.. Terwijl ik heel goed voor m'n zelf kan zorgen! Het is en blijft een moeilijke situatie.
Het liefst wil ik scheiden met dubbele gevoelens we hebben samen een dochter wil haar niet af nemen maar echt een vader voor der is hij ook niet! Geeft haar harde kusjes zegt vaak tegen haar: je bent een stom kind enz. Vind ik zo erg om te horen blijft smorgens tot laat in z'n bed liggen als ik naar m'n werk moet dus weg moet van huis dit alles doet heel erg veel met mij.
Ik kan je vertellen word er gek van!! Weet niet wat ik moet wil scheiden naar durf niet omdat hij dan waarschijnlijk geen recht heeft op zijn Nederlandse nationaliteit wat meneer heel graag wil hebben!
Hij zegt dat ht niet om papieren gaat maar als dat niet zo is waarom doe je dan al deze nare dingen dreigingen en ben ook geslagen in het bij zijn van m'n dochtertje drinken over me heen kleding kapot getrokken denkt ook dat ik vreemd ga! Terwijl meneer nooit thuis is!! En 2 telefoons heeft en bijna altijd in zijn moeder taal spreekt door de telefoon waar ik niks van begrijp!
Jij bent eruit gestapt echt goed dat he dat gedaan hebt! Kon ik dat maar!
Ik ben niet de enige dus :-( hoop dat ik ooit zo sterk ben en er een punt achter kan zetten ik wil ook eens gelukkig zijn! Dat ben ik nu niet gelukkig heb ik m'n dochter ouders en zusje waar ik veel van hou en die mij steunen! Maar weg gaan uit zich zelf doet meneer niet Jan nergens heen zecht hij waarschijnlijk alleen uit eigen belang z'n papieren waar meneer in mijn ogen eigenlijk geen recht op heeft hij verdient het niet om Nederlander te worden! Wat hij mij en mijn familie geeft aan gedaan na alles wat mijn ouders en oma voor hem hebben gedaan geld geleend voor z'n visum ze wachten nu nog op hun centen wat meneer geeft geleend vanaf 2010!
:: Kim :: maandag 7 oktober 2013 :: 21:02:27permalink
Hoi,
Hierbij wil ik graag even kort mijn verhaal kwijt bij mensen die begrijpen hoe het voelt om zoiets te moeten doormaken en die mijn bezorgdheid delen ivm de huidige wetgeving.
Op 19 jarige leeftijd werd ik verliefd op mijn ex-partner.
Ik had nog geen ervaring met relaties en doordat hij 12 jaar ouder was keek ik ook enorm naar hem op. Ik merkte wel dat hij soms wat excentriek en anders was, maar verder was hij goed voor mij. Hij had veel aandacht voor me en vroeg me na een jaar samen zijn om te trouwen . Waarop ik dus ja zei en we gingen samenwonen en trouwen.
Al snel, na een 3 tal maand, volgde zijn eerste woedeuitbarsting. Hier hield ik brandwonden en een gebroken pols aan over, ik was heel erg geschrokken. Uit schaamte durfde ik niemand vertellen wat er gebeurd was, ik was bang om me belachelijk te maken ook, 3 maand gehuwd en al de scheiding moeten aanvragen... Hij beloofde dat het niet meer zou gebeuren, maar het ging van kwaad naar erger. 1 keer heeft hij me zelfs bewusteloos geslagen en verkracht, waarna ik zwanger bleek. Ik besloot om het kindje te houden en ben terug bij mijn moeder gaan inwonen, ik wou niet dat mijn kindje in zo'n gezin zou moeten opgroeien.
Ondanks talloze pv's en doktersattesten uit het verleden werd aan mijn ex als vanzelfsprekend co-ouderschap toegekend. Mijn zoontje is nu 7 jaar en al die tijd al maakt zijn vader ons leven vaak tot een hel. Hij mishandelt mijn zoontje uit wraakgevoelens omdat ik bij hem weggegaan ben. Zo weet ik dat hij hem dwangvoedert en soms bijna verstikt, dit laat ook geen sporen na en geen bewijs. Wel heb ik getuigenissen van mensen die reeds bij hem thuis dit gezien hebben maar de rechtbank doet niks.
Hun enige antwoord is "Of je dat nu leuk vind of niet, hij is de biologische vader en heeft ook rechten. " Ik begrijp niet waarom mijn zoontje moet gestraft worden voor een fout die ik in het verleden gemaakt heb. Mijn zoontje zal voor de rest van zijn leven getekend zijn door deze situatie en ik vind het zeer triest. Ik voel me erg machteloos want na 7 jaar procederen en bewijzen verzamelen merk ik dat co-ouderschap echt de Heilige graal geworden is en dat er letterlijk doden moeten vallen eer er hier vanaf geweken wordt, ik ben bang dat er hier door onnodige slachtoffers zullen vallen en veel kinderen hun onbezorgde jeugd ontnomen wordt...
Hoi,
Hierbij wil ik graag even kort mijn verhaal kwijt bij mensen die begrijpen hoe het voelt om zoiets te moeten doormaken en die mijn bezorgdheid delen ivm de huidige wetgeving.
Op 19 jarige leeftijd werd ik verliefd op mijn ex-partner.
Ik had nog geen ervaring met relaties en doordat hij 12 jaar ouder was keek ik ook enorm naar hem op. Ik merkte wel dat hij soms wat excentriek en anders was, maar verder was hij goed voor mij. Hij had veel aandacht voor me en vroeg me na een jaar samen zijn om te trouwen . Waarop ik dus ja zei en we gingen samenwonen en trouwen.
Al snel, na een 3 tal maand, volgde zijn eerste woedeuitbarsting. Hier hield ik brandwonden en een gebroken pols aan over, ik was heel erg geschrokken. Uit schaamte durfde ik niemand vertellen wat er gebeurd was, ik was bang om me belachelijk te maken ook, 3 maand gehuwd en al de scheiding moeten aanvragen... Hij beloofde dat het niet meer zou gebeuren, maar het ging van kwaad naar erger. 1 keer heeft hij me zelfs bewusteloos geslagen en verkracht, waarna ik zwanger bleek. Ik besloot om het kindje te houden en ben terug bij mijn moeder gaan inwonen, ik wou niet dat mijn kindje in zo'n gezin zou moeten opgroeien.
Ondanks talloze pv's en doktersattesten uit het verleden werd aan mijn ex als vanzelfsprekend co-ouderschap toegekend. Mijn zoontje is nu 7 jaar en al die tijd al maakt zijn vader ons leven vaak tot een hel. Hij mishandelt mijn zoontje uit wraakgevoelens omdat ik bij hem weggegaan ben. Zo weet ik dat hij hem dwangvoedert en soms bijna verstikt, dit laat ook geen sporen na en geen bewijs. Wel heb ik getuigenissen van mensen die reeds bij hem thuis dit gezien hebben maar de rechtbank doet niks.
Hun enige antwoord is "Of je dat nu leuk vind of niet, hij is de biologische vader en heeft ook rechten. " Ik begrijp niet waarom mijn zoontje moet gestraft worden voor een fout die ik in het verleden gemaakt heb. Mijn zoontje zal voor de rest van zijn leven getekend zijn door deze situatie en ik vind het zeer triest. Ik voel me erg machteloos want na 7 jaar procederen en bewijzen verzamelen merk ik dat co-ouderschap echt de Heilige graal geworden is en dat er letterlijk doden moeten vallen eer er hier vanaf geweken wordt, ik ben bang dat er hier door onnodige slachtoffers zullen vallen en veel kinderen hun onbezorgde jeugd ontnomen wordt...
:: Annoniem::zondag 19 januari 2014 :: 20:54:22
Heftig en weet hoe jij je voelt ik zit er ook midden in en ja ook ik krijg de zin vaders hebben rechten op hun kind en daarmee klaar.
En dat een kind niet wil dat doet er niet toe het moet er gedwongen heen en ja ze hebben geen onbezorgde leventje meer hun leven is verpest en ja en hier hebben zij ook last van wraak en ja de kinderen zitten ermee die gaan er aan stuk en niet de persoon waar het voor bedoelt is.
En instanties zeggen ja er kan wat gedaan worden als het te laat is mooi toch.
Ik sta niet meer in voor de gevolgen en dat heb ik ook duidelijk gemaakt. Ik probeer de kinderen een vredig en veilige opvoeding te geven maar als de andere helft dat niet doet prima maar ik wil niet opdraaien voor de gevolgen. Ik zie mijn kind achteruit gaan en zie dat het zwaar heeft maar ik kan niks doen.
Ik wil je wel heel veel sterkte en kracht toewensen en hoop voor jou en jou ventje dat het snel beter mag gaan.En voor iedereen in deze situatie,s heel veel sterkte met alles!!!
Heftig en weet hoe jij je voelt ik zit er ook midden in en ja ook ik krijg de zin vaders hebben rechten op hun kind en daarmee klaar.
En dat een kind niet wil dat doet er niet toe het moet er gedwongen heen en ja ze hebben geen onbezorgde leventje meer hun leven is verpest en ja en hier hebben zij ook last van wraak en ja de kinderen zitten ermee die gaan er aan stuk en niet de persoon waar het voor bedoelt is.
En instanties zeggen ja er kan wat gedaan worden als het te laat is mooi toch.
Ik sta niet meer in voor de gevolgen en dat heb ik ook duidelijk gemaakt. Ik probeer de kinderen een vredig en veilige opvoeding te geven maar als de andere helft dat niet doet prima maar ik wil niet opdraaien voor de gevolgen. Ik zie mijn kind achteruit gaan en zie dat het zwaar heeft maar ik kan niks doen.
Ik wil je wel heel veel sterkte en kracht toewensen en hoop voor jou en jou ventje dat het snel beter mag gaan.En voor iedereen in deze situatie,s heel veel sterkte met alles!!!
:: mama :: vrijdag 6 september 2013 :: 10:01:26permalink
Bij ons zijn de rechtzaken al enkele jaren geleden uitgevochten geweest.Ik zal hierover niet vertellen maar het was kort gezegd de hel. De machteloosheid waarmee je constant zit als allemaal vreemde mensen over het lot van jouw kind beslissen, zonder er eigenlijk ook maar één moer om te geven.
Ze beslissen in enkele minuten over het verdere leven van jouw kind! En daar moet jij mee leren omgaan. Constante angst, constante druk, constante emotionele chantage, een echte nachtmerrie die maar blijft doorgaan! Ik heb alles geprobeerd, alles om mijn kind daar weg te houden, maar het heeft niet mogen baten. Toen mijn kind niet wou gaan zijn ze hem met de politie komen halen en meegesleurd! Ik kon mijn kind horen roepen tot hij reeds ver weg was. Dan sterf je binnenin. Waarom ik dit bericht schrijf is omdat we nu enkele jaren 'hel' verder zijn.
De situatie is nog steeds dezelfde maar ik overweeg om nogmaals het gevecht aan te gaan. Ik heb in de loop der jaren alles bijgehouden, politie interventies bij de vader thuis, ziekenhuisopnamens wegens huiselijk geweld van de nieuwe vrouw, getuigen in overvloed waaronder ook het schoolpersoneel die willen verwoorden hoe mijn kind aan zijn lot overgelaten wordt ginds, tal van berichten waarin de thuissituatie ginds zo erg was dat ik mijn kind moest gaan ophalen.
Ik heb in mijn ogen zoveel bewijzen waarom ik geen seconde rust heb als mijn kind ginds is, maar ik zeg in mijn ogen.. want diegenen die reeds ginds voor de rechter gestaan hebben weten hoe ze met die gegevens omgaan, als ze al de moeite doen om het dossier langer dan een paar seconden te openen. Dus nu zit ik met dit grote dilemma.. ga ik ervoor, neem ik het risico dan loop ik de kans dat hij weer woest is op mij en dan wordt het voor mijn kind nog erger! als ik win, heb ik mijn kind gered, als ik verlies, dan weet ik niet eens tot wat hij in staat is, eens hij ons kind weer bij zich heeft... ik denk tot alles!
Ik ben zelfs bang dat hij hem nog liever iets aandoet dan dat hij zich erbij zou neerleggen dat ik ons kind heb en dat we gelukkig zouden zijn, want dat zou voor hem ondraaglijk zijn! Als iemand raad heeft of een mening.. ik kan niet beslissen.. ik voel mij zo schuldig en zo'n slechte moeder dat ik niets méér doe om mijn kind te helpen.. het knaagt elke seconde van de dag en nacht aan mij.. ik ben ervan kunnen weglopen maar nu stuur ik er mijn kind naartoe, alleen, zonder dat ik het kan beschermen!
Maar als ik iets wil doen, en het systeem laat ons weer in de steek, dan heb ik alles alleen nog erger gemaakt.. ik weet het gewoon niet meer... ik wil gewoon mijn kindje gelukkig zien, zonder al die zorgen en verdriet.. het is zo onmenselijk!
Bij ons zijn de rechtzaken al enkele jaren geleden uitgevochten geweest.Ik zal hierover niet vertellen maar het was kort gezegd de hel. De machteloosheid waarmee je constant zit als allemaal vreemde mensen over het lot van jouw kind beslissen, zonder er eigenlijk ook maar één moer om te geven.
Ze beslissen in enkele minuten over het verdere leven van jouw kind! En daar moet jij mee leren omgaan. Constante angst, constante druk, constante emotionele chantage, een echte nachtmerrie die maar blijft doorgaan! Ik heb alles geprobeerd, alles om mijn kind daar weg te houden, maar het heeft niet mogen baten. Toen mijn kind niet wou gaan zijn ze hem met de politie komen halen en meegesleurd! Ik kon mijn kind horen roepen tot hij reeds ver weg was. Dan sterf je binnenin. Waarom ik dit bericht schrijf is omdat we nu enkele jaren 'hel' verder zijn.
De situatie is nog steeds dezelfde maar ik overweeg om nogmaals het gevecht aan te gaan. Ik heb in de loop der jaren alles bijgehouden, politie interventies bij de vader thuis, ziekenhuisopnamens wegens huiselijk geweld van de nieuwe vrouw, getuigen in overvloed waaronder ook het schoolpersoneel die willen verwoorden hoe mijn kind aan zijn lot overgelaten wordt ginds, tal van berichten waarin de thuissituatie ginds zo erg was dat ik mijn kind moest gaan ophalen.
Ik heb in mijn ogen zoveel bewijzen waarom ik geen seconde rust heb als mijn kind ginds is, maar ik zeg in mijn ogen.. want diegenen die reeds ginds voor de rechter gestaan hebben weten hoe ze met die gegevens omgaan, als ze al de moeite doen om het dossier langer dan een paar seconden te openen. Dus nu zit ik met dit grote dilemma.. ga ik ervoor, neem ik het risico dan loop ik de kans dat hij weer woest is op mij en dan wordt het voor mijn kind nog erger! als ik win, heb ik mijn kind gered, als ik verlies, dan weet ik niet eens tot wat hij in staat is, eens hij ons kind weer bij zich heeft... ik denk tot alles!
Ik ben zelfs bang dat hij hem nog liever iets aandoet dan dat hij zich erbij zou neerleggen dat ik ons kind heb en dat we gelukkig zouden zijn, want dat zou voor hem ondraaglijk zijn! Als iemand raad heeft of een mening.. ik kan niet beslissen.. ik voel mij zo schuldig en zo'n slechte moeder dat ik niets méér doe om mijn kind te helpen.. het knaagt elke seconde van de dag en nacht aan mij.. ik ben ervan kunnen weglopen maar nu stuur ik er mijn kind naartoe, alleen, zonder dat ik het kan beschermen!
Maar als ik iets wil doen, en het systeem laat ons weer in de steek, dan heb ik alles alleen nog erger gemaakt.. ik weet het gewoon niet meer... ik wil gewoon mijn kindje gelukkig zien, zonder al die zorgen en verdriet.. het is zo onmenselijk!
:: marsel::woensdag 12 februari 2014 :: 07:40:47
Probeer het uitehouden.tot u kind 15 is en.weigeren.het naarr vader te brengen als.de.kind dit ook wil het zal moeilijk worden.je heb een advokaat nodig voor je zelf in jeugd recht gespeciaaliceerd een bijzonder curator voor je kind jij krijg eeen kort geding door het niet brengen van je.kind maar zeg dat je kind niet meer terug kon brengen.ondanks je dezepoging dee zeg dat je kind wilde.weglopen of id en weiger je kind terug tebrengen zeg dat je alles.in het belang van je kind handel jij bent nl verplicht voor je kind te zorgen.optekomen geen.instanties inschakelen
Probeer het uitehouden.tot u kind 15 is en.weigeren.het naarr vader te brengen als.de.kind dit ook wil het zal moeilijk worden.je heb een advokaat nodig voor je zelf in jeugd recht gespeciaaliceerd een bijzonder curator voor je kind jij krijg eeen kort geding door het niet brengen van je.kind maar zeg dat je kind niet meer terug kon brengen.ondanks je dezepoging dee zeg dat je kind wilde.weglopen of id en weiger je kind terug tebrengen zeg dat je alles.in het belang van je kind handel jij bent nl verplicht voor je kind te zorgen.optekomen geen.instanties inschakelen
:: Doortje :: maandag 17 juni 2013 :: 00:53:03permalink
ik ben een alleenstaande moeder met 2 dochters een van 16 jaar en een dochtertje van 5 jaar. Ik heb ongeveer 3 jaar met hem samen geleefd en ben uiteindelijk bijna 8 jaar geestelijk, fysiek en emotioneel en financieel mishandeld.
Nu mijn jongste 5 jaar is is mijn ex een rechtzaak tegen mij begonnen omdat ik na eindelijk bijna 8 jaar de knop heb om kunnen zetten en hem niet meer toe wilde laten in mijn/ons leven omdat hij al zoveel had aangericht.
Hij probeert nu zogenaamd de geweldige papa uit te hangen terwijl hij dat helemaal niet is zijn andere 2 kinderen uit vorige relaties heeft hij gewoon laten barsten, en voor mijn dochtertje was hij er ook eigenlijk niet. Hij kwam alleen wanneer het hem uitkwam en vaak kwam hij meer voor mij dan voor haar.
Maar wat mij nu het meest frustreert is het volgende. Een tijdje terug is er een kort geding geweest waarin hij omgang met haar eist. De enige vraag die ik van de rechter kreeg was wat hij kon doen om mijn vertrouwen terug te winnen, nou ik zeg jullie dat gaat nooit meer lukken ik vertrouw door deze zieke persoon bijna niemand meer, laat staan hem.
Nadat mijn advocaat haar pleitnota had voorgelezen waarin duidelijk aangegeven is dat er huiselijk geweld heeft plaats gevonden waarvan mijn oudste dochter ook getuigen was, en dat ik bang ben voor hem, werd er door de rechter doodleuk beslist dat meneer iedere zaterdag tot aan de bodemprocedure omgang met mijn dochtertje mag hebben in mijn woning.
Dit alles in opbouwende vorm eerste 2 x van 11 tot 1 uur en dan komt er iedere 2 weken een uur bij.
Dit is nu afgelopen zaterdag de 3de keer geweest dat hij hier was en steeds maakt hij ruzie met mij en respecteert mijn privacy totaal niet. ik ben gewoon letterlijk misselijk in de tijd dat hij hier is en voel me niet op me gemak in mijn eigen huis ondanks dat er een vriendin van mij bij aanwezig is.
Wat moet ik hier toch mee, ik wil nu naar 8 jaar eindelijk rust en normaal mijn leven op kunnen pakken.
Ook heeft hij anonieme meldingen gedaan bij het amk dat ik mijn kinderen zou mishandelen en verwaarlozen, amk heeft niks kunnen vinden enhet dossier per direct weer gesloten. die man die ik daar sprak vroeg ik wie de melding had gedaan maar mocht dat niet zeggen. toen ik zei dat ik een vermoeden had en waarom zie hij tegen mij dan weet u ook wel dat 1+1 2 is mevrouw dus mijn vermoeden werd bevestigd.
Daarna heeft hij nog een annonieme melding bij de politie gedaan dat ik een hennepkwekerij in mijn schuur zou hebben. politie is hier geweest is over mijn schutting geklommen in mijn schuur geweest maar juist inderdaad niks gevonden. Ik kan hier helaas niks mee omdat deze meldingen steeds anoniem worden gedaan.
sterkte allemaal
ik ben een alleenstaande moeder met 2 dochters een van 16 jaar en een dochtertje van 5 jaar. Ik heb ongeveer 3 jaar met hem samen geleefd en ben uiteindelijk bijna 8 jaar geestelijk, fysiek en emotioneel en financieel mishandeld.
Nu mijn jongste 5 jaar is is mijn ex een rechtzaak tegen mij begonnen omdat ik na eindelijk bijna 8 jaar de knop heb om kunnen zetten en hem niet meer toe wilde laten in mijn/ons leven omdat hij al zoveel had aangericht.
Hij probeert nu zogenaamd de geweldige papa uit te hangen terwijl hij dat helemaal niet is zijn andere 2 kinderen uit vorige relaties heeft hij gewoon laten barsten, en voor mijn dochtertje was hij er ook eigenlijk niet. Hij kwam alleen wanneer het hem uitkwam en vaak kwam hij meer voor mij dan voor haar.
Maar wat mij nu het meest frustreert is het volgende. Een tijdje terug is er een kort geding geweest waarin hij omgang met haar eist. De enige vraag die ik van de rechter kreeg was wat hij kon doen om mijn vertrouwen terug te winnen, nou ik zeg jullie dat gaat nooit meer lukken ik vertrouw door deze zieke persoon bijna niemand meer, laat staan hem.
Nadat mijn advocaat haar pleitnota had voorgelezen waarin duidelijk aangegeven is dat er huiselijk geweld heeft plaats gevonden waarvan mijn oudste dochter ook getuigen was, en dat ik bang ben voor hem, werd er door de rechter doodleuk beslist dat meneer iedere zaterdag tot aan de bodemprocedure omgang met mijn dochtertje mag hebben in mijn woning.
Dit alles in opbouwende vorm eerste 2 x van 11 tot 1 uur en dan komt er iedere 2 weken een uur bij.
Dit is nu afgelopen zaterdag de 3de keer geweest dat hij hier was en steeds maakt hij ruzie met mij en respecteert mijn privacy totaal niet. ik ben gewoon letterlijk misselijk in de tijd dat hij hier is en voel me niet op me gemak in mijn eigen huis ondanks dat er een vriendin van mij bij aanwezig is.
Wat moet ik hier toch mee, ik wil nu naar 8 jaar eindelijk rust en normaal mijn leven op kunnen pakken.
Ook heeft hij anonieme meldingen gedaan bij het amk dat ik mijn kinderen zou mishandelen en verwaarlozen, amk heeft niks kunnen vinden enhet dossier per direct weer gesloten. die man die ik daar sprak vroeg ik wie de melding had gedaan maar mocht dat niet zeggen. toen ik zei dat ik een vermoeden had en waarom zie hij tegen mij dan weet u ook wel dat 1+1 2 is mevrouw dus mijn vermoeden werd bevestigd.
Daarna heeft hij nog een annonieme melding bij de politie gedaan dat ik een hennepkwekerij in mijn schuur zou hebben. politie is hier geweest is over mijn schutting geklommen in mijn schuur geweest maar juist inderdaad niks gevonden. Ik kan hier helaas niks mee omdat deze meldingen steeds anoniem worden gedaan.
sterkte allemaal
:: Vera::woensdag 14 mei 2014 :: 05:14:07
Geen idee hoe je er nu een kleine jaar later voor staat, maar wil graag reageren op jouw bericht vanwege veel herkenbare punten.
Zou eerst wat vertellen over mezelf. Zit inmiddels vijf jaar in een strijd scheiding met twee kleine kinderen j van 7 en een m van 5,5 jaar oud. Heb met mijn ex een relatie gehad van 6 jaar waarin het eerste twee jaar niks aan de hand was. Dat veranderde na het besluit samen te gaan wonen. Wat herkenbaar is het verbaal agressief geestelijk en emotionele mishandeling. Bij mij begon hij fysiek te worden op het moment dat ik een Ja zei tegen het beeindigen van de relatie. Dat heeft nog meerdere keren plaats gevonden tijdens ophalen terug brengen van de kinderen. Weet ook nog goed hoe hij weg reed met deur open 1 kind in de auto de andere nog in mijn arm.
Wat mij aanspreekt in jouw verhaal is de controle die hij nog steeds wil uitvoeren en het gebrek aan respect. Wat ik je wil adviseren is ga er voor staan de omgang uren onder begeleiding van jeugdzorg onder controle van iemand anders op een andere locatie. Niet bij je thuis, je huis moet als eerst je veilige plek worden. Je advocaat/te heeft daar geen goede kijk op gehad.
Het is namelijk zo grens over schrijdend. Je moet je op je gemak kunnen voelen in je eigen huis. Heel herkenbaar.Als dat niet mogenlijk is hou het kort. Druk hem met de neus op de feiten. Je bent hier niet voor de kalender/ mijn kastjes.. Je bent hier voor de omgang. Herhalen herhalen herhalen. Ik heb hem op een gegeven moment niet meer binnen gelaten, daar maar een kwaad persoon voor de deur. Blijf op je grenzen staan en hou de touwtje in handen.
Mijn ex is ook meer voor mij gekomen dan voor de kids. Daarmee sta je ook sterk omdat hij zoveel gatenkaas maakt. Niet de omgang langzaam opbouwen. Ik zou zeggen bouw het langzaam af en laat hem zijn eigen fouten maar maken. Maak je niet druk als hij het in eens wel een half jaar netjes volgens boekje doet ze vervallen toch weer in hetzelfde gedrag. Blijf bij je intuitie. Maak je grenzen sterk. Jezelf sterk.
Langzaam alle deuren dicht gooien een voor een. Waardoor er steeds minder vat op te krijgen is.
Let ook op eigen fouten, maak zo min mogelijk fouten. Het uitlokken tot dezelfde copieer gedrag waardoor er jouw verweten kan worden. Zelf heb ik ook met de rechtzaken en tegen mijn eigen advocaat zo min mogelijk negatief over hem gesproken. Hou het feitelijk ( dit wil ik graag ook aan ander mee geven)zo min mogelijk emotioneel). Ontrek je zelf emotioneel uit de situatie, ook al dat het nog zo'n verdriet, of angstig of kwaad. Die emoties moeten natuurlijk wel verwerkt worden en uit je systeem maar dat kan ook buiten de situatie om.
Wat ik gedaan eerst mediator,hij praatte leuk mee maar zijn gedrag en manipulatief met omgang en alimentatie zette zich door. Ook het schelden, daar heb ik twee jaar op gereageerd dat weten wij nu wel dat je mij een hoer vind maar wat wilde je nu eigenlijk zeggen. Kritiek over taal, krant,maar ook over dat ik niet voor ze kan zorgen, dat ik de kinderen tegen hem opsteek. Lijkt nu makkelijk praten. Hij heeft ook zijn vader achter hem staan die net zo agressief is geweest naar zijn moeder maar dat niet onder ogen durft te zien. Hij zoek toch elke keer nieuwe mensen die zijn verhaal geloven.
Inmiddels heb ik heel erg geleerd dat de verwijten een gebrek is in eigen onvermogen. Algemeen ook wat je een ander verwijt kan je eigenlijk zelf niet of niet eerlijk onder ogen zien. Twee jaar terug ben ik opnieuw een rechtzaak begonnen om vast te leggen hoe hij er de eerste drie jaar in verzaakte een gezonde omgang te hebben en alimentatie regeling.
Het is ook mogelijk te vragen naar geen geprek contact, maar gewoon afspraken. Ik heb daar zelf niet voor gekozen. Heb de omgang veranderd in eens per 3 weken ipv van eens per 2 en vakanties alleen met mij in overleg. Zelf kom ik er toch weer achter na weer meer met hem in goede communicatie geprobeerd te komen dat zo min mogelijk communicatie het beste is om hem zo min mogelijk voeding te geven voor opstokerij tegen de kinderen en kennis over mijn leven en ruzie mogelijkheid.
Maar hij blijft bezig met fam en nieuwe contacten de kinderen tegen mij in het harnas te brengen. Ik zorg voor ze ik financier ze en ik draag straks als ze groot zijn de verantwoordelijkheid over hun jeugd. De kinderen verdienen het niet om met leugens en strijd en ongezond contact groot te worden. Dus ga hem nu langzaam uit de omgang halen, met de rechtbank.
Heel veel succes Doortje.
hoop dat je er wat aan had. Pas goed op jezelf.
Geen idee hoe je er nu een kleine jaar later voor staat, maar wil graag reageren op jouw bericht vanwege veel herkenbare punten.
Zou eerst wat vertellen over mezelf. Zit inmiddels vijf jaar in een strijd scheiding met twee kleine kinderen j van 7 en een m van 5,5 jaar oud. Heb met mijn ex een relatie gehad van 6 jaar waarin het eerste twee jaar niks aan de hand was. Dat veranderde na het besluit samen te gaan wonen. Wat herkenbaar is het verbaal agressief geestelijk en emotionele mishandeling. Bij mij begon hij fysiek te worden op het moment dat ik een Ja zei tegen het beeindigen van de relatie. Dat heeft nog meerdere keren plaats gevonden tijdens ophalen terug brengen van de kinderen. Weet ook nog goed hoe hij weg reed met deur open 1 kind in de auto de andere nog in mijn arm.
Wat mij aanspreekt in jouw verhaal is de controle die hij nog steeds wil uitvoeren en het gebrek aan respect. Wat ik je wil adviseren is ga er voor staan de omgang uren onder begeleiding van jeugdzorg onder controle van iemand anders op een andere locatie. Niet bij je thuis, je huis moet als eerst je veilige plek worden. Je advocaat/te heeft daar geen goede kijk op gehad.
Het is namelijk zo grens over schrijdend. Je moet je op je gemak kunnen voelen in je eigen huis. Heel herkenbaar.Als dat niet mogenlijk is hou het kort. Druk hem met de neus op de feiten. Je bent hier niet voor de kalender/ mijn kastjes.. Je bent hier voor de omgang. Herhalen herhalen herhalen. Ik heb hem op een gegeven moment niet meer binnen gelaten, daar maar een kwaad persoon voor de deur. Blijf op je grenzen staan en hou de touwtje in handen.
Mijn ex is ook meer voor mij gekomen dan voor de kids. Daarmee sta je ook sterk omdat hij zoveel gatenkaas maakt. Niet de omgang langzaam opbouwen. Ik zou zeggen bouw het langzaam af en laat hem zijn eigen fouten maar maken. Maak je niet druk als hij het in eens wel een half jaar netjes volgens boekje doet ze vervallen toch weer in hetzelfde gedrag. Blijf bij je intuitie. Maak je grenzen sterk. Jezelf sterk.
Langzaam alle deuren dicht gooien een voor een. Waardoor er steeds minder vat op te krijgen is.
Let ook op eigen fouten, maak zo min mogelijk fouten. Het uitlokken tot dezelfde copieer gedrag waardoor er jouw verweten kan worden. Zelf heb ik ook met de rechtzaken en tegen mijn eigen advocaat zo min mogelijk negatief over hem gesproken. Hou het feitelijk ( dit wil ik graag ook aan ander mee geven)zo min mogelijk emotioneel). Ontrek je zelf emotioneel uit de situatie, ook al dat het nog zo'n verdriet, of angstig of kwaad. Die emoties moeten natuurlijk wel verwerkt worden en uit je systeem maar dat kan ook buiten de situatie om.
Wat ik gedaan eerst mediator,hij praatte leuk mee maar zijn gedrag en manipulatief met omgang en alimentatie zette zich door. Ook het schelden, daar heb ik twee jaar op gereageerd dat weten wij nu wel dat je mij een hoer vind maar wat wilde je nu eigenlijk zeggen. Kritiek over taal, krant,maar ook over dat ik niet voor ze kan zorgen, dat ik de kinderen tegen hem opsteek. Lijkt nu makkelijk praten. Hij heeft ook zijn vader achter hem staan die net zo agressief is geweest naar zijn moeder maar dat niet onder ogen durft te zien. Hij zoek toch elke keer nieuwe mensen die zijn verhaal geloven.
Inmiddels heb ik heel erg geleerd dat de verwijten een gebrek is in eigen onvermogen. Algemeen ook wat je een ander verwijt kan je eigenlijk zelf niet of niet eerlijk onder ogen zien. Twee jaar terug ben ik opnieuw een rechtzaak begonnen om vast te leggen hoe hij er de eerste drie jaar in verzaakte een gezonde omgang te hebben en alimentatie regeling.
Het is ook mogelijk te vragen naar geen geprek contact, maar gewoon afspraken. Ik heb daar zelf niet voor gekozen. Heb de omgang veranderd in eens per 3 weken ipv van eens per 2 en vakanties alleen met mij in overleg. Zelf kom ik er toch weer achter na weer meer met hem in goede communicatie geprobeerd te komen dat zo min mogelijk communicatie het beste is om hem zo min mogelijk voeding te geven voor opstokerij tegen de kinderen en kennis over mijn leven en ruzie mogelijkheid.
Maar hij blijft bezig met fam en nieuwe contacten de kinderen tegen mij in het harnas te brengen. Ik zorg voor ze ik financier ze en ik draag straks als ze groot zijn de verantwoordelijkheid over hun jeugd. De kinderen verdienen het niet om met leugens en strijd en ongezond contact groot te worden. Dus ga hem nu langzaam uit de omgang halen, met de rechtbank.
Heel veel succes Doortje.
hoop dat je er wat aan had. Pas goed op jezelf.
:: Inie::vrijdag 5 september 2014 :: 10:10:58
Het is toch te gek voor woorden dat een rechter ff bepaalt dat je ex in JOUW huis moet komen om omgang te hebben. Dat kan toch niet!
Het is toch te gek voor woorden dat een rechter ff bepaalt dat je ex in JOUW huis moet komen om omgang te hebben. Dat kan toch niet!
:: dtje :: dinsdag 11 juni 2013 :: 09:09:41permalink
Beste Moeders,
Mijn dochtertje van nu bijna 2 en ik zijn nu bijna een jaar geleden vertrokken bij mijn ex met de politie omdat hij ons voor 1,5 jaar mishandelde (geestelijk/lichamelijk). Hij is meegenomen toen en wij zijn daar weggegaan omdat ik anders last zou hebben van zijn ouders. Hij heeft mijn dochter geregeld op bed gegooid en bij haar nek vel vast gepakt, en bedreigd hij haar wat aan zou doen als ze niet zou stoppen met huilen. Hij heeft mij geschopt, geduwd, aan me haren getrokken, uitgescholden, bij mijn keel gegrepen en geslagen.
Hij heeft dus in het verleden hard drugs gebruikt. Ons huwelijk kwam voort uit leugens en bedrog en het werd me aangespoord door die familie, ik trapte in alle leugens. Hij heeft toegegeven in een verslag van de kinderbescherming ons bedreigd te hebben en mij geslagen te hebben... ook heb ik medische dossier en aangifte. Waar doen ze dan nog zo moeilijk over? ze zien toch dat hij een gestoord persoon is!
Ben nu dus al een jaar bezig om omgang te ontzeggen, we staan onder een gezinsvoogd en er komt nog 1 omgangsregeling onder toezicht. Als deze slecht afloopt kan er iets opgebouwd worden om voor de rechter te gooien en te stoppen. Mijn dochtertje is hyper na het bezoek, eet slecht, slaap slecht, is angstig, krijgt meteen luier uitslag door zure poep, en ik heb vreselijk moeite om in haar bedwang te houden.
Wij gaan hier echt kapot aan, maar we blijven volhouden! Nu wil zijn moeder ook nog een omgangsregeling, hier ga ik absoluut niet mee akkoord! Ook heeft hij een hoop schulden waar ik niks van af wist, die ik absoluut niet kan hebben omdat ik dan ver beneden bijstands- niveau leef, hoe kan mijn dochter dan een normale toekomst krijgen?
Ik ben van mening, en dit houd mijn sterk:
Ik ben de moeder, ik ben verantwoordelijk voor mijn dochter, ik doe alles voor haar, verzorg haar, betaal alles voor haar, doe echt alles voor haar! IK ben dus uiteindelijk die het laatste woord heeft waar zij heen gaat en of dat veilig voor haar is, niet zij!
Ze laten jou geloven dat zij de baas zijn, dit is niet zo! Moeders, wij staan boven hun! Vergeet dat niet, jij hebt je kindje gebaard, jij verzorgt haar! Jij beslist wat veilig voor haar is!
Beste Moeders,
Mijn dochtertje van nu bijna 2 en ik zijn nu bijna een jaar geleden vertrokken bij mijn ex met de politie omdat hij ons voor 1,5 jaar mishandelde (geestelijk/lichamelijk). Hij is meegenomen toen en wij zijn daar weggegaan omdat ik anders last zou hebben van zijn ouders. Hij heeft mijn dochter geregeld op bed gegooid en bij haar nek vel vast gepakt, en bedreigd hij haar wat aan zou doen als ze niet zou stoppen met huilen. Hij heeft mij geschopt, geduwd, aan me haren getrokken, uitgescholden, bij mijn keel gegrepen en geslagen.
Hij heeft dus in het verleden hard drugs gebruikt. Ons huwelijk kwam voort uit leugens en bedrog en het werd me aangespoord door die familie, ik trapte in alle leugens. Hij heeft toegegeven in een verslag van de kinderbescherming ons bedreigd te hebben en mij geslagen te hebben... ook heb ik medische dossier en aangifte. Waar doen ze dan nog zo moeilijk over? ze zien toch dat hij een gestoord persoon is!
Ben nu dus al een jaar bezig om omgang te ontzeggen, we staan onder een gezinsvoogd en er komt nog 1 omgangsregeling onder toezicht. Als deze slecht afloopt kan er iets opgebouwd worden om voor de rechter te gooien en te stoppen. Mijn dochtertje is hyper na het bezoek, eet slecht, slaap slecht, is angstig, krijgt meteen luier uitslag door zure poep, en ik heb vreselijk moeite om in haar bedwang te houden.
Wij gaan hier echt kapot aan, maar we blijven volhouden! Nu wil zijn moeder ook nog een omgangsregeling, hier ga ik absoluut niet mee akkoord! Ook heeft hij een hoop schulden waar ik niks van af wist, die ik absoluut niet kan hebben omdat ik dan ver beneden bijstands- niveau leef, hoe kan mijn dochter dan een normale toekomst krijgen?
Ik ben van mening, en dit houd mijn sterk:
Ik ben de moeder, ik ben verantwoordelijk voor mijn dochter, ik doe alles voor haar, verzorg haar, betaal alles voor haar, doe echt alles voor haar! IK ben dus uiteindelijk die het laatste woord heeft waar zij heen gaat en of dat veilig voor haar is, niet zij!
Ze laten jou geloven dat zij de baas zijn, dit is niet zo! Moeders, wij staan boven hun! Vergeet dat niet, jij hebt je kindje gebaard, jij verzorgt haar! Jij beslist wat veilig voor haar is!
:: onmacht :: dinsdag 4 juni 2013 :: 22:38:47permalink
ouders hebben bijde gezag vader is erg gewelddadig (vuurwapens, huiselijkgeweld, meerdere strafbare feiten). Kinderen zijn na mishandeling door vader naar moeder (terwijl moeder net onderweg was met de kinderen naar bjz omdat vader de kinderen wou zien maar moeder daar te laat was heeft vader hen klemgereden op de weg). Kinderen zijn (tijdelijk) uit huis gehaald en veilig ondergebracht door voogd(ots). Moeder is volgende dag ondergebracht en word nu verplicht door BJZ om ergens anders in nederland een nieuw leven op te bouwen.
Moeder mag met NIEMAND contact hebben zelf niet met haar familie, niemand! Vader zit in de gevangenis.
BJZ legt haar op ergens anders nieuw leven op te bouwen en dan kan ze haar kinderen terug krijgen, als het veilig is. We leven toch in een vrij land? ONGELOOFELIJK! Mag dit echt? Is het niet zo dat vader hiervoor aangepakt moet worden?maar bjz vind wel belangrijk dat kinderen contact met vader krijgen/hebben. Moet zij nu werkelijk vluchten?
ouders hebben bijde gezag vader is erg gewelddadig (vuurwapens, huiselijkgeweld, meerdere strafbare feiten). Kinderen zijn na mishandeling door vader naar moeder (terwijl moeder net onderweg was met de kinderen naar bjz omdat vader de kinderen wou zien maar moeder daar te laat was heeft vader hen klemgereden op de weg). Kinderen zijn (tijdelijk) uit huis gehaald en veilig ondergebracht door voogd(ots). Moeder is volgende dag ondergebracht en word nu verplicht door BJZ om ergens anders in nederland een nieuw leven op te bouwen.
Moeder mag met NIEMAND contact hebben zelf niet met haar familie, niemand! Vader zit in de gevangenis.
BJZ legt haar op ergens anders nieuw leven op te bouwen en dan kan ze haar kinderen terug krijgen, als het veilig is. We leven toch in een vrij land? ONGELOOFELIJK! Mag dit echt? Is het niet zo dat vader hiervoor aangepakt moet worden?maar bjz vind wel belangrijk dat kinderen contact met vader krijgen/hebben. Moet zij nu werkelijk vluchten?
:: Johan :: vrijdag 10 mei 2013 :: 16:18:31permalink
Mijn naam is Johan en wil hier toch een verhaaltje doen over mijn schoonzus,
Zij is ongeveer 3 weken geleden gevlucht uit hun huis met 5 kinderen, vanwege onder andere het huiselijk geweld naar de kinderen en naar haar, waardoor ook de relatie voor haar kant ten einde kwam, zonder geld en alleen wat kleding is ze naar haar ouderlijk huis gevlucht.
Ze heeft 3 zoons van 12,9 en 5 en 2 dochters van 2 en 1 jaar oud.
De oudste zoon heeft gedragsprobleem (soort borderline) en de andere 2 zoons zijn autistisch, over de dochters is nog niks te zeggen,maar volgens mij hebben hun niks.
Na een week bij opa en oma te zitten, bleek dat de oudste zoon nog contact had met zijn vader, geeft niks opzich....maar hun vader was dus zijn oudste zoon via de telefoon aan opstoken, waardoor de oudste zijn broertje onder zich mee in opnam.
En vanwege zijn gedragsproblemen en beginnend puber,ook waarschijnlijk te bang voor zijn vader, heeft ie tegen hem gezegd dat hij geslagen is door mama en door oma, heeft de vader Jeugdzorg gebeld. Ze hebben nog nooit een vlieg kwaad gedaan!..hij wel..! Ze kwamen nog dezelfde dag de 2 oudste ophalen, ze zitten nu in een crisisopvang. De andere 3 mochten nog blijven.
Als je de 3 kinderen ziet dan lijkt het net of ze nu eindelijk vrij zijn weet je wel, lachen,spelen, krijgen een mooi kleurtje in hun gezicht en komen weer wat grammetjes aan. En dat in 2 weken.
Nu is de vader zo bezig dat de oudste zoon aan het verkondigen is dat de moeder de kinderen mishandeld tegen Jeugdzorg, weet nu nog niet of er echt aangifte is gedaan hoor. Maar dat betekent dat ze straks de andere 3 ook gaat kwijt raken.
Ze heeft nu wel al het een en ander geregeld, zoals uitkering/bijstand, zodra ze dat heeft kan ze pas aan een Advocaat, bezig met nieuwe woonruimte en de jongste zoon moet weer naar school dus ook vervoer voor geregeld.
Ze doet haar best,maar ik zie binnenkort echt instorten, gezien nu met de gedachte loopt de andere 3 ook kwijt te raken.
Met zoeken op internet naar info, kwam ik hier terecht en moet zeggen dat ik het echt erg met iedereen te doen heb, verschrikkelijk is het gewoon..sterkte aan iedereen...
Mijn naam is Johan en wil hier toch een verhaaltje doen over mijn schoonzus,
Zij is ongeveer 3 weken geleden gevlucht uit hun huis met 5 kinderen, vanwege onder andere het huiselijk geweld naar de kinderen en naar haar, waardoor ook de relatie voor haar kant ten einde kwam, zonder geld en alleen wat kleding is ze naar haar ouderlijk huis gevlucht.
Ze heeft 3 zoons van 12,9 en 5 en 2 dochters van 2 en 1 jaar oud.
De oudste zoon heeft gedragsprobleem (soort borderline) en de andere 2 zoons zijn autistisch, over de dochters is nog niks te zeggen,maar volgens mij hebben hun niks.
Na een week bij opa en oma te zitten, bleek dat de oudste zoon nog contact had met zijn vader, geeft niks opzich....maar hun vader was dus zijn oudste zoon via de telefoon aan opstoken, waardoor de oudste zijn broertje onder zich mee in opnam.
En vanwege zijn gedragsproblemen en beginnend puber,ook waarschijnlijk te bang voor zijn vader, heeft ie tegen hem gezegd dat hij geslagen is door mama en door oma, heeft de vader Jeugdzorg gebeld. Ze hebben nog nooit een vlieg kwaad gedaan!..hij wel..! Ze kwamen nog dezelfde dag de 2 oudste ophalen, ze zitten nu in een crisisopvang. De andere 3 mochten nog blijven.
Als je de 3 kinderen ziet dan lijkt het net of ze nu eindelijk vrij zijn weet je wel, lachen,spelen, krijgen een mooi kleurtje in hun gezicht en komen weer wat grammetjes aan. En dat in 2 weken.
Nu is de vader zo bezig dat de oudste zoon aan het verkondigen is dat de moeder de kinderen mishandeld tegen Jeugdzorg, weet nu nog niet of er echt aangifte is gedaan hoor. Maar dat betekent dat ze straks de andere 3 ook gaat kwijt raken.
Ze heeft nu wel al het een en ander geregeld, zoals uitkering/bijstand, zodra ze dat heeft kan ze pas aan een Advocaat, bezig met nieuwe woonruimte en de jongste zoon moet weer naar school dus ook vervoer voor geregeld.
Ze doet haar best,maar ik zie binnenkort echt instorten, gezien nu met de gedachte loopt de andere 3 ook kwijt te raken.
Met zoeken op internet naar info, kwam ik hier terecht en moet zeggen dat ik het echt erg met iedereen te doen heb, verschrikkelijk is het gewoon..sterkte aan iedereen...
:: Wanhopige mamma :: donderdag 24 mei 2012 :: 10:01:34permalink
Het is nu de 2e keer dat ik mijn verhaal op bezorgde moeders zet. We zijn dik 1,5 jaar verder. Ook ik heb te maken gehad met geweld tijdens de zwangerschap, cocaïnegebruik van vader en alcoholgebruik en zijn gestoorde gedrag en mishandelingen. De rechter heeft besloten in de voorlopige voorziening dat hij na een jaar van contactverbod en afwezigheid toch een uur per week onder toezicht omgang kan hebben met mijn dochtertje, dat nu bijna twee wordt. Verder moest door de Raad van de Kinderbescherming onderzoek worden gedaan of omgang mogelijk was en in hoe dit dan zou moeten uitzien. Het gaat ronduit slecht tijdens deze omgangsuurtjes. Hij bedreigt mij, scheldt waar mijn dochter bij is en mijn dochter gaat er finaal aan onderdoor. Dit alles wordt na een consult bij een orthopedagoog en een psychotherapeute waargenomen en als risicofactor gezien voor het psychisch welbevinden van mijn dochtertje. Beiden hebben bij de rechter erop aangedorngen omgang te stoppen, want als het doorgaat vrezen zij voor grote problemen. Ook ik loop nog steeds bij een psychologe en volg daar EMDR therapie voor de traumatische gebeurtenissen met vader destijds en nu nog. Ieder normaal denkend mens zou nu denken, nou dan lijkt mij logisch dat omgang moet stoppen en er genoeg mensen mee gemoeid zijn die vanuit hun professie zeggen dat het absoluut NIET in het belang van het kind is. Nou niets is minder waar. Vorige week heb ik de rechtszaak gehad en er werd doodleuk gesproken over hoe omgang er dan nu uit zou komen te zien. Ook de Raad zegt dat het allemaal wel meevalt en ook zij adviseren omgang! Jongens ik ken deze site nu al een dik jaar en nog steeds heb ik het idee dat we wel allemaal schreeuwen, maar er gewoon niets van de grond komt. Ik ben het helemaal zat. Ik wil als moeder dat we nu eens gehoord gaan worden en ik wil er alles aan doen. ik vind echt dat we onze verhalen nu moeten bundelen en ter kennisgeving naar de eerste of tweede kamer moeten sturen, desnoods naar de koningin. Kom op, er zijn genoeg verhalen, genoeg moeders die zo erbij zitten, het familierecht en Jeugdzorg is een maffiale corrupte organisatie aan het worden over de ruggen van ONZE kinderen. Hoeveel psychische stoornissen moeten er nog worden gekweekt in Nederland? Want dat staat onze kinderen te wachten later! En dan spreken over bezuinigingen? Nou ik denk dat je heel wat kan bezuinigen op de jeugdzorginstanties die hun werk niet doen, op kinderpsychiaters en kinderpsychologen. En op latere leeftijd heeft dat slag nog meer werk als onze kinderen volwassen zijn! WE MOETEN VECHTEN VOOR ONZE KINDEREN!
Het is nu de 2e keer dat ik mijn verhaal op bezorgde moeders zet. We zijn dik 1,5 jaar verder. Ook ik heb te maken gehad met geweld tijdens de zwangerschap, cocaïnegebruik van vader en alcoholgebruik en zijn gestoorde gedrag en mishandelingen. De rechter heeft besloten in de voorlopige voorziening dat hij na een jaar van contactverbod en afwezigheid toch een uur per week onder toezicht omgang kan hebben met mijn dochtertje, dat nu bijna twee wordt. Verder moest door de Raad van de Kinderbescherming onderzoek worden gedaan of omgang mogelijk was en in hoe dit dan zou moeten uitzien. Het gaat ronduit slecht tijdens deze omgangsuurtjes. Hij bedreigt mij, scheldt waar mijn dochter bij is en mijn dochter gaat er finaal aan onderdoor. Dit alles wordt na een consult bij een orthopedagoog en een psychotherapeute waargenomen en als risicofactor gezien voor het psychisch welbevinden van mijn dochtertje. Beiden hebben bij de rechter erop aangedorngen omgang te stoppen, want als het doorgaat vrezen zij voor grote problemen. Ook ik loop nog steeds bij een psychologe en volg daar EMDR therapie voor de traumatische gebeurtenissen met vader destijds en nu nog. Ieder normaal denkend mens zou nu denken, nou dan lijkt mij logisch dat omgang moet stoppen en er genoeg mensen mee gemoeid zijn die vanuit hun professie zeggen dat het absoluut NIET in het belang van het kind is. Nou niets is minder waar. Vorige week heb ik de rechtszaak gehad en er werd doodleuk gesproken over hoe omgang er dan nu uit zou komen te zien. Ook de Raad zegt dat het allemaal wel meevalt en ook zij adviseren omgang! Jongens ik ken deze site nu al een dik jaar en nog steeds heb ik het idee dat we wel allemaal schreeuwen, maar er gewoon niets van de grond komt. Ik ben het helemaal zat. Ik wil als moeder dat we nu eens gehoord gaan worden en ik wil er alles aan doen. ik vind echt dat we onze verhalen nu moeten bundelen en ter kennisgeving naar de eerste of tweede kamer moeten sturen, desnoods naar de koningin. Kom op, er zijn genoeg verhalen, genoeg moeders die zo erbij zitten, het familierecht en Jeugdzorg is een maffiale corrupte organisatie aan het worden over de ruggen van ONZE kinderen. Hoeveel psychische stoornissen moeten er nog worden gekweekt in Nederland? Want dat staat onze kinderen te wachten later! En dan spreken over bezuinigingen? Nou ik denk dat je heel wat kan bezuinigen op de jeugdzorginstanties die hun werk niet doen, op kinderpsychiaters en kinderpsychologen. En op latere leeftijd heeft dat slag nog meer werk als onze kinderen volwassen zijn! WE MOETEN VECHTEN VOOR ONZE KINDEREN!
:: j.Y.C.Eleveld::zondag 25 november 2012 :: 19:45:29
Ik reageer o.a. op het verhaal van "wanhopige mama"24-5-2012. Ook ik heb mijn verhaal gedaan en de site meermaals bezocht, maar hoor of zie niks over deze problematiek in de media e.d. Is deze site soms in het leven geroepen door de hulpverlening zelf, om ons mak te houden ? Heb ook al eens voorgesteld om kinderen die tot hun 12e in een dergelijke bezoekregeling hebben gezeten hun verhaal te laten doen in de media, maar je hoort gewoon niets. Ik krijg de indruk dat dit een wassen neus is, er gebeurt niets. Dit gedrag is kenmerkend voor hulpverleners en rechtbanken, gewoon geen antwoord geven, daarom heb ik toch sterk de indruk, dat dit een site is voor en door "hulpverleners". Dat verbittert je, deze z.g. "hulp". Daarom vraag ik jullie: Bewijs het tegendeel en plaats mijn bericht. Waar zijn jullie bang voor ? Of zijn jullie ook al verstrengeld geraakt in hulpverlenersbelangen ?
Ik reageer o.a. op het verhaal van "wanhopige mama"24-5-2012. Ook ik heb mijn verhaal gedaan en de site meermaals bezocht, maar hoor of zie niks over deze problematiek in de media e.d. Is deze site soms in het leven geroepen door de hulpverlening zelf, om ons mak te houden ? Heb ook al eens voorgesteld om kinderen die tot hun 12e in een dergelijke bezoekregeling hebben gezeten hun verhaal te laten doen in de media, maar je hoort gewoon niets. Ik krijg de indruk dat dit een wassen neus is, er gebeurt niets. Dit gedrag is kenmerkend voor hulpverleners en rechtbanken, gewoon geen antwoord geven, daarom heb ik toch sterk de indruk, dat dit een site is voor en door "hulpverleners". Dat verbittert je, deze z.g. "hulp". Daarom vraag ik jullie: Bewijs het tegendeel en plaats mijn bericht. Waar zijn jullie bang voor ? Of zijn jullie ook al verstrengeld geraakt in hulpverlenersbelangen ?
:: ikke::woensdag 28 november 2012 :: 10:39:38
Ik sta in het begin van het proces. Ik wil graag in contact komen met moeders die in het zelfde schuitje zitten. voor advies etc
Ik sta in het begin van het proces. Ik wil graag in contact komen met moeders die in het zelfde schuitje zitten. voor advies etc
:: patricia::donderdag 29 november 2012 :: 19:14:20
Je hebt helemaal gelijk, ik heb in een soort gelijke relatie gezeten. Zelf er aan onderdoor gaan,zelf wel hulp zoeken in het belang van je kind, en vaders kan gewoon zijn gang gaan. Er zullen genoeg vaders zijn die wel goed zijn,maar tja wij dus niet qua ervaring.. Ik ben het ook zat dat er niet genoeg en duidelijk word gekeken in het belang van een kind ipv dat een kind het in de toekomst zo slecht zal hebben als hij of zij alleen word opgevoed door 1 ouder. Wat zegt een kinderbescherming alshet toch fout gaat met een omgangsregeling, oh sorry mevrouw..Heb je geen reet aan aan die instanties..Idd het voorleggen bij de kamer, en openlijk allemaal je mening kunnen geven.Ik wens je heel veel succes..
Je hebt helemaal gelijk, ik heb in een soort gelijke relatie gezeten. Zelf er aan onderdoor gaan,zelf wel hulp zoeken in het belang van je kind, en vaders kan gewoon zijn gang gaan. Er zullen genoeg vaders zijn die wel goed zijn,maar tja wij dus niet qua ervaring.. Ik ben het ook zat dat er niet genoeg en duidelijk word gekeken in het belang van een kind ipv dat een kind het in de toekomst zo slecht zal hebben als hij of zij alleen word opgevoed door 1 ouder. Wat zegt een kinderbescherming alshet toch fout gaat met een omgangsregeling, oh sorry mevrouw..Heb je geen reet aan aan die instanties..Idd het voorleggen bij de kamer, en openlijk allemaal je mening kunnen geven.Ik wens je heel veel succes..
:: Jacky::zaterdag 8 juni 2013 :: 23:30:37
Je hebt helemaal gelijk. Er zijn nu genoeg verhalen en er gebeurt niets. Het lijkt me een goed idee, om de verhalen van kinderen te bundelen, die in een dergelijke bezoekregeling hebben gezeten tot hun 12e jaar. Het ouderverstotings-syndroom, waar de SP (Jan de Wit) prat op gaat, geldt echter niet in situaties, waarin sprake is van verwaarlozing/mishandeling.
Ik begrijp dan ook niet, waarom iedereen zijn/haar verhaal kwijt kan, maar dat er niets gebeurt. Ik hoor of zie niets in de media. Er is geen sprake van een lobby bij de politiek.
Neem contact met mij op, als je kunt/wilt.
Je hebt helemaal gelijk. Er zijn nu genoeg verhalen en er gebeurt niets. Het lijkt me een goed idee, om de verhalen van kinderen te bundelen, die in een dergelijke bezoekregeling hebben gezeten tot hun 12e jaar. Het ouderverstotings-syndroom, waar de SP (Jan de Wit) prat op gaat, geldt echter niet in situaties, waarin sprake is van verwaarlozing/mishandeling.
Ik begrijp dan ook niet, waarom iedereen zijn/haar verhaal kwijt kan, maar dat er niets gebeurt. Ik hoor of zie niets in de media. Er is geen sprake van een lobby bij de politiek.
Neem contact met mij op, als je kunt/wilt.
:: Jack Boer::zondag 22 september 2013 :: 21:32:19
Mijn kleinkind is nu na 10 jaar weggelopen bij haar vader. Mijn dochter vecht al 10 jaar: Resultaat - 10 000 euro boete - bijna is ze 2 x opgesloten in de gevangenis - Heb deze man angst aangejaagd waarna ik geboeid in de politie cel belandde. - na het weglopen heb ik mijn kleindochter van de vader bevrijd door de deur te forceren. - na 21 rechtszaken gaan we alleen nog wat wijzelf goed achten, want er vinden teveel moordpartijen plaats. Wij pikken het systeem niet meer
Mijn kleinkind is nu na 10 jaar weggelopen bij haar vader. Mijn dochter vecht al 10 jaar: Resultaat - 10 000 euro boete - bijna is ze 2 x opgesloten in de gevangenis - Heb deze man angst aangejaagd waarna ik geboeid in de politie cel belandde. - na het weglopen heb ik mijn kleindochter van de vader bevrijd door de deur te forceren. - na 21 rechtszaken gaan we alleen nog wat wijzelf goed achten, want er vinden teveel moordpartijen plaats. Wij pikken het systeem niet meer
:: moon::maandag 18 november 2013 :: 21:37:02
inderdaad, er moet wat gebeuren! Heel veel mensen zijn het daar over eens, maar er gebeurt niets.de kinderonbudsman is er mee bezig.duurt dus ws weer tijd.instanties helpen je niet, kun je dus beter weg blijven. het verplicht opstellen van een ouderschapsplan is waanzin als (huiselijk) geweld heeft plaats gevonden en ws op een bepaalde manier nog steeds voortduurt. site van de overheid.kaart het aan bij de politiek! meld het bij de onbudsman. kom op.dit verraad aan de kinderen moet stoppen! hoezo rechten van het kind op veiligheid? het is echt te erg!
inderdaad, er moet wat gebeuren! Heel veel mensen zijn het daar over eens, maar er gebeurt niets.de kinderonbudsman is er mee bezig.duurt dus ws weer tijd.instanties helpen je niet, kun je dus beter weg blijven. het verplicht opstellen van een ouderschapsplan is waanzin als (huiselijk) geweld heeft plaats gevonden en ws op een bepaalde manier nog steeds voortduurt. site van de overheid.kaart het aan bij de politiek! meld het bij de onbudsman. kom op.dit verraad aan de kinderen moet stoppen! hoezo rechten van het kind op veiligheid? het is echt te erg!
:: marijke :: maandag 7 mei 2012 :: 22:55:40permalink
Na jarenlang (voornamelijk geestelijk) geweld, met heel veel scheldpartijen en alcoholmisbruik van mijn partner, besloot ik op advies van mijn huisarts, in een half uur tijd, te vluchten. Met kind (uitdrukkelijk advies van mijn huisarts: MET kind), naar een Blijf van mijn Lijf huis. Tot mijn stomme verbazing stond het Blijf van mijn Lijf huis niet toe dat ik er anoniem verbleef. Binnen drie weken had mijn ex niet alleen mijn adres, maar ook nog een bezoekregeling. Die vanaf het begin dramatisch verliep: huilpartijen, broekplassen, ik wil niet naar paappaa, angstig gedrag tot en met zelfbeschadiging toe. Ik heb alles op alles gezet om de bezoekregeling tegen te houden. De bezoekregeling, onder dwang van een boete en dreiging van een OTS, heeft mijn kind echt kapot gemaakt: het moet nu nog in behandeling voor een PTST. (10 jaar later, de bezoekregeling is al 5 jaar niet meer bestaand). ALLE instanties: de RAAD, de kinderrechters, Jeugdzorg, de school, het BVML huis, de buren ALLEMAAL keken ze de andere kant op. Alles IS ook om te draaien. Bijvoorbeeld door de zeer gewiekste advocaat van mijn ex, maar ook door domme of bange mensen als leraren en onbekwame Raadsmedewerkers. Voorbeeld: van nachtmerries over pappa maak je: nachtmerries omdat het kind pappa zo mist. Broekplassen en de rest idem dito. "loyalitietsconflict" is ook zo'n mooie term om getraumatiseerd gedrag mee te verklaren in de rechtszaal. Of het PAS syndroom, ik kan het niet meer horen. Ik werd van slachtoffer van een geweldadige alcoholist, tot dader gemaakt: een labiele en angstige moeder, die zelf niet door had dat ze haar kind opzette tegen haar ex man. NOT. Ik was en ben niet labiel en voorzover ik het wel was, was het door een misdadige vader. Die mijn kind, ik zeg niet eens meer ONS kind, mishandelde en kapot maakte. Hulpverleners die ik privé inschakelde, werden door mijn ex met aangetekende brieven bedreigd, als ze de waarhied naar buiten brachten (onder het mom van ik heb geen toestemming gegeven voor de behandeling en ik ben de vader, dus ben jij, hulpverlener, in overtreding. Dus kan ik, vader, jouw je titel af laten pakken als je de brief aan de rechter laat zien. Wat stond er in de brief?: dat hij, vader, zijn kind mishandelde. Dit was dus een BIG erkende hulpverlener, gespecialiseerd in getraumatiseerde kinderen) Zelfs de verslavingszorg, waar ex ten tijde van de scheiding nog onder behandeling stond, schreef een ontlastende brief: och arm, hij deed zo zijn best. De oude huisarts, op advies van wie ik gevlucht was (!), schreef nog dat mijn ex zo'n fantastische vader was. (dit is dus klachtwaardig bij de medisch tuchtrechter, ik had de kracht niet meer). Wat ik wil zeggen is dit: deze tijd staat geheel in het teken van de vader. NIET van het kind. Letterlijk citaat van de kinderbescherming: "maar mevrouw, u kunt nu wel bang zijn dat uw man met kind en al dronken tegen een boom rijdt, maar dat zal dan toch eerst wel moeten gebeuren." (Dan is je kind dus dood). Ik ben nog steeds sprakeloos dat dit in een beschaafd land kan gebeuren: mijn kind vertelde aan de vertrouwensjuf op school hoe vader haar mishandelde. Juf zei: "ik kan helaas alleen iets doen als ik blauwe plekken zie" en vervolgens weigerde ze dat voor de rechter te verklaren. Scholen hebben een heilig ontzag voor procederende vaders. De jeugdzorg, - waar ik met spoed naar toe was verwezen door de nieuwe huisarts, (nieuwe woonplaats) omdat het zo slecht ging met mijn kind -, weigerde mijn kind te zien. Waarom? Omdat vader geen toestemming gaf. Ik kan hier wel drie vellen vol schrijven over mijn afgrijselijke weg, - en de vooral voor mijn kind afgrijselijke jeugd -, ik doe het niet. Ik kan de verhalen niet meer lezen hier. Één op één herkenning. Sterkte allemaal! En vooral succes!
Na jarenlang (voornamelijk geestelijk) geweld, met heel veel scheldpartijen en alcoholmisbruik van mijn partner, besloot ik op advies van mijn huisarts, in een half uur tijd, te vluchten. Met kind (uitdrukkelijk advies van mijn huisarts: MET kind), naar een Blijf van mijn Lijf huis. Tot mijn stomme verbazing stond het Blijf van mijn Lijf huis niet toe dat ik er anoniem verbleef. Binnen drie weken had mijn ex niet alleen mijn adres, maar ook nog een bezoekregeling. Die vanaf het begin dramatisch verliep: huilpartijen, broekplassen, ik wil niet naar paappaa, angstig gedrag tot en met zelfbeschadiging toe. Ik heb alles op alles gezet om de bezoekregeling tegen te houden. De bezoekregeling, onder dwang van een boete en dreiging van een OTS, heeft mijn kind echt kapot gemaakt: het moet nu nog in behandeling voor een PTST. (10 jaar later, de bezoekregeling is al 5 jaar niet meer bestaand). ALLE instanties: de RAAD, de kinderrechters, Jeugdzorg, de school, het BVML huis, de buren ALLEMAAL keken ze de andere kant op. Alles IS ook om te draaien. Bijvoorbeeld door de zeer gewiekste advocaat van mijn ex, maar ook door domme of bange mensen als leraren en onbekwame Raadsmedewerkers. Voorbeeld: van nachtmerries over pappa maak je: nachtmerries omdat het kind pappa zo mist. Broekplassen en de rest idem dito. "loyalitietsconflict" is ook zo'n mooie term om getraumatiseerd gedrag mee te verklaren in de rechtszaal. Of het PAS syndroom, ik kan het niet meer horen. Ik werd van slachtoffer van een geweldadige alcoholist, tot dader gemaakt: een labiele en angstige moeder, die zelf niet door had dat ze haar kind opzette tegen haar ex man. NOT. Ik was en ben niet labiel en voorzover ik het wel was, was het door een misdadige vader. Die mijn kind, ik zeg niet eens meer ONS kind, mishandelde en kapot maakte. Hulpverleners die ik privé inschakelde, werden door mijn ex met aangetekende brieven bedreigd, als ze de waarhied naar buiten brachten (onder het mom van ik heb geen toestemming gegeven voor de behandeling en ik ben de vader, dus ben jij, hulpverlener, in overtreding. Dus kan ik, vader, jouw je titel af laten pakken als je de brief aan de rechter laat zien. Wat stond er in de brief?: dat hij, vader, zijn kind mishandelde. Dit was dus een BIG erkende hulpverlener, gespecialiseerd in getraumatiseerde kinderen) Zelfs de verslavingszorg, waar ex ten tijde van de scheiding nog onder behandeling stond, schreef een ontlastende brief: och arm, hij deed zo zijn best. De oude huisarts, op advies van wie ik gevlucht was (!), schreef nog dat mijn ex zo'n fantastische vader was. (dit is dus klachtwaardig bij de medisch tuchtrechter, ik had de kracht niet meer). Wat ik wil zeggen is dit: deze tijd staat geheel in het teken van de vader. NIET van het kind. Letterlijk citaat van de kinderbescherming: "maar mevrouw, u kunt nu wel bang zijn dat uw man met kind en al dronken tegen een boom rijdt, maar dat zal dan toch eerst wel moeten gebeuren." (Dan is je kind dus dood). Ik ben nog steeds sprakeloos dat dit in een beschaafd land kan gebeuren: mijn kind vertelde aan de vertrouwensjuf op school hoe vader haar mishandelde. Juf zei: "ik kan helaas alleen iets doen als ik blauwe plekken zie" en vervolgens weigerde ze dat voor de rechter te verklaren. Scholen hebben een heilig ontzag voor procederende vaders. De jeugdzorg, - waar ik met spoed naar toe was verwezen door de nieuwe huisarts, (nieuwe woonplaats) omdat het zo slecht ging met mijn kind -, weigerde mijn kind te zien. Waarom? Omdat vader geen toestemming gaf. Ik kan hier wel drie vellen vol schrijven over mijn afgrijselijke weg, - en de vooral voor mijn kind afgrijselijke jeugd -, ik doe het niet. Ik kan de verhalen niet meer lezen hier. Één op één herkenning. Sterkte allemaal! En vooral succes!
:: welkenhuyzen vera::donderdag 12 juli 2012 :: 16:26:09
hey alexandra jou verhaal doet mij kippevel bezorgen, ik heb namelijk identiek hetzelfde meegemaakt vorig jaar.Ik heb dan wel drie kinderen,ben zelf onder behandeling moeten gaan voor ptss. iedereen die ik kende spreekt mij nu nog steeds aan van je bent voor niets goed. 14 mei 2012 heeft de rechter samen met de raad en de bijzondere jeugdzorg mijn dochter van 14 onder OTS geplaatst maar dat is nog niet het ergste, op de koop toe kreeg ik dan ook nog eens te horen dat mijn dochter bij de vader moest intrekken en daar haar verblijfplaats moest nemen. mijn dochter is daarintegen op tijd van anderhalve maand plots van mening dat ik haar mishandeld heb en misbruikt. ergerlijk als meneer van de jeugdzorg haar zegt dat als ze de afwas moet doen mishandeld word.Deze meneer doet er niets aan om alles in normale gangen te krijgen. naast dit gegeven is mijn ex niet de vader van haar, maar slaagd hij er wel in om haar naam te veranderen en een erkenning te krijgen. 6 maal heb ik een vaderschapstest aangevraagd en geweigerd door rechter en jeugdzorg. ondertussen blijkt ook dat ze verhuisd zijn en eveneens weet ik dit niet en weet ik ook niet waar ze zijn. Daar mijn dochter wel facebook heeft en hyves probeer ik haar af en toe te bereiken maar dat word me telkens opnieuw zwaar bestrafd Zo heb ik 2 weken gevangenisstraf gekregen om een mailtje dat ik had gestuurd naar mijn eigen kind.waarin ik enkel tegen haar zei dat ik haar heel erg miste en dat ik van haar hou en alles zou doen om haar terug te kunnen zien. deze mail werd netjes bewerkt en bij de politie binnengebracht. na onderzoek van mijn pc naar deze mail is dan uitgekomen dat ik niets schadelijks had geschreven naar haar. komt het een week later voor de rechter en word ik daar verboden om op welke manier dan ook nog contact te zoeken met mijn eigen kind, OP VERZOEK VAN DE VADER EN DE JEUGDZORG. Ik vraag me af waarvoor de jeugdzorg tegenwoordig nog staat? zij zouden kinderen en ouders bij elkaar moeten houden in plaats van de kinderen kapot te maken want dit is wat ze met mijn dochter aan het doen zijn. zo meld ze nu ook mijn moeder heeft mij achtergelaten,dat heeft de meneer van de jeugdzorg mij gezegd. Daar ze 14 is maar in haar pubertijd en enorm beinvloedbaar neemt ze dit als waarheid. ik weet echter niet hoe ik haar duidelijk kan maken dat het niet de realiteit is wat ze haar vertellen. Mijn ex is coke verslaafde maar krijgt alles voor mekaar, testen worden aangevraagd maar afgekeurd; Hoe kan ik dan nog als moeder bewijzen dat mijn ex werkelijk verslaafd is als de rechter telkens weer opnieuw de kant kiest van de jeugdzorg en van de vader. om eerlijk te zijn ben ik momenteel ten einde raad. Alle belangrijke documenten van mijn andere twee jongens worden door hem achtergehouden en gebruikt in de rechtzaken eveneens die van mij betrefd mijn behandeling van PTSS. er moet dringend wat gebeuren betrefd De Raad, Jeugdzorg en de rechtbanken. overal word er alleen maar gesproken over de vaders die hun kinderen verliezen, maar ze weten nooit wat er allemaal binnen het gezin heeft afgespeeld maar als moeders hun kind kwijtspelen dan worden ze afgemaakt door allerhanden verhalen en worden altijd van de ergste dingen beschuldigd ik wens jou heel veel succes verder met je kleine meid en hoop dat alles goed komt en dat alles goed gaat met jullie groetjes vera
hey alexandra jou verhaal doet mij kippevel bezorgen, ik heb namelijk identiek hetzelfde meegemaakt vorig jaar.Ik heb dan wel drie kinderen,ben zelf onder behandeling moeten gaan voor ptss. iedereen die ik kende spreekt mij nu nog steeds aan van je bent voor niets goed. 14 mei 2012 heeft de rechter samen met de raad en de bijzondere jeugdzorg mijn dochter van 14 onder OTS geplaatst maar dat is nog niet het ergste, op de koop toe kreeg ik dan ook nog eens te horen dat mijn dochter bij de vader moest intrekken en daar haar verblijfplaats moest nemen. mijn dochter is daarintegen op tijd van anderhalve maand plots van mening dat ik haar mishandeld heb en misbruikt. ergerlijk als meneer van de jeugdzorg haar zegt dat als ze de afwas moet doen mishandeld word.Deze meneer doet er niets aan om alles in normale gangen te krijgen. naast dit gegeven is mijn ex niet de vader van haar, maar slaagd hij er wel in om haar naam te veranderen en een erkenning te krijgen. 6 maal heb ik een vaderschapstest aangevraagd en geweigerd door rechter en jeugdzorg. ondertussen blijkt ook dat ze verhuisd zijn en eveneens weet ik dit niet en weet ik ook niet waar ze zijn. Daar mijn dochter wel facebook heeft en hyves probeer ik haar af en toe te bereiken maar dat word me telkens opnieuw zwaar bestrafd Zo heb ik 2 weken gevangenisstraf gekregen om een mailtje dat ik had gestuurd naar mijn eigen kind.waarin ik enkel tegen haar zei dat ik haar heel erg miste en dat ik van haar hou en alles zou doen om haar terug te kunnen zien. deze mail werd netjes bewerkt en bij de politie binnengebracht. na onderzoek van mijn pc naar deze mail is dan uitgekomen dat ik niets schadelijks had geschreven naar haar. komt het een week later voor de rechter en word ik daar verboden om op welke manier dan ook nog contact te zoeken met mijn eigen kind, OP VERZOEK VAN DE VADER EN DE JEUGDZORG. Ik vraag me af waarvoor de jeugdzorg tegenwoordig nog staat? zij zouden kinderen en ouders bij elkaar moeten houden in plaats van de kinderen kapot te maken want dit is wat ze met mijn dochter aan het doen zijn. zo meld ze nu ook mijn moeder heeft mij achtergelaten,dat heeft de meneer van de jeugdzorg mij gezegd. Daar ze 14 is maar in haar pubertijd en enorm beinvloedbaar neemt ze dit als waarheid. ik weet echter niet hoe ik haar duidelijk kan maken dat het niet de realiteit is wat ze haar vertellen. Mijn ex is coke verslaafde maar krijgt alles voor mekaar, testen worden aangevraagd maar afgekeurd; Hoe kan ik dan nog als moeder bewijzen dat mijn ex werkelijk verslaafd is als de rechter telkens weer opnieuw de kant kiest van de jeugdzorg en van de vader. om eerlijk te zijn ben ik momenteel ten einde raad. Alle belangrijke documenten van mijn andere twee jongens worden door hem achtergehouden en gebruikt in de rechtzaken eveneens die van mij betrefd mijn behandeling van PTSS. er moet dringend wat gebeuren betrefd De Raad, Jeugdzorg en de rechtbanken. overal word er alleen maar gesproken over de vaders die hun kinderen verliezen, maar ze weten nooit wat er allemaal binnen het gezin heeft afgespeeld maar als moeders hun kind kwijtspelen dan worden ze afgemaakt door allerhanden verhalen en worden altijd van de ergste dingen beschuldigd ik wens jou heel veel succes verder met je kleine meid en hoop dat alles goed komt en dat alles goed gaat met jullie groetjes vera
:: Vlinder::zondag 22 juli 2012 :: 19:19:03
Vreselijk Marijke. Ik las je ellende en wanhoop en gruwel van de zogenaamde hulpverlenende instanties. Wij zitten ook in een crisis waar duidelijk bewijs is maar men verdraait en doet maar wat bij de hulpverlening. Het leven heeft nu een zwarte rand door alles gekregen. Hoe wanhopig en uitputtend wil men ons hebben? Ik merk jou uitputting maar bewonder ook je strijdvaardigheid. Laat deze nooit varen! Jij hebt alles gedaan om je kindje te beschermen en doet het nog, dat kun je later je dochter ook vertellen en laten lezen. Ik wens je veel goeds en gerechtigheid toe samen met je dochtertje. Eens moet er een lichttunnel opengaan. Grtjs. Vlinder
Vreselijk Marijke. Ik las je ellende en wanhoop en gruwel van de zogenaamde hulpverlenende instanties. Wij zitten ook in een crisis waar duidelijk bewijs is maar men verdraait en doet maar wat bij de hulpverlening. Het leven heeft nu een zwarte rand door alles gekregen. Hoe wanhopig en uitputtend wil men ons hebben? Ik merk jou uitputting maar bewonder ook je strijdvaardigheid. Laat deze nooit varen! Jij hebt alles gedaan om je kindje te beschermen en doet het nog, dat kun je later je dochter ook vertellen en laten lezen. Ik wens je veel goeds en gerechtigheid toe samen met je dochtertje. Eens moet er een lichttunnel opengaan. Grtjs. Vlinder
:: mama::vrijdag 6 september 2013 :: 10:17:43
ik lees in wat jij schrijft hoe ik me voel. de machteloosheid is onmenselijk. jij weet hoe hij is, waartoe hij in staat is en zij geloven hem.. hij speelt het spel zo goed en kraakt je op je meest gevoelige plek, via je kind! tot je alleen nog een hoopje wanhopige ellende bent. en dan draait hij het verhaal gewoon om, want jij bent labiel! en zij geloven hem! en dan moet je je alles aan die onmens overdragen.. elke seconde dat ze er niet zijn, sterf je een beetje binnenin. wat gebeurt er met ze? ze gaan hem toch geen pijn doen als hij wat mis doet? huilt hij in zijn bedje? weet hij dat mama niet anders kan dan hem meegeven of denkt hij daar nu in zijn eentje 'waarom moet ik naar hier komen van mama?' heb ook alles geprobeerd.. sociale dienst, school, rechtzaken, politie, psychologen.. ze luisteren en knikken maar doen helemaal NIETS! erger nog, ze gebruiken het tegen je, want niet de vader is slecht omwille van alles wat hij met je kind uitvreet, maar JIJ want je bent obsessief bezig met vanalles ter verzinnen omdat je je kind voor jou alleen wilt! ik weet dat je dit bericht al een hele tijd geleden gepost heb maar ik wou er toch op reageren. het verandert niets maar soms helpt het te weten dat er nog moeders zijn die door de dezelfde hel gaan en in mijn hart denk ik elke dag aan ze..ik wens je veel moed en ik hoop dat we ooit kunnen gelukkig zijn met onze kinderen en eerlijk gezegd ik hoop zo dat de vaders in kwestie ooit hun verdiende loon krijgen voor wat ze onze kinderen al die jaren aandoen!
ik lees in wat jij schrijft hoe ik me voel. de machteloosheid is onmenselijk. jij weet hoe hij is, waartoe hij in staat is en zij geloven hem.. hij speelt het spel zo goed en kraakt je op je meest gevoelige plek, via je kind! tot je alleen nog een hoopje wanhopige ellende bent. en dan draait hij het verhaal gewoon om, want jij bent labiel! en zij geloven hem! en dan moet je je alles aan die onmens overdragen.. elke seconde dat ze er niet zijn, sterf je een beetje binnenin. wat gebeurt er met ze? ze gaan hem toch geen pijn doen als hij wat mis doet? huilt hij in zijn bedje? weet hij dat mama niet anders kan dan hem meegeven of denkt hij daar nu in zijn eentje 'waarom moet ik naar hier komen van mama?' heb ook alles geprobeerd.. sociale dienst, school, rechtzaken, politie, psychologen.. ze luisteren en knikken maar doen helemaal NIETS! erger nog, ze gebruiken het tegen je, want niet de vader is slecht omwille van alles wat hij met je kind uitvreet, maar JIJ want je bent obsessief bezig met vanalles ter verzinnen omdat je je kind voor jou alleen wilt! ik weet dat je dit bericht al een hele tijd geleden gepost heb maar ik wou er toch op reageren. het verandert niets maar soms helpt het te weten dat er nog moeders zijn die door de dezelfde hel gaan en in mijn hart denk ik elke dag aan ze..ik wens je veel moed en ik hoop dat we ooit kunnen gelukkig zijn met onze kinderen en eerlijk gezegd ik hoop zo dat de vaders in kwestie ooit hun verdiende loon krijgen voor wat ze onze kinderen al die jaren aandoen!
:: marit::vrijdag 4 november 2016 :: 15:02:56
Hoi, geef niet op. Blijf het openbaar maken. Wij hebben dit toch niet voor niets meegemaakt. Evenals onze kids? Jongens alles wat jullie schrijven is zo herkenbaar. Het is en blijft een gevecht tot de kids zelfstandig zijn, maar ik heb wel eens gehoord dat ze dan via de echtgenotes of vriendinnen?vrienden van de kids verder gaan met hun "spel". Ook wij vechten al 6 jaar lang en voordat de jongste 18 is zijn nog bijna 2 x 6 jaar bezig. Maar het feit dat je kon blijven staan de afgelopen jaren, geeft voor mij de reden te zeggen, ook de komende jaren ga je het redden... De innerlijke kracht en liefde en bescherming die je je kids wilt geven is zo sterk, dat die door niemand te verbreken valt.
Hoi, geef niet op. Blijf het openbaar maken. Wij hebben dit toch niet voor niets meegemaakt. Evenals onze kids? Jongens alles wat jullie schrijven is zo herkenbaar. Het is en blijft een gevecht tot de kids zelfstandig zijn, maar ik heb wel eens gehoord dat ze dan via de echtgenotes of vriendinnen?vrienden van de kids verder gaan met hun "spel". Ook wij vechten al 6 jaar lang en voordat de jongste 18 is zijn nog bijna 2 x 6 jaar bezig. Maar het feit dat je kon blijven staan de afgelopen jaren, geeft voor mij de reden te zeggen, ook de komende jaren ga je het redden... De innerlijke kracht en liefde en bescherming die je je kids wilt geven is zo sterk, dat die door niemand te verbreken valt.
:: geen vertrouwen :: dinsdag 3 april 2012 :: 07:57:09permalink
De moed zakt me in de schoenen na het lezen van deze verhalen op de site. Om het het weekend dat mijn kinderen bij mijn ex zijn geweest probere ik ze weer op de been te krijgen. Een paar weken geleden is mijn zoontje bij de keel gegrepen en tegen de muur aan gedrukt en flink uitgescholden, vervolgens is hij zijn kamer in gegooid en heeft hier uren moeten zitten. Zijn zus was hier getuige van. En dat alles zonder echte aanleiding. Op school waren ze al van plan een melding te doen bij het AMK vanwege mijn oudste dochter. Maar het kreeg een hele andere wending. Ik had de maandag na dat weekend zelf advies gevraagd bij het AMK en deze zei dat ik naar school moest en dat school daar een protocol voor heeft dat ze moeten volgen. Maar school belde mij op dat het besproken was met de directeur en dat ik al een melding had gedaan en dat zij dus niets zouden doen. Dit terwijl we allebei wisten dat ik slechts advies had gevraagd omdat je als moeder niets te melden hebt. Ze doen niets als je als moeder, oma op opa of zelfs schoonmoeder (moeder van ex) het AMK belt, dat zijn namelijk meldingen uit tweede hand. In de prachtige folders staat dat iedereen bij de geringste vermoeden al mag melden maar ze zijn vergeten dat dit niet geldt voor naaste familie. Uit pure wanhoop heb ik de politie gebeld. Daar is een zorgmelding gedaan en binnen een week is er vergaderd en is "kindspoor" dat mij moeten gaan volgen. Het AMK was niet blij dat het nu via de politie was gegaan want het moest eigenlijk via school. Maar school vind het geen zaak voor hen omdat het huiselijk geweld betreft en ze dat meer bij de politie vinden passen. En ondertussen moeten de kinderen met lood in hun schoenen weer naar PAPA. Als ik vraag of ik de kinderen thuis mag houden totdat de gesprekken met ex plaatsgevonden hebben. Hoor ik 'nee'; ik mag ze wel thuis houden als ik het niet veilig vind maar ze adviseren ze toch gewoon mee te geven. De advocaat zegt dat ik niet sterk sta als de politie straks voor de deur staat als ik ze niet meegeef aan mijn ex en dat straks tegen mij gebruikt gaat worden. De man van het AMK vraagt of het wel goed met mij gaat omdat ik emotioneel ben. Nee, natuurlijk niet! Maar moeten we nu echt zo ver gaan dat het hele gezin aan de pillen gaat en in therapie moet en dat terwijl mijn ex maar doorkan gaan met wat hij allemaal flikt. Het antwoord kan ik raden JA, maar het wordt niet uitgesproken. "Doe nou even rustig, over een paar weken komt de hulpverlening op gang" zegt-ie dan. IK WEET NIET WAT IK HOOR! Laat de mishandeling gewoon maar doorgaan en ondertussen gaan we uw man helpen. Dat is wat ik vermoed. En natuurlijk moet ik aan dat hele toneelstukje gaan meewerken omdat ik wanneer ik straks weer niet meewerk nog meer problemen krijg. Het is toch raar dat als ik het woord JEUGDZORG uitspreek, iedereen zijn hand voor zijn mond slaat en roept "o nee" Ik moet het allemaal maar gaan afwachten misschien loopt het in mijn geval wel goed af. Maar ik heb er weinig vertrouwen in. Ik ga in ieder geval naar een eerste lijn kinderpsychologe toe met de kinderen. Ik hoop dat hij hier zijn medewerking aan verleent. Zij zullen tenminste hulp kunnen bieden aan de zorgen van de kinderen, en hebben niet als doel de communicatie tussen de ouders te herstellen. Ik ben daar ooit eerder geweest, het fijne was dat ik mijn verhaal kon vertellen en serieus genomen werd al hadden ze het verhaal van mijn ex niet gehoord. het amk geeft je het gevoel dat je bij voorbaat niet geloofd wordt en dat je ex het voordeel van de twijfel heeft. Ik hoop dat ik snel eens goed nieuws hier kan plaatsen.
De moed zakt me in de schoenen na het lezen van deze verhalen op de site. Om het het weekend dat mijn kinderen bij mijn ex zijn geweest probere ik ze weer op de been te krijgen. Een paar weken geleden is mijn zoontje bij de keel gegrepen en tegen de muur aan gedrukt en flink uitgescholden, vervolgens is hij zijn kamer in gegooid en heeft hier uren moeten zitten. Zijn zus was hier getuige van. En dat alles zonder echte aanleiding. Op school waren ze al van plan een melding te doen bij het AMK vanwege mijn oudste dochter. Maar het kreeg een hele andere wending. Ik had de maandag na dat weekend zelf advies gevraagd bij het AMK en deze zei dat ik naar school moest en dat school daar een protocol voor heeft dat ze moeten volgen. Maar school belde mij op dat het besproken was met de directeur en dat ik al een melding had gedaan en dat zij dus niets zouden doen. Dit terwijl we allebei wisten dat ik slechts advies had gevraagd omdat je als moeder niets te melden hebt. Ze doen niets als je als moeder, oma op opa of zelfs schoonmoeder (moeder van ex) het AMK belt, dat zijn namelijk meldingen uit tweede hand. In de prachtige folders staat dat iedereen bij de geringste vermoeden al mag melden maar ze zijn vergeten dat dit niet geldt voor naaste familie. Uit pure wanhoop heb ik de politie gebeld. Daar is een zorgmelding gedaan en binnen een week is er vergaderd en is "kindspoor" dat mij moeten gaan volgen. Het AMK was niet blij dat het nu via de politie was gegaan want het moest eigenlijk via school. Maar school vind het geen zaak voor hen omdat het huiselijk geweld betreft en ze dat meer bij de politie vinden passen. En ondertussen moeten de kinderen met lood in hun schoenen weer naar PAPA. Als ik vraag of ik de kinderen thuis mag houden totdat de gesprekken met ex plaatsgevonden hebben. Hoor ik 'nee'; ik mag ze wel thuis houden als ik het niet veilig vind maar ze adviseren ze toch gewoon mee te geven. De advocaat zegt dat ik niet sterk sta als de politie straks voor de deur staat als ik ze niet meegeef aan mijn ex en dat straks tegen mij gebruikt gaat worden. De man van het AMK vraagt of het wel goed met mij gaat omdat ik emotioneel ben. Nee, natuurlijk niet! Maar moeten we nu echt zo ver gaan dat het hele gezin aan de pillen gaat en in therapie moet en dat terwijl mijn ex maar doorkan gaan met wat hij allemaal flikt. Het antwoord kan ik raden JA, maar het wordt niet uitgesproken. "Doe nou even rustig, over een paar weken komt de hulpverlening op gang" zegt-ie dan. IK WEET NIET WAT IK HOOR! Laat de mishandeling gewoon maar doorgaan en ondertussen gaan we uw man helpen. Dat is wat ik vermoed. En natuurlijk moet ik aan dat hele toneelstukje gaan meewerken omdat ik wanneer ik straks weer niet meewerk nog meer problemen krijg. Het is toch raar dat als ik het woord JEUGDZORG uitspreek, iedereen zijn hand voor zijn mond slaat en roept "o nee" Ik moet het allemaal maar gaan afwachten misschien loopt het in mijn geval wel goed af. Maar ik heb er weinig vertrouwen in. Ik ga in ieder geval naar een eerste lijn kinderpsychologe toe met de kinderen. Ik hoop dat hij hier zijn medewerking aan verleent. Zij zullen tenminste hulp kunnen bieden aan de zorgen van de kinderen, en hebben niet als doel de communicatie tussen de ouders te herstellen. Ik ben daar ooit eerder geweest, het fijne was dat ik mijn verhaal kon vertellen en serieus genomen werd al hadden ze het verhaal van mijn ex niet gehoord. het amk geeft je het gevoel dat je bij voorbaat niet geloofd wordt en dat je ex het voordeel van de twijfel heeft. Ik hoop dat ik snel eens goed nieuws hier kan plaatsen.
:: dce::zaterdag 21 april 2012 :: 06:29:20
Update: Ik heb jeugdzorg aan de telefoon gehad en zij stonden positief tegenover het idee dat ik met de kinderen naar een psycholoog wil gaan. Zij vonden dit een snellere manier dan wanneer het via jeugzorg zou gaan lopen. Ik heb haar gezegd dat ik ook hoop dat de vader hier ook in betrokken wil worden omdat we op deze manier als gezin in therapie kunnen gaan en we er allemaal baat bij zouden hebben. De kinderen heb ik wel thuisgehouden. Bij het AMK gaven ze het advies dat wanneer ik het niet veilig vond dat ik het recht had om ze thuis te houden maar dat was niet hun voorkeur. Jeugdzorg zei datzelfde. Maar zei ook dat dat een juridische kwestie zou kunnen worden omdat ik nu de omgangsregeling niet naleef. Na een smeekgebed van mijn dochter heb ik hem op de hoogte gesteld dat ik ze thuis houd totdat de gesprekken met hulpverlening hebben plaatsgevonden. Ik heb helemaal niets meer van mijn ex vernomen. Nu ben ik maar eens voor mijn kinderen gaan staan. Ik heb me altijd aan alle plichten gehouden en nu maar eens een keer niet. Ik heb onze grenzen nu aangegeven. Waarschijnlijk vinden de instanties dat niet goed. Maar ik heb gehandeld in het belang van de kinderen. 20 april vandaag bij de psycholoog geweest en had een heel goed gesprek. Eindelijk iemand die je serieus neemt en net als ik vind dat er in dit soort zaken verzaakt wordt om naar de kinderen te luisteren. Deze man gaat wel luisteren en gaat proberen de problemen van de kinderen in kaart te brengen en ons te helpen om hier zo goed mogelijk uit te komen. Helaas kunnen we pas starten als we de handtekening van vader hebben. Vader heeft wel gevraagd of hij een paar uurtjes de kinderen mag zien maar ik heb hem gezegd dat ik begrijp dat hij dit wilt maar dat de kinderen nu ook aanspraak maken op hun rechten en rust willen. Ik heb hem verteld eerst de hulpverlening op gang te willen hebben voordat ik ze weer meegeef. De psycholoog vertelde mij ook dat wanneer een kind onder de 12 jaar goed kan onderbouwen dat hij of zij niet meer naar 1 van de ouders wilt dit gewoon bij de rechter kan voorleggen. De psycholoog heeft ook bij de raad van de kinderbescherming gewerkt en wilde eigenlijk niet eens meer praten over de toestanden bij jeugdzorg. Meer slechten mensen die daar werken dan goeden. Ook hij vertelde wat ik altijd al roep dat je binnen een paar uur kunt zien wat er thuis speelt door de juiste vragen aan de kinderen te stellen. Of de kinderen gemanipuleerd zijn of dat ze liegen. Met de omgangsregeling ben ik verkeerd bezig. En als ik straks bestraft wordt omdat ik voor mijn kinderen op kom en dat ik WEL om ze geef dan moet dat maar.
Update: Ik heb jeugdzorg aan de telefoon gehad en zij stonden positief tegenover het idee dat ik met de kinderen naar een psycholoog wil gaan. Zij vonden dit een snellere manier dan wanneer het via jeugzorg zou gaan lopen. Ik heb haar gezegd dat ik ook hoop dat de vader hier ook in betrokken wil worden omdat we op deze manier als gezin in therapie kunnen gaan en we er allemaal baat bij zouden hebben. De kinderen heb ik wel thuisgehouden. Bij het AMK gaven ze het advies dat wanneer ik het niet veilig vond dat ik het recht had om ze thuis te houden maar dat was niet hun voorkeur. Jeugdzorg zei datzelfde. Maar zei ook dat dat een juridische kwestie zou kunnen worden omdat ik nu de omgangsregeling niet naleef. Na een smeekgebed van mijn dochter heb ik hem op de hoogte gesteld dat ik ze thuis houd totdat de gesprekken met hulpverlening hebben plaatsgevonden. Ik heb helemaal niets meer van mijn ex vernomen. Nu ben ik maar eens voor mijn kinderen gaan staan. Ik heb me altijd aan alle plichten gehouden en nu maar eens een keer niet. Ik heb onze grenzen nu aangegeven. Waarschijnlijk vinden de instanties dat niet goed. Maar ik heb gehandeld in het belang van de kinderen. 20 april vandaag bij de psycholoog geweest en had een heel goed gesprek. Eindelijk iemand die je serieus neemt en net als ik vind dat er in dit soort zaken verzaakt wordt om naar de kinderen te luisteren. Deze man gaat wel luisteren en gaat proberen de problemen van de kinderen in kaart te brengen en ons te helpen om hier zo goed mogelijk uit te komen. Helaas kunnen we pas starten als we de handtekening van vader hebben. Vader heeft wel gevraagd of hij een paar uurtjes de kinderen mag zien maar ik heb hem gezegd dat ik begrijp dat hij dit wilt maar dat de kinderen nu ook aanspraak maken op hun rechten en rust willen. Ik heb hem verteld eerst de hulpverlening op gang te willen hebben voordat ik ze weer meegeef. De psycholoog vertelde mij ook dat wanneer een kind onder de 12 jaar goed kan onderbouwen dat hij of zij niet meer naar 1 van de ouders wilt dit gewoon bij de rechter kan voorleggen. De psycholoog heeft ook bij de raad van de kinderbescherming gewerkt en wilde eigenlijk niet eens meer praten over de toestanden bij jeugdzorg. Meer slechten mensen die daar werken dan goeden. Ook hij vertelde wat ik altijd al roep dat je binnen een paar uur kunt zien wat er thuis speelt door de juiste vragen aan de kinderen te stellen. Of de kinderen gemanipuleerd zijn of dat ze liegen. Met de omgangsregeling ben ik verkeerd bezig. En als ik straks bestraft wordt omdat ik voor mijn kinderen op kom en dat ik WEL om ze geef dan moet dat maar.
:: verwarde mama::donderdag 3 mei 2012 :: 20:22:08
Ik krijg er gewoon tranen van in mijn ogen als ik dit allemaal lees. Het gaat bij mij ook om mijn prachtige kleine meisje. Ze is 5 jaar. Als het aan mij ex had gelegen had ze er nooit geweest op deze wereld want bij de 9e week van de zwangerschap stompte hij mij zo hard in mijn buik,dat ik niet eens meer kon opstaan.Hij is daar voor gearresteerd en heeft een taakstraf van 20 uur gehad. Pfff en een spijt dat ie had. NOT Ach en je bent zwanger wat doe je? Je probeert er toch maar wat van te maken (wat natuurlijk nooit goed komt) ter wille van je kindje. Wij hebben uiteindelijk om deze reden nooit samen gewoond,juist omdat er altijd ruzie was. Ik ben uiteindelijk voorgoed met deze mafkees gestopt om te gaan toen mijn dochtertje 2,5 was. Ik leerde al snel een engel kennen en accepteerde mij en mijn twee dochters als zijn eigen kindjes. De jongste begon net met praten en al gauw werd het papa. Geweldig toch? Ja voor even want mijn ex, de biologische mafkees kwam om de hoek kijken. Eerst begonnen er treiterijen en schelden. Later werden het rechtszaken. Het begon om het ouderlijkgezag. Dat kreeg hij ondanks dat hij geen leven met moeder en kind heeft gevoerd en dat de communicatie onderling totaal ontbrak. Mijn ex woonde bij zijn broer in huis. Op een gegeven moment kwam mijn meisje steeds met een knalrode vagina thuis en een keer zaten er ook bloedspoortjes in haar onderbroekje. Nog niet eens denkend aan het ergste heb ik het hem voorgelegd en ik kreeg te horen dat ik weer wat had. In de loop van de tijd ging mijn meisje ook raar gedrag vertonen. Thuis wilde ze niet in het donker slapen, tekende mijn ex altijd boos, verschuilde zich achter haar lange haartjes als er wat gevraagd werd over haar vader, lag met gebolde vuistjes op haar buik op haar bedje te schreeuwen ik haat xxx(naam ex). Zo heeft ze ook steeds buikpijn als ze opgehaald zou worden en als ze dan opgehaald werd klampte ze zich vast aan mijn huidige partner. Bij losmaken raakte ze helemaal buiten zinnen. Zo erg, geloof me dit gaat door merg en been. Maar ja dat zullen alle mama's beamen. Door deze rare gedragingen ging er op een gegeven moment wel een lampje brandden en je gaat alles nog eens na. Je wil nooit zomaar iemand van iets heel ergs beschuldigen en heb dus besloten om hulp te vragen. Eerst bij de huisarts,deze kon mijn meisje niet zonder toestemming van mijn ex onderzoeken ,maar verwees mij naar een onafhankelijke organisatie die al spelenderwijs achter dingen konden komen die bij kinderen zouden kunnen spelen. Ook hier ging de deur voor onze neus dicht. Ik had toestemming van mijn ex nodig. toen kwam er een rechtzitting omdat ik mijn kindje een keer doodziek thuis had gehouden en omdat hij een keer op een tijd kwam die niet was afgesproken. Daar liet hij mij voor voorkomen. Ik had alle bewijzen en wat zegt meneer de rechter.....mevr. u moet zich wel wat beter aan de omgang houden, dit zal een hoop spanningen verminderen tussen beiden. En toen het onderbroekje werd genoemd en dat we daarvoor naar die organisatie wilde, werd er gezegd...dit doet niet ter zake. En tekenen voor onderzoek, weigerde hij ook pertinent. Hij had ook al in een eerdere rechtszaak mediation geweigerd. Dus ook daar kon ik niet terecht voor mijn meisje. Dan maar een kinderarts,ook daar ging de deur dicht, het zou namelijk niet rechtsgeldig zijn, zijn bevindingen. Ik dacht op welke planeet ben ik beland?Je raakt zo in de war... Ik begrijp er tot op heden niets van. Ik heb de laatste omgangsweekend besloten haar niet mee te geven, dit omdat ze zich zo hard vast klamde aan mij en mijn man dat ik het niet meer kon. Ze zei ook zelf dat ze niet meer mee wilde maar daar wilde hij niets van weten. Ze moest. Uiteindelijk is hij weer politie gaan halen,en zij komen je dan vertellen dat ik in overtreding was. Ja ik!!! Zij adviseerde mij wel de dag erna aangifte te gaan doen bij afd. zeden. Ook dit heb ik meteen de dag erna gedaan en wat denk je? Ook hier wilde ze geen aangifte van opnemen... het waren maar zwaar wegende vermoedens en ik moest het volgende onderbroekje maar bewaren, dan konden ze wat. Toen ben ik toch wel even flink uit mijn slof geschoten...Ik moest mijn kleine moppie dus eerst nog maar even aan dit soort praktijken blootstellen? Nou nee dus. Ik heb daarop het AMK gebeld en daar een melding gedaan. Al mijn hoop ligt nu dus bij hen. Ook al heb ik mijn vraagtekens. Ik ben door alle verhalen toch wel wat achterdochtig geworden. Maar goed er moet wat gebeuren en je pakt echt alles aan. De politie heeft me nu ook al laten weten dat als ik bij de eerste omgang weekend niet mee werk, ik gearresteerd word en mijn dochter dan overhandigd wordt aan mijn ex. Nou dat risico neem ik, neem mij maar mee, maar ze blijven uit mijn huis en dus van mijn kindje. Dit is nu ons rechtssysteem, je mag niet eens je eigen kindje beschermen. Hoop echt dat er eens iemand opstaat en zegt: dit kan zo niet langer... Ons rechtssysteem moet toch onze kinderen beschermen?
Ik krijg er gewoon tranen van in mijn ogen als ik dit allemaal lees. Het gaat bij mij ook om mijn prachtige kleine meisje. Ze is 5 jaar. Als het aan mij ex had gelegen had ze er nooit geweest op deze wereld want bij de 9e week van de zwangerschap stompte hij mij zo hard in mijn buik,dat ik niet eens meer kon opstaan.Hij is daar voor gearresteerd en heeft een taakstraf van 20 uur gehad. Pfff en een spijt dat ie had. NOT Ach en je bent zwanger wat doe je? Je probeert er toch maar wat van te maken (wat natuurlijk nooit goed komt) ter wille van je kindje. Wij hebben uiteindelijk om deze reden nooit samen gewoond,juist omdat er altijd ruzie was. Ik ben uiteindelijk voorgoed met deze mafkees gestopt om te gaan toen mijn dochtertje 2,5 was. Ik leerde al snel een engel kennen en accepteerde mij en mijn twee dochters als zijn eigen kindjes. De jongste begon net met praten en al gauw werd het papa. Geweldig toch? Ja voor even want mijn ex, de biologische mafkees kwam om de hoek kijken. Eerst begonnen er treiterijen en schelden. Later werden het rechtszaken. Het begon om het ouderlijkgezag. Dat kreeg hij ondanks dat hij geen leven met moeder en kind heeft gevoerd en dat de communicatie onderling totaal ontbrak. Mijn ex woonde bij zijn broer in huis. Op een gegeven moment kwam mijn meisje steeds met een knalrode vagina thuis en een keer zaten er ook bloedspoortjes in haar onderbroekje. Nog niet eens denkend aan het ergste heb ik het hem voorgelegd en ik kreeg te horen dat ik weer wat had. In de loop van de tijd ging mijn meisje ook raar gedrag vertonen. Thuis wilde ze niet in het donker slapen, tekende mijn ex altijd boos, verschuilde zich achter haar lange haartjes als er wat gevraagd werd over haar vader, lag met gebolde vuistjes op haar buik op haar bedje te schreeuwen ik haat xxx(naam ex). Zo heeft ze ook steeds buikpijn als ze opgehaald zou worden en als ze dan opgehaald werd klampte ze zich vast aan mijn huidige partner. Bij losmaken raakte ze helemaal buiten zinnen. Zo erg, geloof me dit gaat door merg en been. Maar ja dat zullen alle mama's beamen. Door deze rare gedragingen ging er op een gegeven moment wel een lampje brandden en je gaat alles nog eens na. Je wil nooit zomaar iemand van iets heel ergs beschuldigen en heb dus besloten om hulp te vragen. Eerst bij de huisarts,deze kon mijn meisje niet zonder toestemming van mijn ex onderzoeken ,maar verwees mij naar een onafhankelijke organisatie die al spelenderwijs achter dingen konden komen die bij kinderen zouden kunnen spelen. Ook hier ging de deur voor onze neus dicht. Ik had toestemming van mijn ex nodig. toen kwam er een rechtzitting omdat ik mijn kindje een keer doodziek thuis had gehouden en omdat hij een keer op een tijd kwam die niet was afgesproken. Daar liet hij mij voor voorkomen. Ik had alle bewijzen en wat zegt meneer de rechter.....mevr. u moet zich wel wat beter aan de omgang houden, dit zal een hoop spanningen verminderen tussen beiden. En toen het onderbroekje werd genoemd en dat we daarvoor naar die organisatie wilde, werd er gezegd...dit doet niet ter zake. En tekenen voor onderzoek, weigerde hij ook pertinent. Hij had ook al in een eerdere rechtszaak mediation geweigerd. Dus ook daar kon ik niet terecht voor mijn meisje. Dan maar een kinderarts,ook daar ging de deur dicht, het zou namelijk niet rechtsgeldig zijn, zijn bevindingen. Ik dacht op welke planeet ben ik beland?Je raakt zo in de war... Ik begrijp er tot op heden niets van. Ik heb de laatste omgangsweekend besloten haar niet mee te geven, dit omdat ze zich zo hard vast klamde aan mij en mijn man dat ik het niet meer kon. Ze zei ook zelf dat ze niet meer mee wilde maar daar wilde hij niets van weten. Ze moest. Uiteindelijk is hij weer politie gaan halen,en zij komen je dan vertellen dat ik in overtreding was. Ja ik!!! Zij adviseerde mij wel de dag erna aangifte te gaan doen bij afd. zeden. Ook dit heb ik meteen de dag erna gedaan en wat denk je? Ook hier wilde ze geen aangifte van opnemen... het waren maar zwaar wegende vermoedens en ik moest het volgende onderbroekje maar bewaren, dan konden ze wat. Toen ben ik toch wel even flink uit mijn slof geschoten...Ik moest mijn kleine moppie dus eerst nog maar even aan dit soort praktijken blootstellen? Nou nee dus. Ik heb daarop het AMK gebeld en daar een melding gedaan. Al mijn hoop ligt nu dus bij hen. Ook al heb ik mijn vraagtekens. Ik ben door alle verhalen toch wel wat achterdochtig geworden. Maar goed er moet wat gebeuren en je pakt echt alles aan. De politie heeft me nu ook al laten weten dat als ik bij de eerste omgang weekend niet mee werk, ik gearresteerd word en mijn dochter dan overhandigd wordt aan mijn ex. Nou dat risico neem ik, neem mij maar mee, maar ze blijven uit mijn huis en dus van mijn kindje. Dit is nu ons rechtssysteem, je mag niet eens je eigen kindje beschermen. Hoop echt dat er eens iemand opstaat en zegt: dit kan zo niet langer... Ons rechtssysteem moet toch onze kinderen beschermen?
:: winx::zondag 6 mei 2012 :: 16:02:25
Er is soms wel een oplossing, maar hij is niet gemakkelijk en je loopt een groot risico dat het tegen je werkt. Daarnaast vergroot je het conflict misschien onnodig en worden je volgende stappen wellicht moeilijker. Dit is dus niet voor iedereen weggelegd en vereist een ijzersterke discipline. Je mag namelijk niet als ruziemaker overkomen en moet te allen tijde rustig en beheerst blijven. En dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan in dit soort situaties. Ik heb hiervoor dan ook mijn kinderen helemaal los moeten laten, dat was een groot verlies in mijn hart. Maar het was de enige mogelijkheid om ze te beschermen. Ik heb heel hoog gegokt en dit al vaker gewonnen, maar het had ieder keer ook anders kunnen lopen. Dus bezint eer ge begint! Ex kwam aan deur voor omgangsregeling. Gedreig, geschreeuw, getier, oneindig lang aan de zeer luide bel hangen en onnodig getrap tegen de glazen voordeur, geram op de ramen. De kinderen zijn bang en rennen naar boven. De week ervoor zijn de, nog zeer jonge, kinderen, zonder opgaaf van reden onverwacht vroeg teruggebracht en moederziel alleen door de ex voor de woning op straat achtergelaten. Dat was zogezegd mijn schuld, had ik er maar moeten zijn. Huh? Hoezo? Ik vermoed dat dit zijn idee van straf is voor mij omdat ik niet thuis was en het lef had gehad om tijdens de omgang van de vrije tijd gebruik te maken en dan ook nog eens niet binnen de door hem geëiste 5 minuten terug kon zijn. Ik heb hierop de omgang, na overleg met slachtofferhulp en de nooddienst van BJZ, tijdelijk opgeschort, schriftelijk, via de advocaat. Dus toen hij daar te keer ging wist hij al dat hij ze niet mee ging krijgen en gedroeg zich er alvast naar. En toen kwam de politie erbij: "U moet de kinderen toch echt aan hem meegeven." Mijn simpel antwoord was: "Dat is goed. Bij deze krijgt u de verantwoording voor het geval er iets mis gaat tijdens de omgang, en mag u ze op eigen titel aan hem overdragen". De agent tot voor enige ogenblikken nog streng en vol vertrouwen, kijkt me nu ineens helemaal verbijsterd aan en stamelt: "Maar die verantwoording kan _ik_ toch niet nemen. Mevrouw dat is toch echt _uw_ verantwoording." In gedachten was ik de man zeer dankbaar voor deze opening. En dus heb ik de situatie even voor de goede man verduidelijk met "Na vorige week en gezien het momentele gedrag, kan ik, na overleg met slachtofferhulp en de nooddienst van BJZ, die verantwoording niet op me nemen. De wetgever heeft mij, denk ik, belast met de zorg voor en de veiligheid en de geestelijke en lichamelijke gezondheid van mijn kinderen. Een overdracht is, volgens mij, op dit moment niet bevorderlijk voor de veiligheid en de gezondheid van de kinderen. Maar u mag, in uw functie als gezagsdrager van de overheid, deze overdracht, van mij, graag op eigen titel uitvoeren als _u_ denkt dat het veilig en verantwoord is." Ik had dan ook al een documentje voorbereid in die richting. "Graag hier even een handtekening plaatsen, dan mag u uitvoeren wat u mij, tegen mijn inschatting en tegen mijn advies in, in deze situatie wilt opleggen." En toen gebeurde er iets. In zo'n geval vinden al deze ijverige dienst- en zorgverleners het ineens niet meer zo verantwoord en vanzelfsprekend om dit soort zaken ten uitvoer te brengen en blijken er ineens hele handige sluiproutes, achterdeurtjes en mogelijkheden te bestaan om het maar even zo te laten. Ik heb in de loop der tijd dan ook gemerkt dat als mensen op persoonlijke titel worden aangesproken op hun verantwoordelijkheid die ze als medewerker, namens een bepaalde organisatie, dragen voor hun eigen acties, en ze zich niet meer (heel handig) kunnen verschuilen achter hun organisatie, zo'n verhaal ineens heel anders kan lopen. Mijn opstelling is inmiddels dan ook ietwat anders geworden. Als ik het niet verantwoord vind en denk dat mijn kind schade oploopt door de beslissing die iemand namens de organisatie waar hij voor werkt aan mij wenst op te leggen voor uitvoering, dan wordt diegene, door mij, hierop schriftelijk gewezen en persoonlijk aansprakelijk gesteld voor de gevolgen ervan. Met kopie aan mijn advocaat. Graag het schriftelijk stuk voor akkoord ondertekenen en retourneren aan mij. Met uw handtekening verklaart u zich namens uw organisatie volledig aansprakelijk voor eventuele nadelige gevolgen van uw handeling/beslissing/opdracht aan mij. Nodeloos te zeggen, dat ik nog geen enkel ondertekend document heb ontvangen en er telkens dit weer eens aan de orde was er allemaal 'tijdelijke' oplossingen zijn bedacht om er omheen te werken. Men is dan toch niet echt zo happig om risico's te nemen op persoonlijke titel. Dat doet men bij de overheid blijkbaar veel liever gewoon namens of zelfs voor mij en altijd op kosten van mijn kinderen. Ik heb dan ook via een harde leerschool vastgesteld dat ik dat niet altijd hoeft te accepteren. Al waren het steeds hele moeilijke beslissingen, waarvoor ik vooraf altijd goed had gewikt en gewogen en met instanties en mensen, die er _wel_ voor ons welzijn zijn, had overlegd. En ook had ik vooraf al besloten, dat ik de consequenties behorende bij zo een beslissingen zonder gemopper zou aanvaarden. En ik ben niet ontevreden over het resultaat.
Er is soms wel een oplossing, maar hij is niet gemakkelijk en je loopt een groot risico dat het tegen je werkt. Daarnaast vergroot je het conflict misschien onnodig en worden je volgende stappen wellicht moeilijker. Dit is dus niet voor iedereen weggelegd en vereist een ijzersterke discipline. Je mag namelijk niet als ruziemaker overkomen en moet te allen tijde rustig en beheerst blijven. En dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan in dit soort situaties. Ik heb hiervoor dan ook mijn kinderen helemaal los moeten laten, dat was een groot verlies in mijn hart. Maar het was de enige mogelijkheid om ze te beschermen. Ik heb heel hoog gegokt en dit al vaker gewonnen, maar het had ieder keer ook anders kunnen lopen. Dus bezint eer ge begint! Ex kwam aan deur voor omgangsregeling. Gedreig, geschreeuw, getier, oneindig lang aan de zeer luide bel hangen en onnodig getrap tegen de glazen voordeur, geram op de ramen. De kinderen zijn bang en rennen naar boven. De week ervoor zijn de, nog zeer jonge, kinderen, zonder opgaaf van reden onverwacht vroeg teruggebracht en moederziel alleen door de ex voor de woning op straat achtergelaten. Dat was zogezegd mijn schuld, had ik er maar moeten zijn. Huh? Hoezo? Ik vermoed dat dit zijn idee van straf is voor mij omdat ik niet thuis was en het lef had gehad om tijdens de omgang van de vrije tijd gebruik te maken en dan ook nog eens niet binnen de door hem geëiste 5 minuten terug kon zijn. Ik heb hierop de omgang, na overleg met slachtofferhulp en de nooddienst van BJZ, tijdelijk opgeschort, schriftelijk, via de advocaat. Dus toen hij daar te keer ging wist hij al dat hij ze niet mee ging krijgen en gedroeg zich er alvast naar. En toen kwam de politie erbij: "U moet de kinderen toch echt aan hem meegeven." Mijn simpel antwoord was: "Dat is goed. Bij deze krijgt u de verantwoording voor het geval er iets mis gaat tijdens de omgang, en mag u ze op eigen titel aan hem overdragen". De agent tot voor enige ogenblikken nog streng en vol vertrouwen, kijkt me nu ineens helemaal verbijsterd aan en stamelt: "Maar die verantwoording kan _ik_ toch niet nemen. Mevrouw dat is toch echt _uw_ verantwoording." In gedachten was ik de man zeer dankbaar voor deze opening. En dus heb ik de situatie even voor de goede man verduidelijk met "Na vorige week en gezien het momentele gedrag, kan ik, na overleg met slachtofferhulp en de nooddienst van BJZ, die verantwoording niet op me nemen. De wetgever heeft mij, denk ik, belast met de zorg voor en de veiligheid en de geestelijke en lichamelijke gezondheid van mijn kinderen. Een overdracht is, volgens mij, op dit moment niet bevorderlijk voor de veiligheid en de gezondheid van de kinderen. Maar u mag, in uw functie als gezagsdrager van de overheid, deze overdracht, van mij, graag op eigen titel uitvoeren als _u_ denkt dat het veilig en verantwoord is." Ik had dan ook al een documentje voorbereid in die richting. "Graag hier even een handtekening plaatsen, dan mag u uitvoeren wat u mij, tegen mijn inschatting en tegen mijn advies in, in deze situatie wilt opleggen." En toen gebeurde er iets. In zo'n geval vinden al deze ijverige dienst- en zorgverleners het ineens niet meer zo verantwoord en vanzelfsprekend om dit soort zaken ten uitvoer te brengen en blijken er ineens hele handige sluiproutes, achterdeurtjes en mogelijkheden te bestaan om het maar even zo te laten. Ik heb in de loop der tijd dan ook gemerkt dat als mensen op persoonlijke titel worden aangesproken op hun verantwoordelijkheid die ze als medewerker, namens een bepaalde organisatie, dragen voor hun eigen acties, en ze zich niet meer (heel handig) kunnen verschuilen achter hun organisatie, zo'n verhaal ineens heel anders kan lopen. Mijn opstelling is inmiddels dan ook ietwat anders geworden. Als ik het niet verantwoord vind en denk dat mijn kind schade oploopt door de beslissing die iemand namens de organisatie waar hij voor werkt aan mij wenst op te leggen voor uitvoering, dan wordt diegene, door mij, hierop schriftelijk gewezen en persoonlijk aansprakelijk gesteld voor de gevolgen ervan. Met kopie aan mijn advocaat. Graag het schriftelijk stuk voor akkoord ondertekenen en retourneren aan mij. Met uw handtekening verklaart u zich namens uw organisatie volledig aansprakelijk voor eventuele nadelige gevolgen van uw handeling/beslissing/opdracht aan mij. Nodeloos te zeggen, dat ik nog geen enkel ondertekend document heb ontvangen en er telkens dit weer eens aan de orde was er allemaal 'tijdelijke' oplossingen zijn bedacht om er omheen te werken. Men is dan toch niet echt zo happig om risico's te nemen op persoonlijke titel. Dat doet men bij de overheid blijkbaar veel liever gewoon namens of zelfs voor mij en altijd op kosten van mijn kinderen. Ik heb dan ook via een harde leerschool vastgesteld dat ik dat niet altijd hoeft te accepteren. Al waren het steeds hele moeilijke beslissingen, waarvoor ik vooraf altijd goed had gewikt en gewogen en met instanties en mensen, die er _wel_ voor ons welzijn zijn, had overlegd. En ook had ik vooraf al besloten, dat ik de consequenties behorende bij zo een beslissingen zonder gemopper zou aanvaarden. En ik ben niet ontevreden over het resultaat.
:: carol::dinsdag 8 mei 2012 :: 11:13:32
Wat vreselijk.... ik heb hier echt geen woorden voor. Het lijkt wel dat iedereen die bij instanties werkt die voor onze kinderen op moeten komen juist tegenwerkt. Huisartsen en psychologen zitten knikkend met hun hoofd tekijken en leven met je me als je over Jeugdzorg en het AMK begint. Deze mensen (van jeugdzorg) benader je pas als je er echt helemaal niet meer uitkomt. En je wordt keihard teruggeknuppeld in je hok en moet leren omgaan met deze mensen om verdere enrstige gevolgen te voorkomen. (er zijn uitzonderingen). Het lijkt wel een web van psychopaten waarin je terecht komt. En een "geleerde" rechter gaat ondanks alle negatieve commentaren vanuit de media over de jeugdzorg, hier zo lamlendig mee om. Alle kinderen moeten het recht krijgen om " gehoord" te worden. Kinderen liegen namelijk niet en als ze liegen of overdrijven dan moet een profesional dat zien. Zodra de kinderen hun verhaal kunnen vertellen zou er een hoop opgelost kunnen worden en dan alleen geldt het recht van het kind en kan er gehandeld worden in het belang van het kind. Maar nu gebeurd dit niet en blijft het een spel dat gespeeld wordt tussen vader en moeder en iemand die de macht heeft om de boel naar zijn hand te zetten. En wie waren en zijn de dupe...? juist: onze kinderen!
Wat vreselijk.... ik heb hier echt geen woorden voor. Het lijkt wel dat iedereen die bij instanties werkt die voor onze kinderen op moeten komen juist tegenwerkt. Huisartsen en psychologen zitten knikkend met hun hoofd tekijken en leven met je me als je over Jeugdzorg en het AMK begint. Deze mensen (van jeugdzorg) benader je pas als je er echt helemaal niet meer uitkomt. En je wordt keihard teruggeknuppeld in je hok en moet leren omgaan met deze mensen om verdere enrstige gevolgen te voorkomen. (er zijn uitzonderingen). Het lijkt wel een web van psychopaten waarin je terecht komt. En een "geleerde" rechter gaat ondanks alle negatieve commentaren vanuit de media over de jeugdzorg, hier zo lamlendig mee om. Alle kinderen moeten het recht krijgen om " gehoord" te worden. Kinderen liegen namelijk niet en als ze liegen of overdrijven dan moet een profesional dat zien. Zodra de kinderen hun verhaal kunnen vertellen zou er een hoop opgelost kunnen worden en dan alleen geldt het recht van het kind en kan er gehandeld worden in het belang van het kind. Maar nu gebeurd dit niet en blijft het een spel dat gespeeld wordt tussen vader en moeder en iemand die de macht heeft om de boel naar zijn hand te zetten. En wie waren en zijn de dupe...? juist: onze kinderen!
:: banggie :: donderdag 8 maart 2012 :: 14:16:20permalink
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben, en heel herkenbaar. Jammer dat ik deze site nu pas zie. In 2007 besloot ik na 20 jaar relatie eruit te stappen. Eigenlijk begon het met een burn out van mijn ex en het krijgen van kinderen. Hij heeft me nooit geslagen maar schelden dreigen enz enz was aan de orde van de dag. Ook naar de kinderen toe, waarom ik het zolang vol heb gehouden weet ik niet, vermoed dat ik mijn grenzen verlegde en ik hoopte dat het allemaal wel goed zou komen. Hij had nooit verwacht dat ik hem zou verlaten. Financieel was ik afhankelijk van hem, we hadden een koopwoning en ik was fulltime moeder. De dag dat ik besloot hem te verlaten ontstond nadat hij mijn zoontje zo gemeen aan het uitschelden was, de angst in die oogjes zie ik nog zo voor me. Mijn ex scholt met veel armbewegingen, hij is lang en dat maakte zijn woorden nog indrukwekkende. Het was een opluchting om eindelijk uit die relatie te stappen, maar dat het zo'n hel zou worden en nu 4 jaar later nog steeds erg moeilijk is, had ik nooit voorzien. Mijn ex man is een vlotte man om te zien, heeft een goede baan en ik moet toch aardig vechten tegen vooroordelen ten goede van zijn voorkomen. Vanaf dag 1 : bankrekening werd leeg gehaald, mijn bankpas als vermist opgegeven zodat die het ook niet meer deed, contracten met energiem. telefoon, water, verzekeringen werden door hem opgezegt. Ik leefde met de kinderen van giften van vrienden, een maand later ging ik aan het werk voor 32 uur in de week. Toen kwamen de onverwachte bezoekjes aan huis, of tijdens de hond uitlaten het passeren op de fiets met veel kabaal. Bang maken daar was hij heel goed in, en alles wat in zijn macht was om te laten merken hoe afhankelijk ik van hem zou moeten zijn greep hij aan. Ondanks mijn weinige zelfvertrouwen ontmoete ik een geweldige man. Toen die mijn ex duidelijk maakte dat hij voor mij op zou komen als hij me wat aan zou doen werd het op dat gebied rustiger. Wel provoceerde mijn ex maar niet zo eng en erg meer als daarvoor. (Hij heeft zelfs een keer de boel kort en klein geslagen, maar de politie kon niets doen omdat het huis ook zijn eigendom was). Hij deed uitspraken van ik snap wel dat er vaders zijn die hele gezinnen uitmoorden want die zijn in het nauw gedreven of van "als ik jou niet heb dan krijgt niemand je". Ik wilde hulp voor de kinderen die al zoveel hebben meegemaakt, maar overal loop ik vast. Van beide ouders is er toestemming nodig. Om een lang verhaal kort te maken. De kinderen zijn door een hel gegaan waarin ze uitgehoord werden door hem, en moesten aanhoren wat hij over mij vertelde. De kinderen wilden niet meer naar hem toe, maar als ik ze thuis zou houden moest ik € 250,- per dag betalen want hij had een omgangsregeling gekregen van de rechter. Er is zoveel gebeurd, uiteindelijk zijn de kinderen onder toezicht gesteld van BJZ maar ondanks dat werkt hij met alles tegen. Kinderen kunnen niet geholpen worden een dyslexie-test krijgen ze niet, psycholoog krijgen ze niet enz enz, want ook de handtekening van vader is nodig zelfs bij een instantie van het riagg. Onndanks dat ik al bijna 5 jaar bij hem weg ben ben ik tot op de dag van vandaag bang voor hem. Het benaderen via fakeprofielen op internet, dreigen aan de deur en in het donker opduiken in je tuin dat doet hij nu al een tijdje niet meer, maar de onvoorspelbaarheid maakt me bang. Politie doet niets, Jeugdzorg doet niet en hij blijft zijn machtspel voeren. Soms lijkt het alsof al die instanties die er zouden moeten zijn om mij te helpen struikelen over hun eigen regels. Rechten hebben wij niet, integendeel, mijn ex heeft de touwtjes in handen. Weet je wat het is, al die mooie woorden uit de wet, ja ze staan er en ze zouden ons moeten beschermen, maar ja niemand kan aan waarheidsbevinding doen. De kinderen praten en vragen om hulp ik als moeder praat en vraag om hulp en het enige wat we terug krijgen is WE KUNNEN NIET AAN WAARHEIDSBEVINDING DOEN...
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben, en heel herkenbaar. Jammer dat ik deze site nu pas zie. In 2007 besloot ik na 20 jaar relatie eruit te stappen. Eigenlijk begon het met een burn out van mijn ex en het krijgen van kinderen. Hij heeft me nooit geslagen maar schelden dreigen enz enz was aan de orde van de dag. Ook naar de kinderen toe, waarom ik het zolang vol heb gehouden weet ik niet, vermoed dat ik mijn grenzen verlegde en ik hoopte dat het allemaal wel goed zou komen. Hij had nooit verwacht dat ik hem zou verlaten. Financieel was ik afhankelijk van hem, we hadden een koopwoning en ik was fulltime moeder. De dag dat ik besloot hem te verlaten ontstond nadat hij mijn zoontje zo gemeen aan het uitschelden was, de angst in die oogjes zie ik nog zo voor me. Mijn ex scholt met veel armbewegingen, hij is lang en dat maakte zijn woorden nog indrukwekkende. Het was een opluchting om eindelijk uit die relatie te stappen, maar dat het zo'n hel zou worden en nu 4 jaar later nog steeds erg moeilijk is, had ik nooit voorzien. Mijn ex man is een vlotte man om te zien, heeft een goede baan en ik moet toch aardig vechten tegen vooroordelen ten goede van zijn voorkomen. Vanaf dag 1 : bankrekening werd leeg gehaald, mijn bankpas als vermist opgegeven zodat die het ook niet meer deed, contracten met energiem. telefoon, water, verzekeringen werden door hem opgezegt. Ik leefde met de kinderen van giften van vrienden, een maand later ging ik aan het werk voor 32 uur in de week. Toen kwamen de onverwachte bezoekjes aan huis, of tijdens de hond uitlaten het passeren op de fiets met veel kabaal. Bang maken daar was hij heel goed in, en alles wat in zijn macht was om te laten merken hoe afhankelijk ik van hem zou moeten zijn greep hij aan. Ondanks mijn weinige zelfvertrouwen ontmoete ik een geweldige man. Toen die mijn ex duidelijk maakte dat hij voor mij op zou komen als hij me wat aan zou doen werd het op dat gebied rustiger. Wel provoceerde mijn ex maar niet zo eng en erg meer als daarvoor. (Hij heeft zelfs een keer de boel kort en klein geslagen, maar de politie kon niets doen omdat het huis ook zijn eigendom was). Hij deed uitspraken van ik snap wel dat er vaders zijn die hele gezinnen uitmoorden want die zijn in het nauw gedreven of van "als ik jou niet heb dan krijgt niemand je". Ik wilde hulp voor de kinderen die al zoveel hebben meegemaakt, maar overal loop ik vast. Van beide ouders is er toestemming nodig. Om een lang verhaal kort te maken. De kinderen zijn door een hel gegaan waarin ze uitgehoord werden door hem, en moesten aanhoren wat hij over mij vertelde. De kinderen wilden niet meer naar hem toe, maar als ik ze thuis zou houden moest ik € 250,- per dag betalen want hij had een omgangsregeling gekregen van de rechter. Er is zoveel gebeurd, uiteindelijk zijn de kinderen onder toezicht gesteld van BJZ maar ondanks dat werkt hij met alles tegen. Kinderen kunnen niet geholpen worden een dyslexie-test krijgen ze niet, psycholoog krijgen ze niet enz enz, want ook de handtekening van vader is nodig zelfs bij een instantie van het riagg. Onndanks dat ik al bijna 5 jaar bij hem weg ben ben ik tot op de dag van vandaag bang voor hem. Het benaderen via fakeprofielen op internet, dreigen aan de deur en in het donker opduiken in je tuin dat doet hij nu al een tijdje niet meer, maar de onvoorspelbaarheid maakt me bang. Politie doet niets, Jeugdzorg doet niet en hij blijft zijn machtspel voeren. Soms lijkt het alsof al die instanties die er zouden moeten zijn om mij te helpen struikelen over hun eigen regels. Rechten hebben wij niet, integendeel, mijn ex heeft de touwtjes in handen. Weet je wat het is, al die mooie woorden uit de wet, ja ze staan er en ze zouden ons moeten beschermen, maar ja niemand kan aan waarheidsbevinding doen. De kinderen praten en vragen om hulp ik als moeder praat en vraag om hulp en het enige wat we terug krijgen is WE KUNNEN NIET AAN WAARHEIDSBEVINDING DOEN...
:: Winx :: zaterdag 25 februari 2012 :: 22:17:17permalink
Jaren later denk ik, jee wat ben ik toch een naïef schaap geweest. Na 10 jaar van kleineren, sneren, mishandelen en verkrachten was ik er eindelijk helemaal klaar mee. Het breekpunt voor mij was dat ineens de kinderen aan de beurt waren toen ik mentaal te sterk voor hem werd. Dat was het punt dat voor mij alles gewoon ophield. Mij OK, maar van de kinderen blijf je af, heb ik tegen hem gegild, toen hij het kleintje van net 3 door de gang heeft gesmeten zodat die met z'n kop tegen de muur terecht kwam. En waarom, omdat het arme kind afgeleid was en niet snel genoeg de gang in liep en ik daar naar zijn zin niet genoeg op had gereageerd. Heel veel aangiftes, contactverboden, procedures en angstige momenten later word ik nog steeds gestalkt en bedreigd. Maar de kinderen voelen het nu gelukkig heel even niet. Zij kunnen heel even onbezorgd kind zijn. Genieten van hun jeugd. We zitten weer veilig achter een strafrechtelijk contactverbod. Nog heel even, maar we nemen wat we krijgen. Verdrietig is dat dat inmiddels allemaal onder het toeziende oog van de raad voor de kinderbescherming en BJZ gebeurt. Erger nog is dat BJZ deze broodnodige bescherming koste wat kost ongedaan wilde maken. Alleen omdat het een strafrechtelijk en niet een civielrechtelijk is, kon dat niet. Gelukkig. Dus nog even hebben we rust en veiligheid. Wat me erg verbaasd is dat ook BJZ zich eigenlijk geen raad weet met deze psychopaat. BJZ kan alleen bedenken dat ze moeten bemiddelen, toegeven, onderhandelen, want ja de kinderen moeten naar hem toe. Waarom? De rechter heeft gezegd dat ze dat moeten proberen. Ondanks een meters dik dossier en problemen tussen hem en elke instantie die je kunt verzinnen, willen ze dit almaar maar blijven proberen. Waarom? Vraag ik me in lange slapeloze nachten af? Om te leren alles wat anders is te haten, om te leren mij te haten, om te leren mijn afkomst en alles wat met mij en mijn afkomst te maken heeft te leren haten. Nog kan ik het legaal voorkomen, maar het evenwicht tussen zichtbare coöperatie en verantwoord zorgen voor de kinderen en ze effectief bij hem vandaan houden met kans op de stempel van stereotype opstandige wraakzuchtige ex, komt nauw en de afgrond is diep, heel diep. Te diep. Ik kan en mag hier geen fouten in maken. En hij is geraffineerd, weet handig gebruik te maken van de overheidsregeltjes en de overheidsangsten om z'n zin er letterlijk door te rammen. Hij is bezig met een campagne en maakt gebruik van de onbenulligheid van arme vaders die wel ten onrechte bij hun kind vandaan gehouden worden. Daar krijgt hij handige tips aangereikt, waarmee hij het systeem tegen me kan keren. En hij is goed in het beschuldigen van hulpverleners. Door hen te beschuldigen van pedofilie en hen te beschuldigen van het aannemen van seksuele gunsten kan hij ze professioneel en persoonlijk beschadigen als ze niet doen wat hij wil. Ook daar is hij erg goed in. Hij is heel erg goed in het opstarten van klachtenprocedures. Het benaderen van media en publicaties via internet zijn zijn dagelijkse hobby. Al zijn de media voor de moment nog steeds slimmer dan de overheid en laten hem links liggen. Hoe lang nog? Ik weet het niet. Hij weet gewoon heel goed hoe je dit 'spel' van indruk en tegenspraak speelt. En dan zijn daar nog de bijna wekelijkse aangiftes kindermishandeling, die mij in een zeer ongunstig daglicht plaatsen. Daardoor wordt het in de ogen van de overheid een strijd en is de overheid niet meer genegen om actie te ondernemen. Daar bestaat nauwelijks een verweer tegen. De wetgever is heel erg zwak en de tegenstander heeft alle tijd in de wereld om er zich in te verdiepen en nieuwe tactieken te verzinnen en uit te proberen. En dat al jaren. Hij werkt niet en leeft op de overheid. En zijn doel? Mij helemaal kapot te maken. Dat heeft hij me verteld toen hij probeerde om me in elkaar te slaan en ik te snel voor hem was. En omdat hij gemerkt heeft dat ik dat niet langer toe sta, wil hij nu de kinderen kapot maken. Ook dat heeft hij me verteld. En ook dat sta ik niet toe. Omgang prima? Kinderen beschadigen? Nooit! Ik laat me niet klein maken, ik blijf staan in mijn recht, handel vanuit het belang van de kinderen. En ook al heb ik na jaren van strijd en roofbouw op mijn lichaam nog maar weinig fut voor nog meer strijd, kies ik mijn strijdtoneel zorgvuldig, verspil zo min mogelijk energie en ga alleen maar in de verdediging of in de aanval als we direct bedreigd worden en ik kan gaan voor winst. Altijd. En keer op keer boek ik kleine successen, maar als puntje bij paaltje komt, is de enige mogelijkheid die ik heb om deze strijd ooit echt te kunnen winnen, te spelen op tijd. Zolang mijn gezondheid het nog volhoudt en de kinderen verstandig opgroeien heb ik een kansje. En hoe meer tijd ik krijg, hoe meer ik kan hopen op het succes, de dag dat de kinderen verstandig genoeg zijn om er zelf achter te komen hoe het allemaal in elkaar zit, en de dag dat mijn schatten gewoon helemaal zelf tot de conclusie zullen komen wat voor een ongelooflijke klootzak hun vader eigenlijk is. En tot die tijd, doe ik een dag tegelijk, een aangifte tegelijk, een procedure tegelijk. Zolang tot dit dossier eindelijk zwaar genoeg is om hem eronder te begraven. Dat is de dag dat we vrij zullen zijn, of de dag dat hij mij zal vermoorden. Want dat is zijn plan als hij me niet kapot kan krijgen. En ook dat heeft hij me verteld. Als ik jullie verhalen lees krijg ik tranen in mijn ogen. Ik leef met jullie allemaal mee. Sterkte voor wat je nog te wachten staat. Ik bid voor ons allemaal. Hopelijk worden we nooit die krantenkop: 'Gezinsdrama in... slachtoffer bekend bij jeugdzorg en de politie'. Want dat is dan weer mijn persoonlijke nachtmerrie.
Jaren later denk ik, jee wat ben ik toch een naïef schaap geweest. Na 10 jaar van kleineren, sneren, mishandelen en verkrachten was ik er eindelijk helemaal klaar mee. Het breekpunt voor mij was dat ineens de kinderen aan de beurt waren toen ik mentaal te sterk voor hem werd. Dat was het punt dat voor mij alles gewoon ophield. Mij OK, maar van de kinderen blijf je af, heb ik tegen hem gegild, toen hij het kleintje van net 3 door de gang heeft gesmeten zodat die met z'n kop tegen de muur terecht kwam. En waarom, omdat het arme kind afgeleid was en niet snel genoeg de gang in liep en ik daar naar zijn zin niet genoeg op had gereageerd. Heel veel aangiftes, contactverboden, procedures en angstige momenten later word ik nog steeds gestalkt en bedreigd. Maar de kinderen voelen het nu gelukkig heel even niet. Zij kunnen heel even onbezorgd kind zijn. Genieten van hun jeugd. We zitten weer veilig achter een strafrechtelijk contactverbod. Nog heel even, maar we nemen wat we krijgen. Verdrietig is dat dat inmiddels allemaal onder het toeziende oog van de raad voor de kinderbescherming en BJZ gebeurt. Erger nog is dat BJZ deze broodnodige bescherming koste wat kost ongedaan wilde maken. Alleen omdat het een strafrechtelijk en niet een civielrechtelijk is, kon dat niet. Gelukkig. Dus nog even hebben we rust en veiligheid. Wat me erg verbaasd is dat ook BJZ zich eigenlijk geen raad weet met deze psychopaat. BJZ kan alleen bedenken dat ze moeten bemiddelen, toegeven, onderhandelen, want ja de kinderen moeten naar hem toe. Waarom? De rechter heeft gezegd dat ze dat moeten proberen. Ondanks een meters dik dossier en problemen tussen hem en elke instantie die je kunt verzinnen, willen ze dit almaar maar blijven proberen. Waarom? Vraag ik me in lange slapeloze nachten af? Om te leren alles wat anders is te haten, om te leren mij te haten, om te leren mijn afkomst en alles wat met mij en mijn afkomst te maken heeft te leren haten. Nog kan ik het legaal voorkomen, maar het evenwicht tussen zichtbare coöperatie en verantwoord zorgen voor de kinderen en ze effectief bij hem vandaan houden met kans op de stempel van stereotype opstandige wraakzuchtige ex, komt nauw en de afgrond is diep, heel diep. Te diep. Ik kan en mag hier geen fouten in maken. En hij is geraffineerd, weet handig gebruik te maken van de overheidsregeltjes en de overheidsangsten om z'n zin er letterlijk door te rammen. Hij is bezig met een campagne en maakt gebruik van de onbenulligheid van arme vaders die wel ten onrechte bij hun kind vandaan gehouden worden. Daar krijgt hij handige tips aangereikt, waarmee hij het systeem tegen me kan keren. En hij is goed in het beschuldigen van hulpverleners. Door hen te beschuldigen van pedofilie en hen te beschuldigen van het aannemen van seksuele gunsten kan hij ze professioneel en persoonlijk beschadigen als ze niet doen wat hij wil. Ook daar is hij erg goed in. Hij is heel erg goed in het opstarten van klachtenprocedures. Het benaderen van media en publicaties via internet zijn zijn dagelijkse hobby. Al zijn de media voor de moment nog steeds slimmer dan de overheid en laten hem links liggen. Hoe lang nog? Ik weet het niet. Hij weet gewoon heel goed hoe je dit 'spel' van indruk en tegenspraak speelt. En dan zijn daar nog de bijna wekelijkse aangiftes kindermishandeling, die mij in een zeer ongunstig daglicht plaatsen. Daardoor wordt het in de ogen van de overheid een strijd en is de overheid niet meer genegen om actie te ondernemen. Daar bestaat nauwelijks een verweer tegen. De wetgever is heel erg zwak en de tegenstander heeft alle tijd in de wereld om er zich in te verdiepen en nieuwe tactieken te verzinnen en uit te proberen. En dat al jaren. Hij werkt niet en leeft op de overheid. En zijn doel? Mij helemaal kapot te maken. Dat heeft hij me verteld toen hij probeerde om me in elkaar te slaan en ik te snel voor hem was. En omdat hij gemerkt heeft dat ik dat niet langer toe sta, wil hij nu de kinderen kapot maken. Ook dat heeft hij me verteld. En ook dat sta ik niet toe. Omgang prima? Kinderen beschadigen? Nooit! Ik laat me niet klein maken, ik blijf staan in mijn recht, handel vanuit het belang van de kinderen. En ook al heb ik na jaren van strijd en roofbouw op mijn lichaam nog maar weinig fut voor nog meer strijd, kies ik mijn strijdtoneel zorgvuldig, verspil zo min mogelijk energie en ga alleen maar in de verdediging of in de aanval als we direct bedreigd worden en ik kan gaan voor winst. Altijd. En keer op keer boek ik kleine successen, maar als puntje bij paaltje komt, is de enige mogelijkheid die ik heb om deze strijd ooit echt te kunnen winnen, te spelen op tijd. Zolang mijn gezondheid het nog volhoudt en de kinderen verstandig opgroeien heb ik een kansje. En hoe meer tijd ik krijg, hoe meer ik kan hopen op het succes, de dag dat de kinderen verstandig genoeg zijn om er zelf achter te komen hoe het allemaal in elkaar zit, en de dag dat mijn schatten gewoon helemaal zelf tot de conclusie zullen komen wat voor een ongelooflijke klootzak hun vader eigenlijk is. En tot die tijd, doe ik een dag tegelijk, een aangifte tegelijk, een procedure tegelijk. Zolang tot dit dossier eindelijk zwaar genoeg is om hem eronder te begraven. Dat is de dag dat we vrij zullen zijn, of de dag dat hij mij zal vermoorden. Want dat is zijn plan als hij me niet kapot kan krijgen. En ook dat heeft hij me verteld. Als ik jullie verhalen lees krijg ik tranen in mijn ogen. Ik leef met jullie allemaal mee. Sterkte voor wat je nog te wachten staat. Ik bid voor ons allemaal. Hopelijk worden we nooit die krantenkop: 'Gezinsdrama in... slachtoffer bekend bij jeugdzorg en de politie'. Want dat is dan weer mijn persoonlijke nachtmerrie.
:: Machteloos::vrijdag 2 maart 2012 :: 10:50:55
Met tranen over mijn wangen heb ik je verhaal gelezen ik kon het haast zelf geschreven te hebben. Ik zit er nog middenin en de strijd duurt al bijna 3 jaar en heb al zeker 8 rechtzaken gehad. Ook stapels aan bewijs aangiftes en een raadsraport in het nadeel van vader en nog spreekt de rechter uit vader is gerechtigd tot omgang. Ook mijn ex zit bij een of andere club voor vaders en weet ook heel goed welke wegen en gangen hij moet gaan en manipuleert iedereen. Werkt met geen instantie mee en dreigt alleen maar, maar BJZ doet helemaal niks en ik kan het uitzoeken. Ik zal de strijd ook nooit op geven maar vraag me elke dag af waar ik de kracht nog vandaan moet halen want het lijkt soms zo hopeloos om tegen BJZ aan te boksen. Maar dan kijk ik in de ogen mijn lieve kanjers en krijg weer de kracht om door te gaan en te blijven vechten voor ze. Hij heeft net als in jouw verhaal eerst mij geprobeert kapot te maken en dat ook 8 jaar lang en toen ik me weerde waren het de kinderen heb geschreeuwd tegen hem niet mijn kinderen en ben uiteindelijk weg gevlucht bij hem en toen kwamen de verhalen mijn zoon keek porno met papa ( was toen 7 jaar) papa heeft seksuele dingen met me gedaan en mijn zoon heeft het zelfs opgeschreven omdat het voor hem zo moeilijk was om over te praten. In die 3 jaar dat ik nu weg ben is er nog niemand van bjz of welke instantie dan ook geweest die daar iets mee heeft gedaan nu is mijn zoon uit huis om hele erge dingen en men wil hem zijn vader laten zien en ik kan gewoon echt niet geloven wat hier allemaal gebeurt leef al een paar dagen in een roes en overdenk alles maar ik snap het niet waarom is alleen nog maar de vraag. Het hele BJZ is een aanfluiting en men weet totaal niet wat ze doen maar ik zal waken over mijn 4 kindjes en blijven vechten. BJZ moet zich kapot schamen voor wat ze aanrichten en ze handelen echt niet in het belang van de kinderen maar in eigen belang. Ik wens je enorm veel sterkte en kracht toe om door te gaan!
Met tranen over mijn wangen heb ik je verhaal gelezen ik kon het haast zelf geschreven te hebben. Ik zit er nog middenin en de strijd duurt al bijna 3 jaar en heb al zeker 8 rechtzaken gehad. Ook stapels aan bewijs aangiftes en een raadsraport in het nadeel van vader en nog spreekt de rechter uit vader is gerechtigd tot omgang. Ook mijn ex zit bij een of andere club voor vaders en weet ook heel goed welke wegen en gangen hij moet gaan en manipuleert iedereen. Werkt met geen instantie mee en dreigt alleen maar, maar BJZ doet helemaal niks en ik kan het uitzoeken. Ik zal de strijd ook nooit op geven maar vraag me elke dag af waar ik de kracht nog vandaan moet halen want het lijkt soms zo hopeloos om tegen BJZ aan te boksen. Maar dan kijk ik in de ogen mijn lieve kanjers en krijg weer de kracht om door te gaan en te blijven vechten voor ze. Hij heeft net als in jouw verhaal eerst mij geprobeert kapot te maken en dat ook 8 jaar lang en toen ik me weerde waren het de kinderen heb geschreeuwd tegen hem niet mijn kinderen en ben uiteindelijk weg gevlucht bij hem en toen kwamen de verhalen mijn zoon keek porno met papa ( was toen 7 jaar) papa heeft seksuele dingen met me gedaan en mijn zoon heeft het zelfs opgeschreven omdat het voor hem zo moeilijk was om over te praten. In die 3 jaar dat ik nu weg ben is er nog niemand van bjz of welke instantie dan ook geweest die daar iets mee heeft gedaan nu is mijn zoon uit huis om hele erge dingen en men wil hem zijn vader laten zien en ik kan gewoon echt niet geloven wat hier allemaal gebeurt leef al een paar dagen in een roes en overdenk alles maar ik snap het niet waarom is alleen nog maar de vraag. Het hele BJZ is een aanfluiting en men weet totaal niet wat ze doen maar ik zal waken over mijn 4 kindjes en blijven vechten. BJZ moet zich kapot schamen voor wat ze aanrichten en ze handelen echt niet in het belang van de kinderen maar in eigen belang. Ik wens je enorm veel sterkte en kracht toe om door te gaan!
:: Winx::zaterdag 5 mei 2012 :: 18:03:29
Ik dank je voor je warme gedachten. Het geeft me moed om door te gaan. Geef het niet op. Heb heel veel vertrouwen in je kinderen. Het enige wat je nu voor ze kunt doen is er voor ze zijn als ze je nodig hebben. in principe kun je het gewoonweg niet winnen van de overheid. De overheid is bepalend, en helaas oliedom. Ze doen wat ze willen. BJZ is hierin niet meer en niet minder dan een facilitator. Zolang je braaf bent en je ex gewoon de zaak laat verstieren maak je nog een heel klein kansje. Het is belangrijk om jezelf voor ogen te blijven houden dat BJZ geen hulpverlener is. Ze hebben een opdracht gekregen die de organisatie uiteindelijk gewoon geld oplevert. Heel veel geld. Daar leven ze van. Ze hebben dan ook geen enkel belang, anders dan het financiële gewin uit de situatie. Ze zijn er niet om je te helpen en ze zijn er ook niet om je kinderen te helpen. Je grootste hoop, je enige hoop eigenlijk, is dat je kinderen mentaal sterk worden en je ex de boel bij BJZ zo verknalt dat je bij de rechter een kans krijgt, een opening. Mijn kracht haal ik uit het besef dat de volwassenen, die mijn kinderen hopelijk ooit zullen zijn, terug zullen kijken naar wat hun in de kindertijd overeind heeft gehouden en hun kijk op de wereld heeft gevormd. En ik hoop oprecht dat ze dan positief aan mij zullen denken. Voor mij is er eigenlijk geen hoop, en weinig zicht op een toekomst, mijn ex wil me nog steeds vermoorden. De dreigementen nemen toe. Niemand die er iets aan kan of wil doen. De wet is hierop gewoonweg niet berekend en ik ben geen bekende Nederlander of lid van het koningshuis. Ik ben dan ook maar een gewone gemiddelde zelfstandige en werkende vrouw met zeer bijzondere kinderen. En ik ben succesvol ontsnapt uit een kwaadaardige narcistische relatie. Wrang is dat de ex inmiddels wordt toegejuicht door mensen die absoluut niet hebben begrepen dat hij wat hij zegt ook echt meent en ertoe in staat is om het uit te voeren. Ik heb een website gevonden over hoe je verder leeft na een relatie met een kwaadaardige narcist. Hoe je het te boven kunt komen en wat je voor je toekomst kunt verwachten. Ik stond versteld. Mijn leven is in gevaar en daarmee de toekomst van de kinderen. En ik, ik kan er nu alleen maar zo veel mogelijk voor ze proberen te zijn, ze uit de wind houden en ze waar mogelijk gewoon onbezorgd kind laten zijn. Ik help ze te begrijpen als ze vragen hebben en hou ze uit de strijd, koste wat kost. Maar de dreiging blijft toenemen. We zijn nu 5 jaar verder. De prijs die ik betaal is heel erg hoog. Ik moet rustig blijven en zwijgen, mag nooit ingaan op openlijke uitdagingen en nooit openlijk terugvechten, alleen via de juridische en/of civielrechtelijke weg kan ik me heel af en toe verdedigen. En daarmee ben ik inmiddels bij publieke doodsbedreiging 8, aangifte nummer 22 en rechtszaak 15. De meldingen bij de politie van bedreiging, intimidatie en alle andere voorkomende activiteiten die mij of de kinderen benadelen tel ik dan al niet meer. Dat zijn er inmiddels gewoon veel te veel. Het dossier van incidenten, bedreigingen en nare acties is inmiddels meer dan 200 pagina's dik, met details van meer dan 150 deels levensgevaarlijke incidenten en voorvallen. En het groeit nog wekelijks. Inmiddels worden ook betrokken medewerkers bij BJZ door hem met de dood bedreigd, geïntimideerd, lijfelijk aangevallen en publiekelijk, met naam en toenaam vernederd en belasterd. De voogd, in mijn opinie een erg naïeve persoon, dacht de omgang wel eens even te regelen, had dan ook, volgens eigen zeggen, heel erg veel ervaring met vechtscheidingen. Deze persoon vond me eerst maar eens een dom en onnodig angstig wicht dat niet snapte waar het over ging en toch maar los moest komen van haar ex. Wilde niet luisteren naar mijn raad en mijn ervaringen en wist het allemaal heel goed en ging eigenwijs een eigen weg. Dom, heel dom. En nu mag deze persoon, letterlijk, aan den lijve ondervinden wat ik al jaren meemaak en deze persoon is naar een paar maanden van de standaard acties al redelijk aangeslagen. En dat is dan iemand die een sterke organisatie en de rechterlijke macht achter zich heeft staan. Ik heb niemand die me de rug vrijhoudt als het allemaal te gevaarlijk en te bedreigend wordt. Ik sta hier helemaal alleen en moet rekening houden met mijn kwetsbare kinderen. Niet dat ik denk dat ik nu iets heb gewonnen of er ook maar iets is veranderd. Er zal nu wel weer een of andere andere onnozele instantie overheen gaan, die net als BJZ niet ziet dat er hier een machtsstrijd op leven en dood woedt. Een strijd waarin het enige middel voor controle over mij, n.l. de toegang tot de kinderen, de hoofdprijs is voor deze narcist, die zijn macht over mij langzaam maar zeker ziet wegglippen. Er is waarschijnlijk maar een handje vol mensen die echt snappen hoe verschrikkelijk gevaarlijk deze situatie is. En dus... wacht ik nog steeds op die krantenkop.
Ik dank je voor je warme gedachten. Het geeft me moed om door te gaan. Geef het niet op. Heb heel veel vertrouwen in je kinderen. Het enige wat je nu voor ze kunt doen is er voor ze zijn als ze je nodig hebben. in principe kun je het gewoonweg niet winnen van de overheid. De overheid is bepalend, en helaas oliedom. Ze doen wat ze willen. BJZ is hierin niet meer en niet minder dan een facilitator. Zolang je braaf bent en je ex gewoon de zaak laat verstieren maak je nog een heel klein kansje. Het is belangrijk om jezelf voor ogen te blijven houden dat BJZ geen hulpverlener is. Ze hebben een opdracht gekregen die de organisatie uiteindelijk gewoon geld oplevert. Heel veel geld. Daar leven ze van. Ze hebben dan ook geen enkel belang, anders dan het financiële gewin uit de situatie. Ze zijn er niet om je te helpen en ze zijn er ook niet om je kinderen te helpen. Je grootste hoop, je enige hoop eigenlijk, is dat je kinderen mentaal sterk worden en je ex de boel bij BJZ zo verknalt dat je bij de rechter een kans krijgt, een opening. Mijn kracht haal ik uit het besef dat de volwassenen, die mijn kinderen hopelijk ooit zullen zijn, terug zullen kijken naar wat hun in de kindertijd overeind heeft gehouden en hun kijk op de wereld heeft gevormd. En ik hoop oprecht dat ze dan positief aan mij zullen denken. Voor mij is er eigenlijk geen hoop, en weinig zicht op een toekomst, mijn ex wil me nog steeds vermoorden. De dreigementen nemen toe. Niemand die er iets aan kan of wil doen. De wet is hierop gewoonweg niet berekend en ik ben geen bekende Nederlander of lid van het koningshuis. Ik ben dan ook maar een gewone gemiddelde zelfstandige en werkende vrouw met zeer bijzondere kinderen. En ik ben succesvol ontsnapt uit een kwaadaardige narcistische relatie. Wrang is dat de ex inmiddels wordt toegejuicht door mensen die absoluut niet hebben begrepen dat hij wat hij zegt ook echt meent en ertoe in staat is om het uit te voeren. Ik heb een website gevonden over hoe je verder leeft na een relatie met een kwaadaardige narcist. Hoe je het te boven kunt komen en wat je voor je toekomst kunt verwachten. Ik stond versteld. Mijn leven is in gevaar en daarmee de toekomst van de kinderen. En ik, ik kan er nu alleen maar zo veel mogelijk voor ze proberen te zijn, ze uit de wind houden en ze waar mogelijk gewoon onbezorgd kind laten zijn. Ik help ze te begrijpen als ze vragen hebben en hou ze uit de strijd, koste wat kost. Maar de dreiging blijft toenemen. We zijn nu 5 jaar verder. De prijs die ik betaal is heel erg hoog. Ik moet rustig blijven en zwijgen, mag nooit ingaan op openlijke uitdagingen en nooit openlijk terugvechten, alleen via de juridische en/of civielrechtelijke weg kan ik me heel af en toe verdedigen. En daarmee ben ik inmiddels bij publieke doodsbedreiging 8, aangifte nummer 22 en rechtszaak 15. De meldingen bij de politie van bedreiging, intimidatie en alle andere voorkomende activiteiten die mij of de kinderen benadelen tel ik dan al niet meer. Dat zijn er inmiddels gewoon veel te veel. Het dossier van incidenten, bedreigingen en nare acties is inmiddels meer dan 200 pagina's dik, met details van meer dan 150 deels levensgevaarlijke incidenten en voorvallen. En het groeit nog wekelijks. Inmiddels worden ook betrokken medewerkers bij BJZ door hem met de dood bedreigd, geïntimideerd, lijfelijk aangevallen en publiekelijk, met naam en toenaam vernederd en belasterd. De voogd, in mijn opinie een erg naïeve persoon, dacht de omgang wel eens even te regelen, had dan ook, volgens eigen zeggen, heel erg veel ervaring met vechtscheidingen. Deze persoon vond me eerst maar eens een dom en onnodig angstig wicht dat niet snapte waar het over ging en toch maar los moest komen van haar ex. Wilde niet luisteren naar mijn raad en mijn ervaringen en wist het allemaal heel goed en ging eigenwijs een eigen weg. Dom, heel dom. En nu mag deze persoon, letterlijk, aan den lijve ondervinden wat ik al jaren meemaak en deze persoon is naar een paar maanden van de standaard acties al redelijk aangeslagen. En dat is dan iemand die een sterke organisatie en de rechterlijke macht achter zich heeft staan. Ik heb niemand die me de rug vrijhoudt als het allemaal te gevaarlijk en te bedreigend wordt. Ik sta hier helemaal alleen en moet rekening houden met mijn kwetsbare kinderen. Niet dat ik denk dat ik nu iets heb gewonnen of er ook maar iets is veranderd. Er zal nu wel weer een of andere andere onnozele instantie overheen gaan, die net als BJZ niet ziet dat er hier een machtsstrijd op leven en dood woedt. Een strijd waarin het enige middel voor controle over mij, n.l. de toegang tot de kinderen, de hoofdprijs is voor deze narcist, die zijn macht over mij langzaam maar zeker ziet wegglippen. Er is waarschijnlijk maar een handje vol mensen die echt snappen hoe verschrikkelijk gevaarlijk deze situatie is. En dus... wacht ik nog steeds op die krantenkop.
:: andersom :: maandag 20 februari 2012 :: 13:29:21permalink
Mijn kind en ik zijn mishandeld en we verblijven in de vrouwenopvang. Mijn zaak is geseponeerd omdat mn ex-man de waarheid zou spreken, maar hij is constant aan het liegen. Mijn kind is angstig voor zn vader. Het is oneerlijk tegen over ons. Er lijkt alsof er geen vrouwen- en kinderrechten meer bestaan. We worden flink gedwongen en onderdruk gezet om in contact te komen met de ex-man/vader. Nu krijg ik een gezinsvoogd en m'n kind wordt onder toezichtgesteld. Bij weigering om mee te werken heb ik begrepen dat m'n kind uit huis geplaatst zal worden. Maar uit onderzoek is gebleken dat ik mn kind goed opvoed en verzorg. Mijn kind wordt ondertoezichtgesteld met gezinsvoogd om in contact te komen met z'n vader. Kan iemand mij hierover adviseren hoe ik hiermee om moet gaan. Ik vind het lastig en ik ben bang dat het gezinsvoogd mijn kind zal dwingen om zn vader te spreken.
Mijn kind en ik zijn mishandeld en we verblijven in de vrouwenopvang. Mijn zaak is geseponeerd omdat mn ex-man de waarheid zou spreken, maar hij is constant aan het liegen. Mijn kind is angstig voor zn vader. Het is oneerlijk tegen over ons. Er lijkt alsof er geen vrouwen- en kinderrechten meer bestaan. We worden flink gedwongen en onderdruk gezet om in contact te komen met de ex-man/vader. Nu krijg ik een gezinsvoogd en m'n kind wordt onder toezichtgesteld. Bij weigering om mee te werken heb ik begrepen dat m'n kind uit huis geplaatst zal worden. Maar uit onderzoek is gebleken dat ik mn kind goed opvoed en verzorg. Mijn kind wordt ondertoezichtgesteld met gezinsvoogd om in contact te komen met z'n vader. Kan iemand mij hierover adviseren hoe ik hiermee om moet gaan. Ik vind het lastig en ik ben bang dat het gezinsvoogd mijn kind zal dwingen om zn vader te spreken.
:: ongeloof :: donderdag 16 februari 2012 :: 18:32:55permalink
Ik ben moe... De kinderbescherming is weer bezig met een vervolgonderzoek, maar ik sta met de rug tegen de muur en mijn ex man komt met alles weg... ik begin me inmiddels een waardeloze moeder te voelen, want wat ik ook doe: 't is nooit goed genoeg en voor de kinderen is het belangrijk dat ze omgang hebben met hun vader en dat hij gewoon naast mij kan gaan zitten. Sorry, maar als je op straat eenmalig met geweld te maken krijgt is er niemand die van je verwacht dat je in dezelfde ruimte zit als met de pleger, maar omdat je een ouder bent.... Als moeder heb je weer geen rechten, moet je weer volgend zijn. Hoe kan je je kind beschermen? Ik ging vanmiddag bij de raad weg om half huilend mijn zoontje naar een preventiegroep te brengen... Vingers in de oren... Ik vecht, maar de raad zei tegen mij, het gaat er niet om of ze weer naar hun vader gaan, want dat gaan ze wel, maar hoe en in welke vorm. Of ik ooit bedreigd ben... Pardon, ze vroeg of het ernstig was. Ja... maar het is niet ernstig genoeg om klem gezet te zijn met een vleesmes en bijna doodgestoken te worden. Kan je gedwongen worden tot samenwerking? Hoe kunnen ze vragen om zo'n man te vertrouwen in het belang van de kinderen? Iemand advies, ik voel me zo machteloos en na ruim 12 jaar knokken is het zo'n beetje op.
Ik ben moe... De kinderbescherming is weer bezig met een vervolgonderzoek, maar ik sta met de rug tegen de muur en mijn ex man komt met alles weg... ik begin me inmiddels een waardeloze moeder te voelen, want wat ik ook doe: 't is nooit goed genoeg en voor de kinderen is het belangrijk dat ze omgang hebben met hun vader en dat hij gewoon naast mij kan gaan zitten. Sorry, maar als je op straat eenmalig met geweld te maken krijgt is er niemand die van je verwacht dat je in dezelfde ruimte zit als met de pleger, maar omdat je een ouder bent.... Als moeder heb je weer geen rechten, moet je weer volgend zijn. Hoe kan je je kind beschermen? Ik ging vanmiddag bij de raad weg om half huilend mijn zoontje naar een preventiegroep te brengen... Vingers in de oren... Ik vecht, maar de raad zei tegen mij, het gaat er niet om of ze weer naar hun vader gaan, want dat gaan ze wel, maar hoe en in welke vorm. Of ik ooit bedreigd ben... Pardon, ze vroeg of het ernstig was. Ja... maar het is niet ernstig genoeg om klem gezet te zijn met een vleesmes en bijna doodgestoken te worden. Kan je gedwongen worden tot samenwerking? Hoe kunnen ze vragen om zo'n man te vertrouwen in het belang van de kinderen? Iemand advies, ik voel me zo machteloos en na ruim 12 jaar knokken is het zo'n beetje op.
:: ongeloof::zaterdag 24 maart 2012 :: 18:37:14
Ik reageer maar op mijn eigen verhaal. De kinderbescherming vraagt een OTs aan.... Zoveel is fout in dit land... Huiselijk geweld valt onder psychische kindermishandeling en ik mocht nadat mijn zoon met een blauw gezicht thuiskwam de omgang ook niet stopzetten... dat was fout en ook fout was dat ik had geluisterd naar de hulpverlening. Ze hebben recht op hun vader, altijd! Ik zou de gene zijn die de kinderen inwendige blauwe plekken zou bezorgen. Ik ben alleen maar in hoger beroep gegaan omdat ik toezicht wilde op de omgang... nu ben ik degene met ernstige persoonlijke en opvoedkundige problemen heeft. Een raadsvrouw die tegen instanties zegt dat er omgang is, terwijl de omgang geschorst is.... die wilde dat ik mijn vrienden beschikbaar stelde voor de omgang...dit later terug nam een raadsvrouw die letterlijk aangeeft dat ik degene ben die hard moet werken niet de vader van de kinderen, dat ze een ots wil die doorgaat tot we in dezelfde ruimte gaan overleggen.... hoezo schending van je persoonlijke integriteit?.... hoezo macht en druk uitoefenen! Ze zei niet te begrijpen waarom ik zo moeilijk doe.. ik heb meerdere keren oplossingen aagereikt... mocht niet .... kon niet... hoe maakt een systeem, zo krom in denkwijzen mensen kapot...door feitelijk aan te geven: zo erg is het niet en ach ...kids zijn zo flexibel, daar kunnen we nog wel een paar keer mee gooien....
Ik reageer maar op mijn eigen verhaal. De kinderbescherming vraagt een OTs aan.... Zoveel is fout in dit land... Huiselijk geweld valt onder psychische kindermishandeling en ik mocht nadat mijn zoon met een blauw gezicht thuiskwam de omgang ook niet stopzetten... dat was fout en ook fout was dat ik had geluisterd naar de hulpverlening. Ze hebben recht op hun vader, altijd! Ik zou de gene zijn die de kinderen inwendige blauwe plekken zou bezorgen. Ik ben alleen maar in hoger beroep gegaan omdat ik toezicht wilde op de omgang... nu ben ik degene met ernstige persoonlijke en opvoedkundige problemen heeft. Een raadsvrouw die tegen instanties zegt dat er omgang is, terwijl de omgang geschorst is.... die wilde dat ik mijn vrienden beschikbaar stelde voor de omgang...dit later terug nam een raadsvrouw die letterlijk aangeeft dat ik degene ben die hard moet werken niet de vader van de kinderen, dat ze een ots wil die doorgaat tot we in dezelfde ruimte gaan overleggen.... hoezo schending van je persoonlijke integriteit?.... hoezo macht en druk uitoefenen! Ze zei niet te begrijpen waarom ik zo moeilijk doe.. ik heb meerdere keren oplossingen aagereikt... mocht niet .... kon niet... hoe maakt een systeem, zo krom in denkwijzen mensen kapot...door feitelijk aan te geven: zo erg is het niet en ach ...kids zijn zo flexibel, daar kunnen we nog wel een paar keer mee gooien....
:: Meera :: woensdag 14 december 2011 :: 14:49:29permalink
Ik ben verbijsterd en wanhopig. Ik weet niet wat ik kan bereiken door mijn verhaal hier neer te zetten, maar denk sowieso dat het goed en noodzakelijk is dat de buitenwereld weet wat er zich afspeelt. Ik ben zwanger geraakt van een man die ik slechts een paar keer heb gezien. Van mijn zwangerschap is deze man zo in paniek geraakt dat hij agressief is geworden en liet weten nooit meer iets met mij of het kind te maken te willen hebben. Na de bevalling is hij op mijn verzoek (om toch het kindje te leren kennen) een paar keer langs geweest, na de afspraak geen agressief gedrag meer te vertonen. Hij heeft nooit willen praten, maar is enkele maanden later een rechtzaak gestart voor omgang, erkenning en gezag. Dit is 3 jaar geleden. Mijn kindje kent deze man dus helemaal niet, inmiddels heb ik door heel hard te werken een heel goed en stabiel leven opgebouwd voor ons tweeen. Af en toe moest ik naar de rechtbank wat veel spanning opleverde. De inzet is heel hoog. De veiligheid van mijn kind en ons leven staat op het spel. Inmiddels ligt deze zaak op verzoek van de rechtbank bij de Raad van kinderbescherming om te onderzoeken of omgang mogelijk is. Tijdens dit onderzoek heeft de Raad van kinderbescherming niet alleen het recht om in mijn privacy te wroeten, ook kunnen ze, als ze willen, een beschermingsonderzoek starten of ik wel in staat ben mijn kind goed op te voeden! Dus iemand die enkel de verwekker is, nooit enige verantwoording heeft genomen en destructief gedrag heeft vertoond heeft dus na jaren de macht via de rechtbank en de Raad van Kinderbescherming, het hele leven van de verzorgende ouder met enkelvoudig gezag en zonder erkenning van het kind haar hele leven om te gooien en zelfs een beschermingsonderzoek te starten naar de gezondheid van het kind! Hun advies naar de rechtbank is vernietigend. Veel feiten zijn buiten beschouwing gelatn, bv. het feit dat de verwekker en ik nooit samen zijn geweest en het kindje de verwekker helemaal niet kent, nog los van het gedrag van deze verwekker. Mijn verhaal wordt afgedaan als niet te bewijzen en dus niet relevant. Zijn verhaal wordt compleet geloofd en gebaseerd daarop is het advies van de rechtbank dat alle eisen van deze verwekker moet worden toegewezen. Dus en omgang, iedere week en opgebouwd van omgangshuis naar omgang bij hem thuis en gezag! De communicatie tussen mij en de verwekker moet zo snel mogelijk op gang gebracht worden. In het rapport staat dat enkel bij de moeder een blokkade zit die zo snel mogelijk moet worden opgeheven en wanneer zij moeite heeft met deze gang van zaken, zij maar professionele hulp moet gaan zoeken. Na dit advies ben ik ingestort en zit nu ziek thuis. Ik niet, mijn advocaat niet, niemand in mijn hele omgeving had dit verwacht of zien aankomen. Ik ben verbijsterd en heb hier geen woorden voor. Wat kan ik doen?
Ik ben verbijsterd en wanhopig. Ik weet niet wat ik kan bereiken door mijn verhaal hier neer te zetten, maar denk sowieso dat het goed en noodzakelijk is dat de buitenwereld weet wat er zich afspeelt. Ik ben zwanger geraakt van een man die ik slechts een paar keer heb gezien. Van mijn zwangerschap is deze man zo in paniek geraakt dat hij agressief is geworden en liet weten nooit meer iets met mij of het kind te maken te willen hebben. Na de bevalling is hij op mijn verzoek (om toch het kindje te leren kennen) een paar keer langs geweest, na de afspraak geen agressief gedrag meer te vertonen. Hij heeft nooit willen praten, maar is enkele maanden later een rechtzaak gestart voor omgang, erkenning en gezag. Dit is 3 jaar geleden. Mijn kindje kent deze man dus helemaal niet, inmiddels heb ik door heel hard te werken een heel goed en stabiel leven opgebouwd voor ons tweeen. Af en toe moest ik naar de rechtbank wat veel spanning opleverde. De inzet is heel hoog. De veiligheid van mijn kind en ons leven staat op het spel. Inmiddels ligt deze zaak op verzoek van de rechtbank bij de Raad van kinderbescherming om te onderzoeken of omgang mogelijk is. Tijdens dit onderzoek heeft de Raad van kinderbescherming niet alleen het recht om in mijn privacy te wroeten, ook kunnen ze, als ze willen, een beschermingsonderzoek starten of ik wel in staat ben mijn kind goed op te voeden! Dus iemand die enkel de verwekker is, nooit enige verantwoording heeft genomen en destructief gedrag heeft vertoond heeft dus na jaren de macht via de rechtbank en de Raad van Kinderbescherming, het hele leven van de verzorgende ouder met enkelvoudig gezag en zonder erkenning van het kind haar hele leven om te gooien en zelfs een beschermingsonderzoek te starten naar de gezondheid van het kind! Hun advies naar de rechtbank is vernietigend. Veel feiten zijn buiten beschouwing gelatn, bv. het feit dat de verwekker en ik nooit samen zijn geweest en het kindje de verwekker helemaal niet kent, nog los van het gedrag van deze verwekker. Mijn verhaal wordt afgedaan als niet te bewijzen en dus niet relevant. Zijn verhaal wordt compleet geloofd en gebaseerd daarop is het advies van de rechtbank dat alle eisen van deze verwekker moet worden toegewezen. Dus en omgang, iedere week en opgebouwd van omgangshuis naar omgang bij hem thuis en gezag! De communicatie tussen mij en de verwekker moet zo snel mogelijk op gang gebracht worden. In het rapport staat dat enkel bij de moeder een blokkade zit die zo snel mogelijk moet worden opgeheven en wanneer zij moeite heeft met deze gang van zaken, zij maar professionele hulp moet gaan zoeken. Na dit advies ben ik ingestort en zit nu ziek thuis. Ik niet, mijn advocaat niet, niemand in mijn hele omgeving had dit verwacht of zien aankomen. Ik ben verbijsterd en heb hier geen woorden voor. Wat kan ik doen?
:: retta::zondag 26 februari 2012 :: 15:26:03
In welke regio speelt dit? Ik heb namelijk in dezelfde periode iets dergelijks meegemaakt maar met aantoonbaar huiselijk geweld en vermoedens van sexueel misbruik. (Verklaringen van hulpverleners!) Desondanks is mijn kind grotendeels bij vader geplaatst (ik heb een uitgebreide omgangsregeling gekregen) en moet ik gedwongen psychologische hulp en orthopedagogische hulp inschakelen voor mijzelf, mijn kind mag niet geholpen worden daar dit te belastend voor hem zou kunnen zijn (contra-indicatie). De gedwongen hulp krijg ik opgelegd omdat ik een te negatief beeld schetste van vader en ik daarmee de emotionele ontwikkeling van mijn kind zou kunnen belemmeren. En als ik hier geen gehoor aan geef dat volgt er een OTS met mogelijke uithuisplaasing van mijn kind. Dit vernietigende oordeel kwam totaal onverwacht. De advocate had in al die jaren dat zij dit soort zaken deed zoiets nog nooit meegemaakt. Vandaar mijn vraag in welke regio speelde jouw zaak?
In welke regio speelt dit? Ik heb namelijk in dezelfde periode iets dergelijks meegemaakt maar met aantoonbaar huiselijk geweld en vermoedens van sexueel misbruik. (Verklaringen van hulpverleners!) Desondanks is mijn kind grotendeels bij vader geplaatst (ik heb een uitgebreide omgangsregeling gekregen) en moet ik gedwongen psychologische hulp en orthopedagogische hulp inschakelen voor mijzelf, mijn kind mag niet geholpen worden daar dit te belastend voor hem zou kunnen zijn (contra-indicatie). De gedwongen hulp krijg ik opgelegd omdat ik een te negatief beeld schetste van vader en ik daarmee de emotionele ontwikkeling van mijn kind zou kunnen belemmeren. En als ik hier geen gehoor aan geef dat volgt er een OTS met mogelijke uithuisplaasing van mijn kind. Dit vernietigende oordeel kwam totaal onverwacht. De advocate had in al die jaren dat zij dit soort zaken deed zoiets nog nooit meegemaakt. Vandaar mijn vraag in welke regio speelde jouw zaak?
:: Meera::zondag 26 februari 2012 :: 21:23:34
Hoi Retta, Dit verhaal speelt zich af in de regio Amsterdam. Ook een heel raar en verschrikkelijk verhaal wat ik bij jou lees. Het komt op een punt dat ik gewoon helemaal niet meer begrijp wat men aan het doen is. De RvK vernietigt gewoon een goed functionerend gezin en de moeder die dat allemaal in haar eentje heeft opgebouwd om haar kind een goed leven te kunnen geven en alleen gefinancierd heeft moet maar in therapie als ze dat erg vindt. Jouw verhaal is wat ik zo lees ook onbegrijpelijk. Ik werk zelf als therapeut en ik heb nog nooit zulke onzin gehoord. De RvK ziet zich nu ook als professioneel psychiatrisch team dat zonder gedegen psychologisch onderzoek en met onvoldoende/geen overleg met deskundigen weet wat het beste is voor moeder en kind en laat de vader zonder meer buiten beschouwing? Wat denk je wat een uithuisplaatsing teweegbrengt bij een kind en zonder hulp vanwege contra-indicatie? Heel veel succes!
Hoi Retta, Dit verhaal speelt zich af in de regio Amsterdam. Ook een heel raar en verschrikkelijk verhaal wat ik bij jou lees. Het komt op een punt dat ik gewoon helemaal niet meer begrijp wat men aan het doen is. De RvK vernietigt gewoon een goed functionerend gezin en de moeder die dat allemaal in haar eentje heeft opgebouwd om haar kind een goed leven te kunnen geven en alleen gefinancierd heeft moet maar in therapie als ze dat erg vindt. Jouw verhaal is wat ik zo lees ook onbegrijpelijk. Ik werk zelf als therapeut en ik heb nog nooit zulke onzin gehoord. De RvK ziet zich nu ook als professioneel psychiatrisch team dat zonder gedegen psychologisch onderzoek en met onvoldoende/geen overleg met deskundigen weet wat het beste is voor moeder en kind en laat de vader zonder meer buiten beschouwing? Wat denk je wat een uithuisplaatsing teweegbrengt bij een kind en zonder hulp vanwege contra-indicatie? Heel veel succes!
:: Sil::zaterdag 17 maart 2012 :: 20:13:11
@ Meera Heel veel sterkte, ik zou je tips willen geven, maar helaas heb ik die niet. Ik weet uit eigen ervaring hoe vreemd en grillig de RVKB werkt of kan werken. Ik sta ook te kijken van jouw verhaal... Ik kreeg na onderzoek het advies dat mijn kind 1 jaar geen omgang moest hebben met de biologische vader. De rechtbank heeft dit keihard van tafel geveegd! Niemand zag dit aankomen. De Kinderbescherming heeft uitvoerig onderzoek gedaan, en de rechter lachte om alles. En de vrouw die namens de raadsonderzoeker bij de zitting aanwezig was, die draaide helemaal mee met de rechter. Ineens was er geen probleem meer... Ik kan het nog niet geloven. Ik had een sprankje hoop dat de Kinderbescherming zag hoe alles is gegaan, en ineens is het 180 graden omgedraaid. Meneer liegt en bedriegt en bedondert de boel, en élke leugen wordt geloofd... De rechters hebben echt maar 1 visie in hun hoofd; ten koste van alles, altijd, de vader in beeld houden. Ik bid elke dag, ondanks dat ik niet gelovig ben, maar uit pure wanhoop probeer ik me vast te houden aan alles wat ik kan bedenken. Ik moet blijven hopen, hopen op een betere dag. Op de dag waar wij ons leven terug krijgen...
@ Meera Heel veel sterkte, ik zou je tips willen geven, maar helaas heb ik die niet. Ik weet uit eigen ervaring hoe vreemd en grillig de RVKB werkt of kan werken. Ik sta ook te kijken van jouw verhaal... Ik kreeg na onderzoek het advies dat mijn kind 1 jaar geen omgang moest hebben met de biologische vader. De rechtbank heeft dit keihard van tafel geveegd! Niemand zag dit aankomen. De Kinderbescherming heeft uitvoerig onderzoek gedaan, en de rechter lachte om alles. En de vrouw die namens de raadsonderzoeker bij de zitting aanwezig was, die draaide helemaal mee met de rechter. Ineens was er geen probleem meer... Ik kan het nog niet geloven. Ik had een sprankje hoop dat de Kinderbescherming zag hoe alles is gegaan, en ineens is het 180 graden omgedraaid. Meneer liegt en bedriegt en bedondert de boel, en élke leugen wordt geloofd... De rechters hebben echt maar 1 visie in hun hoofd; ten koste van alles, altijd, de vader in beeld houden. Ik bid elke dag, ondanks dat ik niet gelovig ben, maar uit pure wanhoop probeer ik me vast te houden aan alles wat ik kan bedenken. Ik moet blijven hopen, hopen op een betere dag. Op de dag waar wij ons leven terug krijgen...
:: ongeloof::zaterdag 24 maart 2012 :: 18:47:51
ik ben ook heel benieuw, want ik krijg ook straks van alles binnen een ots opgelegd, omdat ik de emotionele ontwikkeling van de kinderen zou schaden
ik ben ook heel benieuw, want ik krijg ook straks van alles binnen een ots opgelegd, omdat ik de emotionele ontwikkeling van de kinderen zou schaden
:: Meera::woensdag 13 februari 2013 :: 13:36:52
Hier een laatste reactie van mij, Meera zelf, en daarmee denk ik hoop en steun te kunnen geven voor alle vrouwen die in de positie zitten waarin ik 3 jaar heb gezeten. De situatie heb ik (hierboven) al beschreven plus als laatste het advies van de, nota bene, Raad van kinderbescherming.
Ik wil zeggen dat uiteindelijk na 3 jaar, ik deze zaak tegen het advies van de Raad van Kinderbescherming in, deze zaak heb gewonnen!
Ondanks dat er een lobby is voor mannen en tegen vrouwen, ondanks dat de eisen van mannen onder het belang van het kind worden geschaard,
ondanks adviezen van de Raad van de kinderbescherming waarin de situatie van de man niet wordt onderzocht en op het woord geloofd (terwijl hij nooit iets met het kind te maken heeft willen hebben) en de thuissituatie vrouw opeens wordt onderzocht op het goed kunnen zorgen voor het kind en haar hele verhaal in twijfel wordt getrokken, ondanks dat tegenwoordig de vrouwen wel alleen voor de kinderen mogen zorgen op alle fronten en de mannen niets hoeven te doen, plus ook agressie vertonen naar deze vrouwen en dat de wet hierover zeg dat de man dan toch hierover gezag moet krijgen, ondanks wanneer mannen aantoonbaar niet voor de kinderen kunnen en willen zorgen en toch een omgang krijgen, soms via een omgangshuis waar de vrouw, die ook alleen voor haar kinderen betaald, daarnaast ook voor moet betalen, ondanks, ondanks, ondanks...........heb ik deze zaak gewonnen!
Voor alle vrouwen in vergelijkbare situaties: houd je poot stijf, ook al is dit het laatste wat je doet in je leven, blijf voor het behoud en de gezondheid van je kind vechten.
Je ontwikkelt 2 talenten: het vermogen om te doorzien, nl dat ook in Nederland vrouwen weinig rechten hebben en steeds minder krijgen, ook al is het in andere landen als India veel erger. Je moet dus als moeder een man en/of een bedrijf achter je hebben staan, net als in andere (ontwikkelings) landen, want alleen ben je kwetsbaar en vogelvrij.
En je ontwikkelt kracht om overeind te blijven en door te gaan. Dit is wat mijns inziens de wereld nodig heeft om in stand te blijven. iemand moet voor onze kinderen vechten. Als wij vrouwen dat niet meer doen, wie dan nog wel. Wij zijn vele malen sterker dan dat we denken. Wij moeten ervoor zorgen dat kinderen en de vrouwen die daarvoor zorgen weer prioriteit zijn in de wereld en dat handel dient om dit te ondersteunen, ipv dat we kinderen en vrouwen inzetten voor economie, geld, macht en succes voor slechts een select groepje personen.
Word wakker en vecht voor wat je het meest dierbaar is; je eigen kind! En het kan!
Succes!
Hier een laatste reactie van mij, Meera zelf, en daarmee denk ik hoop en steun te kunnen geven voor alle vrouwen die in de positie zitten waarin ik 3 jaar heb gezeten. De situatie heb ik (hierboven) al beschreven plus als laatste het advies van de, nota bene, Raad van kinderbescherming.
Ik wil zeggen dat uiteindelijk na 3 jaar, ik deze zaak tegen het advies van de Raad van Kinderbescherming in, deze zaak heb gewonnen!
Ondanks dat er een lobby is voor mannen en tegen vrouwen, ondanks dat de eisen van mannen onder het belang van het kind worden geschaard,
ondanks adviezen van de Raad van de kinderbescherming waarin de situatie van de man niet wordt onderzocht en op het woord geloofd (terwijl hij nooit iets met het kind te maken heeft willen hebben) en de thuissituatie vrouw opeens wordt onderzocht op het goed kunnen zorgen voor het kind en haar hele verhaal in twijfel wordt getrokken, ondanks dat tegenwoordig de vrouwen wel alleen voor de kinderen mogen zorgen op alle fronten en de mannen niets hoeven te doen, plus ook agressie vertonen naar deze vrouwen en dat de wet hierover zeg dat de man dan toch hierover gezag moet krijgen, ondanks wanneer mannen aantoonbaar niet voor de kinderen kunnen en willen zorgen en toch een omgang krijgen, soms via een omgangshuis waar de vrouw, die ook alleen voor haar kinderen betaald, daarnaast ook voor moet betalen, ondanks, ondanks, ondanks...........heb ik deze zaak gewonnen!
Voor alle vrouwen in vergelijkbare situaties: houd je poot stijf, ook al is dit het laatste wat je doet in je leven, blijf voor het behoud en de gezondheid van je kind vechten.
Je ontwikkelt 2 talenten: het vermogen om te doorzien, nl dat ook in Nederland vrouwen weinig rechten hebben en steeds minder krijgen, ook al is het in andere landen als India veel erger. Je moet dus als moeder een man en/of een bedrijf achter je hebben staan, net als in andere (ontwikkelings) landen, want alleen ben je kwetsbaar en vogelvrij.
En je ontwikkelt kracht om overeind te blijven en door te gaan. Dit is wat mijns inziens de wereld nodig heeft om in stand te blijven. iemand moet voor onze kinderen vechten. Als wij vrouwen dat niet meer doen, wie dan nog wel. Wij zijn vele malen sterker dan dat we denken. Wij moeten ervoor zorgen dat kinderen en de vrouwen die daarvoor zorgen weer prioriteit zijn in de wereld en dat handel dient om dit te ondersteunen, ipv dat we kinderen en vrouwen inzetten voor economie, geld, macht en succes voor slechts een select groepje personen.
Word wakker en vecht voor wat je het meest dierbaar is; je eigen kind! En het kan!
Succes!
:: sharon::zondag 28 april 2013 :: 12:15:51
Hallo ik ben 16 jaar en ongewild zwanger geworden nu heb ik besloten om afstand te doen van mijn kindje mijn ouders respecteren mijn keuze en staan achter mij nu zegt rvkb dat mijn ouders deze beslissing hebben gemaakt voor mij maar dit is niet waar rvkb maakt mijn ouders nu volledig te schande en stelt een beschermingsonderzoek in. De rechtbank rechtbank heeft een curator aangestelt zei heeft veel gesprekken met mij gevoerd. deze is tot conclussie gekomen dat dit geheel mijn keuze is maar rvkb doet dit af als niet zorvkb maakt ons gezin kapot. ben heel erg boos en verdrietig
Hallo ik ben 16 jaar en ongewild zwanger geworden nu heb ik besloten om afstand te doen van mijn kindje mijn ouders respecteren mijn keuze en staan achter mij nu zegt rvkb dat mijn ouders deze beslissing hebben gemaakt voor mij maar dit is niet waar rvkb maakt mijn ouders nu volledig te schande en stelt een beschermingsonderzoek in. De rechtbank rechtbank heeft een curator aangestelt zei heeft veel gesprekken met mij gevoerd. deze is tot conclussie gekomen dat dit geheel mijn keuze is maar rvkb doet dit af als niet zorvkb maakt ons gezin kapot. ben heel erg boos en verdrietig
:: moeder van 3::donderdag 9 januari 2014 :: 13:28:41
hoi ik ben moeder van 3 kinderen in de leeftijden van 13 11 en 9 ik ben 4 jaar geleden gescheiden en woon nu met m,n huidige partner samen maar sinds een paar maand is mijn jongste dochter aan het donderen en verteld ze op school verhalen dat ik haar sla maar dat gebeurt echt niet nu loop ik hier voor bij maatschappelijk werk en die wil me thuis hulp aan smeren als ik dat weiger wil ze een melding doen bij de kinderbescherming die gaan dan onderzoeken of er sprake is van misbruik en of geweld mijn andere twee kinderen hebben nooit zulke dingen gezegt ze krijgen wel eens een tik voor de broek maar dat is niks wat moet ik hier mee aan ik weet het ff niet meer ik MOET dus gewoon mee werken aan iets wat verzonnen is als ik dat niet doe krijg ik dus de kinderbescherming en die geloven je bijna toch nooit met het gevolg dat ze mijn dochter van 9 uit huis plaatsen ?????? wij denken zelf dat ze om negatieve aandacht vraagt om mij en m,n ex en m,n huidige partner tegen elkaar op te jagen terwijl wij allemaal goed door 1 deur kunnen wie kent dit probleem nog meer en wat hebben jullie er aan gedaan.
hoi ik ben moeder van 3 kinderen in de leeftijden van 13 11 en 9 ik ben 4 jaar geleden gescheiden en woon nu met m,n huidige partner samen maar sinds een paar maand is mijn jongste dochter aan het donderen en verteld ze op school verhalen dat ik haar sla maar dat gebeurt echt niet nu loop ik hier voor bij maatschappelijk werk en die wil me thuis hulp aan smeren als ik dat weiger wil ze een melding doen bij de kinderbescherming die gaan dan onderzoeken of er sprake is van misbruik en of geweld mijn andere twee kinderen hebben nooit zulke dingen gezegt ze krijgen wel eens een tik voor de broek maar dat is niks wat moet ik hier mee aan ik weet het ff niet meer ik MOET dus gewoon mee werken aan iets wat verzonnen is als ik dat niet doe krijg ik dus de kinderbescherming en die geloven je bijna toch nooit met het gevolg dat ze mijn dochter van 9 uit huis plaatsen ?????? wij denken zelf dat ze om negatieve aandacht vraagt om mij en m,n ex en m,n huidige partner tegen elkaar op te jagen terwijl wij allemaal goed door 1 deur kunnen wie kent dit probleem nog meer en wat hebben jullie er aan gedaan.
:: huilende moeder::maandag 12 mei 2014 :: 11:46:57
Hoi Meera
Jou verhaal ken ik maar al te goed.
Ook ik ga nu al 1,5 naar de rechter omdat de verwekker mij er naar toe gesleept.Ik had het zo mooi voor elkaar allemaal.Tot dat hij kwam opduiken. Hoe kan dat nou zo maar ? Als moeder sta je zo machteloos . Mijn zoontje van 4 jaar kent hem niet eens en vraagt er ook niet naar. Maar alle instanties beweren anders . Rechters staan aan zijn kant. Geloven zijn verhaal. Hij mag liegen en bedriegen en onder tussen word ik afgeschilderd als een overbezorgde overspannen moeder. Ik moet buigen en het ONS traject in en mijn zoon moet zijn vader ontmoeten onder begeleiding. Ik heb nog een dochter van 12 die hier ook onder lijd. Zij is wel van een andere vader , maar laat haar tenminste met rust. Wat moet ik nou? Heb je tips behalve sterk zijn? Kan ik het echt winnen door koppig te blijven zoals hun dat zeggen? MVG van mij
Hoi Meera
Jou verhaal ken ik maar al te goed.
Ook ik ga nu al 1,5 naar de rechter omdat de verwekker mij er naar toe gesleept.Ik had het zo mooi voor elkaar allemaal.Tot dat hij kwam opduiken. Hoe kan dat nou zo maar ? Als moeder sta je zo machteloos . Mijn zoontje van 4 jaar kent hem niet eens en vraagt er ook niet naar. Maar alle instanties beweren anders . Rechters staan aan zijn kant. Geloven zijn verhaal. Hij mag liegen en bedriegen en onder tussen word ik afgeschilderd als een overbezorgde overspannen moeder. Ik moet buigen en het ONS traject in en mijn zoon moet zijn vader ontmoeten onder begeleiding. Ik heb nog een dochter van 12 die hier ook onder lijd. Zij is wel van een andere vader , maar laat haar tenminste met rust. Wat moet ik nou? Heb je tips behalve sterk zijn? Kan ik het echt winnen door koppig te blijven zoals hun dat zeggen? MVG van mij
:: oma :: woensdag 30 november 2011 :: 19:02:55permalink
Ik kan mij zo voorstellen hoe machteloos jullie zijn en hoe jullie je voelen. Onze dochter zit in een soortgelijke situatie.Toen ze haar ex leerde kennen was hij zo lief en aardig overstelpte haar met cadeau's het kon niet op. Al gauw liet hij weten een kindje met haar te willen en onze dochter trapte hierin. Toen begon de ellende. Ze kenden elkaar nog maar een half jaar hij dronk erg veel en gebruikte drugs en had heel veel schulden. Toen onze dochter zwanger was schopte hij haar op de grond in haar buik en rug trok haar met haar haren door de kamer. Eenmaal toen het kindje geboren was en het huilde deed hij zijn hand op zijn neus en mondje om het huilen te stoppen hij kon daar niet tegen. Om een erg lang verhaal kort te maken is hij toen die kleine een half jaar oud was weggegaan. Toen begonnen de dreigementen via telefoon en de deur intrappen. Hij is erg agressief en heeft al een aantal malen vastgezeten voor geweldsmisdrijven. Onze dochter is doodsbang voor hem. Maar nu wil hij een omgangsregeling. De kinderbescherming heeft als advies omgangshuis gegeven en dit is door de rechter overgenomen. Dan denk ik als zeer bezorgde oma deze vader en zo veel vaders zoals hij hebben hun rechten toch al verspeeld? Maar nee hoor, een vader heeft rechten. Wordt hier dan niet meer in het belang van het kind gekeken? Nee, hier wordt naar de vader en zijn rechten gekeken! Waar gaan we naar toe in Nederland? Waar staat KINDERBESCHERMING voor? Je moet hier toch de kinderen beschermen? Nee hoor eerst moet je je kind meegeven in het hol van de leeuw gooien en dan met een trauma voor heel zijn leven terug krijgen. Nou dan zijn ze goed bezig hoor! Dan is het leed al geschied en kan je het nooit meer goedmaken. Die kinderen zijn toch geen proefkonijnen? Hoeveel fouten maken ze nog bij de kinderbescherming? Ik zeg tegen onze dochter geef je kind niet mee, je eigen gevoel is goed. Allemaal sterkte in jullie gevecht ik leef met jullie allemaal mee. Groetjes een zeer bezorgde oma
Ik kan mij zo voorstellen hoe machteloos jullie zijn en hoe jullie je voelen. Onze dochter zit in een soortgelijke situatie.Toen ze haar ex leerde kennen was hij zo lief en aardig overstelpte haar met cadeau's het kon niet op. Al gauw liet hij weten een kindje met haar te willen en onze dochter trapte hierin. Toen begon de ellende. Ze kenden elkaar nog maar een half jaar hij dronk erg veel en gebruikte drugs en had heel veel schulden. Toen onze dochter zwanger was schopte hij haar op de grond in haar buik en rug trok haar met haar haren door de kamer. Eenmaal toen het kindje geboren was en het huilde deed hij zijn hand op zijn neus en mondje om het huilen te stoppen hij kon daar niet tegen. Om een erg lang verhaal kort te maken is hij toen die kleine een half jaar oud was weggegaan. Toen begonnen de dreigementen via telefoon en de deur intrappen. Hij is erg agressief en heeft al een aantal malen vastgezeten voor geweldsmisdrijven. Onze dochter is doodsbang voor hem. Maar nu wil hij een omgangsregeling. De kinderbescherming heeft als advies omgangshuis gegeven en dit is door de rechter overgenomen. Dan denk ik als zeer bezorgde oma deze vader en zo veel vaders zoals hij hebben hun rechten toch al verspeeld? Maar nee hoor, een vader heeft rechten. Wordt hier dan niet meer in het belang van het kind gekeken? Nee, hier wordt naar de vader en zijn rechten gekeken! Waar gaan we naar toe in Nederland? Waar staat KINDERBESCHERMING voor? Je moet hier toch de kinderen beschermen? Nee hoor eerst moet je je kind meegeven in het hol van de leeuw gooien en dan met een trauma voor heel zijn leven terug krijgen. Nou dan zijn ze goed bezig hoor! Dan is het leed al geschied en kan je het nooit meer goedmaken. Die kinderen zijn toch geen proefkonijnen? Hoeveel fouten maken ze nog bij de kinderbescherming? Ik zeg tegen onze dochter geef je kind niet mee, je eigen gevoel is goed. Allemaal sterkte in jullie gevecht ik leef met jullie allemaal mee. Groetjes een zeer bezorgde oma
:: Evy :: zaterdag 19 november 2011 :: 10:42:45permalink
Ik ben echt radeloos. Tijdens mijn zwangerschap heb ik de relatie verbroken. Dit komt hoofdzakelijk, omdat hij mij heel duidelijk had gemaakt dat hij nog niet klaar was voor kinderen. En dat ik het kind maar weg moest halen, omdat ik "volgens hem" te labiel was om een kind te nemen. Ja, zo zag onze relatie eruit. Maar ik had een hele sterke kinderwens. Deze was al in het begin van onze relatie en daarom zette ik mijn zwangerschap door. Alleen maakte ik een grote fout. Ik liet een deur open, zodat hij toch een vorm van contact met mijn kind kon hebben. Want in die tijd, dacht ik werkelijk dat ik in het belang van mijn kind handelde, dat mijn kind toch zijn vader zou moeten leren kennen. Maar na de geboorte van mijn kind had hij een nieuw machtmiddel gevonden om mij te manipuleren en te controleren. Als ik niet doe wat hij wil dan gaat hij eisen dat hij 50% van de zorg van mijn kind gaat krijgen. Dit betekent, dat mijn kind 50% van de tijd bij hem moet zijn en dat hij overal mee in kan beslissen en dat ik iedere dag hem moet vertellen wat we samen doen. Ik moet zelf verslag geven over met wie ik leef en hoe ik mijn werkdagen moet indelen. Hij heeft gelukkig geen gezag en erkenning heb ik hem ook niet vrijwillig gegeven. Maar blijkbaar kan hij die dingen toch zomaar verkrijgen zonder mijn toestemming en dan kan hij dus co-ouderschap eisen. Eigenlijk is de huidige wetgeving nu zo, dat een spermadonor die claimt de biologische vader te zijn van jouw kind, zomaar erkenning, gezag en daarna co-ouderschap kan krijgen. Sterker nog, de huidige wetgeving is zo dat een verkrachter waarbij geen aanklacht is ingediend erkenning, gezag en co-ouderschap over jouw kind kan krijgen. Hij hoeft alleen maar te claimen dat hij de biologische vader is van het kind. Dat jij voorheen geen huwelijk, samenlevingscontract, niet heb samengewoond of een relatie heb gehad, doet helemaal niet ter zake. Deze persoon kan zijn rechten gewoon claimen en jij moet maar toekijken en toestemmen. Dit kan toch niet de bedoeling zijn geweest van deze wet. Waar blijft het belang van het kind hierin?
Ik ben echt radeloos. Tijdens mijn zwangerschap heb ik de relatie verbroken. Dit komt hoofdzakelijk, omdat hij mij heel duidelijk had gemaakt dat hij nog niet klaar was voor kinderen. En dat ik het kind maar weg moest halen, omdat ik "volgens hem" te labiel was om een kind te nemen. Ja, zo zag onze relatie eruit. Maar ik had een hele sterke kinderwens. Deze was al in het begin van onze relatie en daarom zette ik mijn zwangerschap door. Alleen maakte ik een grote fout. Ik liet een deur open, zodat hij toch een vorm van contact met mijn kind kon hebben. Want in die tijd, dacht ik werkelijk dat ik in het belang van mijn kind handelde, dat mijn kind toch zijn vader zou moeten leren kennen. Maar na de geboorte van mijn kind had hij een nieuw machtmiddel gevonden om mij te manipuleren en te controleren. Als ik niet doe wat hij wil dan gaat hij eisen dat hij 50% van de zorg van mijn kind gaat krijgen. Dit betekent, dat mijn kind 50% van de tijd bij hem moet zijn en dat hij overal mee in kan beslissen en dat ik iedere dag hem moet vertellen wat we samen doen. Ik moet zelf verslag geven over met wie ik leef en hoe ik mijn werkdagen moet indelen. Hij heeft gelukkig geen gezag en erkenning heb ik hem ook niet vrijwillig gegeven. Maar blijkbaar kan hij die dingen toch zomaar verkrijgen zonder mijn toestemming en dan kan hij dus co-ouderschap eisen. Eigenlijk is de huidige wetgeving nu zo, dat een spermadonor die claimt de biologische vader te zijn van jouw kind, zomaar erkenning, gezag en daarna co-ouderschap kan krijgen. Sterker nog, de huidige wetgeving is zo dat een verkrachter waarbij geen aanklacht is ingediend erkenning, gezag en co-ouderschap over jouw kind kan krijgen. Hij hoeft alleen maar te claimen dat hij de biologische vader is van het kind. Dat jij voorheen geen huwelijk, samenlevingscontract, niet heb samengewoond of een relatie heb gehad, doet helemaal niet ter zake. Deze persoon kan zijn rechten gewoon claimen en jij moet maar toekijken en toestemmen. Dit kan toch niet de bedoeling zijn geweest van deze wet. Waar blijft het belang van het kind hierin?
:: verbijstering :: woensdag 7 september 2011 :: 22:19:48permalink
Lotgenoten! Met ontzetting en totale verbijstering lees ik al de hele avond jullie verhalen. Per toeval kwam ik op deze site terecht toen ik bij google informatie zocht over het "klemcriterium". Ikzelf ben ook al vanaf 2006 aan het procederen. Mijn ex komt uit west-afrika en voldoet qua beschrijving aan al die mannen die hier de revue zijn gepasseerd (onbetrouwbaar, gewelddadig, narcist, psychopaat, mr jekil and mr hyde, en ga zo maar door). En allemaal zijn wij in eerste instantie uit pure liefde in deze neprelaties beland vol oplichterij en helaas lichamelijk danwel geestelijk geweld naar zowel de moeders als de kinderen. En allemaal worden wij afgeschilderd door zowel onze eigen advocaten, rechters en medewerkers van instanties waarvan je verwacht dat ze in ieder geval voor de kinderen opkomen, als vrouwen die dom zijn, verbitterd, wraak willen nemen op onze ex en tot overmaat van ramp het (lees: de hel) tenslotte over ons zelf hebben afgeroepen. Ik ben zelf hoogopgeleid, niet op mijn mondje gevallen en dat wordt dus niet in dank afgenomen wanneer je voor de veiligheid en bescherming van je eigen kinderen knokt. Het is inderdaad diep en diep treurig. Ik heb 3 jaar geleden contact gehad met IKO (Internationale Kinder Ontvoering). Dit is een instituut dat hoort bij het Ministerie van Justitie. Er werkte destijds professionele mensen die ons probleem in kaart wilde brengen (kinderontvoering met name door vaders die uit landen komen waarmee Nederland geen Haags kinderontvoeringsverdrag heeft gesloten). Er werd een risico-analyse gemaakt. Hieruit kwam naar voren dat de vader van mijn kinderen een reeel gevaar is voor mijn kinderen om ze naar het buitenland mee te nemen. De persoon in kwestie van IKO adviseerde mij om met spoed deze bevindingen door mijn toenmalige advocaat in te brengen in de rechtszaak. Dit werd geweigerd. Gelukkig heb ik nu een derde advocaat gevonden die bereid is mij bij te staan (de meesten bedankten voor de eer want ze hadden geen zin om het inmiddels ellenlange dossier door te worstelen of omdat nu ik financieel leeggeprocedeerd ben in 6 jaar hun schoorsteen moet roken - ze verdienen niets aan mijn zaak - mijn schoorsteen hoeft kennelijk niet te roken). Want 1 dreigemen van mijn ex is inmiddels gelukt: ik maak je helemaal kapot en niet alleen financieel waren zijn woorden. Ik ben nog net niet dood. Maar mijn kinderen hebben regelmatig nachtmerries dat ik door mijn ex wordt vermoord. Ach, het is toch in het belang van de kinderen dat zij een beeld vormen van hun vader en zich kunnen identificeren met hem? Wie leeft er nu niet in de realiteit? Onze roze bril is al lang geleden aan diggelen geslagen (letterlijk!). Ik sluit me aan bij iedereen die zich voor ons sterk wil maken. Dat er met spoed wat moet gebeuren is duidelijk. En wel zo snel mogelijk. Sterkte allemaal. Mijn vertrouwen in het rechtsysteem is vanavond naar walhalla verdwenen. TREURIG.
Lotgenoten! Met ontzetting en totale verbijstering lees ik al de hele avond jullie verhalen. Per toeval kwam ik op deze site terecht toen ik bij google informatie zocht over het "klemcriterium". Ikzelf ben ook al vanaf 2006 aan het procederen. Mijn ex komt uit west-afrika en voldoet qua beschrijving aan al die mannen die hier de revue zijn gepasseerd (onbetrouwbaar, gewelddadig, narcist, psychopaat, mr jekil and mr hyde, en ga zo maar door). En allemaal zijn wij in eerste instantie uit pure liefde in deze neprelaties beland vol oplichterij en helaas lichamelijk danwel geestelijk geweld naar zowel de moeders als de kinderen. En allemaal worden wij afgeschilderd door zowel onze eigen advocaten, rechters en medewerkers van instanties waarvan je verwacht dat ze in ieder geval voor de kinderen opkomen, als vrouwen die dom zijn, verbitterd, wraak willen nemen op onze ex en tot overmaat van ramp het (lees: de hel) tenslotte over ons zelf hebben afgeroepen. Ik ben zelf hoogopgeleid, niet op mijn mondje gevallen en dat wordt dus niet in dank afgenomen wanneer je voor de veiligheid en bescherming van je eigen kinderen knokt. Het is inderdaad diep en diep treurig. Ik heb 3 jaar geleden contact gehad met IKO (Internationale Kinder Ontvoering). Dit is een instituut dat hoort bij het Ministerie van Justitie. Er werkte destijds professionele mensen die ons probleem in kaart wilde brengen (kinderontvoering met name door vaders die uit landen komen waarmee Nederland geen Haags kinderontvoeringsverdrag heeft gesloten). Er werd een risico-analyse gemaakt. Hieruit kwam naar voren dat de vader van mijn kinderen een reeel gevaar is voor mijn kinderen om ze naar het buitenland mee te nemen. De persoon in kwestie van IKO adviseerde mij om met spoed deze bevindingen door mijn toenmalige advocaat in te brengen in de rechtszaak. Dit werd geweigerd. Gelukkig heb ik nu een derde advocaat gevonden die bereid is mij bij te staan (de meesten bedankten voor de eer want ze hadden geen zin om het inmiddels ellenlange dossier door te worstelen of omdat nu ik financieel leeggeprocedeerd ben in 6 jaar hun schoorsteen moet roken - ze verdienen niets aan mijn zaak - mijn schoorsteen hoeft kennelijk niet te roken). Want 1 dreigemen van mijn ex is inmiddels gelukt: ik maak je helemaal kapot en niet alleen financieel waren zijn woorden. Ik ben nog net niet dood. Maar mijn kinderen hebben regelmatig nachtmerries dat ik door mijn ex wordt vermoord. Ach, het is toch in het belang van de kinderen dat zij een beeld vormen van hun vader en zich kunnen identificeren met hem? Wie leeft er nu niet in de realiteit? Onze roze bril is al lang geleden aan diggelen geslagen (letterlijk!). Ik sluit me aan bij iedereen die zich voor ons sterk wil maken. Dat er met spoed wat moet gebeuren is duidelijk. En wel zo snel mogelijk. Sterkte allemaal. Mijn vertrouwen in het rechtsysteem is vanavond naar walhalla verdwenen. TREURIG.
:: bange moeder :: donderdag 18 augustus 2011 :: 01:05:10permalink
Ik heb 5 jaar een relatie gehad waarbij als ik iets verkeerd zei de grootste ruzie kreeg. Een tijdje ging het goed en besloten we een kleintje te nemen. Tijdens mijn zwangerschap kregen we ruzie en ik kreeg verbaal heel veel naar me toegesmeten zoals "je laat maar abortus plegen" of "ik haal het er zelf uit" terwijl hij met een mes voor me stond. M'n ouders en bekenden waren voor een deel al gewist uit mijn leven. Hij probeerde me te manipuleren. Na de geboorte ging mijn ex op een dag helemaal uit zijn dak. Hij trok mij aan m'n haren van de achterdeur naar de voordeur. Hij pakte een ijzeren stang waarmee hij heel hard op mijn benen sloeg. Ik wilde niet de deur uit omdat mijn dochtertje van 3 maanden in de box lag. We kregen steds meer ruzie ik kon er niet meer tegen en heb me spullen en m'n kleine gepakt en ben weggegaan. Hij weet niet waar ik zit en valt me elke dag lastig met vragen. Hij heeft aangifte gedaan bij de politie, omdat hij vindt dat ik zonder reden ben weggegaan en hij heeft geëist dat ik mijn kleine binnen 24 uur terug brengen. Ik heb nu een advokaat ingeschakeld. Mijn ex partner heeft wel recht om zijn dochtertje te zien omdat hij haar erkend heeft? ik ben bang dat ik haar verlies en dat hij met haar weggaat. Wat kan ik doen?
Ik heb 5 jaar een relatie gehad waarbij als ik iets verkeerd zei de grootste ruzie kreeg. Een tijdje ging het goed en besloten we een kleintje te nemen. Tijdens mijn zwangerschap kregen we ruzie en ik kreeg verbaal heel veel naar me toegesmeten zoals "je laat maar abortus plegen" of "ik haal het er zelf uit" terwijl hij met een mes voor me stond. M'n ouders en bekenden waren voor een deel al gewist uit mijn leven. Hij probeerde me te manipuleren. Na de geboorte ging mijn ex op een dag helemaal uit zijn dak. Hij trok mij aan m'n haren van de achterdeur naar de voordeur. Hij pakte een ijzeren stang waarmee hij heel hard op mijn benen sloeg. Ik wilde niet de deur uit omdat mijn dochtertje van 3 maanden in de box lag. We kregen steds meer ruzie ik kon er niet meer tegen en heb me spullen en m'n kleine gepakt en ben weggegaan. Hij weet niet waar ik zit en valt me elke dag lastig met vragen. Hij heeft aangifte gedaan bij de politie, omdat hij vindt dat ik zonder reden ben weggegaan en hij heeft geëist dat ik mijn kleine binnen 24 uur terug brengen. Ik heb nu een advokaat ingeschakeld. Mijn ex partner heeft wel recht om zijn dochtertje te zien omdat hij haar erkend heeft? ik ben bang dat ik haar verlies en dat hij met haar weggaat. Wat kan ik doen?
:: mamma::woensdag 5 oktober 2011 :: 20:09:33
Maureen Setiaman van Valuas Advocaten in Venlo is erg goed! En nee, erkenning is geen recht maar een plicht (voor je ex om het zorgen voor je kind)
Maureen Setiaman van Valuas Advocaten in Venlo is erg goed! En nee, erkenning is geen recht maar een plicht (voor je ex om het zorgen voor je kind)
:: Frederika :: dinsdag 2 augustus 2011 :: 18:17:57permalink
Ik ben nu bijna 4 jaar geleden verkracht door (in die tijd) mijn vriend. We hadden dezelfde vrienden zo hebben we elkaar ook leren kennen. Ik vond hem in het begin helemaal niks en had met een vriendin een afspraak gemaakt dat als hij een auto had of kon rijden ik best wel een keertje met hem wat wilde gaan drinken. Na een lange tijd kregen we een relatie maar om elke hoek kwamen er alleen maar problemen. Mijn vriend ging steeds vreemd. Begon met drugs en wat begon bij 1x in de maand, werd 1x in de week en liep uiteindelijk uit op 5x op een dag. Ook het gedrag van mijn vriend begon steeds meer te veranderen. Van heel lief, naar obsessief jaloers. Hij controleerde mij op alles, echt alles! Had een vriend van mij een bericht gestuurd kreeg ik de volle laag. Hij schold mij vaak uit voor hoer en slet. Stelde eisen dat ik geen contact meer met hun mocht hebben. Gek genoeg luisterde ik in die tijd ook nog naar hem. Zo sloop het er steeds meer in dat ik niemand meer had. Op dat moment als hij het ergens niet mee eens was wat ik deed dan werd hij agressief en had ik vaak kneuzingen en andere letsels maar elke keer als ik nog niet helemaal bij was en er moest een ambulance bij komen zei hij dat ik een epileptische aanval had gekregen. Waardoor er nooit wat geregistreerd is. Toen ik wat meer haar op mijn tanden kreeg wist hij dat ook gelijk weer onder de duim te houden. Hij vond mij lelijk, dik, vroeg zich af wat hij in godsnaam bij mij deed ga zo maar door. Ik kreeg op een avond iets van hem te drinken in een cafe en dronk het op en wat voor mij enkele seconden later leek te zijn begonnen de muren op mij af te komen. De kamer werd waziger en ik raakte in paniek. Ik ben naar boven naar het toilet gerend waar de toilet juffrouw mij nog probeerde tegen te houden. Ik duwde haar opzij en deed mijn vinger achter in mijn keel. Dit gaf niet het resultaat wat ik hoopte. Ik kan mij niet herinneren hoe ik de kroeg ben uitgekomen of hoe ik uberhaupt thuis ben gekomen. Het enige wat ik nog weet is dat hij bovenop mij lag en zei; dit krijg je nou als je steeds NEE zegt. Daarna ben ik weer weg gevallen. Volgende dag kon ik het zelf niet geloven wat er gebeurd was. Ik vertelde hem wat ik dacht dat er gebeurt was en hij vertelde mij dat ik het mij allemaal had ingebeeld. Wel dat ik raar deed die avond maar dat hij mij uiteindelijk op bed had gekregen. Ik geloofde hem en ik denk ergens in mijn onderbewuste wilde ik het ook niet geloven. De relatie ging op dezelfde voet door. Vaak met vriendinnen gesprekken gehad maar iedereen zat bijna in hetzelfde schuitje als ik. Dus was het eigenlijk normaal (wat heel raar klinkt). 4 maanden later werd ik ziek en kreeg ik veel aanvallen. Ik ging naar de dokter en ik bleek zwanger te zijn. Ik kon het niet geloven! Op dat moment woonde mijn vriend bij mij en mijn ouders in. We zatten op mijn kamer. Ik had niemand iets vertelt. Opeens kwam mijn moeder de kamer binnen en feliciteerde mij met de zwangerschap. Mijn vriend zat naast mij en reageerde niet. Ik was heeeeeeeeeeel boos op mijn moeder maar ik kon haar niet vertellen hoe het was gegaan. Ik schaamde mij en kon het zelf niet bevatten. De maanden daarop volgend waren een hel. Mijn vriend was heel boos, want omdat hij bij al zijn vrienden aan het klagen was dat wij nooit sex hadden en ik opeens 4 maanden zwanger was. Moest het wel van een ander zijn. Hij haatte mij, Ik was een hoer, een slet ga zo maar door. Elke dag weer probeerde ik hem ervan te overtuigen dat ik niet was vreemdgegaan maar ik snapte er zelf ook niks van. Ik ben nooit bij deze jongen weg gegaan. Ik hoopte zelfs dat hij net zoveel van mijn kindje zou houden als ik deed. Daarom heb ik hem het kindje laten erkennen. WAT DE GROOTSTE FOUT VAN MIJN HELE LEVEN IS! Nadat ik 10 maanden met hem heb samengewoond moest ik wel weg gaan. Hij was zooo agressief maar ook wegens mijn dochter. Ik heb nooit aangifte gedaan, alleen maar omdat ik zelf zo bang was. Vanaf die tijd moest ik van onderhuur naar onderhuur. Ik kon nergens voor vast wonen want mijn ex en zijn vrienden bedreigden mij met de dood. Een vriend van mij ex maakte mij steeds duidelijk dat hij bij een schietvereniging zat dus ook wist hoe hij met een wapen moest omgaan en buiten dat had hij er 1 in zijn kluis liggen. Ik werd gestalkt ga zo maar door. Uiteindelijk ben ik naar hulpverenigingen gegaan maar veel mensen wilden of konden mij niet helpen. Ik ben daarvoor al naar het blijf van mijn lijf huis gegaan maar daar kan je ook alleen maar praten. Meeste huizen zitten vol en de huizen die wel plek hebben kan je niet met een kind naartoe. Nu zit ik al 2 jaar in lopende rechtzaken tegen mij ex. Sinds hij een vriendin heeft wilt hij opeens zijn dochter zien. In het begin had ik nog hoop, maar door dat de wet zo veranderd is in de afgelopen jaren, heb je als moeder geen poot om op te staan, want wat hij bij de vrouw doet/deed hoeft hem nog geen slechte vader te maken. Ook site's zoals sos vaders heel goed voor de echte vader die onrecht wordt aangedaan maar ook andere mensen halen informatie van die site. Door in een rechtzaal te schreeuwen dat je geen recht heb als man en dat je door je vrouw wordt zwart gemaakt. Ben je als vrouw al klaar. Ik probeer mijn dochter te beschermen want als we nu naar de omgangsmomenten gaan dan probeert hij haar te manipuleren en nog meer, maar pas als het leed geschied is kan ik een rechtzaak tegen hem beginnen. Nu nog ook al ben ik met mijn kind bij hem geweest zegt hij steeds dat ik niet kom. We zitten nu bij de zoveelste rechtzaak en de rechter dacht er al over na om een dwangsom op te leggen. Ik kan niks bewijzen en heb een advocaat die mij ergens in het diepe laat zweven. Goede advocaten kosten veel geld en als 23 jarige heb ik dat geld niet. Ook wil ik graag een DNA test laten doen maar ook dat kost 1500 euro. Dat wil ik omdat ik tot op de dag van vandaag nog steeds niet weet wat en wie er bij waren. IK HEB ECHT EEN PROBLEEM, IK WEET OP HET MOMENT NIET WAAR IK GOED AAN DOE OM MIJN KIND TE KUNNEN BESCHERMEN.
Ik ben nu bijna 4 jaar geleden verkracht door (in die tijd) mijn vriend. We hadden dezelfde vrienden zo hebben we elkaar ook leren kennen. Ik vond hem in het begin helemaal niks en had met een vriendin een afspraak gemaakt dat als hij een auto had of kon rijden ik best wel een keertje met hem wat wilde gaan drinken. Na een lange tijd kregen we een relatie maar om elke hoek kwamen er alleen maar problemen. Mijn vriend ging steeds vreemd. Begon met drugs en wat begon bij 1x in de maand, werd 1x in de week en liep uiteindelijk uit op 5x op een dag. Ook het gedrag van mijn vriend begon steeds meer te veranderen. Van heel lief, naar obsessief jaloers. Hij controleerde mij op alles, echt alles! Had een vriend van mij een bericht gestuurd kreeg ik de volle laag. Hij schold mij vaak uit voor hoer en slet. Stelde eisen dat ik geen contact meer met hun mocht hebben. Gek genoeg luisterde ik in die tijd ook nog naar hem. Zo sloop het er steeds meer in dat ik niemand meer had. Op dat moment als hij het ergens niet mee eens was wat ik deed dan werd hij agressief en had ik vaak kneuzingen en andere letsels maar elke keer als ik nog niet helemaal bij was en er moest een ambulance bij komen zei hij dat ik een epileptische aanval had gekregen. Waardoor er nooit wat geregistreerd is. Toen ik wat meer haar op mijn tanden kreeg wist hij dat ook gelijk weer onder de duim te houden. Hij vond mij lelijk, dik, vroeg zich af wat hij in godsnaam bij mij deed ga zo maar door. Ik kreeg op een avond iets van hem te drinken in een cafe en dronk het op en wat voor mij enkele seconden later leek te zijn begonnen de muren op mij af te komen. De kamer werd waziger en ik raakte in paniek. Ik ben naar boven naar het toilet gerend waar de toilet juffrouw mij nog probeerde tegen te houden. Ik duwde haar opzij en deed mijn vinger achter in mijn keel. Dit gaf niet het resultaat wat ik hoopte. Ik kan mij niet herinneren hoe ik de kroeg ben uitgekomen of hoe ik uberhaupt thuis ben gekomen. Het enige wat ik nog weet is dat hij bovenop mij lag en zei; dit krijg je nou als je steeds NEE zegt. Daarna ben ik weer weg gevallen. Volgende dag kon ik het zelf niet geloven wat er gebeurd was. Ik vertelde hem wat ik dacht dat er gebeurt was en hij vertelde mij dat ik het mij allemaal had ingebeeld. Wel dat ik raar deed die avond maar dat hij mij uiteindelijk op bed had gekregen. Ik geloofde hem en ik denk ergens in mijn onderbewuste wilde ik het ook niet geloven. De relatie ging op dezelfde voet door. Vaak met vriendinnen gesprekken gehad maar iedereen zat bijna in hetzelfde schuitje als ik. Dus was het eigenlijk normaal (wat heel raar klinkt). 4 maanden later werd ik ziek en kreeg ik veel aanvallen. Ik ging naar de dokter en ik bleek zwanger te zijn. Ik kon het niet geloven! Op dat moment woonde mijn vriend bij mij en mijn ouders in. We zatten op mijn kamer. Ik had niemand iets vertelt. Opeens kwam mijn moeder de kamer binnen en feliciteerde mij met de zwangerschap. Mijn vriend zat naast mij en reageerde niet. Ik was heeeeeeeeeeel boos op mijn moeder maar ik kon haar niet vertellen hoe het was gegaan. Ik schaamde mij en kon het zelf niet bevatten. De maanden daarop volgend waren een hel. Mijn vriend was heel boos, want omdat hij bij al zijn vrienden aan het klagen was dat wij nooit sex hadden en ik opeens 4 maanden zwanger was. Moest het wel van een ander zijn. Hij haatte mij, Ik was een hoer, een slet ga zo maar door. Elke dag weer probeerde ik hem ervan te overtuigen dat ik niet was vreemdgegaan maar ik snapte er zelf ook niks van. Ik ben nooit bij deze jongen weg gegaan. Ik hoopte zelfs dat hij net zoveel van mijn kindje zou houden als ik deed. Daarom heb ik hem het kindje laten erkennen. WAT DE GROOTSTE FOUT VAN MIJN HELE LEVEN IS! Nadat ik 10 maanden met hem heb samengewoond moest ik wel weg gaan. Hij was zooo agressief maar ook wegens mijn dochter. Ik heb nooit aangifte gedaan, alleen maar omdat ik zelf zo bang was. Vanaf die tijd moest ik van onderhuur naar onderhuur. Ik kon nergens voor vast wonen want mijn ex en zijn vrienden bedreigden mij met de dood. Een vriend van mij ex maakte mij steeds duidelijk dat hij bij een schietvereniging zat dus ook wist hoe hij met een wapen moest omgaan en buiten dat had hij er 1 in zijn kluis liggen. Ik werd gestalkt ga zo maar door. Uiteindelijk ben ik naar hulpverenigingen gegaan maar veel mensen wilden of konden mij niet helpen. Ik ben daarvoor al naar het blijf van mijn lijf huis gegaan maar daar kan je ook alleen maar praten. Meeste huizen zitten vol en de huizen die wel plek hebben kan je niet met een kind naartoe. Nu zit ik al 2 jaar in lopende rechtzaken tegen mij ex. Sinds hij een vriendin heeft wilt hij opeens zijn dochter zien. In het begin had ik nog hoop, maar door dat de wet zo veranderd is in de afgelopen jaren, heb je als moeder geen poot om op te staan, want wat hij bij de vrouw doet/deed hoeft hem nog geen slechte vader te maken. Ook site's zoals sos vaders heel goed voor de echte vader die onrecht wordt aangedaan maar ook andere mensen halen informatie van die site. Door in een rechtzaal te schreeuwen dat je geen recht heb als man en dat je door je vrouw wordt zwart gemaakt. Ben je als vrouw al klaar. Ik probeer mijn dochter te beschermen want als we nu naar de omgangsmomenten gaan dan probeert hij haar te manipuleren en nog meer, maar pas als het leed geschied is kan ik een rechtzaak tegen hem beginnen. Nu nog ook al ben ik met mijn kind bij hem geweest zegt hij steeds dat ik niet kom. We zitten nu bij de zoveelste rechtzaak en de rechter dacht er al over na om een dwangsom op te leggen. Ik kan niks bewijzen en heb een advocaat die mij ergens in het diepe laat zweven. Goede advocaten kosten veel geld en als 23 jarige heb ik dat geld niet. Ook wil ik graag een DNA test laten doen maar ook dat kost 1500 euro. Dat wil ik omdat ik tot op de dag van vandaag nog steeds niet weet wat en wie er bij waren. IK HEB ECHT EEN PROBLEEM, IK WEET OP HET MOMENT NIET WAAR IK GOED AAN DOE OM MIJN KIND TE KUNNEN BESCHERMEN.
:: K :: woensdag 8 juni 2011 :: 13:04:06permalink
Alweer 4 jaar geleden is mijn prachtige dochter geboren. In de tijd tijdens de zwangerschap had ik eigenlijk geen contact meer met de vader. Toch wilde ik het wel een kans geven dus heb ik de vader ingelicht.Toen wist ik niet waar ik aan begon. Mijn ex kon zichzelf nooit beheersen. Wanneer je een verkeerd antwoord gaf sloeg hij met z'n vuisten tegen de muur of gooide alles wat omhanden was kapot. 2 tellen later kon hij als een zielig vogeltje onder de douche gaan zitten huilen en zoals hij zelf zei z'n tranen via het douche putje laten wegvloeien. Toch blijf je hoe erg ik dit ook vind om te schrijven bij zo'n iemand. Waarom? diep van binnen denk ik, dat ik het erg moeilijk vond geen gezin te zijn. Nu weet ik dat ik dat gezin wel ben, ook als je alleen bent met je kind ben je een gezin. Maar toen voelde het anders. Ik heb me mentaal laten mishandelen, lichamelijk werd het erger toen hij als Bijzonder Opsporings Ambtenaar bij de politie in dienst kwam. Hij voelde zich heel wat, zo'n uniform geeft macht. Elke keer als hij me opsloot en de sleutel meenam zei hij bel de politie maar ze geloven je toch niet want: IK BEN DE POLITIE. Je wordt bang en soms denk ik waarom ben ik niet gewoon met een trein weg gegaan. Ik heb daar nog geen antwoorden op, zelfs niet na 4 jaar. Na de geboorte was het al snel mis. De ruzies werden erger en de mentale mishandeling ook. Van sterke vrouw was ik nu nog maar een in elkaar gekropen meisje. Financieel had hij me uitgekleed, als hij kwaad was gooide hij me tegen de muur. Totdat hij zelf besloot voor zichzelf te kiezen. Hij verliet ons. En toen begon ik langzaam aan weer sterker te worden. ook al geloofde ik alles wat hij zei. Uiteindelijk ben ik via juridisch loket bij een advocaat terecht gekomen. Maar dan begint de ellende van 4 jaar. Erger en erger wordt het. Hij neemt een advocaat van de dwaze vaders, Van Weegberg uit Den Haag. Een ieder die tegenover deze man heeft gestaan kent zijn werkwijze en tactieken. Elk half jaar had ik wel weer een rechtszaak die altijd om de omgang ging. Mijn ex zei dat ik me nergens aan hield ook al was dat wel zo. Hij verzon gewoon wat. Wilde meer en meer het was net rupsje nooit genoeg. Ik heb het eenhoofdig gezag en de vader heeft de kleine alleen erkend. Toch komt er uiteindelijk een redelijke omgang en ik dacht dat het goed zou zijn voor de kleine meid. Toen begon de ellende met mijn kleine meisje. op haar 2de sprak ze ineens over piemeltrekken en dat papa's piemel stonk. Ze vertelde dat ze aan papa's piemel moest trekken. Kreeg ook andere rare uitspraken. Toen ik om uitleg vroeg zei hij dat het me niks aanging wat er bij hem thuis gebeurde. Ik kon niet geloven dat mijn ex iets raars zou doen totdat het gedrag van de kleine andere wendingen kreeg. Ik besloot haar naar een speltherapeut te laten gaan waar schokkende dingen uitkwamen. Ik besloot de omgang per direkt te stoppen. Maar toen begon de ellende pas echt. Want de vader heeft natuurlijk wel een uniform. Rechters sluiten hun ogen en zien niet die wanhopige moeder maar zien een huilende hysterische moeder en creëren zo een eigen beeldvorming van jou als moeder. Je wordt als moeder ongeloofwaardig neergezet. Juist omdat ze zeggen dat moeders vaker met seksueel misbruik schermen. Verschrikkelijk want als dat zo was had ik dat vanaf het begin toch al gedaan? En niet na zoveel jaar. Wat verschrikkelijk dat je moet vechten voor de waarheid. We duiken tenslotte onder in de weekeinden, en dan gebeurt het ergste wat je kan overkomen. Eind vorig jaar wordt op een donderdag bij mij aangebeld. Er staan 2 agenten voor de deur, ik geef aan dat ik geen zin heb in dit soort dingen (mijn ex stuurde wel vaker collega's langs). Jawel mevrouwtje werd er gezegd. Er verschijnen 5 agenten vanachter de bomen naast mijn huis. Ik voelde angst en adrenaline. Ik rende naar binnen pakte mijn dochter maar ik werd overmeesterd door 4 agenten. Ik werd half gewurgd en mishandeld maar ik liet haar niet los. De kleine gilde en huilde, ik ook, totdat ze bijna mijn duim braken en ik los moest laten ... weg was ze... ik ben flauw gevallen. Een buurvrouw haalt me van straat waar ik bewusteloos door politie ben achtergelaten. Dan komt de shock: waar is ze? De buurvrouw belt mijn arts en ik ben in shock, kan niet praten alleen maar gillen mijn kind mijn kind, ik hyperventileer en val weer weg. 's Avonds moet ik mij van mijn arts laten onderzoeken op de eerste hulp van het ziekenhuis. Ik ben bont en blauw en heb flinke kneuzingen. Zelfs een week na de inval onderga ik nog een buikecho. Na aangifte van ontvoering/mishandeling te hebben gedaan en veel heen en weer gebel met mijn advocaat kwam ik te weten dat mijn ex haar had. Na een dag kon ik haar ophalen in Zoetermeer. De kleine getraumatiseerd en ik ook. Beiden worden we hiermee geholpen op dit moment. Nu staat er na weer een rechtszaak een schorsing van de omgang. Maar tijdens deze zogenaamde rustperiode gaat mijn ex door, hij legt beslag op mijn huis, mijn spullen, mijn belastingteruggave, mijn ouderschapskortingen en salaris. Ik weet: geld is maar geld en spullen zijn spullen als je kind maar veilig bij je is. Maar ik voel me niet meer veilig in mijn eigen huis. De kleine schrikt bij elke autodeur die dichtslaat. Nu zoveel maanden verder gaat het gelukkig weer een stuk beter. Er volgt een raadsonderzoek. Dat maakt je altijd onzeker maar gelukkig is het advies geen uithuisplaatsing want dat eiste mijn ex en ook geen gezagswissel dat eiste mijn ex ook. De uitspraak van de rechter moet nog komen maar ik hoop dat een ieder nu kan inzien wat voor een man hij is. Zwak zielig lammetje in de rechtbank maar daarbuiten manipuleert chanteert dreigt en schopt deuren in. Aangiftes helpen niet want dienders zijn er voor elkaar ipv voor de burger. Mijn dochter was altijd getuige van zijn geweld. Maar die is minderjarig en is geen getuige. Daar sta je dan zonder getuigen, en volgens de wet wordt alles weer geseponeerd wegens onvoldoende bewijs. Ik had een onderbroek van de kleine meid met sperma erin, maar nee hoor de politie zegt dat ik dat zelf had kunnen planten. Waar moet je dan heen als je dat merkt? Blijkbaar is werken bij de politie een prima dekmantel voor al je wandaden. Wat moet er straks nog gebeuren. Eindelijk dat familie drama? En dan maar zeggen ich habe es nicht gewusst!? Dat is mijn verhaal in het kort. De andere details o.a. van het stalken en bedreigen laat ik er maar uit. Ik hoop dat meerderen met mij durven op te komen voor onze kinderen en tegen de overheid met name de wantoestanden bij politie. Wie helpt mij en mijn dochter en al die moeders die dit meemaken verder?
Alweer 4 jaar geleden is mijn prachtige dochter geboren. In de tijd tijdens de zwangerschap had ik eigenlijk geen contact meer met de vader. Toch wilde ik het wel een kans geven dus heb ik de vader ingelicht.Toen wist ik niet waar ik aan begon. Mijn ex kon zichzelf nooit beheersen. Wanneer je een verkeerd antwoord gaf sloeg hij met z'n vuisten tegen de muur of gooide alles wat omhanden was kapot. 2 tellen later kon hij als een zielig vogeltje onder de douche gaan zitten huilen en zoals hij zelf zei z'n tranen via het douche putje laten wegvloeien. Toch blijf je hoe erg ik dit ook vind om te schrijven bij zo'n iemand. Waarom? diep van binnen denk ik, dat ik het erg moeilijk vond geen gezin te zijn. Nu weet ik dat ik dat gezin wel ben, ook als je alleen bent met je kind ben je een gezin. Maar toen voelde het anders. Ik heb me mentaal laten mishandelen, lichamelijk werd het erger toen hij als Bijzonder Opsporings Ambtenaar bij de politie in dienst kwam. Hij voelde zich heel wat, zo'n uniform geeft macht. Elke keer als hij me opsloot en de sleutel meenam zei hij bel de politie maar ze geloven je toch niet want: IK BEN DE POLITIE. Je wordt bang en soms denk ik waarom ben ik niet gewoon met een trein weg gegaan. Ik heb daar nog geen antwoorden op, zelfs niet na 4 jaar. Na de geboorte was het al snel mis. De ruzies werden erger en de mentale mishandeling ook. Van sterke vrouw was ik nu nog maar een in elkaar gekropen meisje. Financieel had hij me uitgekleed, als hij kwaad was gooide hij me tegen de muur. Totdat hij zelf besloot voor zichzelf te kiezen. Hij verliet ons. En toen begon ik langzaam aan weer sterker te worden. ook al geloofde ik alles wat hij zei. Uiteindelijk ben ik via juridisch loket bij een advocaat terecht gekomen. Maar dan begint de ellende van 4 jaar. Erger en erger wordt het. Hij neemt een advocaat van de dwaze vaders, Van Weegberg uit Den Haag. Een ieder die tegenover deze man heeft gestaan kent zijn werkwijze en tactieken. Elk half jaar had ik wel weer een rechtszaak die altijd om de omgang ging. Mijn ex zei dat ik me nergens aan hield ook al was dat wel zo. Hij verzon gewoon wat. Wilde meer en meer het was net rupsje nooit genoeg. Ik heb het eenhoofdig gezag en de vader heeft de kleine alleen erkend. Toch komt er uiteindelijk een redelijke omgang en ik dacht dat het goed zou zijn voor de kleine meid. Toen begon de ellende met mijn kleine meisje. op haar 2de sprak ze ineens over piemeltrekken en dat papa's piemel stonk. Ze vertelde dat ze aan papa's piemel moest trekken. Kreeg ook andere rare uitspraken. Toen ik om uitleg vroeg zei hij dat het me niks aanging wat er bij hem thuis gebeurde. Ik kon niet geloven dat mijn ex iets raars zou doen totdat het gedrag van de kleine andere wendingen kreeg. Ik besloot haar naar een speltherapeut te laten gaan waar schokkende dingen uitkwamen. Ik besloot de omgang per direkt te stoppen. Maar toen begon de ellende pas echt. Want de vader heeft natuurlijk wel een uniform. Rechters sluiten hun ogen en zien niet die wanhopige moeder maar zien een huilende hysterische moeder en creëren zo een eigen beeldvorming van jou als moeder. Je wordt als moeder ongeloofwaardig neergezet. Juist omdat ze zeggen dat moeders vaker met seksueel misbruik schermen. Verschrikkelijk want als dat zo was had ik dat vanaf het begin toch al gedaan? En niet na zoveel jaar. Wat verschrikkelijk dat je moet vechten voor de waarheid. We duiken tenslotte onder in de weekeinden, en dan gebeurt het ergste wat je kan overkomen. Eind vorig jaar wordt op een donderdag bij mij aangebeld. Er staan 2 agenten voor de deur, ik geef aan dat ik geen zin heb in dit soort dingen (mijn ex stuurde wel vaker collega's langs). Jawel mevrouwtje werd er gezegd. Er verschijnen 5 agenten vanachter de bomen naast mijn huis. Ik voelde angst en adrenaline. Ik rende naar binnen pakte mijn dochter maar ik werd overmeesterd door 4 agenten. Ik werd half gewurgd en mishandeld maar ik liet haar niet los. De kleine gilde en huilde, ik ook, totdat ze bijna mijn duim braken en ik los moest laten ... weg was ze... ik ben flauw gevallen. Een buurvrouw haalt me van straat waar ik bewusteloos door politie ben achtergelaten. Dan komt de shock: waar is ze? De buurvrouw belt mijn arts en ik ben in shock, kan niet praten alleen maar gillen mijn kind mijn kind, ik hyperventileer en val weer weg. 's Avonds moet ik mij van mijn arts laten onderzoeken op de eerste hulp van het ziekenhuis. Ik ben bont en blauw en heb flinke kneuzingen. Zelfs een week na de inval onderga ik nog een buikecho. Na aangifte van ontvoering/mishandeling te hebben gedaan en veel heen en weer gebel met mijn advocaat kwam ik te weten dat mijn ex haar had. Na een dag kon ik haar ophalen in Zoetermeer. De kleine getraumatiseerd en ik ook. Beiden worden we hiermee geholpen op dit moment. Nu staat er na weer een rechtszaak een schorsing van de omgang. Maar tijdens deze zogenaamde rustperiode gaat mijn ex door, hij legt beslag op mijn huis, mijn spullen, mijn belastingteruggave, mijn ouderschapskortingen en salaris. Ik weet: geld is maar geld en spullen zijn spullen als je kind maar veilig bij je is. Maar ik voel me niet meer veilig in mijn eigen huis. De kleine schrikt bij elke autodeur die dichtslaat. Nu zoveel maanden verder gaat het gelukkig weer een stuk beter. Er volgt een raadsonderzoek. Dat maakt je altijd onzeker maar gelukkig is het advies geen uithuisplaatsing want dat eiste mijn ex en ook geen gezagswissel dat eiste mijn ex ook. De uitspraak van de rechter moet nog komen maar ik hoop dat een ieder nu kan inzien wat voor een man hij is. Zwak zielig lammetje in de rechtbank maar daarbuiten manipuleert chanteert dreigt en schopt deuren in. Aangiftes helpen niet want dienders zijn er voor elkaar ipv voor de burger. Mijn dochter was altijd getuige van zijn geweld. Maar die is minderjarig en is geen getuige. Daar sta je dan zonder getuigen, en volgens de wet wordt alles weer geseponeerd wegens onvoldoende bewijs. Ik had een onderbroek van de kleine meid met sperma erin, maar nee hoor de politie zegt dat ik dat zelf had kunnen planten. Waar moet je dan heen als je dat merkt? Blijkbaar is werken bij de politie een prima dekmantel voor al je wandaden. Wat moet er straks nog gebeuren. Eindelijk dat familie drama? En dan maar zeggen ich habe es nicht gewusst!? Dat is mijn verhaal in het kort. De andere details o.a. van het stalken en bedreigen laat ik er maar uit. Ik hoop dat meerderen met mij durven op te komen voor onze kinderen en tegen de overheid met name de wantoestanden bij politie. Wie helpt mij en mijn dochter en al die moeders die dit meemaken verder?
:: Mama4::donderdag 17 december 2015 :: 01:33:58
Ik zit in een situatie, niet zo erg als die van jou geloof ik maar zou graag in contact komen met je....
Ik zit in een situatie, niet zo erg als die van jou geloof ik maar zou graag in contact komen met je....
:: T :: dinsdag 7 juni 2011 :: 23:46:10permalink
Toen ik ene paar maanden zwanger was kwam mijn ex in de gevangenis terecht voor poging tot moord. Hij heeft een paar jaar vastgezeten en ik heb mijn kind in mijn eentje opgevoed en verzorgd. Ik ging bij hem op bezoek in de gevangenis omdat hij tegen mij zei dat hij ging veranderen wanneer hij buiten zou komen; alles zou anders zijn. We zouden een gezin vormen. Mijn kind heeft hem ook leren kennen in de gevangenis en weet dat hij zijn vader is. Dit jaar is hij vrijgekomen en de relatie heeft maar een paar maanden geduurd. Het was een hel. Ik werd mishandeld, geslagen, bedreigd of hij pakte een mes en zette het op mijn gezicht. Elke keer kwam hij met de smoes dat alles anders zou gaan en dat ik een hem een kans moest geven. In het begin trapte ik erin maar op een gegeven moment wilde ik dat hij weg ging. Ik wilde niks met hem te maken hebben. Gelukkig kwam er een eind aan deze relatie. Een maand nadat het uit was, kwam hem tegen op straat. Ik was met 2 vrienden en m'n ex riep me vanuit zijn auto en begon te schelden en mij uit te maken voor hoer etc. Hij is uit de auto gestapt en heeft me geschopt en geslagen zo hard dat ik aan m'n trommelvlies geopereerd moet worden. Daarna wilde hij me neersteken maar die jongens waar ik mee was hebben hem kunnen tegenhouden. Mijn ex is naar mijn vriendin haar huis gegaan, daar sliep mijn kind, en heeft haar in elkaar geslagen. Hij had mijn kind en haar kind uit bed gehaald en die moesten toekijken hoe ze mishandeld werd en bedreigd werd met een mes. Onlangs was de rechtzitting en hij heeft 3 maanden gekregen. Mijn leven staat op zijn kop ik ben zo bang dat wanneer hij vrij komt dat ik en mijn kind niet meer lang te leven hebben. Ik moet mijn kind uit de kinderopvang halen want ze kunnen niet zijn veiligheid garanderen. Daarnaast wilt hij mijn kind erkennen en wilt hij dat via de rechter spelen. Bedankt voor kromme rechtssysteem; de dader krijgt 3 maanden, en de slachtoffers hebben een levenslang trauma opgelopen, angsten, onveilig gevoel etc. Aangezien de rechtssysteem krom is zal hij zijn vaderschap kunnen vastleggen door middel via het rechtssyteem te spelen omdat ik natuurlijk weiger om toestemming te geven voor erkenning van mijn kind. Al vast bedankt rechters!
Toen ik ene paar maanden zwanger was kwam mijn ex in de gevangenis terecht voor poging tot moord. Hij heeft een paar jaar vastgezeten en ik heb mijn kind in mijn eentje opgevoed en verzorgd. Ik ging bij hem op bezoek in de gevangenis omdat hij tegen mij zei dat hij ging veranderen wanneer hij buiten zou komen; alles zou anders zijn. We zouden een gezin vormen. Mijn kind heeft hem ook leren kennen in de gevangenis en weet dat hij zijn vader is. Dit jaar is hij vrijgekomen en de relatie heeft maar een paar maanden geduurd. Het was een hel. Ik werd mishandeld, geslagen, bedreigd of hij pakte een mes en zette het op mijn gezicht. Elke keer kwam hij met de smoes dat alles anders zou gaan en dat ik een hem een kans moest geven. In het begin trapte ik erin maar op een gegeven moment wilde ik dat hij weg ging. Ik wilde niks met hem te maken hebben. Gelukkig kwam er een eind aan deze relatie. Een maand nadat het uit was, kwam hem tegen op straat. Ik was met 2 vrienden en m'n ex riep me vanuit zijn auto en begon te schelden en mij uit te maken voor hoer etc. Hij is uit de auto gestapt en heeft me geschopt en geslagen zo hard dat ik aan m'n trommelvlies geopereerd moet worden. Daarna wilde hij me neersteken maar die jongens waar ik mee was hebben hem kunnen tegenhouden. Mijn ex is naar mijn vriendin haar huis gegaan, daar sliep mijn kind, en heeft haar in elkaar geslagen. Hij had mijn kind en haar kind uit bed gehaald en die moesten toekijken hoe ze mishandeld werd en bedreigd werd met een mes. Onlangs was de rechtzitting en hij heeft 3 maanden gekregen. Mijn leven staat op zijn kop ik ben zo bang dat wanneer hij vrij komt dat ik en mijn kind niet meer lang te leven hebben. Ik moet mijn kind uit de kinderopvang halen want ze kunnen niet zijn veiligheid garanderen. Daarnaast wilt hij mijn kind erkennen en wilt hij dat via de rechter spelen. Bedankt voor kromme rechtssysteem; de dader krijgt 3 maanden, en de slachtoffers hebben een levenslang trauma opgelopen, angsten, onveilig gevoel etc. Aangezien de rechtssysteem krom is zal hij zijn vaderschap kunnen vastleggen door middel via het rechtssyteem te spelen omdat ik natuurlijk weiger om toestemming te geven voor erkenning van mijn kind. Al vast bedankt rechters!
:: flower :: maandag 30 mei 2011 :: 01:53:01permalink
Mn ex wil mij aanklagen voor omdat hij denkt dat-ie z'n kind niet mag zien van mij. Dat is absoluut niet waar, hij draait het zo omdat ik een bureau heb ingeschakeld dat de alimentatie voor mij gaat innen. Ik denk dat hij sterker wil staan, terwijl hij geen donder doet voor z'n kind: geen kaartje sturen voor haar verjaardag ofzo niks. Hoe kan ik mij het beste verdedigen? En wat kan ik doen? Ben weer bang voor een lange strijd met hem, want de omgangsregeling was al wat en nu weer dit. Ik hoop op jullie reactie en wens alle mamma's heel veel sterkte toe!
Mn ex wil mij aanklagen voor omdat hij denkt dat-ie z'n kind niet mag zien van mij. Dat is absoluut niet waar, hij draait het zo omdat ik een bureau heb ingeschakeld dat de alimentatie voor mij gaat innen. Ik denk dat hij sterker wil staan, terwijl hij geen donder doet voor z'n kind: geen kaartje sturen voor haar verjaardag ofzo niks. Hoe kan ik mij het beste verdedigen? En wat kan ik doen? Ben weer bang voor een lange strijd met hem, want de omgangsregeling was al wat en nu weer dit. Ik hoop op jullie reactie en wens alle mamma's heel veel sterkte toe!
:: polleke87 :: donderdag 24 maart 2011 :: 18:03:33permalink
Ik heb een relatie gehad van 6 jaar met een jongen die mij zowel lichamelijk als geestelijk mishandelde. Hij vertelde mij altijd hoe lelijk, hoe dik en wat voor slet ik wel niet was. Zo vaak dat ik hem ook ging geloven. Als ik met vrienden had afgesproken om iets te gaan drinken zorgde hij er altijd voor dat ik door 1 van zijn vrienden of door hem in de gaten werd gehouden. Als ik hem dan zag vroeg hij altijd wie er waren waar we het over hadden gehad ga zo maar door als ik een iets te afwijkend antwoord gaf dan sloeg hij mij of bedreigde mij van het leven te beroven met een mes of zijn pistool. Als een vriend van mij een arm om mij heen sloeg en dit werd gerapporteerd aan mijn (toe nog) vriend, dan werd deze jongen ook bedreigd of in elkaar geslagen. Met als gevolg dat mensen niet meer in mijn buurt durfde te komen. Dit ging 4 jaar zo door. Tot een paar jaar terug mijn (toen nog) vriend werd verdacht bij een moordzaak. Ik werd opgeroepen als getuige en kreeg politiebescherming omdat ik niks durfde te zeggen. Mijn vriend bleef mij confronteren met de feiten wat er met mij zou gebeuren als ik ook maar zou durven zeggen dat hij die avond niet bij mij was. Dus ik dacht wat mij goed leek en ik vertelde de politie dat hij bij mij was. Waardoor mijn vriend werd vrijgesproken en de zaak nooit is opgelost. Dat zelfde jaar werd ik op dezelfde manier als het vermoorde meisje door hem gedrogeerd. Ik kan mij alleen nog herinneren dat ik de muren op mij af zag komen en ik snel naar de wc rende om mijn vinger achter in mijn keel te steken, maar kennelijk te laat. Ik ben thuis wakker geworden met mijn (toen nog) vriend boven op mij. Ik wilde schreeuwen om hulp maar dat ging niet. In zowel mijn armen als benen had ik helemaal geen gevoel. Ik weet nog dat hij mij vertelde dat ik kreeg wat ik verdiende. Het was mijn schuld en ik moest dan ook maar niet zo vaak nee zeggen dat ik geen sex met hem wilde. De volgende dag was ik bang (heel bang) en voelde ik mij uitermate vies. Ik dacht ik moet hem hier toch mee confronteren dus schraapte al mijn moed bijeen en vertelde hem wat ik nog wist. Hij verklaarde mij voor gek en ik had waarschijnlijk gehallucineerd want dat zou hij nooit doen of zeggen. Ik geloofde hem. Na 4 maanden voelde ik mij ineens heel slecht en heb toen stiekem een zwangerschap test gehaald. Die mijn moeder vond nadat de test had aangegeven dat ik zwanger was. Ik had gelijk een afspraak bij de gynaecoloog gemaakt want ik kon van hem gewoonweg geen kind krijgen en al helemaal niet op deze manier. Volgens de gynaecoloog was ik al te ver in de zwangerschap voor een abortus. Ik was ten einde raad en wilde niet dat mijn (toen nog) vriend hier achter zou komen. De avond dat ik het wilde uitmaken kwam mijn moeder vrolijk binnen. Met gefeliciteerd! Ik dacht NEE NEEE NIKS ZEGGEN! Maar dat was al te laat ze vertelde vrolijk aan mijn (toen nog) vriend dat ik in blijde verwachting was. Ik heb nog nooit z'n ruzie gemaakt met mijn moeder als die avond. Vanaf dat moment werden de mishandelingen erger. Aangezien ik nog nooit met hem sex had gehad was het onmogelijk dat ik zwanger van hem was dus ik was een hoer en slet. Hij duwde mij van de trap af ga zo maar door. Elke keer had hij het excuus omdat ik niks meer wist dat ik een epileptische aanval had gehad. Wat daarna volgde heb ik z'n spijt van wat ik mezelf ook nooit kan vergeven. Ik stond erop dat hij zijn kind zou erkennen. Omdat de mishandelingen doorgingen en alleen maar erger werden en ook in de buurt van mijn kind kwamen. heb ik uiteindelijk de relatie beëindigt of beter gezegd: ben ik gevlucht. Ik ben naar het blijf van mijn lijf huis gegaan en woonde van het ene illegale onderkomen in het andere zodra mijn ex mij weer op het spoor was, verhuisde ik steeds weer. Meer dan een jaar heeft hij niks gegeven om zijn kind en wilde hij mij alleen maar dood maken omdat ik hem had aangeven bij de politie. Vrienden van hem zaten achter mij aan en heb ik mensen in mijn huis gehad zwaaiend met een pistool. Na dat jaar kreeg mijn ex een vriendin die kinderen heel lief en leuk vond. Ook zij kreeg snel te horen dat hij een kind bij een ander had alleen dat hij haar nooit mocht zien van mij. Hij is zoo zielig. Omdat zijn vriendin dat ook vind steunt ze hem in alles en heeft ze ervoor gezorgd dat hij precies weet met wat hij in zijn recht staat. Ik moest bij de mediator die was aangeschreven door de rechtbank naar een omgangsregeling streven. Het enige wat de mediator voor mij kon regelen was dat ik bij de omgangsregeling aanwezig ben zodat ik niet bang hoef te zijn dat mijn dochter op enig mogelijke manier gevaar loopt of dat hij haar weer ontvoert. Maar dit is toch niet normaal hij stalkt mij, maar vlucht elke keer bij de rechtbank in zijn zielige vaderrol, waardoor de moeder standaard als de boosdoener wordt gezien. en waarom? Omdat ze het kind beschermt. En wat krijg je als tegen antwoord van bijna iedereen? "Een slechte vriend of man hoeft nog niet te betekenen een slechte vader!" Dit gaat al een aantal maanden zo en ik weet niet meer wat ik moet doen. ik ben ten einde raad... Dit gaat vroeg of laat ten koste van mijn kind.... ik weet het echt niet meer. De mannen die het aan zichzelf te danken hebben dat ze hun kinderen nooit tot bijna nooit zien, vallen continue terug in de slachtofferrol en hoe zielig hun wel niet zijn. Hier word ik als moeder GEK VAN. Je kan je kind niet beschermen... Hoezo mannen hebben te weinig rechten in NEDERLAND...?
Ik heb een relatie gehad van 6 jaar met een jongen die mij zowel lichamelijk als geestelijk mishandelde. Hij vertelde mij altijd hoe lelijk, hoe dik en wat voor slet ik wel niet was. Zo vaak dat ik hem ook ging geloven. Als ik met vrienden had afgesproken om iets te gaan drinken zorgde hij er altijd voor dat ik door 1 van zijn vrienden of door hem in de gaten werd gehouden. Als ik hem dan zag vroeg hij altijd wie er waren waar we het over hadden gehad ga zo maar door als ik een iets te afwijkend antwoord gaf dan sloeg hij mij of bedreigde mij van het leven te beroven met een mes of zijn pistool. Als een vriend van mij een arm om mij heen sloeg en dit werd gerapporteerd aan mijn (toe nog) vriend, dan werd deze jongen ook bedreigd of in elkaar geslagen. Met als gevolg dat mensen niet meer in mijn buurt durfde te komen. Dit ging 4 jaar zo door. Tot een paar jaar terug mijn (toen nog) vriend werd verdacht bij een moordzaak. Ik werd opgeroepen als getuige en kreeg politiebescherming omdat ik niks durfde te zeggen. Mijn vriend bleef mij confronteren met de feiten wat er met mij zou gebeuren als ik ook maar zou durven zeggen dat hij die avond niet bij mij was. Dus ik dacht wat mij goed leek en ik vertelde de politie dat hij bij mij was. Waardoor mijn vriend werd vrijgesproken en de zaak nooit is opgelost. Dat zelfde jaar werd ik op dezelfde manier als het vermoorde meisje door hem gedrogeerd. Ik kan mij alleen nog herinneren dat ik de muren op mij af zag komen en ik snel naar de wc rende om mijn vinger achter in mijn keel te steken, maar kennelijk te laat. Ik ben thuis wakker geworden met mijn (toen nog) vriend boven op mij. Ik wilde schreeuwen om hulp maar dat ging niet. In zowel mijn armen als benen had ik helemaal geen gevoel. Ik weet nog dat hij mij vertelde dat ik kreeg wat ik verdiende. Het was mijn schuld en ik moest dan ook maar niet zo vaak nee zeggen dat ik geen sex met hem wilde. De volgende dag was ik bang (heel bang) en voelde ik mij uitermate vies. Ik dacht ik moet hem hier toch mee confronteren dus schraapte al mijn moed bijeen en vertelde hem wat ik nog wist. Hij verklaarde mij voor gek en ik had waarschijnlijk gehallucineerd want dat zou hij nooit doen of zeggen. Ik geloofde hem. Na 4 maanden voelde ik mij ineens heel slecht en heb toen stiekem een zwangerschap test gehaald. Die mijn moeder vond nadat de test had aangegeven dat ik zwanger was. Ik had gelijk een afspraak bij de gynaecoloog gemaakt want ik kon van hem gewoonweg geen kind krijgen en al helemaal niet op deze manier. Volgens de gynaecoloog was ik al te ver in de zwangerschap voor een abortus. Ik was ten einde raad en wilde niet dat mijn (toen nog) vriend hier achter zou komen. De avond dat ik het wilde uitmaken kwam mijn moeder vrolijk binnen. Met gefeliciteerd! Ik dacht NEE NEEE NIKS ZEGGEN! Maar dat was al te laat ze vertelde vrolijk aan mijn (toen nog) vriend dat ik in blijde verwachting was. Ik heb nog nooit z'n ruzie gemaakt met mijn moeder als die avond. Vanaf dat moment werden de mishandelingen erger. Aangezien ik nog nooit met hem sex had gehad was het onmogelijk dat ik zwanger van hem was dus ik was een hoer en slet. Hij duwde mij van de trap af ga zo maar door. Elke keer had hij het excuus omdat ik niks meer wist dat ik een epileptische aanval had gehad. Wat daarna volgde heb ik z'n spijt van wat ik mezelf ook nooit kan vergeven. Ik stond erop dat hij zijn kind zou erkennen. Omdat de mishandelingen doorgingen en alleen maar erger werden en ook in de buurt van mijn kind kwamen. heb ik uiteindelijk de relatie beëindigt of beter gezegd: ben ik gevlucht. Ik ben naar het blijf van mijn lijf huis gegaan en woonde van het ene illegale onderkomen in het andere zodra mijn ex mij weer op het spoor was, verhuisde ik steeds weer. Meer dan een jaar heeft hij niks gegeven om zijn kind en wilde hij mij alleen maar dood maken omdat ik hem had aangeven bij de politie. Vrienden van hem zaten achter mij aan en heb ik mensen in mijn huis gehad zwaaiend met een pistool. Na dat jaar kreeg mijn ex een vriendin die kinderen heel lief en leuk vond. Ook zij kreeg snel te horen dat hij een kind bij een ander had alleen dat hij haar nooit mocht zien van mij. Hij is zoo zielig. Omdat zijn vriendin dat ook vind steunt ze hem in alles en heeft ze ervoor gezorgd dat hij precies weet met wat hij in zijn recht staat. Ik moest bij de mediator die was aangeschreven door de rechtbank naar een omgangsregeling streven. Het enige wat de mediator voor mij kon regelen was dat ik bij de omgangsregeling aanwezig ben zodat ik niet bang hoef te zijn dat mijn dochter op enig mogelijke manier gevaar loopt of dat hij haar weer ontvoert. Maar dit is toch niet normaal hij stalkt mij, maar vlucht elke keer bij de rechtbank in zijn zielige vaderrol, waardoor de moeder standaard als de boosdoener wordt gezien. en waarom? Omdat ze het kind beschermt. En wat krijg je als tegen antwoord van bijna iedereen? "Een slechte vriend of man hoeft nog niet te betekenen een slechte vader!" Dit gaat al een aantal maanden zo en ik weet niet meer wat ik moet doen. ik ben ten einde raad... Dit gaat vroeg of laat ten koste van mijn kind.... ik weet het echt niet meer. De mannen die het aan zichzelf te danken hebben dat ze hun kinderen nooit tot bijna nooit zien, vallen continue terug in de slachtofferrol en hoe zielig hun wel niet zijn. Hier word ik als moeder GEK VAN. Je kan je kind niet beschermen... Hoezo mannen hebben te weinig rechten in NEDERLAND...?
:: debbie::donderdag 23 juni 2011 :: 14:04:55
Hoi iedereen Ik ben na 18 jr elende vorig jaar weg gelopen bij mijn ex. Ik heb er iets meer dan 1 jr over gedaan om te scheiden . Dit is uiteindelijk gebeurt via een non-apel verzoek van mijn advokaat. Nu ben ik verder en dacht ik dat de zaak proforma werd afgehandeld nu krijg ik vandaag een verzoek binnen omdat het ter zitting komt ?? Om maar antwoord te geven o0p volgende vragen : Ja we hebben kinderen 16 jr 14 jr en bijna 10 jr deze laatste woont bij mij . Nee geen ouderschapsplan of wat ook zelfs niet met mediator want mijn ex houdt alles af. Het hoofdverblijf is dus nog neit bekend van onze zoon. De schulden moeten nog verdeeld worden hoewel ik bezig ben met een wsnp aanvraag. de inboeldel moet ook nog verdeelt worden ... En hoewel nog niet gekker te maken heeft hij van de politie een dringend verzoek tot het staken van stalken en smaad jegens mij gekregen . Anders kan ik aangifte doen en wordt hij gelijk opgepakt omdat hij hoofdverdachte is. Ja hij is bordeliner en schitzofreen ook gebruiker van drugs en moet eigelijk naar een psygoloog van de wao arts. Dus kan iemand mij hier antwoord op geven ... Alvast dank jullie wel
Hoi iedereen Ik ben na 18 jr elende vorig jaar weg gelopen bij mijn ex. Ik heb er iets meer dan 1 jr over gedaan om te scheiden . Dit is uiteindelijk gebeurt via een non-apel verzoek van mijn advokaat. Nu ben ik verder en dacht ik dat de zaak proforma werd afgehandeld nu krijg ik vandaag een verzoek binnen omdat het ter zitting komt ?? Om maar antwoord te geven o0p volgende vragen : Ja we hebben kinderen 16 jr 14 jr en bijna 10 jr deze laatste woont bij mij . Nee geen ouderschapsplan of wat ook zelfs niet met mediator want mijn ex houdt alles af. Het hoofdverblijf is dus nog neit bekend van onze zoon. De schulden moeten nog verdeeld worden hoewel ik bezig ben met een wsnp aanvraag. de inboeldel moet ook nog verdeelt worden ... En hoewel nog niet gekker te maken heeft hij van de politie een dringend verzoek tot het staken van stalken en smaad jegens mij gekregen . Anders kan ik aangifte doen en wordt hij gelijk opgepakt omdat hij hoofdverdachte is. Ja hij is bordeliner en schitzofreen ook gebruiker van drugs en moet eigelijk naar een psygoloog van de wao arts. Dus kan iemand mij hier antwoord op geven ... Alvast dank jullie wel
:: Lucia::dinsdag 18 oktober 2011 :: 13:05:35
Ook ik ben helemaal ondersteboven van wat er gebeurd bij de kinderbescherming. Deze mensen zijn blind geworden, vooringenomen, te lui om de papperassen door te nemen, ronduit te onverschillig. Ze verdienen goud geld en zullen nooit van baan veranderen. Het zijn daardoor kinderdieven geworden en tasten de rechten van het kind aan. Advocaten net zo. Er moet een beoordelingssite komen, zoals booking.com of zorgkaartnederland.nl, zodat gewaarschuwd kan worden voor corruptie!! Deze site zal heel goed lopen, er is een hele hoge betrokkenheid bij dit onderwerp, meer dan bij een schoenen webshop!
Ook ik ben helemaal ondersteboven van wat er gebeurd bij de kinderbescherming. Deze mensen zijn blind geworden, vooringenomen, te lui om de papperassen door te nemen, ronduit te onverschillig. Ze verdienen goud geld en zullen nooit van baan veranderen. Het zijn daardoor kinderdieven geworden en tasten de rechten van het kind aan. Advocaten net zo. Er moet een beoordelingssite komen, zoals booking.com of zorgkaartnederland.nl, zodat gewaarschuwd kan worden voor corruptie!! Deze site zal heel goed lopen, er is een hele hoge betrokkenheid bij dit onderwerp, meer dan bij een schoenen webshop!
:: kaatje :: woensdag 26 januari 2011 :: 23:37:17permalink
Toen ik ondekte dat ik zwanger was, was hij al uit beeld. Ik ben nog geen week met hem omgegaan toen me duidelijk werd dat deze jongen ernstig ziek is. Het best te omschrijven als schizofreen door drugsgebruik. De politie adviseerde me 112 te bellen als hij weer voor mijn neus zou staan. Mijn kindje is 1 jaar geweest en iemand heeft hem verteld dat hij een kind heeft. Ik heb veel nagedacht en denk dat het voor een kind belangrijk is om te weten waar hij vandaan komt. Hij beweert clean te zijn en genezen. Ze hebben elkaar nu 3x ontmoet en gelukkig gaat hij wel goed om met mijn kindje maar het is duidelijk dat hij nog steeds waanbeelden heeft enz. Nu ik hem dus weer een paar keer gesproken heb is me de ernst van de zaak weer heel duidelijk hij is onbetrouwbaar en heeft een verstoord beeld van de werkelijkheid. Ik dacht alles zelf in de hand te hebben en zolang ik hem een beetje te vriend hou en hem soms mijn kindje laat zien dat de beste oplossing zou zijn voor iedereen. Maar nu al na 3x begint hij te claimen en heeft zich helemaal op ons gestort. Hij begint over erkennen en zijn rechten. En ik slaap niet meer want ik lees overal dat hij dat dus zomaar kan krijgen. Ik verhuis nog liever naar het buitenland dan dat ik hem mijn kindje zomaar mee geef. Ze mogen elkaar best zien maar wel als mama de boel in de gaten houdt of iemand anders op zijn minst maar meer ook niet. Ik kan er niet van slapen het leven was makkelijker toen hij het nog niet wist.
Toen ik ondekte dat ik zwanger was, was hij al uit beeld. Ik ben nog geen week met hem omgegaan toen me duidelijk werd dat deze jongen ernstig ziek is. Het best te omschrijven als schizofreen door drugsgebruik. De politie adviseerde me 112 te bellen als hij weer voor mijn neus zou staan. Mijn kindje is 1 jaar geweest en iemand heeft hem verteld dat hij een kind heeft. Ik heb veel nagedacht en denk dat het voor een kind belangrijk is om te weten waar hij vandaan komt. Hij beweert clean te zijn en genezen. Ze hebben elkaar nu 3x ontmoet en gelukkig gaat hij wel goed om met mijn kindje maar het is duidelijk dat hij nog steeds waanbeelden heeft enz. Nu ik hem dus weer een paar keer gesproken heb is me de ernst van de zaak weer heel duidelijk hij is onbetrouwbaar en heeft een verstoord beeld van de werkelijkheid. Ik dacht alles zelf in de hand te hebben en zolang ik hem een beetje te vriend hou en hem soms mijn kindje laat zien dat de beste oplossing zou zijn voor iedereen. Maar nu al na 3x begint hij te claimen en heeft zich helemaal op ons gestort. Hij begint over erkennen en zijn rechten. En ik slaap niet meer want ik lees overal dat hij dat dus zomaar kan krijgen. Ik verhuis nog liever naar het buitenland dan dat ik hem mijn kindje zomaar mee geef. Ze mogen elkaar best zien maar wel als mama de boel in de gaten houdt of iemand anders op zijn minst maar meer ook niet. Ik kan er niet van slapen het leven was makkelijker toen hij het nog niet wist.
:: Carolien :: woensdag 26 januari 2011 :: 21:16:42permalink
Mijn ex vriend heeft mij ook mishandeld tijdens de zwangerschap, maar erger waren al zijn geestelijke mishandelingen gedurende vele jaren. Wij zijn uit elkaar gegaan (definitief) toen ik hoogzwanger was van de tweede, na de geboorte heb ik hem gebeld maar pas 7 weken later kwam hij kijken bij de tweede zoon! In twee maanden tijd is hij maar twee keer geweest en was altijd dronken, toen heb ik verteld dat dit zo niet kon (ik kon dat niet aan, hij had geen enkele interesse in zijn kinderen) en dat er een omgang op papier moest komen zodat hij zich daaraan moest houden. Wilde hij niet. Toen ben ik mijn eigen leven op poten gaan zetten want ik was kapot na die relatie, kapot na het steeds weer zien dat hij geen interesse had, heb hem laten weten dat omdat hij toch geen enkele interesse had ik mijn droom ging waar maken en naar het buitenland zou gaan verhuizen. Opeens ging hij naar de rechtbank!! Aangiftes bij politie gedaan van mishandeling, maar dan adviseren ze geen aangifte te doen en alleen maar een melding te maken die dan vervolgens weer meteen uit de computer verdwijnt. Daar is uitgekomen dat ik naar het buitenland kon verhuizen en dat hij geen omgang kreeg daar de kinderen te klein waren en hij ondertussen al een vreemde voor ze was. 10 jaar heeft hij niks gedaan, 10 jaar heeft hij geen kaartje gestuurd (maar wel pas geleden tegen mijn man verteld dat hij mijn adres altijd wist, hij noemde mijn man ook het juiste adres op) 10 jaar niks voor zijn kinderen gedaan, jaren ben ik naar hem op zoek geweest, ik mijn oudste zoon en zelfs mijn man,maar niks en nergens kon ik wat vinden,de brieven die ik naar zijn vader zijn adres heb gestuurd zijn altijd genegeerd. Nu na 10 jaar is hij terug in beeld omdat mijn oudste zoon hem wilde leren kennen en namens de zoon heb ik hem een e-mail daarover gestuurd, waarop een mail terug kwam die de kinderen niet fijn vonden. Dit alles heeft hij op facebook gezet wetende dat de kinderen dat zouden lezen, hij bedreigt en chanteert mij, en nu ook mijn man, mijn huwelijk probeert hij op alle manieren kapot te maken( dathad hij mij al per e-mail laten weten). Toch hebben wij hem nog ons huis binnen gelaten verleden maand toen hij voor het eerst bij de kinderen kwam kijken na 10 jaar, hopende dat hij zou veranderen. Maar na 3 dagen begon hij al problemen te maken (de zoveelste keer) en nu willen de kinderen niks meer hem te maken hebben! Dat die kinderen schrikken van zijn gedrag wil hij niet begrijpen. Het leven van de kinderen staat op zijn kop; hij zegt overal en tegen iedereen dat ik de kinderen gestolen en gekidnapt heb (waarom is hij dan in die 10 jaar NOOIT naar de politie gegaan??). Nu kregen wij telefoon dat meneer de hele boel op stelten aan het zetten is en dat de enigste oplossing is dat de kinderen aan een rechter gaan vertellen dat ze hem niet meer willen zien (hij heeft ze hier 3 dagen gezien in 10 jaar) en zijn gedrag erg vinden. Dit heeft hij nu opeens via de Nederlandse autoriteiten weten te spelen naar de autoriteiten in dit land en die mij dus belden. 10 jaar lang kan en mag je kinderen zo verwaarlozen en dan na 10 jaar zo het leven van hen maar ook van mij en mijn man, die altijd als een vader voor ze gezorgd heeft, zo kapot maken. Machteloos sta je dan als moeder, alle rust die je de kinderen heb gegeven wordt in een keer kapot gemaakt, dat nadat hij 10 jaar lang niet eens een kaartje kon sturen! Dit is maar een klein stukje van mijn verhaal want ik kan er echt nog niet goed over praten.
Mijn ex vriend heeft mij ook mishandeld tijdens de zwangerschap, maar erger waren al zijn geestelijke mishandelingen gedurende vele jaren. Wij zijn uit elkaar gegaan (definitief) toen ik hoogzwanger was van de tweede, na de geboorte heb ik hem gebeld maar pas 7 weken later kwam hij kijken bij de tweede zoon! In twee maanden tijd is hij maar twee keer geweest en was altijd dronken, toen heb ik verteld dat dit zo niet kon (ik kon dat niet aan, hij had geen enkele interesse in zijn kinderen) en dat er een omgang op papier moest komen zodat hij zich daaraan moest houden. Wilde hij niet. Toen ben ik mijn eigen leven op poten gaan zetten want ik was kapot na die relatie, kapot na het steeds weer zien dat hij geen interesse had, heb hem laten weten dat omdat hij toch geen enkele interesse had ik mijn droom ging waar maken en naar het buitenland zou gaan verhuizen. Opeens ging hij naar de rechtbank!! Aangiftes bij politie gedaan van mishandeling, maar dan adviseren ze geen aangifte te doen en alleen maar een melding te maken die dan vervolgens weer meteen uit de computer verdwijnt. Daar is uitgekomen dat ik naar het buitenland kon verhuizen en dat hij geen omgang kreeg daar de kinderen te klein waren en hij ondertussen al een vreemde voor ze was. 10 jaar heeft hij niks gedaan, 10 jaar heeft hij geen kaartje gestuurd (maar wel pas geleden tegen mijn man verteld dat hij mijn adres altijd wist, hij noemde mijn man ook het juiste adres op) 10 jaar niks voor zijn kinderen gedaan, jaren ben ik naar hem op zoek geweest, ik mijn oudste zoon en zelfs mijn man,maar niks en nergens kon ik wat vinden,de brieven die ik naar zijn vader zijn adres heb gestuurd zijn altijd genegeerd. Nu na 10 jaar is hij terug in beeld omdat mijn oudste zoon hem wilde leren kennen en namens de zoon heb ik hem een e-mail daarover gestuurd, waarop een mail terug kwam die de kinderen niet fijn vonden. Dit alles heeft hij op facebook gezet wetende dat de kinderen dat zouden lezen, hij bedreigt en chanteert mij, en nu ook mijn man, mijn huwelijk probeert hij op alle manieren kapot te maken( dathad hij mij al per e-mail laten weten). Toch hebben wij hem nog ons huis binnen gelaten verleden maand toen hij voor het eerst bij de kinderen kwam kijken na 10 jaar, hopende dat hij zou veranderen. Maar na 3 dagen begon hij al problemen te maken (de zoveelste keer) en nu willen de kinderen niks meer hem te maken hebben! Dat die kinderen schrikken van zijn gedrag wil hij niet begrijpen. Het leven van de kinderen staat op zijn kop; hij zegt overal en tegen iedereen dat ik de kinderen gestolen en gekidnapt heb (waarom is hij dan in die 10 jaar NOOIT naar de politie gegaan??). Nu kregen wij telefoon dat meneer de hele boel op stelten aan het zetten is en dat de enigste oplossing is dat de kinderen aan een rechter gaan vertellen dat ze hem niet meer willen zien (hij heeft ze hier 3 dagen gezien in 10 jaar) en zijn gedrag erg vinden. Dit heeft hij nu opeens via de Nederlandse autoriteiten weten te spelen naar de autoriteiten in dit land en die mij dus belden. 10 jaar lang kan en mag je kinderen zo verwaarlozen en dan na 10 jaar zo het leven van hen maar ook van mij en mijn man, die altijd als een vader voor ze gezorgd heeft, zo kapot maken. Machteloos sta je dan als moeder, alle rust die je de kinderen heb gegeven wordt in een keer kapot gemaakt, dat nadat hij 10 jaar lang niet eens een kaartje kon sturen! Dit is maar een klein stukje van mijn verhaal want ik kan er echt nog niet goed over praten.
:: michelle :: zaterdag 22 januari 2011 :: 10:18:57permalink
Ik heb een dochter van bijna een jaar een heel lief meisje altijd vrolijk. Sinds een paar weken zijn we weg bij haar vader omdat hij agressief is en mij vaak genoeg alle hoeken van de kamer heeft laten zien. Hij heeft een moeilijke jeugd gehad z'n vader heeft hem verkracht en altijd geslagen en z'n moeder was altijd dronken. Hij heeft nog nooit wat tegen onze dochter gedaan maar hij doet ook niks met haar: nooit eten geven, geen luier verschonen en ga zo maar door. Nu wil hij een omgangsregeling maar ik ben heel bang dat als zij daar is en niet luistert en het niet op zijn manier gaat, dat hij dan hij flipt want daar is niet veel voor nodig en dat zij alle hoeken van de kamer ziet. En dat wil ik niet op mijn geweten hebben, hij drinkt ook en gebruikt drugs en ik wil mijn dochter daar niet tussen hebben maar hij is aan het proberen om het via de rechter voor elkaar te krijgen. Ben zo bang dat ik haar straks moet afgeven aan hem..
Ik heb een dochter van bijna een jaar een heel lief meisje altijd vrolijk. Sinds een paar weken zijn we weg bij haar vader omdat hij agressief is en mij vaak genoeg alle hoeken van de kamer heeft laten zien. Hij heeft een moeilijke jeugd gehad z'n vader heeft hem verkracht en altijd geslagen en z'n moeder was altijd dronken. Hij heeft nog nooit wat tegen onze dochter gedaan maar hij doet ook niks met haar: nooit eten geven, geen luier verschonen en ga zo maar door. Nu wil hij een omgangsregeling maar ik ben heel bang dat als zij daar is en niet luistert en het niet op zijn manier gaat, dat hij dan hij flipt want daar is niet veel voor nodig en dat zij alle hoeken van de kamer ziet. En dat wil ik niet op mijn geweten hebben, hij drinkt ook en gebruikt drugs en ik wil mijn dochter daar niet tussen hebben maar hij is aan het proberen om het via de rechter voor elkaar te krijgen. Ben zo bang dat ik haar straks moet afgeven aan hem..
:: Een verdrietige bange mama :: vrijdag 17 december 2010 :: 11:21:06permalink
Ik ben na twee jaar psychische mishandeling van mij, mijn stiefkindje en uiteindelijk ook ons eigen kind, vertrokken bij vader. Twee jaar lang is er sprake geweest van dagelijks huiselijk geweld, waarin aan vaders zijde ook cocaïnegebruik en alcoholproblemen meespelen. Verder heeft vader te kampen met persoonlijkheidsproblematiek en een verminderd inlevingsvermogen. Zijn oudste kind van 4 is vaak bang geweest voor haar vader. Ik tijdens mijn zwangerschap ook, er is zelfs een zware tas tegen mijn buik aan gegooid door hem. Er is een anonieme melding geweest bij AMK en toen zij op de stoep stonden bij ons, dacht ik dit is mijn kans. Helaas was ik nog niet zover. We hebben samen een toneelspel zitten opvoeren omdat we beiden bang waren ons paar maanden oude kindje kwijt te raken. Toch heb ik daarna de knoop doorgehakt en bij het AMK opgebiecht dat we gelogen hadden en ze de hele waarheid verteld, iets wat ik erg moeilijk vond. Het AMK reageerde heel nors. Tijdens het eerste onderzoek richtte ze zich in positieve zin op de vader. Nu ook weer. Dat vader volgens veel mensen als pcychopaat bestempelt word, leggen ze ook naast zich neer. Volgens hen zou ik het hele verhaal verzonnen hebben, terwijl vader samen in een gesprek met mij en het AMK toegegeven heeft harddrugs gebruikt te hebben. Ik zou nu een van die moeders zijn die het kind bij vader weghoudt. Ik moest het huiselijk geweld en het politierapport maar naast me neer leggen en naar de toekomst gaan kijken hoe ik op goede voet met vader verder kon gaan. Hallo het gaat hier toch om het kind en niet om mij en de vader? Vader gaf verder aan dat hij zich zorgen maakte omdat ik een labiele moeder ben. Dat nam ze echter wel serieus en ze zei ja je woont nu nog bij je ouders in, maar als jij straks weer op jezelf gaat wonen moeten we goed in de gaten houden of jij niet te labiel bent om je dochter bij je te hebben! Waar kan ik nu nog terecht? Als dit een rechterlijke procedrue wordt wat betreft de omgang, heb ik nu dus al geen poot meer om op te staan. Bedankt Jeugdzorg, bedankt AMK! Jullie hebben vader nog machtiger gemaakt dan hij al was, en ik was al zo bang voor hem. Ik durfde eindelijk te praten en nu word ik ervoor gestraft! Dit kan toch niet? Ik ben als de dood zo bang mijn 5 maanden oude kindje kwijt te raken aan die psychopaat.
Ik ben na twee jaar psychische mishandeling van mij, mijn stiefkindje en uiteindelijk ook ons eigen kind, vertrokken bij vader. Twee jaar lang is er sprake geweest van dagelijks huiselijk geweld, waarin aan vaders zijde ook cocaïnegebruik en alcoholproblemen meespelen. Verder heeft vader te kampen met persoonlijkheidsproblematiek en een verminderd inlevingsvermogen. Zijn oudste kind van 4 is vaak bang geweest voor haar vader. Ik tijdens mijn zwangerschap ook, er is zelfs een zware tas tegen mijn buik aan gegooid door hem. Er is een anonieme melding geweest bij AMK en toen zij op de stoep stonden bij ons, dacht ik dit is mijn kans. Helaas was ik nog niet zover. We hebben samen een toneelspel zitten opvoeren omdat we beiden bang waren ons paar maanden oude kindje kwijt te raken. Toch heb ik daarna de knoop doorgehakt en bij het AMK opgebiecht dat we gelogen hadden en ze de hele waarheid verteld, iets wat ik erg moeilijk vond. Het AMK reageerde heel nors. Tijdens het eerste onderzoek richtte ze zich in positieve zin op de vader. Nu ook weer. Dat vader volgens veel mensen als pcychopaat bestempelt word, leggen ze ook naast zich neer. Volgens hen zou ik het hele verhaal verzonnen hebben, terwijl vader samen in een gesprek met mij en het AMK toegegeven heeft harddrugs gebruikt te hebben. Ik zou nu een van die moeders zijn die het kind bij vader weghoudt. Ik moest het huiselijk geweld en het politierapport maar naast me neer leggen en naar de toekomst gaan kijken hoe ik op goede voet met vader verder kon gaan. Hallo het gaat hier toch om het kind en niet om mij en de vader? Vader gaf verder aan dat hij zich zorgen maakte omdat ik een labiele moeder ben. Dat nam ze echter wel serieus en ze zei ja je woont nu nog bij je ouders in, maar als jij straks weer op jezelf gaat wonen moeten we goed in de gaten houden of jij niet te labiel bent om je dochter bij je te hebben! Waar kan ik nu nog terecht? Als dit een rechterlijke procedrue wordt wat betreft de omgang, heb ik nu dus al geen poot meer om op te staan. Bedankt Jeugdzorg, bedankt AMK! Jullie hebben vader nog machtiger gemaakt dan hij al was, en ik was al zo bang voor hem. Ik durfde eindelijk te praten en nu word ik ervoor gestraft! Dit kan toch niet? Ik ben als de dood zo bang mijn 5 maanden oude kindje kwijt te raken aan die psychopaat.
:: M :: zondag 12 december 2010 :: 02:15:19permalink
Hallo, Na een geweldadig huwelijk met de vader van mijn kind van 4 jaar ben ik uiteindelijk bij hem weggegaan en inmiddels gescheiden. Er werd een 'standaard' omgangsregeling (om het weekend van vrijdag 18:00 tot zondag 18:00) vastgesteld. Vader was het hier niet mee eens omdat hij anders geen vrij weekend voor zichzelf had en ik 2 per maand (hij moet 2 weekenden per maand werken). Hij had wel al getekend maar wilde zijn zoon eigenlijk alleen maar zien wanneer hij zelf zou kunnen. Ik ging hier niet mee akkoord omdat ik vind dat er regelmaat moet zijn voor een kind en heb gepushed dat hij de regeling zou nakomen. Dit gebeurde na 3 maanden ook met wat afzeggingen en uiteindelijk een switch van de weekenden omdat hij het niet geregeld kreeg op zijn werk. Maar goed ik ging hiermee akkoord zodat mijn zoon hem met regelmaat zou blijven zien. Nu is het zo dat mijn zoon met echt hele vreemde verhalen thuis kwam over dat zijn vader hem zou slaan, knijpen en duwen. In het begin dacht ik nog dat hij dingen anders zou kunnen beleven als dat ze misschien zijn, wel gaf ik dit aan bij het kinderdagverblijf met de vraag of zij hierop wilde letten en of ze iets merkte aan mijn zoon zijn gedrag en of hij daar iets vertelde. Maar de verhalen werden langer en meer gedetailleerd en ben ik ermee naar de huisarts gegaan omdat ik echt niet wist wat ik moest doen. Zij adviseerde mij om naar welzijn te gaan. Zij verwezen me weer door naar het AMK voor advies. Bij het AMK vonden ze dit toch zo ernstig dat zij mij adviseerden om een melding te doen. Ik besloot dit te doen omdat ik vind dat ik verantwoordelijk ben voor het welzijn, geluk en gezondheid van mijn zoon. Mijn zoon kwam vanaf dat moment ook niet meer bij vader. Ik heb vader zelf gebeld en gezegd dat ik me zorgen maakte en dat ik een onderzoek zou laten doen. Hij reageerde erg aggressief, wilde er niets mee te maken hebben en bedreigde mij en mijn familie. Ik heb hiervan een melding gedaan bij de politie. Er kwam telefonisch contact met het AMK en er werd een afspraak gemaakt met vader. Zij zijn bij hem geweest en hij heeft zijn verhaal gedaan. Hij ontkent alles (te verwachten) maar vertelde inderdaad dat hij wel de fout in was gegaan tijdens ons huwelijk (volgens hem door stress). Er was af en toe contact met het AMK maar omdat het allemaal lang duurde en ik niets hoorde, ben ik zelf gaan bellen. Als ik belde was de contactpersoon in gesprek of niet bereikbaar. En als ik vroeg of hij mij terug kon bellen gebeurde dat 9 van de 10 keer ook niet. Ik heb enkele weken daarna een afspraak gehad thuis om mijn kant van het verhaal te doen. Het gesprek was goed naar mijn mening en ik zag het vrij positief in. Tijdens dit gesprek gaf ik ook aan dat ik graag wilde dat een professional met mijn zoon zou praten zodat hij zijn verhaal kwijt kon en er nog een extra bevestiging zou komen. De contact persoon vroeg hoe ik stond tegenover contact met de familie van vader en ik heb gezegd dat ze mij altijd konden bellen om af te spreken. Hierna hoorde ik weer niets van het AMK. Dus ben ik weer gaan bellen en werd ik weer 9 van de 10 keer niet terug gebeld. Elke keer als ik de contactpersoon wel sprak was er een crisis of een rechtzaak ofofof. Hij zou de huisarts gaan bellen, het kinderdagverblijf en de familie van vader. Als hij dat had gedaan zou hij mij weer bellen. Hij stelde voor om wel een regeling te gaan treffen zodat vader weer de mogelijkheid zou krijgen om zijn zoon te zien onder toezicht. Hij stelde voor te beginnen met eens per maand 2 uur op zondag. Dit wilde hij onder toezicht van vaders familie. Ik heb aangegeven dat ik hier best in mee wil gaan maar onder professioneel toezicht. Hij zei dat dit niet in de buurt te regelen was, dus gaf ik aan dat ik mijn zoon overal naar toe wil brengen als het maar onder professioneel toezicht is. Daarnaast heb ik aangegeven dat vader ook zelf therapie moet gaan doen om zijn eigen verleden te gaan verwerken, hij is zelf erg veel door zijn vader geslagen tijdens zijn jeugd. Vader had ook toegestemd overal aan mee te willen werken. De contactpersoon van het AMK was het hier helemaal mee eens. Van het kinderdagverblijf begreep ik dat er niet gebeld was ook niet na weken. Ik ben weer gaan bellen hoe het zat. De contactpersoon bij het AMK was wederom slecht te bereiken en belde niet terug. Uiteindelijk belde hij na 1,5 week terug. Ik vertelde hem dat mijn zoon zijn laatste week bij het kinderdagverblijf had en of hij wilde bellen voordat hij daar weg was. Dit beloofde de contactpersoon echter dit gebeurde niet. Ik belde hem in de week erna weer en kreeg hem na 3 dagen te pakken. Er was weer een crisis tussendoor gekomen en het was hem helemaal ontschoten. Hij vertelde wel dat de zaak er niet heel goed voor stond omdat ik niet veel bewijs heb. Hij zei dat hij de rest nog ging onderzoeken en ik het zou horen. Ik heb aangegeven dat ik zou ophouden met bellen wantr ik had mijn kant verteld en dat het nu niet van mijn kant meer hoeft te komen. Ook heb ik gezegd dat het mij dan ook niets uit zou maken al zou het nog 18 jaar duren. Het kinderdagverblijf is na 1 maand nog niet gebeld en er is geen gesprek geweest met mijn zoon en een profecional van het AMK. Nu dreigt vader (aangegeven bij het amk) met een rechtzaak om volledige voogdij omdat ik mijn zoon zou gijzelen. Hij is boos dat het allemaal zo lang duurt en niet terug gebeld werd door het AMK. Nu heeft de contactpersoon bij het AMK aangegeven aan vader dat vaders stuk afgerond is en maar bij mij nog een onderzoek loopt. Wat moet ik hiermee doen? Ik ben echt bang dat mijn zoon weer terug moet naar zijn vader en alle gevolgen vandien. Daarnaast denk ik ook dat vader hem niet meer terug zal brengen als een rechter dit zou beslissen.
Hallo, Na een geweldadig huwelijk met de vader van mijn kind van 4 jaar ben ik uiteindelijk bij hem weggegaan en inmiddels gescheiden. Er werd een 'standaard' omgangsregeling (om het weekend van vrijdag 18:00 tot zondag 18:00) vastgesteld. Vader was het hier niet mee eens omdat hij anders geen vrij weekend voor zichzelf had en ik 2 per maand (hij moet 2 weekenden per maand werken). Hij had wel al getekend maar wilde zijn zoon eigenlijk alleen maar zien wanneer hij zelf zou kunnen. Ik ging hier niet mee akkoord omdat ik vind dat er regelmaat moet zijn voor een kind en heb gepushed dat hij de regeling zou nakomen. Dit gebeurde na 3 maanden ook met wat afzeggingen en uiteindelijk een switch van de weekenden omdat hij het niet geregeld kreeg op zijn werk. Maar goed ik ging hiermee akkoord zodat mijn zoon hem met regelmaat zou blijven zien. Nu is het zo dat mijn zoon met echt hele vreemde verhalen thuis kwam over dat zijn vader hem zou slaan, knijpen en duwen. In het begin dacht ik nog dat hij dingen anders zou kunnen beleven als dat ze misschien zijn, wel gaf ik dit aan bij het kinderdagverblijf met de vraag of zij hierop wilde letten en of ze iets merkte aan mijn zoon zijn gedrag en of hij daar iets vertelde. Maar de verhalen werden langer en meer gedetailleerd en ben ik ermee naar de huisarts gegaan omdat ik echt niet wist wat ik moest doen. Zij adviseerde mij om naar welzijn te gaan. Zij verwezen me weer door naar het AMK voor advies. Bij het AMK vonden ze dit toch zo ernstig dat zij mij adviseerden om een melding te doen. Ik besloot dit te doen omdat ik vind dat ik verantwoordelijk ben voor het welzijn, geluk en gezondheid van mijn zoon. Mijn zoon kwam vanaf dat moment ook niet meer bij vader. Ik heb vader zelf gebeld en gezegd dat ik me zorgen maakte en dat ik een onderzoek zou laten doen. Hij reageerde erg aggressief, wilde er niets mee te maken hebben en bedreigde mij en mijn familie. Ik heb hiervan een melding gedaan bij de politie. Er kwam telefonisch contact met het AMK en er werd een afspraak gemaakt met vader. Zij zijn bij hem geweest en hij heeft zijn verhaal gedaan. Hij ontkent alles (te verwachten) maar vertelde inderdaad dat hij wel de fout in was gegaan tijdens ons huwelijk (volgens hem door stress). Er was af en toe contact met het AMK maar omdat het allemaal lang duurde en ik niets hoorde, ben ik zelf gaan bellen. Als ik belde was de contactpersoon in gesprek of niet bereikbaar. En als ik vroeg of hij mij terug kon bellen gebeurde dat 9 van de 10 keer ook niet. Ik heb enkele weken daarna een afspraak gehad thuis om mijn kant van het verhaal te doen. Het gesprek was goed naar mijn mening en ik zag het vrij positief in. Tijdens dit gesprek gaf ik ook aan dat ik graag wilde dat een professional met mijn zoon zou praten zodat hij zijn verhaal kwijt kon en er nog een extra bevestiging zou komen. De contact persoon vroeg hoe ik stond tegenover contact met de familie van vader en ik heb gezegd dat ze mij altijd konden bellen om af te spreken. Hierna hoorde ik weer niets van het AMK. Dus ben ik weer gaan bellen en werd ik weer 9 van de 10 keer niet terug gebeld. Elke keer als ik de contactpersoon wel sprak was er een crisis of een rechtzaak ofofof. Hij zou de huisarts gaan bellen, het kinderdagverblijf en de familie van vader. Als hij dat had gedaan zou hij mij weer bellen. Hij stelde voor om wel een regeling te gaan treffen zodat vader weer de mogelijkheid zou krijgen om zijn zoon te zien onder toezicht. Hij stelde voor te beginnen met eens per maand 2 uur op zondag. Dit wilde hij onder toezicht van vaders familie. Ik heb aangegeven dat ik hier best in mee wil gaan maar onder professioneel toezicht. Hij zei dat dit niet in de buurt te regelen was, dus gaf ik aan dat ik mijn zoon overal naar toe wil brengen als het maar onder professioneel toezicht is. Daarnaast heb ik aangegeven dat vader ook zelf therapie moet gaan doen om zijn eigen verleden te gaan verwerken, hij is zelf erg veel door zijn vader geslagen tijdens zijn jeugd. Vader had ook toegestemd overal aan mee te willen werken. De contactpersoon van het AMK was het hier helemaal mee eens. Van het kinderdagverblijf begreep ik dat er niet gebeld was ook niet na weken. Ik ben weer gaan bellen hoe het zat. De contactpersoon bij het AMK was wederom slecht te bereiken en belde niet terug. Uiteindelijk belde hij na 1,5 week terug. Ik vertelde hem dat mijn zoon zijn laatste week bij het kinderdagverblijf had en of hij wilde bellen voordat hij daar weg was. Dit beloofde de contactpersoon echter dit gebeurde niet. Ik belde hem in de week erna weer en kreeg hem na 3 dagen te pakken. Er was weer een crisis tussendoor gekomen en het was hem helemaal ontschoten. Hij vertelde wel dat de zaak er niet heel goed voor stond omdat ik niet veel bewijs heb. Hij zei dat hij de rest nog ging onderzoeken en ik het zou horen. Ik heb aangegeven dat ik zou ophouden met bellen wantr ik had mijn kant verteld en dat het nu niet van mijn kant meer hoeft te komen. Ook heb ik gezegd dat het mij dan ook niets uit zou maken al zou het nog 18 jaar duren. Het kinderdagverblijf is na 1 maand nog niet gebeld en er is geen gesprek geweest met mijn zoon en een profecional van het AMK. Nu dreigt vader (aangegeven bij het amk) met een rechtzaak om volledige voogdij omdat ik mijn zoon zou gijzelen. Hij is boos dat het allemaal zo lang duurt en niet terug gebeld werd door het AMK. Nu heeft de contactpersoon bij het AMK aangegeven aan vader dat vaders stuk afgerond is en maar bij mij nog een onderzoek loopt. Wat moet ik hiermee doen? Ik ben echt bang dat mijn zoon weer terug moet naar zijn vader en alle gevolgen vandien. Daarnaast denk ik ook dat vader hem niet meer terug zal brengen als een rechter dit zou beslissen.
:: Sanne :: zondag 18 juli 2010 :: 07:22:43permalink
Ik heb een dochter van 8 maanden. Zij is alles voor mij. Toen ik zwanger raakte was veranderde alles tussen de biologische vader en mij. Hij verloorde zijn baan en wilde niet werken. Gellukig woonde ik bij mijn moeder en na veel gezeik van hem dat ik bij hem moest intrekken ben ik ook daar bij mijn moeder gebleven. Waarom? het leven van hem was hopeloos, geen baan, nooit eten in huis, moest hem altijd mijn auto lenen en altijd geld geven voor benzine en had overal schulden. Hij was niet aanspreekbaar want hij deed nooit iets fout en werd agressief. Ik zag hem amper. Mijn 9 maanden was een hel. Ik heb tot mijn 9de maand gewerkt om alles voor mijn baby te kopen. Na de geboorte kwam hij zeggen dat hij het kind wilde erkenen. Hij had het zonder mijn toestemming geprobeerd bij de gemeentehuis, maar dat kon niet. Bij de geboorte was hij erbij omdat mijn moeder hem is gaan ophalen. Hij komt amper het kind bezoeken want hij is druk of heeft geen vervoer. Ik ging het kind naar zijn familie brengen anders kwam er niemand. We hebben afgesproken dat hij het kind mag komen bezoeken op zondag maar hij komt 2 weken dan 3 weer niet en soms 2 weken dan 2 maanden niet. Hij eist dat hij het kind kan meenemen naar zijn familie en hij eist dat als hij bij het kind is, ik weg moet. Maar hoe kan ik dat doen terwijl het kind bij hem al zo huilt? Hij is nu razend omdat hij het kind wil en is naar de voogdijraad gestapt. Wat kan ik doen? Ik wil niet dat hij het kind erkent en ook niet dat hij gezag krijgt. Ik vertrouw hem van geen kanten. Hij heeft al geprobeerd zijn oudste dochter van zijn moeder weg te halen maar dat is niet gelukt want de moeder is steeds op de vlucht voor hem. Het is toch niet goed dat een baby van 8mnd zo huilt totdat zij ziek wordt? En het is toch niet normaal dat de vader dan antwoordt: " laat haar huilen want ze moet er gewoon aan wennen". Ik er kan gewoon niet meer tegen om mijn prinsesje zo te zien.
Ik heb een dochter van 8 maanden. Zij is alles voor mij. Toen ik zwanger raakte was veranderde alles tussen de biologische vader en mij. Hij verloorde zijn baan en wilde niet werken. Gellukig woonde ik bij mijn moeder en na veel gezeik van hem dat ik bij hem moest intrekken ben ik ook daar bij mijn moeder gebleven. Waarom? het leven van hem was hopeloos, geen baan, nooit eten in huis, moest hem altijd mijn auto lenen en altijd geld geven voor benzine en had overal schulden. Hij was niet aanspreekbaar want hij deed nooit iets fout en werd agressief. Ik zag hem amper. Mijn 9 maanden was een hel. Ik heb tot mijn 9de maand gewerkt om alles voor mijn baby te kopen. Na de geboorte kwam hij zeggen dat hij het kind wilde erkenen. Hij had het zonder mijn toestemming geprobeerd bij de gemeentehuis, maar dat kon niet. Bij de geboorte was hij erbij omdat mijn moeder hem is gaan ophalen. Hij komt amper het kind bezoeken want hij is druk of heeft geen vervoer. Ik ging het kind naar zijn familie brengen anders kwam er niemand. We hebben afgesproken dat hij het kind mag komen bezoeken op zondag maar hij komt 2 weken dan 3 weer niet en soms 2 weken dan 2 maanden niet. Hij eist dat hij het kind kan meenemen naar zijn familie en hij eist dat als hij bij het kind is, ik weg moet. Maar hoe kan ik dat doen terwijl het kind bij hem al zo huilt? Hij is nu razend omdat hij het kind wil en is naar de voogdijraad gestapt. Wat kan ik doen? Ik wil niet dat hij het kind erkent en ook niet dat hij gezag krijgt. Ik vertrouw hem van geen kanten. Hij heeft al geprobeerd zijn oudste dochter van zijn moeder weg te halen maar dat is niet gelukt want de moeder is steeds op de vlucht voor hem. Het is toch niet goed dat een baby van 8mnd zo huilt totdat zij ziek wordt? En het is toch niet normaal dat de vader dan antwoordt: " laat haar huilen want ze moet er gewoon aan wennen". Ik er kan gewoon niet meer tegen om mijn prinsesje zo te zien.
:: sharon::donderdag 27 oktober 2011 :: 11:27:27
Hoe staan de zaken inmiddels? Ik las het en heb in precies dezelfde situatie gezeten als jij alleen was er 1 verschil: ik was zo dom geweest om hem mijn dochter wel te laten erkennen. Maar als hij het nog niet heeft gedaan: jij bent de gezag hebbende ouder en hij heeft geen bal te vertellen. Op papier is hij niks van jullie prinsesje dus kan hij jullie niks maken en kan jij hem de deur wijzen als hij wil, laat hem maar de politie bellen. Hij is dan degene die gepakt wordt wegens huis vredebreuk en stalken.
Hoe staan de zaken inmiddels? Ik las het en heb in precies dezelfde situatie gezeten als jij alleen was er 1 verschil: ik was zo dom geweest om hem mijn dochter wel te laten erkennen. Maar als hij het nog niet heeft gedaan: jij bent de gezag hebbende ouder en hij heeft geen bal te vertellen. Op papier is hij niks van jullie prinsesje dus kan hij jullie niks maken en kan jij hem de deur wijzen als hij wil, laat hem maar de politie bellen. Hij is dan degene die gepakt wordt wegens huis vredebreuk en stalken.
:: Jasperina :: dinsdag 13 juli 2010 :: 23:33:34permalink
Mijn ex is afgelopen maart vertrokken omdat hij er geen zin meer in had. Achteraf een prima keus geweest. Ons gezin was kapot. Met de kinderen ging het slecht op school niet kunnen stilzitten, niet kunnen spelen enz. Mijn ex is de afgelopen jaren een aantal keren opgenomen geweest in een psychiatrisch ziekenhuis. De laatste keer was november vorig jaar tot afgelopen maart. Ook heeft hij 2 jaar geleden een zelfmoordpoging gedaan, die bijna gelukt was, waarbij de oudste hem heeft gevonden en hier dus ook alles van mee heeft gekregen. Nu wil hij een omgangsregeling. Maar dit voelt niet goed voor mij, hij kon eerder ook niet voor de kinderen zorgen, 't was hem veel te druk etc en hij behandelde ze ook niet goed. Bij hem is de aandoening narcistische persoonlijkheidsstoornis vastgesteld. Hij is na de laatste opname gestopt met therapie omdat dit volgens hem niet meer nodig was. Ik weet niet wat ik hiertegen mag en kan doen. Kan ik via mijn advocaat en alle rapporten die over hem bekend zijn een omgangsregeling weigeren? Moet ik totdat er een uitspraak is de kinderen naar hem toe brengen of kan ik dat weigeren zonder dat ik daar later (tijdens een rechtzaak) op gepakt wordt? Ik hoop dat er iemand is die mij iets meer kan vertellen want ik wil niet dat de kinderen in een onveilige omgeving zijn. Toen mijn ex nog geen 2 wk weg was merkten ze op school al een enorme omslag bij de kinderen. Van de gedragsproblemen van de oudste is niks meer te merken en hij is weer een stralend, vrolijk, gelukkig kind.
Mijn ex is afgelopen maart vertrokken omdat hij er geen zin meer in had. Achteraf een prima keus geweest. Ons gezin was kapot. Met de kinderen ging het slecht op school niet kunnen stilzitten, niet kunnen spelen enz. Mijn ex is de afgelopen jaren een aantal keren opgenomen geweest in een psychiatrisch ziekenhuis. De laatste keer was november vorig jaar tot afgelopen maart. Ook heeft hij 2 jaar geleden een zelfmoordpoging gedaan, die bijna gelukt was, waarbij de oudste hem heeft gevonden en hier dus ook alles van mee heeft gekregen. Nu wil hij een omgangsregeling. Maar dit voelt niet goed voor mij, hij kon eerder ook niet voor de kinderen zorgen, 't was hem veel te druk etc en hij behandelde ze ook niet goed. Bij hem is de aandoening narcistische persoonlijkheidsstoornis vastgesteld. Hij is na de laatste opname gestopt met therapie omdat dit volgens hem niet meer nodig was. Ik weet niet wat ik hiertegen mag en kan doen. Kan ik via mijn advocaat en alle rapporten die over hem bekend zijn een omgangsregeling weigeren? Moet ik totdat er een uitspraak is de kinderen naar hem toe brengen of kan ik dat weigeren zonder dat ik daar later (tijdens een rechtzaak) op gepakt wordt? Ik hoop dat er iemand is die mij iets meer kan vertellen want ik wil niet dat de kinderen in een onveilige omgeving zijn. Toen mijn ex nog geen 2 wk weg was merkten ze op school al een enorme omslag bij de kinderen. Van de gedragsproblemen van de oudste is niks meer te merken en hij is weer een stralend, vrolijk, gelukkig kind.
:: Lady :: maandag 17 mei 2010 :: 22:24:04permalink
Hallo, ik wilde toch even mijn verhaal kwijt. In 2008 zijn mijn ex en ik gescheiden. Wij hebben een dochter van 4 genaamd. We kunnen het niet eens worden met omgang met mijn dochter. De raad heeft een onderzoek gedaan, en er werd dus gezegd dat er geen omgang kon plaatsvinden, omdat mijn ex drastisch moest veranderen. Ons kind is nu onder toezicht gesteld. Wij hebben verschillende rechtzaken gehad, de laatste uitspraak van de rechter is dat de gezinsvoogd moet kijken of er een omgangsregeling kan plaatsvinden bij bureau jeugdzorg (dus onder begeleiding). De gezinsvoogd zegt dat er een omgangsregeling kan plaatsvinden. Mijn advocaat vind ook dat mijn ex eerst aan zich zelf moet gaan werken, voor zijn eigen problemen. Die zijn er genoeg, maar ga het niet uitleggen,want dan word het een lang verhaal, hij is wel zeer agressief. Nu heb ik hun advies gegeven hoe ik het wil hebben, maar blijkbaar zijn ze het er niet mee eens. Het komt er op neer dat je zelf niks in te brengen heb, en dat je maar moet doen wat de gezinsvoogd zegt. Wat moet ik doen het verder laten bepalen door de gezinsvoogd, of het spelen via de rechter? Ik weet het allemaal niet meer. Mijn kindje vraagt geen eens naar de vader en heeft hem een paar jaar niet gezien. Ik ben bang als ik het via de rechter speel, dat ik te horen ga krijgen dat ik niet meewerk. Wie kan mij raad geven. Ik zit dag en nacht te denken hoe en wat. Mijn vertrouwen is erg beschadigd. Ik hoop dat mensen hier op reageren en dat ze mij advies kunnen geven.
Hallo, ik wilde toch even mijn verhaal kwijt. In 2008 zijn mijn ex en ik gescheiden. Wij hebben een dochter van 4 genaamd. We kunnen het niet eens worden met omgang met mijn dochter. De raad heeft een onderzoek gedaan, en er werd dus gezegd dat er geen omgang kon plaatsvinden, omdat mijn ex drastisch moest veranderen. Ons kind is nu onder toezicht gesteld. Wij hebben verschillende rechtzaken gehad, de laatste uitspraak van de rechter is dat de gezinsvoogd moet kijken of er een omgangsregeling kan plaatsvinden bij bureau jeugdzorg (dus onder begeleiding). De gezinsvoogd zegt dat er een omgangsregeling kan plaatsvinden. Mijn advocaat vind ook dat mijn ex eerst aan zich zelf moet gaan werken, voor zijn eigen problemen. Die zijn er genoeg, maar ga het niet uitleggen,want dan word het een lang verhaal, hij is wel zeer agressief. Nu heb ik hun advies gegeven hoe ik het wil hebben, maar blijkbaar zijn ze het er niet mee eens. Het komt er op neer dat je zelf niks in te brengen heb, en dat je maar moet doen wat de gezinsvoogd zegt. Wat moet ik doen het verder laten bepalen door de gezinsvoogd, of het spelen via de rechter? Ik weet het allemaal niet meer. Mijn kindje vraagt geen eens naar de vader en heeft hem een paar jaar niet gezien. Ik ben bang als ik het via de rechter speel, dat ik te horen ga krijgen dat ik niet meewerk. Wie kan mij raad geven. Ik zit dag en nacht te denken hoe en wat. Mijn vertrouwen is erg beschadigd. Ik hoop dat mensen hier op reageren en dat ze mij advies kunnen geven.
:: een ongeruste moeder met slapen loze nachten::maandag 20 februari 2012 :: 00:56:49
ik leerde mijn ex kennen als een leuke vlotte knul ik had al 3 kinderen en daar was hij echt leuk mee hij woonde nog thuis maar niemand had er problemen mee dus was het echt gezellig na een paar maanden deed hij zo vreemd en bleek coke te gebruiken was een bittere tegen valler maar hij beloofde beterschap enz enz de relatie bestond uit een hoop ups en downs en hij loog en steelde maar hield veel van hem en de kinderen waren gek op hem dus heb ik hem vele malen vergeven het ging een tijd goed en ik raakte zwanger hij was er niet blij mee maar later wel na dat hij met zijn ouders gepraat had hij ging afkicken en beloofde beterschap en er moest samen gewoond worden ik mijn uitkering opgezegt maar zag toen ineens een hele ander kant van hem hij werd bazig en werd heel snel boos als ik zei het ergens niet mee eens te zijn hij kwam met een heel pakket aan met papieren die ik moest ondeer tekenen van erkenning tot voogdij heb nee gezegt dacht bewijs je eers maar is onze dochter werd geboren en dacht nu komt alles goed maar in tegen deel hij schreeuwde tegen de kleine die moest haar bek houden schopte tegen het bedje maar zijn moeder zei hij moet nog aan de baby wennen draaide alleen voor de kleine op hij werkte en als hij thuis kwam deed hij commando,s geven aan mijn kinderen zetten een kook wekker tijdens het eten het bord moest in 5 min leeg zo niet zonder eten naar bed heb de kook wekker van tafel gezet en zei eet maar op jullie gemak maar een shit die ik over me heen kreeg ondermijn zijn gezag mijn kinderen zijn ondankbaar want wij moeten bedanken voor zijn geld en het eten en dak boven ons hoofd op een avond liep hij in volle vaart tegen mij aan
ik leerde mijn ex kennen als een leuke vlotte knul ik had al 3 kinderen en daar was hij echt leuk mee hij woonde nog thuis maar niemand had er problemen mee dus was het echt gezellig na een paar maanden deed hij zo vreemd en bleek coke te gebruiken was een bittere tegen valler maar hij beloofde beterschap enz enz de relatie bestond uit een hoop ups en downs en hij loog en steelde maar hield veel van hem en de kinderen waren gek op hem dus heb ik hem vele malen vergeven het ging een tijd goed en ik raakte zwanger hij was er niet blij mee maar later wel na dat hij met zijn ouders gepraat had hij ging afkicken en beloofde beterschap en er moest samen gewoond worden ik mijn uitkering opgezegt maar zag toen ineens een hele ander kant van hem hij werd bazig en werd heel snel boos als ik zei het ergens niet mee eens te zijn hij kwam met een heel pakket aan met papieren die ik moest ondeer tekenen van erkenning tot voogdij heb nee gezegt dacht bewijs je eers maar is onze dochter werd geboren en dacht nu komt alles goed maar in tegen deel hij schreeuwde tegen de kleine die moest haar bek houden schopte tegen het bedje maar zijn moeder zei hij moet nog aan de baby wennen draaide alleen voor de kleine op hij werkte en als hij thuis kwam deed hij commando,s geven aan mijn kinderen zetten een kook wekker tijdens het eten het bord moest in 5 min leeg zo niet zonder eten naar bed heb de kook wekker van tafel gezet en zei eet maar op jullie gemak maar een shit die ik over me heen kreeg ondermijn zijn gezag mijn kinderen zijn ondankbaar want wij moeten bedanken voor zijn geld en het eten en dak boven ons hoofd op een avond liep hij in volle vaart tegen mij aan
:: Whitney :: woensdag 10 maart 2010 :: 19:08:49permalink
Hallo Moeders, Vandaag heb ik voor het eerst de site gezien en besef dat het belangrijk is dat wij elkaar kunnen steunen. Zelf ben ik moeder van een zoontje die nog maar 9 maanden is maar al teveel heeft meegemaakt. Met name tijdens de zwangerschap, vele mishandelingen zowel fysiek als mentaal. Maar na een aantal maanden zwangerschap toen ik erachter kwam dat mijn (ex-)partner vreemdging heb ik voor rust gekozen en ben ik gevlucht naar mijn ouders in Duitsland. Vanaf die tijd sta ik alleen voor de opvoeding. Het contact tussen de vader en mijn zoontje verliep stroef. Af en toe mocht de vader langskomen om ons kindje te zien. Maar bleek dat hij eigenlijk niet voor ons zoontje kwam maar voor mij. Vaak onder invloed van drank of wiet of met een kater. Dus tijdens de bezoeken heeft er vaak mishandeling plaatsgevonden. Uiteindelijk wilde ik dit niet meer en heb ik aangifte gedaan. Mijn ex-partner is hiervoor veroordeeld tot een gevangenisstraf van een maand, omdat hij een ongelofelijk strafblad heeft van onder andere meerdere mishandelingen. Zijn zus heeft hij 2 keer eerder geprobeerd te wurgen en daar is ook aangifte van gedaan. Nu is het volgende probleem: In 2010 heeft mijn expartner niet 1 keer naar ons zoontje omgekeken, maar nu heeft hij gehoord dat ik een nieuwe partner heb. Vandaag heb ik een brief ontvangen en wil mijn ex een bezoekregeling met ons zoontje; twee weekenden in de maand bij zijn ouders in huis. Niet om ons kindje maar om mij duidelijk te maken dat hij zich niet zomaar aan de kant laat zetten en als hij ons kindje niet mag zien dan zal hij ervoor zorgen dat ik hem ook niet meer zie. Ik ben dus heel bang dat als ons kindje daarheen moet dat hem iets overkomt. Wie kan me vertellen wat me te wachten staat. Kan hij een bezoeksregeling voor elkaar krijgen? Ik heb alleen de voogdij en hij heeft ons kindje alleen erkend als ongeboren vrucht daarbij komt dat hij een lang strafblad heeft van allerlei zaken en de politie heeft me geadviseerd om zover mogelijk bij mijn ex uit de buurt te gaan wonen want zij kennen hem en zijn familie.
Hallo Moeders, Vandaag heb ik voor het eerst de site gezien en besef dat het belangrijk is dat wij elkaar kunnen steunen. Zelf ben ik moeder van een zoontje die nog maar 9 maanden is maar al teveel heeft meegemaakt. Met name tijdens de zwangerschap, vele mishandelingen zowel fysiek als mentaal. Maar na een aantal maanden zwangerschap toen ik erachter kwam dat mijn (ex-)partner vreemdging heb ik voor rust gekozen en ben ik gevlucht naar mijn ouders in Duitsland. Vanaf die tijd sta ik alleen voor de opvoeding. Het contact tussen de vader en mijn zoontje verliep stroef. Af en toe mocht de vader langskomen om ons kindje te zien. Maar bleek dat hij eigenlijk niet voor ons zoontje kwam maar voor mij. Vaak onder invloed van drank of wiet of met een kater. Dus tijdens de bezoeken heeft er vaak mishandeling plaatsgevonden. Uiteindelijk wilde ik dit niet meer en heb ik aangifte gedaan. Mijn ex-partner is hiervoor veroordeeld tot een gevangenisstraf van een maand, omdat hij een ongelofelijk strafblad heeft van onder andere meerdere mishandelingen. Zijn zus heeft hij 2 keer eerder geprobeerd te wurgen en daar is ook aangifte van gedaan. Nu is het volgende probleem: In 2010 heeft mijn expartner niet 1 keer naar ons zoontje omgekeken, maar nu heeft hij gehoord dat ik een nieuwe partner heb. Vandaag heb ik een brief ontvangen en wil mijn ex een bezoekregeling met ons zoontje; twee weekenden in de maand bij zijn ouders in huis. Niet om ons kindje maar om mij duidelijk te maken dat hij zich niet zomaar aan de kant laat zetten en als hij ons kindje niet mag zien dan zal hij ervoor zorgen dat ik hem ook niet meer zie. Ik ben dus heel bang dat als ons kindje daarheen moet dat hem iets overkomt. Wie kan me vertellen wat me te wachten staat. Kan hij een bezoeksregeling voor elkaar krijgen? Ik heb alleen de voogdij en hij heeft ons kindje alleen erkend als ongeboren vrucht daarbij komt dat hij een lang strafblad heeft van allerlei zaken en de politie heeft me geadviseerd om zover mogelijk bij mijn ex uit de buurt te gaan wonen want zij kennen hem en zijn familie.
:: Ezra :: zondag 3 januari 2009 :: 22:45:22permalink
Mijn ex kreeg vorige zomer tegen de zin van de Kinderbescherming onbegeleide omgang met mijn dochtertje. Ik heb me niet aan die voorlopige regeling kunnen houden omdat ze in die tijd erg ziek was en veel in het ziekenhuis opgenomen was, zelfs op de IC. Dat was voor de rechter geen excuus en einde van het jaar kreeg mijn ex eenhoofdig gezag. Maar mijn dochtertje mocht vanwege haar ziekte voorlopig nog wel bij mij blijven wonen. Omdat de Kinderbescherming niet wilde dat hij haar te vaak mee zou nemen en helemaal niet dat ze bij hem zou moeten wonen kwam er een OTS. Ik blij maar wat doet jeugdzorg? Ze zeggen dat hij zeer dominant en pusherig is en snel escaleert, en toch niet ophoudt ons te bedreigen en lastig te vallen totdat hij zijn zin heeft. Dus dat ik maar braaf alles moet doen wat hij wil, en dat er maar snel co-ouderschap moet komen, als opstap naar wonen bij hem.
Mijn ex kreeg vorige zomer tegen de zin van de Kinderbescherming onbegeleide omgang met mijn dochtertje. Ik heb me niet aan die voorlopige regeling kunnen houden omdat ze in die tijd erg ziek was en veel in het ziekenhuis opgenomen was, zelfs op de IC. Dat was voor de rechter geen excuus en einde van het jaar kreeg mijn ex eenhoofdig gezag. Maar mijn dochtertje mocht vanwege haar ziekte voorlopig nog wel bij mij blijven wonen. Omdat de Kinderbescherming niet wilde dat hij haar te vaak mee zou nemen en helemaal niet dat ze bij hem zou moeten wonen kwam er een OTS. Ik blij maar wat doet jeugdzorg? Ze zeggen dat hij zeer dominant en pusherig is en snel escaleert, en toch niet ophoudt ons te bedreigen en lastig te vallen totdat hij zijn zin heeft. Dus dat ik maar braaf alles moet doen wat hij wil, en dat er maar snel co-ouderschap moet komen, als opstap naar wonen bij hem.
:: Jolein::maandag 1 februari 2010 :: 13:26:38
Wat is de letterlijke opdracht die aan deze ots vasthangt. Maw, wat staat er letterlijk als reden vermeld in de uitspraak? Jeugdzorg dient zich hier namelijk aan te houden. Dat dit vaak niet het geval is blijkt wel, het lijkt er in deze op alsof ze de makkelijkste weg kiezen. Maar jij bepaalt of je het makkelijk maakt! Als je geen verweer voert, loopt het zeker niet zoals jij denkt dat goed is.
Wat is de letterlijke opdracht die aan deze ots vasthangt. Maw, wat staat er letterlijk als reden vermeld in de uitspraak? Jeugdzorg dient zich hier namelijk aan te houden. Dat dit vaak niet het geval is blijkt wel, het lijkt er in deze op alsof ze de makkelijkste weg kiezen. Maar jij bepaalt of je het makkelijk maakt! Als je geen verweer voert, loopt het zeker niet zoals jij denkt dat goed is.
:: tipgeefster :: donderdag 24 december 2009 :: 23:41:25permalink
Even een tip in de contacten naar Jeugdzorg en de RvdK. Er voortdurend op hameren dat wanneer ze beslissingen of maatregelen willen nemen/treffen die naar jouw idee nadelig voor je kinderen zullen werken, meteen zeggen: oke, maar dan ligt de verantwoordelijkheid bij jullie en dat ook op papier laten zetten. Dit doen ze vrijwel nooit want daar zijn ze heel erg bang voor gezien alle fouten en negatieve publiciteit daarover. En dus zullen ze hun standpunt bijstellen. Vergeet nooit dat je nog altijd de ouderlijke macht hebt. Laat niet met je sollen.
Even een tip in de contacten naar Jeugdzorg en de RvdK. Er voortdurend op hameren dat wanneer ze beslissingen of maatregelen willen nemen/treffen die naar jouw idee nadelig voor je kinderen zullen werken, meteen zeggen: oke, maar dan ligt de verantwoordelijkheid bij jullie en dat ook op papier laten zetten. Dit doen ze vrijwel nooit want daar zijn ze heel erg bang voor gezien alle fouten en negatieve publiciteit daarover. En dus zullen ze hun standpunt bijstellen. Vergeet nooit dat je nog altijd de ouderlijke macht hebt. Laat niet met je sollen.
:: moeder tegen 3 gekken :: dinsdag 22 december 2009 :: 23:02:01permalink
Wat afschuwelijk de staat waarin we leven. OTS kan vader gewoon afdwingen omdat je profesioneel begeleide omgang wilt vragen. Vader die kind misbruikt heeft kan gewoon ex pesten door UHP aan te vragen, zonder enige reden. En jeugdzorg in opdracht van vader moeder laten bedreigen.
Wat afschuwelijk de staat waarin we leven. OTS kan vader gewoon afdwingen omdat je profesioneel begeleide omgang wilt vragen. Vader die kind misbruikt heeft kan gewoon ex pesten door UHP aan te vragen, zonder enige reden. En jeugdzorg in opdracht van vader moeder laten bedreigen.
:: 09 :: zondag 15 november 2009 :: 14:21:27permalink
Wat zal ik schrijven? Zal ik wel schrijven? Heeft het enige zin? Steunpunt huiselijk geweld, slachtofferhulp, politie, advocaten kunnen niets doen, zeggen ze. Wat heeft het dan voor zin? Psychisch geweld zie je niet aan de buitenkant. De ellenlange documenten die hij naar de rechter stuurt om mij zwart te maken, mij af te schilderen als een slechte moeder die de kinderen tegen hun vader opzet, die te lui is om fulltime te werken naast de volledige zorg voor de kinderen, zijn geoorloofd in de procedure. Het vertragen van de procedure waardoor ik (en dus ook zijn kinderen) financieel steeds krapper kom te zitten, is ook legaal. Financieel en emotioneel uitputten, met het doel dat ik mijn rechten op geef, geen alimentatie meer wil en de helft van ons vermogen kado doe aan hem. Hier gelden de rechten van de mens blijkbaar niet. Artikelen in de krant, vaak na een gezinsdoding, maken me woest. Steeds weer hoor ik dat er hulp genoeg is voor de slachtoffers van onder ander huiselijk gweld. Alleen ik heb het nog niet gevonden. Bestaat het echt? Of alleen bij fysiek geweld?
Wat zal ik schrijven? Zal ik wel schrijven? Heeft het enige zin? Steunpunt huiselijk geweld, slachtofferhulp, politie, advocaten kunnen niets doen, zeggen ze. Wat heeft het dan voor zin? Psychisch geweld zie je niet aan de buitenkant. De ellenlange documenten die hij naar de rechter stuurt om mij zwart te maken, mij af te schilderen als een slechte moeder die de kinderen tegen hun vader opzet, die te lui is om fulltime te werken naast de volledige zorg voor de kinderen, zijn geoorloofd in de procedure. Het vertragen van de procedure waardoor ik (en dus ook zijn kinderen) financieel steeds krapper kom te zitten, is ook legaal. Financieel en emotioneel uitputten, met het doel dat ik mijn rechten op geef, geen alimentatie meer wil en de helft van ons vermogen kado doe aan hem. Hier gelden de rechten van de mens blijkbaar niet. Artikelen in de krant, vaak na een gezinsdoding, maken me woest. Steeds weer hoor ik dat er hulp genoeg is voor de slachtoffers van onder ander huiselijk gweld. Alleen ik heb het nog niet gevonden. Bestaat het echt? Of alleen bij fysiek geweld?
:: twinkel::woensdag 13 januari 2010 :: 11:17:44
Beste bezorgde mensen, als eerst wil ik complimentje geven dat dit een site is voor all bezorgde mouders. En niet te feministisch site. zoals ik dit alles lees is dat er te veel mensen zijn die bedriegd worden en mijn zorg daar voor dus ook de kinderen. Want ik sluit me aan op het feit dat voor mensen die lossen handjes hebben en of pedo gevoelens heeft nu een wereld tijd is aan gebroken. Echt waar!!!!!!!!!!!!!! de verhalen zijn inderdaad verchillend maar de hulp vraag niet want iedereen hier op deze site roept naar hulp voor hun kinderen en wat blijkt nl kijkt de andere kant op. voorbeelden hiervan Ik heb geen kinder spygologie gehad maar spreek uit ervaringen, bij mijn wordt gezegd dat ze nadat ze 3 keer 1 uur huisbezoek dat de band met me dochter en vader er keurig uit zag!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Maar me dochter zegd in spygologisch rapport hele andere dingen en tekend tekeningen die een meisje van 7 niets van moet weten. MAAR blz, kompaan, en raad voor kinder bescherming zeggen dan moeder maak je geen drukte want huisbezoek zag er goed uit en jullie dochter heeft een loyaliteits crisis en daar moeten jullie maar aan werken. Oke klinkt normaal, maar uit praktijk blijkt dat de meeste kinderen, juist niet laten blijken aan hulp verlening dat ze vader/moeder hun pijn hebben gedaan, dat is loyatiet waarin ze zitten. En als ze dan buiten het huis bezoek anders laten zien dan moet er toch een belletje gaan rikkelen. Nee want je expartner heeft zich allang in gekleed bij deze hulp verlening en liegd alles maar er bij om zelf er goed uit te komen. (en niemand ziet zijn grote zweet plekken onder zijn armen)(en op direct vragen gaat hij uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu ik dacht uuuuuuu. En verder komt ie niet. En daarvan gaan blz,kompaan, en rvk uit.dat dat de waar heid is. Na mensen bjz,kompaan en rvk hebben een leuk salaris en waar voor krijgen ze dit??????????? Ja om verhalen klakenloos over te nemen en dit als onderzoeks rapport te overhandigen aan de rechter. Kom op zeg zo kan ik ook werken. Tunnel vissie noem ik dit en onder tussen gaan ouders die kwaad willen bij kinderen gewoon hun gaan. En juist de bezorgde ouders raken steeds verder in een diep dal. Logisch dat er gezins drama;s voor doen. Het is juist schening op mensen recht en daar hoeven we niet meer ver voor te kijken. Hier in nl gebeuren echt vreselijke dingen die weg worden gestopt met de zin ouders jullie moeten cominiseren, goede band hebben, maar de vraag komt bij mijn dan waarom gaan mensen uit elkaar??????? Bij mijn was dat niet omdat me ex zo goed was voor me en voor me dochter, en zeker niet omdat ik meer ruimte in de kledingkast wilde hebben. dus mensen zijn er echt niet iemand die weet wat we eraan kunnen doen voordat deze jeugd groot word en waarschijnlijk een probleem krijgen/hebben. Ik doe in ieder geval mee, Want liever tot 56 door werken dan dat we uit de band getrokken jeugd krijgen, want die hebben we al genoeg.
Beste bezorgde mensen, als eerst wil ik complimentje geven dat dit een site is voor all bezorgde mouders. En niet te feministisch site. zoals ik dit alles lees is dat er te veel mensen zijn die bedriegd worden en mijn zorg daar voor dus ook de kinderen. Want ik sluit me aan op het feit dat voor mensen die lossen handjes hebben en of pedo gevoelens heeft nu een wereld tijd is aan gebroken. Echt waar!!!!!!!!!!!!!! de verhalen zijn inderdaad verchillend maar de hulp vraag niet want iedereen hier op deze site roept naar hulp voor hun kinderen en wat blijkt nl kijkt de andere kant op. voorbeelden hiervan Ik heb geen kinder spygologie gehad maar spreek uit ervaringen, bij mijn wordt gezegd dat ze nadat ze 3 keer 1 uur huisbezoek dat de band met me dochter en vader er keurig uit zag!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Maar me dochter zegd in spygologisch rapport hele andere dingen en tekend tekeningen die een meisje van 7 niets van moet weten. MAAR blz, kompaan, en raad voor kinder bescherming zeggen dan moeder maak je geen drukte want huisbezoek zag er goed uit en jullie dochter heeft een loyaliteits crisis en daar moeten jullie maar aan werken. Oke klinkt normaal, maar uit praktijk blijkt dat de meeste kinderen, juist niet laten blijken aan hulp verlening dat ze vader/moeder hun pijn hebben gedaan, dat is loyatiet waarin ze zitten. En als ze dan buiten het huis bezoek anders laten zien dan moet er toch een belletje gaan rikkelen. Nee want je expartner heeft zich allang in gekleed bij deze hulp verlening en liegd alles maar er bij om zelf er goed uit te komen. (en niemand ziet zijn grote zweet plekken onder zijn armen)(en op direct vragen gaat hij uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu ik dacht uuuuuuu. En verder komt ie niet. En daarvan gaan blz,kompaan, en rvk uit.dat dat de waar heid is. Na mensen bjz,kompaan en rvk hebben een leuk salaris en waar voor krijgen ze dit??????????? Ja om verhalen klakenloos over te nemen en dit als onderzoeks rapport te overhandigen aan de rechter. Kom op zeg zo kan ik ook werken. Tunnel vissie noem ik dit en onder tussen gaan ouders die kwaad willen bij kinderen gewoon hun gaan. En juist de bezorgde ouders raken steeds verder in een diep dal. Logisch dat er gezins drama;s voor doen. Het is juist schening op mensen recht en daar hoeven we niet meer ver voor te kijken. Hier in nl gebeuren echt vreselijke dingen die weg worden gestopt met de zin ouders jullie moeten cominiseren, goede band hebben, maar de vraag komt bij mijn dan waarom gaan mensen uit elkaar??????? Bij mijn was dat niet omdat me ex zo goed was voor me en voor me dochter, en zeker niet omdat ik meer ruimte in de kledingkast wilde hebben. dus mensen zijn er echt niet iemand die weet wat we eraan kunnen doen voordat deze jeugd groot word en waarschijnlijk een probleem krijgen/hebben. Ik doe in ieder geval mee, Want liever tot 56 door werken dan dat we uit de band getrokken jeugd krijgen, want die hebben we al genoeg.
:: Lula :: zaterdag 31 oktober 2009 :: 00:15:38permalink
Ik heb al jullie ellendige verhalen gelezen en ik ben erg onder de indruk. Ik dacht dat ik helemaal alleen was met datgene ik meemaakte. Nee, mijn ex heeft mijn zoontje niet seksueel misbruikt, maar jullie mogen mij vertellen of mijn kindje toch niet net zoveel schade heeft opgelopen. Ik denk van wel, omdat ik persoonlijk van mening ben dat het nog niet eens zoveel voor het blijvende letsel uitmaakt, als het maar erg genoeg was, dan is het gevoel waar je mee blijft zitten hetzelfde. Kinderen kunnen hun gevoel nog niet zo goed benoemen, dat kunnen ze later pas, alhoewel die van mij een eigenheimer is. Ik luister naar mijn kindje(dat God zij dank alles met mij bespreekt en heel sterk lijkt) maar ik schreeuw het van binnen uit van angst om mijn kind. Ik kies even voor de beknopte versie: tywintig jaar lang (waarvan het grootste gedeelte getrouwd) heb ik gefungeerd als een letterlijke boksbal, een schietschijf, iets waar je helemaal geen rekening mee diende te houden, ik werd vernederd en verraden, nachten duurde eindeloos omdat ik genomen werd, zelfs als ik sliep. Ik kreeg uiteindelijk na weer de zoveelste miskraam mijn kind en alsof het nog erger kon, mijn man werd toen geleidelijk aan helemaal een duivel. Maar nu niet alleen naar mij, maar ook naar mijn kindje. Na al zoveel jaren slaafs te zijn geweest veranderde er iets in mij vanaf het moment dat ik mijn kindje op de wereld zette. Langzamerhand pikte ik het niet meer zo een, twee, drie. Dat maakte dat ik op de verkeerde knop drukte bij mijn, inmiddels, ex-man. Het werd nog erger dan het al was. Hij mishandelde me maar mijn kindje ook, weliswaar "alleen" verbaal (want oh, weet je hoe een bange hond eruit ziet, zo zag ik er ook uit denk ik) vond ik nog erger dan fysiek. Gek genoeg was mijn kindje vanaf meet af aan veel sterker dan ik dacht, want hoe klein het ook was, het sloeg en schopte terug. Mijn kindje wilde nooit iets met de vader te maken hebben en vice versa. Mijn kindje en ik kregen steeds meer en meer een nog sterkere band dan we al hadden. Ik beschermde mijn kindje waar ik maar kon, maar de lichamelijke en psychische onderdrukking werd steeds erger. Ik heb nooit aangifte durven doen, had ik het maar wel gedaan. Mijn kindje werd bijna vier en ik raakte er geleidelijk aan toch klaar mee (mede door vrienden) en eiste gezamenlijke therapie en zo niet scheiding. Ik maakte me ernstige zorgen om mijn kindje en voorzag de groots mogelijke ellende met de vader als ik geen hulp inschakelde. Scheiden van hem was onmogelijk, zei hij, "want ik maak jullie dood." Therapie deed hij ook niet want dan ging hij zelf liever dood. Uiteindelijk werd het toch therapie en dat was een overwinning voor mij. Die therapie heeft twee jaar geduurd. Althans voor mij, mijn ex liet het afweten, of hij was er, maar deed er niets mee, of hij kwam niet opdagen. Toch is er een periode van onderzoek geweest door de behandelaar (niet zomaar de eerste de beste trouwens) naar de persoonlijkheid van mijn inmiddels ex-man. Daar komt ie: hij bleek een persoonlijkheidsstoornis te hebben nl. Narcistische Persoonlijkheidsstoornis (NPS). Dit zegt jullie allemaal waarschijnlijk niks, maar het is het meest erge wat je je maar kunt voorstellen bij iemand. Mijn gevoelens werden bevestigd en nog voor ik hem kon en durfde te verlaten, verliet hij mij. Hij ging ongeveer met deze woorden: "ik hou de rest en jij mag dat rotkind houden." Verdwaasd keek ik hem aan, enerzijds brak ik (snap je dat nou?) en anderzijds voelde ik opluchting. Het bleek dat ons dure huis en alles al verkocht was. Alles bleek van te voren te zijn opgezet. Mijn oogkleppen vielen voorgoed af. Mijn kindje jubelde: "Mám, ben je ook zo blij dat ie weg is?" Ja dat was ik zeker! Maar toen plotseling eiste mijn ex een latrelatie, ik weigerde en hij flipte. Nee, was voor hem geen antwoord en hij wilde vervolgens mijn kindje zien. Ik hoef jullie denk ik niet te vertellen hoe dit verder is afgelopen. Ik liet hem het eerste jaar gewoon nog liet komen, maar zag mijn kindje in een hoek wegkwijnen of weglopen. Mijn ex bleef doorgaan met domineren en nog veel meer dan dat. Toen ik uiteindelijk mijn eigen woning kreeg (net voordat mijn kind en ik op straat zouden komen te staan) en mijn ex me wilde slaan terwijl mijn kind het zag en me mijn eigen woonkamer niet in wilde laten, ging er voor de tweede maal bij mij een knop om. Ik heb hem nooit meer toegang verleend tot mijn woning. Hierna is er nog veel meer gebeurd. Er ligt een psychologisch rapport dat omgang met vader voor mijn kindje schadelijk is. School gaf met een verklaring die liegt er niet om. Ik heb dossier opgevraagd van relatietherapie waar ik jullie eerder in dit verhaal over vertel. Ik neem alles op met tape recorder. Het maakt niet uit hoeveel bewijs je hebt. Kind gaat naar vader, want zeggen ze dan ook nog doodleuk, beter een slechte vader dan géén vader! Ik ben nu voor de derde keer beland bij de Raad van de Kinderbescherming, en ik word bedreigd en mijn zoontje ook. Letterlijk bedreigd, maar ik ben inmiddels een slimme meid geworden, ik neem alles op met een recorder. Letterlijk werd er gezegd dat het niet uitmaakt wat vader heeft gedaan/misdaan, mijn kindje gaat of het nu wil of niet naar de vader. "Al zou het kind misbruikt zijn geweest," zo zei de man van de kinderbescherming, "dan nóg gaat het kind naar de vader. Waar twee kijven hebben twee schuld en wat is jou aandeel? Al plast het kind tien keer per nacht in bed, al steekt het kind een mes in de eigen buik (mijn kindje heeft dit uit angst gezegd), het kind gáát naar de vader en zo niet dan is het jouw schuld en krijg je flinke problemen. Wij beginnen dan maar eens met Onder Toezichtstelling en je kunt ook nog eens in de gevangenis komen. Bovendien kan je ex je kind opeisen en kun je de voogdij over je kind verliezen. " En ga zo maar door! Ik ben in shock geraakt, hoeveel erger kan het nog worden? Nu durf ik gewoon te zeggen dat ik niet zonder mijn kindje kan, maar mijn kindje ook niet zonder mij. Erger nog, ik durf te zeggen dat het belang van mijn kind is géén omgang met "vader". Ik heb te doen met een man die aanzien geniet, hij draagt pakken en heeft een bedrijf. Hij heeft een persoonlijkheidsstoornis, maar het enge is dat mensen met deze stoornis voor de buitenwacht overkomen als zeer attente, joviale mensen. Bovendien is hij zeer intelligent. Zo intelligent dat hij altijd wint. Ik heb bij de rechter verzocht om vanalles en nogwat, maar als moeder ben je gewoon de pineut! Ik heb jullie maar een fractie verteld met dit verhaal, ik kan boeken vullen, maar waar het op neerkomt is dat ik de wet veranderd wil zien. Ik wil protest, ik wil aktie, ik wil vechten, ik wil media inschakelen, ik wil gerechtigheid voor mijn kind (alle kinderen). Anderzijds ben ik in doodsangst, ik heb een onbeschrijflijke druk op de borst enzo. Mijn kindje heeft het onderzoek van de Raad vd Kinderbescherming speelt, de ene nachtmerrie na de andere en draagt weer luiers 's nachts. Ik heb het gevoel in een soort van science fictionachtig verhaal te zijn beland. Of dat ik gewoon een nachtmerrie heb, die maar niet over wil gaan. Ik voel echte doodsangst, ik voel wanhoop, ik voel me verlaten, ik voel me rechtenloos. Ik denk louter en alleen nog maar aan mijn kind. Hoe moet ik je redden, mijn schat? Ik kan wel gek worden van ellende, maar ik moet mijn rug rechthouden voor mijn kind. Voel me zo eenzaam.
Ik heb al jullie ellendige verhalen gelezen en ik ben erg onder de indruk. Ik dacht dat ik helemaal alleen was met datgene ik meemaakte. Nee, mijn ex heeft mijn zoontje niet seksueel misbruikt, maar jullie mogen mij vertellen of mijn kindje toch niet net zoveel schade heeft opgelopen. Ik denk van wel, omdat ik persoonlijk van mening ben dat het nog niet eens zoveel voor het blijvende letsel uitmaakt, als het maar erg genoeg was, dan is het gevoel waar je mee blijft zitten hetzelfde. Kinderen kunnen hun gevoel nog niet zo goed benoemen, dat kunnen ze later pas, alhoewel die van mij een eigenheimer is. Ik luister naar mijn kindje(dat God zij dank alles met mij bespreekt en heel sterk lijkt) maar ik schreeuw het van binnen uit van angst om mijn kind. Ik kies even voor de beknopte versie: tywintig jaar lang (waarvan het grootste gedeelte getrouwd) heb ik gefungeerd als een letterlijke boksbal, een schietschijf, iets waar je helemaal geen rekening mee diende te houden, ik werd vernederd en verraden, nachten duurde eindeloos omdat ik genomen werd, zelfs als ik sliep. Ik kreeg uiteindelijk na weer de zoveelste miskraam mijn kind en alsof het nog erger kon, mijn man werd toen geleidelijk aan helemaal een duivel. Maar nu niet alleen naar mij, maar ook naar mijn kindje. Na al zoveel jaren slaafs te zijn geweest veranderde er iets in mij vanaf het moment dat ik mijn kindje op de wereld zette. Langzamerhand pikte ik het niet meer zo een, twee, drie. Dat maakte dat ik op de verkeerde knop drukte bij mijn, inmiddels, ex-man. Het werd nog erger dan het al was. Hij mishandelde me maar mijn kindje ook, weliswaar "alleen" verbaal (want oh, weet je hoe een bange hond eruit ziet, zo zag ik er ook uit denk ik) vond ik nog erger dan fysiek. Gek genoeg was mijn kindje vanaf meet af aan veel sterker dan ik dacht, want hoe klein het ook was, het sloeg en schopte terug. Mijn kindje wilde nooit iets met de vader te maken hebben en vice versa. Mijn kindje en ik kregen steeds meer en meer een nog sterkere band dan we al hadden. Ik beschermde mijn kindje waar ik maar kon, maar de lichamelijke en psychische onderdrukking werd steeds erger. Ik heb nooit aangifte durven doen, had ik het maar wel gedaan. Mijn kindje werd bijna vier en ik raakte er geleidelijk aan toch klaar mee (mede door vrienden) en eiste gezamenlijke therapie en zo niet scheiding. Ik maakte me ernstige zorgen om mijn kindje en voorzag de groots mogelijke ellende met de vader als ik geen hulp inschakelde. Scheiden van hem was onmogelijk, zei hij, "want ik maak jullie dood." Therapie deed hij ook niet want dan ging hij zelf liever dood. Uiteindelijk werd het toch therapie en dat was een overwinning voor mij. Die therapie heeft twee jaar geduurd. Althans voor mij, mijn ex liet het afweten, of hij was er, maar deed er niets mee, of hij kwam niet opdagen. Toch is er een periode van onderzoek geweest door de behandelaar (niet zomaar de eerste de beste trouwens) naar de persoonlijkheid van mijn inmiddels ex-man. Daar komt ie: hij bleek een persoonlijkheidsstoornis te hebben nl. Narcistische Persoonlijkheidsstoornis (NPS). Dit zegt jullie allemaal waarschijnlijk niks, maar het is het meest erge wat je je maar kunt voorstellen bij iemand. Mijn gevoelens werden bevestigd en nog voor ik hem kon en durfde te verlaten, verliet hij mij. Hij ging ongeveer met deze woorden: "ik hou de rest en jij mag dat rotkind houden." Verdwaasd keek ik hem aan, enerzijds brak ik (snap je dat nou?) en anderzijds voelde ik opluchting. Het bleek dat ons dure huis en alles al verkocht was. Alles bleek van te voren te zijn opgezet. Mijn oogkleppen vielen voorgoed af. Mijn kindje jubelde: "Mám, ben je ook zo blij dat ie weg is?" Ja dat was ik zeker! Maar toen plotseling eiste mijn ex een latrelatie, ik weigerde en hij flipte. Nee, was voor hem geen antwoord en hij wilde vervolgens mijn kindje zien. Ik hoef jullie denk ik niet te vertellen hoe dit verder is afgelopen. Ik liet hem het eerste jaar gewoon nog liet komen, maar zag mijn kindje in een hoek wegkwijnen of weglopen. Mijn ex bleef doorgaan met domineren en nog veel meer dan dat. Toen ik uiteindelijk mijn eigen woning kreeg (net voordat mijn kind en ik op straat zouden komen te staan) en mijn ex me wilde slaan terwijl mijn kind het zag en me mijn eigen woonkamer niet in wilde laten, ging er voor de tweede maal bij mij een knop om. Ik heb hem nooit meer toegang verleend tot mijn woning. Hierna is er nog veel meer gebeurd. Er ligt een psychologisch rapport dat omgang met vader voor mijn kindje schadelijk is. School gaf met een verklaring die liegt er niet om. Ik heb dossier opgevraagd van relatietherapie waar ik jullie eerder in dit verhaal over vertel. Ik neem alles op met tape recorder. Het maakt niet uit hoeveel bewijs je hebt. Kind gaat naar vader, want zeggen ze dan ook nog doodleuk, beter een slechte vader dan géén vader! Ik ben nu voor de derde keer beland bij de Raad van de Kinderbescherming, en ik word bedreigd en mijn zoontje ook. Letterlijk bedreigd, maar ik ben inmiddels een slimme meid geworden, ik neem alles op met een recorder. Letterlijk werd er gezegd dat het niet uitmaakt wat vader heeft gedaan/misdaan, mijn kindje gaat of het nu wil of niet naar de vader. "Al zou het kind misbruikt zijn geweest," zo zei de man van de kinderbescherming, "dan nóg gaat het kind naar de vader. Waar twee kijven hebben twee schuld en wat is jou aandeel? Al plast het kind tien keer per nacht in bed, al steekt het kind een mes in de eigen buik (mijn kindje heeft dit uit angst gezegd), het kind gáát naar de vader en zo niet dan is het jouw schuld en krijg je flinke problemen. Wij beginnen dan maar eens met Onder Toezichtstelling en je kunt ook nog eens in de gevangenis komen. Bovendien kan je ex je kind opeisen en kun je de voogdij over je kind verliezen. " En ga zo maar door! Ik ben in shock geraakt, hoeveel erger kan het nog worden? Nu durf ik gewoon te zeggen dat ik niet zonder mijn kindje kan, maar mijn kindje ook niet zonder mij. Erger nog, ik durf te zeggen dat het belang van mijn kind is géén omgang met "vader". Ik heb te doen met een man die aanzien geniet, hij draagt pakken en heeft een bedrijf. Hij heeft een persoonlijkheidsstoornis, maar het enge is dat mensen met deze stoornis voor de buitenwacht overkomen als zeer attente, joviale mensen. Bovendien is hij zeer intelligent. Zo intelligent dat hij altijd wint. Ik heb bij de rechter verzocht om vanalles en nogwat, maar als moeder ben je gewoon de pineut! Ik heb jullie maar een fractie verteld met dit verhaal, ik kan boeken vullen, maar waar het op neerkomt is dat ik de wet veranderd wil zien. Ik wil protest, ik wil aktie, ik wil vechten, ik wil media inschakelen, ik wil gerechtigheid voor mijn kind (alle kinderen). Anderzijds ben ik in doodsangst, ik heb een onbeschrijflijke druk op de borst enzo. Mijn kindje heeft het onderzoek van de Raad vd Kinderbescherming speelt, de ene nachtmerrie na de andere en draagt weer luiers 's nachts. Ik heb het gevoel in een soort van science fictionachtig verhaal te zijn beland. Of dat ik gewoon een nachtmerrie heb, die maar niet over wil gaan. Ik voel echte doodsangst, ik voel wanhoop, ik voel me verlaten, ik voel me rechtenloos. Ik denk louter en alleen nog maar aan mijn kind. Hoe moet ik je redden, mijn schat? Ik kan wel gek worden van ellende, maar ik moet mijn rug rechthouden voor mijn kind. Voel me zo eenzaam.
:: Roos::woensdag 11 november 2009 :: 00:55:17
Natuurlijk wil ik met je praten en wil ik hulp bieden waar ik kan, mijn situatie is de jouwe niet, maar van narcisten weet ik inmiddels best veel. Je kan me direct mailen, lijkt me fijn, kunnen we een en ander uitwisselen, ik krijg je directe email niet te pakken. Wellicht via de webmoeder: bij deze mijn toestemming mijn emailadres door te geven. Sterkte, ik weet hoe hopeloos en uitzichtloos de strijd is, ik heb mijn weg gevonden, ik hoop je te kunnen bijstaan. liefs, Roos
Natuurlijk wil ik met je praten en wil ik hulp bieden waar ik kan, mijn situatie is de jouwe niet, maar van narcisten weet ik inmiddels best veel. Je kan me direct mailen, lijkt me fijn, kunnen we een en ander uitwisselen, ik krijg je directe email niet te pakken. Wellicht via de webmoeder: bij deze mijn toestemming mijn emailadres door te geven. Sterkte, ik weet hoe hopeloos en uitzichtloos de strijd is, ik heb mijn weg gevonden, ik hoop je te kunnen bijstaan. liefs, Roos
:: Deryl::dinsdag 17 november 2009 :: 19:46:01
www.zwangerenalleen.petities.nl
www.zwangerenalleen.petities.nl
:: veuniks::woensdag 10 februari 2010 :: 00:11:10
Hoe gaat het met jou en met je kindje? Ik lees net jouw verhaal. Ik zit in hetzelfde parket. De verwekker is een perverse narcist met een bedrijf en aanzien. Zit nu ook in een twilight zone. Wil je contact met me opnemen? Zou dit graag open willen breken deze beerput. Laat snel iets van je horen, heb ook een reactie naar reageerster Ram gestuurd. Zij is ook op het punt aangekomen om te strijden. Veel kracht, neem contact op!
Hoe gaat het met jou en met je kindje? Ik lees net jouw verhaal. Ik zit in hetzelfde parket. De verwekker is een perverse narcist met een bedrijf en aanzien. Zit nu ook in een twilight zone. Wil je contact met me opnemen? Zou dit graag open willen breken deze beerput. Laat snel iets van je horen, heb ook een reactie naar reageerster Ram gestuurd. Zij is ook op het punt aangekomen om te strijden. Veel kracht, neem contact op!
:: door de ogen van een kind::maandag 15 februari 2010 :: 19:15:48
Beste Lula en andere bezorgde moeders, Ik leef ontzettend met je mee, dubbel omdat het zo herkenbaar is. Ik doe een poging via deze website om de handen ineen te slaan met moeders en oplossingen te bedenken. Omdat we op deze website niet met elkaar kunnen communiceren, biedt ik jullie mijn emailadres aan: adrianawijs@gmail.com Ik geloof in een betere wereld voor onze kinderen, één van liefde en kracht. En zeg nou zelf wie heeft er nou meer grenzeloze moederliefde en meer oerkracht in zich om z'n kroost te beschermen, dan een moeder? Ja wij zijn de leeuwinnen die door de kracht van déze liefde iets moois gaan creëren: een toekomst voor onze kinderen, en een toekomst voor onszelf. Heel veel sterkte toegewenst Adriana
Beste Lula en andere bezorgde moeders, Ik leef ontzettend met je mee, dubbel omdat het zo herkenbaar is. Ik doe een poging via deze website om de handen ineen te slaan met moeders en oplossingen te bedenken. Omdat we op deze website niet met elkaar kunnen communiceren, biedt ik jullie mijn emailadres aan: adrianawijs@gmail.com Ik geloof in een betere wereld voor onze kinderen, één van liefde en kracht. En zeg nou zelf wie heeft er nou meer grenzeloze moederliefde en meer oerkracht in zich om z'n kroost te beschermen, dan een moeder? Ja wij zijn de leeuwinnen die door de kracht van déze liefde iets moois gaan creëren: een toekomst voor onze kinderen, en een toekomst voor onszelf. Heel veel sterkte toegewenst Adriana
:: Lisa::maandag 17 mei 2010 :: 14:54:10
Precies mijn verhaal... het breekt je af... ik ken het hoor, zoveel gebeurd en van verontwaardiging en niet willen breken het met geen pen kunnen beschrijven. Inderdaad: hoe kun je vechten voor je kindje op deze manier? In mijn geval 2 kindjes. Slogan van de RvdK is "kinderen beschermen doen we samen"... Nou ik heb ze nog niet gezien, hoor! Want als ik verzoek om onderzoeken van de Raad, als ik aangeef wat er allemaal gebeurt, en zelfs als school aan de bel trekt gebeurt er niets... Waar zijn we in dit land mee bezig? Mijn hart huilt wanneer ik mijn kinderen doodvermoeid en hongerig weer terug zie komen van omgang met de vader. En wat kan ik? Niets zorgen dat ik het zelf doe zoals het mij behoort. Mijn kids gaan voor alles en ik heb geleerd dat de gevaarlijkste mens op aarde een boze moeder is. Het gaat er niet om hoe vaak je omvalt, het gaat erom dat je weer opstaat. Ik blijf staan zolang ik kan... ik blijf knokken, want die 2 kleine kindjes zijn afhankelijk van MIJ, ik ben verantwoordelijk voor hun welzijn en zal er voor worden afgestraft als ik niet mijn taak uitvoer zoals het hoort. Hoe komt het dat de andere partij niet verantwoordelijk gesteld wordt? En hoe komt het dat wij verantwoordelijk gesteld worden voor de gebrekkige medewerking van de instanties? Ik heb handen genoeg uitgestoken, ik heb bellen genoeg laten luiden, hoe ver moet het gaan? Wat moet er gebeuren? Moeten we in de krant komen? Met een kruisje op me kop en een bloemtje ernaast? Met stille tochten? Hier in Nederland zorgt men er voor dat je het recht in eigen handen neemt, wie doet het verdorie anders?
Precies mijn verhaal... het breekt je af... ik ken het hoor, zoveel gebeurd en van verontwaardiging en niet willen breken het met geen pen kunnen beschrijven. Inderdaad: hoe kun je vechten voor je kindje op deze manier? In mijn geval 2 kindjes. Slogan van de RvdK is "kinderen beschermen doen we samen"... Nou ik heb ze nog niet gezien, hoor! Want als ik verzoek om onderzoeken van de Raad, als ik aangeef wat er allemaal gebeurt, en zelfs als school aan de bel trekt gebeurt er niets... Waar zijn we in dit land mee bezig? Mijn hart huilt wanneer ik mijn kinderen doodvermoeid en hongerig weer terug zie komen van omgang met de vader. En wat kan ik? Niets zorgen dat ik het zelf doe zoals het mij behoort. Mijn kids gaan voor alles en ik heb geleerd dat de gevaarlijkste mens op aarde een boze moeder is. Het gaat er niet om hoe vaak je omvalt, het gaat erom dat je weer opstaat. Ik blijf staan zolang ik kan... ik blijf knokken, want die 2 kleine kindjes zijn afhankelijk van MIJ, ik ben verantwoordelijk voor hun welzijn en zal er voor worden afgestraft als ik niet mijn taak uitvoer zoals het hoort. Hoe komt het dat de andere partij niet verantwoordelijk gesteld wordt? En hoe komt het dat wij verantwoordelijk gesteld worden voor de gebrekkige medewerking van de instanties? Ik heb handen genoeg uitgestoken, ik heb bellen genoeg laten luiden, hoe ver moet het gaan? Wat moet er gebeuren? Moeten we in de krant komen? Met een kruisje op me kop en een bloemtje ernaast? Met stille tochten? Hier in Nederland zorgt men er voor dat je het recht in eigen handen neemt, wie doet het verdorie anders?
:: vlinder::zondag 16 december 2012 :: 21:37:36
Ik herken het helemaal. Ik heb ook een ex die behoorlijk narcistisch is, zij winden iedereen maar dan ook iedereen om hun vingers, de hulpverlender, politie, juist door hun o zo vriendelijk attente houding die zij eigenlijk niet eens van zichzelf hebben maar eerder kopieren van anderen. De ene aangifte na de andere aangifte heeft hij gedaan, uitloking over de rug van mijn zieke dochter, die in het ziekenhuis lag. Ik deed niets, ik gewoon met volle verbazing gekeken en kon geen woord meer uitbrengen. Ook ik gebruik telekens een memorecorder en neem alles op. Hij is hertrouwd en zijn nieuwe vrouw denkt de moeder te zijn van mijn kinderen, ruzie in het ziekenhuis, mij beschuldigen dat ik alles uitlok terwijl zij dat zijn. Hij schakelt iedereen in die hij maar kan gebruiken. Dat je kinderen hier onder lijden maakt niets uit. Ik ben ook gestart met een tweede rechtszaak, hierin is een maatschappelijk onderzoek bevolen. Hier kun je alles vertellen en aandragen wat er ligt en wat je hebt. Ik heb hulp gezocht en vertel daar veel. Zij proberen je de dingen van twee kanten te laten bekijken, tot ik zei dat hij een narcist was en ik verder vertelde, toen werd het steeds stiller en werd de andere kant niet eens meer erbij gehaald. Ik verwacht totaal niets van deze rechtszaak en ook niets van de hulpverlening.
Ik herken het helemaal. Ik heb ook een ex die behoorlijk narcistisch is, zij winden iedereen maar dan ook iedereen om hun vingers, de hulpverlender, politie, juist door hun o zo vriendelijk attente houding die zij eigenlijk niet eens van zichzelf hebben maar eerder kopieren van anderen. De ene aangifte na de andere aangifte heeft hij gedaan, uitloking over de rug van mijn zieke dochter, die in het ziekenhuis lag. Ik deed niets, ik gewoon met volle verbazing gekeken en kon geen woord meer uitbrengen. Ook ik gebruik telekens een memorecorder en neem alles op. Hij is hertrouwd en zijn nieuwe vrouw denkt de moeder te zijn van mijn kinderen, ruzie in het ziekenhuis, mij beschuldigen dat ik alles uitlok terwijl zij dat zijn. Hij schakelt iedereen in die hij maar kan gebruiken. Dat je kinderen hier onder lijden maakt niets uit. Ik ben ook gestart met een tweede rechtszaak, hierin is een maatschappelijk onderzoek bevolen. Hier kun je alles vertellen en aandragen wat er ligt en wat je hebt. Ik heb hulp gezocht en vertel daar veel. Zij proberen je de dingen van twee kanten te laten bekijken, tot ik zei dat hij een narcist was en ik verder vertelde, toen werd het steeds stiller en werd de andere kant niet eens meer erbij gehaald. Ik verwacht totaal niets van deze rechtszaak en ook niets van de hulpverlening.
:: C :: vrijdag 30 oktober 2009 :: 19:44:05permalink
Hallo, ik heb een advocaat in handen heb heb al een aantal bewijzen van het ziekenhuis en ambulance. Ook heeft hij 2 weken terug mij gedreigt via de mail met een fake acount, dat ligt ook allemaal bij de advocaat Mijn angst is gewoon dat hij dadelijk toch nog omgangsregeling krijgt. Binnenkort komt het voor en daarnaast heeft hij nog een verzoek gedaan voor nog een rechtzaak in gesloten ruimte. Mijn vraag is wie heeft dit nog meer gehad in gesloten ruimte en wat moet ik daar van verwachten ! Ik ben als de doods om met hem in een klein kamertje te gaan zitten, Mvg C
Hallo, ik heb een advocaat in handen heb heb al een aantal bewijzen van het ziekenhuis en ambulance. Ook heeft hij 2 weken terug mij gedreigt via de mail met een fake acount, dat ligt ook allemaal bij de advocaat Mijn angst is gewoon dat hij dadelijk toch nog omgangsregeling krijgt. Binnenkort komt het voor en daarnaast heeft hij nog een verzoek gedaan voor nog een rechtzaak in gesloten ruimte. Mijn vraag is wie heeft dit nog meer gehad in gesloten ruimte en wat moet ik daar van verwachten ! Ik ben als de doods om met hem in een klein kamertje te gaan zitten, Mvg C
:: Woudfee :: donderdag 22 oktober 2009 :: 17:08:21permalink
Hallo lieve moeders, Het is mijn droom om met mijn drie kinderen over het strand te wandelen. Wij lachen en laten al die trauma's die ons zijn overkomen achter ons en denken aan mooie tijden die in de toekomst liggen. Ik heb misbruik ervaren van mensen om mij heen en ook van de hulpverlening. Ik dacht je de hulpverlening kon vertrouwen, maar ook deze blijkt zich tegen je tekeren. Ik weet niets van vrouwenopvang, ik weet niet zeker of dat kan helpen, hoop het wel. Mijn ex-man heeft mij zeer serieus met de dood bedreigd. Ik wil mijn kinderen beschermen tegen zijn geweld. Dit wordt tegen mij gebruikt. Waarom zet een vader de kinderen tegen de moeder op? Waarom ontvoert hij hen en maakt mij daarmee kapot? Ik heb nog amper vertrouwen in mensen. Zo wordt de wereld wel een kleine plek. Een liefdevol woord van mijn kinderen, dat is mijn grootste wens. Graag wil ik een veilig plek hebben, waar ik gehoord word als liefdevolle moeder in nood. Ik wil erop kunnen bouwen, dat de gerechtigheid zal winnen. Als mijn ex in therapie gaat dan hebben mijn kinderen en ik een toekomst. Wie kan mij een beetje steun geven, zodat ik niet opgeef en ergens terecht kom in de rare wereld van de hulpverlening, die door mijn ex volledig wordt gemanipuleerd? Veel liefde en alvast bedankt.
Hallo lieve moeders, Het is mijn droom om met mijn drie kinderen over het strand te wandelen. Wij lachen en laten al die trauma's die ons zijn overkomen achter ons en denken aan mooie tijden die in de toekomst liggen. Ik heb misbruik ervaren van mensen om mij heen en ook van de hulpverlening. Ik dacht je de hulpverlening kon vertrouwen, maar ook deze blijkt zich tegen je tekeren. Ik weet niets van vrouwenopvang, ik weet niet zeker of dat kan helpen, hoop het wel. Mijn ex-man heeft mij zeer serieus met de dood bedreigd. Ik wil mijn kinderen beschermen tegen zijn geweld. Dit wordt tegen mij gebruikt. Waarom zet een vader de kinderen tegen de moeder op? Waarom ontvoert hij hen en maakt mij daarmee kapot? Ik heb nog amper vertrouwen in mensen. Zo wordt de wereld wel een kleine plek. Een liefdevol woord van mijn kinderen, dat is mijn grootste wens. Graag wil ik een veilig plek hebben, waar ik gehoord word als liefdevolle moeder in nood. Ik wil erop kunnen bouwen, dat de gerechtigheid zal winnen. Als mijn ex in therapie gaat dan hebben mijn kinderen en ik een toekomst. Wie kan mij een beetje steun geven, zodat ik niet opgeef en ergens terecht kom in de rare wereld van de hulpverlening, die door mijn ex volledig wordt gemanipuleerd? Veel liefde en alvast bedankt.
:: Adriana::maandag 22 februari 2010 :: 13:28:09
Hallo Woudfee, en alle andere dappere moeders. Ik werd erg geëmotioneerd van jouw eerste zin. Ook ik koester deze droom... heel stiekem... in het geheim, en de laatste tijd durf ik deze niet meer te dromen. Het doet zo'n pijn om te wensen dat je een normaal leven zonder stress en angst mag leiden, en dat je kinderen het goed mogen hebben, gewoon lekker onbezonnen, ontspannen lachen, zonder dat zwaard van Damocles boven je hoofd. Ik wens je toe dat je mag blijven dromen, want dit leven met dít prachtige kind, is maar één keer. Het allerbelangrijkste is dat onze kinderen genieten van hun jeugd en oh, wat droom ik van die heerlijke alledaagse problemen die andere gezinnen hebben, zoals je druk maken over naar welke school je kind moet gaan en zo. Wat verlang ik naar een normal leven, met al zijn ditjes en datjes en normale overzienbare probleempjes. Ik wil geen dure auto, ik wil geen koopwoning, ik wil geen perfecte gezondheid, nee geef mij zelfs maar een ernstige ziekte... allesbehalve dit: gedwongen worden je kind uit te leveren aan degene die haar wil kan en zal mishandelen. Had je een ernstige ziekte gehad, dan werd je tenminste nog serieus genomen. Maar wij, moeders die maar één wens hebben: een prettig, veilig en gezond leven voor hun kind, worden niet serieus gehoord. En kinderen, die óók rechten hebben, worden geschonden in hun recht op liefde, gezondheid, veiligheid en een goede ontwikkeling. Dit alles: onze rechten en die van kinderen, worden volledig overstemd door de rechten van slechts één persoon. Een man die vader wordt genoemd. Maar "papa" is geen aanspreektitel. Het is iets wat je voelt, doet en waarmaakt voor je kind, het zijn de verantwoordelijkheden die je draagt als vader, waarbij de welzijn van het kind voorop staat. Zo iemand, en niet een man waar je een keer sex mee hebt gehad en die verder geen enkele vaderlijke verantwoordelijkheid heeft genomen... is een vader. Hoe komt justitie erbij om de rechten van een moeder en kind ondergeschikt te maken aan de eisen die één man claimt? Ik weiger me erbij neer te leggen dat dit juist is en dat dit de manier is, waarop het moet gaan. Ik heb al reacties ontvangen van moeders en wil jullie nogmaals mijn email adres kenbaar maken: adrianawijs@gmail.com. Samen staan we sterker. In dit land luisteren ze niet naar de liefste, de eerlijkste en oprechtste... maar alleen naar instellingen en grote collectieven. Gaan we samen een poging doen om gehoord te worden en zichtbaar gemaakt te worden? Ik ben ook niet te trots om te smeken: Laat aub wat horen, please. Uit liefde voor alle kinderen, zij verdienen het om in onschuld op te groeien en beschermd te worden tegen geestelijke manipulaties en geweld.
Hallo Woudfee, en alle andere dappere moeders. Ik werd erg geëmotioneerd van jouw eerste zin. Ook ik koester deze droom... heel stiekem... in het geheim, en de laatste tijd durf ik deze niet meer te dromen. Het doet zo'n pijn om te wensen dat je een normaal leven zonder stress en angst mag leiden, en dat je kinderen het goed mogen hebben, gewoon lekker onbezonnen, ontspannen lachen, zonder dat zwaard van Damocles boven je hoofd. Ik wens je toe dat je mag blijven dromen, want dit leven met dít prachtige kind, is maar één keer. Het allerbelangrijkste is dat onze kinderen genieten van hun jeugd en oh, wat droom ik van die heerlijke alledaagse problemen die andere gezinnen hebben, zoals je druk maken over naar welke school je kind moet gaan en zo. Wat verlang ik naar een normal leven, met al zijn ditjes en datjes en normale overzienbare probleempjes. Ik wil geen dure auto, ik wil geen koopwoning, ik wil geen perfecte gezondheid, nee geef mij zelfs maar een ernstige ziekte... allesbehalve dit: gedwongen worden je kind uit te leveren aan degene die haar wil kan en zal mishandelen. Had je een ernstige ziekte gehad, dan werd je tenminste nog serieus genomen. Maar wij, moeders die maar één wens hebben: een prettig, veilig en gezond leven voor hun kind, worden niet serieus gehoord. En kinderen, die óók rechten hebben, worden geschonden in hun recht op liefde, gezondheid, veiligheid en een goede ontwikkeling. Dit alles: onze rechten en die van kinderen, worden volledig overstemd door de rechten van slechts één persoon. Een man die vader wordt genoemd. Maar "papa" is geen aanspreektitel. Het is iets wat je voelt, doet en waarmaakt voor je kind, het zijn de verantwoordelijkheden die je draagt als vader, waarbij de welzijn van het kind voorop staat. Zo iemand, en niet een man waar je een keer sex mee hebt gehad en die verder geen enkele vaderlijke verantwoordelijkheid heeft genomen... is een vader. Hoe komt justitie erbij om de rechten van een moeder en kind ondergeschikt te maken aan de eisen die één man claimt? Ik weiger me erbij neer te leggen dat dit juist is en dat dit de manier is, waarop het moet gaan. Ik heb al reacties ontvangen van moeders en wil jullie nogmaals mijn email adres kenbaar maken: adrianawijs@gmail.com. Samen staan we sterker. In dit land luisteren ze niet naar de liefste, de eerlijkste en oprechtste... maar alleen naar instellingen en grote collectieven. Gaan we samen een poging doen om gehoord te worden en zichtbaar gemaakt te worden? Ik ben ook niet te trots om te smeken: Laat aub wat horen, please. Uit liefde voor alle kinderen, zij verdienen het om in onschuld op te groeien en beschermd te worden tegen geestelijke manipulaties en geweld.
:: Suzanne P :: donderdag 16 juli 2009 :: 11:19:25permalink
Ik lees hier veel verhalen of geweld en mishandeling. Helaas is psychisch geweld niet te bewijzen en helaas doet de rechtbank niet aan waarheidsvinding anders was mijn ex nooit zover gekomen als nu! Mijn ex liegt alles bij elkaar, intimideert en bedreigt mijn familieleden en vrienden en daar kan hij ongestraft mee wegkomen! Zelfs in de rechtbank presteert hij het nog om me uit te schelden en te bedreigen. De Raad voor de Kinderbescherming is tegen omgang. Wat doet de rechter? Mijn ex krijgt gewoon omgang! Als ik me niet houd aan de omgangsregeling, word ik gestraft. Als je aantoont, zoals in ons geval, dat je kind lijdt onder de omgang krijg je als moeder de schuld dat je je kind in een loyaliteitsconflict brengt! Ik ben mijn vertrouwen in de Nederlandse wetgeving kwijt.
Ik lees hier veel verhalen of geweld en mishandeling. Helaas is psychisch geweld niet te bewijzen en helaas doet de rechtbank niet aan waarheidsvinding anders was mijn ex nooit zover gekomen als nu! Mijn ex liegt alles bij elkaar, intimideert en bedreigt mijn familieleden en vrienden en daar kan hij ongestraft mee wegkomen! Zelfs in de rechtbank presteert hij het nog om me uit te schelden en te bedreigen. De Raad voor de Kinderbescherming is tegen omgang. Wat doet de rechter? Mijn ex krijgt gewoon omgang! Als ik me niet houd aan de omgangsregeling, word ik gestraft. Als je aantoont, zoals in ons geval, dat je kind lijdt onder de omgang krijg je als moeder de schuld dat je je kind in een loyaliteitsconflict brengt! Ik ben mijn vertrouwen in de Nederlandse wetgeving kwijt.
:: radeloosje :: dinsdag 14 juli 2009 :: 13:10:59permalink
Ook hier iemand die flinke problemen heeft. Na twee jaar huwelijk verkracht en uit huis gevlucht met mijn tweejarige dochter. Heb op aanraden van de politie het bij een melding gehouden en niet omgezet in aangifte. Ex wil volledige voogdij over mijn dochter krijgen, is onlangs naar de zitting geweest en hij gooit met allerlei modderverhalen die nergens op slaan. Als volledige voogdij niet lukt wil hij een omgangsregeling van vier dagen per week. RvdK heeft gezegd dat kind beide ouders nodig heeft. Ze weten dat hij mij jarenlang psychisch kapot heeft gemaakt, seks heeft gehad met een minderjarige, hij heeft een seksverslaving, mij verkracht en nog blijven ze zeggen dat hij een goeie jongen is en een omgang moet krijgen. Vervolgens zit er iemand van de RvdK tijdens de zitting, die er niet eens bij was bij de gesprekken (2x 30 min!! Ja dan ken je echt iemand). Ben radeloos en weet niet wat ik moet doen, in september komt pas de uitspraak van de rechter.. hoe groot is de kans van de nachtmerrie? Ik wil gewoon persé niet dat mijn dochter er heen gaat, wat kan ik nu nog doen??
Ook hier iemand die flinke problemen heeft. Na twee jaar huwelijk verkracht en uit huis gevlucht met mijn tweejarige dochter. Heb op aanraden van de politie het bij een melding gehouden en niet omgezet in aangifte. Ex wil volledige voogdij over mijn dochter krijgen, is onlangs naar de zitting geweest en hij gooit met allerlei modderverhalen die nergens op slaan. Als volledige voogdij niet lukt wil hij een omgangsregeling van vier dagen per week. RvdK heeft gezegd dat kind beide ouders nodig heeft. Ze weten dat hij mij jarenlang psychisch kapot heeft gemaakt, seks heeft gehad met een minderjarige, hij heeft een seksverslaving, mij verkracht en nog blijven ze zeggen dat hij een goeie jongen is en een omgang moet krijgen. Vervolgens zit er iemand van de RvdK tijdens de zitting, die er niet eens bij was bij de gesprekken (2x 30 min!! Ja dan ken je echt iemand). Ben radeloos en weet niet wat ik moet doen, in september komt pas de uitspraak van de rechter.. hoe groot is de kans van de nachtmerrie? Ik wil gewoon persé niet dat mijn dochter er heen gaat, wat kan ik nu nog doen??
:: Puck :: zaterdag 6 juni 2009 :: 20:52:41permalink
Help, Ik heb net vandaag uitspraak gekregen van het hoger hof. Vorig jaar is bij ons een beschikking voor omgang uitgesproken betreffende mijn dochter, een peutertje. Schoorvoetend en na een aantal keren de politie op de stoep (via mijn ex) ben ik toen in akkoord gegaan met het eerste deel van de beschikking en heb ik mijn dochter twee losse dagen per week naar mijn ex laten gaan. Dit was voor mij echt de grens. Mijn dochter ook de nachten naar haar vader laten gaan, was ik na een geschiedenis van huiselijk en emotioneel geweld, mede door alcohol- en drugsmisbruik van mijn ex, niet toe bereid. Echter het tweede deel van de beschikking hield wel na drie maanden ook de nachten ook in. Tot nu toe heb ik dat ook tegen kunnen houden omdat de beschikking 'niet uitvoerbaar bij voorraad' was verklaard. Wat zoiets inhoudt als, dat mijn ex mij niet afgedwongen en zonder overleg aan de beschikking kon houden en dat ik de kans had binnen drie maanden in hoger beroep te gaan. Dit hoger beroep zou pas plaats vinden eind april, maar werd inhoudelijk uitgesteld tot na de zomer. Wat wil nu het geval; mijn ex heeft vóór april de 'uitvoerbaarheid bij voorraad' aangevochten en deze rechtzaak heeft wel eind april plaatsgevonden bij het hoger hof. Deze uitspraak heb ik vandaag binnen. De 'uitvoerbaarheid bij voorraad' is geschorst! En ik moet mij nu, alsnog afgedwongen en zonder dat het hoger beroep is geweest, mij aan de beschikking en dus aan de nachten houden! Ik moet eerlijk zeggen dat de omgang die vier maanden redelijk goed verliep, al is de constante confrontatie met mijn ex op zichzelf al een voortdurende herinnering aan de trauma's en het wantrouwen dat er is. Tot de laatste zaterdag voor die rechtzaak in april: toen was mijn ex, ondanks dat dit hem verboden is in het convenant, behoorlijk onder invloed van alcohol toen ik mijn dochter ophaalde. Dit kwam uitgebreid aan de orde tijdens die rechtszaak en niet in het voordeel van mijn ex. Ondanks dat nu deze uitspraak! Het is voor mij een compleet raadsel! Er zijn geen dingen fout gegaan met dochter en dus nu zo'n uitspraak. Waarom is het zo moeilijk met de rechtsgang in het midden uit te komen? Helaas heb ik een ex die vreselijk trots is en gewoon alles opeist waar hij denkt recht op te hebben. Mijn ex mag moreel gezien in zijn handjes knijpen met die twee losse dagen in de week ondanks het verleden! En met mijn getraumatiseerde emoties wordt als moeder maar wat omgesold! Ik moest vandaag notabene bij het brengen van mijn dochter de uitspraak van mijn ex horen! De brief van mijn advocaat kwam vandaag later met de post met de opmerking dat er helaas niks anders op zit en dat ik niet anders kan dan me aan de beschikking te houden. Kil en koud. Ik heb drie maanden geleden aangifte tegen mijn ex gedaan wegens verschillende gevallen van geweld in 2006 (ook tijdens zwangerschap 1 geval), om sterker te kunnen staan in het hoger beroep. Maar hier is nog niets mee gedaan. Ook deze aangifte is aangevoerd, maar heeft niet mogen baten. Help! Wat kan ik nu verder nog doen? Ik ben de wanhoop nabij. Wie heeft ervaring met de dingen die ik vertel?! Ik hoor graag adviezen. Puck
Help, Ik heb net vandaag uitspraak gekregen van het hoger hof. Vorig jaar is bij ons een beschikking voor omgang uitgesproken betreffende mijn dochter, een peutertje. Schoorvoetend en na een aantal keren de politie op de stoep (via mijn ex) ben ik toen in akkoord gegaan met het eerste deel van de beschikking en heb ik mijn dochter twee losse dagen per week naar mijn ex laten gaan. Dit was voor mij echt de grens. Mijn dochter ook de nachten naar haar vader laten gaan, was ik na een geschiedenis van huiselijk en emotioneel geweld, mede door alcohol- en drugsmisbruik van mijn ex, niet toe bereid. Echter het tweede deel van de beschikking hield wel na drie maanden ook de nachten ook in. Tot nu toe heb ik dat ook tegen kunnen houden omdat de beschikking 'niet uitvoerbaar bij voorraad' was verklaard. Wat zoiets inhoudt als, dat mijn ex mij niet afgedwongen en zonder overleg aan de beschikking kon houden en dat ik de kans had binnen drie maanden in hoger beroep te gaan. Dit hoger beroep zou pas plaats vinden eind april, maar werd inhoudelijk uitgesteld tot na de zomer. Wat wil nu het geval; mijn ex heeft vóór april de 'uitvoerbaarheid bij voorraad' aangevochten en deze rechtzaak heeft wel eind april plaatsgevonden bij het hoger hof. Deze uitspraak heb ik vandaag binnen. De 'uitvoerbaarheid bij voorraad' is geschorst! En ik moet mij nu, alsnog afgedwongen en zonder dat het hoger beroep is geweest, mij aan de beschikking en dus aan de nachten houden! Ik moet eerlijk zeggen dat de omgang die vier maanden redelijk goed verliep, al is de constante confrontatie met mijn ex op zichzelf al een voortdurende herinnering aan de trauma's en het wantrouwen dat er is. Tot de laatste zaterdag voor die rechtzaak in april: toen was mijn ex, ondanks dat dit hem verboden is in het convenant, behoorlijk onder invloed van alcohol toen ik mijn dochter ophaalde. Dit kwam uitgebreid aan de orde tijdens die rechtszaak en niet in het voordeel van mijn ex. Ondanks dat nu deze uitspraak! Het is voor mij een compleet raadsel! Er zijn geen dingen fout gegaan met dochter en dus nu zo'n uitspraak. Waarom is het zo moeilijk met de rechtsgang in het midden uit te komen? Helaas heb ik een ex die vreselijk trots is en gewoon alles opeist waar hij denkt recht op te hebben. Mijn ex mag moreel gezien in zijn handjes knijpen met die twee losse dagen in de week ondanks het verleden! En met mijn getraumatiseerde emoties wordt als moeder maar wat omgesold! Ik moest vandaag notabene bij het brengen van mijn dochter de uitspraak van mijn ex horen! De brief van mijn advocaat kwam vandaag later met de post met de opmerking dat er helaas niks anders op zit en dat ik niet anders kan dan me aan de beschikking te houden. Kil en koud. Ik heb drie maanden geleden aangifte tegen mijn ex gedaan wegens verschillende gevallen van geweld in 2006 (ook tijdens zwangerschap 1 geval), om sterker te kunnen staan in het hoger beroep. Maar hier is nog niets mee gedaan. Ook deze aangifte is aangevoerd, maar heeft niet mogen baten. Help! Wat kan ik nu verder nog doen? Ik ben de wanhoop nabij. Wie heeft ervaring met de dingen die ik vertel?! Ik hoor graag adviezen. Puck
:: door de ogen van een kind::dinsdag 15 september 2009 :: 22:45:06
Puck, ik weet alleen maar: iedere dag dat jouw kind ook maar één dag beschermd is (meestal doordat de omgang belemmerd is/korter gemaakt/dochter ziek en moest afzeggen of door begrafenis/vakantie) is essentiele tijdswinst. Want: áll I wanna say is that, they don't really care about us!" Tijd rekken en rekken tot je kind iets weerbaarder wordt. Weerbaarheidstraining bestaat tegenwoordig ook, voor kinderen. Verder heb ik een casetterecorder met mijn geruststellende verhaaltjesvertellende stem op band opgenomen, waar mijn kind naar kan luisteren als ze zich alleen en naar voelt bij de omgang. Ik geef haar ook een mobieltje mee met mijn nummer erop, en die van de kindertelefoon, en plak een stikkertje op de knop die ze moet drukken. Ik heb een kaartje aan een ketting waarop staat (met symbolen) dat ze moet eten,drinken, plassen (ze moet voor zichzelf zorgen, want vader doet het niet), hierop kan ze aankruizen. Verder leer ik haar om zichzelf te beschermen, zoals op gevaarlijke momenten naar de toilet rennen en gauw gaan plassen en tijd/rust voor zichzelf nemen op het toilet. Ze kan doen alsf ze probeert te poepen, toilet op slot. Bij verandering in welzijn kind na omgang: direct weekendarts bellen om melding te maken (anders heb je later geen poot om op te staan) en bij enige intimidatie/slecht gedrag ex: meteen bij de politie een melding laten maken. Verder zaak starten schorsing omgang, omdat je gevaar voor je kind ziet en meteen het gezag verzoeken in te trekken voor de niet-gedragende ouder. (let trouwens op: alcoholverslaafden hebben erg goed leren liegen, geloof ze niet, want dat zou naïef zijn: jij kunt als enige jouw kind beschermen en moet je daardoor niet laten inpalmen door mooie beloftes, kijk naar de daden als je iemand wilt leren kennen).
Puck, ik weet alleen maar: iedere dag dat jouw kind ook maar één dag beschermd is (meestal doordat de omgang belemmerd is/korter gemaakt/dochter ziek en moest afzeggen of door begrafenis/vakantie) is essentiele tijdswinst. Want: áll I wanna say is that, they don't really care about us!" Tijd rekken en rekken tot je kind iets weerbaarder wordt. Weerbaarheidstraining bestaat tegenwoordig ook, voor kinderen. Verder heb ik een casetterecorder met mijn geruststellende verhaaltjesvertellende stem op band opgenomen, waar mijn kind naar kan luisteren als ze zich alleen en naar voelt bij de omgang. Ik geef haar ook een mobieltje mee met mijn nummer erop, en die van de kindertelefoon, en plak een stikkertje op de knop die ze moet drukken. Ik heb een kaartje aan een ketting waarop staat (met symbolen) dat ze moet eten,drinken, plassen (ze moet voor zichzelf zorgen, want vader doet het niet), hierop kan ze aankruizen. Verder leer ik haar om zichzelf te beschermen, zoals op gevaarlijke momenten naar de toilet rennen en gauw gaan plassen en tijd/rust voor zichzelf nemen op het toilet. Ze kan doen alsf ze probeert te poepen, toilet op slot. Bij verandering in welzijn kind na omgang: direct weekendarts bellen om melding te maken (anders heb je later geen poot om op te staan) en bij enige intimidatie/slecht gedrag ex: meteen bij de politie een melding laten maken. Verder zaak starten schorsing omgang, omdat je gevaar voor je kind ziet en meteen het gezag verzoeken in te trekken voor de niet-gedragende ouder. (let trouwens op: alcoholverslaafden hebben erg goed leren liegen, geloof ze niet, want dat zou naïef zijn: jij kunt als enige jouw kind beschermen en moet je daardoor niet laten inpalmen door mooie beloftes, kijk naar de daden als je iemand wilt leren kennen).
:: puntpuntpunt :: donderdag 14 mei 2009 :: 11:14:09permalink
Vertrek uit huwelijk met huiselijk geweld. Stalking en dreiging blijven, vele rechtzaken blijven duren. Nieuwe wet zegt omgang moet! Rechter zegt nu forensische mediation. Ik kan dit niet maar het moet. Heeft iemand uitleg over hoe dit in zijn werk gaat? Wat zijn mij rechten en kansen? Ben erg bang!
Vertrek uit huwelijk met huiselijk geweld. Stalking en dreiging blijven, vele rechtzaken blijven duren. Nieuwe wet zegt omgang moet! Rechter zegt nu forensische mediation. Ik kan dit niet maar het moet. Heeft iemand uitleg over hoe dit in zijn werk gaat? Wat zijn mij rechten en kansen? Ben erg bang!
:: s :: maandag 4 mei 2009 :: 20:21:08permalink
Wat een vreselijke verhalen lees ik hier allemaal! Mijn ex en ik zijn al bijna drie jaar uit elkaar en samen hebben we een dochtertje van drie. Hij heeft zich nooit bekommerd om de zwangerschap, ging lekker stappen, vreemd bij het leven, kwam s'nachts gewoon niet thuis, was erg agressief, heeft mij vaak bedreigd, in elkaar geslagen, bestolen, geestelijk en financieel kapot gemaakt zelfs toen ik zwanger was. Hij hield mij vast in mijn huis en het was een hel. Nu ineens kreeg ik een half jaar terug een brief dat hij mijn meisje wilde erkennen. De rechtzaak volgde en ik verloor! Ook in het hoger beroep verloor ik! Terwijl ik al drie jaar lang alleen voor men meisje zorgde en hij nooit ergens naar om heeft gekeken en nog nooit een cent heeft betaald. Hij heeft mijn dochter in totaal misschien tien keer gezien in drie jaar tijd. Nu hij mijn dochter heeft erkend krijg ik direct de volgende brief in de bus, hij wil gezamelijk gezag en een omgangsregeling! Altijd al mijn grote angst geweest en nu is het zover. Weer moet ik vechten voor de veiligheid van mijn dochter en als ik het zo allemaal lees ga ik weer verliezen. Dan kan ik straks mijn dochter afgeven aan een vreemde en maar afwachten wat er allemaal kan gebeuren. Is dit normaal? Kan dit zomaar? Ik het toch mijn plicht om mijn kind te beschermen? En dan gaat een vreemde zomaar beslissen over het leven van mijn dochter? Ik slaap er niet meer van, ben er de hele dag mee bezig, de vorige twee rechtzaken waren vreselijk, ik was helemaal uitgeput. Ik heb het gevoel dat ik met mijn rug tegen de muur staat, het is een hel! Heel erg graag zou ik van jullie wat tips willen hebben, wat kan ik hieraan doen? Weten jullie een goede advocaat? En maak ik kans om te winnen? Waar let de rechter op? Ik kan straks toch niet gaan toezien hoe mijn vrolijke dochter verandert in een depressief kind! Vreselijk! Sanne
Wat een vreselijke verhalen lees ik hier allemaal! Mijn ex en ik zijn al bijna drie jaar uit elkaar en samen hebben we een dochtertje van drie. Hij heeft zich nooit bekommerd om de zwangerschap, ging lekker stappen, vreemd bij het leven, kwam s'nachts gewoon niet thuis, was erg agressief, heeft mij vaak bedreigd, in elkaar geslagen, bestolen, geestelijk en financieel kapot gemaakt zelfs toen ik zwanger was. Hij hield mij vast in mijn huis en het was een hel. Nu ineens kreeg ik een half jaar terug een brief dat hij mijn meisje wilde erkennen. De rechtzaak volgde en ik verloor! Ook in het hoger beroep verloor ik! Terwijl ik al drie jaar lang alleen voor men meisje zorgde en hij nooit ergens naar om heeft gekeken en nog nooit een cent heeft betaald. Hij heeft mijn dochter in totaal misschien tien keer gezien in drie jaar tijd. Nu hij mijn dochter heeft erkend krijg ik direct de volgende brief in de bus, hij wil gezamelijk gezag en een omgangsregeling! Altijd al mijn grote angst geweest en nu is het zover. Weer moet ik vechten voor de veiligheid van mijn dochter en als ik het zo allemaal lees ga ik weer verliezen. Dan kan ik straks mijn dochter afgeven aan een vreemde en maar afwachten wat er allemaal kan gebeuren. Is dit normaal? Kan dit zomaar? Ik het toch mijn plicht om mijn kind te beschermen? En dan gaat een vreemde zomaar beslissen over het leven van mijn dochter? Ik slaap er niet meer van, ben er de hele dag mee bezig, de vorige twee rechtzaken waren vreselijk, ik was helemaal uitgeput. Ik heb het gevoel dat ik met mijn rug tegen de muur staat, het is een hel! Heel erg graag zou ik van jullie wat tips willen hebben, wat kan ik hieraan doen? Weten jullie een goede advocaat? En maak ik kans om te winnen? Waar let de rechter op? Ik kan straks toch niet gaan toezien hoe mijn vrolijke dochter verandert in een depressief kind! Vreselijk! Sanne
:: marretje::vrijdag 22 mei 2009 :: 12:53:03
beste sanne Pffff, wat een nare situatie zeg. Ik zit zelf met een soortgelijke situatie, alleen moet ik nog voor de rechter komen over het erkennen. Ik wil je heel veel succes wensen en ik hoop voor jou en je meissie dat jouw ex geen gezag krijgt. Wat is het toch krom he: jij 9 maanden hard zwoegen en alle lasten en hij aanwaaien wanneer hij er zin in heeft. Werkelijk belachelijk. Ik ben benieuwd hoe de rechter zal beslissen. Sterkte en laat je niet gek maken door die man. groetjes marretje
beste sanne Pffff, wat een nare situatie zeg. Ik zit zelf met een soortgelijke situatie, alleen moet ik nog voor de rechter komen over het erkennen. Ik wil je heel veel succes wensen en ik hoop voor jou en je meissie dat jouw ex geen gezag krijgt. Wat is het toch krom he: jij 9 maanden hard zwoegen en alle lasten en hij aanwaaien wanneer hij er zin in heeft. Werkelijk belachelijk. Ik ben benieuwd hoe de rechter zal beslissen. Sterkte en laat je niet gek maken door die man. groetjes marretje
:: S.::vrijdag 11 september 2009 :: 22:36:27
Hallo allemaal, Ik heb inmiddels de rechtzaak gehad over het gezag en de omgangsregeling. Ik vond dat het op zich goed ging, de kinderbescherming zat er ook bij en ze vonden dat het beter was dat er een onderzoek werd ingesteld door hen. Tot die tijd mag mijn ex mijn dochtertje niet zien, dat heeft de rechter aangegeven. Er is natuurlijk een wachtlijst bij de kinderbescherming dus ik heb nu gelukkig even rust en dan afwachten wat de kinderbescherming gaat doen en hoe zij dat onderzoek gaan invullen. Heeft iemand hier ervaring mee? Liefs
Hallo allemaal, Ik heb inmiddels de rechtzaak gehad over het gezag en de omgangsregeling. Ik vond dat het op zich goed ging, de kinderbescherming zat er ook bij en ze vonden dat het beter was dat er een onderzoek werd ingesteld door hen. Tot die tijd mag mijn ex mijn dochtertje niet zien, dat heeft de rechter aangegeven. Er is natuurlijk een wachtlijst bij de kinderbescherming dus ik heb nu gelukkig even rust en dan afwachten wat de kinderbescherming gaat doen en hoe zij dat onderzoek gaan invullen. Heeft iemand hier ervaring mee? Liefs
:: R.SAUER::dinsdag 5 januari 2010 :: 19:46:16
iK LEES NIETS OVER DAT HIJ SLECHT IS VOOR HET KIND.ALLEEN TUSSEN MAN EN VROUW WAS HET SLECHT.DE VROUWEN WILLEN ALLES EN DE MANNEN MOETEN ALLES MAAR PIKKEN!!!!!!!!!!!
iK LEES NIETS OVER DAT HIJ SLECHT IS VOOR HET KIND.ALLEEN TUSSEN MAN EN VROUW WAS HET SLECHT.DE VROUWEN WILLEN ALLES EN DE MANNEN MOETEN ALLES MAAR PIKKEN!!!!!!!!!!!
:: sanne::woensdag 27 januari 2010 :: 10:02:40
Hallo allemaal... Ik heb inmiddels de rechtzaak gehad over het gezag en de omgangsregeling. Ik vond dat het op zich goed ging, de kinderbescherming zat er ook bij en ze vonden dat het beter was dat er een onderzoek werd ingesteld door hen. Tot die tijd mag mijn ex mijn dochtertje niet zien, dat heeft de rechter aangegeven. Er is natuurlijk een wachtlijst bij de kinderbescherming dus ik heb nu gelukkig even rust.. en dan afwachten wat de kinderbescherming gaat doen en hoe zij dat onderzoek gaan invullen... Heeft iemand hier ervaring mee?
Hallo allemaal... Ik heb inmiddels de rechtzaak gehad over het gezag en de omgangsregeling. Ik vond dat het op zich goed ging, de kinderbescherming zat er ook bij en ze vonden dat het beter was dat er een onderzoek werd ingesteld door hen. Tot die tijd mag mijn ex mijn dochtertje niet zien, dat heeft de rechter aangegeven. Er is natuurlijk een wachtlijst bij de kinderbescherming dus ik heb nu gelukkig even rust.. en dan afwachten wat de kinderbescherming gaat doen en hoe zij dat onderzoek gaan invullen... Heeft iemand hier ervaring mee?
:: elise :: zaterdag 14 maart 2009 :: 21:58:17permalink
Mijn dochter is na een bezoekregeling niet meer terug gebracht en politie wil weinig doen omdat ik de civiele procedure moet doorlopen. Nu ben ik via jeugdzorg erachter gekomen dat hij dit al van plan was. Ik heb aangifte gedaan van ontrekking uit het ouderlijk gezag, bedreiging, stalking, maar dan nog halen ze mijn dochter niet bij hem op. Ik ben aan het einde van mijn latijn.
Mijn dochter is na een bezoekregeling niet meer terug gebracht en politie wil weinig doen omdat ik de civiele procedure moet doorlopen. Nu ben ik via jeugdzorg erachter gekomen dat hij dit al van plan was. Ik heb aangifte gedaan van ontrekking uit het ouderlijk gezag, bedreiging, stalking, maar dan nog halen ze mijn dochter niet bij hem op. Ik ben aan het einde van mijn latijn.
:: chiara::zondag 14 juni 2009 :: 15:38:03
Hoi, ik las bij Elise dat haar dochtertje na een omgangsregeling niet was teruggebracht. Mij is verleden jaar op moederdag het zelfde gebeurt. Doordat ex altijd bij rechtbanken modder gooit en mij zo slecht mogelijk afschildert, was het hoofdverblijf nog niet vastgesteld. Na 10 dagen heeft de politie haar gelukkig opgehaald. Er is een kort geding geweest van de plaatselijke officier van justitie. Nu mag hij haar één keer per maand zien in onze woonplaats. Gelukkig heeft de raad van de kinderbescherming een positief raport over mij gemaakt en een negatieve over hem. Het hoofdverblijf bij mij en één keer in de maand blijft gedurende 6 maanden doorgaan. Als het hoofdverblijf officieel is, kan je je kind de zelfde dag terugkrijgen,werd mij gezegt, maar de angst zal altijd blijven. Chiara
Hoi, ik las bij Elise dat haar dochtertje na een omgangsregeling niet was teruggebracht. Mij is verleden jaar op moederdag het zelfde gebeurt. Doordat ex altijd bij rechtbanken modder gooit en mij zo slecht mogelijk afschildert, was het hoofdverblijf nog niet vastgesteld. Na 10 dagen heeft de politie haar gelukkig opgehaald. Er is een kort geding geweest van de plaatselijke officier van justitie. Nu mag hij haar één keer per maand zien in onze woonplaats. Gelukkig heeft de raad van de kinderbescherming een positief raport over mij gemaakt en een negatieve over hem. Het hoofdverblijf bij mij en één keer in de maand blijft gedurende 6 maanden doorgaan. Als het hoofdverblijf officieel is, kan je je kind de zelfde dag terugkrijgen,werd mij gezegt, maar de angst zal altijd blijven. Chiara
:: Webmoeder::zaterdag 3 oktober 2009 :: 14:28:13
Beste moeder, tenzij jij en/of je kinderen in ernstig gevaar verkeren, is het af te raden om onmiddelijk naar Nederland af te reizen - mocht je dit overwegen - daar dit gezien kan worden als kinderontvoering. Wij raden je aan om contact op te nemen met het Centrum Internationale Kinderontvoering voor advies. Onder de link "U bent van plan met uw kind vanuit het buitenland terug te keren naar Nederland" op hun website http://kinderontvoering.org kun je alvast meer informatie vinden. Als huiselijk geweld de reden is voor je relatieproblemen neem dan in ieder geval contact op met de Spaanse politie. Sinds 2005 zijn er speciale rechters aangesteld voor huiselijk geweld en worden daders strenger bestraft. Je zou dus serieus moeten worden genomen daar. Sterkte, webmoeder
Beste moeder, tenzij jij en/of je kinderen in ernstig gevaar verkeren, is het af te raden om onmiddelijk naar Nederland af te reizen - mocht je dit overwegen - daar dit gezien kan worden als kinderontvoering. Wij raden je aan om contact op te nemen met het Centrum Internationale Kinderontvoering voor advies. Onder de link "U bent van plan met uw kind vanuit het buitenland terug te keren naar Nederland" op hun website http://kinderontvoering.org kun je alvast meer informatie vinden. Als huiselijk geweld de reden is voor je relatieproblemen neem dan in ieder geval contact op met de Spaanse politie. Sinds 2005 zijn er speciale rechters aangesteld voor huiselijk geweld en worden daders strenger bestraft. Je zou dus serieus moeten worden genomen daar. Sterkte, webmoeder
:: Webmoeder::zaterdag 3 oktober 2009 :: 14:38:38
Loes, we hebben inmiddels contact met je opgenomen met persoonlijk advies, maar wellicht een goede algemene tip voor minderjarige kinderen die ernstige problemen hebben met een omgangsregeling: Mr. Anke de Wijn is gespecialiseerd in advies (en onderzoek) op het gebied van kinderrechten en vecht ervoor om kinderen in dit soort situaties beter te beschermen. Meer info: http://www.mrankedewijn.nl
Loes, we hebben inmiddels contact met je opgenomen met persoonlijk advies, maar wellicht een goede algemene tip voor minderjarige kinderen die ernstige problemen hebben met een omgangsregeling: Mr. Anke de Wijn is gespecialiseerd in advies (en onderzoek) op het gebied van kinderrechten en vecht ervoor om kinderen in dit soort situaties beter te beschermen. Meer info: http://www.mrankedewijn.nl
:: desperate mother :: woensdag 11 maart 2009 :: 08:55:42permalink
Sprakeloos ben ik naar wat ons Nederlandse rechtsysteem allemaal doet! Ik zelf ben al een paar jaar in strijd met de man die zich vader wil noemen. Een paar jaar geleden heb ik de bewuste man ontmoet en binnen korte tijd ben ik gaan samenwonen: tja, liefde maakt blind, zegt men en dit is ook echt zo. Op het moment dat ik zwanger bleek (dit was een bewuste keuze van ons beiden) veranderde zijn gedrag enorm, van een lieve man in een bedreigende agressieve man. Er was sprake van zowel geestelijke als lichamelijke mishandeling. Toen ik ver halverwege mijn zwangerschap was, ben ik, na een zeer brute mishandeling door hem, gevlucht onderduikadres. Ik heb op politieadvies geen aangifte gedaan, omdat de man anders naar de plaats van aangifte zou komen en zo dus achter mijn verblijfplaats kon komen. Hij heeft het kind niet erkend en hij heeft nooit meer iets van zich laten horen, hoewel hij daar, via derden, zeker de kans toe had. Nu, bijna 6 jaar later, wil deze man ineens een omgangsregeling. Wat ik ook aandraag in de rechtzaken, een rechter denkt blijkbaar alleen maar: een kind heeft beide ouders nodig. Ben al in hoger beroep gegaan, maar is de erkenning toen toegewezen (deze is dus via de rechter door hem afgedwongen). Op advies van de rechter moeten we nu mediation gaan doen. Wat ik al ongelooflijk vreemd vind: ze laten mij onbeveiligd twee uur lang met deze man in één ruimte zitten, onder toeziend oog van de mediator. Deze zou nu moeten gaan onderzoeken of er wel daadwerkelijk mogelijkheden zijn voor omgang en waarom ik alles zo frustreer! De vader heeft het kind nog nooit gezien: ik was zwanger toen, er is dus geen sprake van family life. Hij heeft geen ouderlijk gezag en heeft erkenning (terwijl hij dit toen ik zwanger was niet wilde), pas zoveel jaar later, via de rechter afgedwongen. In wiens belang is dit? Ik wil mijn kind beschermen en dat zal ik altijd blijven doen. Graag zou ik jullie ervaringen willen weten met mediation? Wordt er meteen overgegaan tot omgang en wat als ik die weiger?
Sprakeloos ben ik naar wat ons Nederlandse rechtsysteem allemaal doet! Ik zelf ben al een paar jaar in strijd met de man die zich vader wil noemen. Een paar jaar geleden heb ik de bewuste man ontmoet en binnen korte tijd ben ik gaan samenwonen: tja, liefde maakt blind, zegt men en dit is ook echt zo. Op het moment dat ik zwanger bleek (dit was een bewuste keuze van ons beiden) veranderde zijn gedrag enorm, van een lieve man in een bedreigende agressieve man. Er was sprake van zowel geestelijke als lichamelijke mishandeling. Toen ik ver halverwege mijn zwangerschap was, ben ik, na een zeer brute mishandeling door hem, gevlucht onderduikadres. Ik heb op politieadvies geen aangifte gedaan, omdat de man anders naar de plaats van aangifte zou komen en zo dus achter mijn verblijfplaats kon komen. Hij heeft het kind niet erkend en hij heeft nooit meer iets van zich laten horen, hoewel hij daar, via derden, zeker de kans toe had. Nu, bijna 6 jaar later, wil deze man ineens een omgangsregeling. Wat ik ook aandraag in de rechtzaken, een rechter denkt blijkbaar alleen maar: een kind heeft beide ouders nodig. Ben al in hoger beroep gegaan, maar is de erkenning toen toegewezen (deze is dus via de rechter door hem afgedwongen). Op advies van de rechter moeten we nu mediation gaan doen. Wat ik al ongelooflijk vreemd vind: ze laten mij onbeveiligd twee uur lang met deze man in één ruimte zitten, onder toeziend oog van de mediator. Deze zou nu moeten gaan onderzoeken of er wel daadwerkelijk mogelijkheden zijn voor omgang en waarom ik alles zo frustreer! De vader heeft het kind nog nooit gezien: ik was zwanger toen, er is dus geen sprake van family life. Hij heeft geen ouderlijk gezag en heeft erkenning (terwijl hij dit toen ik zwanger was niet wilde), pas zoveel jaar later, via de rechter afgedwongen. In wiens belang is dit? Ik wil mijn kind beschermen en dat zal ik altijd blijven doen. Graag zou ik jullie ervaringen willen weten met mediation? Wordt er meteen overgegaan tot omgang en wat als ik die weiger?
:: stop::dinsdag 7 april 2009 :: 14:14:42
hoi moeder Ik herken me zo ook in jouw verhaal, alleen hij heeft wel de kinderen gekend in mijn geval. Ik vecht al vanaf 2005 om stopzetting omgang en inderdaad ook mediation moeten doen. Echt een belachelijke vertoning: ik heb mijn ex niks meer te melden en dan moet je rond de tafel gaan zitten om toch maar een omgang door je strot geduwd te krijgen. Ik heb geweigerd en ben er mee gestopt en nu de Raad voor de kinder bescherming er tussen natuurlijk, want hij heeft recht op zijn kinderen, hoezo rechtlijnig denken? Ik zou de kids een negatief beeld geven over hun vader, nee, dat heeft hij er zelf in geslagen! Ik snap echt waar je mee zit ik heb nog wel een advies voor je. Ik weet niet hoe oud je kind(jes) zijn maar ze kunnen zelf ook een brief schrijven naar de rechter (kun je via de kinderrechtswinkel.nl doen) We zouden eigenlijk een platform moeten beginnen om Den Haag wakker te schudden want ik vertrouw niet meer op justitie. Ook ik ben een moeder in nood.
hoi moeder Ik herken me zo ook in jouw verhaal, alleen hij heeft wel de kinderen gekend in mijn geval. Ik vecht al vanaf 2005 om stopzetting omgang en inderdaad ook mediation moeten doen. Echt een belachelijke vertoning: ik heb mijn ex niks meer te melden en dan moet je rond de tafel gaan zitten om toch maar een omgang door je strot geduwd te krijgen. Ik heb geweigerd en ben er mee gestopt en nu de Raad voor de kinder bescherming er tussen natuurlijk, want hij heeft recht op zijn kinderen, hoezo rechtlijnig denken? Ik zou de kids een negatief beeld geven over hun vader, nee, dat heeft hij er zelf in geslagen! Ik snap echt waar je mee zit ik heb nog wel een advies voor je. Ik weet niet hoe oud je kind(jes) zijn maar ze kunnen zelf ook een brief schrijven naar de rechter (kun je via de kinderrechtswinkel.nl doen) We zouden eigenlijk een platform moeten beginnen om Den Haag wakker te schudden want ik vertrouw niet meer op justitie. Ook ik ben een moeder in nood.
:: desperate mother::dinsdag 28 april 2009 :: 03:12:45
Hoi andere moeder, dank je wel voor je reactie, de mediation is inmiddels in volle gang erg moeilijk allemaal en vooral omdat je zo afhankelijk bent van een therapeut: die bepaald wel even hoe en wat er voor de rest met je kinderen gaat gebeuren en dit allemaal zonder de kennis van mijn levenservaring met deze man! platform voor den haag: ik ben voor!
Hoi andere moeder, dank je wel voor je reactie, de mediation is inmiddels in volle gang erg moeilijk allemaal en vooral omdat je zo afhankelijk bent van een therapeut: die bepaald wel even hoe en wat er voor de rest met je kinderen gaat gebeuren en dit allemaal zonder de kennis van mijn levenservaring met deze man! platform voor den haag: ik ben voor!
:: .....................................::maandag 29 maart 2010 :: 14:54:00
beste moeder julli bericht is al van begin 2009 het gaat over MEDIATION ik zit er midden in en loop muur vast . zijn jullie gestopt of doorgegaan. en wat is er uit gekomen. voor mij is het e.en grote ellende . kan het niet aan. aub. alle tips zijn welkom
beste moeder julli bericht is al van begin 2009 het gaat over MEDIATION ik zit er midden in en loop muur vast . zijn jullie gestopt of doorgegaan. en wat is er uit gekomen. voor mij is het e.en grote ellende . kan het niet aan. aub. alle tips zijn welkom
:: lady :: maandag 23 februari 2009 :: 00:51:03permalink
Goedendag, ik ben nu echt in nood. De vader eist gewoon zijn kind op. De kinderbescherming zegt dat vader 1 x per maand een omgang mag, hij eist 1 x per week. Mijn dochtertje is zo vreselijk bang, er zijn ook erge dingen gebeurd in huis. Hij is binnen gedrongen, heeft geprobeerd de telefoondraad om mijn nek te binden, gezegd dat hij me zou vermoorden. Ik heb aangifte gedaan.. maar alles wordt afgedaan met: iedereen leert van zijn fouten, en hij zou nu wel veranderd zijn. Mijn dochtertje zei: mama we gaan verhuizen en engels praten, dan kan hij mij niet verstaan.. en dan mijn haren blond verven dan weet hij niet wie ik ben. Dit is toch te erg voor woorden....... Graag spoedig bericht. Dank jullie wel
Goedendag, ik ben nu echt in nood. De vader eist gewoon zijn kind op. De kinderbescherming zegt dat vader 1 x per maand een omgang mag, hij eist 1 x per week. Mijn dochtertje is zo vreselijk bang, er zijn ook erge dingen gebeurd in huis. Hij is binnen gedrongen, heeft geprobeerd de telefoondraad om mijn nek te binden, gezegd dat hij me zou vermoorden. Ik heb aangifte gedaan.. maar alles wordt afgedaan met: iedereen leert van zijn fouten, en hij zou nu wel veranderd zijn. Mijn dochtertje zei: mama we gaan verhuizen en engels praten, dan kan hij mij niet verstaan.. en dan mijn haren blond verven dan weet hij niet wie ik ben. Dit is toch te erg voor woorden....... Graag spoedig bericht. Dank jullie wel
:: bo :: zondag 22 februari 2009 :: 19:44:33permalink
In 1988 trouwde ik met een gescheiden man, vader van twee kinderen die geen contact meer met hem wilden. Ik raakte zwanger van een eerste kind en, na een lang verblijf in het ziekenhuis, van mijn tweede kind. Kort na mijn thuiskomst veranderde mijn wereld in een hel. Mijn ex had nauwelijks interesse in de baby, vond ineens dat het kind er alleen maar gekomen was omdat ik had doorgedramd. Scheldend en tierend briesde hij door het huis, ik deed niets goed, hij had zelfs commentaar op mijn bevalling waar hij nauwelijks aandacht voor had gehad. Daarop werden bloempotten dwars door het glas van de voordeur naar mij en de kinderen toe geslingerd, terwijl ik de baby op de arm had en het andere kind aan de han. Ik schaamde mijzelf diep, wilde weg uit die hel maar wist niet hoe. Ik heb lang de schuld bij mijzelf gezocht; hij verklaarde mij keer op keer voor gek. Ik ben tot het uiterste gegaan, ik geef niet snel op, maar na jaren van geestelijke en tenslotte lichamelijke mishandeling, ben ik in 2002 vertrokken uit de echtelijke woning, die ik helaas inmiddels op beider naam had laten stellen. Het was een van zijn eisen, waardoor ik moest bewijzen of ik wel echt van hem hield. Ik ben vertrokken met wat persoonlijke spulletjes, heb mijn kinderen in veiligheid gebracht, heb de huisarts en een advocaat bezocht. In vijf rechtszittingen heb ik wat spullen toegewezen gekregen en na anderhalf jaar was de scheiding rond, vele tienduizenden euro's armer. Mijn ex wilde alles, het huis, de kinderen, spaargeld etc. en wilde mij als psychisch volledig gestoord wegzetten. Vele malen heb ik mezelf moeten verdedigen tegen ongelofelijke beschuldigingen. Wat mij het meest geraakt heeft dat deze man overal geroepen heeft dat uitgerekend ik mijn eigen kinderen voortdurend mishandeld zou hebben. Na opgelegde mediation en RvK kreeg ik niet het een- oudergezag; de kinderen werden in de laatste zitting aan mij toegewezen, maar ik moest wel meewerken aan een omgangsregeling. Er volgde een kinderverhoor waarin mijn oudste zoon aangegeven heeft veel moeite te hebben om naar het "oude huis" te gaan. Mijn jongste, toen 9, heeft persoonlijke briefje aan de rechter geschreven, maar werd afgedaan als beinvloeding door een rancuneuze moeder. Nimmer is gekeken naar mijn reden van vertrek, huiselijk geweld werd terzijde geschoven en de angst dat ik mijn kinderen zou verliezen was groot. Na de laatste rechtszitting verklaarde mijn ex mij nooit met rust te zullen laten, totdat hij mij kapot zou hebben. Tegen alle verdrukking in, heb ik kans gezien op met vrijwel niets een thuis te creeeren voor mijn gezin. Volgzaam als ik ben liet ik mijn kinderen (volgens de gerechtelijke uitspraak) naar mijn ex gaan. De jongste kreeg nachtmerries, de oudste werd steeds meer onhandelbaar, deed het slecht op school, volop problemen. Ik heb hulpverlening gezocht waarbij alle voormalig gezinsleden betrokken waren. Mijn ex kreeg het voor elkaar dat ook zijn rekeningen naar mij werden gestuurd; ik was immers de grote schuldige. Ik heb geweigerd om zijn deel te betalen, maar de psychologe staakte daarop de behandeling voor mijn oudste zoon. Mijn oudste zoon kwam steeds verder van mij af te staan. Ik communiceerde met mijn ex alleen maar per brief, na mijn ervaringen wilde ik niets meer van mijn privacy prijsgeven. In totaal heb ik na de scheiding 4 keer het LBIO vanwege het niet betalen van kinderalimentatie in moeten schakelen en even zoveel mijn advocaat. Na de middelbare school ging mijn oudste naar het HBO. Hij had weinig interesse voor een vervolgopleiding, stimulans van mijn kant werd totaal genegeerd. Mijn zoon had nergens zin in. Hij weigerde aan mijn ex de "gegevens vader" te vragen, die had aangekondigd niet te willen bijdragen aan zijn studie. Ik heb er persoonlijk op alle gebied voor gezorgd dat mijn zoon in september kon starten met zijn opleiding. Na een verblijf in de zomervakantie bij vader komt mijn kind uitermate opgefokt terug, hij is gevaarlijk opstandig en kondigt aan niet naar de introductie van zijn nieuwe opleiding te gaan. Of hij ooit gegaan is, is nog steeds de vraag. Een weekend later " verdwijnt" mijn zoon en komt alleen nog zijn spullen halen; hij wil rust; hij gaat een paar weken logeren bij mijn ex. Na heel veel strijd te hebben gehad houd ik hem niet tegen omhels hem en zeg dat ik hoop dat hij tot rust komt. Begin oktober belt mijn zoon of hij langs mag komen en natuurlijk stem ik daarmee in. Mijn jongste waarschuwt mij dat dit geen gezellig bezoek zal zijn. Mijn oudste komt uiterst agressief bij mij binnen; ik mag niets zeggen alleen maar luisteren. Hij is gestopt met zijn opleiding. Twee weken later verneem ik via mijn ziektekostenverzekeraar dat mijn zoon niet meer bij mij verzekerd kan zijn, omdat hij "verhuisd" zou zijn. Verder krijg ik de automatische overschrijving van de spaarrekening van mijn zoon teruggestort, want de rekening is opgeheven. Als klapper op de vuurpijl krijg ik een brief vol beschuldigingen van mijn ex, inclusief een schadeclaim. Ik heb wederom de hulp van mijn advocaat in moeten schakelen. Intussen schreef de advocaat van mijn ex weer brieven met de meest valse beschuldigingen waarvan ik "diefstal van mijn eigen kind" (notabene mijn eigen spaargeld) en "kindermishandeling" als zeer vernederend heb ervaren. Ik heb geprobeerd ondanks alle ellende het contact met mijn zoon te behouden. Ik heb ondanks alle beschuldigingen Sinterklaas met hem gevierd en zelfs zijn 18e verjaardag. Mijn zoon voert verder haast niets uit, hij heeft geen zin om te werken of te onderzoeken welke opleiding wel bij hem past. In mei 2008 zie ik hem voor het laatst op een familiefeest, daarna wordt het stil, ijzig stil. In november schrijf ik een mail met daarin mijn moedergevoelens. Het verdriet is immens. De jongste wil niet meer naar mijn ex te gaan; vervolgens weigert mijn ex (wederom) zijn alimentatie te betalen en zelfs zijn verjaardag wordt vergeten. Begin december ontvang ik een brief van de advocaat van mijn oudste zoon, weer vol beschuldigingen, niets ontziend. Wederom moet ik mijn advocaat raadplegen, want de dreiging met gerechtelijke maatregelen wordt alvast maar genoemd. Mijn zoon heeft geld nodig en ik heb zijn leven verpest, dat is de strekking. Tussen de regels door lees ik de woorden van mijn ex, die mijn zoon voor het karretje spant, zodat hij gratis kan procederen. Mijn ex schrijft zelf naar mijn advocaat: "Zij heeft van dit kind een wrak gemaakt, hij zal nooit meer normaal kunnen functioneren, moet zij daar niet voor bloeden?" Op vragen die ik stel als: Hoe gaat het met mijn zoon, volgt hij een opleiding, wat zijn zijn resultaten, hoe is zijn studiefinanciering opgebouwd, wat is de bijdrage van vader? beroept men zich op zwijgrecht. Ik word overal verantwoordelijk voor gesteld; enerzijds als de moeder die haar kinderen zou mishandelen, anderzijds als degene die als enige financieel verantwoordelijk is voor beide kinderen. De advocaatkosten reizen de pan uit, met mijn baan als docent (waarbij ik met kinderen werk met ernstige gedrags- en leerproblemen), kan ik niet rekenen op rechtsbijstand. Als mijn spaargeld gaat er aan. Hoe kan ik dit stoppen? Ik maak mijzelf ernstige zorgen over mijn oudste zoon; hij zou wederom na een paar weken met een nieuwe studie zijn gestopt en vult zijn dagen achter de PC. Over een paar weken wordt hij 19 jaar! Ik ben mijn kind kwijtgeraakt aan een man die niets schuwt om mij kapot te maken. Ik moet mijzelf binnenkort verantwoorden binnen de rechtbank over alle geuite beschuldigingen. Hoe kan ik dit stoppen?
In 1988 trouwde ik met een gescheiden man, vader van twee kinderen die geen contact meer met hem wilden. Ik raakte zwanger van een eerste kind en, na een lang verblijf in het ziekenhuis, van mijn tweede kind. Kort na mijn thuiskomst veranderde mijn wereld in een hel. Mijn ex had nauwelijks interesse in de baby, vond ineens dat het kind er alleen maar gekomen was omdat ik had doorgedramd. Scheldend en tierend briesde hij door het huis, ik deed niets goed, hij had zelfs commentaar op mijn bevalling waar hij nauwelijks aandacht voor had gehad. Daarop werden bloempotten dwars door het glas van de voordeur naar mij en de kinderen toe geslingerd, terwijl ik de baby op de arm had en het andere kind aan de han. Ik schaamde mijzelf diep, wilde weg uit die hel maar wist niet hoe. Ik heb lang de schuld bij mijzelf gezocht; hij verklaarde mij keer op keer voor gek. Ik ben tot het uiterste gegaan, ik geef niet snel op, maar na jaren van geestelijke en tenslotte lichamelijke mishandeling, ben ik in 2002 vertrokken uit de echtelijke woning, die ik helaas inmiddels op beider naam had laten stellen. Het was een van zijn eisen, waardoor ik moest bewijzen of ik wel echt van hem hield. Ik ben vertrokken met wat persoonlijke spulletjes, heb mijn kinderen in veiligheid gebracht, heb de huisarts en een advocaat bezocht. In vijf rechtszittingen heb ik wat spullen toegewezen gekregen en na anderhalf jaar was de scheiding rond, vele tienduizenden euro's armer. Mijn ex wilde alles, het huis, de kinderen, spaargeld etc. en wilde mij als psychisch volledig gestoord wegzetten. Vele malen heb ik mezelf moeten verdedigen tegen ongelofelijke beschuldigingen. Wat mij het meest geraakt heeft dat deze man overal geroepen heeft dat uitgerekend ik mijn eigen kinderen voortdurend mishandeld zou hebben. Na opgelegde mediation en RvK kreeg ik niet het een- oudergezag; de kinderen werden in de laatste zitting aan mij toegewezen, maar ik moest wel meewerken aan een omgangsregeling. Er volgde een kinderverhoor waarin mijn oudste zoon aangegeven heeft veel moeite te hebben om naar het "oude huis" te gaan. Mijn jongste, toen 9, heeft persoonlijke briefje aan de rechter geschreven, maar werd afgedaan als beinvloeding door een rancuneuze moeder. Nimmer is gekeken naar mijn reden van vertrek, huiselijk geweld werd terzijde geschoven en de angst dat ik mijn kinderen zou verliezen was groot. Na de laatste rechtszitting verklaarde mijn ex mij nooit met rust te zullen laten, totdat hij mij kapot zou hebben. Tegen alle verdrukking in, heb ik kans gezien op met vrijwel niets een thuis te creeeren voor mijn gezin. Volgzaam als ik ben liet ik mijn kinderen (volgens de gerechtelijke uitspraak) naar mijn ex gaan. De jongste kreeg nachtmerries, de oudste werd steeds meer onhandelbaar, deed het slecht op school, volop problemen. Ik heb hulpverlening gezocht waarbij alle voormalig gezinsleden betrokken waren. Mijn ex kreeg het voor elkaar dat ook zijn rekeningen naar mij werden gestuurd; ik was immers de grote schuldige. Ik heb geweigerd om zijn deel te betalen, maar de psychologe staakte daarop de behandeling voor mijn oudste zoon. Mijn oudste zoon kwam steeds verder van mij af te staan. Ik communiceerde met mijn ex alleen maar per brief, na mijn ervaringen wilde ik niets meer van mijn privacy prijsgeven. In totaal heb ik na de scheiding 4 keer het LBIO vanwege het niet betalen van kinderalimentatie in moeten schakelen en even zoveel mijn advocaat. Na de middelbare school ging mijn oudste naar het HBO. Hij had weinig interesse voor een vervolgopleiding, stimulans van mijn kant werd totaal genegeerd. Mijn zoon had nergens zin in. Hij weigerde aan mijn ex de "gegevens vader" te vragen, die had aangekondigd niet te willen bijdragen aan zijn studie. Ik heb er persoonlijk op alle gebied voor gezorgd dat mijn zoon in september kon starten met zijn opleiding. Na een verblijf in de zomervakantie bij vader komt mijn kind uitermate opgefokt terug, hij is gevaarlijk opstandig en kondigt aan niet naar de introductie van zijn nieuwe opleiding te gaan. Of hij ooit gegaan is, is nog steeds de vraag. Een weekend later " verdwijnt" mijn zoon en komt alleen nog zijn spullen halen; hij wil rust; hij gaat een paar weken logeren bij mijn ex. Na heel veel strijd te hebben gehad houd ik hem niet tegen omhels hem en zeg dat ik hoop dat hij tot rust komt. Begin oktober belt mijn zoon of hij langs mag komen en natuurlijk stem ik daarmee in. Mijn jongste waarschuwt mij dat dit geen gezellig bezoek zal zijn. Mijn oudste komt uiterst agressief bij mij binnen; ik mag niets zeggen alleen maar luisteren. Hij is gestopt met zijn opleiding. Twee weken later verneem ik via mijn ziektekostenverzekeraar dat mijn zoon niet meer bij mij verzekerd kan zijn, omdat hij "verhuisd" zou zijn. Verder krijg ik de automatische overschrijving van de spaarrekening van mijn zoon teruggestort, want de rekening is opgeheven. Als klapper op de vuurpijl krijg ik een brief vol beschuldigingen van mijn ex, inclusief een schadeclaim. Ik heb wederom de hulp van mijn advocaat in moeten schakelen. Intussen schreef de advocaat van mijn ex weer brieven met de meest valse beschuldigingen waarvan ik "diefstal van mijn eigen kind" (notabene mijn eigen spaargeld) en "kindermishandeling" als zeer vernederend heb ervaren. Ik heb geprobeerd ondanks alle ellende het contact met mijn zoon te behouden. Ik heb ondanks alle beschuldigingen Sinterklaas met hem gevierd en zelfs zijn 18e verjaardag. Mijn zoon voert verder haast niets uit, hij heeft geen zin om te werken of te onderzoeken welke opleiding wel bij hem past. In mei 2008 zie ik hem voor het laatst op een familiefeest, daarna wordt het stil, ijzig stil. In november schrijf ik een mail met daarin mijn moedergevoelens. Het verdriet is immens. De jongste wil niet meer naar mijn ex te gaan; vervolgens weigert mijn ex (wederom) zijn alimentatie te betalen en zelfs zijn verjaardag wordt vergeten. Begin december ontvang ik een brief van de advocaat van mijn oudste zoon, weer vol beschuldigingen, niets ontziend. Wederom moet ik mijn advocaat raadplegen, want de dreiging met gerechtelijke maatregelen wordt alvast maar genoemd. Mijn zoon heeft geld nodig en ik heb zijn leven verpest, dat is de strekking. Tussen de regels door lees ik de woorden van mijn ex, die mijn zoon voor het karretje spant, zodat hij gratis kan procederen. Mijn ex schrijft zelf naar mijn advocaat: "Zij heeft van dit kind een wrak gemaakt, hij zal nooit meer normaal kunnen functioneren, moet zij daar niet voor bloeden?" Op vragen die ik stel als: Hoe gaat het met mijn zoon, volgt hij een opleiding, wat zijn zijn resultaten, hoe is zijn studiefinanciering opgebouwd, wat is de bijdrage van vader? beroept men zich op zwijgrecht. Ik word overal verantwoordelijk voor gesteld; enerzijds als de moeder die haar kinderen zou mishandelen, anderzijds als degene die als enige financieel verantwoordelijk is voor beide kinderen. De advocaatkosten reizen de pan uit, met mijn baan als docent (waarbij ik met kinderen werk met ernstige gedrags- en leerproblemen), kan ik niet rekenen op rechtsbijstand. Als mijn spaargeld gaat er aan. Hoe kan ik dit stoppen? Ik maak mijzelf ernstige zorgen over mijn oudste zoon; hij zou wederom na een paar weken met een nieuwe studie zijn gestopt en vult zijn dagen achter de PC. Over een paar weken wordt hij 19 jaar! Ik ben mijn kind kwijtgeraakt aan een man die niets schuwt om mij kapot te maken. Ik moet mijzelf binnenkort verantwoorden binnen de rechtbank over alle geuite beschuldigingen. Hoe kan ik dit stoppen?
:: Noeki :: dinsdag 27 januari 2009 :: 14:30:42permalink
Als moeder van een zoon van 7 jaar met een islamitische vader, ben ik een paar dagen voor de eerste verjaardag van mijn zoon vertrokken, na jaren mishandeld, verkracht en vernederd te zijn, ook tijdens mijn zwangerschap. Ondanks alle bedreigingen dat hij ons zou doden of mijn zoon zou weghalen en ondanks dat hij zowel bij de kleine en mij een vleesmes op de keel heeft gezet (vrijwel onder het oog van politie) werd er toch niks gedaan, omdat hij niet daadwerkelijk heeft gestoken. Aangiftes werden steeds geseponeerd vanwege gebrek aan bewijs. Inmiddels zijn wij 6 jaar verder zijn en hebben we nog steeds problemen met de omgang en het ouderlijk gezag. De vader wil omgang, terwijl hij nog nooit heeft omgekeken naar het kind en nog steeds, zoals in het verleden een alcohol drugs- en gokverslaving heeft. Mijn zoon kent zijn vader haast niet. Hij ziet hem niet als zijn vader en wil niks meer met hem te maken hebben, sinds een uit de hand gelopen poging tot bezoeksregeling, waarbij zowel mijn zoon als ik klappen hebben opgelopen. De Raad van de Kinderbescherming heeft achter me gestaan en me gesteund, maar uiteindelijk waren er te weinig juridische bewijzen: alle bewijzen waren ouder dan 12 maanden. Raar he, als je al meer dan een jaar moet wachten voor je een keer aan de beurt bent. Maar al zijn bewijzen al heel wat jaren oud, ze zouden wel aangevoerd mogen worden en men heeft bovendien nauwelijks iets met de ingebrachte informatie gedaan. Mijn verweer was en is heel makkelijk te bewijzen, maar dat gebeurt gewoon niet. Uiteindelijk heeft de Raad wel gesteld, niet op basis van mijn informatie dus, maar van andere gegevens, dat het niet in het belang van het kind geacht dat hij omgang heeft met de vader. Je zou denken dat dit vast genoeg redenenen zijn voor een rechter om omgang te verbieden. Maar nee hoor, de rechter vindt dat er wederom een nieuw onderzoek moet komen. Hij vindt dat de vader is benadeeld, terwijl de vader al zovele verklaringen heeft afgelegd die continu verschillen en mijn verklaring van begin tot eind hetzelfde is gebleven. Nou, we zullen wel weer afwachten. Ik geef sowieso mijn zoon niet mee, want het kind wil niet en ik verraad hem niet daarin. Ook niet met al de gevolgen van dien, sancties, gevangenisstraf enz.
Als moeder van een zoon van 7 jaar met een islamitische vader, ben ik een paar dagen voor de eerste verjaardag van mijn zoon vertrokken, na jaren mishandeld, verkracht en vernederd te zijn, ook tijdens mijn zwangerschap. Ondanks alle bedreigingen dat hij ons zou doden of mijn zoon zou weghalen en ondanks dat hij zowel bij de kleine en mij een vleesmes op de keel heeft gezet (vrijwel onder het oog van politie) werd er toch niks gedaan, omdat hij niet daadwerkelijk heeft gestoken. Aangiftes werden steeds geseponeerd vanwege gebrek aan bewijs. Inmiddels zijn wij 6 jaar verder zijn en hebben we nog steeds problemen met de omgang en het ouderlijk gezag. De vader wil omgang, terwijl hij nog nooit heeft omgekeken naar het kind en nog steeds, zoals in het verleden een alcohol drugs- en gokverslaving heeft. Mijn zoon kent zijn vader haast niet. Hij ziet hem niet als zijn vader en wil niks meer met hem te maken hebben, sinds een uit de hand gelopen poging tot bezoeksregeling, waarbij zowel mijn zoon als ik klappen hebben opgelopen. De Raad van de Kinderbescherming heeft achter me gestaan en me gesteund, maar uiteindelijk waren er te weinig juridische bewijzen: alle bewijzen waren ouder dan 12 maanden. Raar he, als je al meer dan een jaar moet wachten voor je een keer aan de beurt bent. Maar al zijn bewijzen al heel wat jaren oud, ze zouden wel aangevoerd mogen worden en men heeft bovendien nauwelijks iets met de ingebrachte informatie gedaan. Mijn verweer was en is heel makkelijk te bewijzen, maar dat gebeurt gewoon niet. Uiteindelijk heeft de Raad wel gesteld, niet op basis van mijn informatie dus, maar van andere gegevens, dat het niet in het belang van het kind geacht dat hij omgang heeft met de vader. Je zou denken dat dit vast genoeg redenenen zijn voor een rechter om omgang te verbieden. Maar nee hoor, de rechter vindt dat er wederom een nieuw onderzoek moet komen. Hij vindt dat de vader is benadeeld, terwijl de vader al zovele verklaringen heeft afgelegd die continu verschillen en mijn verklaring van begin tot eind hetzelfde is gebleven. Nou, we zullen wel weer afwachten. Ik geef sowieso mijn zoon niet mee, want het kind wil niet en ik verraad hem niet daarin. Ook niet met al de gevolgen van dien, sancties, gevangenisstraf enz.
:: vechtentegendebierkaai :: vrijdag 16 januari 2009 :: 13:59:37permalink
Ik ben zelf jaren psychisch,lichamelijk en seksueel mishandeld door de vader van mijn kinderen, ook tijdens de zwangerschappen. Ook ik kon moeilijk weg: ik werd sociaal totaal geïsoleerd en constant in de gaten gehouden. Meneer deinsde er niet voor terug om met een pas geboren kindje te gooien. Als de kinderen huilden (en natuurlijk deden ze dit vaak), schudde hij ze door elkaar of wilde hij ze iets anders aandoen. Ik moest er telkens tussen springen. Ik heb herhaaldelijk signalen afgegeven naar consultatiebureau en huisarts, ook over verdenking van seksueel geweld. Zij zijn nu op miraculeuze wijze alle gegevens kwijt. Toen ik mijn kans zag, ben ik gevlucht. Na een week in een opvanghuis begon mijn oudste dochter (toen net drie jaar) dingen te vertellen en vóórdoen wat ze had meegemaakt, daar kreeg je braakneigingen van... In het bijzijn van de andere vrouwen en begeleiding begon ze zéér vreemd gedrag te vertonen. Ik zocht hulp voor haar en wilde aangifte doen, maar omdat ze nog zo jong was liep ik overal tegen een muur. Inmiddels heeft ze na zéér zwaar getraumatiseerd te zijn (geweest), een achterstand in emotionele ontwikkeling. Na twee jaar intensieve speltherapie te hebben gehad, ging het zachtjes aan beter. Na telkens van 'blijf' naar 'blijf' huizen verhuisd te zijn vanwege stalking en ernstige bedreiging, zelfs met politie erbij, kreeg ik eindelijk een eigen huisje. Hier vond meneer me natuurlijk wéér. In 2003 vond een zitting plaats vanwege omgangsregeling, waarbij tijdelijke omgang werd vast gelegd, bij wijze van proef en onder begeleiding. Heb je enig idee hóe je geïntimideerd wordt door instanties, om vooral maar mooi weer te spelen naar de kinderen? De omgang liep mis: mijn dochter mocht met begeleiding van vader naar de w.c. en miste daarna haar onderbroek. De jongste dochter, toen twee heeft een half uur gehuild en gekrijst in dat huis. Dat werd mij pas veel later verteld. Meneer stond ons bij aankomst al op te wachten en probeerde ons na afloop te volgen. Meneer gaf toen al aan dat de bezoeken niet genoeg waren en dat hij méér wilde. Hij stuurde zijn familie naar de school van de kinderen om ze op te halen, maar gelukkig zag ik dit eerder. Na terugval in gedrag van oudste dochter en hevige nachtmerries besloot ik na drie proefcontacten niet verder mee te werken en heb ik toen voorlopige vrijstelling gekregen voor beide dochters door hulp van jeugdzorg totdat ze uit therapie zou zijn. Veel bedreigingen en stalking later én een poging tot moord zijn we wéér verhuisd. Daarna heeft hij ons wéér gevonden. Wéér zijn er proefcontacten opgelegd. De kinderen worden op deze manier niet meer waard dan een proefkonijn. Hieruit bleek dat het niet alleen nog steeds té belastend is voor mij, maar ook voor de kinderen. De oudste kreeg last van nachtmerries en migraine aanvallen met hevige neusbloedingen en de jongste begon weer opnieuw met bedplassen. Ondertussen had meneer een knokploeg langs huisgestuurd en volgde een inbraak. Gelukkig waren wij niet thuis, maar ik hoorde het van buren. Het advies van de RvdK na die proefcontacten was: omgang ernstig bemoeilijkt, alléén onder strikte en professionele begeleiding mogelijk, ééns in de drie maanden. De uitspraak van de rechter: elke maand een hele middag alleen met vader, zonder toezicht. Ik ben in hoger beroep gegaan. Ik weet welk effect dat heeft op meneer en we zijn nu dus weer verhuisd. Zeven jaar verder en we zijn niets verder gekomen. Het argument rechtbank was: "het is toch een tijdje rustig geweest? Je moet hem een kans geven." God geeft mij de rust en de kracht om dóór te gaan.
Ik ben zelf jaren psychisch,lichamelijk en seksueel mishandeld door de vader van mijn kinderen, ook tijdens de zwangerschappen. Ook ik kon moeilijk weg: ik werd sociaal totaal geïsoleerd en constant in de gaten gehouden. Meneer deinsde er niet voor terug om met een pas geboren kindje te gooien. Als de kinderen huilden (en natuurlijk deden ze dit vaak), schudde hij ze door elkaar of wilde hij ze iets anders aandoen. Ik moest er telkens tussen springen. Ik heb herhaaldelijk signalen afgegeven naar consultatiebureau en huisarts, ook over verdenking van seksueel geweld. Zij zijn nu op miraculeuze wijze alle gegevens kwijt. Toen ik mijn kans zag, ben ik gevlucht. Na een week in een opvanghuis begon mijn oudste dochter (toen net drie jaar) dingen te vertellen en vóórdoen wat ze had meegemaakt, daar kreeg je braakneigingen van... In het bijzijn van de andere vrouwen en begeleiding begon ze zéér vreemd gedrag te vertonen. Ik zocht hulp voor haar en wilde aangifte doen, maar omdat ze nog zo jong was liep ik overal tegen een muur. Inmiddels heeft ze na zéér zwaar getraumatiseerd te zijn (geweest), een achterstand in emotionele ontwikkeling. Na twee jaar intensieve speltherapie te hebben gehad, ging het zachtjes aan beter. Na telkens van 'blijf' naar 'blijf' huizen verhuisd te zijn vanwege stalking en ernstige bedreiging, zelfs met politie erbij, kreeg ik eindelijk een eigen huisje. Hier vond meneer me natuurlijk wéér. In 2003 vond een zitting plaats vanwege omgangsregeling, waarbij tijdelijke omgang werd vast gelegd, bij wijze van proef en onder begeleiding. Heb je enig idee hóe je geïntimideerd wordt door instanties, om vooral maar mooi weer te spelen naar de kinderen? De omgang liep mis: mijn dochter mocht met begeleiding van vader naar de w.c. en miste daarna haar onderbroek. De jongste dochter, toen twee heeft een half uur gehuild en gekrijst in dat huis. Dat werd mij pas veel later verteld. Meneer stond ons bij aankomst al op te wachten en probeerde ons na afloop te volgen. Meneer gaf toen al aan dat de bezoeken niet genoeg waren en dat hij méér wilde. Hij stuurde zijn familie naar de school van de kinderen om ze op te halen, maar gelukkig zag ik dit eerder. Na terugval in gedrag van oudste dochter en hevige nachtmerries besloot ik na drie proefcontacten niet verder mee te werken en heb ik toen voorlopige vrijstelling gekregen voor beide dochters door hulp van jeugdzorg totdat ze uit therapie zou zijn. Veel bedreigingen en stalking later én een poging tot moord zijn we wéér verhuisd. Daarna heeft hij ons wéér gevonden. Wéér zijn er proefcontacten opgelegd. De kinderen worden op deze manier niet meer waard dan een proefkonijn. Hieruit bleek dat het niet alleen nog steeds té belastend is voor mij, maar ook voor de kinderen. De oudste kreeg last van nachtmerries en migraine aanvallen met hevige neusbloedingen en de jongste begon weer opnieuw met bedplassen. Ondertussen had meneer een knokploeg langs huisgestuurd en volgde een inbraak. Gelukkig waren wij niet thuis, maar ik hoorde het van buren. Het advies van de RvdK na die proefcontacten was: omgang ernstig bemoeilijkt, alléén onder strikte en professionele begeleiding mogelijk, ééns in de drie maanden. De uitspraak van de rechter: elke maand een hele middag alleen met vader, zonder toezicht. Ik ben in hoger beroep gegaan. Ik weet welk effect dat heeft op meneer en we zijn nu dus weer verhuisd. Zeven jaar verder en we zijn niets verder gekomen. Het argument rechtbank was: "het is toch een tijdje rustig geweest? Je moet hem een kans geven." God geeft mij de rust en de kracht om dóór te gaan.
:: omoe::donderdag 7 januari 2010 :: 21:13:13
Sterkte, laat weten hoe het nu gaat . Mijn dochter en haar kind zitten in een soortgelijke situatie. Wat te doen ??????
Sterkte, laat weten hoe het nu gaat . Mijn dochter en haar kind zitten in een soortgelijke situatie. Wat te doen ??????
:: wanhoop :: donderdag 15 januari 2009 :: 16:41:43permalink
Ik ben nu inmiddels 4 jaar gescheiden. Ik heb een ex die drugverslaafd en psychotisch is. Hij zit elk jaar wel een paar keer in de gevangenis en is ook al een aantal keer opgenomen in het ziekenhuis met een overdosis. Hij heeft ook in een inrichting op de gesloten afdeling gezeten. Hij heeft geen baan en woont bij zijn moeder. Toch heeft de rechter besloten dat mijn ex omgang moet hebben in het belang van het kind. Mijn zoontje van 7 jaar wil absoluut geen omgang met zijn vader en is doodsbang voor zijn vader, want hij heeft veel meegemaakt met hem, zoals agressie van vader enz. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik durf de straat niet op, want hij woont best dicht in de buurt. Ik breng alleen mijn zoontje naar school en haal hem op. Voor de rest kom ik de deur niet uit. Ik ben doodsbang. Ik weet niet meer wat ik moet doen.
Ik ben nu inmiddels 4 jaar gescheiden. Ik heb een ex die drugverslaafd en psychotisch is. Hij zit elk jaar wel een paar keer in de gevangenis en is ook al een aantal keer opgenomen in het ziekenhuis met een overdosis. Hij heeft ook in een inrichting op de gesloten afdeling gezeten. Hij heeft geen baan en woont bij zijn moeder. Toch heeft de rechter besloten dat mijn ex omgang moet hebben in het belang van het kind. Mijn zoontje van 7 jaar wil absoluut geen omgang met zijn vader en is doodsbang voor zijn vader, want hij heeft veel meegemaakt met hem, zoals agressie van vader enz. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik durf de straat niet op, want hij woont best dicht in de buurt. Ik breng alleen mijn zoontje naar school en haal hem op. Voor de rest kom ik de deur niet uit. Ik ben doodsbang. Ik weet niet meer wat ik moet doen.
:: Miniotaurus :: woensdag 7 januari 2009 :: 17:18:20permalink
Korte impressie hoe de "hulpverlening"in de praktijk bij ons te werk is gegaan Oftewel: Wraakaktie van corrupte ambtenaar! 1997 Getrouwd 1997 Dochter geboren 1999 Melding kinderarts aan huisarts 2000 Melding huisarts aan AMK, persoonlijk gesprek huisarts met verdachte (vader) erbij 2002 Melding politie in bijzijn en na ondervraging moeder door hoofd zedenpolitie 2002 Politie melding AMK, AMK sommeert moeder met kinderen uit huis te vertrekken 2003 Officiële scheiding 2005 Nieuwe relatie. Dochter komt met verwondingen thuis na weekendbezoek v(d)ader en zwijgt volledig over toedracht. Huisarts verwijst door naar kinderarts. Onderzoek in bijzijn forensisch arts. Monsters genomen en foto's gemaakt. Kinderarts doet melding bij het AMK. Hoofd zedenpolitie gebeld en uitgescholden, geemotioneerd door jarenlang voortdurend misbruik. Die is verbolgen en verhoort en intimideert moeder i.p.v. de zeer vermoedelijke d(v)ader. Volgens hem word de v(d)ader vals beschuldigd. Gynaecoloog constateert dat daar geen sprake van is, van ander mogelijkheden anders dan misbruik, maar dossier is al gesloten door hoofd zedenpolitie. V(d)ader niet eens verhoord. Moeder wel. Emotionele uitbarsting van moeder was aanleiding voor hem alle instanties tegen ons op te zetten. De dader deed een flinke duit in de zak met alleen maar leugens en onwaarschijnlijke verklaringen. AMK schrijft leugens letterlijk op als zijnde waarheid! Is niet meer te bereiken als ik ze daarmee confronteer en de kopieën opvraag. AMK schakelt de Raad in. Onderzoek wijst uit dat het heel goed gaat met de kinderen en er niets mis is met moeder of hen. Doorverwijzing naar vrijwillige hulpverlening i.v.m. door rechter opgelegde omgangsregeling. 2006 Huisarts constateert wederom verwondingen (puntbloedingen) 2006 Hertrouwd 2007 V(d)ader begint rechtsgang omdat (hij jaloers is) de omgang niet goed zou verlopen 2007 Rechter laat Raad onderzoek doen. Het gaat zeer goed met de kinderen en er is niets mis met het gezin waar ze wonen. Ze stellen dat de kinderen knel zitten tussen de ouderstrijd en vragen ots aan. OTS wordt opgelegd. Rapport staat vol verdraaiingen, directe en bewuste leugens (!) en er wordt inderdaad naar een conclusie toegeschreven (zo glad mogelijk en alles wat de zaak in een totaal ander daglicht zet volledig weggelaten). Dit ondanks uitgebreid psychiatrisch en psychologisch rapporten waarin staat dat er niets mis is met ons of de kinderen, maar wel met kwaliteit van de omgang met vader, zijn nieuwe vriendin en haar kinderen. De kinderen zijn (terecht) bang voor de v(d)ader. Dit blijkt ook uit uitgebreid onderzoek en tekeningen van de kinderen. Instanties leggen echter schuld bij moeder! Kopieën van tegenbewijzen raken "zoek" en worden (bewust) niet vermeld. 2007 Voogd instrueert v(d)ader hoe hij met de kinderen om moet gaan en de kinderen vinden het er alleen leuk als hij "normaal" doet. Dit komt NIET terug in zijn rapportage! 2007 Rechter keurt meer gevraagde omgang goed ondanks dat de kinderen dit niet willen. Advies Raad wordt terzijde gelegd (nb. kinderen zijn 11 en bijna 9). 2007 Voogd schrijft dat doelen niet of maar deels gehaald zijn met datum in de toekomst, n.l. de 6 maanden waarna ze de zaak herzien bij de Raad. Volgens de wet mag dan tot UHP (uithuisplaatsing) worden overgaan artikel 268 die volgt op 254 de ots! 2008 Hoger Beroep volgt nog. OTS. Voogd rapport: er zijn (ernstige) aanwijzingen, maar geen keiharde bewijzen. Het is in het belang van de kinderen om een goed contact met de vader te kunnen opbouwen en dat dit gegarandeerd word (terwijl de kinderen absoluut niet gedwongen willen worden erheen te gaan, als hij in hun woorden "niet normaal" doet.) Het word afgedaan als ouderstrijd en zelfs de vrijwillig gezochte hulp van een hele goede jeugdpsychiater word als negatief (!) uitgelegd in rapportage. Zelfs durven ze hun eigen plak en knipwerk in het rapport bij deze psychiater te zetten alsof dat zijn conclusie zou zijn! Dit terwijl deze psychiater een zeer uitgebreid onderzoek heeft gedaan en een zeer uitgebreid rapport heeft geschreven (met tekeningen en brieven van de kinderen erbij). Iedereen negeert het! Een nachtmerrie! Ik ben hertrouwd en we hebben nog 2 kinderen. Zowel in materiële als immateriële zin schort het ons aan niets. De kinderen zijn gezond, gelukkig, doen het goed op school, zijn beschaafd, mooi, aardig, behulpzaam etc. Toch hebben ze OTS, worden ze naar de v(d)ader gebracht omdat men geen keus heeft en toch kunnen ze zo maar uit huis geplaatst worden! Ik heb alle bewijzen, incl. kopieën artsen, meldingen, kopieën rapporten, geluidsopnames van de (schandalige) gesprekken bij de Raad. Mvrgr, miniotaurus
Korte impressie hoe de "hulpverlening"in de praktijk bij ons te werk is gegaan Oftewel: Wraakaktie van corrupte ambtenaar! 1997 Getrouwd 1997 Dochter geboren 1999 Melding kinderarts aan huisarts 2000 Melding huisarts aan AMK, persoonlijk gesprek huisarts met verdachte (vader) erbij 2002 Melding politie in bijzijn en na ondervraging moeder door hoofd zedenpolitie 2002 Politie melding AMK, AMK sommeert moeder met kinderen uit huis te vertrekken 2003 Officiële scheiding 2005 Nieuwe relatie. Dochter komt met verwondingen thuis na weekendbezoek v(d)ader en zwijgt volledig over toedracht. Huisarts verwijst door naar kinderarts. Onderzoek in bijzijn forensisch arts. Monsters genomen en foto's gemaakt. Kinderarts doet melding bij het AMK. Hoofd zedenpolitie gebeld en uitgescholden, geemotioneerd door jarenlang voortdurend misbruik. Die is verbolgen en verhoort en intimideert moeder i.p.v. de zeer vermoedelijke d(v)ader. Volgens hem word de v(d)ader vals beschuldigd. Gynaecoloog constateert dat daar geen sprake van is, van ander mogelijkheden anders dan misbruik, maar dossier is al gesloten door hoofd zedenpolitie. V(d)ader niet eens verhoord. Moeder wel. Emotionele uitbarsting van moeder was aanleiding voor hem alle instanties tegen ons op te zetten. De dader deed een flinke duit in de zak met alleen maar leugens en onwaarschijnlijke verklaringen. AMK schrijft leugens letterlijk op als zijnde waarheid! Is niet meer te bereiken als ik ze daarmee confronteer en de kopieën opvraag. AMK schakelt de Raad in. Onderzoek wijst uit dat het heel goed gaat met de kinderen en er niets mis is met moeder of hen. Doorverwijzing naar vrijwillige hulpverlening i.v.m. door rechter opgelegde omgangsregeling. 2006 Huisarts constateert wederom verwondingen (puntbloedingen) 2006 Hertrouwd 2007 V(d)ader begint rechtsgang omdat (hij jaloers is) de omgang niet goed zou verlopen 2007 Rechter laat Raad onderzoek doen. Het gaat zeer goed met de kinderen en er is niets mis met het gezin waar ze wonen. Ze stellen dat de kinderen knel zitten tussen de ouderstrijd en vragen ots aan. OTS wordt opgelegd. Rapport staat vol verdraaiingen, directe en bewuste leugens (!) en er wordt inderdaad naar een conclusie toegeschreven (zo glad mogelijk en alles wat de zaak in een totaal ander daglicht zet volledig weggelaten). Dit ondanks uitgebreid psychiatrisch en psychologisch rapporten waarin staat dat er niets mis is met ons of de kinderen, maar wel met kwaliteit van de omgang met vader, zijn nieuwe vriendin en haar kinderen. De kinderen zijn (terecht) bang voor de v(d)ader. Dit blijkt ook uit uitgebreid onderzoek en tekeningen van de kinderen. Instanties leggen echter schuld bij moeder! Kopieën van tegenbewijzen raken "zoek" en worden (bewust) niet vermeld. 2007 Voogd instrueert v(d)ader hoe hij met de kinderen om moet gaan en de kinderen vinden het er alleen leuk als hij "normaal" doet. Dit komt NIET terug in zijn rapportage! 2007 Rechter keurt meer gevraagde omgang goed ondanks dat de kinderen dit niet willen. Advies Raad wordt terzijde gelegd (nb. kinderen zijn 11 en bijna 9). 2007 Voogd schrijft dat doelen niet of maar deels gehaald zijn met datum in de toekomst, n.l. de 6 maanden waarna ze de zaak herzien bij de Raad. Volgens de wet mag dan tot UHP (uithuisplaatsing) worden overgaan artikel 268 die volgt op 254 de ots! 2008 Hoger Beroep volgt nog. OTS. Voogd rapport: er zijn (ernstige) aanwijzingen, maar geen keiharde bewijzen. Het is in het belang van de kinderen om een goed contact met de vader te kunnen opbouwen en dat dit gegarandeerd word (terwijl de kinderen absoluut niet gedwongen willen worden erheen te gaan, als hij in hun woorden "niet normaal" doet.) Het word afgedaan als ouderstrijd en zelfs de vrijwillig gezochte hulp van een hele goede jeugdpsychiater word als negatief (!) uitgelegd in rapportage. Zelfs durven ze hun eigen plak en knipwerk in het rapport bij deze psychiater te zetten alsof dat zijn conclusie zou zijn! Dit terwijl deze psychiater een zeer uitgebreid onderzoek heeft gedaan en een zeer uitgebreid rapport heeft geschreven (met tekeningen en brieven van de kinderen erbij). Iedereen negeert het! Een nachtmerrie! Ik ben hertrouwd en we hebben nog 2 kinderen. Zowel in materiële als immateriële zin schort het ons aan niets. De kinderen zijn gezond, gelukkig, doen het goed op school, zijn beschaafd, mooi, aardig, behulpzaam etc. Toch hebben ze OTS, worden ze naar de v(d)ader gebracht omdat men geen keus heeft en toch kunnen ze zo maar uit huis geplaatst worden! Ik heb alle bewijzen, incl. kopieën artsen, meldingen, kopieën rapporten, geluidsopnames van de (schandalige) gesprekken bij de Raad. Mvrgr, miniotaurus
:: miniotaurus::zaterdag 10 januari 2009 :: 09:08:28
Hoger beroep, verweer voogd: "Ontwikkelingsbedreiging naar de huidige leef- en pedagogische omstandigheden binnen het gezin zijn in de uitvoering van de onder toezichtstelling door gezinsvoogd niet ter discussie gesteld. De ontwikkelings bedreiging ligt op het gebied van het betrekken, het verantwoordelijk maken voor de keuzes in de contacten met vader, de onderlinge strijd tussen ouders die niet in staat blijken de situatie te verbeteren. Het staat in schril contrast met de ontwikkeling van de sociaal emotionele en identiteit ontwikkeling in een normale vader/kind relatie en de mogelijke gevolgen die dat op langere termijn kunnen geven. Klachtgedrag t.g.v. de belastende factoren kunnen mede door het gedwongen karakter van de onder toezichtstelling mogelijk worden voorkomen.." Een "uit voorzorg" OTS??!!! Nederlad maar evacueren?! Want het zou kunnen dat?! Reacties welkom want dit kan dus ECHT iedereen treffen!! Levensgevaarlijk dit land waar we wonen.
Hoger beroep, verweer voogd: "Ontwikkelingsbedreiging naar de huidige leef- en pedagogische omstandigheden binnen het gezin zijn in de uitvoering van de onder toezichtstelling door gezinsvoogd niet ter discussie gesteld. De ontwikkelings bedreiging ligt op het gebied van het betrekken, het verantwoordelijk maken voor de keuzes in de contacten met vader, de onderlinge strijd tussen ouders die niet in staat blijken de situatie te verbeteren. Het staat in schril contrast met de ontwikkeling van de sociaal emotionele en identiteit ontwikkeling in een normale vader/kind relatie en de mogelijke gevolgen die dat op langere termijn kunnen geven. Klachtgedrag t.g.v. de belastende factoren kunnen mede door het gedwongen karakter van de onder toezichtstelling mogelijk worden voorkomen.." Een "uit voorzorg" OTS??!!! Nederlad maar evacueren?! Want het zou kunnen dat?! Reacties welkom want dit kan dus ECHT iedereen treffen!! Levensgevaarlijk dit land waar we wonen.
:: verbaasde moeder::donderdag 26 maart 2009 :: 20:36:46
erg herkenbaar allemaal, zou mijn verhaal kunnen zijn
erg herkenbaar allemaal, zou mijn verhaal kunnen zijn
:: vlinder::zaterdag 23 januari 2010 :: 09:22:37
Zo is het en niet anders ik heb precies dezelfde ervaring! Wij kunnen elkaar de hand geven!
Zo is het en niet anders ik heb precies dezelfde ervaring! Wij kunnen elkaar de hand geven!
:: moedervan2::maandag 22 februari 2010 :: 12:53:38
herkenbaar verhaal, heb ergeen woorden voor. ik ben al bijna 7 jaar in een horror beland met bjz
herkenbaar verhaal, heb ergeen woorden voor. ik ben al bijna 7 jaar in een horror beland met bjz
:: gestalkte moeder :: maandag 15 december 2008 :: 20:23:06permalink
Soms denk ik dat ik leef in een wereld zonder werkelijkheid, het is soms zo onvoorstelbaar wat er gebeurd dat het bijna niet te geloven is. In een inmiddels enorme complexe zaak waarin mijn ex man onbegeleide omgangsrecht heeft waar geen enkele instantie het mee eens is heeft meneer weer een kort geding opgestart. Hij eist nakoming van de omgang met als ik blijf weigeren het in hechtenis nemen van mij, gedurende als de kinderen daar zijn. Lekker in het belang van de kinderen, de moeder laten oppakken omdat HIJ een groot geheim moet laten weg moffelen, dat niemand mag weten wat HIJ en zijn familie de kinderen hebben aangedaan. Dit terwijl we midden in een psychologisch onderzoek zitten van de oudste die doodsbang voor haar vader is omdat HIJ mij in elkaar heeft geslagen waar zijn oudste getuige van is geweest. HIJ die niet mee wil werken aan het onderzoek en gewoon niet komt opdagen daar. HIJ die net veroordeeld is wegens dat strafbare feit, wil omgang afdwingen koste wat kost om de kinderen en mij helemaal kapot te maken. Denkt HIJ nou als de moeder voor hun ogen wordt opgepakt dat zij naar anderhalf jaar geen contact met hem graag daar heen willen en een super weekend zullen hebben terwijl ze weten dat mama die hun altijd beschermt er niet is en mee genomen is door de politie? Of moet ik maar gewoon zeggen " haal de kinderen maar op tegen advies van instanties en maak ze lekker kapot "...? ik weet helemaal niet meer wat ik moet doen, heb waarschijnlijk net als de rest hier geen vertrouwen meer in ons geweldige rechtssysteem waarin het belang van het kind zogenaamd voorop staat. Een ding weet ik wel, niemand krijgt mij aan de kant als het om mijn kinderen gaat, en politie of niet de kinderen gaan niet onbegeleid naar hem toe! Ik weet niet hoe of wat maar ik werk niet mee dat HIJ mijn kinderen af gaat maken om zijn grote geheim te bewaren. Als iemand nog iets weet of ervaring heeft met het in hechtenis nemen van de moeder hoor ik graag van jullie. Sterkte voor jullie allemaal lieve moeders!
Soms denk ik dat ik leef in een wereld zonder werkelijkheid, het is soms zo onvoorstelbaar wat er gebeurd dat het bijna niet te geloven is. In een inmiddels enorme complexe zaak waarin mijn ex man onbegeleide omgangsrecht heeft waar geen enkele instantie het mee eens is heeft meneer weer een kort geding opgestart. Hij eist nakoming van de omgang met als ik blijf weigeren het in hechtenis nemen van mij, gedurende als de kinderen daar zijn. Lekker in het belang van de kinderen, de moeder laten oppakken omdat HIJ een groot geheim moet laten weg moffelen, dat niemand mag weten wat HIJ en zijn familie de kinderen hebben aangedaan. Dit terwijl we midden in een psychologisch onderzoek zitten van de oudste die doodsbang voor haar vader is omdat HIJ mij in elkaar heeft geslagen waar zijn oudste getuige van is geweest. HIJ die niet mee wil werken aan het onderzoek en gewoon niet komt opdagen daar. HIJ die net veroordeeld is wegens dat strafbare feit, wil omgang afdwingen koste wat kost om de kinderen en mij helemaal kapot te maken. Denkt HIJ nou als de moeder voor hun ogen wordt opgepakt dat zij naar anderhalf jaar geen contact met hem graag daar heen willen en een super weekend zullen hebben terwijl ze weten dat mama die hun altijd beschermt er niet is en mee genomen is door de politie? Of moet ik maar gewoon zeggen " haal de kinderen maar op tegen advies van instanties en maak ze lekker kapot "...? ik weet helemaal niet meer wat ik moet doen, heb waarschijnlijk net als de rest hier geen vertrouwen meer in ons geweldige rechtssysteem waarin het belang van het kind zogenaamd voorop staat. Een ding weet ik wel, niemand krijgt mij aan de kant als het om mijn kinderen gaat, en politie of niet de kinderen gaan niet onbegeleid naar hem toe! Ik weet niet hoe of wat maar ik werk niet mee dat HIJ mijn kinderen af gaat maken om zijn grote geheim te bewaren. Als iemand nog iets weet of ervaring heeft met het in hechtenis nemen van de moeder hoor ik graag van jullie. Sterkte voor jullie allemaal lieve moeders!
:: dinnie :: vrijdag 12 december 2008 :: 09:34:43permalink
Hallo, ik ben een moeder met een zoontje van bijna 3 jaar. Heb 3 jaar een relatie gehad, waar mijn zoontje is uit voortgevloeid. Vlak nadat ik wist dat ik zwanger was, zijn mijn ex en ik uit elkaar gegaan: hij sloeg me, hij ging vreemd en niet 1x maar meerdere keren, dwong meisjes tot abortus en beroofde ze. Nu hebben we net een rechtzaak achter de rug, die hij heeft aangespannen: hij wil na 3 jaar opeens zijn kind zien. Hij had al die tijd de kans om zijn kind op te zoeken, maar had blijkbaar belangrijkere zaken te doen. Nu is de uitspraak voorlopige omgang in het omgangshuis. Ik heb mijn zoontje in kindertaal uitgelegd dat hij zijn vader gaat ontmoeten, maar hij lijkt het daar niet mee eens te zijn. Heeft iemand ervaring met het omgangshuis? Kijken zij echt naar het belang van het kind? Ook moet ik deelnemen aan het mediation project. Niet dat er veel te bemiddelen valt, maar goed we zien het wel. Ik ben bang. Ik wil me zoontje niet kwijt en blootstellen en aan een ''vader'' die alleen voor zijn eigen belang mijn kind wil hebben. groetjes dinnie
Hallo, ik ben een moeder met een zoontje van bijna 3 jaar. Heb 3 jaar een relatie gehad, waar mijn zoontje is uit voortgevloeid. Vlak nadat ik wist dat ik zwanger was, zijn mijn ex en ik uit elkaar gegaan: hij sloeg me, hij ging vreemd en niet 1x maar meerdere keren, dwong meisjes tot abortus en beroofde ze. Nu hebben we net een rechtzaak achter de rug, die hij heeft aangespannen: hij wil na 3 jaar opeens zijn kind zien. Hij had al die tijd de kans om zijn kind op te zoeken, maar had blijkbaar belangrijkere zaken te doen. Nu is de uitspraak voorlopige omgang in het omgangshuis. Ik heb mijn zoontje in kindertaal uitgelegd dat hij zijn vader gaat ontmoeten, maar hij lijkt het daar niet mee eens te zijn. Heeft iemand ervaring met het omgangshuis? Kijken zij echt naar het belang van het kind? Ook moet ik deelnemen aan het mediation project. Niet dat er veel te bemiddelen valt, maar goed we zien het wel. Ik ben bang. Ik wil me zoontje niet kwijt en blootstellen en aan een ''vader'' die alleen voor zijn eigen belang mijn kind wil hebben. groetjes dinnie
:: Joke::maandag 2 februari 2009 :: 10:46:15
Hai Dinnie, ik heb ervaring met het omgangshuis en mediation. Wanneer je daar nog informatie over wil hebben, laat dat dan via de webmoeder weten.
Hai Dinnie, ik heb ervaring met het omgangshuis en mediation. Wanneer je daar nog informatie over wil hebben, laat dat dan via de webmoeder weten.
:: dinnie::woensdag 27 januari 2010 :: 10:16:13
Het is alweer een poos dat ik heb geschreven maar het is echt weer even nodig. Sinds 2 weken geleden is de omgang gestart via het omgangshuis, ik ben er dan letterlijk echt misselijk van geweest. Hij die 3 jaar die niet voor me kind zorgt, hij die meisjes tot abortus dwingt, hij die mensen besteelt en heel de boel aan elkaar loog om in een goed daglicht te komen, HIJ mag me kind zien , pfffffffff ik had het echt moeilijk en de kleine (3jaar) snapte er ook niet echt wat van. Al met al kwam ik om 16.50 aan hij zou er al moeten zijn , maar meneer had gebeld dat hij bij de verkeerde bushalte was uitgestapt (geloof er niks van) hij kwam om 17.15 uur aankakken. Dus had hij om precies te zijn nog maar 15 min met mijn zoon. Ze hebben wat gepuzzeld en gekleurd en dat was het. Eenmaal thuis begon de ellende, agressie waar je u tegen zegt, hij bijt andere kindjes, hij eet slecht. En dit moet goed zijn voor mijn kind? Ik sta letterlijk op instorten want ons leven was perfect zonder hem , maar nu het mannetje leuk begin te worden wil je hem opeens zien om te kunnen pronken bij je scharreltjes. Ben ten einde raad.
Het is alweer een poos dat ik heb geschreven maar het is echt weer even nodig. Sinds 2 weken geleden is de omgang gestart via het omgangshuis, ik ben er dan letterlijk echt misselijk van geweest. Hij die 3 jaar die niet voor me kind zorgt, hij die meisjes tot abortus dwingt, hij die mensen besteelt en heel de boel aan elkaar loog om in een goed daglicht te komen, HIJ mag me kind zien , pfffffffff ik had het echt moeilijk en de kleine (3jaar) snapte er ook niet echt wat van. Al met al kwam ik om 16.50 aan hij zou er al moeten zijn , maar meneer had gebeld dat hij bij de verkeerde bushalte was uitgestapt (geloof er niks van) hij kwam om 17.15 uur aankakken. Dus had hij om precies te zijn nog maar 15 min met mijn zoon. Ze hebben wat gepuzzeld en gekleurd en dat was het. Eenmaal thuis begon de ellende, agressie waar je u tegen zegt, hij bijt andere kindjes, hij eet slecht. En dit moet goed zijn voor mijn kind? Ik sta letterlijk op instorten want ons leven was perfect zonder hem , maar nu het mannetje leuk begin te worden wil je hem opeens zien om te kunnen pronken bij je scharreltjes. Ben ten einde raad.
:: jolanda ::dinsdag 15 juni 2010 :: 21:31:43
hallo ik ben jolanda mijn kindt is ook bij mijn weg gehaald door jeugdzorg het zijn vieze raten dat is nog maar zacht uit gedrukt nu willen ze mijn zoon naar een tehuis doen voor ongenezelijk zieke kinderen terwel mijn zoon van 7 gezond is die heefd helemaal niets dat is jeugzorg maar als je een gezinsvoogd het die ineke mulder heet en ook nog eens een verhouding met je ex heeft en je ex er in mee gaat om zo kontakt met je kindt te kunnen houden dan mogen ze van mijn gestraf worden dat zijn geen normalen mensen meer maar beesten afz jolanda
hallo ik ben jolanda mijn kindt is ook bij mijn weg gehaald door jeugdzorg het zijn vieze raten dat is nog maar zacht uit gedrukt nu willen ze mijn zoon naar een tehuis doen voor ongenezelijk zieke kinderen terwel mijn zoon van 7 gezond is die heefd helemaal niets dat is jeugzorg maar als je een gezinsvoogd het die ineke mulder heet en ook nog eens een verhouding met je ex heeft en je ex er in mee gaat om zo kontakt met je kindt te kunnen houden dan mogen ze van mijn gestraf worden dat zijn geen normalen mensen meer maar beesten afz jolanda
:: angelsfury :: zondag 16 november 2008 :: 00:26:20permalink
Het is begonnen met de geboorte van mijn gehandicapte zoontje en mishandeling van hem, vanaf het moment dat hij kon kruipen. Mijn ex werd steeds hardhandiger met mijn kind en ik heb toen het escaleerde de relatie verbroken. Omdat ik mijn kind ook geen vader wilde ontzeggen, heb ik, toen de situatie gestabiliseerd was, een omgangsmogelijkheid geboden. Ik ben tijdens zo'n bezoek verkracht. (Mijn dochter is daarna uit deze verkrachting door mijn ex geboren. Niet uit liefde gemaakt wel uit liefde voor haar geboren.) Ik ben gevlucht, toen hij mijn zoontje had meegenomen naar familie van mij. In de hoop en zekerheid dat mijn zoontje daar veilig was en hij hem wel achter zou laten daar. Ik heb moeten vechten om mijn zoon en mijn huis terug te krijgen. Ik heb maandenlang bij familie moeten wonen en kreeg daarna een verwoest huis (dat net opgeknapt was) terug. Ik bleef achter met schulden. Ik werd achtervolgd en bedreigd, ook het leven van mijn kinderen werd bedreigd. Toch werd er een beperkte omgangsregeling (onder toezicht) opgelegd Ik ontmoette na verloop van tijd mijn huidige man en ging bij hem wonen. Mijn ex bleef maar rechtzaken aanspannen, die wij zelf moesten betalen en hij niet (op toevoeging). Op een gegeven moment is de RvdK ingeschakeld. De RvdK meende had hij recht had op zijn kinderen: onder dwang kwam er een weekeindregeling zonder toezicht. Na deze weekeinden kreeg ik mijn kinderen bont en blauw terug. Ik ben overal geweest, maar niemand kon of wilde helpen, want hoe kon men bewijzen dat hij dit had gedaan? Ik had dus geen bewijs en kreeg ook niet de mogelijkheid om bewijs te verzamelen. Op een gegeven moment kreeg ik mijn dochter zelfs thuis met haar vagina beschadigd. Heb het AMK gebeld en de volgende dag is ze onderzocht in het ziekenhuis. Deze konden geen wettelijk onomstotelijk bewijs leveren, maar opeens was mijn dochter niet meer zindelijk, wilde niet normaal meer eten en had gedragsproblemen. Ik heb mijn kinderen niet meer mee gegeven. Weer rechtzaken en uiteindelijk werd ik veroordeeld tot een behoorlijke dwangsom per keer (te betalen aan vader) als ik de kinderen niet mee gaf. Dat heeft ons kapitalen gekost. Ik heb zelfs geld geleend om ze maar thuis te houden. Daar betaal ik nu nog aan. Omdat meneer niet werkt(e) en weigerde te gaan werken, krijg ik geen alimentatie voor de kinderen. Als hij zich nou nooit meer liet zien was dat akkoord. Zowel mijn dochter als ik zijn in therapie, vanwege het wangedrag van mijn ex. Mijn zoon heeft nog wel een bezoekregeling met zijn verwekker. Ook opgelegd. Maar omdat hij in een woonvoorziening woont vanwege een handicap is hij betrekkelijk veilig. Als het personeel melding maakt dan hangt mijn ex. Mijn gezin is door een hel gegaan en we ruimen nog steeds puin. Mijn lijf is kapot mede dankzij alle stress. Maar ja, het is niet bewezen en niet te bewijzen. Dus is het voor de wet niet gebeurd. Ik heb echt niet alles goed gedaan. Ik weet achteraf dat ik bepaalde zaken anders aan had kunnen en moeten pakken, maar helaas het verleden verander je niet. De toekomst, daar hoop ik nog wat aan te kunnen doen.
Het is begonnen met de geboorte van mijn gehandicapte zoontje en mishandeling van hem, vanaf het moment dat hij kon kruipen. Mijn ex werd steeds hardhandiger met mijn kind en ik heb toen het escaleerde de relatie verbroken. Omdat ik mijn kind ook geen vader wilde ontzeggen, heb ik, toen de situatie gestabiliseerd was, een omgangsmogelijkheid geboden. Ik ben tijdens zo'n bezoek verkracht. (Mijn dochter is daarna uit deze verkrachting door mijn ex geboren. Niet uit liefde gemaakt wel uit liefde voor haar geboren.) Ik ben gevlucht, toen hij mijn zoontje had meegenomen naar familie van mij. In de hoop en zekerheid dat mijn zoontje daar veilig was en hij hem wel achter zou laten daar. Ik heb moeten vechten om mijn zoon en mijn huis terug te krijgen. Ik heb maandenlang bij familie moeten wonen en kreeg daarna een verwoest huis (dat net opgeknapt was) terug. Ik bleef achter met schulden. Ik werd achtervolgd en bedreigd, ook het leven van mijn kinderen werd bedreigd. Toch werd er een beperkte omgangsregeling (onder toezicht) opgelegd Ik ontmoette na verloop van tijd mijn huidige man en ging bij hem wonen. Mijn ex bleef maar rechtzaken aanspannen, die wij zelf moesten betalen en hij niet (op toevoeging). Op een gegeven moment is de RvdK ingeschakeld. De RvdK meende had hij recht had op zijn kinderen: onder dwang kwam er een weekeindregeling zonder toezicht. Na deze weekeinden kreeg ik mijn kinderen bont en blauw terug. Ik ben overal geweest, maar niemand kon of wilde helpen, want hoe kon men bewijzen dat hij dit had gedaan? Ik had dus geen bewijs en kreeg ook niet de mogelijkheid om bewijs te verzamelen. Op een gegeven moment kreeg ik mijn dochter zelfs thuis met haar vagina beschadigd. Heb het AMK gebeld en de volgende dag is ze onderzocht in het ziekenhuis. Deze konden geen wettelijk onomstotelijk bewijs leveren, maar opeens was mijn dochter niet meer zindelijk, wilde niet normaal meer eten en had gedragsproblemen. Ik heb mijn kinderen niet meer mee gegeven. Weer rechtzaken en uiteindelijk werd ik veroordeeld tot een behoorlijke dwangsom per keer (te betalen aan vader) als ik de kinderen niet mee gaf. Dat heeft ons kapitalen gekost. Ik heb zelfs geld geleend om ze maar thuis te houden. Daar betaal ik nu nog aan. Omdat meneer niet werkt(e) en weigerde te gaan werken, krijg ik geen alimentatie voor de kinderen. Als hij zich nou nooit meer liet zien was dat akkoord. Zowel mijn dochter als ik zijn in therapie, vanwege het wangedrag van mijn ex. Mijn zoon heeft nog wel een bezoekregeling met zijn verwekker. Ook opgelegd. Maar omdat hij in een woonvoorziening woont vanwege een handicap is hij betrekkelijk veilig. Als het personeel melding maakt dan hangt mijn ex. Mijn gezin is door een hel gegaan en we ruimen nog steeds puin. Mijn lijf is kapot mede dankzij alle stress. Maar ja, het is niet bewezen en niet te bewijzen. Dus is het voor de wet niet gebeurd. Ik heb echt niet alles goed gedaan. Ik weet achteraf dat ik bepaalde zaken anders aan had kunnen en moeten pakken, maar helaas het verleden verander je niet. De toekomst, daar hoop ik nog wat aan te kunnen doen.
:: Frida :: vrijdag 14 november 2008 :: 19:28:17permalink
Ik ben bijna drie jaar weg bij de vader van mijn kinderen. Er is erg veel gebeurd in die drie jaar: mishandeling, dreiging, stalking, noem maar op. Op een gegeven moment heb ik aangifte gedaan en die ligt er al anderhalf jaar! Mijn ex heeft de kinderen altijd mogen zien,want het geweld was tegen mij gericht en niet tegen hun. Zijn missie is om mij kapot te maken. Ondertussen heb ik een zelf een goede, nieuwe relatie gekregen en dat accepteert hij natuurlijk niet. Nu moet ik voor de rechter komen omdat hij het ouderlijk gezag wil. Hij heeft mij verteld dat hij dat wil hebben om in de toekomst via leugens er voor te zorgen dat de kinderen bij hem komen wonen. Hij wil dan mijn vriend gaan beschuldigen van mishandeling! Mediation is al mislukt, omdat hij niet voor rede vatbaar was. De mediator zei ook: wat is het probleem? Want hij heeft de kinderen elke 14 dagen een weekend en de helft van alle vakanties. Als er iets speciaals is in zijn familie mogen de kinderen ook gewoon komen. Maar nu moet ik naar de rechter. Wie heeft dit mee gemaakt dat hij het ouderlijk gezag kan afdwingen? Ik heb de dreigementen wel vast staan. Ik hoor graag iets!
Ik ben bijna drie jaar weg bij de vader van mijn kinderen. Er is erg veel gebeurd in die drie jaar: mishandeling, dreiging, stalking, noem maar op. Op een gegeven moment heb ik aangifte gedaan en die ligt er al anderhalf jaar! Mijn ex heeft de kinderen altijd mogen zien,want het geweld was tegen mij gericht en niet tegen hun. Zijn missie is om mij kapot te maken. Ondertussen heb ik een zelf een goede, nieuwe relatie gekregen en dat accepteert hij natuurlijk niet. Nu moet ik voor de rechter komen omdat hij het ouderlijk gezag wil. Hij heeft mij verteld dat hij dat wil hebben om in de toekomst via leugens er voor te zorgen dat de kinderen bij hem komen wonen. Hij wil dan mijn vriend gaan beschuldigen van mishandeling! Mediation is al mislukt, omdat hij niet voor rede vatbaar was. De mediator zei ook: wat is het probleem? Want hij heeft de kinderen elke 14 dagen een weekend en de helft van alle vakanties. Als er iets speciaals is in zijn familie mogen de kinderen ook gewoon komen. Maar nu moet ik naar de rechter. Wie heeft dit mee gemaakt dat hij het ouderlijk gezag kan afdwingen? Ik heb de dreigementen wel vast staan. Ik hoor graag iets!
:: vergeetmijniet :: maandag 10 november 2008 :: 19:13:30permalink
Wat schrik ik van alle ellende. Ik ben bijna 8 jaar met een Surinamer geweest. We hebben 2 kinderen. Hij heeft er nooit naar omgekeken. Alleen altijd gedreigd om ze naar Suriname te brengen als ik bij hem weg zou gaan. Zijn familie drong in telefoongespreken ook altijd aan dat ik de kinderen maar moest brengen. Na jaren van geestelijke mishandeling en finacieel te zijn uitgekleed is meneer vertrokken. De jongste wil absoluut niet naar hem toe. Plast al in zijn broek bij het idee. Onlangs is de zitting geweest in de rechtbank. De Raad van de Kinderbescherming was ook aanwezig. Die vond dat hij weinig over de kinderen hoorde. Nou ja zeg. Een dreigende ontvoering is toch niet niks! De rechter legde mijn ex de woorden in de mond. Natuurlijk hij had die dreigingen alleen in kwaadheid gezegd. Ik weet wel beter. Maar naar mij luistert niemand. Dat geval van de jongste heb ik nog wel even aangekaart en gezegd dat ik daar wel getuigen bij wou halen. Hoe hij altijd met de kinderen is omgegaan. Binnenkort doet de rechter uitspraak. Ik houd mijn hart vast. Hoe lang moet het nog doorgaan? Betalen wil hij niet. Hij heeft niks met die kinderen. Heeft ook gezegd dat hij geen kinderen wou. Hij doet het alleen omdat hij weet dat hij mij daar mee heeft. Hebben kinderen dan geen rechten? De meeste moeders willen het beste voor hun kind. En soms is dat de verwekker weg houden bij het kind. Als iemand nog tips heeft graag. Ik zie het niet meer zitten. Je zou zo'n rechter toch ook wat doen. Overal moet je met bewijzen komen. En in een rechtzaal mag je alles bij elkaar gaan zitten liegen. En liegen kan mijn ex als de beste.
Wat schrik ik van alle ellende. Ik ben bijna 8 jaar met een Surinamer geweest. We hebben 2 kinderen. Hij heeft er nooit naar omgekeken. Alleen altijd gedreigd om ze naar Suriname te brengen als ik bij hem weg zou gaan. Zijn familie drong in telefoongespreken ook altijd aan dat ik de kinderen maar moest brengen. Na jaren van geestelijke mishandeling en finacieel te zijn uitgekleed is meneer vertrokken. De jongste wil absoluut niet naar hem toe. Plast al in zijn broek bij het idee. Onlangs is de zitting geweest in de rechtbank. De Raad van de Kinderbescherming was ook aanwezig. Die vond dat hij weinig over de kinderen hoorde. Nou ja zeg. Een dreigende ontvoering is toch niet niks! De rechter legde mijn ex de woorden in de mond. Natuurlijk hij had die dreigingen alleen in kwaadheid gezegd. Ik weet wel beter. Maar naar mij luistert niemand. Dat geval van de jongste heb ik nog wel even aangekaart en gezegd dat ik daar wel getuigen bij wou halen. Hoe hij altijd met de kinderen is omgegaan. Binnenkort doet de rechter uitspraak. Ik houd mijn hart vast. Hoe lang moet het nog doorgaan? Betalen wil hij niet. Hij heeft niks met die kinderen. Heeft ook gezegd dat hij geen kinderen wou. Hij doet het alleen omdat hij weet dat hij mij daar mee heeft. Hebben kinderen dan geen rechten? De meeste moeders willen het beste voor hun kind. En soms is dat de verwekker weg houden bij het kind. Als iemand nog tips heeft graag. Ik zie het niet meer zitten. Je zou zo'n rechter toch ook wat doen. Overal moet je met bewijzen komen. En in een rechtzaal mag je alles bij elkaar gaan zitten liegen. En liegen kan mijn ex als de beste.
:: Trailfinder :: dinsdag 7 oktober 2008 :: 21:26:00permalink
Wie kan mijn meiden helpen? Ik heb sinds mijn (v)echtscheiding dik 5 jaar geleden zo ongeveer met alle hulpverlenende instanties ervaring opgedaan. Het begon met Jeugdzorg omdat mijn ex niet wilde overleggen over de omgangsregeling met de kinderen, toen tien en acht jaar oud. Jeugdzorg adviseerde een mediator maar mijn ex wilde niet meewerken. Mijn ex spande een kort geding aan. Hij eiste van de kinderen dat zij aan hem moesten aangeven wanneer ze wilden komen. Iets wat ze natuurlijk niet deden, kinderen willen duidelijkheid. Als ze die niet krijgen pakken ze die zelf wel. De kinderrechter zette een nieuwe omgangsregeling op papier. Na twee jaar vechten en een problematische omgang, stapten de kinderen uit de strijd door tot twee keer toe aan te geven niet meer naar hun vader te willen. Vader bleef hen op alle mogelijke manieren tot omgang bewegen. Tijdens de omgang en ook daarbuiten, via mailcontacten en sms berichten, blijft hij mij, hun moeder, zwartmaken bij de kinderen. Ik heb vele mails in mijn bezit geadresseerd aan de kinderen, vol met scheldnamen, beschuldigingen en verwensingen naar mij toe. De kinderen raken door dit alles in de war en komen in een loyaliteitscrisis terecht. Een normaal gesprek hierover met vader is niet mogelijk. Wat er ook gebeurd om welke reden dan ook, hij legt tegenover de kinderen van alles de schuld bij mij neer! Als de kinderen niet naar hem toe willen bezorgt hij hen hierover een schuldgevoel en beweegt hemel en aarde om ze om te praten met behulp van loze beloftes en cadeaus waarna het hele spelletje weer van voren af begint. Uiteindelijk heb ik via de kinderrechter de RvdK een onderzoek in laten stellen. Ik heb een prachtig rapport waarin uitstekend de problematiek wordt beschreven. Echter, de Raad doet niets omdat meneer niet mee wil werken. De kinderrechter legde opnieuw een omgangsregeling vast. Deze regeling heeft meneer niet één keer nageleefd, hij is hier ook niet tegen in hoger beroep gegaan. Hij heeft wel een brief naar de Raad geschreven akkoord te gaan met de uitspraak, alleen houdt hij zich er niet aan. Nu heeft hij via de mail de kinderen laten weten met ze te breken. Als ze volwassen zijn mogen ze wel weer komen. Maar, ondanks de duidelijke mail blijft hij de kinderen sms'en en mailen dat ze te allen tijde bij hem welkom zijn. De kinderen worden er gek van! Inmiddels heb ik mijn kinderen aangemeld bij MW met de hulpvraag hoe ze met vader om moeten gaan. Nu kreeg ik bericht dat ze MIJ willen helpen hoe om te gaan met de omgangsregeling! Ik heb gemeld dat vader met de kinderen gebroken heeft en ze toch lastig blijft vallen. Nu kan ik opnieuw het traject in! Dik drie jaar ben ik al bezig om hulp te krijgen. Ik heb drie jaar geleden een psycholoog gevraagd: 'krijgen de kinderen ook last van het gedrag van vader, hetzelfde gedrag wat voor mij de reden tot scheiding was?' Ja, ze hebben er last van! Ze kunnen er niet los van komen omdat ze gewoon te jong zijn. Het enige resultaat dat ik geboekt heb is een kast vol met verslagen waarin heel duidelijk vermeldt staat wie en wat het probleem is. Bedankt daarvoor allemaal, alleen doet niemand iets met deze informatie! Help! Waar, wanneer en vooral wie kan en wil mijn meiden helpen? Vragen en opmerkingen: Mijn verhaal is helaas niet uniek. Er zijn velen die tegen de hulpverlening aanlopen en niet geholpen worden omdat die kerels niet mee willen werken. Alleen, de kinderen worden de dupe hiervan! Die kerels willen in feite alleen hun ex lastig vallen, hen laten zien dat ze nog steeds de macht hebben en het interesseert hen niet dat ze hun eigen kinderen de vernieling in helpen. Wij moeders mogen puin ruimen en scherven rapen!
Wie kan mijn meiden helpen? Ik heb sinds mijn (v)echtscheiding dik 5 jaar geleden zo ongeveer met alle hulpverlenende instanties ervaring opgedaan. Het begon met Jeugdzorg omdat mijn ex niet wilde overleggen over de omgangsregeling met de kinderen, toen tien en acht jaar oud. Jeugdzorg adviseerde een mediator maar mijn ex wilde niet meewerken. Mijn ex spande een kort geding aan. Hij eiste van de kinderen dat zij aan hem moesten aangeven wanneer ze wilden komen. Iets wat ze natuurlijk niet deden, kinderen willen duidelijkheid. Als ze die niet krijgen pakken ze die zelf wel. De kinderrechter zette een nieuwe omgangsregeling op papier. Na twee jaar vechten en een problematische omgang, stapten de kinderen uit de strijd door tot twee keer toe aan te geven niet meer naar hun vader te willen. Vader bleef hen op alle mogelijke manieren tot omgang bewegen. Tijdens de omgang en ook daarbuiten, via mailcontacten en sms berichten, blijft hij mij, hun moeder, zwartmaken bij de kinderen. Ik heb vele mails in mijn bezit geadresseerd aan de kinderen, vol met scheldnamen, beschuldigingen en verwensingen naar mij toe. De kinderen raken door dit alles in de war en komen in een loyaliteitscrisis terecht. Een normaal gesprek hierover met vader is niet mogelijk. Wat er ook gebeurd om welke reden dan ook, hij legt tegenover de kinderen van alles de schuld bij mij neer! Als de kinderen niet naar hem toe willen bezorgt hij hen hierover een schuldgevoel en beweegt hemel en aarde om ze om te praten met behulp van loze beloftes en cadeaus waarna het hele spelletje weer van voren af begint. Uiteindelijk heb ik via de kinderrechter de RvdK een onderzoek in laten stellen. Ik heb een prachtig rapport waarin uitstekend de problematiek wordt beschreven. Echter, de Raad doet niets omdat meneer niet mee wil werken. De kinderrechter legde opnieuw een omgangsregeling vast. Deze regeling heeft meneer niet één keer nageleefd, hij is hier ook niet tegen in hoger beroep gegaan. Hij heeft wel een brief naar de Raad geschreven akkoord te gaan met de uitspraak, alleen houdt hij zich er niet aan. Nu heeft hij via de mail de kinderen laten weten met ze te breken. Als ze volwassen zijn mogen ze wel weer komen. Maar, ondanks de duidelijke mail blijft hij de kinderen sms'en en mailen dat ze te allen tijde bij hem welkom zijn. De kinderen worden er gek van! Inmiddels heb ik mijn kinderen aangemeld bij MW met de hulpvraag hoe ze met vader om moeten gaan. Nu kreeg ik bericht dat ze MIJ willen helpen hoe om te gaan met de omgangsregeling! Ik heb gemeld dat vader met de kinderen gebroken heeft en ze toch lastig blijft vallen. Nu kan ik opnieuw het traject in! Dik drie jaar ben ik al bezig om hulp te krijgen. Ik heb drie jaar geleden een psycholoog gevraagd: 'krijgen de kinderen ook last van het gedrag van vader, hetzelfde gedrag wat voor mij de reden tot scheiding was?' Ja, ze hebben er last van! Ze kunnen er niet los van komen omdat ze gewoon te jong zijn. Het enige resultaat dat ik geboekt heb is een kast vol met verslagen waarin heel duidelijk vermeldt staat wie en wat het probleem is. Bedankt daarvoor allemaal, alleen doet niemand iets met deze informatie! Help! Waar, wanneer en vooral wie kan en wil mijn meiden helpen? Vragen en opmerkingen: Mijn verhaal is helaas niet uniek. Er zijn velen die tegen de hulpverlening aanlopen en niet geholpen worden omdat die kerels niet mee willen werken. Alleen, de kinderen worden de dupe hiervan! Die kerels willen in feite alleen hun ex lastig vallen, hen laten zien dat ze nog steeds de macht hebben en het interesseert hen niet dat ze hun eigen kinderen de vernieling in helpen. Wij moeders mogen puin ruimen en scherven rapen!
:: bloempje::zondag 27 maart 2011 :: 20:45:12
jeetje alsof ik mijn eigen verhaal lees. Alleen heb ik nog 9 maanden mijn kinderen uithuis laten plaatsen om zicht te krijgen. Die er nu is en nog wordt er nix mee gedaan.Kinderen worden geestelijk mishandeld, is overal erkent, maar niets mee gedaan. ik weet het niet meer
jeetje alsof ik mijn eigen verhaal lees. Alleen heb ik nog 9 maanden mijn kinderen uithuis laten plaatsen om zicht te krijgen. Die er nu is en nog wordt er nix mee gedaan.Kinderen worden geestelijk mishandeld, is overal erkent, maar niets mee gedaan. ik weet het niet meer
:: Buitenlandseopvluchtvoorkindsvader :: zondag 5 oktober 2008 :: 13:53:37permalink
Een andere school zoeken helpt niet, dat weet ik helaas uit eigen ervaring. Nu je de kinderen in je pas ingeschreven hebt, zal ik je aanbevelen, ergens in het buitenland een nieuw leven te beginnen. Ik leef met jullie allemaal mee. Ik heb in een ander Europees land dezelfde ervaringen gemaakt als jullie hier in NL. Tot vandaag dacht ik, dat het hier in NL niet zo zou zijn als waar ik vandaan kom, maar helaas toch wel. Mijn ex heeft mij ook gestalkt in mijn thuisland met hulp van de kinderbescherming en bijzonder een maatschappelijk werkster, ik weet dat het de hel is. Op een moment ben je zo van slag, dat je alleen nog maar wil vluchten. Ik heb het gedaan en er geen moment spijt van gehad. Mijn kind kan nu eindelijk een normaal leven leven, met vrienden en plezier. Natuurlijk, er blijft een risico en mijn huidige man en ik hebben "underneath the surface" ook een hele boel beveiligingsdingen lopen, om ons voor een onverwachte bezoek van mijn ex te beschermen. Nader wil ik hier niet op ingaan. Mijn huwelijk met mijn ex was de hel - huiselijk geweld in de vorm van mentale en lichamelijke mishandeling, psychische ziekte (van hem), alcohol. De kinderbescherming vond maar, dat ik hem moest vergeven meteen naar de scheiding en nog meer. Ik wil wel, dat mijn kind zijn vader op een moment ontmoet - maar wanneer mijn kind dat wil, niet wanneer mijn ex denkt, dat het gebeuren moet. Het gaat uiteraard om een kind, niet om de vader, maar kinderbescherming kunnen ze gerust herdopen in "Vaderbescherming", want dat is het inmiddels.
Een andere school zoeken helpt niet, dat weet ik helaas uit eigen ervaring. Nu je de kinderen in je pas ingeschreven hebt, zal ik je aanbevelen, ergens in het buitenland een nieuw leven te beginnen. Ik leef met jullie allemaal mee. Ik heb in een ander Europees land dezelfde ervaringen gemaakt als jullie hier in NL. Tot vandaag dacht ik, dat het hier in NL niet zo zou zijn als waar ik vandaan kom, maar helaas toch wel. Mijn ex heeft mij ook gestalkt in mijn thuisland met hulp van de kinderbescherming en bijzonder een maatschappelijk werkster, ik weet dat het de hel is. Op een moment ben je zo van slag, dat je alleen nog maar wil vluchten. Ik heb het gedaan en er geen moment spijt van gehad. Mijn kind kan nu eindelijk een normaal leven leven, met vrienden en plezier. Natuurlijk, er blijft een risico en mijn huidige man en ik hebben "underneath the surface" ook een hele boel beveiligingsdingen lopen, om ons voor een onverwachte bezoek van mijn ex te beschermen. Nader wil ik hier niet op ingaan. Mijn huwelijk met mijn ex was de hel - huiselijk geweld in de vorm van mentale en lichamelijke mishandeling, psychische ziekte (van hem), alcohol. De kinderbescherming vond maar, dat ik hem moest vergeven meteen naar de scheiding en nog meer. Ik wil wel, dat mijn kind zijn vader op een moment ontmoet - maar wanneer mijn kind dat wil, niet wanneer mijn ex denkt, dat het gebeuren moet. Het gaat uiteraard om een kind, niet om de vader, maar kinderbescherming kunnen ze gerust herdopen in "Vaderbescherming", want dat is het inmiddels.
:: metalmoeder :: zaterdag 27 september 2008 :: 10:16:42permalink
Ik ben 8 jaar geleden bij mijn ex vandaan gevlucht wegens geestelijke en lichamelijke mishandeling. De kids (2, nu 13 en 10) leefden er tussen in. Ik ben met ze naar het politieburo gegaan en van daaruit naar een opvang voor mishandelde vrouwen. Het was een vreselijke ervaring, want ze waren net opgestart: er was nog geen hulpverlening aanwezig, geen ontspanning, geen therapie, geen ruimte voor de kids om te spelen en het eten was te weinig en zeer slecht. Ik ben vandaar uit, uit nood bij mijn moeder gaan wonen. Maar daar hield ik het ook niet uit. Ik heb met veel geluk een eigen huisje gekregen na een paar maanden en vanaf die tijd begonnen de problemen weer opnieuw met mijn ex. Hij bleef dreigen, maar ook wraak nemen op me, doormiddel van de kids: hij mishandelde de kids tijdens de omgang, in plaats van mij. Ik ben nu al 8 jaar in gevecht met instanties. De oudste woont uit nu uit huis(ernstig gehandicapt). De jongste is sinds kort uit huis geplaats, omdat het kind zulke angst heeft ontwikkeld voor zijn vader (reactieve hechtingsstoornis), dat ik hem niet meer zelfstandig op kon voeden. De oudste heeft nog steeds omgang en wordt bedreigd door mijn ex en tegen mij opgezet. De andere niet meer. Ik heb pas een rechtzaak gehad en werd daar verschrikkelijk de grond in geboord. Als alles zo verloopt als de Raad van de Kinderbescherming het wil, moeten allebei de kids weer hun vader zien. Ik voel me machteloos, verdrietig, boos en opstandig, dat dat kan hier in Nederland.
Ik ben 8 jaar geleden bij mijn ex vandaan gevlucht wegens geestelijke en lichamelijke mishandeling. De kids (2, nu 13 en 10) leefden er tussen in. Ik ben met ze naar het politieburo gegaan en van daaruit naar een opvang voor mishandelde vrouwen. Het was een vreselijke ervaring, want ze waren net opgestart: er was nog geen hulpverlening aanwezig, geen ontspanning, geen therapie, geen ruimte voor de kids om te spelen en het eten was te weinig en zeer slecht. Ik ben vandaar uit, uit nood bij mijn moeder gaan wonen. Maar daar hield ik het ook niet uit. Ik heb met veel geluk een eigen huisje gekregen na een paar maanden en vanaf die tijd begonnen de problemen weer opnieuw met mijn ex. Hij bleef dreigen, maar ook wraak nemen op me, doormiddel van de kids: hij mishandelde de kids tijdens de omgang, in plaats van mij. Ik ben nu al 8 jaar in gevecht met instanties. De oudste woont uit nu uit huis(ernstig gehandicapt). De jongste is sinds kort uit huis geplaats, omdat het kind zulke angst heeft ontwikkeld voor zijn vader (reactieve hechtingsstoornis), dat ik hem niet meer zelfstandig op kon voeden. De oudste heeft nog steeds omgang en wordt bedreigd door mijn ex en tegen mij opgezet. De andere niet meer. Ik heb pas een rechtzaak gehad en werd daar verschrikkelijk de grond in geboord. Als alles zo verloopt als de Raad van de Kinderbescherming het wil, moeten allebei de kids weer hun vader zien. Ik voel me machteloos, verdrietig, boos en opstandig, dat dat kan hier in Nederland.
:: Vicky :: zaterdag 13 september 2008 :: 18:49:23permalink
Mijn kinderen en ik zitten ook nog steeds midden in rechtszaken. Er hebben zich al 5(!) rechters over onze zaak gebogen en ook de Raad voor de Kinderbescherming heeft continu volgehouden dat het NIET IN HET BELANG VAN DE KINDEREN IS om omgang met hun vader te hebben. De vader is na de laatste beschikking waarin werd bepaald dat hij geen omgang met de kinderen mocht hebben, in hoger beroep gegaan. Ter zitting bij dit hof in Amsterdam, blijft de Raad voor de Kinderbescherming bij haar advies: geen omgang omdat het niet in het belang is van de kinderen! Wat doet het Hof? Die dwingt de Raad tot proefcontacten, tegen het advies van de Raad in! Er volgt een 'onderzoek' van de Raad. Na dit onderzoek wordt proefbegeleide omgang in het omgangshuis geadviseerd. De moeder moet de verdenking dat de vader de kinderen seksueel heeft misbruikt maar even loslaten. Het Hof geeft in haar laatste tussenbeschikking aan dat zij het (door haar zelf opgelegde!) advies van de Raad opvolgt. Wat bizar is en waar volgens mij ook een onderzoek naar moet komen is dat de raad voor de Kinderbescherming valt onder het Ministerie van Justitie. De rechters en de rechters bij het Hof vallen onder datzelfde ministerie. Vandaar ook dat het Hof (en ook andere rechters) de Raad voor de Kinderbescherming (die voor het belang van de kinderen op zou moeten komen en niet voor het omgangsrecht van één van de ouders), deze zelfde Raad opdracht kunnen geven tot maatregelen, waar de raad zelf tegen is of afwijst, en op deze manier een advies af kan dwingen. In de laatste beschikking en uitleg van de raad zegt de Raad dat zij bij hun 'advies' blijven. Hoezo? Dit is het door het Hof opgelegde advies! De Raad voor de Kinderbescherming zou een onafhankelijke instantie moeten zijn die ook NEE kan zeggen tegen rechters die, tegen het advies van de Raad voor de Kinderbescherming, opdracht geeft aan diezelfde Raad. Zolang zij onder een Ministerie vallen is dat blijkbaar niet mogelijk. Dat zij onder een Ministerie vallen is al opmerkelijk genoeg en zeer kwalijk! Is er een instantie die hier onderzoek naar heeft gedaan of wil doen en dit aan de kaak wil stellen?
Mijn kinderen en ik zitten ook nog steeds midden in rechtszaken. Er hebben zich al 5(!) rechters over onze zaak gebogen en ook de Raad voor de Kinderbescherming heeft continu volgehouden dat het NIET IN HET BELANG VAN DE KINDEREN IS om omgang met hun vader te hebben. De vader is na de laatste beschikking waarin werd bepaald dat hij geen omgang met de kinderen mocht hebben, in hoger beroep gegaan. Ter zitting bij dit hof in Amsterdam, blijft de Raad voor de Kinderbescherming bij haar advies: geen omgang omdat het niet in het belang is van de kinderen! Wat doet het Hof? Die dwingt de Raad tot proefcontacten, tegen het advies van de Raad in! Er volgt een 'onderzoek' van de Raad. Na dit onderzoek wordt proefbegeleide omgang in het omgangshuis geadviseerd. De moeder moet de verdenking dat de vader de kinderen seksueel heeft misbruikt maar even loslaten. Het Hof geeft in haar laatste tussenbeschikking aan dat zij het (door haar zelf opgelegde!) advies van de Raad opvolgt. Wat bizar is en waar volgens mij ook een onderzoek naar moet komen is dat de raad voor de Kinderbescherming valt onder het Ministerie van Justitie. De rechters en de rechters bij het Hof vallen onder datzelfde ministerie. Vandaar ook dat het Hof (en ook andere rechters) de Raad voor de Kinderbescherming (die voor het belang van de kinderen op zou moeten komen en niet voor het omgangsrecht van één van de ouders), deze zelfde Raad opdracht kunnen geven tot maatregelen, waar de raad zelf tegen is of afwijst, en op deze manier een advies af kan dwingen. In de laatste beschikking en uitleg van de raad zegt de Raad dat zij bij hun 'advies' blijven. Hoezo? Dit is het door het Hof opgelegde advies! De Raad voor de Kinderbescherming zou een onafhankelijke instantie moeten zijn die ook NEE kan zeggen tegen rechters die, tegen het advies van de Raad voor de Kinderbescherming, opdracht geeft aan diezelfde Raad. Zolang zij onder een Ministerie vallen is dat blijkbaar niet mogelijk. Dat zij onder een Ministerie vallen is al opmerkelijk genoeg en zeer kwalijk! Is er een instantie die hier onderzoek naar heeft gedaan of wil doen en dit aan de kaak wil stellen?
:: miranda::woensdag 1 oktober 2008 :: 00:32:01
Er zijn wel meer vreemde zaken, zoals advocaten die soms ook bijbeunen als inval rechter. De Orde van Advocaten waarvan elke insider weet dat ze nimmer een collega advocaat afvallen (en dus heeft het absoluut geen zin een klacht in te dienen bij deze instantie). Advocaten die ongestraft seksuele relaties met hun clienten onderhouden en vervolgens diens ex afpersen. Ik kom in mijn werk mensen uit diverse lagen van de bevolking tegen (ook advocaten) en die geven toe dat er binnen de civiele rechtsspraak (zoals echtscheidingen e.d.) dingen gebeuren die niet door beugel kunnen. Maar niemand wordt op het matje geroepen, niemand wordt ontslagen, dus zal er ook nooit iets veranderen. En als slachtoffer sta je met je rug tegen de muur. Je hebt absoluut gelijk, dat er geen bal van klopt. Mijn ervaring de afgelopen vier jaar is dat er wel heel erg veel niet klopt. Er is zoveel mis met het systeem, dat ik me murw geslagen voel en haast aan mijn eigen gezond verstand zou gaan twijfelen, ware het niet dat ik heb gezien dat het WEL anders kan (in het buitenland helaas). Probeer eens contact op te nemen met het Clara Wichmann fonds (www.clara-wichmann.nl) of leg het voor aan een van de universiteiten (juridische faculteit), mogelijk dat iemand hier zich verder in wil verdiepen als afstudeer project. Zo las ik een aardig stuk in de krant over een afstudeerproject van een zekere Mw. Jeppersen de Boer over waarom het ´gedeeld ouderlijk gezag´ in sommige situaties niet werkt. Je zou denken dat dit wel erg logisch is. Maar rechters leven zelf in een totaal andere wereld. Zij kunnen zich heel veel situaties uit het echte leven niet inbeelden. En denken dan heel naief dat als je ´de vader, moeder en kinderen´ dwingt om een omgangsregeling na te leven, dat het uiteindelijk wel goed komt. Veel succes! M
Er zijn wel meer vreemde zaken, zoals advocaten die soms ook bijbeunen als inval rechter. De Orde van Advocaten waarvan elke insider weet dat ze nimmer een collega advocaat afvallen (en dus heeft het absoluut geen zin een klacht in te dienen bij deze instantie). Advocaten die ongestraft seksuele relaties met hun clienten onderhouden en vervolgens diens ex afpersen. Ik kom in mijn werk mensen uit diverse lagen van de bevolking tegen (ook advocaten) en die geven toe dat er binnen de civiele rechtsspraak (zoals echtscheidingen e.d.) dingen gebeuren die niet door beugel kunnen. Maar niemand wordt op het matje geroepen, niemand wordt ontslagen, dus zal er ook nooit iets veranderen. En als slachtoffer sta je met je rug tegen de muur. Je hebt absoluut gelijk, dat er geen bal van klopt. Mijn ervaring de afgelopen vier jaar is dat er wel heel erg veel niet klopt. Er is zoveel mis met het systeem, dat ik me murw geslagen voel en haast aan mijn eigen gezond verstand zou gaan twijfelen, ware het niet dat ik heb gezien dat het WEL anders kan (in het buitenland helaas). Probeer eens contact op te nemen met het Clara Wichmann fonds (www.clara-wichmann.nl) of leg het voor aan een van de universiteiten (juridische faculteit), mogelijk dat iemand hier zich verder in wil verdiepen als afstudeer project. Zo las ik een aardig stuk in de krant over een afstudeerproject van een zekere Mw. Jeppersen de Boer over waarom het ´gedeeld ouderlijk gezag´ in sommige situaties niet werkt. Je zou denken dat dit wel erg logisch is. Maar rechters leven zelf in een totaal andere wereld. Zij kunnen zich heel veel situaties uit het echte leven niet inbeelden. En denken dan heel naief dat als je ´de vader, moeder en kinderen´ dwingt om een omgangsregeling na te leven, dat het uiteindelijk wel goed komt. Veel succes! M
:: Knokkende moeder :: donderdag 11 september 2008 :: 14:57:24permalink
Ik ben nu een aantal jaar gescheiden en heb 2 minderjarige jongens. De reden van mijn scheiding was het zeer agressieve gedrag van mijn toenmalige man én zijn buitenechtelijke 'uitstapjes'. Toen is de ellende begonnen: ik nam mijn kinderen in bescherming omdat hij erg agressief kon zijn, dus bleef me voorhouden dat de bezoekregeling echt niet meer mocht worden dan 1 dag in de 2 weken, want wilde ze thuis in bed laten slapen. Na een hoop gesteggel en mediation, hebben we uiteindelijk een bezoekregeling van 1 zaterdag per 2 weken op papier gekregen. Regelmatig kwam mijn ex de kinderen niet eens halen, maar als hij ze al kwam halen was hij niet eens geinteresseerd in nieuwtjes van de kids. Het was kids inladen en wegwezen. Steeds meer kreeg ik het vermoeden dat er iets speelde: de kids kwamen vaak verdwaasd thuis en waren de dagen erna onhandelbaar; de jongste droeg nog een luier en kwam vaak met dezelfde luier weer thuis; ik had dagen nodig om de kids weer vertrouwen en rust te geven en om de billetjes van de jongste te genezen. Er zijn zelfs keren bij geweest dat hij ze niet naar huis bracht, één keer kwam hij ze 7 uur te laat thuis brengen. Je wordt dan knettergek en de politie doet helemaal niets! Niemand wist waar hij was, ik had zijn adres niet, want dat was zijn grootst bewaarde geheim (dit heeft hij later van de mediator wel moeten geven). Na een tijd begon de oudste steeds te spugen een dag voordat hij naar zijn vader moest. Eerst legde ik die link niet, maar later dacht ik dat heeft met die bezoekjes te maken, maar tegen mij durfde hij gewoon niets te zeggen. Uiteindelijk wilde de huisarts met hem praten en daar begon mijn oudste te vertellen dat hij en zijn (toen 2 jaar oude) broertje werden geslagen en geschopt! Met de huisarts had ik toen afgesproken dat ik met mijn ex een gesprek zou aangaan, maar zonder beschuldigingen, dus ik deed dat. Ik vroeg aan hem of hij een vermoeden had waarom de oudste steeds zo ziek was en dat hij met de huisarts had gesproken. Natuurlijk wist hij van niets en ik sprak met hem af dat hij voortaan maar een paar dagen van te voren moest bellen en het de kids zelf moest vragen of ze wilde komen, daar stemde hij mee in. Ik dacht hier goed aan te hebben gedaan, ik gaf hem nog een kans en hij wist nu dat er op hem werd gelet en ik gaf de kids een kans door hun vertrouwen hiermee terug te krijgen. Wij hebben hem na dat gesprek nooit meer gezien of gehoord, geen telefoontje, geen brief, geen alimentatie, niets! Het is nu 3 jaar later, het gaat geweldig met de kids, ik ben inmiddels hertrouwd en de kids zien mijn nieuwe man als vader, kortom een heel gelukkig gezin die gelukkig een nieuwe start hebben gekregen. Nou dus niet! Omdat ik tegen problemen aanliep wat ID-kaart en schoolkeuze etc. betreft waar mijn ex ook voor moet tekenen, omdat we nog steeds gezamelijk gezag hebben, maar hij steeds onvindbaar is, dacht ik een gezagswijziging aan te vragen. Ik ben afgelopen week naar de rechtbank geweest en, jawel, met had hem kunnen vinden en was er zowaar. Ik stapte in een nachtmerrie: de rechter vond namelijk dat vader zijn rechten nog niet helemaal verspeeld had en dus moest er zo snel mogelijk weer omgang komen! Bijna 3 jaar van de aardbol verdwenen te zijn, nooit meer iets laten horen, je kids ongenadig geslagen, geen kinderalimentatie betaald en dan je rechten nog niet verspeeld? Kortom, het komt erop neer dat ik voor een gezagswijziging naar de rechtbank ging en in plaats daarvan met een opgelegde begeleide omgangsregeling naar huis ging. Kon ik de kids gaan vertellen dat hij hen een uurtje per 3 weken wil zien in een muffig hokje bij jeugdzorg! Jeugdzorg moet dan een rapport opstellen, waaruit zal moeten blijken wat de volgende stappen moeten zijn. Dan mag ik toch hopen dat die zogenaamde 'professionele' mensen mijn ex zullen doorzien, want laten we wel wezen, 1 uurtje in de 3 weken kun je makkelijk toneel spelen en de perfecte vader uithangen. De oudste vertelde ik gisteren dat mijn ex wel eens kon gaan bellen. Hij zei: "die wil ik niet spreken, maar als jij hem aan de telefoon hebt dan kan hij mij horen he, en hij heeft toch zeker geen sleutel van ons huis hè mama"?. De rechter gaf mijn ex zelfs het advies mee dat hij zich maar zo snel mogelijk bekend moest gaan maken bij zijn kinderen d.m.v. brieven of kadootjes. Dat is dus gewoon advies om je kinderen om te kopen! Ik sta met mijn rug tegen de muur, als ik niet meewerk ben ik in hun ogen de boeman, maar als ik wel meewerk betekent dat voor mijn kinderen: nachtmerries, spugen, woedeaanvallen, angsten, depressies, ik weet het niet meer. Wat moet er ooit nog van mijn kinderen terecht komen? Mijn ex is zeer agressief en heeft daarvoor ook bij psychiaters gelopen; allemaal dingen die aantoonbaar zijn. De kinderen hebben recht op hun vader wordt er dan gezegd. Alsof die kinderen op een vader met losse handjes zitten te wachten, die hen heeft mishandeld en vervolgens zich 3 niet meer heeft laten zien! En als je zegt dat je de kinderen wilt beschermen, zien hun dat even anders he, want dan ben je gewoon een moeder die niet meewerkt!
Ik ben nu een aantal jaar gescheiden en heb 2 minderjarige jongens. De reden van mijn scheiding was het zeer agressieve gedrag van mijn toenmalige man én zijn buitenechtelijke 'uitstapjes'. Toen is de ellende begonnen: ik nam mijn kinderen in bescherming omdat hij erg agressief kon zijn, dus bleef me voorhouden dat de bezoekregeling echt niet meer mocht worden dan 1 dag in de 2 weken, want wilde ze thuis in bed laten slapen. Na een hoop gesteggel en mediation, hebben we uiteindelijk een bezoekregeling van 1 zaterdag per 2 weken op papier gekregen. Regelmatig kwam mijn ex de kinderen niet eens halen, maar als hij ze al kwam halen was hij niet eens geinteresseerd in nieuwtjes van de kids. Het was kids inladen en wegwezen. Steeds meer kreeg ik het vermoeden dat er iets speelde: de kids kwamen vaak verdwaasd thuis en waren de dagen erna onhandelbaar; de jongste droeg nog een luier en kwam vaak met dezelfde luier weer thuis; ik had dagen nodig om de kids weer vertrouwen en rust te geven en om de billetjes van de jongste te genezen. Er zijn zelfs keren bij geweest dat hij ze niet naar huis bracht, één keer kwam hij ze 7 uur te laat thuis brengen. Je wordt dan knettergek en de politie doet helemaal niets! Niemand wist waar hij was, ik had zijn adres niet, want dat was zijn grootst bewaarde geheim (dit heeft hij later van de mediator wel moeten geven). Na een tijd begon de oudste steeds te spugen een dag voordat hij naar zijn vader moest. Eerst legde ik die link niet, maar later dacht ik dat heeft met die bezoekjes te maken, maar tegen mij durfde hij gewoon niets te zeggen. Uiteindelijk wilde de huisarts met hem praten en daar begon mijn oudste te vertellen dat hij en zijn (toen 2 jaar oude) broertje werden geslagen en geschopt! Met de huisarts had ik toen afgesproken dat ik met mijn ex een gesprek zou aangaan, maar zonder beschuldigingen, dus ik deed dat. Ik vroeg aan hem of hij een vermoeden had waarom de oudste steeds zo ziek was en dat hij met de huisarts had gesproken. Natuurlijk wist hij van niets en ik sprak met hem af dat hij voortaan maar een paar dagen van te voren moest bellen en het de kids zelf moest vragen of ze wilde komen, daar stemde hij mee in. Ik dacht hier goed aan te hebben gedaan, ik gaf hem nog een kans en hij wist nu dat er op hem werd gelet en ik gaf de kids een kans door hun vertrouwen hiermee terug te krijgen. Wij hebben hem na dat gesprek nooit meer gezien of gehoord, geen telefoontje, geen brief, geen alimentatie, niets! Het is nu 3 jaar later, het gaat geweldig met de kids, ik ben inmiddels hertrouwd en de kids zien mijn nieuwe man als vader, kortom een heel gelukkig gezin die gelukkig een nieuwe start hebben gekregen. Nou dus niet! Omdat ik tegen problemen aanliep wat ID-kaart en schoolkeuze etc. betreft waar mijn ex ook voor moet tekenen, omdat we nog steeds gezamelijk gezag hebben, maar hij steeds onvindbaar is, dacht ik een gezagswijziging aan te vragen. Ik ben afgelopen week naar de rechtbank geweest en, jawel, met had hem kunnen vinden en was er zowaar. Ik stapte in een nachtmerrie: de rechter vond namelijk dat vader zijn rechten nog niet helemaal verspeeld had en dus moest er zo snel mogelijk weer omgang komen! Bijna 3 jaar van de aardbol verdwenen te zijn, nooit meer iets laten horen, je kids ongenadig geslagen, geen kinderalimentatie betaald en dan je rechten nog niet verspeeld? Kortom, het komt erop neer dat ik voor een gezagswijziging naar de rechtbank ging en in plaats daarvan met een opgelegde begeleide omgangsregeling naar huis ging. Kon ik de kids gaan vertellen dat hij hen een uurtje per 3 weken wil zien in een muffig hokje bij jeugdzorg! Jeugdzorg moet dan een rapport opstellen, waaruit zal moeten blijken wat de volgende stappen moeten zijn. Dan mag ik toch hopen dat die zogenaamde 'professionele' mensen mijn ex zullen doorzien, want laten we wel wezen, 1 uurtje in de 3 weken kun je makkelijk toneel spelen en de perfecte vader uithangen. De oudste vertelde ik gisteren dat mijn ex wel eens kon gaan bellen. Hij zei: "die wil ik niet spreken, maar als jij hem aan de telefoon hebt dan kan hij mij horen he, en hij heeft toch zeker geen sleutel van ons huis hè mama"?. De rechter gaf mijn ex zelfs het advies mee dat hij zich maar zo snel mogelijk bekend moest gaan maken bij zijn kinderen d.m.v. brieven of kadootjes. Dat is dus gewoon advies om je kinderen om te kopen! Ik sta met mijn rug tegen de muur, als ik niet meewerk ben ik in hun ogen de boeman, maar als ik wel meewerk betekent dat voor mijn kinderen: nachtmerries, spugen, woedeaanvallen, angsten, depressies, ik weet het niet meer. Wat moet er ooit nog van mijn kinderen terecht komen? Mijn ex is zeer agressief en heeft daarvoor ook bij psychiaters gelopen; allemaal dingen die aantoonbaar zijn. De kinderen hebben recht op hun vader wordt er dan gezegd. Alsof die kinderen op een vader met losse handjes zitten te wachten, die hen heeft mishandeld en vervolgens zich 3 niet meer heeft laten zien! En als je zegt dat je de kinderen wilt beschermen, zien hun dat even anders he, want dan ben je gewoon een moeder die niet meewerkt!
:: Bezorgde oma2::donderdag 11 september 2008 :: 18:28:16
Is dit touwtrekken dan allemaal in het belang van de kinderen? Laat ze met rust nu ze lekker in hun vel zitten: een kind heeft een stabiele thuissituatie nodig, die er nu is. Wat ons betreft is er een verwekker die zijn kinderen gewoon heeft laten stikken. Hij kan en wil ze geen liefde geven. Een moeder wil dat haar kinderen zonder agressie opgroeien. Wel kinderen maken maar geen alimentatie betalen, Als een verwekker niet wil betalen en zijn woede afreageert op de kinderen dan verdien je de titel papa niet. Deze personen moeten ze maar eens beter screenen voordat ze op de rechtbank mogen verschijnen.
Is dit touwtrekken dan allemaal in het belang van de kinderen? Laat ze met rust nu ze lekker in hun vel zitten: een kind heeft een stabiele thuissituatie nodig, die er nu is. Wat ons betreft is er een verwekker die zijn kinderen gewoon heeft laten stikken. Hij kan en wil ze geen liefde geven. Een moeder wil dat haar kinderen zonder agressie opgroeien. Wel kinderen maken maar geen alimentatie betalen, Als een verwekker niet wil betalen en zijn woede afreageert op de kinderen dan verdien je de titel papa niet. Deze personen moeten ze maar eens beter screenen voordat ze op de rechtbank mogen verschijnen.
:: metalmoeder::zaterdag 27 september 2008 :: 10:27:52
Ik zit in dezelfde situatie. Precies zoals jij je verhaal beschrijft, zo gaat het bij mij ook. Ik ben geschokt dat ik nog iemand vindt die ook zo er onder lijdt. Ik vraag me soms dan wel eens af wat je als moeder nog voorstelt. Ik heb geen probleem dat kinderen hun vader zien,maar niet in zo,n situatie als deze. Ik heb pas rechtzaak gehad, maar door het het slijk gehaald en de grond in geboord. Mijn oudste is gehoord,maar daar is niks mee gedaan. Wat houdt een rechtzaak dan nog in als vaders gewoon hun eigen kinderen kunnen slaan of geestelijk mishandelen of zelfs dood meppen? Ik zelf heb alleen het gezag, maar dat ere plaatje stel niks voor. Mijn kids zijn allebei ernstig ziek: oudste ernstig gehandicapt, de jongste een hechtingsstoornis. Ik vind dat we met deze verhalen hogerop moeten, want dit kan zo niet langer. En dan blijven ze zich afvragen waarom moeders in sociaal isolement komen, er hoge kindersterfte is en criminaliteit. Wie wil er nu omgaan met een moeder met een ex die crimineel is. Je hebt mijn steun.
Ik zit in dezelfde situatie. Precies zoals jij je verhaal beschrijft, zo gaat het bij mij ook. Ik ben geschokt dat ik nog iemand vindt die ook zo er onder lijdt. Ik vraag me soms dan wel eens af wat je als moeder nog voorstelt. Ik heb geen probleem dat kinderen hun vader zien,maar niet in zo,n situatie als deze. Ik heb pas rechtzaak gehad, maar door het het slijk gehaald en de grond in geboord. Mijn oudste is gehoord,maar daar is niks mee gedaan. Wat houdt een rechtzaak dan nog in als vaders gewoon hun eigen kinderen kunnen slaan of geestelijk mishandelen of zelfs dood meppen? Ik zelf heb alleen het gezag, maar dat ere plaatje stel niks voor. Mijn kids zijn allebei ernstig ziek: oudste ernstig gehandicapt, de jongste een hechtingsstoornis. Ik vind dat we met deze verhalen hogerop moeten, want dit kan zo niet langer. En dan blijven ze zich afvragen waarom moeders in sociaal isolement komen, er hoge kindersterfte is en criminaliteit. Wie wil er nu omgaan met een moeder met een ex die crimineel is. Je hebt mijn steun.
:: Ghislaine::donderdag 1 januari 2009 :: 20:36:23
Aan knokkende moeder, jouw verhaal is bijna identiek aan het mijne. Ik ben nu ook twee jaar geleden gescheiden, mijn ex-man was een type oplichter met grootheidswaanzin. Ook ik heb de nodige mishandelingen zowel fysiek als geestelijk ondergaan om na 11 jaar bedrogen te worden achter gelaten. Mijn ex heeft de laatste twee jaar ook niet naar zijn kinderen omgekeken, ook ik sta voor een voogdijzaak en als ik al deze verhalen lees wordt ik bang. Is er geen recht meer in Nederland, mijn ex betaalt ook al twee jaar al geen cent alimentatie, en laat soms maandenlang niks van zich horen en jeugdzorg daar ben ik achter gekomen heb je dus geen ene moer aan. De vader kan alles doen,inclusief maandenlang in het buitenland wonen en niks daarover geen info vertellen, hoeft niet naar zijn kinderen om te kijken, en geen alimentatie betalen. Ondertussen zit je als moeder met de verlatingsangsten van je kinderen het overcompenseren van het feit dat de vader ze in de steek heeft gelaten van een op andere dag. Het enige dat je nog kunt doen is hopen dat er ooit een wet komt die bepaald dat vaders die hun gezin in de steek laten en niet omkijken en geen alimentatie betalen gevangenisstraf krijgen.
Aan knokkende moeder, jouw verhaal is bijna identiek aan het mijne. Ik ben nu ook twee jaar geleden gescheiden, mijn ex-man was een type oplichter met grootheidswaanzin. Ook ik heb de nodige mishandelingen zowel fysiek als geestelijk ondergaan om na 11 jaar bedrogen te worden achter gelaten. Mijn ex heeft de laatste twee jaar ook niet naar zijn kinderen omgekeken, ook ik sta voor een voogdijzaak en als ik al deze verhalen lees wordt ik bang. Is er geen recht meer in Nederland, mijn ex betaalt ook al twee jaar al geen cent alimentatie, en laat soms maandenlang niks van zich horen en jeugdzorg daar ben ik achter gekomen heb je dus geen ene moer aan. De vader kan alles doen,inclusief maandenlang in het buitenland wonen en niks daarover geen info vertellen, hoeft niet naar zijn kinderen om te kijken, en geen alimentatie betalen. Ondertussen zit je als moeder met de verlatingsangsten van je kinderen het overcompenseren van het feit dat de vader ze in de steek heeft gelaten van een op andere dag. Het enige dat je nog kunt doen is hopen dat er ooit een wet komt die bepaald dat vaders die hun gezin in de steek laten en niet omkijken en geen alimentatie betalen gevangenisstraf krijgen.
:: Mariska::vrijdag 9 januari 2009 :: 09:45:20
Met verbijstering lees ik je verhaal. Ik kan niet begrijpen dat wij zo een vreselijk bizar en slecht rechtssysteem hebben. Dit mag en kan niet waar zijn... Ik wens je heel veel sterkte en je kinderen ook.
Met verbijstering lees ik je verhaal. Ik kan niet begrijpen dat wij zo een vreselijk bizar en slecht rechtssysteem hebben. Dit mag en kan niet waar zijn... Ik wens je heel veel sterkte en je kinderen ook.
:: Knokkende moeder::woensdag 18 maart 2009 :: 11:18:39
Update: We zijn inmiddels ruim een half jaar verder, we moesten naar het omgangshuis van de rechter en ja, daar ben ik dus geweest. Ik kreeg een eerste gesprek waarin ik mijn lief en leed op tafel kon gooien. Ik had een dagboek bij me waar alle ellende in stond, maar nee, dat wilde ze niet lezen, ik moest het maar vertellen. Dus zo gezegd zo gedaan. Toen werd mijn ex opgeroepen voor een eerste gesprek en die kwam dus niet opdagen. Uiteindelijk heeft hij drie oproepen gehad en is niet geweest. Dus het dossier werd gesloten en de rechtbank werd ingelicht dat vader niet meewerkte, zelfs zijn advocaat kreeg geen enkel contact met hem en ook die stuurde naar de rechtbank dat ze een schriftelijke uitspraak mochten doen omdat zijn client duidelijk geen interesse toonde. Wij dachten hehe, dat is eindelijk afgelopen, nu zal de rechtbank eindelijk inzien met wat voor onbetrouwbaar type ze te maken hebben. Dus niet! We kregen vorige week een brief dat we opnieuw naar het omgangshuis moesten! De uitspraak was opnieuw uitgesteld! Echt ongeloof heerst er hier, hoe is het mogelijk dat een rechter de verzoeken van beide partijen negeert en op eigen houtje de beslissing maakt om met onschuldige kinderen te blijven sollen. Ik had mijn kinderen al verteld dat ze niet meer hoefde te gaan en dat ze veilig waren. Ik had namelijk voorbereid op de omgang in het omgangshuis. Nou de paniek sloeg hier uit, gillen, huilen en nachtmerries, ze waren doodsbang! En nu kan ik ze dat weer opnieuw gaan aandoen. Niemand gelooft wat er hier nu gebeurt, zelfs mijn advocaat was met stomheid geslagen. Het gaat mij echt bergen met geld kosten, mijn ex daarintegen heeft recht op een advocaat van onvermogen en kan dus eindeloos doorgaan. Maar omdat hij zo onbetrouwbaar is heeft zijn huidige advocaat ons al laten weten dat hij niet meer voor mijn ex zal optreden. Hij heeft nu dus geen advocaat en krijgt zonder daar iets voor te hoeven doen gewoon nog een kans! Het lijkt erop dat de rechters hiermee punten willen scoren bij die vaders die nu zoveel in het nieuws zijn, maar er wordt even vergeten dat er ook kinderen worden mishandeld en dat dit soort rechters punten aan het scoren zijn over de ruggetjes van mishandelde kinderen. Dat ze voor dat kapitale salaris zich eerst maar eens gaan verdiepen in het verleden van deze kinderen voordat ze beslissingen maken! Hier begint dus alles weer van voor af aan, bedankt mevr. de rechter dat u mijn kinderen gebruikt voor u goede naam! En de regering kijkt gewoon de andere kant op! Waarom schudden deze verhalen Den Haag niet wakker?In mijn ogen is er duidelijk een groot probleem in Nederland. Het ergste is nog dat kinderen hiervan de dupe zijn!
Update: We zijn inmiddels ruim een half jaar verder, we moesten naar het omgangshuis van de rechter en ja, daar ben ik dus geweest. Ik kreeg een eerste gesprek waarin ik mijn lief en leed op tafel kon gooien. Ik had een dagboek bij me waar alle ellende in stond, maar nee, dat wilde ze niet lezen, ik moest het maar vertellen. Dus zo gezegd zo gedaan. Toen werd mijn ex opgeroepen voor een eerste gesprek en die kwam dus niet opdagen. Uiteindelijk heeft hij drie oproepen gehad en is niet geweest. Dus het dossier werd gesloten en de rechtbank werd ingelicht dat vader niet meewerkte, zelfs zijn advocaat kreeg geen enkel contact met hem en ook die stuurde naar de rechtbank dat ze een schriftelijke uitspraak mochten doen omdat zijn client duidelijk geen interesse toonde. Wij dachten hehe, dat is eindelijk afgelopen, nu zal de rechtbank eindelijk inzien met wat voor onbetrouwbaar type ze te maken hebben. Dus niet! We kregen vorige week een brief dat we opnieuw naar het omgangshuis moesten! De uitspraak was opnieuw uitgesteld! Echt ongeloof heerst er hier, hoe is het mogelijk dat een rechter de verzoeken van beide partijen negeert en op eigen houtje de beslissing maakt om met onschuldige kinderen te blijven sollen. Ik had mijn kinderen al verteld dat ze niet meer hoefde te gaan en dat ze veilig waren. Ik had namelijk voorbereid op de omgang in het omgangshuis. Nou de paniek sloeg hier uit, gillen, huilen en nachtmerries, ze waren doodsbang! En nu kan ik ze dat weer opnieuw gaan aandoen. Niemand gelooft wat er hier nu gebeurt, zelfs mijn advocaat was met stomheid geslagen. Het gaat mij echt bergen met geld kosten, mijn ex daarintegen heeft recht op een advocaat van onvermogen en kan dus eindeloos doorgaan. Maar omdat hij zo onbetrouwbaar is heeft zijn huidige advocaat ons al laten weten dat hij niet meer voor mijn ex zal optreden. Hij heeft nu dus geen advocaat en krijgt zonder daar iets voor te hoeven doen gewoon nog een kans! Het lijkt erop dat de rechters hiermee punten willen scoren bij die vaders die nu zoveel in het nieuws zijn, maar er wordt even vergeten dat er ook kinderen worden mishandeld en dat dit soort rechters punten aan het scoren zijn over de ruggetjes van mishandelde kinderen. Dat ze voor dat kapitale salaris zich eerst maar eens gaan verdiepen in het verleden van deze kinderen voordat ze beslissingen maken! Hier begint dus alles weer van voor af aan, bedankt mevr. de rechter dat u mijn kinderen gebruikt voor u goede naam! En de regering kijkt gewoon de andere kant op! Waarom schudden deze verhalen Den Haag niet wakker?In mijn ogen is er duidelijk een groot probleem in Nederland. Het ergste is nog dat kinderen hiervan de dupe zijn!
:: annet ::vrijdag 15 mei 2009 :: 22:00:17
hallo het lijkt me leuk om met je in contract te komen ik heb ongeveer het zelfde mee gemaakt zou er wel met iemand over willenm praten nou ik hoor het wel groetjes annet
hallo het lijkt me leuk om met je in contract te komen ik heb ongeveer het zelfde mee gemaakt zou er wel met iemand over willenm praten nou ik hoor het wel groetjes annet
:: Er is hulp :: zaterdag 6 september 2008 :: 21:23:45permalink
Gelukkig zijn mijn dochters nu 15 en 16. De vader van mijn kinderen heeft via een OTS (onder toezicht stelling), rechtszaken en valse aangiftes, waaronder ontvoering en mishandeling geprobeerd mij uit de ouderlijke macht te laten zetten. Het begon 8 jaar geleden met een verhuizing onder dwang naar Nederland (hij nam onze paspoorten in beslag). Ja, er is sprake geweest van fysiek huiselijk geweld, zelfs al voor onze verhuizing naar Nederland, maar wat misschien nog belangrijker is geweest, is de psychische mishandeling: de stalking, intimidatie en bedreigingen. Ik heb één keer aangifte in Nederland proberen te doen, maar nadat hij ook aangifte deed van het omgekeerde, wenste men hem te geloven. Bij de scheiding, na 20 jaar huwelijk, heeft hij zich alles toegeëigend. Ik bleef achter met een peperduur huurhuis zonder inboedel of winterkleding voor mijn kinderen en mij. Na advocaatkosten en een enorme schuld te hebben afbetaald en afstand te hebben gedaan van 20 jaar pensioen en ons eigen huis, dat zonder dat ik er een cent van zag, verkocht werd, heb ik geprobeerd mijn leven op te pakken. Dit lukte heel goed, de kinderen hadden rust. Dachten we. Ik heb trouw geprobeerd om me aan de omgangsregeling zoals die was opgelegd te houden; als er iets te doen was in het weekend, mochten mijn kinderen daar niet heen. Ik heb één keer me, toen er echt iets was dat de kinderen niet konden en wilden missen, er niet aan gehouden: hij schakelde onmiddellijk de RvdK in en beschuldigde mij plotseling van de vreemdste dingen. Wij hadden de grote pech dat vaderlief ondertussen was getrouwd met iemand die geen kinderen kon krijgen, maar ze wel wilde. De OTS is opgelegd zonder enige vorm van onderzoek: een gesprek met vader en gesprek met mij, dat was het. Normaal gesproken gaat men in zo'n onderzoek ook naar buren, school en huisarts etc., maar dit is niet gebeurd. De OTS is uitgesproken een paar weken voordat de oudste twaalf jaar werd en dus zelf inspraak zou hebben: ik heb hiertegen geprotesteerd en gelijk gekregen van de directie van de RvdK, maar de rechter heeft hier niets mee gedaan. Onder het mom loyaliteitsconflict krijgen vaders nog steeds alles gedaan. Onder deze OTS raakte voogd nummer 1 overspannen. Voogd nummer 2 heeft onder andere geprobeerd te verhinderen dat de meisjes een brief aan de kinderrechter wilden geven, omdat zij zelf niet naar hun vader wilden. Voor de OTS is nooit een reden geweest en toch heeft de OTS drie jaar geduurd, omdat de vader steeds weer beschuldigingen bleef aandragen. Mijn ervaring is dat je als moeder in een dergelijke situatie niet de ervaring en kracht hebt om tegen de vele rapporten van Jeugdzorg in te gaan. De vader van mijn dochters heeft geprobeerd zo ervoor te zorgen dat ik uiteindelijk op zou geven en op die manier de kinderen uit huis te laten plaatsen. Eén uitspraak van hem is tekenend voor de 'liefde voor zijn kinderen': "Als ik ze niet krijg, gaan ze maar naar een pleeggezin." Eén van mijn kinderen gaat in therapie, dankzij deze "bezorgde" vader, diens kinderloze partner, Jeugdzorg en vier advocaten die over haar rug heen dik verdient hebben. Zonder de hulp van een therapeute had ik in mijn eentje nooit weerstand kunnen bieden tegen alle ongeschreven beschuldigingen die door vader de voogd aan de rechtbank werden gestuurd. Zij heeft, naast morele steun te bieden ook praktisch geholpen: door te reageren op beschuldigingen en te zorgen dat uiteindelijk de brieven van de kinderen toch in de rechtbank belandden. Deze therapeute kan zeker anderen helpen, tenslotte zijn de meeste situaties al erg genoeg, vaders menen zich soms het recht te hebben om met valse beschuldigingen de kinderen op te eisen. Zij is een kei om de eerste paniek (advocaten sturen bij voorkeur hun post op vrijdagmiddag zodat je in het weekend met vragen blijft zitten) weg te helpen en je te leren rationeel te denken en aan de slag te gaan met toekomstgerichte oplossingen en niet in verweer tegen beschuldigingen. De bijdrage die haar diensten kosten is haalbaar en vele vele malen goedkoper dan advocaat of mediator. =========================================================== Redactioneel: Mocht je belangstelling hebben, dan kun je een mailtje sturen via bezorgdemoeders@bezorgdemoeders.nl onder vermelding van 'Er is hulp' en dan zal je verzoek aan haar doorgestuurd worden.
Gelukkig zijn mijn dochters nu 15 en 16. De vader van mijn kinderen heeft via een OTS (onder toezicht stelling), rechtszaken en valse aangiftes, waaronder ontvoering en mishandeling geprobeerd mij uit de ouderlijke macht te laten zetten. Het begon 8 jaar geleden met een verhuizing onder dwang naar Nederland (hij nam onze paspoorten in beslag). Ja, er is sprake geweest van fysiek huiselijk geweld, zelfs al voor onze verhuizing naar Nederland, maar wat misschien nog belangrijker is geweest, is de psychische mishandeling: de stalking, intimidatie en bedreigingen. Ik heb één keer aangifte in Nederland proberen te doen, maar nadat hij ook aangifte deed van het omgekeerde, wenste men hem te geloven. Bij de scheiding, na 20 jaar huwelijk, heeft hij zich alles toegeëigend. Ik bleef achter met een peperduur huurhuis zonder inboedel of winterkleding voor mijn kinderen en mij. Na advocaatkosten en een enorme schuld te hebben afbetaald en afstand te hebben gedaan van 20 jaar pensioen en ons eigen huis, dat zonder dat ik er een cent van zag, verkocht werd, heb ik geprobeerd mijn leven op te pakken. Dit lukte heel goed, de kinderen hadden rust. Dachten we. Ik heb trouw geprobeerd om me aan de omgangsregeling zoals die was opgelegd te houden; als er iets te doen was in het weekend, mochten mijn kinderen daar niet heen. Ik heb één keer me, toen er echt iets was dat de kinderen niet konden en wilden missen, er niet aan gehouden: hij schakelde onmiddellijk de RvdK in en beschuldigde mij plotseling van de vreemdste dingen. Wij hadden de grote pech dat vaderlief ondertussen was getrouwd met iemand die geen kinderen kon krijgen, maar ze wel wilde. De OTS is opgelegd zonder enige vorm van onderzoek: een gesprek met vader en gesprek met mij, dat was het. Normaal gesproken gaat men in zo'n onderzoek ook naar buren, school en huisarts etc., maar dit is niet gebeurd. De OTS is uitgesproken een paar weken voordat de oudste twaalf jaar werd en dus zelf inspraak zou hebben: ik heb hiertegen geprotesteerd en gelijk gekregen van de directie van de RvdK, maar de rechter heeft hier niets mee gedaan. Onder het mom loyaliteitsconflict krijgen vaders nog steeds alles gedaan. Onder deze OTS raakte voogd nummer 1 overspannen. Voogd nummer 2 heeft onder andere geprobeerd te verhinderen dat de meisjes een brief aan de kinderrechter wilden geven, omdat zij zelf niet naar hun vader wilden. Voor de OTS is nooit een reden geweest en toch heeft de OTS drie jaar geduurd, omdat de vader steeds weer beschuldigingen bleef aandragen. Mijn ervaring is dat je als moeder in een dergelijke situatie niet de ervaring en kracht hebt om tegen de vele rapporten van Jeugdzorg in te gaan. De vader van mijn dochters heeft geprobeerd zo ervoor te zorgen dat ik uiteindelijk op zou geven en op die manier de kinderen uit huis te laten plaatsen. Eén uitspraak van hem is tekenend voor de 'liefde voor zijn kinderen': "Als ik ze niet krijg, gaan ze maar naar een pleeggezin." Eén van mijn kinderen gaat in therapie, dankzij deze "bezorgde" vader, diens kinderloze partner, Jeugdzorg en vier advocaten die over haar rug heen dik verdient hebben. Zonder de hulp van een therapeute had ik in mijn eentje nooit weerstand kunnen bieden tegen alle ongeschreven beschuldigingen die door vader de voogd aan de rechtbank werden gestuurd. Zij heeft, naast morele steun te bieden ook praktisch geholpen: door te reageren op beschuldigingen en te zorgen dat uiteindelijk de brieven van de kinderen toch in de rechtbank belandden. Deze therapeute kan zeker anderen helpen, tenslotte zijn de meeste situaties al erg genoeg, vaders menen zich soms het recht te hebben om met valse beschuldigingen de kinderen op te eisen. Zij is een kei om de eerste paniek (advocaten sturen bij voorkeur hun post op vrijdagmiddag zodat je in het weekend met vragen blijft zitten) weg te helpen en je te leren rationeel te denken en aan de slag te gaan met toekomstgerichte oplossingen en niet in verweer tegen beschuldigingen. De bijdrage die haar diensten kosten is haalbaar en vele vele malen goedkoper dan advocaat of mediator. =========================================================== Redactioneel: Mocht je belangstelling hebben, dan kun je een mailtje sturen via bezorgdemoeders@bezorgdemoeders.nl onder vermelding van 'Er is hulp' en dan zal je verzoek aan haar doorgestuurd worden.
:: radeloos::donderdag 4 februari 2010 :: 21:25:12
Ik las je verhaal op de website 'bezorgde moeders'. Graag zou ik contact willen komen met de therapeute die jou zo fantastisch heeft weten te helpen. Ik loop met een soortgelijk probleem en loop voortdurend tegen muren op. ik zoek steun van een professioneel iemand die mij leert hoe te komen uit deze machtsstrijd. Kortgezegd: vader gebruikte dagelijks haddrugs tijdens samenwoning. heb hals over kop woning verlaten toen kind anderhalf jaar was. vader weigert mediator, stapt naar echter, ontkent ten stelligste het drugsgbruik. ik kan bewijs niet leveren. kind moet naar vader. hij manipuleert en krijgt iedereen aan zijn kant -ook therapeut die er later bijgehaald is omdat communicatie bar slecht is. tijdens zo'n sessie zit vader onder invloed van drugs gesprek te voeren. ik wijs therapeute daarop. therapeute gelooft het niet, ze is totaal onbekend met harddrugs, en draait het om: waarom zou hij drugs gebruiken vlak voor zo'n gesprek?! zegt ook in persoonlijk gesprek tegen mij dat ze niet geloofd. Ik kan wel janken en wil het liefst schreeuwen: hij gebruikt harddrugs!!! hij leidt jullie om de tuin. Niemand gelooft me. Zit helemaal klem. vader wil kind nu elke week, om en om. Ik zoek hulp. Ik kom hier niet meer uit. Rechtbak geeft in vonnis aan daarin mee te gaan. rechtbank bouwt opmgang rustig op. Ik voel me machteloos gemaakt. Ik hoop dat je me helpt!
Ik las je verhaal op de website 'bezorgde moeders'. Graag zou ik contact willen komen met de therapeute die jou zo fantastisch heeft weten te helpen. Ik loop met een soortgelijk probleem en loop voortdurend tegen muren op. ik zoek steun van een professioneel iemand die mij leert hoe te komen uit deze machtsstrijd. Kortgezegd: vader gebruikte dagelijks haddrugs tijdens samenwoning. heb hals over kop woning verlaten toen kind anderhalf jaar was. vader weigert mediator, stapt naar echter, ontkent ten stelligste het drugsgbruik. ik kan bewijs niet leveren. kind moet naar vader. hij manipuleert en krijgt iedereen aan zijn kant -ook therapeut die er later bijgehaald is omdat communicatie bar slecht is. tijdens zo'n sessie zit vader onder invloed van drugs gesprek te voeren. ik wijs therapeute daarop. therapeute gelooft het niet, ze is totaal onbekend met harddrugs, en draait het om: waarom zou hij drugs gebruiken vlak voor zo'n gesprek?! zegt ook in persoonlijk gesprek tegen mij dat ze niet geloofd. Ik kan wel janken en wil het liefst schreeuwen: hij gebruikt harddrugs!!! hij leidt jullie om de tuin. Niemand gelooft me. Zit helemaal klem. vader wil kind nu elke week, om en om. Ik zoek hulp. Ik kom hier niet meer uit. Rechtbak geeft in vonnis aan daarin mee te gaan. rechtbank bouwt opmgang rustig op. Ik voel me machteloos gemaakt. Ik hoop dat je me helpt!
:: Er is hulp::vrijdag 5 februari 2010 :: 19:18:32
Beste Radeloos, Ik heb je verzoek doorgezonden naar de therapeute en haar even op de hoogte gesteld, ze zal je verzoek bekijken. Gelukkig is mijn ene dochter al meerderjarig maar ik begrijp heel goed wat je meemaakt. Mijn advies probeer niet je gelijk te krijgen niets te bewijzen dit kost onnodige energie. Uiteindelijk zullen ze merken dat hij gebruikt. Ik hoop dat de therapeute je in ieder geval kan begeleiden bij de slopende rechtszaken zij heeft mij heel goed advies gegeven.
Beste Radeloos, Ik heb je verzoek doorgezonden naar de therapeute en haar even op de hoogte gesteld, ze zal je verzoek bekijken. Gelukkig is mijn ene dochter al meerderjarig maar ik begrijp heel goed wat je meemaakt. Mijn advies probeer niet je gelijk te krijgen niets te bewijzen dit kost onnodige energie. Uiteindelijk zullen ze merken dat hij gebruikt. Ik hoop dat de therapeute je in ieder geval kan begeleiden bij de slopende rechtszaken zij heeft mij heel goed advies gegeven.
:: Violet :: maandag 25 augustus 2008 :: 23:08:37permalink
n Nederland is je kind helaas vogelvrij, vooral wat vaders betreft. Als een kind door een pedofiel wordt misbruikt dan mag dit niet in Nederland en volgt er een veroordeling en een (veel te lage) straf, maar als je je eigen kind misbruikt of laat misbruiken voor geld (kinderporno) dan mag dit in Nederland. Dan krijg je als vader gewoon omgang toegewezen door de Rechtbank, want, en dit zijn letterlijke woorden van Jeugdzorg: "ook al heeft vader het gedaan, hij heeft ook goede kanten." Het schrijnende is, dat er aangifte is gedaan met diverse verslagen van hulpverleners en zelfs van school en er zijn zelfs vier getuigenverklaringen afgenomen. De verhalen van het kind zijn afschuwelijk en zeer gedetailleerd. De zaak werd zeer serieus behandeld tot dat zij ineens werd afgeblazen. De reden is onbekend. Steeds weer die keiharde muur waar niet alleen ik maar ook de hulpverleners, journalisten en zelfs de KLPD tegen aan lopen. Ik ben inmiddels al 4 jaar aan het strijden om mijn kind veiligheid te bieden. Helaas is er een volledige omgang opgelegd. Mijn kind reageert zeer slecht op omgang en zijn gedrag loopt de spuigaten uit. Het scheelt niet veel of hij is thuis niet meer te handhaven. Ook op school gaat het steeds slechter. Hij heeft hij 1 op 1 begeleiding nodig en hij heeft zelfs smetvrees ontwikkeld. Vader ontkent, dús heeft hij het niet gedaan. Moeder is gewoon overbezorgd en het kind pikt dit natuurlijk op en daardoor gedraagt het zich moeilijk. Moeder wil gewoon niet met vader gezellig om de tafel en is tegen omgang. Dit doet volgens Jeugdzorg het kind geen goed, dus ligt het aan moeder. Vader blijft buiten schot. Het gaat dit soort vaders niet om het kind, maar om het uitoefenen van macht en herstel van gezichtsverlies. Vaak zijn het vaders die voor die tijd eigenlijk al dezelfde mechanismen lieten zien. Daarboven uit stijgen en alleen het zuivere belang van het kind zien, los van de situatie tussen jou en de vader van je kind, is een moeizaam proces. Ondertussen maakt de vader er misbruik van door te willen bewijzen dat het om partnerstrijd gaat. Dan al die (hopelijk wel) goedbedoelende hulpverleners die opgeleid zijn om een gulden middenweg te kiezen. Ze benadrukken uitsluitend wat wel goed gaat en nemen dat als uitgangspunt om contactherstel tussen vader en kind te bewerkstelligen, want contact met beide ouders zou goed voor het kind zijn. Allemaal in zichzelf misschien waar, maar niet van toepassing op situaties zoals op deze site beschreven. En als je er dan een goede hulpverlener tussen hebt zitten, laat de rechter het advies links liggen, want het past niet in het plaatje. Of er zijn geen juridische afdwingmiddelen om vader mee te laten werken en durft de rechter het nog niet aan om een einde te maken aan al die rechtzaken. De zorgvuldigheid voorbij. Vaders sturen een ziljoen klachten naar deze instellingen, omdat die instellingen zogenaamd op de hand van moeder zouden zijn. Wie zit hier nu in partnerstrijd? De instellingen en personen die daar werken voelen zich niet meer vrij, want zij willen niet van beschuldigd worden van op de hand van de moeder zijn. Angst regeert en niet alleen bij de moeders. Ongelooflijk dat ze het "gedrag" van deze vaders niet onder de loep nemen. Ze weten alles en iedereen te manipuleren en niemand heeft ze door. Toch is het steeds weer hetzelfde. Dit soort vaders: zetten leugens in officiële stukken; stellen dat moeder niet over de breuk is heen gekomen en zint op wraak en dat ze bovendien labiel is, suïcidaal, alcohol verslaafd etc.; blijven klagen over kinderalimentatie en proberen eronderuit te komen; ze tonen geen bezorgdheid voor de kinderen; bedreigen hulpverleners die niet zo makkelijk in te palmen zijn, maar uiteindelijk blijft de conclusie: vader is een verdrietige vader, die zijn kind mist en het gaat om een geval van partnerstrijd. Mijn conclusie kan alleen zijn: hulpverleners zijn niet objectief en niet professioneel genoeg, als het gaat om de motieven van dit soort mannen goed in te schatten. De vader blijft buiten schot en kan daarom doorgaan met zijn kind te beschadigen.
n Nederland is je kind helaas vogelvrij, vooral wat vaders betreft. Als een kind door een pedofiel wordt misbruikt dan mag dit niet in Nederland en volgt er een veroordeling en een (veel te lage) straf, maar als je je eigen kind misbruikt of laat misbruiken voor geld (kinderporno) dan mag dit in Nederland. Dan krijg je als vader gewoon omgang toegewezen door de Rechtbank, want, en dit zijn letterlijke woorden van Jeugdzorg: "ook al heeft vader het gedaan, hij heeft ook goede kanten." Het schrijnende is, dat er aangifte is gedaan met diverse verslagen van hulpverleners en zelfs van school en er zijn zelfs vier getuigenverklaringen afgenomen. De verhalen van het kind zijn afschuwelijk en zeer gedetailleerd. De zaak werd zeer serieus behandeld tot dat zij ineens werd afgeblazen. De reden is onbekend. Steeds weer die keiharde muur waar niet alleen ik maar ook de hulpverleners, journalisten en zelfs de KLPD tegen aan lopen. Ik ben inmiddels al 4 jaar aan het strijden om mijn kind veiligheid te bieden. Helaas is er een volledige omgang opgelegd. Mijn kind reageert zeer slecht op omgang en zijn gedrag loopt de spuigaten uit. Het scheelt niet veel of hij is thuis niet meer te handhaven. Ook op school gaat het steeds slechter. Hij heeft hij 1 op 1 begeleiding nodig en hij heeft zelfs smetvrees ontwikkeld. Vader ontkent, dús heeft hij het niet gedaan. Moeder is gewoon overbezorgd en het kind pikt dit natuurlijk op en daardoor gedraagt het zich moeilijk. Moeder wil gewoon niet met vader gezellig om de tafel en is tegen omgang. Dit doet volgens Jeugdzorg het kind geen goed, dus ligt het aan moeder. Vader blijft buiten schot. Het gaat dit soort vaders niet om het kind, maar om het uitoefenen van macht en herstel van gezichtsverlies. Vaak zijn het vaders die voor die tijd eigenlijk al dezelfde mechanismen lieten zien. Daarboven uit stijgen en alleen het zuivere belang van het kind zien, los van de situatie tussen jou en de vader van je kind, is een moeizaam proces. Ondertussen maakt de vader er misbruik van door te willen bewijzen dat het om partnerstrijd gaat. Dan al die (hopelijk wel) goedbedoelende hulpverleners die opgeleid zijn om een gulden middenweg te kiezen. Ze benadrukken uitsluitend wat wel goed gaat en nemen dat als uitgangspunt om contactherstel tussen vader en kind te bewerkstelligen, want contact met beide ouders zou goed voor het kind zijn. Allemaal in zichzelf misschien waar, maar niet van toepassing op situaties zoals op deze site beschreven. En als je er dan een goede hulpverlener tussen hebt zitten, laat de rechter het advies links liggen, want het past niet in het plaatje. Of er zijn geen juridische afdwingmiddelen om vader mee te laten werken en durft de rechter het nog niet aan om een einde te maken aan al die rechtzaken. De zorgvuldigheid voorbij. Vaders sturen een ziljoen klachten naar deze instellingen, omdat die instellingen zogenaamd op de hand van moeder zouden zijn. Wie zit hier nu in partnerstrijd? De instellingen en personen die daar werken voelen zich niet meer vrij, want zij willen niet van beschuldigd worden van op de hand van de moeder zijn. Angst regeert en niet alleen bij de moeders. Ongelooflijk dat ze het "gedrag" van deze vaders niet onder de loep nemen. Ze weten alles en iedereen te manipuleren en niemand heeft ze door. Toch is het steeds weer hetzelfde. Dit soort vaders: zetten leugens in officiële stukken; stellen dat moeder niet over de breuk is heen gekomen en zint op wraak en dat ze bovendien labiel is, suïcidaal, alcohol verslaafd etc.; blijven klagen over kinderalimentatie en proberen eronderuit te komen; ze tonen geen bezorgdheid voor de kinderen; bedreigen hulpverleners die niet zo makkelijk in te palmen zijn, maar uiteindelijk blijft de conclusie: vader is een verdrietige vader, die zijn kind mist en het gaat om een geval van partnerstrijd. Mijn conclusie kan alleen zijn: hulpverleners zijn niet objectief en niet professioneel genoeg, als het gaat om de motieven van dit soort mannen goed in te schatten. De vader blijft buiten schot en kan daarom doorgaan met zijn kind te beschadigen.
:: Mama met ziek kindje :: zondag 24 augustus 2008 :: 23:13:58permalink
Ik heb al zo vaak geprobeerd hier mijn verhaal te schrijven, maar het is zo veel allemaal. Ik had ergens gelezen dat de RvdK een omgangsregeling had afgewezen, omdat de vader duidelijk loog en zich agressief gedroeg, dus had ik goede hoop. Maar in ons geval had de Raad al voor het gezamenlijk gesprek met mijn ex gesproken, en partij gekozen. Van het huiselijk geweld die o.a. twee keer zo ernstig waren dat ze tot bewustzijnsverlies hebben geleid, heb ik nooit aangifte kunnen doen, omdat de politie het een privézaak vond. Bovendien durfde ik niet door te zetten, omdat ik helemaal panisch was door alle geschreeuw, dreigementen ('als je weggaat maak ik jou en het kind helemaal kapot'), alle scheldkanonnades en het afpakken van mijn bankpassen zodat ik geen eten kon kopen en het vervolgens weer poeslief doen, zonder dat ik begreep waar het vandaan kwam. De Raad doet niet aan waarheidsvinding. Vaders niet onderbouwde bewering dat ik ernstig gestoord zou zijn, is klakkeloos overgenomen en vanuit die redenering werd alles wat ik probeerde te vertellen als onzin afgedaan. Na één gesprek werd besloten begeleide omgang op vaste dagen te veranderen in onbegeleide omgang op wisselende, door vader vastgestelde tijden. Er werd nog wel een beetje rekening gehouden met het feit dat mijn kleintje zeer ernstig ziek is en en de komende jaren de zwaarst denkbare behandelingen zal moeten ondergaan. Tijdens de zitting verklaarde mijn ex echter dat het kindje helemaal niet zo ziek is als ik beweer, dus heeft de rechter besloten, zonder dit verder te controleren, dat dat zo is en een opbouwregeling naar co-ouderschap opgelegd. We hebben nu nog gezamenlijk gezag. Mijn ex en de rechter dreigen me met ontzetting uit de ouderlijke macht als ik niet meewerk.
Ik heb al zo vaak geprobeerd hier mijn verhaal te schrijven, maar het is zo veel allemaal. Ik had ergens gelezen dat de RvdK een omgangsregeling had afgewezen, omdat de vader duidelijk loog en zich agressief gedroeg, dus had ik goede hoop. Maar in ons geval had de Raad al voor het gezamenlijk gesprek met mijn ex gesproken, en partij gekozen. Van het huiselijk geweld die o.a. twee keer zo ernstig waren dat ze tot bewustzijnsverlies hebben geleid, heb ik nooit aangifte kunnen doen, omdat de politie het een privézaak vond. Bovendien durfde ik niet door te zetten, omdat ik helemaal panisch was door alle geschreeuw, dreigementen ('als je weggaat maak ik jou en het kind helemaal kapot'), alle scheldkanonnades en het afpakken van mijn bankpassen zodat ik geen eten kon kopen en het vervolgens weer poeslief doen, zonder dat ik begreep waar het vandaan kwam. De Raad doet niet aan waarheidsvinding. Vaders niet onderbouwde bewering dat ik ernstig gestoord zou zijn, is klakkeloos overgenomen en vanuit die redenering werd alles wat ik probeerde te vertellen als onzin afgedaan. Na één gesprek werd besloten begeleide omgang op vaste dagen te veranderen in onbegeleide omgang op wisselende, door vader vastgestelde tijden. Er werd nog wel een beetje rekening gehouden met het feit dat mijn kleintje zeer ernstig ziek is en en de komende jaren de zwaarst denkbare behandelingen zal moeten ondergaan. Tijdens de zitting verklaarde mijn ex echter dat het kindje helemaal niet zo ziek is als ik beweer, dus heeft de rechter besloten, zonder dit verder te controleren, dat dat zo is en een opbouwregeling naar co-ouderschap opgelegd. We hebben nu nog gezamenlijk gezag. Mijn ex en de rechter dreigen me met ontzetting uit de ouderlijke macht als ik niet meewerk.
:: Noway::woensdag 24 september 2008 :: 23:18:56
Wie werkt er nu niet mee? Moeder die aan het ziekbed zit van haar doodzieke kind of vader die ontkent dat kind doodziek is en dwarsboomt in behandeling? Volgens mij is de gezondheid en daarmee het leven van het kind toch nog altijd net iets belangrijker dan wat vader allemaal wil. Beschikking van kinderrechter over baby VU (Rechtspraak.nl) Korte samenvatting hieronder: Ontzetting uit het ouderlijk gezag Op 2 december 2005 werden de ouders van een ernstig zieke baby tijdelijk uit het ouderlijk gezag ontzet toen zij niet instemden met de wens van de behandelend arts om de dosis morfine te verhogen Het VU ziekenhuis te Amsterdam, waar deze arts werkzaam is, had de Raad voor de Kinderbescherming een verzoek laten indienen bij de kinderrechter om de ouders uit het ouderlijk gezag te ontzetten. De rechter heeft op grond van dit verzoek de ouders, zonder hen te horen, uit het ouderlijk gezag ontzet. Op vrijdag 9 december 2005 is het ouderlijk gezag van de ouders weer hersteld, omdat de ouders en het VU ziekenhuis het eens waren geworden over de behandelwijze. Opmerking: dit geschied ook bij Jehova Getuigen indien zij bloedtransfusie weigeren bij hun kind. Ouder (tijdelijk) uit het ouderlijk gezag onzet, kind krijgt ondertussen bloedtransfusie: leven gered. Standaardprocedure in ziekenhuizen in dit soort gevallen. Dus lieve moeder van doodziek kindje, doe er je voordeel mee. Jij hebt volgens mij iets meer legitieme redenen om iemand uit het ouderlijk gezag te laten ontzetten.
Wie werkt er nu niet mee? Moeder die aan het ziekbed zit van haar doodzieke kind of vader die ontkent dat kind doodziek is en dwarsboomt in behandeling? Volgens mij is de gezondheid en daarmee het leven van het kind toch nog altijd net iets belangrijker dan wat vader allemaal wil. Beschikking van kinderrechter over baby VU (Rechtspraak.nl) Korte samenvatting hieronder: Ontzetting uit het ouderlijk gezag Op 2 december 2005 werden de ouders van een ernstig zieke baby tijdelijk uit het ouderlijk gezag ontzet toen zij niet instemden met de wens van de behandelend arts om de dosis morfine te verhogen Het VU ziekenhuis te Amsterdam, waar deze arts werkzaam is, had de Raad voor de Kinderbescherming een verzoek laten indienen bij de kinderrechter om de ouders uit het ouderlijk gezag te ontzetten. De rechter heeft op grond van dit verzoek de ouders, zonder hen te horen, uit het ouderlijk gezag ontzet. Op vrijdag 9 december 2005 is het ouderlijk gezag van de ouders weer hersteld, omdat de ouders en het VU ziekenhuis het eens waren geworden over de behandelwijze. Opmerking: dit geschied ook bij Jehova Getuigen indien zij bloedtransfusie weigeren bij hun kind. Ouder (tijdelijk) uit het ouderlijk gezag onzet, kind krijgt ondertussen bloedtransfusie: leven gered. Standaardprocedure in ziekenhuizen in dit soort gevallen. Dus lieve moeder van doodziek kindje, doe er je voordeel mee. Jij hebt volgens mij iets meer legitieme redenen om iemand uit het ouderlijk gezag te laten ontzetten.
:: yasmin :: woensdag 16 juli 2008 :: 21:25:32permalink
Hallo allemaal, Als eerste sterke gewenst iedereen. Ik zorg zelf nu 6 jaar voor mijn kinderen, mijn ex was gewelddadig en ik kreeg het recht aan mijn kant: hij verloor ouderlijke macht én kreeg geen omgang. En het bleef zowaar rustig...tot vorige week. De rust is verdwenen: hij wil omgang! Ik wil het niet, hij is een vreemde voor mijn kinderen en ik weet niet hoe hij nu is. Bij elk gesprek met advocaat en straks rechtbank zal ik bang zijn iets te zeggen. Kom ik over als wrokkige vrouw, moet ik overdrijven of juist niet... Hoe vaak zal het een gewelddadige man lukken alsnog omgang te krijgen?
Hallo allemaal, Als eerste sterke gewenst iedereen. Ik zorg zelf nu 6 jaar voor mijn kinderen, mijn ex was gewelddadig en ik kreeg het recht aan mijn kant: hij verloor ouderlijke macht én kreeg geen omgang. En het bleef zowaar rustig...tot vorige week. De rust is verdwenen: hij wil omgang! Ik wil het niet, hij is een vreemde voor mijn kinderen en ik weet niet hoe hij nu is. Bij elk gesprek met advocaat en straks rechtbank zal ik bang zijn iets te zeggen. Kom ik over als wrokkige vrouw, moet ik overdrijven of juist niet... Hoe vaak zal het een gewelddadige man lukken alsnog omgang te krijgen?
:: mama van 2 :: zondag 13 juli 2008 :: 23:11:27permalink
Hallo, er is mij gevraagd door de beheerders van deze site om mijn verhaal eens op papier te zetten dus bij deze schrijf ik mijn kant van het hele verhaal. Ik ben een trotse moeder van 2 heerlijke en schatten van zoontjes. De oudste is 8 jaar en de jongste is 21 maanden. Ze hebben beide een andere vader dus in dit geval gaat het over vader 1 en vader 2. Met vader 1 ben ik getrouwd geweest totdat de scheiding erdoorheen kwam in 2001, mijn oudste zoon was toen net 1,5 en vanaf die tijd heeft hij niet meer naar zijn zoon omgekeken. Als het hem uitkwam nam hij even contact op en verdween hij net zo hard weer uit zijn leven. In 2006 is er via de rechter besloten dat hij een omgangsregeling moest hebben, waarop mijn zoon dus weer in zijn broek ging poepen en erg onhandelbaar werd, zowel thuis als op school. Vader 1 is op een gegeven moment vertrokken naar een andere woonplaats en kwam zijn zoon niet meer halen, want hij had immers een ander gezin met een kind wat hij belangrijker vond. Vader 1 vond dat ik onze zoon maar moest brengen en heeft allemaal meldingen gedaan bij amk. Waarop het amk op hun beurt netjes een gesprek hebben gehad met hem (die op dat moment zijn zoon alweer een half jaar niet had gezien). Het amk heeft de melding door geschoven naar de kinderbescherming, die daarop besloten om onderzoek te gaan doen. Tot mijn verbijstering werd ook mijn jongste zoon in dit onderzoek meegenomen waarop er veel vragen van onze kant kwam, waarom werd zijn 2de (die van vader 1) er niet bij betrokken? Daar hadden ze als antwoord op: deze 2 wonen bij jullie en die van hun valt er buiten. De beschuldigingen die werden gedaan door vader 1 en zijn partner waren verwaarlozing, seksueel misbruik en mijn liefde zou alleen gaan naar mijn jongste. Wat natuurlijk compleet belachelijk is!! De kinderbescherming heeft het onderzoek afgerond zonder het verhaal van mij en vader 2 aan te horen! En ja hoor het werd een OTS voor mijn 2 kinderen. Dit hele proces heeft in totaal 1 jaar geduurd, omdat het bij de kinderbescherming oh zo traag gaat. Goh, je zou je kind maar echt misbruiken en verwaarlozen, hè! Zoals jullie misschien kunnen begrijpen heeft deze tijd veel stress met zich mee gebracht voor zowel mij als vader 2. Vader 2 wist hoe het in zijn werk ging aangezien zijn dochter ook in het OTS heeft gestaan. Zoals begrijpelijk kon hij dit niet nog een keer aan en hebben wij besloten uit elkaar te gaan en op 6-6-2008 ben ik verhuisd met de kinderen. Op 10-6-2008 was de rechtzaak vanwege de OTS, zowel vader 1 als vader 2 moesten op de zelfde tijd komen! Niet erg slim van ze aangezien er serieuze beschuldigen waren aan het adres van vader 2. Dus toen die 2 elkaar zagen gingen ze elkaar te lijf en werd er van alles en nog wat geschreeuwd. Op dat moment stonden zowel jeugdzorg als de kinderbescherming erbij en NIETS OF NIEMAND greep in! En zo klein als ik zelf ben, ben ik er zelf tussen gesprongen in het belang van mijn kinderen en heb geroepen denk aan de kinderen! En jawel waar ik al bang voor was gebeurde, mijn advocaat en ik werden apart geroepen en in plaats van de bedoelde OTS wilden ze per direct uit huisplaatsing eisen bij de rechter voor mijn 2 kinderen. Dit terwijl ik altijd tegen de kinderbescherming heb gezegd: zorg dat die 2 vaders nooit en te nimmer op dezelfde tijd ergens moeten zijn!En wat doen ze? Ze plannen het toch op 1 tijd! Hoe bedoel je uitlokking! Gelukkig was ik al in mijn eigen woning getrokken dus hebben mijn advocaat en ik het zo kunnen regelen dat mijn kinderen bij mij mochten blijven, maar dan moest ik wel mee werken aan een OTS. Tja, wat voor keuze heb je, hè? Mijn kinderen staan nu onder toezicht van jeugdzorg en deze dame moet dus iedere week komen volgens afspraak, maar zelfs die afspraak komt ze niet na!! Mijn oudste zoon mag niet meer naar zijn school toe, moet anoniem op een andere school aangemeld worden en ze willen dat hij gewoon weer contact krijgt en heeft met vader 1, die na latere gesprekken heeft toegegeven aan mij dat alles bij elkaar gelogen was. En nu, nadat vader 1 weer contact heeft gehad met mijn zoon zegt hij doodleuk dat hij zo weer uit mijn zoon zijn leven wil stappen! WAT NOU VOOR DE KINDEREN? Alles in het belang van vader 1, die gewoon zegt weer weg te gaan, breek je daar een kind niet mee?? Ik zeg van wel! Vader 2 mag geen contact, want ja, die is agressief zeggen ze en dit terwijl hij wel altijd voor de kinderen klaar heeft gestaan en nog steeds klaar staat! Hij heeft ze nog NOOIT geslagen of wat dan ook! Dus jullie snappen mijn frustraties wel, ik word er gek van!!! Aan de ene kant heb je een vader (vader 2), een man die voor zowel zijn kind als voor zijn niet-biologische kind vecht en die mag ze niet zien en aan de andere kant heb je een vader (vader 1), eentje die labiel is en met zelfmoord neigingen loopt die niet voor zijn eigen kind vecht en die mag dan wel weer contact hebben met zijn zoon. Jullie snappen denk ik wel dat voor mij de maat vol is en mijn pet van de hele molen vol zit! Groetjes, mama van 2
Hallo, er is mij gevraagd door de beheerders van deze site om mijn verhaal eens op papier te zetten dus bij deze schrijf ik mijn kant van het hele verhaal. Ik ben een trotse moeder van 2 heerlijke en schatten van zoontjes. De oudste is 8 jaar en de jongste is 21 maanden. Ze hebben beide een andere vader dus in dit geval gaat het over vader 1 en vader 2. Met vader 1 ben ik getrouwd geweest totdat de scheiding erdoorheen kwam in 2001, mijn oudste zoon was toen net 1,5 en vanaf die tijd heeft hij niet meer naar zijn zoon omgekeken. Als het hem uitkwam nam hij even contact op en verdween hij net zo hard weer uit zijn leven. In 2006 is er via de rechter besloten dat hij een omgangsregeling moest hebben, waarop mijn zoon dus weer in zijn broek ging poepen en erg onhandelbaar werd, zowel thuis als op school. Vader 1 is op een gegeven moment vertrokken naar een andere woonplaats en kwam zijn zoon niet meer halen, want hij had immers een ander gezin met een kind wat hij belangrijker vond. Vader 1 vond dat ik onze zoon maar moest brengen en heeft allemaal meldingen gedaan bij amk. Waarop het amk op hun beurt netjes een gesprek hebben gehad met hem (die op dat moment zijn zoon alweer een half jaar niet had gezien). Het amk heeft de melding door geschoven naar de kinderbescherming, die daarop besloten om onderzoek te gaan doen. Tot mijn verbijstering werd ook mijn jongste zoon in dit onderzoek meegenomen waarop er veel vragen van onze kant kwam, waarom werd zijn 2de (die van vader 1) er niet bij betrokken? Daar hadden ze als antwoord op: deze 2 wonen bij jullie en die van hun valt er buiten. De beschuldigingen die werden gedaan door vader 1 en zijn partner waren verwaarlozing, seksueel misbruik en mijn liefde zou alleen gaan naar mijn jongste. Wat natuurlijk compleet belachelijk is!! De kinderbescherming heeft het onderzoek afgerond zonder het verhaal van mij en vader 2 aan te horen! En ja hoor het werd een OTS voor mijn 2 kinderen. Dit hele proces heeft in totaal 1 jaar geduurd, omdat het bij de kinderbescherming oh zo traag gaat. Goh, je zou je kind maar echt misbruiken en verwaarlozen, hè! Zoals jullie misschien kunnen begrijpen heeft deze tijd veel stress met zich mee gebracht voor zowel mij als vader 2. Vader 2 wist hoe het in zijn werk ging aangezien zijn dochter ook in het OTS heeft gestaan. Zoals begrijpelijk kon hij dit niet nog een keer aan en hebben wij besloten uit elkaar te gaan en op 6-6-2008 ben ik verhuisd met de kinderen. Op 10-6-2008 was de rechtzaak vanwege de OTS, zowel vader 1 als vader 2 moesten op de zelfde tijd komen! Niet erg slim van ze aangezien er serieuze beschuldigen waren aan het adres van vader 2. Dus toen die 2 elkaar zagen gingen ze elkaar te lijf en werd er van alles en nog wat geschreeuwd. Op dat moment stonden zowel jeugdzorg als de kinderbescherming erbij en NIETS OF NIEMAND greep in! En zo klein als ik zelf ben, ben ik er zelf tussen gesprongen in het belang van mijn kinderen en heb geroepen denk aan de kinderen! En jawel waar ik al bang voor was gebeurde, mijn advocaat en ik werden apart geroepen en in plaats van de bedoelde OTS wilden ze per direct uit huisplaatsing eisen bij de rechter voor mijn 2 kinderen. Dit terwijl ik altijd tegen de kinderbescherming heb gezegd: zorg dat die 2 vaders nooit en te nimmer op dezelfde tijd ergens moeten zijn!En wat doen ze? Ze plannen het toch op 1 tijd! Hoe bedoel je uitlokking! Gelukkig was ik al in mijn eigen woning getrokken dus hebben mijn advocaat en ik het zo kunnen regelen dat mijn kinderen bij mij mochten blijven, maar dan moest ik wel mee werken aan een OTS. Tja, wat voor keuze heb je, hè? Mijn kinderen staan nu onder toezicht van jeugdzorg en deze dame moet dus iedere week komen volgens afspraak, maar zelfs die afspraak komt ze niet na!! Mijn oudste zoon mag niet meer naar zijn school toe, moet anoniem op een andere school aangemeld worden en ze willen dat hij gewoon weer contact krijgt en heeft met vader 1, die na latere gesprekken heeft toegegeven aan mij dat alles bij elkaar gelogen was. En nu, nadat vader 1 weer contact heeft gehad met mijn zoon zegt hij doodleuk dat hij zo weer uit mijn zoon zijn leven wil stappen! WAT NOU VOOR DE KINDEREN? Alles in het belang van vader 1, die gewoon zegt weer weg te gaan, breek je daar een kind niet mee?? Ik zeg van wel! Vader 2 mag geen contact, want ja, die is agressief zeggen ze en dit terwijl hij wel altijd voor de kinderen klaar heeft gestaan en nog steeds klaar staat! Hij heeft ze nog NOOIT geslagen of wat dan ook! Dus jullie snappen mijn frustraties wel, ik word er gek van!!! Aan de ene kant heb je een vader (vader 2), een man die voor zowel zijn kind als voor zijn niet-biologische kind vecht en die mag ze niet zien en aan de andere kant heb je een vader (vader 1), eentje die labiel is en met zelfmoord neigingen loopt die niet voor zijn eigen kind vecht en die mag dan wel weer contact hebben met zijn zoon. Jullie snappen denk ik wel dat voor mij de maat vol is en mijn pet van de hele molen vol zit! Groetjes, mama van 2
:: mama van 2::dinsdag 26 augustus 2008 :: 21:49:40
Ook weer even een update van mij. Bjz heeft het nu zo goed voor elkaar: mijn oudste zoon mag naar een kinderpsygoloog toe. De mensen bij Bjz vonden het in het belang van mijn oudste zoon om contact te hebben met zijn biologische vader. Dit is 1,5 maand goed gegaan. Hij beloofde mijn zoon van alles: hij zou nooit meer weg gaan en hield heel veel van zijn zoon. Hij heeft ook toegegeven dat alles tegen amk gelogen is om mijn zoon bij hem te krijgen(helaas heb ik dit niet op papier of band). Meneer is 2 weken terug weer vertrokken naar zijn (ex)partner en heeft niets meer laten horen aan zijn zoon! Bjz echt bedankt. Mijn zoon in de kreukels en de zesde keer mag ik als moeder de klappen opvangen die dit mee brengt! Maar nu is het genoeg! Ik heb nu duidelijk te kennen gegeven dat mijn ex, niets maar dan ook niets meer in het leven van mijn zoon mag betekenen. De rechtzaak om hem uit de ouderlijke macht te krijgen is al geweest (was al aangevraagd en gelukkig heb ik die niet ingetrokken). De uitspraak komt binnenkort. Deze meneer die zichzelf vader noemt kwam niet eens opdagen. De rechter vroeg zichzelf ook af of meneer zichzelf schaamde voor zijn acties! Nu afwachten of de rechter mij in het gelijk stelt. Wel is per direct de bezoekregeling aangepast, daar ben ik uiteraard heel tevreden over. Gelukkig is de vader van mijn kleinste zoon wel in het leven van onze kinderen. Ja, ik zie hem ook als de vader van mijn oudste zoon: híj staat er wel om hem op te vangen! Bjz vind dit uiteraard niet leuk, stel je voor dat er toch met deze vader te praten valt (zie mijn eerdere post hier).
Ook weer even een update van mij. Bjz heeft het nu zo goed voor elkaar: mijn oudste zoon mag naar een kinderpsygoloog toe. De mensen bij Bjz vonden het in het belang van mijn oudste zoon om contact te hebben met zijn biologische vader. Dit is 1,5 maand goed gegaan. Hij beloofde mijn zoon van alles: hij zou nooit meer weg gaan en hield heel veel van zijn zoon. Hij heeft ook toegegeven dat alles tegen amk gelogen is om mijn zoon bij hem te krijgen(helaas heb ik dit niet op papier of band). Meneer is 2 weken terug weer vertrokken naar zijn (ex)partner en heeft niets meer laten horen aan zijn zoon! Bjz echt bedankt. Mijn zoon in de kreukels en de zesde keer mag ik als moeder de klappen opvangen die dit mee brengt! Maar nu is het genoeg! Ik heb nu duidelijk te kennen gegeven dat mijn ex, niets maar dan ook niets meer in het leven van mijn zoon mag betekenen. De rechtzaak om hem uit de ouderlijke macht te krijgen is al geweest (was al aangevraagd en gelukkig heb ik die niet ingetrokken). De uitspraak komt binnenkort. Deze meneer die zichzelf vader noemt kwam niet eens opdagen. De rechter vroeg zichzelf ook af of meneer zichzelf schaamde voor zijn acties! Nu afwachten of de rechter mij in het gelijk stelt. Wel is per direct de bezoekregeling aangepast, daar ben ik uiteraard heel tevreden over. Gelukkig is de vader van mijn kleinste zoon wel in het leven van onze kinderen. Ja, ik zie hem ook als de vader van mijn oudste zoon: híj staat er wel om hem op te vangen! Bjz vind dit uiteraard niet leuk, stel je voor dat er toch met deze vader te praten valt (zie mijn eerdere post hier).
:: moeder van 2::vrijdag 26 september 2008 :: 22:56:32
update: gebroken ben ik, na de uitspraak van de rechter. Gisteren heb ik te horen gekregen dat mijn ex niet uit de ouderlijke macht wordt gezet: het is zeker allemaal net niet erg genoeg. Dat mijn zoon nu nog langer moet wachten op hulp en testen maakt blijkbaar niet uit. Hij moet getest worden op adhd en odd, maar ja, vader heeft steeds geweigerd om te tekenen en nu moet jeugdzorg toch weer contact leggen met hem! Wel is er één licht puntje: bjz vraagt zich af waarom ook de jongste in deze ots is betrokken en zullen deze OTS weer voor de rechter gooien om hem af te breken !!!!! uiteraard houd ik jullie verder weer op de hoogte groetjes moeder van 2
update: gebroken ben ik, na de uitspraak van de rechter. Gisteren heb ik te horen gekregen dat mijn ex niet uit de ouderlijke macht wordt gezet: het is zeker allemaal net niet erg genoeg. Dat mijn zoon nu nog langer moet wachten op hulp en testen maakt blijkbaar niet uit. Hij moet getest worden op adhd en odd, maar ja, vader heeft steeds geweigerd om te tekenen en nu moet jeugdzorg toch weer contact leggen met hem! Wel is er één licht puntje: bjz vraagt zich af waarom ook de jongste in deze ots is betrokken en zullen deze OTS weer voor de rechter gooien om hem af te breken !!!!! uiteraard houd ik jullie verder weer op de hoogte groetjes moeder van 2
:: iemand::woensdag 18 februari 2009 :: 15:24:11
hallo ik zou hier even p willen reageren ik lees van alles over ots en snap er geen klote van word alleen maar heel erg bang!! heb 3 kinderen een vriend ben gelukkig het derde kind is van mijn nieuw vriend!! de oudste is 12 daarna een van 9 en laatste dus 10 maanden.. 2005 zijn k en mijn ex uit elkaar gegaan met de nodige ruzie zoals iedereen dat ongetwijveld zal hebben..meldingen van gemaakt bla bla nog niks aan de hand nu is mijn zoon dus 12 en word een beetje lastig op school en dergelijke ook weer zorg meldingen gedaan hier thuis is er overegins helemaal niks aan de hand alleen op school bij de oudste die trouwens ook nog op speciaal onderwijs zit!! docher is een engel en de jongste valt nog niks over te zxeggen nou hebben ze onderzoek gedaan en zijn tot de conclusie gekomen dat door de svcheiding de kinderen wel een schade op gelopen kunnen hebben!! en zezijn dus alle 3 onder ots gesteld hoe belachelijk wil je het hebben!! ik lees verder op internet alleen maar negatiefe dingen meer dan de helft van de kinderen onder ots zouden uit huis geplaatst worden, zou dat kloppen ik ben doods bang ken persoonlijk een vrouw die haar dochter werd ook onder ots gezet!!moeder werd overspannen van die kut lui ja sorry ken het me helemaal voorstellen maar goed kind uit huis geplaatst omdat moeder toen niet meer goed voor haar kon zorgen!hoever kunnen ze gaan ook geen pleeggezin nee de gevangenisd in voor 3 jaar omdat er geen ruimte was meisje was op dat moment 11 jaar mocht mits goed gedrag eensper week tv kijken!! alles beter dan een overspannen moeder zeggen ze dan!! nou sorry maar ze moesten die instanties werkelijk met de grond gelijk maken en ze moeten wat beter onderzoek doen.... mensen die echt hulp nodig hebben laten ze lopen! iemand die gewoon zijn best doet die pakken ze. wees maar junk geef je kinderen niette eten laat ze opstraat zwerven dat is in hun ogen goed... zo krom...!!!word met de dag bozer en weet eerlijk gezegt ook niet wat ik ga doen als ik in een kamer met dat wijf zit ga doen!! want eerlijk ik heb nu moord neigingen!! ze drijven je tot waanzin die lui heb een dochter van 9 die mag ik volgens haar nog geen 5 minuten alleen laten om een brood om de hoek bij de bakker te kopen want dat zou zei ook niet doen waar gaat dit heen moet mijn kind achter de pc weg trekken omdat ze mee moet dus JA dat zou ze fijn vinden gelofen ze zelf zeker lijkt wel alsof je uit een boekje moet lezen hoe je moet opvoeden ofzo ben zeer benieuwd hoe het er aan toe gaat met hun eigen kinderen nou geloof me zal weinig zijn een dikke teringzooi ben ik bang nou hier kunnen ze 3 keer per dag ondr het eten komen of komen chekken in huis altijd netjes en schoon en eten en op tijd op bed zo moest ditook even kwijt maar ben basng dat het niet geholpen heeft!!! je zou je spullen pakkenb en voorgoed verdwijnen uit nederland
hallo ik zou hier even p willen reageren ik lees van alles over ots en snap er geen klote van word alleen maar heel erg bang!! heb 3 kinderen een vriend ben gelukkig het derde kind is van mijn nieuw vriend!! de oudste is 12 daarna een van 9 en laatste dus 10 maanden.. 2005 zijn k en mijn ex uit elkaar gegaan met de nodige ruzie zoals iedereen dat ongetwijveld zal hebben..meldingen van gemaakt bla bla nog niks aan de hand nu is mijn zoon dus 12 en word een beetje lastig op school en dergelijke ook weer zorg meldingen gedaan hier thuis is er overegins helemaal niks aan de hand alleen op school bij de oudste die trouwens ook nog op speciaal onderwijs zit!! docher is een engel en de jongste valt nog niks over te zxeggen nou hebben ze onderzoek gedaan en zijn tot de conclusie gekomen dat door de svcheiding de kinderen wel een schade op gelopen kunnen hebben!! en zezijn dus alle 3 onder ots gesteld hoe belachelijk wil je het hebben!! ik lees verder op internet alleen maar negatiefe dingen meer dan de helft van de kinderen onder ots zouden uit huis geplaatst worden, zou dat kloppen ik ben doods bang ken persoonlijk een vrouw die haar dochter werd ook onder ots gezet!!moeder werd overspannen van die kut lui ja sorry ken het me helemaal voorstellen maar goed kind uit huis geplaatst omdat moeder toen niet meer goed voor haar kon zorgen!hoever kunnen ze gaan ook geen pleeggezin nee de gevangenisd in voor 3 jaar omdat er geen ruimte was meisje was op dat moment 11 jaar mocht mits goed gedrag eensper week tv kijken!! alles beter dan een overspannen moeder zeggen ze dan!! nou sorry maar ze moesten die instanties werkelijk met de grond gelijk maken en ze moeten wat beter onderzoek doen.... mensen die echt hulp nodig hebben laten ze lopen! iemand die gewoon zijn best doet die pakken ze. wees maar junk geef je kinderen niette eten laat ze opstraat zwerven dat is in hun ogen goed... zo krom...!!!word met de dag bozer en weet eerlijk gezegt ook niet wat ik ga doen als ik in een kamer met dat wijf zit ga doen!! want eerlijk ik heb nu moord neigingen!! ze drijven je tot waanzin die lui heb een dochter van 9 die mag ik volgens haar nog geen 5 minuten alleen laten om een brood om de hoek bij de bakker te kopen want dat zou zei ook niet doen waar gaat dit heen moet mijn kind achter de pc weg trekken omdat ze mee moet dus JA dat zou ze fijn vinden gelofen ze zelf zeker lijkt wel alsof je uit een boekje moet lezen hoe je moet opvoeden ofzo ben zeer benieuwd hoe het er aan toe gaat met hun eigen kinderen nou geloof me zal weinig zijn een dikke teringzooi ben ik bang nou hier kunnen ze 3 keer per dag ondr het eten komen of komen chekken in huis altijd netjes en schoon en eten en op tijd op bed zo moest ditook even kwijt maar ben basng dat het niet geholpen heeft!!! je zou je spullen pakkenb en voorgoed verdwijnen uit nederland
:: emmy :: donderdag 3 juli 2008 :: 16:32:49permalink
Ik word niet goed van alle verhalen die op deze site staan. Ik wil zo graag dat onze krachten nu eens samen gebundeld worden en dat dit een keer in de publiciteit wordt gebracht. Ik ben dan ook bereid om op wat voor manier dan ook hier aan mee te werken. Het is toch te zot voor woorden dat je, zoals in mijn geval, al 10 jaar bent gescheiden en ook al al die jaren wordt lastig gevallen door de mijn ex-man. Hij heeft mij en mijn kinderen mishandeld, de kinderen willen en gaan ook al jaren niet meer naar hem toe, maar de rechtzaken gaan maar door en hebben ons al duizenden euro's gekost. Meneer heeft een advocaat op basis van onvermogen, dus begint iedere keer weer opnieuw. Dit rijt ook al onze wonden steeds weer open, om maar niet te spreken van de schade die dit aan mijn kinderen veroorzaakt. Ik begrijp niets van ons rechtssysteem. Ik wil niet meer bang zijn maar vechten voor onze kinderen!
Ik word niet goed van alle verhalen die op deze site staan. Ik wil zo graag dat onze krachten nu eens samen gebundeld worden en dat dit een keer in de publiciteit wordt gebracht. Ik ben dan ook bereid om op wat voor manier dan ook hier aan mee te werken. Het is toch te zot voor woorden dat je, zoals in mijn geval, al 10 jaar bent gescheiden en ook al al die jaren wordt lastig gevallen door de mijn ex-man. Hij heeft mij en mijn kinderen mishandeld, de kinderen willen en gaan ook al jaren niet meer naar hem toe, maar de rechtzaken gaan maar door en hebben ons al duizenden euro's gekost. Meneer heeft een advocaat op basis van onvermogen, dus begint iedere keer weer opnieuw. Dit rijt ook al onze wonden steeds weer open, om maar niet te spreken van de schade die dit aan mijn kinderen veroorzaakt. Ik begrijp niets van ons rechtssysteem. Ik wil niet meer bang zijn maar vechten voor onze kinderen!
:: Nico::dinsdag 15 juli 2008 :: 18:35:13
@emmy: Ja ons rechtssysteem deugt niet. Ik onderzoek het al een jaar of drie. Wat er ontbreekt is het hogere niveau van abstractie. Bijvoorbeeld, er wordt in de wet wel gesproken over recht, maar niet over rechtvaardigheid. Een advocaat kan helemaal niets met zo'n begrip als rechtvaardigheid. Ten tweede, de rechter is lijdend. De partijen moeten informatie aandragen en hem overtuigen. Dat is lekker makkelijk voor de rechter, die is dus niet zelf verantwoordelijk voor een goed kennisniveau. Zo had mijn rechter geen benul van wat een taxatie eigenlijk is. Dat hoeft dus ook niet van de wet! Ten derde, in de opleiding voor de juristen was tot voor kort geen plaats ingeruimd voor sociale vaardigheden. Hun brieven zijn daardoor erg bot. Ten vierde, de advocaat behartigt alleen de belangen van zijn client. Hij hoeft dus niet naar het belang van het gezin of van de kinderen te kijken. Empathie is heel ver te zoeken. Hij maakt expres of zonder het te weten, van eenvoudige problemen erge conflicten. De kinderen zijn daarvan de dupe. Ten vijfde, de advocaat leeft van conflicten. Hij zal dus niet erg proberen om zaken op een menselijke wijze op te lossen. Bovendien heeft hij dat niet in zijn opleiding geleerd. Ten zesde, de rechter hoeft geen verantwoording af te leggen. Wat hij uitspreekt is 'recht', hoe krom het ook is. Een rechter leert ook niet van foute uitspraken, want die komt hij niet te weten. Er is geen terugkoppeling over dit soort fouten tegen de menselijkheid. Ten zevende, in de politiek zitten veel ex-rechters en advocaten, vooral in de Eerste Kamer. De EK heeft recht van veto en heeft al jaren allerlei verbeteringen gedwarsboomd. Die verbeteringen zijn namelijk niet in het belang van de advocatuur en de rechterlijke macht. Ze leven van conflicten, weet je nog, niet van vrede. Ten achtste, je kan het al raden: advocaten hebben dan wel een advocatenreglement, maar zij hoeven zich er absoluut niet aan te houden: dit reglement heeft geen kracht van wet. Advocaten hebben dus vrij spel. Een kwaadwillende advocaat kan gewoon ongestraft zijn gang gaan, totdat hij echt strafrechtelijk over de scheef gaat. Maar zelfs dan nog zal hij met de mantel der liefde door zijn cornuiten worden bejegend. Er moet dus veel veranderen. Dat kunnen wij alleen maar samen. Veel sterkte.
@emmy: Ja ons rechtssysteem deugt niet. Ik onderzoek het al een jaar of drie. Wat er ontbreekt is het hogere niveau van abstractie. Bijvoorbeeld, er wordt in de wet wel gesproken over recht, maar niet over rechtvaardigheid. Een advocaat kan helemaal niets met zo'n begrip als rechtvaardigheid. Ten tweede, de rechter is lijdend. De partijen moeten informatie aandragen en hem overtuigen. Dat is lekker makkelijk voor de rechter, die is dus niet zelf verantwoordelijk voor een goed kennisniveau. Zo had mijn rechter geen benul van wat een taxatie eigenlijk is. Dat hoeft dus ook niet van de wet! Ten derde, in de opleiding voor de juristen was tot voor kort geen plaats ingeruimd voor sociale vaardigheden. Hun brieven zijn daardoor erg bot. Ten vierde, de advocaat behartigt alleen de belangen van zijn client. Hij hoeft dus niet naar het belang van het gezin of van de kinderen te kijken. Empathie is heel ver te zoeken. Hij maakt expres of zonder het te weten, van eenvoudige problemen erge conflicten. De kinderen zijn daarvan de dupe. Ten vijfde, de advocaat leeft van conflicten. Hij zal dus niet erg proberen om zaken op een menselijke wijze op te lossen. Bovendien heeft hij dat niet in zijn opleiding geleerd. Ten zesde, de rechter hoeft geen verantwoording af te leggen. Wat hij uitspreekt is 'recht', hoe krom het ook is. Een rechter leert ook niet van foute uitspraken, want die komt hij niet te weten. Er is geen terugkoppeling over dit soort fouten tegen de menselijkheid. Ten zevende, in de politiek zitten veel ex-rechters en advocaten, vooral in de Eerste Kamer. De EK heeft recht van veto en heeft al jaren allerlei verbeteringen gedwarsboomd. Die verbeteringen zijn namelijk niet in het belang van de advocatuur en de rechterlijke macht. Ze leven van conflicten, weet je nog, niet van vrede. Ten achtste, je kan het al raden: advocaten hebben dan wel een advocatenreglement, maar zij hoeven zich er absoluut niet aan te houden: dit reglement heeft geen kracht van wet. Advocaten hebben dus vrij spel. Een kwaadwillende advocaat kan gewoon ongestraft zijn gang gaan, totdat hij echt strafrechtelijk over de scheef gaat. Maar zelfs dan nog zal hij met de mantel der liefde door zijn cornuiten worden bejegend. Er moet dus veel veranderen. Dat kunnen wij alleen maar samen. Veel sterkte.
:: Emmy :: maandag 26 mei 2008 :: 21:19:28permalink
Hierbij stuur ik een korte reactie, want ik kan ook wel doorgaan over mijn en onze situatie. Ik zit ook al 5 jaar lang in rechterlijke zaken i.v.m. de omgang tussen mijn ex man en mijn kinderen, die inmiddels al 12 en 16 jaar oud zijn en nu opnieuw voor de rechtbank kunnen verschijnen om te vertellen waarom ze niet naar hun vader willen. Dit hebben ze al 2 keer gedaan, en de reden is heel simpel: hij heeft ons alledrie jarenlang mishandeld en bedreigd. Daarnaast heeft hij de kinderen verwaarloosd tijdens vroegere omgang. Ik ben inmiddels al 10 jaar gescheiden, maar er komt geen einde aan en niemand luistert! Ik wil zo graag hier iets aan doen, ik weet dat er veel meer vrouwen zijn in mijn situatie, maar alleen begin je niets. Ik wil zo graag samen met andere vrouwen dit aan de kaak stellen.
Hierbij stuur ik een korte reactie, want ik kan ook wel doorgaan over mijn en onze situatie. Ik zit ook al 5 jaar lang in rechterlijke zaken i.v.m. de omgang tussen mijn ex man en mijn kinderen, die inmiddels al 12 en 16 jaar oud zijn en nu opnieuw voor de rechtbank kunnen verschijnen om te vertellen waarom ze niet naar hun vader willen. Dit hebben ze al 2 keer gedaan, en de reden is heel simpel: hij heeft ons alledrie jarenlang mishandeld en bedreigd. Daarnaast heeft hij de kinderen verwaarloosd tijdens vroegere omgang. Ik ben inmiddels al 10 jaar gescheiden, maar er komt geen einde aan en niemand luistert! Ik wil zo graag hier iets aan doen, ik weet dat er veel meer vrouwen zijn in mijn situatie, maar alleen begin je niets. Ik wil zo graag samen met andere vrouwen dit aan de kaak stellen.
:: Guusje::zondag 6 juli 2008 :: 12:19:55
Beste allemaal, Ik denk niet dat het nodig is mijn verhaal te vertellen want het is gelijk aan vele van jullie. Het aantal rechtszaken is niet meer te tellen. Ik heb alleen het dringende verzoek de krachten te bundelen. Ik heb een speciaal e-mail adres geopend. vrouwenvoorkinderen@live.nl. Ik weet nog niet precies hoe en wat maar we moeten de koppen bij elkaar steken. Ik heb al contact met nog een vrouw en we leren van elkaar. Ik heb verschillende ideeën gehad en nog steeds. 100% werken doen ze niet maar, relatief ben ik ver gekomen in het tegenhouden van onbegeleid omgang en het zorgen dat advies van de Raad voor de kinderbescherming (kindermishandeling is een beter woord)niet klakkeloos door een rechter wordt overgenomen. Ook ik loop echter juridisch tegen de grenzen aan. Maar, I am alive and kicking en dat blijf ik doen. Alsjeblieft help me. Ik wil in ieder geval de minister van justitie en jeugdzaken aanschrijven en de tweede kamer commissie. Dat moet onderbouwd worden met zoveel mogelijk verhalen waaruit blijkt dat de Raad voor de kinderbescherming niet functioneert en je daar als individueel persoon niets tegen kan doen. Ik heb een door een onafhankelijke klachtencommissie gegronde klacht. En de Raad haalt zijn schouders op en blijft zijn gelijk volhouden en ik kan niets doen. Lieve moeders mail alsjeblieft je verhaal. Als is het alleen maar zodat ik soortgelijke zaken kan koppelen en vrouwen met gelijksoortige zaken in contact kan brengen. In alle ellende hebben we ongetwijfeld allemaal zo nu en dan briljante ideeën gehad. Die ideeën uitwisselen zou alleen al kunnen helpen. Nogmaals ik weet niet precies hoe en wat en mijn tijd en energie is, zoals jullie allemaal zullen begrijpen en herkennen, beperkt. Niks doen leidt in ieder geval tot ellende. We moeten de krachten bundelen dat is de dwaze vaders gelukt dan moet het ons bezorgde moeders toch zeker ook lukken. Is er al een organisatie, behalve deze site, dan hoor ik dat ook graag want daar sluit ik me dan graag bij aan. groetjes Guusje (uit privacy overwegingen is dit een pseudoniem)
Beste allemaal, Ik denk niet dat het nodig is mijn verhaal te vertellen want het is gelijk aan vele van jullie. Het aantal rechtszaken is niet meer te tellen. Ik heb alleen het dringende verzoek de krachten te bundelen. Ik heb een speciaal e-mail adres geopend. vrouwenvoorkinderen@live.nl. Ik weet nog niet precies hoe en wat maar we moeten de koppen bij elkaar steken. Ik heb al contact met nog een vrouw en we leren van elkaar. Ik heb verschillende ideeën gehad en nog steeds. 100% werken doen ze niet maar, relatief ben ik ver gekomen in het tegenhouden van onbegeleid omgang en het zorgen dat advies van de Raad voor de kinderbescherming (kindermishandeling is een beter woord)niet klakkeloos door een rechter wordt overgenomen. Ook ik loop echter juridisch tegen de grenzen aan. Maar, I am alive and kicking en dat blijf ik doen. Alsjeblieft help me. Ik wil in ieder geval de minister van justitie en jeugdzaken aanschrijven en de tweede kamer commissie. Dat moet onderbouwd worden met zoveel mogelijk verhalen waaruit blijkt dat de Raad voor de kinderbescherming niet functioneert en je daar als individueel persoon niets tegen kan doen. Ik heb een door een onafhankelijke klachtencommissie gegronde klacht. En de Raad haalt zijn schouders op en blijft zijn gelijk volhouden en ik kan niets doen. Lieve moeders mail alsjeblieft je verhaal. Als is het alleen maar zodat ik soortgelijke zaken kan koppelen en vrouwen met gelijksoortige zaken in contact kan brengen. In alle ellende hebben we ongetwijfeld allemaal zo nu en dan briljante ideeën gehad. Die ideeën uitwisselen zou alleen al kunnen helpen. Nogmaals ik weet niet precies hoe en wat en mijn tijd en energie is, zoals jullie allemaal zullen begrijpen en herkennen, beperkt. Niks doen leidt in ieder geval tot ellende. We moeten de krachten bundelen dat is de dwaze vaders gelukt dan moet het ons bezorgde moeders toch zeker ook lukken. Is er al een organisatie, behalve deze site, dan hoor ik dat ook graag want daar sluit ik me dan graag bij aan. groetjes Guusje (uit privacy overwegingen is dit een pseudoniem)
:: Er is hulp::zaterdag 23 augustus 2008 :: 14:48:05
Gelukkig zijn mijn dochters nu 15 en 16. Ook de vader van mijn kinderen heeft via een OTS (onder toezicht stelling) rechtzzaken en valse aangiftes waaronder ontvoering en mishandeling geprobeerd mij uit de ouderlijke macht te laten zetten. Het begon 8 jaar geleden met een verhuizing onder dwang naar Nederland (in beslag nemen van paspoorten) bij de scheiding heeft hij zich na 20 jaar alles toegeeigend, Ik bleef achter met een peperduur huurhuis zonder inboedel geen winterkleding voor mij en de kinderen. Na advocaatkosten en een fake schuld van 40.000 F en afstand te hebben gedaan van 20 jaar pensioen en ons eigen huis dat onder tafel verkocht werd en de 16 bankrekeningen(door verblijf in het buitenland ook geen AOW)heb ik geprobeerd mijn leven op te pakken. Dit lukt heel goed de kinderen hebben rust.Nadat ik bijna failliet was, begonnen de rechtszaken over de voogdij. De kinderen wonen bij mij maar zijn door kinderbescherming/ Jeugdzorg gedwongen naar hun vader te gaan met de nodige problemen die dit allemaal meebrengt. Ik heb hulp gehad van iemand die tegen een geringe vergoeding de antwoorden op rapporten corrigeerde die de bureaucratische Jeugdzorg vol leugens produceerde. Onbegrijpelijk dat mijn dochters door de Jeugdzorg zo behandelt zijn. Zonder haar hulp had ik in mijn eentje nooit weerstand kunnen bieden tegen alle ongeschreven beschuldigingen die door vader, voogd en mijn advocaat (of werkte ze toch voor vader?) aan de rechtbank werden gestuurd. Zonder haar hulp had ik het in mijn eentje niet gered om weerstand te bieden tegen voogd nr 1 overspannen voogd nr 2 probeerde actief door beschuldiging van stiekem verhuizen de kinderen uit huis lees bij vader te plaaten en voogd nr 3 die meer ziek dan aanwezig was en totaal geen had feeling voor wat mijn kinderen hadden meegemaakt. Mocht ik mensen kunnen helpen haar naam en adres zijn bij mij bekend, stuur een mailtje en ik zal dit aan haar doorsturen. De situatie is voor iedereen al erg genoeg en je bent zeker emotioneel niet in staat in je eentje tegen deze bureaucratische moreelridders te vechten. Ik heb de grote pech gehad dat vaderlief met een (zei hij) advocaat is getrouwd die geen kinderen had maar ze wel wilde en beiden hebben geen mogelijkheid onbenut gelaten om met veel modder te gooien en zo de kinderen te krijgen. Dit is dank zij haar hulp niet gelukt ook de bijdrage die haar diensten kosten is haalbaar en vele vele malen goedkoper dan advocaat of mediator.
Gelukkig zijn mijn dochters nu 15 en 16. Ook de vader van mijn kinderen heeft via een OTS (onder toezicht stelling) rechtzzaken en valse aangiftes waaronder ontvoering en mishandeling geprobeerd mij uit de ouderlijke macht te laten zetten. Het begon 8 jaar geleden met een verhuizing onder dwang naar Nederland (in beslag nemen van paspoorten) bij de scheiding heeft hij zich na 20 jaar alles toegeeigend, Ik bleef achter met een peperduur huurhuis zonder inboedel geen winterkleding voor mij en de kinderen. Na advocaatkosten en een fake schuld van 40.000 F en afstand te hebben gedaan van 20 jaar pensioen en ons eigen huis dat onder tafel verkocht werd en de 16 bankrekeningen(door verblijf in het buitenland ook geen AOW)heb ik geprobeerd mijn leven op te pakken. Dit lukt heel goed de kinderen hebben rust.Nadat ik bijna failliet was, begonnen de rechtszaken over de voogdij. De kinderen wonen bij mij maar zijn door kinderbescherming/ Jeugdzorg gedwongen naar hun vader te gaan met de nodige problemen die dit allemaal meebrengt. Ik heb hulp gehad van iemand die tegen een geringe vergoeding de antwoorden op rapporten corrigeerde die de bureaucratische Jeugdzorg vol leugens produceerde. Onbegrijpelijk dat mijn dochters door de Jeugdzorg zo behandelt zijn. Zonder haar hulp had ik in mijn eentje nooit weerstand kunnen bieden tegen alle ongeschreven beschuldigingen die door vader, voogd en mijn advocaat (of werkte ze toch voor vader?) aan de rechtbank werden gestuurd. Zonder haar hulp had ik het in mijn eentje niet gered om weerstand te bieden tegen voogd nr 1 overspannen voogd nr 2 probeerde actief door beschuldiging van stiekem verhuizen de kinderen uit huis lees bij vader te plaaten en voogd nr 3 die meer ziek dan aanwezig was en totaal geen had feeling voor wat mijn kinderen hadden meegemaakt. Mocht ik mensen kunnen helpen haar naam en adres zijn bij mij bekend, stuur een mailtje en ik zal dit aan haar doorsturen. De situatie is voor iedereen al erg genoeg en je bent zeker emotioneel niet in staat in je eentje tegen deze bureaucratische moreelridders te vechten. Ik heb de grote pech gehad dat vaderlief met een (zei hij) advocaat is getrouwd die geen kinderen had maar ze wel wilde en beiden hebben geen mogelijkheid onbenut gelaten om met veel modder te gooien en zo de kinderen te krijgen. Dit is dank zij haar hulp niet gelukt ook de bijdrage die haar diensten kosten is haalbaar en vele vele malen goedkoper dan advocaat of mediator.
:: metalmoeder::zaterdag 27 september 2008 :: 10:56:53
nou ik wil je wel bijstaan ,en als het gaat aan nog meer vrouwen wille nzeggen plies help ons
nou ik wil je wel bijstaan ,en als het gaat aan nog meer vrouwen wille nzeggen plies help ons
:: wil :: vrijdag 23 mei 2008 :: 11:40:13permalink
De verhalen zijn allen zo in en in triest. Waar bundelen we onze krachten, zijn er mensen die bezig zijn iets te organiseren. Wie weet iets meer hierover? Mijn ervaring is niet veel anders dan de andere verhalen. Biologische vader, geen erkenning, geen gezag, wel sprake van family life. Voert rechtzaak na rechtzaak, wint tot nu toe alles, krijgt uitgebreide omgangsregeling, terwijl de kinderen dit niet willen. Hebben zelfs bij de kinderrechtswinkel een brief opgesteld. Hij is altijd in het voordeel, hij heeft meer geld en meer tijd. De rechter gelooft zijn verhaal, hij wil goede vader zijn en zijn rol goed kunnen invullen. Ik ben voor een deel mijn kinderen, mijn geld en mijn vrijheid kwijt. Ik wilde vluchten, weg, uit de buurt van deze zieke man. Hij heeft middels een kort geding een verhuisverbod geeist. Heeft hij gekregen, anno 2008!
De verhalen zijn allen zo in en in triest. Waar bundelen we onze krachten, zijn er mensen die bezig zijn iets te organiseren. Wie weet iets meer hierover? Mijn ervaring is niet veel anders dan de andere verhalen. Biologische vader, geen erkenning, geen gezag, wel sprake van family life. Voert rechtzaak na rechtzaak, wint tot nu toe alles, krijgt uitgebreide omgangsregeling, terwijl de kinderen dit niet willen. Hebben zelfs bij de kinderrechtswinkel een brief opgesteld. Hij is altijd in het voordeel, hij heeft meer geld en meer tijd. De rechter gelooft zijn verhaal, hij wil goede vader zijn en zijn rol goed kunnen invullen. Ik ben voor een deel mijn kinderen, mijn geld en mijn vrijheid kwijt. Ik wilde vluchten, weg, uit de buurt van deze zieke man. Hij heeft middels een kort geding een verhuisverbod geeist. Heeft hij gekregen, anno 2008!
:: Anaid::dinsdag 24 juni 2008 :: 22:26:54
Ik sta versteld..... ik heb 3 rechtszaken gehad, allen uitgekomen dat er voorlopig geen omgang mag zijn en dat de Rv.d.K. dient te onderzoeken of het verstandig is dat er omgang komt. Ik zit nu volop in het Raadsonderzoek en binnenkort komen ze thuis om mijn kindje te observeren en een spelletje te doen. Wij wonen nog in het huis waar te veel gebeurd is en binnenkort zal er dan ook een te koop bord in de tuin komen te staan want het is niet ons huis, ook niet met een nieuw lakje verf, andere spullen, tig sloten op de deuren en het tuinhek. Dus waar ik versteld van sta is dat er een verhuisverbod opgelegd kan worden. Begrijp ik hier goed uit dat ik mijn verhuisplannen ook niet aan de Raad moet prijsgeven? Sterkte! groetjes Anaid.
Ik sta versteld..... ik heb 3 rechtszaken gehad, allen uitgekomen dat er voorlopig geen omgang mag zijn en dat de Rv.d.K. dient te onderzoeken of het verstandig is dat er omgang komt. Ik zit nu volop in het Raadsonderzoek en binnenkort komen ze thuis om mijn kindje te observeren en een spelletje te doen. Wij wonen nog in het huis waar te veel gebeurd is en binnenkort zal er dan ook een te koop bord in de tuin komen te staan want het is niet ons huis, ook niet met een nieuw lakje verf, andere spullen, tig sloten op de deuren en het tuinhek. Dus waar ik versteld van sta is dat er een verhuisverbod opgelegd kan worden. Begrijp ik hier goed uit dat ik mijn verhuisplannen ook niet aan de Raad moet prijsgeven? Sterkte! groetjes Anaid.
:: Noway::woensdag 10 september 2008 :: 22:55:41
Beste Wil, Middels een kort geding een verhuisverbod geeist en gekregen? Er is toch geen sprake van gezamenlijk gezag? * Wanneer er gezamenlijke gezag is, is er altijd toestemming nodig van de niet- verzorgende ouder. Dat iets waarop deze zich kan beroepen indien deze er niet mee eens is (er zijn van die mensen). * In geval van eenhoofdig gezag, mag je gewoon zonder toestemming verhuizen (zelfs emigreren). Alleen heb je de consultatie- en informatieplicht t.o.v. de niet-verzorgende ouder. Is ter sprake gebracht in het Kort Geding dat er geen gezamenlijk gezag is? Is dit gevraagd in het Kort Geding? * omgangsregeling waarschijnlijk ingebracht door vader als argument: geografische afstand - reistijd - etc. etc. Doch feit blijft: er is geen gezamenlijk gezag, dus geen toestemming vereist. Ik (en vlgns mij velen) ben wel benieuwd waarop dit vonnis is gebaseerd. [BM: vanwege de persoonlijke aard van de rest van het bericht is dit gedeelte rechtsstreeks naar Wil gestuurd]
Beste Wil, Middels een kort geding een verhuisverbod geeist en gekregen? Er is toch geen sprake van gezamenlijk gezag? * Wanneer er gezamenlijke gezag is, is er altijd toestemming nodig van de niet- verzorgende ouder. Dat iets waarop deze zich kan beroepen indien deze er niet mee eens is (er zijn van die mensen). * In geval van eenhoofdig gezag, mag je gewoon zonder toestemming verhuizen (zelfs emigreren). Alleen heb je de consultatie- en informatieplicht t.o.v. de niet-verzorgende ouder. Is ter sprake gebracht in het Kort Geding dat er geen gezamenlijk gezag is? Is dit gevraagd in het Kort Geding? * omgangsregeling waarschijnlijk ingebracht door vader als argument: geografische afstand - reistijd - etc. etc. Doch feit blijft: er is geen gezamenlijk gezag, dus geen toestemming vereist. Ik (en vlgns mij velen) ben wel benieuwd waarop dit vonnis is gebaseerd. [BM: vanwege de persoonlijke aard van de rest van het bericht is dit gedeelte rechtsstreeks naar Wil gestuurd]
:: bedreigde ouders :: donderdag 22 mei 2008 :: 15:40:44permalink
Hallo, Wij zitten ook in zo'n situatie: de ex van mijn partner heeft het recht van de rechter gekregen dat hij informatie op mag vragen over onze minderjarige kinderen, maar de kinderen en wij worden bedreigd door de vader van de kinderen. We kijken in het belang van de kinderen, maar het rechtsysteem blijkbaar niet. Nu word er een onderzoek ingesteld door de raad en dan over een aantal maanden doet de rechter ook nog eens uitspraak omtrent een omgangsregeling tussen kinderen en vader. De vaderfiguur is nooit als een vader geweest: hij weet niet hoe de gang van zaken is in de opvoeding, laat staan een luier verschonen. De oudste (een kleuter) van ons zegt zelfs dat zijn vader - die hij, uit zichzelf geen papa, maar bij zijn voornaam noemt - hem heeft geslagen en dat hij zijn moeder ook heeft geslagen. Wat moeten we als ouders zijnde? Lieve groet,
Hallo, Wij zitten ook in zo'n situatie: de ex van mijn partner heeft het recht van de rechter gekregen dat hij informatie op mag vragen over onze minderjarige kinderen, maar de kinderen en wij worden bedreigd door de vader van de kinderen. We kijken in het belang van de kinderen, maar het rechtsysteem blijkbaar niet. Nu word er een onderzoek ingesteld door de raad en dan over een aantal maanden doet de rechter ook nog eens uitspraak omtrent een omgangsregeling tussen kinderen en vader. De vaderfiguur is nooit als een vader geweest: hij weet niet hoe de gang van zaken is in de opvoeding, laat staan een luier verschonen. De oudste (een kleuter) van ons zegt zelfs dat zijn vader - die hij, uit zichzelf geen papa, maar bij zijn voornaam noemt - hem heeft geslagen en dat hij zijn moeder ook heeft geslagen. Wat moeten we als ouders zijnde? Lieve groet,
:: allochtone moeder :: dinsdag 22 april 2008 :: 22:18:24permalink
Ik zou op elke tekst die hier staat kunnen reageren. Ongelofelijk, ik dacht dat dit alles alleen mij overkomt, omdat ik van buitenlandse afkomst ben en dat er discriminatie in Nederland is. Mijn ex verdenk ik van seksueel misbruik van onze dochter. Ik heb het niet kunnen bewijzen: was te laat bij de dokter, wachtlijsten etc. en vader ontkent alles. Hij maakt zich ook schuldig aan mishandeling, bedreiging en achtervolging (stalking) van mij. Zelfs tijdens omgang die er nu is, is papa is niet eens altijd thuis en laat anderen regelmatig voor onze dochter zorgen: zelfs voor die paar uur kan hij er voor haar niet zijn. Bjz doet niks. De rechter zegt dat er problemen zijn, maar houdt vast aan omgang. Er is nu dus omgang door de RvdK en Bjz en rechter - die instanties zijn er alleen voor de papa's en zeker niet voor de recht van een kind - doorgezet en mijn kind word nu ook nog geestelijk mishandeld. Na een jaar intimidatie (ivm omgang) heeft hij me inmiddels weer bedreigd en heb ik weer aangifte moeten doen. Het is nu al de tweede keer dat mijn ex mijn dochter dreigt af te pakken: er ligt al een verzoek bij rechtbank om mijn dochter bij hem te laten wonen en hij dreigde (zelfs tijdens de rechtszitting) dat hij straks ook mijn ouderlijke macht gaat afpakken. Hij speelt met ons als een kat met muis en iedereen helpt hem ook nog. Ik kan niet eens bewijzen, dat ik constant gekleineerd en gek door hem gemaakt wordt, maar ik denk dat mijn dochter echt al is beschadigd door papa. Zij is nog heel jong en maar zegt duidelijk dat zij niet naar hem wil gaan. Ik moet haar dan ook nog motiveren en overtuigen dat zij moet gaan, anders ben ik bang om haar te verliezen. Mijn ex kan ik niet vertrouwen, het gaat hem alleen om machtsspel en hij gebruikt niet alleen haar, maar ook zijn andere kinderen van zijn eerste ex vrouw. Die kinderen moeten al vanaf hun 6e jaar werken van hem (zelfs voor volwassenen zwaar werk) en hebben nooit tijd voor eigen hobby of sport. En nu heeft hij al een derde slachtoffer die hij straks daarvoor ook nog kan misbruiken. Er moet iets in de wetgeving veranderd worden, want bijvoorbeeld mijn ex gebruikt zijn rechten als papa niet: hij misbruikt zijn rechten.
Ik zou op elke tekst die hier staat kunnen reageren. Ongelofelijk, ik dacht dat dit alles alleen mij overkomt, omdat ik van buitenlandse afkomst ben en dat er discriminatie in Nederland is. Mijn ex verdenk ik van seksueel misbruik van onze dochter. Ik heb het niet kunnen bewijzen: was te laat bij de dokter, wachtlijsten etc. en vader ontkent alles. Hij maakt zich ook schuldig aan mishandeling, bedreiging en achtervolging (stalking) van mij. Zelfs tijdens omgang die er nu is, is papa is niet eens altijd thuis en laat anderen regelmatig voor onze dochter zorgen: zelfs voor die paar uur kan hij er voor haar niet zijn. Bjz doet niks. De rechter zegt dat er problemen zijn, maar houdt vast aan omgang. Er is nu dus omgang door de RvdK en Bjz en rechter - die instanties zijn er alleen voor de papa's en zeker niet voor de recht van een kind - doorgezet en mijn kind word nu ook nog geestelijk mishandeld. Na een jaar intimidatie (ivm omgang) heeft hij me inmiddels weer bedreigd en heb ik weer aangifte moeten doen. Het is nu al de tweede keer dat mijn ex mijn dochter dreigt af te pakken: er ligt al een verzoek bij rechtbank om mijn dochter bij hem te laten wonen en hij dreigde (zelfs tijdens de rechtszitting) dat hij straks ook mijn ouderlijke macht gaat afpakken. Hij speelt met ons als een kat met muis en iedereen helpt hem ook nog. Ik kan niet eens bewijzen, dat ik constant gekleineerd en gek door hem gemaakt wordt, maar ik denk dat mijn dochter echt al is beschadigd door papa. Zij is nog heel jong en maar zegt duidelijk dat zij niet naar hem wil gaan. Ik moet haar dan ook nog motiveren en overtuigen dat zij moet gaan, anders ben ik bang om haar te verliezen. Mijn ex kan ik niet vertrouwen, het gaat hem alleen om machtsspel en hij gebruikt niet alleen haar, maar ook zijn andere kinderen van zijn eerste ex vrouw. Die kinderen moeten al vanaf hun 6e jaar werken van hem (zelfs voor volwassenen zwaar werk) en hebben nooit tijd voor eigen hobby of sport. En nu heeft hij al een derde slachtoffer die hij straks daarvoor ook nog kan misbruiken. Er moet iets in de wetgeving veranderd worden, want bijvoorbeeld mijn ex gebruikt zijn rechten als papa niet: hij misbruikt zijn rechten.
:: bange mama :: dinsdag 22 april 2008 :: 20:24:37permalink
Vandaag de beschikking van mijn hoger beroep binnengekregen, en wat een teleurstelling. Mijn ex en zijn familie hebben zich aan zowat alles schuldig gemaakt. Er liggen aangiftes, er zijn al boetes uitgedeeld en nog blijft de rechtbank 'hoop' hebben. De Raad voor de Kinderbescherming wil er niets meer mee te maken hebben, Bureau Jeugdzorg niet, maar de rechtbank blijft 'hoop' houden. Om moedeloos van te worden. Ik had het eenhoofdig ouderlijk gezag gevraagd en geen omgang of onder begeleiding. Eenhoofdig gezag is afgewezen ondanks het advies van de Raad. De omgang ligt wel stil, maar met een hoop ogen en haken. Nu is het maar weer afwachten wat ons boven het hoofd hangt: een lekker rechtssysteem hebben wij.
Vandaag de beschikking van mijn hoger beroep binnengekregen, en wat een teleurstelling. Mijn ex en zijn familie hebben zich aan zowat alles schuldig gemaakt. Er liggen aangiftes, er zijn al boetes uitgedeeld en nog blijft de rechtbank 'hoop' hebben. De Raad voor de Kinderbescherming wil er niets meer mee te maken hebben, Bureau Jeugdzorg niet, maar de rechtbank blijft 'hoop' houden. Om moedeloos van te worden. Ik had het eenhoofdig ouderlijk gezag gevraagd en geen omgang of onder begeleiding. Eenhoofdig gezag is afgewezen ondanks het advies van de Raad. De omgang ligt wel stil, maar met een hoop ogen en haken. Nu is het maar weer afwachten wat ons boven het hoofd hangt: een lekker rechtssysteem hebben wij.
:: actievoerder :: zondag 16 maart 2008 :: 13:46:11permalink
Mijn verhaal is niet minder droevig dan de ontelbare verhalen van wanhopige moeders,o.a op jullie site beschreven. Al meer dan een jaar zit ik in een rechtszaak verstrengeld waar geen einde aan lijkt te komen. Eerst huilde ik voor mijn kindje, nadat ik via een lange omweg op jullie site terecht kwam werd ik overmand door zo'n intense triestheid en ik heb gehuild voor alle kinderen en moeders die in onderworpen worden aan deze mensonterende vorm van terreur. Nu huil ik niet meer, maar zet dit intense verdriet om in liefde, en deze liefde geeft mij de kracht door te vechten. Ik zou de lezer van dit bericht willen vragen contact met mij op te nemen, want ik sta te springen om kei-harde actie te ondernemen tegen dit onrecht want stoppen zal ik nooit!
Mijn verhaal is niet minder droevig dan de ontelbare verhalen van wanhopige moeders,o.a op jullie site beschreven. Al meer dan een jaar zit ik in een rechtszaak verstrengeld waar geen einde aan lijkt te komen. Eerst huilde ik voor mijn kindje, nadat ik via een lange omweg op jullie site terecht kwam werd ik overmand door zo'n intense triestheid en ik heb gehuild voor alle kinderen en moeders die in onderworpen worden aan deze mensonterende vorm van terreur. Nu huil ik niet meer, maar zet dit intense verdriet om in liefde, en deze liefde geeft mij de kracht door te vechten. Ik zou de lezer van dit bericht willen vragen contact met mij op te nemen, want ik sta te springen om kei-harde actie te ondernemen tegen dit onrecht want stoppen zal ik nooit!
:: emmy::dinsdag 5 augustus 2008 :: 16:59:36
Ik wil ook zo graag vechten i.p.v. steeds moedelozer te worden van wat mij en mijn kinderen wordt aangedaan, maar met mij heel veel andere moeders! Kunnen jullie als webmoeder ons niet bij elkaar brengen of met elkaar contact laten hebben zodat we sterker komen te staan. Ik heb zelf al pogingen ondernomen om via de pers en tv dit onder de aandacht te brengen maar tot nog toe reageert niemand. Mijn ex valt ons nu al 10 jaar lastig, ik zit al 5 jaar in rechtszaken en hij komt overal mee weg, maar naar mijn kinderen wordt niet geluisterd! Ik wil zo graag iets doen, alleen op die manier kan ik het afsluiten.
Ik wil ook zo graag vechten i.p.v. steeds moedelozer te worden van wat mij en mijn kinderen wordt aangedaan, maar met mij heel veel andere moeders! Kunnen jullie als webmoeder ons niet bij elkaar brengen of met elkaar contact laten hebben zodat we sterker komen te staan. Ik heb zelf al pogingen ondernomen om via de pers en tv dit onder de aandacht te brengen maar tot nog toe reageert niemand. Mijn ex valt ons nu al 10 jaar lastig, ik zit al 5 jaar in rechtszaken en hij komt overal mee weg, maar naar mijn kinderen wordt niet geluisterd! Ik wil zo graag iets doen, alleen op die manier kan ik het afsluiten.
:: Bange moeder::woensdag 13 augustus 2008 :: 20:25:13
Ik heb al eerder geschreven dat we onze krachten moeten bundelen en wel zodanig dat er een flinke aangifte weg kan tegen de Staat der Nederlanden. Met zo'n VN onderzoek moeten we toch iets kunnen doen aan deze moederonterende en mensonteerende praktijken?
Ik heb al eerder geschreven dat we onze krachten moeten bundelen en wel zodanig dat er een flinke aangifte weg kan tegen de Staat der Nederlanden. Met zo'n VN onderzoek moeten we toch iets kunnen doen aan deze moederonterende en mensonteerende praktijken?
:: Mariska :: vrijdag 22 februari 2008 :: 10:42:20permalink
Ook ik ben op dit moment radeloos en heb veel ongeloof wat het Nederlandse rechtssysteem betreft. Mijn ex zit op dit moment al in detentie vanwege sexueel misbruik van 2 minderjarige meisjes. In het begin na onze scheiding - hij zat toen nog niet in detentie - heb ik omgang wel toegestaan met onze dochter (nu 6 jaar), maar wel onder toezicht. Eerst hield ik zelf toezicht, maar dit verliep niet goed omdat hij niet van mij kon afblijven. Later was er omgang bij een vriendin van mij thuis, dit verliep ook niet goed en toen, omdat ik dacht dat ik omgang verplicht was, heb ik toegestaan dat hij omgang met mijn dochter mocht hebben onder toezicht van zijn moeder! Stom achteraf: het bleek ook dat zij mijn vertrouwen heeft beschaamd. Ondertussen kwamen er steeds meer signalen van mijn dochter dat mijn ex haar misbruikt heeft toen ze ongeveer 3 jaar oud was. Ik ben bij de GGZ geweest, ACCARE, buro jeugdzorg, melding kindermishandeling, uiteindelijk bij de zedenpolitie. Men vind alle signalen verdacht en hoogstwaarschijnlijk is er iets gebeurd, maar ze kunnen niets doen omdat ze te jong is geweest. Ik heb ook een SMSje gehad van mijn ex - na één van de rechtzaken, waarin ik had aangegeven dat onze dochter zou worden onderzocht - waarin hij vertelde dat onze dochter had aangegeven aan hem dat ze misbruikt was, maar dit zou niet door hem zelf zijn. Ik vond dit zo schokkend dat ik alle medewerking aan omgang heb geweigerd en in eerste instantie stond de rechter en kinderbescherming achter mij. Nu zijn we een half jaar verder en men vindt ineens dat er wel weer omgang moet plaats vinden. Omdat dat beter zou zijn voor mijn dochter, maar op basis van welke gronden wordt mij niet duidelijk. Het gaat juist harstikke goed met onze dochter: ze is rustig en heeft geen nachtmerries meer, ze is veel vrijer en opener geworden en ze lijkt vrede te hebben met de situatie. Bovendien gaat het super op school. Dit alles sinds er geen omgang meer is. Hij belt onze dochter 1x in de week. Alles is zo hoog opgelopen dat ik inmiddels dwangsommen opgelegd heb gekregen en het vreemde vind ik dat ze eigenlijk mijn dochter te kort doen, want door die dwangsommen kan ik maandelijks niet rondkomen. Ik krijg immers ook geen kinderallimentatie omdat hij nog in detentie zit. Ook gaat de rechter totaal eraan voorbij dat alles erop wijst dat er misbruik heeft plaats gevonden. Een voorstel van mij om omgang te laten plaatsvinden in het omgangshuis (om toch mijn goede wil te tonen) heeft hij ook van tafel geveegd. Er kan gewoon omgang plaats vinden omdat hij in een half open kamp zit. Ik wil gewoon veiligheid voor mijn kind, maar zijn rechten wegen het zwaarst. Tot nu toe heb ik omgang geweigerd en de dwangsommen betaald, waardoor ik nu het idee heb hem allimentatie te betalen. Ik heb inmiddels, na een aantal jaren, zelf een nieuwe relatie en wil dolgraag verder met mijn leven, maar dit alles word gedwarsboomd door alle rechtszaken en spanningen. Bij alle instanties waar ik ben geweest loop ik tegen de muur: ze vinden het allemaal heel erg maar kunnen niets doen; buro jeugdzorg; maatschappelijk werk; GGZ etc. Dan denk ik er zijn toch nog meer moeders in mijn situatie? Hoe doen die dat dan? Ik ben nu echt radeloos, weet het niet meer! Al met al wordt ik voor slechterik uitgemaakt en zou ik geen respect hebben voor de rechtsorde. Er is binnenkort nog een hoger beroep, daar heb ik mijn hoop op gevestigd. Als het maximale van de dwangsommen is bereikt en mijn ex toch weer een rechtzaak gaat aanspannen, dan kan ik in gijzeling worden genomen. Alsof dat in het voordeel van mijn dochter is? Ik laat alles maar op mij af komen. Ik ben moeder maar heb geen recht van spreken meer, als het om de veiligheid van mijn dochter gaat. P.S. ik heb de rechtszaak over de ouderlijke macht ook verloren. Je wordt toch misselijk bij de gedachte dat als er mij iets zou overkomen, dat zij dat aan hem word toegewezen? Los van het feit dat incest met mijn dochter niet kan worden hard gemaakt omdat ze te jong was, geeft hij zelf toe dat ze wel misbruikt is! Bovendien is hij zelf veroordeeld voor misbruik van jonge meisjes!
Ook ik ben op dit moment radeloos en heb veel ongeloof wat het Nederlandse rechtssysteem betreft. Mijn ex zit op dit moment al in detentie vanwege sexueel misbruik van 2 minderjarige meisjes. In het begin na onze scheiding - hij zat toen nog niet in detentie - heb ik omgang wel toegestaan met onze dochter (nu 6 jaar), maar wel onder toezicht. Eerst hield ik zelf toezicht, maar dit verliep niet goed omdat hij niet van mij kon afblijven. Later was er omgang bij een vriendin van mij thuis, dit verliep ook niet goed en toen, omdat ik dacht dat ik omgang verplicht was, heb ik toegestaan dat hij omgang met mijn dochter mocht hebben onder toezicht van zijn moeder! Stom achteraf: het bleek ook dat zij mijn vertrouwen heeft beschaamd. Ondertussen kwamen er steeds meer signalen van mijn dochter dat mijn ex haar misbruikt heeft toen ze ongeveer 3 jaar oud was. Ik ben bij de GGZ geweest, ACCARE, buro jeugdzorg, melding kindermishandeling, uiteindelijk bij de zedenpolitie. Men vind alle signalen verdacht en hoogstwaarschijnlijk is er iets gebeurd, maar ze kunnen niets doen omdat ze te jong is geweest. Ik heb ook een SMSje gehad van mijn ex - na één van de rechtzaken, waarin ik had aangegeven dat onze dochter zou worden onderzocht - waarin hij vertelde dat onze dochter had aangegeven aan hem dat ze misbruikt was, maar dit zou niet door hem zelf zijn. Ik vond dit zo schokkend dat ik alle medewerking aan omgang heb geweigerd en in eerste instantie stond de rechter en kinderbescherming achter mij. Nu zijn we een half jaar verder en men vindt ineens dat er wel weer omgang moet plaats vinden. Omdat dat beter zou zijn voor mijn dochter, maar op basis van welke gronden wordt mij niet duidelijk. Het gaat juist harstikke goed met onze dochter: ze is rustig en heeft geen nachtmerries meer, ze is veel vrijer en opener geworden en ze lijkt vrede te hebben met de situatie. Bovendien gaat het super op school. Dit alles sinds er geen omgang meer is. Hij belt onze dochter 1x in de week. Alles is zo hoog opgelopen dat ik inmiddels dwangsommen opgelegd heb gekregen en het vreemde vind ik dat ze eigenlijk mijn dochter te kort doen, want door die dwangsommen kan ik maandelijks niet rondkomen. Ik krijg immers ook geen kinderallimentatie omdat hij nog in detentie zit. Ook gaat de rechter totaal eraan voorbij dat alles erop wijst dat er misbruik heeft plaats gevonden. Een voorstel van mij om omgang te laten plaatsvinden in het omgangshuis (om toch mijn goede wil te tonen) heeft hij ook van tafel geveegd. Er kan gewoon omgang plaats vinden omdat hij in een half open kamp zit. Ik wil gewoon veiligheid voor mijn kind, maar zijn rechten wegen het zwaarst. Tot nu toe heb ik omgang geweigerd en de dwangsommen betaald, waardoor ik nu het idee heb hem allimentatie te betalen. Ik heb inmiddels, na een aantal jaren, zelf een nieuwe relatie en wil dolgraag verder met mijn leven, maar dit alles word gedwarsboomd door alle rechtszaken en spanningen. Bij alle instanties waar ik ben geweest loop ik tegen de muur: ze vinden het allemaal heel erg maar kunnen niets doen; buro jeugdzorg; maatschappelijk werk; GGZ etc. Dan denk ik er zijn toch nog meer moeders in mijn situatie? Hoe doen die dat dan? Ik ben nu echt radeloos, weet het niet meer! Al met al wordt ik voor slechterik uitgemaakt en zou ik geen respect hebben voor de rechtsorde. Er is binnenkort nog een hoger beroep, daar heb ik mijn hoop op gevestigd. Als het maximale van de dwangsommen is bereikt en mijn ex toch weer een rechtzaak gaat aanspannen, dan kan ik in gijzeling worden genomen. Alsof dat in het voordeel van mijn dochter is? Ik laat alles maar op mij af komen. Ik ben moeder maar heb geen recht van spreken meer, als het om de veiligheid van mijn dochter gaat. P.S. ik heb de rechtszaak over de ouderlijke macht ook verloren. Je wordt toch misselijk bij de gedachte dat als er mij iets zou overkomen, dat zij dat aan hem word toegewezen? Los van het feit dat incest met mijn dochter niet kan worden hard gemaakt omdat ze te jong was, geeft hij zelf toe dat ze wel misbruikt is! Bovendien is hij zelf veroordeeld voor misbruik van jonge meisjes!
:: Mariska::zondag 6 april 2008 :: 22:27:36
Even weer een berichtje van mij: het hoger beroep is geweest en ik ben gehoord!Ongelofelijk,deze rechters namen mij wel serieus. Er worden 3 observatiemomenten uitgevoerd onder toezicht van de kinderbescherming. Een rapport hiervan word naar de rechtbank gestuurd en wordt mee genomen bij de definitieve omgangsregeling in september.Ondertussen hoeft er geen omgang plaats te vinden en hoef ik geen dwangsommen meer te betalen.Had liever een groot onderzoek van de raad van de kinderbescherming gezien, maar beter iets dan niets.
Even weer een berichtje van mij: het hoger beroep is geweest en ik ben gehoord!Ongelofelijk,deze rechters namen mij wel serieus. Er worden 3 observatiemomenten uitgevoerd onder toezicht van de kinderbescherming. Een rapport hiervan word naar de rechtbank gestuurd en wordt mee genomen bij de definitieve omgangsregeling in september.Ondertussen hoeft er geen omgang plaats te vinden en hoef ik geen dwangsommen meer te betalen.Had liever een groot onderzoek van de raad van de kinderbescherming gezien, maar beter iets dan niets.
:: Nim::dinsdag 15 april 2008 :: 19:43:41
Wat erg allemaal. Zelf zit ik ook in een soortgelijke positie. Wij moeten nu starten met omgang in een omgangshuis. Ik heb een tweeling van over de twaalf en kind van onder de 12 die al 3 jaar hun vader niet hebben gezien. Ze willen ook echt niet hun vader zien. Vorig jaar heb ik alimentatie aan gevraagd, na 4 jaar scheiding. Ook gekregen,maar meneer is gelijk gestopt met werken en heeft geen draagkracht meer en is het op nihil gesteld. Hij loopt bij ggz vanwege een of andere geestesziekte en geeft zwaar gebruik van drugs en alcohol toe. Hij woont onder slechte omstandigheden (antiekraak). Wat door de raad toch een geschikte woonruimte voor kinderen wordt gevonden.
Wat erg allemaal. Zelf zit ik ook in een soortgelijke positie. Wij moeten nu starten met omgang in een omgangshuis. Ik heb een tweeling van over de twaalf en kind van onder de 12 die al 3 jaar hun vader niet hebben gezien. Ze willen ook echt niet hun vader zien. Vorig jaar heb ik alimentatie aan gevraagd, na 4 jaar scheiding. Ook gekregen,maar meneer is gelijk gestopt met werken en heeft geen draagkracht meer en is het op nihil gesteld. Hij loopt bij ggz vanwege een of andere geestesziekte en geeft zwaar gebruik van drugs en alcohol toe. Hij woont onder slechte omstandigheden (antiekraak). Wat door de raad toch een geschikte woonruimte voor kinderen wordt gevonden.
:: MiNiRo::woensdag 16 april 2008 :: 20:02:45
hallo, ik wilde even een reactie geven op de reactie van Joke op mijn berichten. Ik wilde aan haar vragen wat zij heeft gedaan met het verhaal van het omgangshuis. Heeft hij het project stopgezet? Of is ze ermee doorgegaan? En wat gaat er nu verder gebeuren met haar kinderen en de omgang? Ikzelf heb gister een vrijwilliger van het Begeleide omgangsregelingsproject thuis gehad voor een intake. Nog steeds ben ik gewoon niet rustiger geworden. De beste man heeft mij wel duidelijk gemaakt dat de wensen van de moeder gelden en dat de vader zich daar maar aan heeft te houden. Maar ik heb wel duidelijk aangegeven dat ik het eigenlijk geen gezonde situatie vind waarin ons kind zich straks begeeft. De hoop is namelijk dat de omgangsregeling weer zelfstandig voortegezet kan worden, maar een onderzoek van de RvK heeft nog niet eens uitgewezen of omgang met vader wel eens "bevordelijk is voor de ontwikkeling" van mijn kind. Daarom ben ik onzeker over de voortgang van deze zaken. Ik zal dus graag meer willen weten van mensen die ervaring hebben met het omgangshuis en begeleide omgangsregelingen. Alvast bedankt. Groetjes en liefs
hallo, ik wilde even een reactie geven op de reactie van Joke op mijn berichten. Ik wilde aan haar vragen wat zij heeft gedaan met het verhaal van het omgangshuis. Heeft hij het project stopgezet? Of is ze ermee doorgegaan? En wat gaat er nu verder gebeuren met haar kinderen en de omgang? Ikzelf heb gister een vrijwilliger van het Begeleide omgangsregelingsproject thuis gehad voor een intake. Nog steeds ben ik gewoon niet rustiger geworden. De beste man heeft mij wel duidelijk gemaakt dat de wensen van de moeder gelden en dat de vader zich daar maar aan heeft te houden. Maar ik heb wel duidelijk aangegeven dat ik het eigenlijk geen gezonde situatie vind waarin ons kind zich straks begeeft. De hoop is namelijk dat de omgangsregeling weer zelfstandig voortegezet kan worden, maar een onderzoek van de RvK heeft nog niet eens uitgewezen of omgang met vader wel eens "bevordelijk is voor de ontwikkeling" van mijn kind. Daarom ben ik onzeker over de voortgang van deze zaken. Ik zal dus graag meer willen weten van mensen die ervaring hebben met het omgangshuis en begeleide omgangsregelingen. Alvast bedankt. Groetjes en liefs
:: moeder in nood :: vrijdag 28 december 2007 :: 22:08:44permalink
Aan alle moeders in nood, Ik ben een moeder van twee dochters die zijn mishandeld door hun vader: mijn ervaringen staan op deze site als 'moeder in nood'. Wat ik jullie wil zeggen: ik heb 4 jaar doodsangsten in de rechtzaak doorstaan om een omgangsregeling tegen te gaan. Ik heb meer dan 8 verschillende instanties over de vloer gehad als hulpverlening die zeiden: "Geen omgang". Toch zei de rechter of kinderbescherming van wel. Ik heb me daaraan niet gehouden en de kinderbescherming een brief geschreven met het hele verhaal van wat de kinderen hebben meegemaakt en nog doormaken en als ze een omgang door wilden zetten dat ik ze persoonlijk zou aanklagen. Ik moest vandaag weer voor de 19e keer voor de rechter verschijnen en wat kreeg ik te horen? Er komt geen omgang, pas als de oudste die inmiddels 11 is zegt contact te willen hebben, eerder krijgt hij haar en haar zusje (7) niet te zien. Moeders, hou vol, werk niet mee aan de omgangsregeling. Ik heb van de kinderbescherming en van jeugdzorg te horen gekregen dat de moeder altijd het laatste woord heeft en niet zij! Ik heb er meer dan 4 jaar voor gevochten en ben door een hel gegaan met de kinderen in de rechtzaal, maar we hebben het gered. Ik hoop voor jullie dat jullie dat ook voor elkaar krijgen. Jullie mogen altijd om advies vragen of je verhaal bij me kwijt. Moeders vecht voor je kind!
Aan alle moeders in nood, Ik ben een moeder van twee dochters die zijn mishandeld door hun vader: mijn ervaringen staan op deze site als 'moeder in nood'. Wat ik jullie wil zeggen: ik heb 4 jaar doodsangsten in de rechtzaak doorstaan om een omgangsregeling tegen te gaan. Ik heb meer dan 8 verschillende instanties over de vloer gehad als hulpverlening die zeiden: "Geen omgang". Toch zei de rechter of kinderbescherming van wel. Ik heb me daaraan niet gehouden en de kinderbescherming een brief geschreven met het hele verhaal van wat de kinderen hebben meegemaakt en nog doormaken en als ze een omgang door wilden zetten dat ik ze persoonlijk zou aanklagen. Ik moest vandaag weer voor de 19e keer voor de rechter verschijnen en wat kreeg ik te horen? Er komt geen omgang, pas als de oudste die inmiddels 11 is zegt contact te willen hebben, eerder krijgt hij haar en haar zusje (7) niet te zien. Moeders, hou vol, werk niet mee aan de omgangsregeling. Ik heb van de kinderbescherming en van jeugdzorg te horen gekregen dat de moeder altijd het laatste woord heeft en niet zij! Ik heb er meer dan 4 jaar voor gevochten en ben door een hel gegaan met de kinderen in de rechtzaal, maar we hebben het gered. Ik hoop voor jullie dat jullie dat ook voor elkaar krijgen. Jullie mogen altijd om advies vragen of je verhaal bij me kwijt. Moeders vecht voor je kind!
:: Joke::maandag 18 februari 2008 :: 18:05:54
Ik lees net het verhaal van moeder in nood. Hoe kan het nou dat de ene moeder de omgangsstrijd wint en de andere uit de ouderlijkemacht ontzet wordt, of gegijzeld wordt of dwangsommen krijgt? Moeder in nood : wat is je geheim?
Ik lees net het verhaal van moeder in nood. Hoe kan het nou dat de ene moeder de omgangsstrijd wint en de andere uit de ouderlijkemacht ontzet wordt, of gegijzeld wordt of dwangsommen krijgt? Moeder in nood : wat is je geheim?
:: maureen::donderdag 21 februari 2008 :: 19:18:01
Hoi Bezorgde moeders... Mijn vriendin en ik zitten in het zelfde pakket als jullie. Mijn dochter loopt bij een traumapsycholoog en haar dochters bij jeugdzorg. En dat vanwege een biologische zaaddonor die nog nooit naar zijn kinderen heeft omgekeken. Drank, geestelijke en lichamelijke mishandeling het is allemaal aan de orde. Nu willen Carolien en ik een oproep aan jullie Bezorgde Moeders doen!! Wij willen met ons verhaal en met het verhaal van de kinderen naar de Telegraaf! Hoe meer verhalen we hebben, hoe sterker we staan. Dus meiden.. klim in je toetsenbord en mail ons. Mijn mailadres is maureen_duburck@msn.com,. Doen he!! Miscchien bereiken we dan iets.! groeten van Panische Moeders.
Hoi Bezorgde moeders... Mijn vriendin en ik zitten in het zelfde pakket als jullie. Mijn dochter loopt bij een traumapsycholoog en haar dochters bij jeugdzorg. En dat vanwege een biologische zaaddonor die nog nooit naar zijn kinderen heeft omgekeken. Drank, geestelijke en lichamelijke mishandeling het is allemaal aan de orde. Nu willen Carolien en ik een oproep aan jullie Bezorgde Moeders doen!! Wij willen met ons verhaal en met het verhaal van de kinderen naar de Telegraaf! Hoe meer verhalen we hebben, hoe sterker we staan. Dus meiden.. klim in je toetsenbord en mail ons. Mijn mailadres is maureen_duburck@msn.com,. Doen he!! Miscchien bereiken we dan iets.! groeten van Panische Moeders.
:: Indra::zaterdag 1 maart 2008 :: 21:47:39
Ik wil ook graag weten waaropm het jou wel gelukt is. Moet ik mijn dochter dan ook maar niet meer mee geven? Hoe heb je alles voor elkaar gekregen? Geef alsjeblieft een reactie. Je schrijft dat iedereen je om advies mag vragen, bij deze dus. Mijn dochter, van nu 9, wil haar vader ook niet zien. Hij heeft haar vroeger mishandeld. En nu is ze nog steeds doodsbenauwd voor hem. Ze krijgt buikpijn en diarree als ze naar hem toe moet. Ik wil opnieuw procederen en haar niet mmeer mee laten gaan topt na de nieuwe uitspraak. Maar kan ik het misschien beter aanpakken? Geef alsjeblieft advies.
Ik wil ook graag weten waaropm het jou wel gelukt is. Moet ik mijn dochter dan ook maar niet meer mee geven? Hoe heb je alles voor elkaar gekregen? Geef alsjeblieft een reactie. Je schrijft dat iedereen je om advies mag vragen, bij deze dus. Mijn dochter, van nu 9, wil haar vader ook niet zien. Hij heeft haar vroeger mishandeld. En nu is ze nog steeds doodsbenauwd voor hem. Ze krijgt buikpijn en diarree als ze naar hem toe moet. Ik wil opnieuw procederen en haar niet mmeer mee laten gaan topt na de nieuwe uitspraak. Maar kan ik het misschien beter aanpakken? Geef alsjeblieft advies.
:: moeder in nood::woensdag 5 maart 2008 :: 15:12:16
Ten eerste wil ik jullie alle adviezen geven die jullie nodig hebben. Ik snap ook niet waarom de meeste rechters zo dreigen met dwangsommen enz. Ik heb net als jullie meteen hulpinstanties ingeschakeld. Thuiszorg, ggz-jeugd,enz. De oudste was zwaar overspannen en had zelfmoordneigingen door de mishandeling (geestelijk en lichamelijk) door haar vader. Eerst moest ik ze meegeven, heb dat dus niet gedaan. Ze stonden te krijsen. Ik heb meteen contact opgenomen met mijn advocaat. Ze kwam onder Jeugdzorg en ggz-jeugd. Die adviseerden geen omgang, ook voor de jongste niet omdat dat stress gaf voor de oudste. Ondertussen vele rechtzaken gehad, heb steeds volgehouden dat mijn dochters dat niet aankonden en er geestelijk kapot aangingen en dat zij ook recht hebben op een onbezorgde jeugd en er vooral bij zeggen in de rechtzaak: Dat jij volgens de wet verantwoordelijk bent voor hun welzijn en dat jij als ouder ziet dat het niet gezond is voor je kind en alle negatieve gedrag, die het met zich meebrengt opnoemen. Ik heb dit drie jaar volgehouden, toen wou de rechter ze meegeven voor een omgang met kinderbescherming erbij, heb dit geweigerd en gezegd dat ze eerst maar eens de dossiers van de hulpverleners moeten lezen en met de kinderen praten wat zij van hun vader vonden. Ik kreeg opgelegd dat ze een onderzoek moesten hebben in verband met mishandeling ed. Daar kwam uit: Geen omgang met vader. Dus vond de rechter dat de jongste er wel heen kon, oudste niet! Heb de jongste niet meegegeven en gezegd dat dit niet ten goede kwam van de oudste dat ik niet van plan was haar weer met zelfmoordneigingen wou meemaken, dat de hulpverlening en ik net blij zijn dat ze weer een beetje zelfvertrouwen heeft. Conclusie: Raad van kinderbescherming gaat weer een onderzoek instellen. Heb er geen een over de vloer gehad, ze belden me op en zeiden dat ze alle dossiers hadden gelezen en eindelijk toch inzagen dat het onmogelijk was tot een omgang te komen. Bij de rechtbank kreeg ik te horen, dat mijn oudste dochter (inmiddels 11) nu mag beslissen of ze omgang wil of niet. Ik heb alleen een informatieplicht opgelegd gekregen dat ik hem twee keer per jaar schrijf over hun schoolresultaten enz moet berichten. Hij mag geen contact met ons zoeken. Ik snap dus niet dat jullie een dwangsom,e.d. krijgen. Eén advies: niet meegeven, maar, zoals in mijn geval bijvoorbeeld zeggen: 'Ik heb het geprobeerd. Ik kreeg haar de auto niet in, meteen hulpverlening bellen, zeggen kind is helemaal overstuur omdat ik haar naar vader zou brengen, advocaat bellen, situatie uitleggen dat je haar de auto niet in kreeg enz. Die stuurt dan een brief naar zijn advocaat en dan in de eerst volgende rechtzaak uitleggen met brief van de hulpverlening dat je onmogelijk je kind zover krijgt. Jullie mogen me altijd mailen of msn aanspreken voor wie duidelijke adviezen tips ofzo willen hebben mijn emailadres is bij deze site bekend. Moeders hou vol wil jullie graag helpen waar ik kan.
Ten eerste wil ik jullie alle adviezen geven die jullie nodig hebben. Ik snap ook niet waarom de meeste rechters zo dreigen met dwangsommen enz. Ik heb net als jullie meteen hulpinstanties ingeschakeld. Thuiszorg, ggz-jeugd,enz. De oudste was zwaar overspannen en had zelfmoordneigingen door de mishandeling (geestelijk en lichamelijk) door haar vader. Eerst moest ik ze meegeven, heb dat dus niet gedaan. Ze stonden te krijsen. Ik heb meteen contact opgenomen met mijn advocaat. Ze kwam onder Jeugdzorg en ggz-jeugd. Die adviseerden geen omgang, ook voor de jongste niet omdat dat stress gaf voor de oudste. Ondertussen vele rechtzaken gehad, heb steeds volgehouden dat mijn dochters dat niet aankonden en er geestelijk kapot aangingen en dat zij ook recht hebben op een onbezorgde jeugd en er vooral bij zeggen in de rechtzaak: Dat jij volgens de wet verantwoordelijk bent voor hun welzijn en dat jij als ouder ziet dat het niet gezond is voor je kind en alle negatieve gedrag, die het met zich meebrengt opnoemen. Ik heb dit drie jaar volgehouden, toen wou de rechter ze meegeven voor een omgang met kinderbescherming erbij, heb dit geweigerd en gezegd dat ze eerst maar eens de dossiers van de hulpverleners moeten lezen en met de kinderen praten wat zij van hun vader vonden. Ik kreeg opgelegd dat ze een onderzoek moesten hebben in verband met mishandeling ed. Daar kwam uit: Geen omgang met vader. Dus vond de rechter dat de jongste er wel heen kon, oudste niet! Heb de jongste niet meegegeven en gezegd dat dit niet ten goede kwam van de oudste dat ik niet van plan was haar weer met zelfmoordneigingen wou meemaken, dat de hulpverlening en ik net blij zijn dat ze weer een beetje zelfvertrouwen heeft. Conclusie: Raad van kinderbescherming gaat weer een onderzoek instellen. Heb er geen een over de vloer gehad, ze belden me op en zeiden dat ze alle dossiers hadden gelezen en eindelijk toch inzagen dat het onmogelijk was tot een omgang te komen. Bij de rechtbank kreeg ik te horen, dat mijn oudste dochter (inmiddels 11) nu mag beslissen of ze omgang wil of niet. Ik heb alleen een informatieplicht opgelegd gekregen dat ik hem twee keer per jaar schrijf over hun schoolresultaten enz moet berichten. Hij mag geen contact met ons zoeken. Ik snap dus niet dat jullie een dwangsom,e.d. krijgen. Eén advies: niet meegeven, maar, zoals in mijn geval bijvoorbeeld zeggen: 'Ik heb het geprobeerd. Ik kreeg haar de auto niet in, meteen hulpverlening bellen, zeggen kind is helemaal overstuur omdat ik haar naar vader zou brengen, advocaat bellen, situatie uitleggen dat je haar de auto niet in kreeg enz. Die stuurt dan een brief naar zijn advocaat en dan in de eerst volgende rechtzaak uitleggen met brief van de hulpverlening dat je onmogelijk je kind zover krijgt. Jullie mogen me altijd mailen of msn aanspreken voor wie duidelijke adviezen tips ofzo willen hebben mijn emailadres is bij deze site bekend. Moeders hou vol wil jullie graag helpen waar ik kan.
:: Indra::vrijdag 7 maart 2008 :: 20:48:58
Voor Moeder in nood, Ik ben superblij voor je dat het bij jou zo gegaan is, maar ik snap echt niet dat je de jeugdzorg en kinderbescherming achter je gekregen hebt. Voor mij zijn zij juist het probleem! Mijn ex kan mensen doen geloven dat citroenen zoet smaken. Dus niemand gelooft mijn dochter en mij dat haar vader agressief tegen haar is. Dat hij maar twee keer met haar gegooid heeft, omdat ik er niet snel genoeg bij was. Dat ik jarenlang getrouwd ben gebleven voor de veiligheid van mijn kind, want dan kwam er geen bezoekersregeling. Niemand gelooft ons. Volgens iedereen praat ik mijn kind waanideeën aan en ben ik een of ander labiel persoon die zeer zeker niet voor een kind moet zorgen. Door vrijwillig mee te werken met de Jeugdzorg heb ik een OTS kunnen afwentelen. Ik was bang dat ze dan uiteindelijk aan hem toegewezen zou worden. Maar ze verklaren me daar nog steeds voor gek! Dat mijn dochter het waanzinnig goed doet op school, op diverse clubs zit, veel vriendjes en vriendinnetjes heeft en een erg lief en sociaal meisje is maakt niet uit. Dat ik een eigen bedrijf heb in kinderactiviteiten en daar al jarenlang in werk maakt ook niet uit. Ik ben gek en laat me commanderen door mijn kind, maar beïnvloed haar wel zo dat zij haar vader niet meer wil zien. En de vader heeft toch echt recht op zijn vaderschap, wat een kind er ook van vindt! Ik ben echt superblij voor je maar ik moet het op een andere manier aanpakken want ik heb de instanties lijnrecht tegenover me staan. Ik ga weer procederen en heb een advocaat uitgekozen waarvan ik weet dat ze alles in het belang van het kind doet. Zij vecht bijvoorbeeld ook aan dat kinderen waarvan de vader de moeder vermoord heeft naar die vader op bezoek moeten! Kun je het je voorstellen? Je ziet je vader je moeder vermoorden en dan moet je gezellig bij hem op bezoek?! Het is toch niet voor te stellen. Ik heb wel besloten dat mijn dochter niet meer meegaat. Ik laat de advocaat een brief sturen. De veiligheid van mijn dochter gaat voor alles! Anders heeft het ook geen nut gehad dat ik zo lang getrouwd ben geweest voor haar veiligheid.
Voor Moeder in nood, Ik ben superblij voor je dat het bij jou zo gegaan is, maar ik snap echt niet dat je de jeugdzorg en kinderbescherming achter je gekregen hebt. Voor mij zijn zij juist het probleem! Mijn ex kan mensen doen geloven dat citroenen zoet smaken. Dus niemand gelooft mijn dochter en mij dat haar vader agressief tegen haar is. Dat hij maar twee keer met haar gegooid heeft, omdat ik er niet snel genoeg bij was. Dat ik jarenlang getrouwd ben gebleven voor de veiligheid van mijn kind, want dan kwam er geen bezoekersregeling. Niemand gelooft ons. Volgens iedereen praat ik mijn kind waanideeën aan en ben ik een of ander labiel persoon die zeer zeker niet voor een kind moet zorgen. Door vrijwillig mee te werken met de Jeugdzorg heb ik een OTS kunnen afwentelen. Ik was bang dat ze dan uiteindelijk aan hem toegewezen zou worden. Maar ze verklaren me daar nog steeds voor gek! Dat mijn dochter het waanzinnig goed doet op school, op diverse clubs zit, veel vriendjes en vriendinnetjes heeft en een erg lief en sociaal meisje is maakt niet uit. Dat ik een eigen bedrijf heb in kinderactiviteiten en daar al jarenlang in werk maakt ook niet uit. Ik ben gek en laat me commanderen door mijn kind, maar beïnvloed haar wel zo dat zij haar vader niet meer wil zien. En de vader heeft toch echt recht op zijn vaderschap, wat een kind er ook van vindt! Ik ben echt superblij voor je maar ik moet het op een andere manier aanpakken want ik heb de instanties lijnrecht tegenover me staan. Ik ga weer procederen en heb een advocaat uitgekozen waarvan ik weet dat ze alles in het belang van het kind doet. Zij vecht bijvoorbeeld ook aan dat kinderen waarvan de vader de moeder vermoord heeft naar die vader op bezoek moeten! Kun je het je voorstellen? Je ziet je vader je moeder vermoorden en dan moet je gezellig bij hem op bezoek?! Het is toch niet voor te stellen. Ik heb wel besloten dat mijn dochter niet meer meegaat. Ik laat de advocaat een brief sturen. De veiligheid van mijn dochter gaat voor alles! Anders heeft het ook geen nut gehad dat ik zo lang getrouwd ben geweest voor haar veiligheid.
:: moeder in nood::dinsdag 12 augustus 2008 :: 21:26:57
Hoi E., Ik heb je bericht gelezen. Mij werd in die tijd ook gezegd dat er tussentijds omgang moest plaatsvinden. Ik had diverse hulpverleningen achter me staan dat dit onmogelijk was en ongeacht dat de rechter zei dat hij ze mocht zien heb ik niet toegegeven. Ik heb na die rechtzaak mijn advocaat een brief naar de zijne laten sturen dat er thuis zoveel stress was, nachtmerries dat ik eerst het onderzoek wou afwachten. Ik heb hier nooit problemen mee gehad, ondanks dat zijn advocaat verzocht de omgang door te laten gaan. Ik heb dit jaren kunnen volhouden zonder dat hij omgang had en heb nu eindelijk sinds we te horen kregen dat de kinderen geen omgang hadden met hem, rust in het gezin. De kinderen zijn nu eindelijk hunzelf, hebben nog wel last van weinig zelfvertrouwen en angsten voor onbekende dingen, maar het gaat elke dag beter. Ik hoop voor jou dat het je lukt je gezin te beschermen, wil je alle advies geven. Ik heb jaren gevochten tegen omgang maar na al die tijd kwam de rechtbank en kinderbescherming achter zijn ware aard. moeder in nood
Hoi E., Ik heb je bericht gelezen. Mij werd in die tijd ook gezegd dat er tussentijds omgang moest plaatsvinden. Ik had diverse hulpverleningen achter me staan dat dit onmogelijk was en ongeacht dat de rechter zei dat hij ze mocht zien heb ik niet toegegeven. Ik heb na die rechtzaak mijn advocaat een brief naar de zijne laten sturen dat er thuis zoveel stress was, nachtmerries dat ik eerst het onderzoek wou afwachten. Ik heb hier nooit problemen mee gehad, ondanks dat zijn advocaat verzocht de omgang door te laten gaan. Ik heb dit jaren kunnen volhouden zonder dat hij omgang had en heb nu eindelijk sinds we te horen kregen dat de kinderen geen omgang hadden met hem, rust in het gezin. De kinderen zijn nu eindelijk hunzelf, hebben nog wel last van weinig zelfvertrouwen en angsten voor onbekende dingen, maar het gaat elke dag beter. Ik hoop voor jou dat het je lukt je gezin te beschermen, wil je alle advies geven. Ik heb jaren gevochten tegen omgang maar na al die tijd kwam de rechtbank en kinderbescherming achter zijn ware aard. moeder in nood
:: lady::woensdag 10 december 2008 :: 10:32:23
Goedendag, wat fijn om te horen dat een moeder EINDELIJK gehoord wordt... Ik tob ook zo met mijn dochtertje 5 jaar. De kinderbescherming is langs geweest, alles gaat goed met mijn kindje. Pffff.Ik weet het af en toe niet meer. Maar ik kan zeggen dat mijn dochtertje terecht geen contact meer wil met haar vader. En ik dat zeker niet toelaat. De details laat ik achterwege. Ik wil alle moeders sterkte wensen en voor hun doorzettingsvermogen.
Goedendag, wat fijn om te horen dat een moeder EINDELIJK gehoord wordt... Ik tob ook zo met mijn dochtertje 5 jaar. De kinderbescherming is langs geweest, alles gaat goed met mijn kindje. Pffff.Ik weet het af en toe niet meer. Maar ik kan zeggen dat mijn dochtertje terecht geen contact meer wil met haar vader. En ik dat zeker niet toelaat. De details laat ik achterwege. Ik wil alle moeders sterkte wensen en voor hun doorzettingsvermogen.
:: lizzy::donderdag 14 januari 2010 :: 20:27:01
hallo ik heb een dochtertje van net 1 jaar ik ben 2 jaar met haar vader samengeweest en nu is het over. Hij wil nu om het weekend zijn dochter zien en dreigt met een rechtzaak. van mij mag hij zijn dochter blijven zien maar alleen in bijzijn van mij, omdat ik vind dat hij niet alleen voor haar kan zorgen als zij bij hem is om verschillende redenen. Hij heeft vast gezeten voor drugsdealen, hij drinkt vaak en veel en gebruikt ook drugs, gaat met de verkeerde mensen om, heeft bij een psyghiater gelopen en moet medicijnen slikken voor zijn adhd van 200,- voor concentratie en al die dingen meer. Daarbij zijn zijn ouders ook niet helemaal zuiver bij de eerste ontmoeting vond ik ze al raar en had ik mijn twijfels, later heb ik van horen zeggen dat zijn vader zedendelicten op zijn naam heeft staan een straatverboden. Wel ben ik zo stom geweest om hem het kind te laten erkennen en we hebben allebei ouderlijke macht. Maar ik was toen jong en we waren 2 maanden bij elkaar, en wist toen dus nog niet wat ik nu allemaal weet. Hoe kan ik er voor zorgen dat hij beslist geen omgangregeling krijgt van de rechter? ik sta doodsangsten uit als hij het wel zou krijgen.
hallo ik heb een dochtertje van net 1 jaar ik ben 2 jaar met haar vader samengeweest en nu is het over. Hij wil nu om het weekend zijn dochter zien en dreigt met een rechtzaak. van mij mag hij zijn dochter blijven zien maar alleen in bijzijn van mij, omdat ik vind dat hij niet alleen voor haar kan zorgen als zij bij hem is om verschillende redenen. Hij heeft vast gezeten voor drugsdealen, hij drinkt vaak en veel en gebruikt ook drugs, gaat met de verkeerde mensen om, heeft bij een psyghiater gelopen en moet medicijnen slikken voor zijn adhd van 200,- voor concentratie en al die dingen meer. Daarbij zijn zijn ouders ook niet helemaal zuiver bij de eerste ontmoeting vond ik ze al raar en had ik mijn twijfels, later heb ik van horen zeggen dat zijn vader zedendelicten op zijn naam heeft staan een straatverboden. Wel ben ik zo stom geweest om hem het kind te laten erkennen en we hebben allebei ouderlijke macht. Maar ik was toen jong en we waren 2 maanden bij elkaar, en wist toen dus nog niet wat ik nu allemaal weet. Hoe kan ik er voor zorgen dat hij beslist geen omgangregeling krijgt van de rechter? ik sta doodsangsten uit als hij het wel zou krijgen.
:: BJ::zaterdag 27 maart 2010 :: 15:52:47
hallo ik ben een alleen staande moeder 2 jaar lang staat ik d8 en n8 voor me kleine klaar en nou ineens moet me ex zonodig een advocaat inschakelen om ook het gezag te kunnen krijgen??????? wat gaat dit allemaal voor mij betekenen 2 jaar stil en nou ineens rechtzaak!!!!!!!!!!!!!!!! ik voel me rot zo deprie, hij krijgt alles dat hij zou willen dat is dat hij altijd al wilde:'( wie kent dit gevoel, wie zit of heeft deze situatie gekent pleace zeg me hoeveel rechten ik heb als moeder er is geen erkenning en ook geen samenlevings overeen komst is er iemand dioe veel weet over de rechten en wat het alemaal gaat betekenen is het echt zo dat een man alles kan eissen en krijgen?????? pleace laat het me weten ben helemaal over me touren zo bang dat ik alles uit handen verlies wat die jood me helemaal heeft gezegt pleace help me ontroostbare meoder BJ
hallo ik ben een alleen staande moeder 2 jaar lang staat ik d8 en n8 voor me kleine klaar en nou ineens moet me ex zonodig een advocaat inschakelen om ook het gezag te kunnen krijgen??????? wat gaat dit allemaal voor mij betekenen 2 jaar stil en nou ineens rechtzaak!!!!!!!!!!!!!!!! ik voel me rot zo deprie, hij krijgt alles dat hij zou willen dat is dat hij altijd al wilde:'( wie kent dit gevoel, wie zit of heeft deze situatie gekent pleace zeg me hoeveel rechten ik heb als moeder er is geen erkenning en ook geen samenlevings overeen komst is er iemand dioe veel weet over de rechten en wat het alemaal gaat betekenen is het echt zo dat een man alles kan eissen en krijgen?????? pleace laat het me weten ben helemaal over me touren zo bang dat ik alles uit handen verlies wat die jood me helemaal heeft gezegt pleace help me ontroostbare meoder BJ
:: BJ::zaterdag 27 maart 2010 :: 15:55:35
hallo ik ben een alleen staande moeder 2 jaar lang staat ik d8 en n8 voor me kleine klaar en nou ineens moet me ex zonodig een advocaat inschakelen om ook het gezag te kunnen krijgen??????? wat gaat dit allemaal voor mij betekenen 2 jaar stil en nou ineens rechtzaak!!!!!!!!!!!!!!!! ik voel me rot zo deprie, hij krijgt alles dat hij zou willen dat is dat hij altijd al wilde:'( wie kent dit gevoel, wie zit of heeft deze situatie gekent pleace zeg me hoeveel rechten ik heb als moeder er is geen erkenning en ook geen samenlevings overeen komst is er iemand dioe veel weet over de rechten en wat het alemaal gaat betekenen is het echt zo dat een man alles kan eissen en krijgen?????? pleace laat het me weten ben helemaal over me touren zo bang dat ik alles uit handen verlies wat die jood me helemaal heeft gezegt pleace help me ontroostbare meoder BJ
hallo ik ben een alleen staande moeder 2 jaar lang staat ik d8 en n8 voor me kleine klaar en nou ineens moet me ex zonodig een advocaat inschakelen om ook het gezag te kunnen krijgen??????? wat gaat dit allemaal voor mij betekenen 2 jaar stil en nou ineens rechtzaak!!!!!!!!!!!!!!!! ik voel me rot zo deprie, hij krijgt alles dat hij zou willen dat is dat hij altijd al wilde:'( wie kent dit gevoel, wie zit of heeft deze situatie gekent pleace zeg me hoeveel rechten ik heb als moeder er is geen erkenning en ook geen samenlevings overeen komst is er iemand dioe veel weet over de rechten en wat het alemaal gaat betekenen is het echt zo dat een man alles kan eissen en krijgen?????? pleace laat het me weten ben helemaal over me touren zo bang dat ik alles uit handen verlies wat die jood me helemaal heeft gezegt pleace help me ontroostbare meoder BJ
:: help mij::dinsdag 27 april 2010 :: 12:01:05
Ik heb er geen woorden over van wat ik hier allemaal lees! Helaas heb ik ook een vreselijke ex gehad. We hebben 1 jaar in het buitenland gewoond. Mijn ouders waren tegen deze relatie maar ik liet alles voor hem achter. Ik heb 1,5 jaar geen contact gehad met mijn familie. Tijdens de 1,5 jaar is er zoveel gebeurd. Ik ben vreselijk mishandeld en bedreigd door mijn ex tijdens de zwangerschap. Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was wilde ik het zo graag houden maar ik wist dat het beter was als ik haar liet weghalen. Ook had ik mijn ex verteld dat ik zwanger was en hij vond dat ik moest laten weghalen. Ik ben navraag gaan doen hoeveel ik kwijt zou zijn voor een abortus. Ik wilde het geld gaan pinnen bleek dat meneer mijn bankrekening had geplunderd en dat ik flink rood stond. Toen kwam mijn 1e echo, ze vertelde mij dat het een meisje was. Het was zo een speciaal moment, helaas moest ik die delen met mijn ex schoonmoeder omdat ik niet alleen naar binnen mocht. Zijn ouders beslisten alles over mij. Ik mocht helemaal niks zeggen wat ik ervan vond want anders vloog ik diezelfde dag weer door de huiskamer. Het enige wat ik wilde was gewoon weg vandaar, vluchten met mijn kind. Maar waar moest ik naar toe? Ik werd continue in de gaten gehouden. In 2007 ben ik bevallen van een meisje. Ik heb als moeder zijnde de eed afgelegd dat ik haar zal beschermen tot waar ik maar kan. Ik heb diezelfde dag mijn ouders gebeld en verteld dat ik was bevallen. Opa en oma waren in wolken! 3 dagen daarna waren zij mij komen opzoeken. Pas toen begon alle heisa. Mijn schoonfamilie wist dat mijn ouders kwamen. Er werd gewoon in mijn hoofd gestampt dat ik mijn mond moest houden over alles wat er was voorgevallen en dat mijn ex wel zou veranderen nu de kleine er was. Mijn ouders mochten ook niet op bezoek komen als ik alleen thuis was. Mijn ouder wisten dat er iets niet pluis was en ik kreeg van mijn vader een mobiel om in contact te blijven. Mijn ex wist dat ik een telefoon had gekregen en controleerde dagelijks mijn beltegoed en wie ik allemaal had gebeld. Mijn vader belde mij op wanneer ik kon praten en huilend vertelde ik mijn moeder wat er allemaal gebeurd was en hoe ongelukkig ik was. Maar ik had het allemaal zelf gezocht omdat ik voor hem had gekozen. Ik maakte met mijn ouders een plan om te vluchten. Ze kenden een vrouw waar ik kon verblijven en mijn vader zou alles financieren vanuit NL om ons terug te krijgen. Mijn schoonouders kwamen erachter kregen ruzie met mijn ouders en ik mocht ze niet meer zien, heb niet eens afscheid kunnen nemen van ze toen ze weer naar NL gingen. Mijn paspoort was inmiddels al ingenomen omdat ze bang waren dat ik zou vluchten met mijn meiske. Mijn enige kans dat ik weg zou kunnen gaan was weg. Later op de avond werd mijn ex op de hoogte gesteld door zijn ouders wat ik wilde doen, Je kan het al raden, ik vloog weer voor de hoeveelste keer door de huiskamer in bijzijn van zijn ouder sloeg hij mij in elkaar, gooide hij mij op de grond en heeft mij zodanig geschopt dat ik er nog steeds last van heb. Dat er tranen over mijn wangen stroomden kon niemand iets schelen, het enige wat zijn schoonouders te melden hadden is dat ik het allemaal verdiend had. Ik was genieperig bezig geweest en dit was mijn straf. Maar god had mijn gebeden gehoord want de volgende dag kwamen zijn ouders en die vertelden dat ik terug naar NL mocht, ZONDER MIJN KIND!!! Geen haar op mijn hoofd die daar aan dacht! Ik weigerde. Niet eens 2 dagen daarna kreeg ik toestemming om haar mee te nemen. Moet je nagaan, IK, moeder van mijn eigen kind, moet toestemming van iemand anders hebben om te vertrekken naar NL. Absurd. Ik werd gedwongen voor de erkenning want anders gold het aanbod niet meer. Ik had getekend voor de erkenning maar niet voor het gezag. Maar dat hadden zij niet in de gaten. Er werd een paspoort voor haar gemaakt en daarna konden we godzijdank terug. Ik voelde totale rust over mij heen komen. Mijn rust was van korte duur want 3/4 weken daarna was mijn ex in NL en wilde de kleine zien. Er was weer een hele periode van gehaal en getrek om mijn meisje. Ook had ik haar tegen mijn zin in meegegeven voor 2 uur omdat ze pas 2,5 mnd oud was. Ik kreeg haar pas na 4/5 uur terug. Meneer lapte de regels (alweer) aan zijn laars en bij mij was de maat vol. Ook kwamen zijn ouders langs omdat ze de kleine wilden zien. Na alles wat ze hadden gedaan liet ik ze toe in het leven van mijn meisje. Ik gaf ze 1 vinger maar zij wilden gelijk mijn hele hand. Steeds eisten ze meer van mij dan ik kon geven. Voor mij was het genoeg want niet alleen ik leed eronder maar ook mijn dochter. Ik weigerde verdere omgang en nam een advocaat in de hand. Ik kreeg zeker wel 1/2 keer per jaar een brief van zijn advocaat dat hij omgang eiste. Ik weigerde nog steeds. De laatste brief kreeg ik in halverwege vorig jaar. Vorig week kreeg ik ineens aangetekende post van de rechtbank. 1 juli zitting. Ik stortte compleet in. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik heb nu al ruim 2 jaar een nieuwe vriend en mijn dochter is pas 3 geworden. Het is zo´n vrolijk en spontaan peutertje die mijn vriend als haar papa ziet. Hoe moet ik haar nu uitleggen dat ze binnenkort misschien met iemand anders mee moet? Lieve mama´s, wie heeft er ervaring met een zitting zonder publiek, hoe lang gaat dit allemaal duren, ik weiger iedere omgang met mijn ex, ik sta niet toe dat hij haar leven ook verpest want een ideale vader is hij absoluut niet. Hij woont trouwens ook niet hier en komt af en toen 1x in het jaar naar nl. Hij wil dat als hij hier komt mijn dochter klaar staat om een halve dag van 12 tot 18 met hem mee gaat. Ook wil meneer dat er benodigde apparatuur wordt geïnstalleerd bij mij thuis om contact te houden via internet. Lieve lieve mama´s, Help mij aub!
Ik heb er geen woorden over van wat ik hier allemaal lees! Helaas heb ik ook een vreselijke ex gehad. We hebben 1 jaar in het buitenland gewoond. Mijn ouders waren tegen deze relatie maar ik liet alles voor hem achter. Ik heb 1,5 jaar geen contact gehad met mijn familie. Tijdens de 1,5 jaar is er zoveel gebeurd. Ik ben vreselijk mishandeld en bedreigd door mijn ex tijdens de zwangerschap. Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was wilde ik het zo graag houden maar ik wist dat het beter was als ik haar liet weghalen. Ook had ik mijn ex verteld dat ik zwanger was en hij vond dat ik moest laten weghalen. Ik ben navraag gaan doen hoeveel ik kwijt zou zijn voor een abortus. Ik wilde het geld gaan pinnen bleek dat meneer mijn bankrekening had geplunderd en dat ik flink rood stond. Toen kwam mijn 1e echo, ze vertelde mij dat het een meisje was. Het was zo een speciaal moment, helaas moest ik die delen met mijn ex schoonmoeder omdat ik niet alleen naar binnen mocht. Zijn ouders beslisten alles over mij. Ik mocht helemaal niks zeggen wat ik ervan vond want anders vloog ik diezelfde dag weer door de huiskamer. Het enige wat ik wilde was gewoon weg vandaar, vluchten met mijn kind. Maar waar moest ik naar toe? Ik werd continue in de gaten gehouden. In 2007 ben ik bevallen van een meisje. Ik heb als moeder zijnde de eed afgelegd dat ik haar zal beschermen tot waar ik maar kan. Ik heb diezelfde dag mijn ouders gebeld en verteld dat ik was bevallen. Opa en oma waren in wolken! 3 dagen daarna waren zij mij komen opzoeken. Pas toen begon alle heisa. Mijn schoonfamilie wist dat mijn ouders kwamen. Er werd gewoon in mijn hoofd gestampt dat ik mijn mond moest houden over alles wat er was voorgevallen en dat mijn ex wel zou veranderen nu de kleine er was. Mijn ouders mochten ook niet op bezoek komen als ik alleen thuis was. Mijn ouder wisten dat er iets niet pluis was en ik kreeg van mijn vader een mobiel om in contact te blijven. Mijn ex wist dat ik een telefoon had gekregen en controleerde dagelijks mijn beltegoed en wie ik allemaal had gebeld. Mijn vader belde mij op wanneer ik kon praten en huilend vertelde ik mijn moeder wat er allemaal gebeurd was en hoe ongelukkig ik was. Maar ik had het allemaal zelf gezocht omdat ik voor hem had gekozen. Ik maakte met mijn ouders een plan om te vluchten. Ze kenden een vrouw waar ik kon verblijven en mijn vader zou alles financieren vanuit NL om ons terug te krijgen. Mijn schoonouders kwamen erachter kregen ruzie met mijn ouders en ik mocht ze niet meer zien, heb niet eens afscheid kunnen nemen van ze toen ze weer naar NL gingen. Mijn paspoort was inmiddels al ingenomen omdat ze bang waren dat ik zou vluchten met mijn meiske. Mijn enige kans dat ik weg zou kunnen gaan was weg. Later op de avond werd mijn ex op de hoogte gesteld door zijn ouders wat ik wilde doen, Je kan het al raden, ik vloog weer voor de hoeveelste keer door de huiskamer in bijzijn van zijn ouder sloeg hij mij in elkaar, gooide hij mij op de grond en heeft mij zodanig geschopt dat ik er nog steeds last van heb. Dat er tranen over mijn wangen stroomden kon niemand iets schelen, het enige wat zijn schoonouders te melden hadden is dat ik het allemaal verdiend had. Ik was genieperig bezig geweest en dit was mijn straf. Maar god had mijn gebeden gehoord want de volgende dag kwamen zijn ouders en die vertelden dat ik terug naar NL mocht, ZONDER MIJN KIND!!! Geen haar op mijn hoofd die daar aan dacht! Ik weigerde. Niet eens 2 dagen daarna kreeg ik toestemming om haar mee te nemen. Moet je nagaan, IK, moeder van mijn eigen kind, moet toestemming van iemand anders hebben om te vertrekken naar NL. Absurd. Ik werd gedwongen voor de erkenning want anders gold het aanbod niet meer. Ik had getekend voor de erkenning maar niet voor het gezag. Maar dat hadden zij niet in de gaten. Er werd een paspoort voor haar gemaakt en daarna konden we godzijdank terug. Ik voelde totale rust over mij heen komen. Mijn rust was van korte duur want 3/4 weken daarna was mijn ex in NL en wilde de kleine zien. Er was weer een hele periode van gehaal en getrek om mijn meisje. Ook had ik haar tegen mijn zin in meegegeven voor 2 uur omdat ze pas 2,5 mnd oud was. Ik kreeg haar pas na 4/5 uur terug. Meneer lapte de regels (alweer) aan zijn laars en bij mij was de maat vol. Ook kwamen zijn ouders langs omdat ze de kleine wilden zien. Na alles wat ze hadden gedaan liet ik ze toe in het leven van mijn meisje. Ik gaf ze 1 vinger maar zij wilden gelijk mijn hele hand. Steeds eisten ze meer van mij dan ik kon geven. Voor mij was het genoeg want niet alleen ik leed eronder maar ook mijn dochter. Ik weigerde verdere omgang en nam een advocaat in de hand. Ik kreeg zeker wel 1/2 keer per jaar een brief van zijn advocaat dat hij omgang eiste. Ik weigerde nog steeds. De laatste brief kreeg ik in halverwege vorig jaar. Vorig week kreeg ik ineens aangetekende post van de rechtbank. 1 juli zitting. Ik stortte compleet in. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik heb nu al ruim 2 jaar een nieuwe vriend en mijn dochter is pas 3 geworden. Het is zo´n vrolijk en spontaan peutertje die mijn vriend als haar papa ziet. Hoe moet ik haar nu uitleggen dat ze binnenkort misschien met iemand anders mee moet? Lieve mama´s, wie heeft er ervaring met een zitting zonder publiek, hoe lang gaat dit allemaal duren, ik weiger iedere omgang met mijn ex, ik sta niet toe dat hij haar leven ook verpest want een ideale vader is hij absoluut niet. Hij woont trouwens ook niet hier en komt af en toen 1x in het jaar naar nl. Hij wil dat als hij hier komt mijn dochter klaar staat om een halve dag van 12 tot 18 met hem mee gaat. Ook wil meneer dat er benodigde apparatuur wordt geïnstalleerd bij mij thuis om contact te houden via internet. Lieve lieve mama´s, Help mij aub!
:: Ikke::donderdag 9 december 2010 :: 19:22:14
Hallo, Ik kom ook uit een relatie met een psychopaat.hij heeft me twee jaar lang psychisch mishandeld ook in bijzijn van zijn dochtertje en ons kind. Ons kind is nog een baby....Ik ben erachter gekomen dat hij tijdens de relatie drugs heeft gebruikt en dergelijke. Ik wil absoluut voorkomen dat hij een uitgebreide omgang krijgt, maar ik ben bang. Hij zegt ik ga je kapot maken en zorg dat ik de instanties wel achter me krijg. Ik zou labiel zijn en dergelijke. Instanties schijnen het te geloven...Maar mijn huisarts staat vierkant achter me. Krijgt een vader snel omgang, in deze omstandigheden?
Hallo, Ik kom ook uit een relatie met een psychopaat.hij heeft me twee jaar lang psychisch mishandeld ook in bijzijn van zijn dochtertje en ons kind. Ons kind is nog een baby....Ik ben erachter gekomen dat hij tijdens de relatie drugs heeft gebruikt en dergelijke. Ik wil absoluut voorkomen dat hij een uitgebreide omgang krijgt, maar ik ben bang. Hij zegt ik ga je kapot maken en zorg dat ik de instanties wel achter me krijg. Ik zou labiel zijn en dergelijke. Instanties schijnen het te geloven...Maar mijn huisarts staat vierkant achter me. Krijgt een vader snel omgang, in deze omstandigheden?
:: lisa::dinsdag 12 juni 2012 :: 21:44:17
wat een positief verhaal! Mijn ex heeft mij tijdens de zwangerschap mishandeld. Hij zat aan de drank en drugs en was psychotisch. Ook heeft hij snachts staan schreeuwen naast de wieg van mijn kind, met deuren gooien. Mij bedreigt te vermoorden etc....de list go's on en on.... Ik ben nu 4 keer voor de rechtbank geweest, 1e keer zei de rechter er komt een onderzoek van de Raad. De Raad zei tijdens de 2e zitting "geen omgang want het gaat niet goed met de moeder". 3e zitting na een jaar ging er een brief naar de rechtbank waarin stond dat ik geen omgang wenste en mijn behandeling voor PTSS was mislukt. Recentelijk was de hoger beroep zaak die mijn ex had aangespannen. Ik was volgens hem een leugenaar en volgens zijn advocaat labiel. Ik moest naar een OTS krijgen. Ik geloof dat mijn wereld instortte! Hoe kan iemand die verleden heeft met zware psychoses en drugsmisbruik dit tegen de rechter zeggen, hij is degene die onder OTS moet komen! De raad die eerst aan mijn kant stond was nu 180 graden gedraaid en had het erover dat een kind een vader en moeder moest kennen, misschien moet er maar een nieuw onderzoek komen, zeiden ze. Uitspraak is over 5 weken, ik ben doods en doosdbang... Ik heb opvoedondersteuning van GGZ en deze mevrouw zegt OTS is helemaal niet aan de orde en een omgang nu ook niet. Wat moet ik doen? Ik heb tegen de rechter gezegd dat ik nu niet in staat bent tot een omgangsregeling. Ik heb nog niet alles verwerkt. Mijn kind heeft ook ptss, en ze moet hievoor nog behandeld worden. Graag je advies.....wat als ik een OTS krijg en waarom heb jij dit nooit gehad? Wat als ik naar een omgangshuis moet? Moet ik mijn kind dwingen te gaan?
wat een positief verhaal! Mijn ex heeft mij tijdens de zwangerschap mishandeld. Hij zat aan de drank en drugs en was psychotisch. Ook heeft hij snachts staan schreeuwen naast de wieg van mijn kind, met deuren gooien. Mij bedreigt te vermoorden etc....de list go's on en on.... Ik ben nu 4 keer voor de rechtbank geweest, 1e keer zei de rechter er komt een onderzoek van de Raad. De Raad zei tijdens de 2e zitting "geen omgang want het gaat niet goed met de moeder". 3e zitting na een jaar ging er een brief naar de rechtbank waarin stond dat ik geen omgang wenste en mijn behandeling voor PTSS was mislukt. Recentelijk was de hoger beroep zaak die mijn ex had aangespannen. Ik was volgens hem een leugenaar en volgens zijn advocaat labiel. Ik moest naar een OTS krijgen. Ik geloof dat mijn wereld instortte! Hoe kan iemand die verleden heeft met zware psychoses en drugsmisbruik dit tegen de rechter zeggen, hij is degene die onder OTS moet komen! De raad die eerst aan mijn kant stond was nu 180 graden gedraaid en had het erover dat een kind een vader en moeder moest kennen, misschien moet er maar een nieuw onderzoek komen, zeiden ze. Uitspraak is over 5 weken, ik ben doods en doosdbang... Ik heb opvoedondersteuning van GGZ en deze mevrouw zegt OTS is helemaal niet aan de orde en een omgang nu ook niet. Wat moet ik doen? Ik heb tegen de rechter gezegd dat ik nu niet in staat bent tot een omgangsregeling. Ik heb nog niet alles verwerkt. Mijn kind heeft ook ptss, en ze moet hievoor nog behandeld worden. Graag je advies.....wat als ik een OTS krijg en waarom heb jij dit nooit gehad? Wat als ik naar een omgangshuis moet? Moet ik mijn kind dwingen te gaan?
:: Lisa :: donderdag 8 november 2007 :: 13:38:07permalink
Ik ben sinds een half jaar weg bij de vader van mijn 3 dochtertjes van 1,2 en 3 jaar. Hij heeft mij herhaaldelijk mishandeld en dat ook 5 jaar lang volgehouden. Ik heb hem een paar keer aangegeven, maar meneer kreeg alleen maar voorwaardelijk en een proeftijd van 2 jaar. De laatste keer was in mei 2007. Hij reed met zijn auto recht op mij in, terwijl ik in mijn auto zat. Het was donker, dus kon hij niet zien of de kinderen erbij zaten of niet. Hij heeft een week in voorarrest gezeten en na de zitting werd meneer een agressietherapie opgelegd, omdat hij net uit zijn proeftijd was. Als het tijdens zijn proeftijd was gebeurd, had hij minimaal een half jaar moeten zitten. Waar slaat dit op? Nu start meneer voor de tweede keer een rechtszaak vanwege een omgangsregeling. De eerste keer is uitstel verleend doordat kinderbescherming en jeugdzorg nog een oordeel moeten vellen. Dat duurt hem te lang, dus hij begint gewoon weer opnieuw. Niet alleen met voor de rechtbank slepen, maar ook met vervelende telefoontjes. De kinderen hebben nachtmerries over zijn slaan en schreeuwen, ze zijn buiten bang dat papa ze meeneemt. Wie gaat er nu beslissen dat ze naar hem toe moeten? p.s. Hij heeft al vanaf zijn 18e een dossier vol met geweldsdelicten(is nu 36). Als hij daar al niks van leert is die therapie toch ook geen garantie. In eerdere relaties was hij ook zo, maar dat kreeg ik pas na een jaar van mijn schoonouders te horen.
Ik ben sinds een half jaar weg bij de vader van mijn 3 dochtertjes van 1,2 en 3 jaar. Hij heeft mij herhaaldelijk mishandeld en dat ook 5 jaar lang volgehouden. Ik heb hem een paar keer aangegeven, maar meneer kreeg alleen maar voorwaardelijk en een proeftijd van 2 jaar. De laatste keer was in mei 2007. Hij reed met zijn auto recht op mij in, terwijl ik in mijn auto zat. Het was donker, dus kon hij niet zien of de kinderen erbij zaten of niet. Hij heeft een week in voorarrest gezeten en na de zitting werd meneer een agressietherapie opgelegd, omdat hij net uit zijn proeftijd was. Als het tijdens zijn proeftijd was gebeurd, had hij minimaal een half jaar moeten zitten. Waar slaat dit op? Nu start meneer voor de tweede keer een rechtszaak vanwege een omgangsregeling. De eerste keer is uitstel verleend doordat kinderbescherming en jeugdzorg nog een oordeel moeten vellen. Dat duurt hem te lang, dus hij begint gewoon weer opnieuw. Niet alleen met voor de rechtbank slepen, maar ook met vervelende telefoontjes. De kinderen hebben nachtmerries over zijn slaan en schreeuwen, ze zijn buiten bang dat papa ze meeneemt. Wie gaat er nu beslissen dat ze naar hem toe moeten? p.s. Hij heeft al vanaf zijn 18e een dossier vol met geweldsdelicten(is nu 36). Als hij daar al niks van leert is die therapie toch ook geen garantie. In eerdere relaties was hij ook zo, maar dat kreeg ik pas na een jaar van mijn schoonouders te horen.
:: Angie :: donderdag 1 november 2007 :: 14:46:44permalink
Hallo, Mijn zoontje van nu 3,5 jaar en ik zijn ook slachtoffer van een niet functionerende wet. Het is triest dat ik het moet zeggen maar mijn zoontje is verwekt door misbruik nadat ik gedrogeerd was. Ik kwam er pas achter toen ik merkte dat ik zwanger was. Het heeft mij heel veel moeite gekost om te geloven wat er aan de hand was, aangezien ik mij geen gemeenschap heb kunnen herinneren. Ik heb toen laten uitrekenen wanneer hij dan verwekt zou zijn, en zo kwam ik op de datum dat ik bij een oud collega was die ik hielp (letterlijk stank voor dank!). Tot 2 keer aan toe heeft hij ontkend, ook dat het van hem zou zijn. Hij werd echter zo geobsedeerd door mij dat hij mij ging stalken, en uiteindelijk mijn zoon gebruikte om bij mij in de buurt te komen. Door de stalking en de bedreigingen, is mijn zoon heel erg angstig. Het werd steeds erger nadat hij ook erkenning via de rechter aanvroeg om zo een omgangsregeling aan te vragen. Door deze 'goede wet' heeft hij de erkenning ook nog gekregen. hij zei erbij dat het alleen maar is om de afstamming vast te leggen. Dit klopt niet want nu heeft hij de mogelijkheid om een omgangsregeling te eisen waarbij de rechter al aangaf dat deze zelden of nooit word afgewezen. Door dit hele gedoe heeft mijn zoontje een achterstand in zijn ontwikkeling en een verhoogd angstniveau waardoor hij niet naar het regulier basisonderwijs kan. Dit is aangegeven door de arts van het consultatiebureau. De raad van de kinderbescherming zegt dan: 'er is hulp in huis dus als hij een terugval krijgt kan het opgevangen worden'. En dat moet dan in het belang van het kind beslissen. Het gaat er bij mij niet in dat afstamming voor ontwikkeling van het kind gaat. En dan te bedenken dat de erkenningswet als doel heeft om wettelijk een vader vast te leggen. Het is niet normaal.
Hallo, Mijn zoontje van nu 3,5 jaar en ik zijn ook slachtoffer van een niet functionerende wet. Het is triest dat ik het moet zeggen maar mijn zoontje is verwekt door misbruik nadat ik gedrogeerd was. Ik kwam er pas achter toen ik merkte dat ik zwanger was. Het heeft mij heel veel moeite gekost om te geloven wat er aan de hand was, aangezien ik mij geen gemeenschap heb kunnen herinneren. Ik heb toen laten uitrekenen wanneer hij dan verwekt zou zijn, en zo kwam ik op de datum dat ik bij een oud collega was die ik hielp (letterlijk stank voor dank!). Tot 2 keer aan toe heeft hij ontkend, ook dat het van hem zou zijn. Hij werd echter zo geobsedeerd door mij dat hij mij ging stalken, en uiteindelijk mijn zoon gebruikte om bij mij in de buurt te komen. Door de stalking en de bedreigingen, is mijn zoon heel erg angstig. Het werd steeds erger nadat hij ook erkenning via de rechter aanvroeg om zo een omgangsregeling aan te vragen. Door deze 'goede wet' heeft hij de erkenning ook nog gekregen. hij zei erbij dat het alleen maar is om de afstamming vast te leggen. Dit klopt niet want nu heeft hij de mogelijkheid om een omgangsregeling te eisen waarbij de rechter al aangaf dat deze zelden of nooit word afgewezen. Door dit hele gedoe heeft mijn zoontje een achterstand in zijn ontwikkeling en een verhoogd angstniveau waardoor hij niet naar het regulier basisonderwijs kan. Dit is aangegeven door de arts van het consultatiebureau. De raad van de kinderbescherming zegt dan: 'er is hulp in huis dus als hij een terugval krijgt kan het opgevangen worden'. En dat moet dan in het belang van het kind beslissen. Het gaat er bij mij niet in dat afstamming voor ontwikkeling van het kind gaat. En dan te bedenken dat de erkenningswet als doel heeft om wettelijk een vader vast te leggen. Het is niet normaal.
:: mama33 :: woensdag 24 oktober 2007 :: 19:24:01permalink
Zoals door de zeer verontruste moeder hieronder al werd gesteld bevordert Buro Jeugdzorg inderdaad omgang in gevallen van incest. Na de scheiding kwam ik erachter dat mijn ex mijn dochters van 3 en 4 had misbruikt tijdens de bezoeken. Ik heb de omgang stopgezet met medeweten van het amk, huisarts en politie. Na 4 maanden de omgang te hebben gestopt zat ik in de gevangenis in Zwolle: lijfsdwang, het laatste redmiddel van justitie om omgang af te dwingen. Na deze dagen van angst is er Ondertoezichtstelling opgelegd om mijn kinderen te beschermen tegen ontvoering door mijn ex en om te zorgen dat ze een veilige beschermde omgeving zouden kunnen hebben bij mij en de therapie die ze nodig hadden. Op dit moment zijn ze voor nu klaar met therapie en wat denk je: men wil nu de omgang afdwingen anders....en nu komt het: zetten ze me uit de ouderlijke macht! Dit alles doordat de nieuwe voogd de uitspraken van de rechter en 4 deskundigen aan haar laars lapt en letterlijk zegt: dit is achterhaald. Zelfs al zijn de rapporten/uitspraken pas 3 weken oud... Ik vecht door voor mijn meiden, die ik overal buiten heb kunnen houden tot nu toe, maar je denkt toch niet dat ik ze naar een misbruikende vader stuur, die ook mij tijdens het huwelijk op alle mogelijke manieren heeft mishandeld. De wet is krom, een kind van onder de 12 kan geen aangifte doen en als er geen bewijs is in de vorm van foto/film of een bekentenis, kan een vader niet veroordeeld worden, al geeft het kind het aan tijdens een studioverhoor en verschillende onderzoeken door orthopedagogen. Wat een wetgeving!!! Maar inmiddels heb ik de omgang al ruim 4 jaar gestopt in het belang van de meiden en zolang het nodig is en mijn meiden niet oud genoeg zijn en bang zijn voor die man, gebeurt het ook niet, al gaan ze op hun kop staan.
Zoals door de zeer verontruste moeder hieronder al werd gesteld bevordert Buro Jeugdzorg inderdaad omgang in gevallen van incest. Na de scheiding kwam ik erachter dat mijn ex mijn dochters van 3 en 4 had misbruikt tijdens de bezoeken. Ik heb de omgang stopgezet met medeweten van het amk, huisarts en politie. Na 4 maanden de omgang te hebben gestopt zat ik in de gevangenis in Zwolle: lijfsdwang, het laatste redmiddel van justitie om omgang af te dwingen. Na deze dagen van angst is er Ondertoezichtstelling opgelegd om mijn kinderen te beschermen tegen ontvoering door mijn ex en om te zorgen dat ze een veilige beschermde omgeving zouden kunnen hebben bij mij en de therapie die ze nodig hadden. Op dit moment zijn ze voor nu klaar met therapie en wat denk je: men wil nu de omgang afdwingen anders....en nu komt het: zetten ze me uit de ouderlijke macht! Dit alles doordat de nieuwe voogd de uitspraken van de rechter en 4 deskundigen aan haar laars lapt en letterlijk zegt: dit is achterhaald. Zelfs al zijn de rapporten/uitspraken pas 3 weken oud... Ik vecht door voor mijn meiden, die ik overal buiten heb kunnen houden tot nu toe, maar je denkt toch niet dat ik ze naar een misbruikende vader stuur, die ook mij tijdens het huwelijk op alle mogelijke manieren heeft mishandeld. De wet is krom, een kind van onder de 12 kan geen aangifte doen en als er geen bewijs is in de vorm van foto/film of een bekentenis, kan een vader niet veroordeeld worden, al geeft het kind het aan tijdens een studioverhoor en verschillende onderzoeken door orthopedagogen. Wat een wetgeving!!! Maar inmiddels heb ik de omgang al ruim 4 jaar gestopt in het belang van de meiden en zolang het nodig is en mijn meiden niet oud genoeg zijn en bang zijn voor die man, gebeurt het ook niet, al gaan ze op hun kop staan.
:: s::vrijdag 26 oktober 2007 :: 23:10:45
Oh wat begrijp ik je goed. Kon mijn verhaal wel wezen. Je probeert je kinderen te beschermen tegen het kwade maar mag dit niet. De rechter verweet het mij ook hoor dat ik de kinderen weghield bij hun vader. Ik zeg tegen die rechter dat ik mijn kinderen in bescherming nam voor het kwade. Ik zei als ik mijn kinderen wel elke keer meegaf aan de vader waar ze misbruikt worden was ik ook medeplichtig. Toen moest ik mijn mond houden van de rechter want dat zou alleen maar de zaak erger maken. Mag ik vragen hoelang je hebt moeten zitten? Ik zelf heb ook voor mijn kinderen in het gevang gezeten. Mij hebben ze o.a. om die reden uit de ouderlijke macht gezet.
Oh wat begrijp ik je goed. Kon mijn verhaal wel wezen. Je probeert je kinderen te beschermen tegen het kwade maar mag dit niet. De rechter verweet het mij ook hoor dat ik de kinderen weghield bij hun vader. Ik zeg tegen die rechter dat ik mijn kinderen in bescherming nam voor het kwade. Ik zei als ik mijn kinderen wel elke keer meegaf aan de vader waar ze misbruikt worden was ik ook medeplichtig. Toen moest ik mijn mond houden van de rechter want dat zou alleen maar de zaak erger maken. Mag ik vragen hoelang je hebt moeten zitten? Ik zelf heb ook voor mijn kinderen in het gevang gezeten. Mij hebben ze o.a. om die reden uit de ouderlijke macht gezet.
:: inez::vrijdag 2 november 2007 :: 11:25:36
wauw!!! Herkenbaar zeg. Boetes en Lijfsdwang: ga jij als vader maar uitleggen dat dat het beste is voor je kind! Ots is balen maar als dat beter is voor de kinderen, dan moet het maar. Echter het zwaard van Damocles: uit de ouderlijke macht zetten is toch iets anders. Het verlamt mij. Hoe ga jij daar mee om? Voor mijn gevoel verlies je dan alle grip en controle. kus
wauw!!! Herkenbaar zeg. Boetes en Lijfsdwang: ga jij als vader maar uitleggen dat dat het beste is voor je kind! Ots is balen maar als dat beter is voor de kinderen, dan moet het maar. Echter het zwaard van Damocles: uit de ouderlijke macht zetten is toch iets anders. Het verlamt mij. Hoe ga jij daar mee om? Voor mijn gevoel verlies je dan alle grip en controle. kus
:: mamma33::vrijdag 2 november 2007 :: 14:43:58
Vorige week een gesprek gehad met de voogdes en haar teamleider. Hij gaf op een gegeven moment aan: Kinderen hebben recht op omgang met hun ouders. Heb hem toen gezegd dat Buro Jeugdzorg maar 1 ding voor ogen heeft: 'Ouders hebben recht op omgang met hun kinderen.' En zo werkt het dus niet. Ik heb aangegeven dat mijn kinderen recht hebben op een veilige leefomgeving en die kan vader hun niet geven en dus zal ik niet meewerken aan omgang want dit is niet in het belang van de meiden. Ik geef mijn meiden niet mee aan een vader die ze heeft misbruikt. Ik ga van het weekend zitten aan een bezwaarschrift en laat de rechter mij maar vertellen waarom ik zou moeten meewerken aan omgang. Ik heb alles gehad, dwangsommen en lijfsdwang en meer kunnen ze me niet meer opleggen. Ik vecht inmiddels al 5 jaar en ga nog 10 jaar door indien nodig!
Vorige week een gesprek gehad met de voogdes en haar teamleider. Hij gaf op een gegeven moment aan: Kinderen hebben recht op omgang met hun ouders. Heb hem toen gezegd dat Buro Jeugdzorg maar 1 ding voor ogen heeft: 'Ouders hebben recht op omgang met hun kinderen.' En zo werkt het dus niet. Ik heb aangegeven dat mijn kinderen recht hebben op een veilige leefomgeving en die kan vader hun niet geven en dus zal ik niet meewerken aan omgang want dit is niet in het belang van de meiden. Ik geef mijn meiden niet mee aan een vader die ze heeft misbruikt. Ik ga van het weekend zitten aan een bezwaarschrift en laat de rechter mij maar vertellen waarom ik zou moeten meewerken aan omgang. Ik heb alles gehad, dwangsommen en lijfsdwang en meer kunnen ze me niet meer opleggen. Ik vecht inmiddels al 5 jaar en ga nog 10 jaar door indien nodig!
:: s::zaterdag 3 november 2007 :: 15:29:18
deze vader vindt dat hij zijn kinderen het niet hoeft uit te leggen.en als ze er al omvragen dan zegt hij doodleuk is je moeders schuld.ik wilde omgang zij hield het tegen.mijn kinderen zijn al deels de misbruik vergeten.hoe dat komt,dat is omdat men altijd gezegd heeft dat het geen misbruik is geweest.oordeel maar zelf.zij was 13jaar mijn kinderen 4 en 6 jaar. men noemt het doktertje spelen.ik ga niet in op de details wat er gebeurdt is maar ieder geval wat een kind op die leeftijd niet hoort te weten of te doen.riagg,kinderpsychologen en kinderpsychiaters hebben ook gezegd dat dit gebeurd is.dus bewijs is er alleen al drie keer geseponeer.dus pa gaat vrijuit en zegt dan gewoon wat in zijn straatje pas en ik mag niet vrijuit van jeugdzorg met de kinderen spreken dus kan het niet tegenspreken.dus vader wordt het hand boven het hoofd gehouden.dat zie ik nu ook weer.pa en vriendin moeten er zwart bij werken om touwtjes aan elkaar te kunnen knopen.dus een fulltime baan en zwart werken.en dan nog 4 kinderen groot brengen.allemaal pubers.dus een van de kinderen is het slechte pad al op gegaan.nog wordt het hand boven pa gehouden.en ik,ik mag toe kijken hoe mijn kinderen kapot gaan.
deze vader vindt dat hij zijn kinderen het niet hoeft uit te leggen.en als ze er al omvragen dan zegt hij doodleuk is je moeders schuld.ik wilde omgang zij hield het tegen.mijn kinderen zijn al deels de misbruik vergeten.hoe dat komt,dat is omdat men altijd gezegd heeft dat het geen misbruik is geweest.oordeel maar zelf.zij was 13jaar mijn kinderen 4 en 6 jaar. men noemt het doktertje spelen.ik ga niet in op de details wat er gebeurdt is maar ieder geval wat een kind op die leeftijd niet hoort te weten of te doen.riagg,kinderpsychologen en kinderpsychiaters hebben ook gezegd dat dit gebeurd is.dus bewijs is er alleen al drie keer geseponeer.dus pa gaat vrijuit en zegt dan gewoon wat in zijn straatje pas en ik mag niet vrijuit van jeugdzorg met de kinderen spreken dus kan het niet tegenspreken.dus vader wordt het hand boven het hoofd gehouden.dat zie ik nu ook weer.pa en vriendin moeten er zwart bij werken om touwtjes aan elkaar te kunnen knopen.dus een fulltime baan en zwart werken.en dan nog 4 kinderen groot brengen.allemaal pubers.dus een van de kinderen is het slechte pad al op gegaan.nog wordt het hand boven pa gehouden.en ik,ik mag toe kijken hoe mijn kinderen kapot gaan.
:: mama33::vrijdag 23 november 2007 :: 17:16:01
Nou vandaag de uitnodiging van de rechtbank gehad voor de behandeling van het bezwaarschrift oftewel: conflictbehandeling tussen bjz en ......... dan noemen ze de achternaam van mijn kinderen.... Snap je dat nou? Ik heb het conflict niet mijn kinderen. En dan de datum: op 5 december, nou ik hoop dat het een groots cadeau is voor mijn kinderen. Na de aflevering gezien te hebben van donderdag 22 november moet men toch ook snappen dat bjz toch echt fouten maakt. Ik laat jullie weten hoe het afloopt...
Nou vandaag de uitnodiging van de rechtbank gehad voor de behandeling van het bezwaarschrift oftewel: conflictbehandeling tussen bjz en ......... dan noemen ze de achternaam van mijn kinderen.... Snap je dat nou? Ik heb het conflict niet mijn kinderen. En dan de datum: op 5 december, nou ik hoop dat het een groots cadeau is voor mijn kinderen. Na de aflevering gezien te hebben van donderdag 22 november moet men toch ook snappen dat bjz toch echt fouten maakt. Ik laat jullie weten hoe het afloopt...
:: Bernadet Visser::dinsdag 15 februari 2011 :: 09:39:28
Ik zit ook in zo'n situatie, waarin vader naar mijn dochter toe zoals: Ga je weer eens met me vrijen en wat ben je toch een lekker stuk. Mijn dochter komt met rode vagina en anus thuis. Nee en wat denk je jeugdzorg werkt nog mee aan een uitbreiding voor die zak!! Het is hier hemelschrijend in Nederland, het lijkt wel of jeugdzorg andelen heeft in kinderporno en kindmisbruik!! Schandalig die hele wetgeving en organisatie zou moeten verdwijnen.
Ik zit ook in zo'n situatie, waarin vader naar mijn dochter toe zoals: Ga je weer eens met me vrijen en wat ben je toch een lekker stuk. Mijn dochter komt met rode vagina en anus thuis. Nee en wat denk je jeugdzorg werkt nog mee aan een uitbreiding voor die zak!! Het is hier hemelschrijend in Nederland, het lijkt wel of jeugdzorg andelen heeft in kinderporno en kindmisbruik!! Schandalig die hele wetgeving en organisatie zou moeten verdwijnen.
:: Bernadet Visser::dinsdag 15 februari 2011 :: 09:39:58
Ik zit ook in zo'n situatie, waarin vader naar mijn dochter toe zoals: Ga je weer eens met me vrijen en wat ben je toch een lekker stuk. Mijn dochter komt met rode vagina en anus thuis. Nee en wat denk je jeugdzorg werkt nog mee aan een uitbreiding voor die zak!! Het is hier hemelschrijend in Nederland, het lijkt wel of jeugdzorg andelen heeft in kinderporno en kindmisbruik!! Schandalig die hele wetgeving en organisatie zou moeten verdwijnen.
Ik zit ook in zo'n situatie, waarin vader naar mijn dochter toe zoals: Ga je weer eens met me vrijen en wat ben je toch een lekker stuk. Mijn dochter komt met rode vagina en anus thuis. Nee en wat denk je jeugdzorg werkt nog mee aan een uitbreiding voor die zak!! Het is hier hemelschrijend in Nederland, het lijkt wel of jeugdzorg andelen heeft in kinderporno en kindmisbruik!! Schandalig die hele wetgeving en organisatie zou moeten verdwijnen.
:: een zeer verontruste moeder :: dinsdag 23 oktober 2007 :: 19:47:14permalink
[Een gedeelte van deze ervaring is uit vrees voor herkenning en repercussies op verzoek van de moeder verwijderd - red. BM.nl]
Ik maak me ook zorgen om andere huiselijk-geweld-situaties, want Jeugdzorg vertelde, dat ze zelfs bij gevallen van incest omgang willen. Beseffen ze dan niet dat vaders, die daders zijn van geestelijk geweld, psychiatrisch zeer ernstige afwijkingen kunnen hebben, wat ook zeer slecht is voor hun kinderen. Ik weet waartoe zulke daders in staat zijn, en dat is verschrikkelijk. Beseffen ze ook niet, dat huiselijk geweld en de bijbehorende persoonlijkheidstoornissen van generatie op generatie overgaan? Moet dit niet gestopt worden? Beseffen ze niet, dat moeders er van in paniek raken, als hun kinderen tot omgang gedwongen worden met daders van huiselijk geweld en welk effect dit heeft op moeder en kind? Beseffen ze niet, dat veel moeders uit dit soort situaties op de vlucht zullen slaan, als ze gedwongen worden? Beseffen ze niet hoe enorm beschadigend het is voor de kinderen, hier zou het toch om moeten gaan. Veiligheid van het kind, in alle huiselijk geweld situaties zou de allereerste prioriteit moeten zijn en de veiligheid van het kind zouden boven de rechten van de vader moeten gaan. Het gaat toch om het kind.
:: anoniem::woensdag 24 oktober 2007 :: 17:47:38
Ik weet door wat voor een hel je gaat. Momenteel voel ik mij totaal niet gesteund door de overheid, ik heb als bezorgde moeder 2keer aangiften gedaan wegens stalking, mishandeling en bedreiging. De wijkagent vond dat ik op het bureau moest komen voor een ontmoeting tussen mijn exman, dochter en ik en daar de omgangsreg. maar even in de computer moest veranderen!! Toen ik voorstelde wel te komen, notabene naar het bureau met mijn kind!! maar niet accoord ging met het laatste, n.l. een verandering in de computer qua omgang! vond de wijkagent dat hij recht had mijn dochter aan te melden bij advies en meldpunt kindermishandeling! amk Deze vonden dat juist ik! mijn kind mishandelde, want ik gaf het niet zomaar meer mee aan vader. Nee wat voor waardeloze moeder zou ik zijn als mijn kind eczeem, nachtmerries, bedplassen, buikpijnen heeft van de mishandeling. Huisarts al 3keer kinderpsychologie heeft verzocht die de vader weigert en ik zou nu vanwege een loonbeslag van 5000 euro! nu toch maar wel mijn kind zonder begeleiding afstaan? Ben ik dan geen waardeloze moeder! In wie moeten onze kinderen die zulke duidelijke signalen afgeven nog vertrouwen hebben?? Wat geeft vaders het recht zo met hun kind om te gaan, waarom wordt ik niet gelooft als moeder en deze vader wordt wel geloofd op zijn woord? Hoe kan ik mijn dochter helpen??
Ik weet door wat voor een hel je gaat. Momenteel voel ik mij totaal niet gesteund door de overheid, ik heb als bezorgde moeder 2keer aangiften gedaan wegens stalking, mishandeling en bedreiging. De wijkagent vond dat ik op het bureau moest komen voor een ontmoeting tussen mijn exman, dochter en ik en daar de omgangsreg. maar even in de computer moest veranderen!! Toen ik voorstelde wel te komen, notabene naar het bureau met mijn kind!! maar niet accoord ging met het laatste, n.l. een verandering in de computer qua omgang! vond de wijkagent dat hij recht had mijn dochter aan te melden bij advies en meldpunt kindermishandeling! amk Deze vonden dat juist ik! mijn kind mishandelde, want ik gaf het niet zomaar meer mee aan vader. Nee wat voor waardeloze moeder zou ik zijn als mijn kind eczeem, nachtmerries, bedplassen, buikpijnen heeft van de mishandeling. Huisarts al 3keer kinderpsychologie heeft verzocht die de vader weigert en ik zou nu vanwege een loonbeslag van 5000 euro! nu toch maar wel mijn kind zonder begeleiding afstaan? Ben ik dan geen waardeloze moeder! In wie moeten onze kinderen die zulke duidelijke signalen afgeven nog vertrouwen hebben?? Wat geeft vaders het recht zo met hun kind om te gaan, waarom wordt ik niet gelooft als moeder en deze vader wordt wel geloofd op zijn woord? Hoe kan ik mijn dochter helpen??
:: lala :: woensdag 17 oktober 2007 :: 22:03:26permalink
Herkenning... zelf getrouwd geweest met een turkse man, 2 kids. Mijn vertrouwen geschonden op allerlei manieren, verdriet, geweld, nu, na een paar jaar wil hij een omgangsregeling. Wij hadden onze rust juist gevonden dacht ik... Voordeel van de twijfel gunnen aan mijn ex? Moet er niet aan denken, de angst op herhaling is heel heel groot! Is er zoveel verschil tussen welke rechter je hebt? Zij horen toch objectief te zijn? Mijn angsten liggen eerder bij jeugdzorg en kinderbescherming.
Herkenning... zelf getrouwd geweest met een turkse man, 2 kids. Mijn vertrouwen geschonden op allerlei manieren, verdriet, geweld, nu, na een paar jaar wil hij een omgangsregeling. Wij hadden onze rust juist gevonden dacht ik... Voordeel van de twijfel gunnen aan mijn ex? Moet er niet aan denken, de angst op herhaling is heel heel groot! Is er zoveel verschil tussen welke rechter je hebt? Zij horen toch objectief te zijn? Mijn angsten liggen eerder bij jeugdzorg en kinderbescherming.
:: S. :: maandag 1 oktober 2007 :: 10:29:21permalink
Tja waar moet ik beginnen... Na 6 jaar er alleen voor te hebben gestaan met mijn kinderen heeft mijn ex, de man die mij voor en na mijn scheiding stalkte en met de dood bedreigde, zijn kinderen opgeeist en gekregen. Dat is nu drie jaar geleden. Een van de kinderen zit in een pleeggezin omdat ze niet bij haar vader wil wonen en van Jeugdzorg niet bij mij mag wonen, terwijl ze zelf aangeeft niets liever te willen. De oudste is, nadat hij twee jaar in een pleeggezin heeft gewoond, bij zijn vader geplaatst. Ik kreeg laatst een brief van Jeugdzorg dat hij, als zijn gedrag niet verandert, hij weer uit huis geplaatst wordt. Het gaat echt niet goed met hem. De jongste woont sinds een paar maanden bij zijn vader, nadat hij in drie pleeggezinnen en een tehuis heeft gezeten. Ik mag eens in de drie maanden anderhalf uur omgang hebben met de kinderen, die inmiddels boven de 12 jaar zijn. Wat is er gebeurd? Ik heb de omgangsregeling, toen de kinderen nog bij mij woonden gestopt, omdat een nicht van de vader twee van mijn kinderen seksueel misbruikt heeft toen ze tijdens de omgang bij hem waren. De vader geloofde mijn kinderen en mij niet, alhoewel er bewijzen waren. Hij weigerde dan ook de kinderen tegen haar te beschermen. Hij zag het als een kans om mij en mijn kinderen opnieuw in zijn greep te krijgen en heeft vervolgens met behulp van Jeugdzorg proberen aan te tonen dat ik mijn kinderen "pedagogisch en affectief" zou verwaarlozen. Niemand vond dat: de schoolleiding niet, huisarts niet, mijn zeer ervaren oppas van 60 jaar niet, mijn familie niet, mijn kinderen niet en ga zo maar door, maar de vader hield ook in hoger beroep voet bij stuk, men geloofde mij niet en ik verloor. Een uithuisplaatsing dreigde. Ik ben toen met de kinderen naar Duitsland vertrokken. Ik heb daar een jaar met ze gewoond en er kwam rust voor iedereen: de kinderen gingen naar school, hadden vriendjes etc. Tot op een dag 20 politiemannen binnen stormden, de kinderen meenamen en mij arresteerden. Ik werd beschuldigd van twee dingen: ik zou mijn kinderen, die al 6 jaar bij mij waren, hebben ontvoerd en ik zou mijn ex willen laten vermoorden. Ik kwam in de Duitse gevangenis terecht en mijn kinderen werden naar een tehuis in Duitsland gebracht waar ze twee weken hebben gezeten. Zonder mijn medeweten en afscheid van de kinderen te kunnen nemen heeft Jeugdzorg de kinderen opgehaald. In Nederland zijn ze vervolgens alle drie in verschillende pleeggezinnen ondergebracht en later, als gezegd, afwisselend in verschillende pleeggezinnen, tehuizen en bij vader geplaatst. Eens in de maand zien de kinderen elkaar. Na een week in Duitsland in het gevangenis te hebben gezeten, moest ik verder wachten op uitlevering en me elke week bij de Duitse politie melden. Toen werd ik opgehaald door de politie en heb nog eens een week in Nederland in het gevang gezeten. De rechter vond, ondanks het feit dat ik altijd voor mijn kinderen heb gezorgd, dat ik mij schuldig heb gemaakt aan ontvoering van de kinderen en aannemelijk dat ik bezig was met de voorbereiding van een moord op mijn ex, ondanks gebrek aan bewijs. Natuurlijk heb ik wel eens gezegd dat ik die man die mij en mijn kinderen de vreselijkste dingen heeft aangedaan wel kon vermoorden, maar er is werkelijk niks gebeurd. Ik heb echt niemand ingeschakeld of hem persoonlijk bedreigd of zo. Ik ben nu uiteindelijk veroordeeld tot een werkstraf van 240 uur en mag me elke maand bij de reclassering melden. Terwijl hij degene is die de echte strafbare feiten heeft gepleegd, zoals me met de dood bedreigen, psychisch mishandelen en stalken. Ik ben bang voor omgang met mijn kinderen en durf ook niets meer op dat gebied via de rechter te eisen tot ze 18 zijn, want ik wordt toch niet geloofd door instanties. Bovendien betekent omgang dat de vader weer toegang heeft tot mijn leven en ongetwijfeld weer verder gaat met zijn intimidaties. Ik zal altijd van mijn kinderen houden en vind het verschrikkelijk wat er allemaal is gebeurd met hen en dat ik dit niet heb weten te voorkomen.
Tja waar moet ik beginnen... Na 6 jaar er alleen voor te hebben gestaan met mijn kinderen heeft mijn ex, de man die mij voor en na mijn scheiding stalkte en met de dood bedreigde, zijn kinderen opgeeist en gekregen. Dat is nu drie jaar geleden. Een van de kinderen zit in een pleeggezin omdat ze niet bij haar vader wil wonen en van Jeugdzorg niet bij mij mag wonen, terwijl ze zelf aangeeft niets liever te willen. De oudste is, nadat hij twee jaar in een pleeggezin heeft gewoond, bij zijn vader geplaatst. Ik kreeg laatst een brief van Jeugdzorg dat hij, als zijn gedrag niet verandert, hij weer uit huis geplaatst wordt. Het gaat echt niet goed met hem. De jongste woont sinds een paar maanden bij zijn vader, nadat hij in drie pleeggezinnen en een tehuis heeft gezeten. Ik mag eens in de drie maanden anderhalf uur omgang hebben met de kinderen, die inmiddels boven de 12 jaar zijn. Wat is er gebeurd? Ik heb de omgangsregeling, toen de kinderen nog bij mij woonden gestopt, omdat een nicht van de vader twee van mijn kinderen seksueel misbruikt heeft toen ze tijdens de omgang bij hem waren. De vader geloofde mijn kinderen en mij niet, alhoewel er bewijzen waren. Hij weigerde dan ook de kinderen tegen haar te beschermen. Hij zag het als een kans om mij en mijn kinderen opnieuw in zijn greep te krijgen en heeft vervolgens met behulp van Jeugdzorg proberen aan te tonen dat ik mijn kinderen "pedagogisch en affectief" zou verwaarlozen. Niemand vond dat: de schoolleiding niet, huisarts niet, mijn zeer ervaren oppas van 60 jaar niet, mijn familie niet, mijn kinderen niet en ga zo maar door, maar de vader hield ook in hoger beroep voet bij stuk, men geloofde mij niet en ik verloor. Een uithuisplaatsing dreigde. Ik ben toen met de kinderen naar Duitsland vertrokken. Ik heb daar een jaar met ze gewoond en er kwam rust voor iedereen: de kinderen gingen naar school, hadden vriendjes etc. Tot op een dag 20 politiemannen binnen stormden, de kinderen meenamen en mij arresteerden. Ik werd beschuldigd van twee dingen: ik zou mijn kinderen, die al 6 jaar bij mij waren, hebben ontvoerd en ik zou mijn ex willen laten vermoorden. Ik kwam in de Duitse gevangenis terecht en mijn kinderen werden naar een tehuis in Duitsland gebracht waar ze twee weken hebben gezeten. Zonder mijn medeweten en afscheid van de kinderen te kunnen nemen heeft Jeugdzorg de kinderen opgehaald. In Nederland zijn ze vervolgens alle drie in verschillende pleeggezinnen ondergebracht en later, als gezegd, afwisselend in verschillende pleeggezinnen, tehuizen en bij vader geplaatst. Eens in de maand zien de kinderen elkaar. Na een week in Duitsland in het gevangenis te hebben gezeten, moest ik verder wachten op uitlevering en me elke week bij de Duitse politie melden. Toen werd ik opgehaald door de politie en heb nog eens een week in Nederland in het gevang gezeten. De rechter vond, ondanks het feit dat ik altijd voor mijn kinderen heb gezorgd, dat ik mij schuldig heb gemaakt aan ontvoering van de kinderen en aannemelijk dat ik bezig was met de voorbereiding van een moord op mijn ex, ondanks gebrek aan bewijs. Natuurlijk heb ik wel eens gezegd dat ik die man die mij en mijn kinderen de vreselijkste dingen heeft aangedaan wel kon vermoorden, maar er is werkelijk niks gebeurd. Ik heb echt niemand ingeschakeld of hem persoonlijk bedreigd of zo. Ik ben nu uiteindelijk veroordeeld tot een werkstraf van 240 uur en mag me elke maand bij de reclassering melden. Terwijl hij degene is die de echte strafbare feiten heeft gepleegd, zoals me met de dood bedreigen, psychisch mishandelen en stalken. Ik ben bang voor omgang met mijn kinderen en durf ook niets meer op dat gebied via de rechter te eisen tot ze 18 zijn, want ik wordt toch niet geloofd door instanties. Bovendien betekent omgang dat de vader weer toegang heeft tot mijn leven en ongetwijfeld weer verder gaat met zijn intimidaties. Ik zal altijd van mijn kinderen houden en vind het verschrikkelijk wat er allemaal is gebeurd met hen en dat ik dit niet heb weten te voorkomen.
:: Misha::dinsdag 9 oktober 2007 :: 21:14:01
Een niet-geldige omgangsregeling is in Nederland blijkbaar genoeg om een deurwaarder te kunnen sturen én een geheim adres van een ondergedoken gezin openbaar te maken: Vorige week donderdag wordt ik door mijn 11 jarige dochter op mijn werk gebeld: ze is helemaal in paniek, want er is een deurwaarder aan de deur geweest en heeft haar een brief in de handen geduwd. Ik probeer mijn dochter te bedaren, maar ja, een meisje van 11 denkt heel wat te weten. Ze legt me uit dat ze weet wat een deurwaarder is en dat deze ons geld of onze spulletjes komen halen. Ik betaal al mijn rekeningen op tijd, dus weet dat daar niks aan schort. 's Avonds als ik thuis kom wordt mijn vermoeden bevestigd: mijn ex is naar een deurwaarderskantoor gestapt. Ik krijg een dwangsom van maar liefst € 700,-. Deze zou voor het niet verschijnen bij het omgangshuis zijn en de twee weekenden daarna dat ik de kinderen bij hem thuis had moeten brengen. Ik ben verbijsterd. Ik heb me keurig op tijd afgemeld voor de eerste afspraak in het omgangshuis omdat ik die dag examen moest doen voor mijn huidige baan. Het omgangshuis heeft me bericht dat dit is teruggekoppeld naar de rechtbank en dat er nog bericht zou volgen. Van omgang buiten het omgangshuis om is nog helemaal geen sprake, want daar zouden nog verschillende keren omgang in het omgangshuis én begeleidende gesprekken aan vooraf moeten gaan. Hoe kan er dan in vredesnaam een dwangsom worden vastgesteld op basis van een goed gecommuniceerde en akkoord bevonden afmelding en twee maal omgang zonder toezicht, die nooit zouden hebben plaatsgevonden, in ieder geval niet op deze termijn? Overigens zit er achter het dwangbevel een onvolledige, oude kopie van de voorzieningsrechter geniet, die allang niet meer van toepassing is, want er is inmiddels een uitspraak in hoger beroep, die deze uitspraak teniet heeft gedaan. De volgende ochtend bel ik het deurwaarderskantoor op. Eerst wil niemand mij spreken, maar ik blijf aandringen. Ik geef aan dat zij een dwangbevel aan mijn minderjarige dochter hebben afgegeven en dat dit wettelijk gezien niet mag, dus dat ze het fatsoen moeten hebben om mij te woord te staan. Eindelijk krijg ik iemand aan de lijn en vraag deze dame naar haar functie. Ze vertelt me dat ze meester in de rechten is, maar door de manier waarop ze me behandelt, betwijfel ik dit ten zeerste. Ik leg uit dat ik me niet kan verenigen met de dwangsom en waarom, maar ik lijk tegen een muur te spreken. Ik krijg in eerste instantie nauwelijks een reactie, maar uiteindelijk zegt de dame in kwestie dat ze niets kan doen. Ik antwoord dat ze kan doorgeven aan de tegenpartij dat ik heb gebeld met mijn antwoord. Dit wilde ze niet doen. Ik moest alles op papier zetten, want mondeling geldt niets. Een meester in de rechten zou toch moeten weten dat een mondelinge overeenkomst/afspraak net zo bindend is als schriftelijk, maar als ze het op papier wil hebben kan ze dit krijgen, als ze maar doorgeeft dat ik tijdig heb gereageerd. Daarnaast geef ik door dat ze de achtergrond van hun cliënt eerst zelf eens goed moeten controleren, want hij heeft aan hen een andere woonplaats opgegeven, dan waar hij staat ingeschreven, dus als ik mijn kinderen al zou willen brengen, waar heen dan? Bij de laatste rechtszaak in augustus is ook al geconstateerd zijn opgegeven woonadres niet klopt. Ook vraag ik of ze wel rekening willen houden met mijn geheim adres. Vervolgens zegt ze dat ik niet als dusdanig bij hun bekend sta en dat ik me als geheim had moeten inschrijven bij de gemeente. Ik wordt werkelijk witheet en zeg haar dat niet alleen ik, maar ook mijn kinderen met een als geheim geclassificeerd adres sta ingeschreven bij de gemeente. Ik geef haar door dat ik nu wéér moet verhuizen omdat mijn ex, de reden waarom we zijn ondergedoken, nu achter mijn adres is en ik de rekening bij hun gerechtsdeurwaarderkantoor neer leg. De dame zwijgt...tja... Het is nu een week geleden dat ik de brief naar de deurwaarderskantoor heb gestuurd. Ik heb geen reactie terug gehad. Het ergste vind ik nog dat zij mijn dochter, die toch al zo te lijden heeft gehad van mijn ex, onnodig én onwettelijk opnieuw overstuur hebben gemaakt.
Een niet-geldige omgangsregeling is in Nederland blijkbaar genoeg om een deurwaarder te kunnen sturen én een geheim adres van een ondergedoken gezin openbaar te maken: Vorige week donderdag wordt ik door mijn 11 jarige dochter op mijn werk gebeld: ze is helemaal in paniek, want er is een deurwaarder aan de deur geweest en heeft haar een brief in de handen geduwd. Ik probeer mijn dochter te bedaren, maar ja, een meisje van 11 denkt heel wat te weten. Ze legt me uit dat ze weet wat een deurwaarder is en dat deze ons geld of onze spulletjes komen halen. Ik betaal al mijn rekeningen op tijd, dus weet dat daar niks aan schort. 's Avonds als ik thuis kom wordt mijn vermoeden bevestigd: mijn ex is naar een deurwaarderskantoor gestapt. Ik krijg een dwangsom van maar liefst € 700,-. Deze zou voor het niet verschijnen bij het omgangshuis zijn en de twee weekenden daarna dat ik de kinderen bij hem thuis had moeten brengen. Ik ben verbijsterd. Ik heb me keurig op tijd afgemeld voor de eerste afspraak in het omgangshuis omdat ik die dag examen moest doen voor mijn huidige baan. Het omgangshuis heeft me bericht dat dit is teruggekoppeld naar de rechtbank en dat er nog bericht zou volgen. Van omgang buiten het omgangshuis om is nog helemaal geen sprake, want daar zouden nog verschillende keren omgang in het omgangshuis én begeleidende gesprekken aan vooraf moeten gaan. Hoe kan er dan in vredesnaam een dwangsom worden vastgesteld op basis van een goed gecommuniceerde en akkoord bevonden afmelding en twee maal omgang zonder toezicht, die nooit zouden hebben plaatsgevonden, in ieder geval niet op deze termijn? Overigens zit er achter het dwangbevel een onvolledige, oude kopie van de voorzieningsrechter geniet, die allang niet meer van toepassing is, want er is inmiddels een uitspraak in hoger beroep, die deze uitspraak teniet heeft gedaan. De volgende ochtend bel ik het deurwaarderskantoor op. Eerst wil niemand mij spreken, maar ik blijf aandringen. Ik geef aan dat zij een dwangbevel aan mijn minderjarige dochter hebben afgegeven en dat dit wettelijk gezien niet mag, dus dat ze het fatsoen moeten hebben om mij te woord te staan. Eindelijk krijg ik iemand aan de lijn en vraag deze dame naar haar functie. Ze vertelt me dat ze meester in de rechten is, maar door de manier waarop ze me behandelt, betwijfel ik dit ten zeerste. Ik leg uit dat ik me niet kan verenigen met de dwangsom en waarom, maar ik lijk tegen een muur te spreken. Ik krijg in eerste instantie nauwelijks een reactie, maar uiteindelijk zegt de dame in kwestie dat ze niets kan doen. Ik antwoord dat ze kan doorgeven aan de tegenpartij dat ik heb gebeld met mijn antwoord. Dit wilde ze niet doen. Ik moest alles op papier zetten, want mondeling geldt niets. Een meester in de rechten zou toch moeten weten dat een mondelinge overeenkomst/afspraak net zo bindend is als schriftelijk, maar als ze het op papier wil hebben kan ze dit krijgen, als ze maar doorgeeft dat ik tijdig heb gereageerd. Daarnaast geef ik door dat ze de achtergrond van hun cliënt eerst zelf eens goed moeten controleren, want hij heeft aan hen een andere woonplaats opgegeven, dan waar hij staat ingeschreven, dus als ik mijn kinderen al zou willen brengen, waar heen dan? Bij de laatste rechtszaak in augustus is ook al geconstateerd zijn opgegeven woonadres niet klopt. Ook vraag ik of ze wel rekening willen houden met mijn geheim adres. Vervolgens zegt ze dat ik niet als dusdanig bij hun bekend sta en dat ik me als geheim had moeten inschrijven bij de gemeente. Ik wordt werkelijk witheet en zeg haar dat niet alleen ik, maar ook mijn kinderen met een als geheim geclassificeerd adres sta ingeschreven bij de gemeente. Ik geef haar door dat ik nu wéér moet verhuizen omdat mijn ex, de reden waarom we zijn ondergedoken, nu achter mijn adres is en ik de rekening bij hun gerechtsdeurwaarderkantoor neer leg. De dame zwijgt...tja... Het is nu een week geleden dat ik de brief naar de deurwaarderskantoor heb gestuurd. Ik heb geen reactie terug gehad. Het ergste vind ik nog dat zij mijn dochter, die toch al zo te lijden heeft gehad van mijn ex, onnodig én onwettelijk opnieuw overstuur hebben gemaakt.
:: Engelen::woensdag 24 oktober 2007 :: 17:56:37
Ik heb heel veel waardering voor een moeder als jij! Ik geloof in het recht. Al zal het jaren duren je zult worden herenigd met je kids en ze zullen van je houden. Geef niet op blijf voor hen leven, later trekken ze uit zichzelf naar jou toe terug. Moederliefde gaat veeeeel verder dan 20 politiemannen en een rechter! ik denk aan je, liefs Engelen
Ik heb heel veel waardering voor een moeder als jij! Ik geloof in het recht. Al zal het jaren duren je zult worden herenigd met je kids en ze zullen van je houden. Geef niet op blijf voor hen leven, later trekken ze uit zichzelf naar jou toe terug. Moederliefde gaat veeeeel verder dan 20 politiemannen en een rechter! ik denk aan je, liefs Engelen
:: buitenlandse moeder::dinsdag 20 mei 2008 :: 16:02:12
Ik vind dat jij een heel goede moeder ben, alleen dat je geen kans hebt gehad om dit te bewijzen. Heel veel mensen in Nederland weten niet dat vaders hier heel veel rechten hebben gekregen en deze rechten misbruiken. Het heel zielig voor kids en ik begrijp hoeveel pijn je hebt. Ik denk dat je toch moet proberen om de omgang met de kids te kunnen regelen. Kinderen moeten weten dat jij aan hun denkt, dat jij ongeacht de situatie toch een klein beetje bijdraagt aan hun leven. Op ten duur zullen ze jouw begrijpen. En schaam je niet, wees niet bang. Het gaat om je kinderen en ze hebben recht om moeder te zien, ongeacht van alles. Ik wens je veel sterkte, je heb dit nodig.
Ik vind dat jij een heel goede moeder ben, alleen dat je geen kans hebt gehad om dit te bewijzen. Heel veel mensen in Nederland weten niet dat vaders hier heel veel rechten hebben gekregen en deze rechten misbruiken. Het heel zielig voor kids en ik begrijp hoeveel pijn je hebt. Ik denk dat je toch moet proberen om de omgang met de kids te kunnen regelen. Kinderen moeten weten dat jij aan hun denkt, dat jij ongeacht de situatie toch een klein beetje bijdraagt aan hun leven. Op ten duur zullen ze jouw begrijpen. En schaam je niet, wees niet bang. Het gaat om je kinderen en ze hebben recht om moeder te zien, ongeacht van alles. Ik wens je veel sterkte, je heb dit nodig.
:: MIRA::zondag 15 februari 2009 :: 13:16:08
Wil graag even zeggen weet niet je naam/ moeder met drie kinderen die naar Duitsland is gevlucht /maar heb groot respect voor je en geloof jouw verhaal honderd procent wat vreselijk voor je, maar ik denk dat je kinderen ook heel erg veel van jou houden en echt wel bij terugkomen zodra ze achttien zijn. Het echte jammere vind ik het had allemaal niet nodig geweest want ik denk dat de kinderen ook een heel erg moeilijke tijd achter de rug hebben en nog denk ik zoveel pleeggezinnen echt niet te geloven verschrikkelijk en wetende dat ze een liefhebbende moeder hebben de rechtspraak in Nederland laat heel wat te wensen om over Duitsland maar te zwijgen. Ik wens jou en je kinderen heel erg veel sterkte toe. Liefs MIRA
Wil graag even zeggen weet niet je naam/ moeder met drie kinderen die naar Duitsland is gevlucht /maar heb groot respect voor je en geloof jouw verhaal honderd procent wat vreselijk voor je, maar ik denk dat je kinderen ook heel erg veel van jou houden en echt wel bij terugkomen zodra ze achttien zijn. Het echte jammere vind ik het had allemaal niet nodig geweest want ik denk dat de kinderen ook een heel erg moeilijke tijd achter de rug hebben en nog denk ik zoveel pleeggezinnen echt niet te geloven verschrikkelijk en wetende dat ze een liefhebbende moeder hebben de rechtspraak in Nederland laat heel wat te wensen om over Duitsland maar te zwijgen. Ik wens jou en je kinderen heel erg veel sterkte toe. Liefs MIRA
:: standvastige moeder :: donderdag 20 september 2007 :: 22:50:07permalink
Vraag de RvK en jeugzorg eens waar de kinderbescherming voor staat. Op de vraag waar is het recht van het kind krijg je te horen: de vader heeft het recht. Dus de zin "handelen in het belang van het kind"" het klinkt leuk maar ze doen er niets mee. Mijn eigen ervaring is alle gesprekken op camera vastleggen en ze daar op pakken. Hiermee kun je aantonen wat er daadwerkelijk gezegd is in de gesprekken, want deze mensen verdraaien werkelijk alles. Met het cameramateriaal heb ik ze onder druk gezet. Wat ik hiermee wil zeggen is: hou voet bij stuk, laat je niet van de wijs brengen en niet bang maken met bedreigingen dat ze je kind bij je weghalen. Ik heb het hiermee gered. Na 3 jaar vechten en ots kwam de raad tot de conclusie dat omgang niet bevordelijk is voor de opvoeding van mijn kind. We hebben al 6 jaar geen omgang met mijn ex.
Vraag de RvK en jeugzorg eens waar de kinderbescherming voor staat. Op de vraag waar is het recht van het kind krijg je te horen: de vader heeft het recht. Dus de zin "handelen in het belang van het kind"" het klinkt leuk maar ze doen er niets mee. Mijn eigen ervaring is alle gesprekken op camera vastleggen en ze daar op pakken. Hiermee kun je aantonen wat er daadwerkelijk gezegd is in de gesprekken, want deze mensen verdraaien werkelijk alles. Met het cameramateriaal heb ik ze onder druk gezet. Wat ik hiermee wil zeggen is: hou voet bij stuk, laat je niet van de wijs brengen en niet bang maken met bedreigingen dat ze je kind bij je weghalen. Ik heb het hiermee gered. Na 3 jaar vechten en ots kwam de raad tot de conclusie dat omgang niet bevordelijk is voor de opvoeding van mijn kind. We hebben al 6 jaar geen omgang met mijn ex.
:: Engelen::woensdag 24 oktober 2007 :: 18:06:00
Ik moet deze weg ook gaan bewandelen. Heb binnenkort hoger beroep, vraag om therapie en omgangshuizen al ik dan persé mijn dochter omgang zal moeten laten hebben met deze mishandelaar. Kan ik eisen mee naar binnen te gaan in het omgangshuis? Hoe help ik mijn wanhopige dochter van 7? Kunnen jullie mij ook zeggen tot welke leeftijd deze nachtmerrie doorgaat? Gaat dit door tot 12 of mag ze bij 10 jaar al haar mening geven? Inmiddels zit ik met een loonbeslag van 5000 euro mijn kind en ik gaan falliet hoe stop ik deze nachtmerrie, zonder dat mijn kind nog meer schade oploopt?
Ik moet deze weg ook gaan bewandelen. Heb binnenkort hoger beroep, vraag om therapie en omgangshuizen al ik dan persé mijn dochter omgang zal moeten laten hebben met deze mishandelaar. Kan ik eisen mee naar binnen te gaan in het omgangshuis? Hoe help ik mijn wanhopige dochter van 7? Kunnen jullie mij ook zeggen tot welke leeftijd deze nachtmerrie doorgaat? Gaat dit door tot 12 of mag ze bij 10 jaar al haar mening geven? Inmiddels zit ik met een loonbeslag van 5000 euro mijn kind en ik gaan falliet hoe stop ik deze nachtmerrie, zonder dat mijn kind nog meer schade oploopt?
:: MiNiRo::woensdag 23 april 2008 :: 23:48:50
voor standvastige moeder. ik kan niets verder vinden over je situatie. wijzelf krijgen namelijk een onderzoek door RvK. Maar ik ben ook wel wantrouwend. Ik las je tip over het opnemen van de gesprekken. Heb je dit zonder medeweten van de medewerkers van Rvk gedaan? Het lijkt mij namelijk ook wel iets om deze gesprekken ed op te nemen. Want de Rvk staat duidelijk voor het belang van het kind en niet alleen voor het recht voor omgang tussen vader en kind. heb je nog meer tips? alvast bedankt. groet
voor standvastige moeder. ik kan niets verder vinden over je situatie. wijzelf krijgen namelijk een onderzoek door RvK. Maar ik ben ook wel wantrouwend. Ik las je tip over het opnemen van de gesprekken. Heb je dit zonder medeweten van de medewerkers van Rvk gedaan? Het lijkt mij namelijk ook wel iets om deze gesprekken ed op te nemen. Want de Rvk staat duidelijk voor het belang van het kind en niet alleen voor het recht voor omgang tussen vader en kind. heb je nog meer tips? alvast bedankt. groet
:: karlijn::dinsdag 12 augustus 2008 :: 23:58:04
Kinderbescherming doet niet aan waarheidsbevinding. Ik had zelf ook diverse cameraopnames, emails, sms-en ter bewijsvoering. De RvdK vertelde me dat ik die rustig thuis kon laten, daar deden ze toch niks mee. In feite komt het erop neer dat je geen poot hebt om op te staan. Indien je ex een manipulator/pathalogische leugenaar is kun je inpakken. Ook is mij inmiddels onduidelijk geworden wat de waarde van ouderlijk gezag is. Ik heb zelf alleen het ouderlijk gezag. Mij werd verteld dat míjn verantwoordelijkheid bij zíjn voordeur ophoudt. Ook al wordt mijn zoontje verwaarloosd, kiezen uit 2 kwaden (geen omgang met de vader of lichamelijke verwaarlozing) heeft bij RvdK de voorkeur voor lichamelijke verwaarlozing, aangezien geen omgang met de andere ouder psychische klachten kan opleveren. Wat levert lichamelijke verwaarlozing dan op? Zal mijn zoontje over een paar jaar zijn vader bedanken voor deze verwaarlozing? Of wordt dat ook omgezet in psychische klachten? Mijn conclusie is dus een expartner die manipuleert en een KvdB die blijkbaar enkel een opdracht moet uitvoeren in het kader van werkverschaffing. Om wiens belang gaat het nu eigenlijk?
Kinderbescherming doet niet aan waarheidsbevinding. Ik had zelf ook diverse cameraopnames, emails, sms-en ter bewijsvoering. De RvdK vertelde me dat ik die rustig thuis kon laten, daar deden ze toch niks mee. In feite komt het erop neer dat je geen poot hebt om op te staan. Indien je ex een manipulator/pathalogische leugenaar is kun je inpakken. Ook is mij inmiddels onduidelijk geworden wat de waarde van ouderlijk gezag is. Ik heb zelf alleen het ouderlijk gezag. Mij werd verteld dat míjn verantwoordelijkheid bij zíjn voordeur ophoudt. Ook al wordt mijn zoontje verwaarloosd, kiezen uit 2 kwaden (geen omgang met de vader of lichamelijke verwaarlozing) heeft bij RvdK de voorkeur voor lichamelijke verwaarlozing, aangezien geen omgang met de andere ouder psychische klachten kan opleveren. Wat levert lichamelijke verwaarlozing dan op? Zal mijn zoontje over een paar jaar zijn vader bedanken voor deze verwaarlozing? Of wordt dat ook omgezet in psychische klachten? Mijn conclusie is dus een expartner die manipuleert en een KvdB die blijkbaar enkel een opdracht moet uitvoeren in het kader van werkverschaffing. Om wiens belang gaat het nu eigenlijk?
:: chinnamouw::zaterdag 20 juni 2009 :: 20:52:44
Ik heb zelf het noodige meegemaakt, de maatschappij lijkt wel mishandeling, incest, vrouwen en kinderen op straat zetten, en ook nog rvk op hun dak. Moeders krijgen dan teveel tegenwerking. Wie of welke instantie kan enig kracht bundelen dat vrouwen hun rechten krijgen en niet als tweederangs burgers gezien en behandeld worden? Slachtofferhulp bied geen praktische hulp instanties tegen huiselijkgeweld idem ditto politie verergeren het probleem RVK/jeugdzorg bedreigen moeders om hun kinderen af te pakken teveel maatschappelijkwerkers die niet deskundig zijn VETO rechten schijnen niet te werken Rechters snoeren vrouwen hun mond dus, waar kunnen de moeders heen voor praktische hulp?
Ik heb zelf het noodige meegemaakt, de maatschappij lijkt wel mishandeling, incest, vrouwen en kinderen op straat zetten, en ook nog rvk op hun dak. Moeders krijgen dan teveel tegenwerking. Wie of welke instantie kan enig kracht bundelen dat vrouwen hun rechten krijgen en niet als tweederangs burgers gezien en behandeld worden? Slachtofferhulp bied geen praktische hulp instanties tegen huiselijkgeweld idem ditto politie verergeren het probleem RVK/jeugdzorg bedreigen moeders om hun kinderen af te pakken teveel maatschappelijkwerkers die niet deskundig zijn VETO rechten schijnen niet te werken Rechters snoeren vrouwen hun mond dus, waar kunnen de moeders heen voor praktische hulp?
:: Bezorgde oma :: dinsdag 18 september 2007 :: 18:05:00permalink
In 2005 werden wij in de nacht gebeld door onze dochter dat wij haar en het kind direct moesten halen want zij werden geschopt en geslagen door haar inmiddels ex-man. Het begon allemaal toen mijn dochter erachter kwam dat hij een buitenechtelijke relatie had, hij was internationaal chauffeur en kwam alleen in de weekende thuis. Door een sms-je van zijn vriendin kwam zij erachter. Ze zijn toen in relatie-therapie gegaan en dit leek geslaagd. Mijn dochter raakte inverwachting van haar tweede kindje en was daar zeer verblijd over, tot er een miskraam volgde. Een maand of twee daarop was zij weer zwanger, en dat leek goed te gaan, tot na de derde maand, toen ging het weer fout. Zij sprak hierover met haar huisarts, en die zei toen dat het weleens van een sexueel overdraagbare aandoening kon komen. Hij had ongeveer 4 maanden thuisgelopen omdat hij aan aambeien geholpen werd en kon dan niet zolang in de auto zitten dus zat hij in de ziektewet. Dit was dus zijn verhaal tegen ons, maar die aambeien bleken dus genitale wratten te zijn. Ze heeft hem hierover aangesproken en hij ging helemaal door het lint, sloeg en schopte erop los, mijn man heeft hen die nacht opgehaald. De volgende dag is mijn dochter naar de huisarts gegaan en bleek een zwaargekneusde rug te hebben. Ze heeft aangiften bij de politie gedaan en tot onze verbazing is dit geseponeerd. Zij heeft ook een echtscheiding in gang gezet, en toen begonnen de problemen pas goed. Hij hield alles, maar dan ook alles, tegen en frustreerde de hele boel. Onze dochter en kleindochter verbleven inmiddels bij ons in huis; we hebben voor hen verbouwd zodat zij op zichzelf zitten en toch beschermd zijn tegen hem. Het ging allemaal goed tot de eerste uitspraak van de rechter die een bezoekregeling uitsprak, dat zou dan bij ons in huis plaats vinden. Mijn dochter was bij die bezoeken en er werd door hem niets anders gedaan dan gedreigd en gescholden. Zo zei hij dat hij er alles aan zou doen al was het een ontvoering van het kind, dat hij mijn dochter kapot zou maken, of hij zou haar een 9 mm op haar kop zetten, maar het kind zou hij krijgen. Na die bezoeken was het kind totaal overstuur en ging zij apart gedrag vertonen. Ze wilde niet meer alleen slapen en was een angstig/agressief kind aan het worden. Dit is toen met de huisarts overlegd en haar advies was om hulp voor het kind te gaan zoeken. Haar therapeut heeft na 4 sessies het advies gegeven om naar een traumatisch hulpverleningscentum te gaan want er was veel meer met het kind aan de hand. Mijn dochter heeft toen via het Advies en Meldpunt Kindermishandeling het psychotraumatisch centum in Dronten toegewezen gekregen en daar is het kindje in therapie gegaan. Na een aantal sessies kwam haar therapeut erachter dat het kind door haar biovader onzedelijk is betast. Hij heeft zijn vinger in haar plasser gedaan en hij 'heeft heel raar met zijn eigen plasser gedaan en dan kwam er allemaal plassetjes-prut uit'. Mijn dochter heeft hiervan melding bij de politie gedaan,en het kind is in een speciale studio in Nijmegen verhoord, en weer is dit geseponeerd ondanks de melding van de therapeut. De bezoekregeling was inmiddels stopgezet door mijn dochter, dus nu kon het kind zonder zijn dreigementen haar verhaal kwijt en geholpen worden, tot de rechter weer besliste dat de vader het recht heeft om het kind te zien. Als de moeder hier niet aan meewerkt moest ze een dwangsom van 500 euro betalen. Mijn dochter heeft een uitkering dus dat kon zij niet betalen. Daarop volgde weer een rechtzaak en nu was de uitspraak: kind naar de vader, zoniet een dwangsom van 1000 euro per keer. Wordt dit niet betaald, dan wordt de moeder in gijzeling gesteld. Dus u raadt het al: er is geen geld dus mijn dochter gaat drie dagen de gevangenis in. Ik ben onmiddellijk met het kind naar een schuiladres gegaan, want als de eerste opvoeder er niet is moet de tweede opvoeder het kind hebben en dit lieten wij niet gebeuren. We waren net op tijd weg, want nog geen uur later kwam de politie op verzoek van de man het kind halen. Mijn man en zoon zijn toen twee uur gehoord en hebben gelukkig niets losgelaten over onze verblijfplaats, mijn dochter kwam na 3 dagen weer vrij en 2 dagen later lag er weer een inning. Toen zijn de advocaat, de huisarts en op ons verzoek ook het AMK er achteraan gegaan en mijn dochter en kleinddochter zijn daarna op een veilige plek onder gebracht. Het AMK heeft een nieuw onderzoek gedaan en dat bij de raad neergelegd. Deze is afgelopen week mee geweest naar de rechtbank en daar is duidelijk gemaakt dat het kind niet alleen naar haar biovader kan, en als de rechter dan toch een bezoekregeling wil, dan alleen als de therapeut vindt dat het kind daar aan toe is. Nu heeft de rechter besloten dat de vader a.s. dinsdag naar Dronten moet voor een intake [hier heeft hij inmiddels al vier uitnodigingen voor liggen, maar hij heeft steeds geweigerd eraan mee te werken]. Het kind moet donderdag voorbereid worden voor een confrontatie en over 14 dagen moet zij hem ontmoeten... Wel, wij houden ons hart vast voor wat dit kindje nu weer moet meemaken. Het gaat nu zo goed met haar, ze is vrolijk, heeft geen agressie meer en leert goed op school. Ze is 6 jaar en zeer pienter, roept al vanaf het begin ik wil Wilbert - zo heet haar biovader - nooit meer zien, dus hoe dit afloopt...? Hij was altijd zeer hardhandig met haar en mijn dochter moest haar altijd tegen hem beschermen, de tweede gijzeling is intussen niet doorgegaan dit hebben boven genoemde personen en instanties weten te voorkomen, maar de dwangsommen blijven staan en zijn inmiddels opgelopen tot 20.000 euro. Een hoger beroep is versneld aangevraagd maar vind pas plaats in november. Wel wil ik nog even laten weten dat RTL 4 een programma hierover aan het voorbereiden is en het misschien heel belangrijk is dat jullie hier ook in worden betrokken. Er moet vooral vooral meer aandacht voor Den Haag komen en waar zij mee bezig zijn: een moeder die haar kind wil beschermen wordt gewoon de gevangenis ingegooid en de dader loopt fluitend verder. Je mag in dit land wel je kind kapot maken maar niet beschermen. Laat de kreet zijn: 'LUISTER NAAR EEN KINDERSTEM, HUN HART SPREEKT'. Hartelijke groeten van een zeer bezorgde oma.
In 2005 werden wij in de nacht gebeld door onze dochter dat wij haar en het kind direct moesten halen want zij werden geschopt en geslagen door haar inmiddels ex-man. Het begon allemaal toen mijn dochter erachter kwam dat hij een buitenechtelijke relatie had, hij was internationaal chauffeur en kwam alleen in de weekende thuis. Door een sms-je van zijn vriendin kwam zij erachter. Ze zijn toen in relatie-therapie gegaan en dit leek geslaagd. Mijn dochter raakte inverwachting van haar tweede kindje en was daar zeer verblijd over, tot er een miskraam volgde. Een maand of twee daarop was zij weer zwanger, en dat leek goed te gaan, tot na de derde maand, toen ging het weer fout. Zij sprak hierover met haar huisarts, en die zei toen dat het weleens van een sexueel overdraagbare aandoening kon komen. Hij had ongeveer 4 maanden thuisgelopen omdat hij aan aambeien geholpen werd en kon dan niet zolang in de auto zitten dus zat hij in de ziektewet. Dit was dus zijn verhaal tegen ons, maar die aambeien bleken dus genitale wratten te zijn. Ze heeft hem hierover aangesproken en hij ging helemaal door het lint, sloeg en schopte erop los, mijn man heeft hen die nacht opgehaald. De volgende dag is mijn dochter naar de huisarts gegaan en bleek een zwaargekneusde rug te hebben. Ze heeft aangiften bij de politie gedaan en tot onze verbazing is dit geseponeerd. Zij heeft ook een echtscheiding in gang gezet, en toen begonnen de problemen pas goed. Hij hield alles, maar dan ook alles, tegen en frustreerde de hele boel. Onze dochter en kleindochter verbleven inmiddels bij ons in huis; we hebben voor hen verbouwd zodat zij op zichzelf zitten en toch beschermd zijn tegen hem. Het ging allemaal goed tot de eerste uitspraak van de rechter die een bezoekregeling uitsprak, dat zou dan bij ons in huis plaats vinden. Mijn dochter was bij die bezoeken en er werd door hem niets anders gedaan dan gedreigd en gescholden. Zo zei hij dat hij er alles aan zou doen al was het een ontvoering van het kind, dat hij mijn dochter kapot zou maken, of hij zou haar een 9 mm op haar kop zetten, maar het kind zou hij krijgen. Na die bezoeken was het kind totaal overstuur en ging zij apart gedrag vertonen. Ze wilde niet meer alleen slapen en was een angstig/agressief kind aan het worden. Dit is toen met de huisarts overlegd en haar advies was om hulp voor het kind te gaan zoeken. Haar therapeut heeft na 4 sessies het advies gegeven om naar een traumatisch hulpverleningscentum te gaan want er was veel meer met het kind aan de hand. Mijn dochter heeft toen via het Advies en Meldpunt Kindermishandeling het psychotraumatisch centum in Dronten toegewezen gekregen en daar is het kindje in therapie gegaan. Na een aantal sessies kwam haar therapeut erachter dat het kind door haar biovader onzedelijk is betast. Hij heeft zijn vinger in haar plasser gedaan en hij 'heeft heel raar met zijn eigen plasser gedaan en dan kwam er allemaal plassetjes-prut uit'. Mijn dochter heeft hiervan melding bij de politie gedaan,en het kind is in een speciale studio in Nijmegen verhoord, en weer is dit geseponeerd ondanks de melding van de therapeut. De bezoekregeling was inmiddels stopgezet door mijn dochter, dus nu kon het kind zonder zijn dreigementen haar verhaal kwijt en geholpen worden, tot de rechter weer besliste dat de vader het recht heeft om het kind te zien. Als de moeder hier niet aan meewerkt moest ze een dwangsom van 500 euro betalen. Mijn dochter heeft een uitkering dus dat kon zij niet betalen. Daarop volgde weer een rechtzaak en nu was de uitspraak: kind naar de vader, zoniet een dwangsom van 1000 euro per keer. Wordt dit niet betaald, dan wordt de moeder in gijzeling gesteld. Dus u raadt het al: er is geen geld dus mijn dochter gaat drie dagen de gevangenis in. Ik ben onmiddellijk met het kind naar een schuiladres gegaan, want als de eerste opvoeder er niet is moet de tweede opvoeder het kind hebben en dit lieten wij niet gebeuren. We waren net op tijd weg, want nog geen uur later kwam de politie op verzoek van de man het kind halen. Mijn man en zoon zijn toen twee uur gehoord en hebben gelukkig niets losgelaten over onze verblijfplaats, mijn dochter kwam na 3 dagen weer vrij en 2 dagen later lag er weer een inning. Toen zijn de advocaat, de huisarts en op ons verzoek ook het AMK er achteraan gegaan en mijn dochter en kleinddochter zijn daarna op een veilige plek onder gebracht. Het AMK heeft een nieuw onderzoek gedaan en dat bij de raad neergelegd. Deze is afgelopen week mee geweest naar de rechtbank en daar is duidelijk gemaakt dat het kind niet alleen naar haar biovader kan, en als de rechter dan toch een bezoekregeling wil, dan alleen als de therapeut vindt dat het kind daar aan toe is. Nu heeft de rechter besloten dat de vader a.s. dinsdag naar Dronten moet voor een intake [hier heeft hij inmiddels al vier uitnodigingen voor liggen, maar hij heeft steeds geweigerd eraan mee te werken]. Het kind moet donderdag voorbereid worden voor een confrontatie en over 14 dagen moet zij hem ontmoeten... Wel, wij houden ons hart vast voor wat dit kindje nu weer moet meemaken. Het gaat nu zo goed met haar, ze is vrolijk, heeft geen agressie meer en leert goed op school. Ze is 6 jaar en zeer pienter, roept al vanaf het begin ik wil Wilbert - zo heet haar biovader - nooit meer zien, dus hoe dit afloopt...? Hij was altijd zeer hardhandig met haar en mijn dochter moest haar altijd tegen hem beschermen, de tweede gijzeling is intussen niet doorgegaan dit hebben boven genoemde personen en instanties weten te voorkomen, maar de dwangsommen blijven staan en zijn inmiddels opgelopen tot 20.000 euro. Een hoger beroep is versneld aangevraagd maar vind pas plaats in november. Wel wil ik nog even laten weten dat RTL 4 een programma hierover aan het voorbereiden is en het misschien heel belangrijk is dat jullie hier ook in worden betrokken. Er moet vooral vooral meer aandacht voor Den Haag komen en waar zij mee bezig zijn: een moeder die haar kind wil beschermen wordt gewoon de gevangenis ingegooid en de dader loopt fluitend verder. Je mag in dit land wel je kind kapot maken maar niet beschermen. Laat de kreet zijn: 'LUISTER NAAR EEN KINDERSTEM, HUN HART SPREEKT'. Hartelijke groeten van een zeer bezorgde oma.
:: andere bezorgde moeder::dinsdag 18 september 2007 :: 11:31:15
Beste bezorgde Oma, Ik snap niet hoe het kan dat de rechter maar een omgangsregeling blijft afdwingen terwijl er duidelijk door de hulpverlenende instanties wordt aangegeven dat het niet goed is voor het kind. Ik snap zo wie zo niks van het hele familierecht. Mijn ervaring is dat ze alleen maar kijken naar de vader. Een vader heeft recht op omgang dus we drukken er gewoon een omgangsregeling doorheen ongeacht of het goed is voor het kind. Mijn ervaring met de Raad voor de kinderbescherming is dat je aan hen ook echt helemaal niks hebt. Bij mij hebben ze besloten aan de hand van een gesprek dat alleen maar ging over de gezamenlijke schulden dat er een proefomgang moet komen. Ik heb op dit moment dus ook alle hulpverlenende instanties die betrokken zijn bij mijn zoontje (hij is ernstig ziek) ingeschakeld. Ze zullen over mijn zoontje vandaag nog een spoedbespreking gaan houden omdat de hele gang van zaken niet klopt. Mijn ex werkt nergens aan mee. Gegevens die hij moet opvragen omtrent zijn psychiatrische verleden komen maar niet en hier zijn ze al een jaar mee bezig. Het intereseert de raad niks dat hij psychisch niet in orde is. Ik hoop voor u en uw dochter dat alles in orde gaat komen. Maar het rechtsysteem in Nederland klopt niet. Groetjes een andere Bezorgde Moeder
Beste bezorgde Oma, Ik snap niet hoe het kan dat de rechter maar een omgangsregeling blijft afdwingen terwijl er duidelijk door de hulpverlenende instanties wordt aangegeven dat het niet goed is voor het kind. Ik snap zo wie zo niks van het hele familierecht. Mijn ervaring is dat ze alleen maar kijken naar de vader. Een vader heeft recht op omgang dus we drukken er gewoon een omgangsregeling doorheen ongeacht of het goed is voor het kind. Mijn ervaring met de Raad voor de kinderbescherming is dat je aan hen ook echt helemaal niks hebt. Bij mij hebben ze besloten aan de hand van een gesprek dat alleen maar ging over de gezamenlijke schulden dat er een proefomgang moet komen. Ik heb op dit moment dus ook alle hulpverlenende instanties die betrokken zijn bij mijn zoontje (hij is ernstig ziek) ingeschakeld. Ze zullen over mijn zoontje vandaag nog een spoedbespreking gaan houden omdat de hele gang van zaken niet klopt. Mijn ex werkt nergens aan mee. Gegevens die hij moet opvragen omtrent zijn psychiatrische verleden komen maar niet en hier zijn ze al een jaar mee bezig. Het intereseert de raad niks dat hij psychisch niet in orde is. Ik hoop voor u en uw dochter dat alles in orde gaat komen. Maar het rechtsysteem in Nederland klopt niet. Groetjes een andere Bezorgde Moeder
:: I.::woensdag 24 oktober 2007 :: 13:09:30
ik kan jullie goed geloven dat het kind heeft afgezien. Misbruikt worden door je vader is niet prettig en kan haar best begrijpen: heb het zelf mee gemaakt. Maar zet je er boven meid, jij hebt nog je familie ik was door iedereen in de steek gelaten... Groetjes I.
ik kan jullie goed geloven dat het kind heeft afgezien. Misbruikt worden door je vader is niet prettig en kan haar best begrijpen: heb het zelf mee gemaakt. Maar zet je er boven meid, jij hebt nog je familie ik was door iedereen in de steek gelaten... Groetjes I.
:: Marion::donderdag 1 november 2007 :: 15:53:12
Graag zou ik contact willen met deze mevrouw/oma, want ik zit in dezelfde situatie en heb nu een schriftelijke aanwijzing ontvangen omdat ze de omgang willen afdwingen met een dreiging van ontzetting uit de ouderlijke macht als ik niet meewerk aan de (proef)contacten/ gesprekken met een psycholoog, terwijl ze al het studioverhoor hebben gehad, gesprekken met orthopedagogen, traumatherapeuten (waar ze overigens niet verder kwamen omdat het kind er niet aan toe was)..................met vriendelijke groet, Marion
Graag zou ik contact willen met deze mevrouw/oma, want ik zit in dezelfde situatie en heb nu een schriftelijke aanwijzing ontvangen omdat ze de omgang willen afdwingen met een dreiging van ontzetting uit de ouderlijke macht als ik niet meewerk aan de (proef)contacten/ gesprekken met een psycholoog, terwijl ze al het studioverhoor hebben gehad, gesprekken met orthopedagogen, traumatherapeuten (waar ze overigens niet verder kwamen omdat het kind er niet aan toe was)..................met vriendelijke groet, Marion
:: Bezorgde oma::vrijdag 22 februari 2008 :: 00:06:53
Morgen [05-11-2007] is er weer een rechtzaak van mijn dochter en kleindochter, in dit geval gaat het om de kwestie dwangsommen. Na de eerste gijzeling (lijfsdwang/opsluiting BM) van mijn dochter kwam er na de tweede oproep de hele boel opgang, huisartsen/therapeutische centrum/amk/kinderbescherming/advocaat/ school, ze gingen allemaal met elkaar in overleg, en hebben een week lang mijn dochter en kleindochter uit huis geplaatst, ook al omdat mijn dochter een darminfectie in de gevangenis had opgelopen, toen ze beter was heeft ze zich weer beschikbaar gesteld maar ze hebben haar tot nu toe niet weer opgehaald. Het amk heeft naar aanleiding van dit alles en op ons verzoek een nieuw onderzoek gestart en heeft een raport naar de Raad van Kinderbescherming geschreven. Deze zijn ook een nieuw onderzoek gaan doen en zij zijn mee naar de rechtbank gegaan om verslag uit te brengen en advies te geven. Dit heeft in zo verre goed uitgepakt voor mijn kleindochter dat zij niet naar haar bio-vader hoeft, maar dat zij wel onder toezicht van haar therapeut een keer in de 14 dagen hem een uurtje moest zien, zolang de therapeut dit verantwoord vond. De eerste keer was meneer een half uur te laat, de tweede keer wilde mijn kleindochter niet, maar toch geprobeerd en de derde keer is zij na 5 minuten weggelopen en heeft duidelijk te kennen gegeven dat zij hem nooit meer wilde zien. Nu is haar therapeut bezig met haar om nog een keer met hem te praten en hem te confronteren met de dingen die hij met haar heeft gedaan. Wat morgen betreft: ze proberen de dwangsommen nietig te laten verklaren, wat de omgang betreft: die wordt nu door de therapeut gestopt, dat komt in december weer voor, dus al met al nog lang geen rust hier.
Morgen [05-11-2007] is er weer een rechtzaak van mijn dochter en kleindochter, in dit geval gaat het om de kwestie dwangsommen. Na de eerste gijzeling (lijfsdwang/opsluiting BM) van mijn dochter kwam er na de tweede oproep de hele boel opgang, huisartsen/therapeutische centrum/amk/kinderbescherming/advocaat/ school, ze gingen allemaal met elkaar in overleg, en hebben een week lang mijn dochter en kleindochter uit huis geplaatst, ook al omdat mijn dochter een darminfectie in de gevangenis had opgelopen, toen ze beter was heeft ze zich weer beschikbaar gesteld maar ze hebben haar tot nu toe niet weer opgehaald. Het amk heeft naar aanleiding van dit alles en op ons verzoek een nieuw onderzoek gestart en heeft een raport naar de Raad van Kinderbescherming geschreven. Deze zijn ook een nieuw onderzoek gaan doen en zij zijn mee naar de rechtbank gegaan om verslag uit te brengen en advies te geven. Dit heeft in zo verre goed uitgepakt voor mijn kleindochter dat zij niet naar haar bio-vader hoeft, maar dat zij wel onder toezicht van haar therapeut een keer in de 14 dagen hem een uurtje moest zien, zolang de therapeut dit verantwoord vond. De eerste keer was meneer een half uur te laat, de tweede keer wilde mijn kleindochter niet, maar toch geprobeerd en de derde keer is zij na 5 minuten weggelopen en heeft duidelijk te kennen gegeven dat zij hem nooit meer wilde zien. Nu is haar therapeut bezig met haar om nog een keer met hem te praten en hem te confronteren met de dingen die hij met haar heeft gedaan. Wat morgen betreft: ze proberen de dwangsommen nietig te laten verklaren, wat de omgang betreft: die wordt nu door de therapeut gestopt, dat komt in december weer voor, dus al met al nog lang geen rust hier.
:: Dianad::donderdag 2 oktober 2008 :: 19:42:34
Ik weet precies in wat voor een ellende U nu inzit! Ik ben ook een moeder die een dwangsom opgelegd heeft gekregen. Ik zou de kinderen opstoken tegen de vader, wat niet zo is! Ze willen gewoon niet naar de vader. Ik ben nog in afwachting voor het hoger beroep die ik aanga tegen die dwangsom,die mij twee jaar geleden is opgelegd. Nu twee jaar later is bij mijn dochter de maat vol, ze wil niet meer. Zoon gaat wel,dochter is nu 15jr. Precies zo als U vind ik dat de rechters moeten luisteren naar het kind!
Ik weet precies in wat voor een ellende U nu inzit! Ik ben ook een moeder die een dwangsom opgelegd heeft gekregen. Ik zou de kinderen opstoken tegen de vader, wat niet zo is! Ze willen gewoon niet naar de vader. Ik ben nog in afwachting voor het hoger beroep die ik aanga tegen die dwangsom,die mij twee jaar geleden is opgelegd. Nu twee jaar later is bij mijn dochter de maat vol, ze wil niet meer. Zoon gaat wel,dochter is nu 15jr. Precies zo als U vind ik dat de rechters moeten luisteren naar het kind!
:: Erika :: dinsdag 14 augustus 2007 :: 15:44:17permalink
Hallo lieve bezorgde moeders Ik voelde me zo alleen in mijn probleem totdat ik deze site bezocht ik dacht echt dat ik de enige was, maar helaas is dat niet zo. Ik kon wel huilen toen ik de verhalen hier las. Ik wil mijn verhaal graag aan jullie kwijt en als het moet ben ik bereid om het in de media te gooien. Ik heb 5 jaar lang een relatie gehad met mijn ex-vriend (irakees). In deze 5 jaar heeft hij me geestelijk en lichamelijk mishandeld (ook tijdens de zwangerschap) en op alle denkbare manieren van mij geprofiteerd. Hij heeft mij afgezonderd van familie en vrienden om mij te isoleren van de buitenwereld, zodat hij mij volledig in zijn macht zou hebben. Ik heb hem mijn dochtertje onder druk laten erkennen, omdat hij zo een verblijfsvergunning hoopte te krijgen en ik de schuldige zou zijn als hij het niet zou krijgen. Hierbij werd ik geestelijk en emotioneel onder druk gezet en ook mishandeld. Mijn zoontje van 5 maanden heeft hij niet erkend. Ik heb hem in december 2006 de deur uitgezet voor de veiligheid van mijn kinderen. Drie maanden later is mijn zoontje geboren, ik heb hem hiervan op de hoogte gesteld. De dag dat ik thuis kwam waren mijn familie en vrienden al aanwezig. Toen kwam mijn ex-vriend met zijn ouders en ging finaal door het lint omdat mijn beste vriendin bij de geboorte was en hij niet. Hij schold en beledigde iedereen (behalve zijn ouders). Mijn dochtertje was compleet overstuur en de moeder van mijn ex zei tegen haar dat er niks aan de hand was en hield haar tegen, want ze wou naar mij toe. Hij begon mij vaak te bellen varierend van 6 tot 40 keer op een dag en hij schold me hierbij uit en hij zei dat hij mij en mijn land kapot ging maken. Er lag een bezoekregeling op dinsdag van 11.30 to 13.00 bij mij thuis want ik wou dat hij een band kon opbouwen met de kinderen. Hierbij misdroeg hij zich meerder malen, hij kwam onder invloed van wiet, zat in mijn spullen te neuzen en mijn sms-berichten te lezen. De politie is er ook bij betrokken geweest om de bezoeksregeling in stand te houden en hem nog eens uit te leggen hoe hij zich moest gedragen in mijn woning. Nadat hij hier geen gehoor aan had gegeven en meerdere malen niet of te laat kwam opdagen, heb ik de bezoekregeling stop gezet. Eind mei kreeg ik een brief van het juridisch loket met de vraag of ik wou mee werken aan mediation, maar ik zag hier weinig heil in omdat hij zich voor de buitenwereld als perfecte vader voordoet, terwijl mijn dochtertje door hem onzettend bang is voor mannen na alle telefoontjes en beledigingen. Begin augustus spande mijn ex een kortgeding aan tegen mij, omdat hij omgang wil en mijn zoontje wil erkennen. Het verzoekschrift staat vol met leugens. Echt walgelijk gewoon dat hij zo alles naar zijn hand kan zetten. In het kortgeding deed hij zich voor als de perfecte vader die altijd goed voor zijn vrouw en kinderen heeft gezorgd en alles voor mij heeft gedaan in de zwangerschappen en mij nooit met een vinger heeft aangeraakt. Hij zei dat de kinderen bij de moeder horen en hij zal er nooit aan denken om ze af te nemen van mij en dat hij sinds februari zijn kinderen niet heeft gezien. De uitspraak van de rechter was als volgt: Humanitas begeleidt de omgangsregeling totdat de bodemprocedure is geweest. Tot mijn grote verbazing kreeg ik een beschikking van de rechtbank dat mijn zoontje onder curatele is gesteld op verzoek van mijn ex; ik was er zelf niet eens van op de hoogte dat hij dit verzoek heeft ingediend. Ik snap niet dat dit in ons land mogelijk is, want de kinderen hebben geen band met de vader en mijn dochter is bang voor mannen. Ik ben van mening dat het niet in het belang van het kind is maar in het belang van de vader; het is gewoon te zot voor woorden. Ik ben erg bang wat de toekomst gaat brengen als ik mijn kinderen mee moet geven aan mijn ex vriend. Komt mijn dochterje van anderhalf met oorbellen thuis? Of mijn zoontje besneden? Of kan ik ze ophalen uit Irak? Of ik zie ze nooit meer......? Ik wens iedereen veel sterkte en lieve bezorgde moeders laten we onze handen samen ineen slaan om een einde te maken aan dit soort onrecht!
Hallo lieve bezorgde moeders Ik voelde me zo alleen in mijn probleem totdat ik deze site bezocht ik dacht echt dat ik de enige was, maar helaas is dat niet zo. Ik kon wel huilen toen ik de verhalen hier las. Ik wil mijn verhaal graag aan jullie kwijt en als het moet ben ik bereid om het in de media te gooien. Ik heb 5 jaar lang een relatie gehad met mijn ex-vriend (irakees). In deze 5 jaar heeft hij me geestelijk en lichamelijk mishandeld (ook tijdens de zwangerschap) en op alle denkbare manieren van mij geprofiteerd. Hij heeft mij afgezonderd van familie en vrienden om mij te isoleren van de buitenwereld, zodat hij mij volledig in zijn macht zou hebben. Ik heb hem mijn dochtertje onder druk laten erkennen, omdat hij zo een verblijfsvergunning hoopte te krijgen en ik de schuldige zou zijn als hij het niet zou krijgen. Hierbij werd ik geestelijk en emotioneel onder druk gezet en ook mishandeld. Mijn zoontje van 5 maanden heeft hij niet erkend. Ik heb hem in december 2006 de deur uitgezet voor de veiligheid van mijn kinderen. Drie maanden later is mijn zoontje geboren, ik heb hem hiervan op de hoogte gesteld. De dag dat ik thuis kwam waren mijn familie en vrienden al aanwezig. Toen kwam mijn ex-vriend met zijn ouders en ging finaal door het lint omdat mijn beste vriendin bij de geboorte was en hij niet. Hij schold en beledigde iedereen (behalve zijn ouders). Mijn dochtertje was compleet overstuur en de moeder van mijn ex zei tegen haar dat er niks aan de hand was en hield haar tegen, want ze wou naar mij toe. Hij begon mij vaak te bellen varierend van 6 tot 40 keer op een dag en hij schold me hierbij uit en hij zei dat hij mij en mijn land kapot ging maken. Er lag een bezoekregeling op dinsdag van 11.30 to 13.00 bij mij thuis want ik wou dat hij een band kon opbouwen met de kinderen. Hierbij misdroeg hij zich meerder malen, hij kwam onder invloed van wiet, zat in mijn spullen te neuzen en mijn sms-berichten te lezen. De politie is er ook bij betrokken geweest om de bezoeksregeling in stand te houden en hem nog eens uit te leggen hoe hij zich moest gedragen in mijn woning. Nadat hij hier geen gehoor aan had gegeven en meerdere malen niet of te laat kwam opdagen, heb ik de bezoekregeling stop gezet. Eind mei kreeg ik een brief van het juridisch loket met de vraag of ik wou mee werken aan mediation, maar ik zag hier weinig heil in omdat hij zich voor de buitenwereld als perfecte vader voordoet, terwijl mijn dochtertje door hem onzettend bang is voor mannen na alle telefoontjes en beledigingen. Begin augustus spande mijn ex een kortgeding aan tegen mij, omdat hij omgang wil en mijn zoontje wil erkennen. Het verzoekschrift staat vol met leugens. Echt walgelijk gewoon dat hij zo alles naar zijn hand kan zetten. In het kortgeding deed hij zich voor als de perfecte vader die altijd goed voor zijn vrouw en kinderen heeft gezorgd en alles voor mij heeft gedaan in de zwangerschappen en mij nooit met een vinger heeft aangeraakt. Hij zei dat de kinderen bij de moeder horen en hij zal er nooit aan denken om ze af te nemen van mij en dat hij sinds februari zijn kinderen niet heeft gezien. De uitspraak van de rechter was als volgt: Humanitas begeleidt de omgangsregeling totdat de bodemprocedure is geweest. Tot mijn grote verbazing kreeg ik een beschikking van de rechtbank dat mijn zoontje onder curatele is gesteld op verzoek van mijn ex; ik was er zelf niet eens van op de hoogte dat hij dit verzoek heeft ingediend. Ik snap niet dat dit in ons land mogelijk is, want de kinderen hebben geen band met de vader en mijn dochter is bang voor mannen. Ik ben van mening dat het niet in het belang van het kind is maar in het belang van de vader; het is gewoon te zot voor woorden. Ik ben erg bang wat de toekomst gaat brengen als ik mijn kinderen mee moet geven aan mijn ex vriend. Komt mijn dochterje van anderhalf met oorbellen thuis? Of mijn zoontje besneden? Of kan ik ze ophalen uit Irak? Of ik zie ze nooit meer......? Ik wens iedereen veel sterkte en lieve bezorgde moeders laten we onze handen samen ineen slaan om een einde te maken aan dit soort onrecht!
:: Anouk::zaterdag 18 augustus 2007 :: 18:35:04
lieve bezorgde moeders, Ik heb een kijkje door deze site genomen en ik vind het een hele goede site. Maar ik geloof dat er ook flink misbruik van deze site wordt gemaakt door sommige moeders.SCHANDE vind ik het. Ze schuiven alles maar op hun ex af en ze zijn zelf zogenaamd de perfecte moeder. Groetjes.
lieve bezorgde moeders, Ik heb een kijkje door deze site genomen en ik vind het een hele goede site. Maar ik geloof dat er ook flink misbruik van deze site wordt gemaakt door sommige moeders.SCHANDE vind ik het. Ze schuiven alles maar op hun ex af en ze zijn zelf zogenaamd de perfecte moeder. Groetjes.
:: Mariska::donderdag 3 september 2009 :: 15:49:29
hallo, ik wilde u even laten weten, dat ik in soort gelijke situaties ben beland, en vaak nog zit. Mijn man is ook Irakees en wij zijn nu 10 jaar samen, maar sinds ons kind is het allemaal wel erg lastig geworden. begrijp je situatie heel goed, mvg Mariska
hallo, ik wilde u even laten weten, dat ik in soort gelijke situaties ben beland, en vaak nog zit. Mijn man is ook Irakees en wij zijn nu 10 jaar samen, maar sinds ons kind is het allemaal wel erg lastig geworden. begrijp je situatie heel goed, mvg Mariska
:: zorgdragende ouder::woensdag 27 januari 2010 :: 13:09:28
In het wet woordt bepaald dat de zorgdragende ouder (in alle gevallen die hier besproken worden de moeder) het recht heeft de woonplaats te kiezen maar niets is minder waar! Zij het omdat er financieel vooruitgang is of een betere woning dat kan teniet gedaan worden door inspraak van de Ex. Er bestaat geen enkel geval in Nederland waar verhuizing van een man na een scheiding met kinderen is gehinderd door een vrouw maar wel honderden gevallen van vrouwen die in eerste instantie niet eens naar hun nieuwe echtgenoot mochten die in het buitenland woonde ook al was de vrouw zwanger van deze nieuwe echtgenoot -> pas in Cassatie is het haar toegestaan haar kinderen uit het eerste huwelijk mee te kunnen nemen. Het ging ook zover dat een vrouw niet eens mocht verhuizen binnen een straal van 10km, ook Hoger Beroep heeft het niet toegelaten. Dus het Nederlandse Hof heeft de deuren geopend voor mannen, die graag hun macht tonen en op alle manieren hun ex vrouwen dwars liggen, door de kinderen als middel te gebruiken voor hun eigen ego. Er is absoluut geen manier dat een vrouw hiervan beschermd wordt in tegendeel zij wordt volledig uitgeleverd. Feit is dat de meeste vermorde vrouwen nog steeds slachtoffers worden van hun echtgenoot, vriend of ex. Dat het niet om het belang van de kinderen gaat kan je eraan zien dat bijvoorbeeld een man zijn kind liever op bijstandsniveau laat groot worden (arm gezinnetje) dan dat hij de moeder van zijn kind toestaat naar een ander land te verhuizen waar zij in een goedlopend familiebedrijf kan meewerken en waar dus een veel beter leven voor haar en het kind mogelijk is, dat ook nog meer zekerheid biedt. Ook een betere educatie maakt dit mogelijk omdat het is maar een realiteit dat alle extras geld kosten (muziekles, judo, tennis) en een sociaal vangnet van onschatbare waarde is omdat er steun van de familie van haar kant is. In Nederland is er niemand behalve de Ex. Mooi toch zo een volledige afhankelijkheid van een Ex! Dit is totaal onanvaardbaar en laat vrouwen depressief en psychisch aangeslagen achter - alsof er nog niet genoeg bijstandsmoeders zijn! Een ander geval: Afspraken, ook al op papier gezet, worden van de rechtbank van de hand gedaan omdat menheer mag van gedachten veranderen als het om gaat afspraken na te leven - Wispelturigheid en ook liegen dat het barst is legaliseerd en omdat na 4 weken de rechters niet eens meer weten waarover het ging maar toch wordt er uitspraak gedaan - kan worden aangetoond dat de uitspraken verdraaid en verkeerd weergegeven zijn en feiten gewoon onder tafel gekeerd. Dus wat is hier aan de hand? Uitspraken die dus in praktijk alleen maar vrouwen in hun vrijheid belemmeren en nog nooit toegepast zijn op mannen omdat er is nog nooit een man belemmert is in zijn bewegingsvrijheid of het is hem verboden bij wet een nieuwe verblijfsplaats naar een scheiding te kiezen, is dus zuivere discriminatie omdat deze restrictive uitspraken alleen maar door mannen worden geinitialiseerd - er is geen enkel geval bekend waarin het andersom is. Het is dus duidelijk een tool voor mannen! Als er geslacht specifieke wetten zijn waar alleen vrouwen aan het kortere eind trekken dan worden mensenrechten geschonden. Een moeder voor de keuze te stellen haar kind in de steek te laten of haar carriere en alles waarvoor zij 10 jaar gewerkt heeft bye bye te zeggen is volgens het de mensen rechten niet toelaatbaar. Ook heeft die vrouw 3 vliegtickets in vooruitzicht gesteld en het kwam als een paal boven water te staan dat het kind verwekt is onder de voorwaarde het NIET in Nederland groot te brengen -> gebaseerd op gegronde redenen: zoals statistieken van criminaliteit (Nederland ligt met 30 keer zoveel geweldsdelicten per jaar voor) en welvarendheid van alleenstaande moeders (dubbel zoveel inkomen met 40% lagere lasten in het land van bestemming) en veel betere woningen (die net zo duur als in Nederland maar aanzienlijk meer comfort bieden) en scholen (geen wachtlijsten internationale bi-lingual scholing met wereldwijd hoog aangezien school system) - maat het blijkt dat Nederland denkt dat hun het Walhalla zijn - wat natuurlijk onzin is -> misschien geloven de mensen het wel, als het maar vaak genoeg wordt geroepen, maar het is wel een paradijs voor mensen met weinig gevoel voor recht en onrecht heroine dealers op bruggen en een sociaal vangnet dat steeds meer wordt gereduceerd. Ook dat vrouwen hier in een sociaal isolement belanden en zonder een vangnet hier komen te zitten omdat de hele familie in het buitenland verblijft is gewoon genegeerd inveel gevallen. Ook is het wet in het belang van het kind ->feit is dat het intussen een wet ten gunsten voor de vader is. Schrijnend maar waar - het Hof zou moeten weten dat de Raad v.d. Kinderbscherming standard advies geeft tenslotte zitten hun regelmatig samen en dit advies is altijd in het voordeel van de vader - ook al heeft de Raad het dossier niet eens ingezien...."Deze documenten heb ik helaas niet ontvangen" (de meest belangrijke!). Dat de Raad bijvoorbeeld in de bovengenoemde zaak geen documenten had ontvangen maar toch advies mocht uitbringen is een falen van de rechters die eigendlijk moeten toezien dat het recht nageleeft wordt en dat het advies dan nog in het voordeel van de man was is onvoorstelbaar maar waar. Ook in uitspraken waar de vrouw dan uiteindelijk gelijk krijg en toestemming, stond het advies van de Raad van de Kinderbescherming nog steeds op NEE dat mag niet. Dit maakt een fair trial tot een poppenkast zoals die eigendlijk vastgelegt is van de Eropean Court of Human Rights. Een moeder voor de keuze te stellen haar kind in de steek te laten of haar levenswerk en doel af te haken is ook tegen de mensenrechte op vrijheid van movement en het is degrading treatment omdat er psychisch zo een druk op vrouwen wordt uitgeoefend dat het gewoon inhuman is. Zeker als er bewezen is dat de inbreng van de man zich beperkte op het financieele gedeelte van het huishouden (en dat ook maar tot 50%) hij nooit de zorg voor het kind gedeeld heeft, grote moeite had zijn vader rol in te vullen (we kunnen nooit meer uitgaan - verwijten uitend: je bent er alleen nog maar voor het kind!), en hij weekends dus alleen uitging en stomdronken naar huis kwam. Dat mag en doet zijn voorkeurspositie geen afbreuk! Dus per definitie is het tijd om naar de European Court te stappen en iedereen mag zich aansluiten die in een soortgelijke situatie zit. Niemand heeft deze vrouwen gewaarschuwd dat als hun een kind met een Nederlander neemen dit land nooit meer uitkomen - hetzij hun laaten de kinderen achter. DIT IS DEGRADING Zuid Oost Azie
In het wet woordt bepaald dat de zorgdragende ouder (in alle gevallen die hier besproken worden de moeder) het recht heeft de woonplaats te kiezen maar niets is minder waar! Zij het omdat er financieel vooruitgang is of een betere woning dat kan teniet gedaan worden door inspraak van de Ex. Er bestaat geen enkel geval in Nederland waar verhuizing van een man na een scheiding met kinderen is gehinderd door een vrouw maar wel honderden gevallen van vrouwen die in eerste instantie niet eens naar hun nieuwe echtgenoot mochten die in het buitenland woonde ook al was de vrouw zwanger van deze nieuwe echtgenoot -> pas in Cassatie is het haar toegestaan haar kinderen uit het eerste huwelijk mee te kunnen nemen. Het ging ook zover dat een vrouw niet eens mocht verhuizen binnen een straal van 10km, ook Hoger Beroep heeft het niet toegelaten. Dus het Nederlandse Hof heeft de deuren geopend voor mannen, die graag hun macht tonen en op alle manieren hun ex vrouwen dwars liggen, door de kinderen als middel te gebruiken voor hun eigen ego. Er is absoluut geen manier dat een vrouw hiervan beschermd wordt in tegendeel zij wordt volledig uitgeleverd. Feit is dat de meeste vermorde vrouwen nog steeds slachtoffers worden van hun echtgenoot, vriend of ex. Dat het niet om het belang van de kinderen gaat kan je eraan zien dat bijvoorbeeld een man zijn kind liever op bijstandsniveau laat groot worden (arm gezinnetje) dan dat hij de moeder van zijn kind toestaat naar een ander land te verhuizen waar zij in een goedlopend familiebedrijf kan meewerken en waar dus een veel beter leven voor haar en het kind mogelijk is, dat ook nog meer zekerheid biedt. Ook een betere educatie maakt dit mogelijk omdat het is maar een realiteit dat alle extras geld kosten (muziekles, judo, tennis) en een sociaal vangnet van onschatbare waarde is omdat er steun van de familie van haar kant is. In Nederland is er niemand behalve de Ex. Mooi toch zo een volledige afhankelijkheid van een Ex! Dit is totaal onanvaardbaar en laat vrouwen depressief en psychisch aangeslagen achter - alsof er nog niet genoeg bijstandsmoeders zijn! Een ander geval: Afspraken, ook al op papier gezet, worden van de rechtbank van de hand gedaan omdat menheer mag van gedachten veranderen als het om gaat afspraken na te leven - Wispelturigheid en ook liegen dat het barst is legaliseerd en omdat na 4 weken de rechters niet eens meer weten waarover het ging maar toch wordt er uitspraak gedaan - kan worden aangetoond dat de uitspraken verdraaid en verkeerd weergegeven zijn en feiten gewoon onder tafel gekeerd. Dus wat is hier aan de hand? Uitspraken die dus in praktijk alleen maar vrouwen in hun vrijheid belemmeren en nog nooit toegepast zijn op mannen omdat er is nog nooit een man belemmert is in zijn bewegingsvrijheid of het is hem verboden bij wet een nieuwe verblijfsplaats naar een scheiding te kiezen, is dus zuivere discriminatie omdat deze restrictive uitspraken alleen maar door mannen worden geinitialiseerd - er is geen enkel geval bekend waarin het andersom is. Het is dus duidelijk een tool voor mannen! Als er geslacht specifieke wetten zijn waar alleen vrouwen aan het kortere eind trekken dan worden mensenrechten geschonden. Een moeder voor de keuze te stellen haar kind in de steek te laten of haar carriere en alles waarvoor zij 10 jaar gewerkt heeft bye bye te zeggen is volgens het de mensen rechten niet toelaatbaar. Ook heeft die vrouw 3 vliegtickets in vooruitzicht gesteld en het kwam als een paal boven water te staan dat het kind verwekt is onder de voorwaarde het NIET in Nederland groot te brengen -> gebaseerd op gegronde redenen: zoals statistieken van criminaliteit (Nederland ligt met 30 keer zoveel geweldsdelicten per jaar voor) en welvarendheid van alleenstaande moeders (dubbel zoveel inkomen met 40% lagere lasten in het land van bestemming) en veel betere woningen (die net zo duur als in Nederland maar aanzienlijk meer comfort bieden) en scholen (geen wachtlijsten internationale bi-lingual scholing met wereldwijd hoog aangezien school system) - maat het blijkt dat Nederland denkt dat hun het Walhalla zijn - wat natuurlijk onzin is -> misschien geloven de mensen het wel, als het maar vaak genoeg wordt geroepen, maar het is wel een paradijs voor mensen met weinig gevoel voor recht en onrecht heroine dealers op bruggen en een sociaal vangnet dat steeds meer wordt gereduceerd. Ook dat vrouwen hier in een sociaal isolement belanden en zonder een vangnet hier komen te zitten omdat de hele familie in het buitenland verblijft is gewoon genegeerd inveel gevallen. Ook is het wet in het belang van het kind ->feit is dat het intussen een wet ten gunsten voor de vader is. Schrijnend maar waar - het Hof zou moeten weten dat de Raad v.d. Kinderbscherming standard advies geeft tenslotte zitten hun regelmatig samen en dit advies is altijd in het voordeel van de vader - ook al heeft de Raad het dossier niet eens ingezien...."Deze documenten heb ik helaas niet ontvangen" (de meest belangrijke!). Dat de Raad bijvoorbeeld in de bovengenoemde zaak geen documenten had ontvangen maar toch advies mocht uitbringen is een falen van de rechters die eigendlijk moeten toezien dat het recht nageleeft wordt en dat het advies dan nog in het voordeel van de man was is onvoorstelbaar maar waar. Ook in uitspraken waar de vrouw dan uiteindelijk gelijk krijg en toestemming, stond het advies van de Raad van de Kinderbescherming nog steeds op NEE dat mag niet. Dit maakt een fair trial tot een poppenkast zoals die eigendlijk vastgelegt is van de Eropean Court of Human Rights. Een moeder voor de keuze te stellen haar kind in de steek te laten of haar levenswerk en doel af te haken is ook tegen de mensenrechte op vrijheid van movement en het is degrading treatment omdat er psychisch zo een druk op vrouwen wordt uitgeoefend dat het gewoon inhuman is. Zeker als er bewezen is dat de inbreng van de man zich beperkte op het financieele gedeelte van het huishouden (en dat ook maar tot 50%) hij nooit de zorg voor het kind gedeeld heeft, grote moeite had zijn vader rol in te vullen (we kunnen nooit meer uitgaan - verwijten uitend: je bent er alleen nog maar voor het kind!), en hij weekends dus alleen uitging en stomdronken naar huis kwam. Dat mag en doet zijn voorkeurspositie geen afbreuk! Dus per definitie is het tijd om naar de European Court te stappen en iedereen mag zich aansluiten die in een soortgelijke situatie zit. Niemand heeft deze vrouwen gewaarschuwd dat als hun een kind met een Nederlander neemen dit land nooit meer uitkomen - hetzij hun laaten de kinderen achter. DIT IS DEGRADING Zuid Oost Azie
:: erika::maandag 30 augustus 2010 :: 14:03:33
Hallo bezorgde moeders, Op 14 augustus 2007 heb ik mijn verhaal op deze site geplaats en het vervolg nog niet geplaats. In deze 2 jaar zijn er onzettend veel dingen gebeurt. De uitspraak van de rechtbank in augustus 2007 was een omgang die door Humanitas begeleid zal worden. Uiteindelijk heb ik hier niet aan meegewerkt aangezien de omgang voor 3 tot 4 keer begeleid zou worden. Dit zag ik niet zitten want er zou een vrijwilliger bij aanwezig zijn zonder enige opleiding. Dus op naar de bodemprocedure die diende aan in oktober 2007. De uitkomst daarvan was dat de kinderbescherming moest kijken of er omgangsmogelijkheden waren en het omgangshuis ging deze uitvoeren. Wat bij mij al bekend was is dat mijn ex zich niet aan afspraken kan houden. Dat werd daar wel bevestigd 2 van de 4 afspraken heeft hij afgezegd. Daar komt bij dat ik niet naar het omgangshuis kon komen ik heb geen auto en moest dan 2 uur met de bus heen en 2 uur terug dan is niet haalbaar met 1 baby en een klein meisje van nog geen 2. Ik heb toen voorgesteld dat ik bij de omgang aanwezig zou zijn aangezien er anders weer geen omgang tot stand zou komen. In 2008 ben ik nog 3 keer bij zijn ouders op bezoek geweest waar mijn ex ook aanwezig was tot mijn grote verbazing moest hij weg (blowen en op straat hangen) terwijl hij zijn kinderen in anderhalf jaar tijd maar 2 keer gezien heeft. In september 2008 moest ik samen met mijn ex een haalbare omgangsregeling op papier zetten. Die heb ik uiteindelijk op papier gezet aangezien hij het niet deed. Hij is er mee akoord gegaan zonder wijzingen of verlangens van zijn kant op papier te hebben gezet, ik kreeg dit keihard terug want ik zou hem gedwongen hebben om het te ondertekenen ik zou hem misleid hebben. Te zot voor woorden aangezien de omgang redelijk was 1 keer in de 2 weken van 13.00u tot 17.00 naar de ballenbak kinderboerderij zwembad noem maar op waar hij op dat moment geld voor had. De eerste 2 maanden ging het redelijk goed hij is een keer verbaal door het lint gegaan in het bijzijn van de kinderen. Ik stond toen weer te trillen als een rietje hij bleef maar door raaskalken over zijn nieuwe vriendin die zwanger zou zijn nou allemaal mooi en prachtig maar de afspraak is dat we het uitsluitend over onze kinderen zouden hebben en niet over iets anders. Nog een hobby van hem is het structureel te laat komen. In december 2008 begon hij met afspraken afzeggen. Hij was de ene keer ziek de andere keer lag hij in het ziekhuis en dan moest hij weer op zijn pas geboren zoontje passen. De laaste keer van deze omgang hebben we het feestje van me zoontje gevierd in de ballenbak. Op dat moment kwamen toevallig zijn ouders ook die ik al meer als een half jaar niet gezien had. Zijn moeder heeft me toen op vakantie gevraagd naar Syrië. Als ik daar kom, kom ik nooit meer terug. Ik let nu continu op mijn kinderen en heb de school weer ingelicht dat er weer een verhoogde kans is op kinderonvoering. Vanaf maart zouden er nog wat omgangen plaats vinden. Ik kreeg het raport van de raad en kon daar op reageren dat heb ik ook gedaan ik weet niet wat voor onderzoek ze hebben; het leek erop alsof ik een of andere mishandelaar was. Veel dingen in het raport berusten niet op de waarheid. Daar komt bij dat ze veel spreken over de opvoedsituatie en advisiseren ze een OTS. Ze hebben telefonisch meegedeeld dat zij de kans op onvoering ook wel inzien maar dat zetten zetten ze niet op papier. Ze moesten en zouden die OTS er door krijgen op basis van onzin anders zou het niet lukken ze wisten niet wat ze er mee moesten want dit hadden ze nog niet meegemaakt. Er staan nog meer fouten in maar dan ben ik morgen nog aan typen. Ik kreeg de reactie van m'n ex op het raport ook te zien. Ik was vaolgens hem een psychisch gestooorde vrouw die wraak wou nemen op hem en zijn kinderen bij hem vandaan houdt. Daar komt bij dat hij nu op op een geheim adres zit. In maart 2009 komt eindelijk de zaak voor van de mishandeling van mij. Hij werd veroordeeld met een taaksraf van 180 uur en een geldboete van 1000 euro. Hij bleef alles aan elkaar liegen in de rechtzaak. Eind mei is de rechtzaak het advies van de kinderbescherming is een OTS omdat als er geen omgang is de kinderen zedelijk en lichamelijk geschaad worden. Zij beredeneren dus dat het schadelijk is voor mijn kinderen als ze hun vader niet zien? Ik ben van mening dat dat een kind niet schaadt. Doorgaan met deze omgang: dat schaadt. Alles is gelogen maar wel zeer schadelijk voor de kinderen. In juni 2009 wordt daadwerkelijk een OTS uitgesproken. Ik heb me altijd ingezet om omgang tot stand te brengen. Niet meteen na de geboorte van me zoontje maar later wel begeleid. Dit is niet gelukt, helaas. Ik heb het stukje van mishandeling aan de kant willen zetten aangezien ik vond dat ik dat moest scheiden van de kinderen. Het is hun vader maar nu zie ik wel in dat dat zelfs geen zin heeft. Hij blijft zich misdragen en dat zit in zijn aard. Maar ja in nederland krijgen daders gewoon vrij spel en je komt alleen maar ergens als je liegt, bedriegt en intimideert. Na de uitspraak was ik zeer terleurgesteld. al mijn inzet heeft nog nergens toe geleid. Nu begint het bij mij ook door te dringen dat hij dit doet om mij te treiteren. Ik ben hier nu tegen in hoger beroep gegaan aangezien ik de samenwerking met de gezindsvoogd wel een kans heb gegeven en ben met een goede samenwerking begonnen terwijl me ex niet meewerkt. De gezinsvoogd noemt hem een sociale psychopaat. Ze vertrouwt hem voor geen cent en is op zoek gegaan naar politie onderzoeken. Echt, ik ben niet blij met de OTS maar wel met deze vrouw. Wat ik ook nog wou zeggen is dat mijn ex rond het begin van 2009 zijn verblijfsvergunning heeft gekregen. Ik ben overigens niet de enige die mishandeld is. Hij dealde in drugs en wapens en mishandelde me ook tijdens de zwangerschap. Zulke mensen mogen gewoon in Nederland blijven! Hij kan niet terug omdat hij gefolterd zou worden en onmenselijk behandeld zou worden. Dat hij mij 5 jaar lang onmenselijk heeft behandeld dat mag in Nederland! Daarbij houd het nog niet op zijn ouders hebben nu ook nog een rechtzaak tegen mij aangespannen omdat zij een omgangregeling; ze hebben altijd intensief contact gehad me de kleinkinderen zeggen ze. Ik heb idee en dat had de gezinsvoogd ook dat het een kwestie was dat ik zijn eer heb aangetast en dat hij mij zo wou terug pakken door me gewoon de vernieling in te helpen. 1 april 2010 was de uitspraak en de OTS ging e raf maar er komt weer een onderzoek. Mijn ex zou worden onderzocht door een psycholoog en er komt een ouderschaponderzoek. Ik heb nu 2 gesprekken met die psycholoog gehad en ik heb het idee dat zij er met open ogen intrapt. Mijn ex heeft haar in de pocket, zo gezegd. Er is geen psychiatrische stoornis uitgekomen. Bij iedereen in mijn omgeveving viel de de mond open. Nu komt er voor de 3e keer een onderzoek "hoe ga ik met de kinderen om" terwijl kb en bjz er alle twee over eens waren dat ze in mijn opvoeding alle vertrouwen hadden. Als ik niet mee werk aan dit onderzoek komt de ots er weer op of komen er andere sancties op te staan. Ik kan niet meer inmiddels. Ik ben op. M'n lichaam doet zeer m'n kinderen reageren op de spanning die ze van mij voelen, ik heb nachtmerries, ik ben de hele dag beroerd van de spanning en ben somber en verdrietig maar hij en die acherlijke instantie gaan me er niet onder krijgen. Dat ik uitermate en uitsluitend negatief over mijn ex ben, zeggen ze nu. Ja vind je het gek als je alleen maar negatieve dingen meemaakt? En zo zijn er nog meer dingen waaruit wijst dat deze psycholoog niet objectief is en aan vaders kant staat. Maar de gezindsvoogd is echt geweldig ze komt gewoon nog langs en luistert naar me en die is verbijsterd wat er nu allemaal met mij gebeurd en hoe ik behandeld word als moeder die haar kinderen beschermt. Maar ik ben bang voor de toekomst. Bang dat ik mijn kinderen kwijt raak en dus mijn leven. Ik wil weg hier, weg uit dit verrotte land met achterlijke regels waar geen menselijkheid meer heerst. Ik word gedwongen om met iemand om tafel te gaan die heeft bewezen niet met zijn vaderschap te kunnen om gaan en geen respect heeft voor mij of de kinderen. Dat wil ik niet meer. Hier komt een straf op ik weet het maar dat intreseert me niet meer. Mijn kinderen interesseren me alleen nog en ik ben hun moeder en ik weet als geen ander wat goed voor ze is!
Hallo bezorgde moeders, Op 14 augustus 2007 heb ik mijn verhaal op deze site geplaats en het vervolg nog niet geplaats. In deze 2 jaar zijn er onzettend veel dingen gebeurt. De uitspraak van de rechtbank in augustus 2007 was een omgang die door Humanitas begeleid zal worden. Uiteindelijk heb ik hier niet aan meegewerkt aangezien de omgang voor 3 tot 4 keer begeleid zou worden. Dit zag ik niet zitten want er zou een vrijwilliger bij aanwezig zijn zonder enige opleiding. Dus op naar de bodemprocedure die diende aan in oktober 2007. De uitkomst daarvan was dat de kinderbescherming moest kijken of er omgangsmogelijkheden waren en het omgangshuis ging deze uitvoeren. Wat bij mij al bekend was is dat mijn ex zich niet aan afspraken kan houden. Dat werd daar wel bevestigd 2 van de 4 afspraken heeft hij afgezegd. Daar komt bij dat ik niet naar het omgangshuis kon komen ik heb geen auto en moest dan 2 uur met de bus heen en 2 uur terug dan is niet haalbaar met 1 baby en een klein meisje van nog geen 2. Ik heb toen voorgesteld dat ik bij de omgang aanwezig zou zijn aangezien er anders weer geen omgang tot stand zou komen. In 2008 ben ik nog 3 keer bij zijn ouders op bezoek geweest waar mijn ex ook aanwezig was tot mijn grote verbazing moest hij weg (blowen en op straat hangen) terwijl hij zijn kinderen in anderhalf jaar tijd maar 2 keer gezien heeft. In september 2008 moest ik samen met mijn ex een haalbare omgangsregeling op papier zetten. Die heb ik uiteindelijk op papier gezet aangezien hij het niet deed. Hij is er mee akoord gegaan zonder wijzingen of verlangens van zijn kant op papier te hebben gezet, ik kreeg dit keihard terug want ik zou hem gedwongen hebben om het te ondertekenen ik zou hem misleid hebben. Te zot voor woorden aangezien de omgang redelijk was 1 keer in de 2 weken van 13.00u tot 17.00 naar de ballenbak kinderboerderij zwembad noem maar op waar hij op dat moment geld voor had. De eerste 2 maanden ging het redelijk goed hij is een keer verbaal door het lint gegaan in het bijzijn van de kinderen. Ik stond toen weer te trillen als een rietje hij bleef maar door raaskalken over zijn nieuwe vriendin die zwanger zou zijn nou allemaal mooi en prachtig maar de afspraak is dat we het uitsluitend over onze kinderen zouden hebben en niet over iets anders. Nog een hobby van hem is het structureel te laat komen. In december 2008 begon hij met afspraken afzeggen. Hij was de ene keer ziek de andere keer lag hij in het ziekhuis en dan moest hij weer op zijn pas geboren zoontje passen. De laaste keer van deze omgang hebben we het feestje van me zoontje gevierd in de ballenbak. Op dat moment kwamen toevallig zijn ouders ook die ik al meer als een half jaar niet gezien had. Zijn moeder heeft me toen op vakantie gevraagd naar Syrië. Als ik daar kom, kom ik nooit meer terug. Ik let nu continu op mijn kinderen en heb de school weer ingelicht dat er weer een verhoogde kans is op kinderonvoering. Vanaf maart zouden er nog wat omgangen plaats vinden. Ik kreeg het raport van de raad en kon daar op reageren dat heb ik ook gedaan ik weet niet wat voor onderzoek ze hebben; het leek erop alsof ik een of andere mishandelaar was. Veel dingen in het raport berusten niet op de waarheid. Daar komt bij dat ze veel spreken over de opvoedsituatie en advisiseren ze een OTS. Ze hebben telefonisch meegedeeld dat zij de kans op onvoering ook wel inzien maar dat zetten zetten ze niet op papier. Ze moesten en zouden die OTS er door krijgen op basis van onzin anders zou het niet lukken ze wisten niet wat ze er mee moesten want dit hadden ze nog niet meegemaakt. Er staan nog meer fouten in maar dan ben ik morgen nog aan typen. Ik kreeg de reactie van m'n ex op het raport ook te zien. Ik was vaolgens hem een psychisch gestooorde vrouw die wraak wou nemen op hem en zijn kinderen bij hem vandaan houdt. Daar komt bij dat hij nu op op een geheim adres zit. In maart 2009 komt eindelijk de zaak voor van de mishandeling van mij. Hij werd veroordeeld met een taaksraf van 180 uur en een geldboete van 1000 euro. Hij bleef alles aan elkaar liegen in de rechtzaak. Eind mei is de rechtzaak het advies van de kinderbescherming is een OTS omdat als er geen omgang is de kinderen zedelijk en lichamelijk geschaad worden. Zij beredeneren dus dat het schadelijk is voor mijn kinderen als ze hun vader niet zien? Ik ben van mening dat dat een kind niet schaadt. Doorgaan met deze omgang: dat schaadt. Alles is gelogen maar wel zeer schadelijk voor de kinderen. In juni 2009 wordt daadwerkelijk een OTS uitgesproken. Ik heb me altijd ingezet om omgang tot stand te brengen. Niet meteen na de geboorte van me zoontje maar later wel begeleid. Dit is niet gelukt, helaas. Ik heb het stukje van mishandeling aan de kant willen zetten aangezien ik vond dat ik dat moest scheiden van de kinderen. Het is hun vader maar nu zie ik wel in dat dat zelfs geen zin heeft. Hij blijft zich misdragen en dat zit in zijn aard. Maar ja in nederland krijgen daders gewoon vrij spel en je komt alleen maar ergens als je liegt, bedriegt en intimideert. Na de uitspraak was ik zeer terleurgesteld. al mijn inzet heeft nog nergens toe geleid. Nu begint het bij mij ook door te dringen dat hij dit doet om mij te treiteren. Ik ben hier nu tegen in hoger beroep gegaan aangezien ik de samenwerking met de gezindsvoogd wel een kans heb gegeven en ben met een goede samenwerking begonnen terwijl me ex niet meewerkt. De gezinsvoogd noemt hem een sociale psychopaat. Ze vertrouwt hem voor geen cent en is op zoek gegaan naar politie onderzoeken. Echt, ik ben niet blij met de OTS maar wel met deze vrouw. Wat ik ook nog wou zeggen is dat mijn ex rond het begin van 2009 zijn verblijfsvergunning heeft gekregen. Ik ben overigens niet de enige die mishandeld is. Hij dealde in drugs en wapens en mishandelde me ook tijdens de zwangerschap. Zulke mensen mogen gewoon in Nederland blijven! Hij kan niet terug omdat hij gefolterd zou worden en onmenselijk behandeld zou worden. Dat hij mij 5 jaar lang onmenselijk heeft behandeld dat mag in Nederland! Daarbij houd het nog niet op zijn ouders hebben nu ook nog een rechtzaak tegen mij aangespannen omdat zij een omgangregeling; ze hebben altijd intensief contact gehad me de kleinkinderen zeggen ze. Ik heb idee en dat had de gezinsvoogd ook dat het een kwestie was dat ik zijn eer heb aangetast en dat hij mij zo wou terug pakken door me gewoon de vernieling in te helpen. 1 april 2010 was de uitspraak en de OTS ging e raf maar er komt weer een onderzoek. Mijn ex zou worden onderzocht door een psycholoog en er komt een ouderschaponderzoek. Ik heb nu 2 gesprekken met die psycholoog gehad en ik heb het idee dat zij er met open ogen intrapt. Mijn ex heeft haar in de pocket, zo gezegd. Er is geen psychiatrische stoornis uitgekomen. Bij iedereen in mijn omgeveving viel de de mond open. Nu komt er voor de 3e keer een onderzoek "hoe ga ik met de kinderen om" terwijl kb en bjz er alle twee over eens waren dat ze in mijn opvoeding alle vertrouwen hadden. Als ik niet mee werk aan dit onderzoek komt de ots er weer op of komen er andere sancties op te staan. Ik kan niet meer inmiddels. Ik ben op. M'n lichaam doet zeer m'n kinderen reageren op de spanning die ze van mij voelen, ik heb nachtmerries, ik ben de hele dag beroerd van de spanning en ben somber en verdrietig maar hij en die acherlijke instantie gaan me er niet onder krijgen. Dat ik uitermate en uitsluitend negatief over mijn ex ben, zeggen ze nu. Ja vind je het gek als je alleen maar negatieve dingen meemaakt? En zo zijn er nog meer dingen waaruit wijst dat deze psycholoog niet objectief is en aan vaders kant staat. Maar de gezindsvoogd is echt geweldig ze komt gewoon nog langs en luistert naar me en die is verbijsterd wat er nu allemaal met mij gebeurd en hoe ik behandeld word als moeder die haar kinderen beschermt. Maar ik ben bang voor de toekomst. Bang dat ik mijn kinderen kwijt raak en dus mijn leven. Ik wil weg hier, weg uit dit verrotte land met achterlijke regels waar geen menselijkheid meer heerst. Ik word gedwongen om met iemand om tafel te gaan die heeft bewezen niet met zijn vaderschap te kunnen om gaan en geen respect heeft voor mij of de kinderen. Dat wil ik niet meer. Hier komt een straf op ik weet het maar dat intreseert me niet meer. Mijn kinderen interesseren me alleen nog en ik ben hun moeder en ik weet als geen ander wat goed voor ze is!
:: Rara::zaterdag 30 oktober 2010 :: 19:59:37
Ik heb ook bijna dezelfde probleem voor omgaan regeling en mijn verblijfvergunning.Mijn ex nu wilt naar IND bellen om te zeggen dat hij wilt niet meer mijn zoon zien en hij wilt omgaan regeling stopen. Ik ben angst met kwijt raakt mijn zoon en hij gewoon hem hebben van rechtbank.dus ik ben helemaal bang voor.Iets iemand die kunnen mijn ook ff advice geven.Namelijk hij is ook mishandeling geestelijk en lichamelijk toen ik nog samen wonen en zwangerschap tot mijn zoon 2 maanden oud.Ik wil graag ook een eerlijke dat kind blijf bij moeder en het is nog kans voor me???
Ik heb ook bijna dezelfde probleem voor omgaan regeling en mijn verblijfvergunning.Mijn ex nu wilt naar IND bellen om te zeggen dat hij wilt niet meer mijn zoon zien en hij wilt omgaan regeling stopen. Ik ben angst met kwijt raakt mijn zoon en hij gewoon hem hebben van rechtbank.dus ik ben helemaal bang voor.Iets iemand die kunnen mijn ook ff advice geven.Namelijk hij is ook mishandeling geestelijk en lichamelijk toen ik nog samen wonen en zwangerschap tot mijn zoon 2 maanden oud.Ik wil graag ook een eerlijke dat kind blijf bij moeder en het is nog kans voor me???
:: Blondie :: zondag 29 juli 2007 :: 08:27:33permalink
Na jarenlange onderdrukking en mishandeling, heb ik in 2005/ 2006 eindelijk de stap genomen. Ik ga bij hem weg. Mijn dochters, toen 1 en 2 jaar oud, neem ik met me mee. Dit was een begin van een nieuw leven. Samen met mijn dochters verhuis ik naar een klein flatje. Dat geeft niks, want we hebben het naar ons zin. Tijdens de scheidingsperiode doe ik 3 keer aangifte van mishandeling en bedreiging met de dood, de politie kan hem niet vinden. Dat ik bij hem weg ben, betekent niet dat de onderdrukking en mishandelingen stoppen. Hij is woedend natuurlijk dat ik de spullen heb gepakt en de "vrijheid" heb opgezocht. Domme domme ik! Ik ontzeg hem de kinderen niet, het is en blijft hun vader, dus hij mag ze in het weekend ophalen. Afspraken komt hij niet na. Als we om 12.00 uur hebben afgesproken is het maar afwachten of hij komt. Leg dat maar eens uit aan de kinderen! Inmiddels heb ik zelf gezorgd voor een huis, werk en een kinderdagverblijf voor de kinderen. Tja, er moet toch geld binnenkomen dus ik werk 5 volledige dagen per week en de meiden gaan naar het kinderdagverblijf, waar ze het erg naar hun zin hebben. Mijn ex is het er natuurlijk niet mee eens dat ik zoveel werk, maar hoe moet ik anders voor de kinderen zorgen. Van hem krijg ik geen bijdrage in de verzorging ( financieel) van de kinderen. Alle zorg komt dus op mij terecht. Ook al valt het mij soms zwaar om mijn dochters weg te brengen naar het kinderdagverblijf is het goed zo. Orde, ritme en regelmaat doet de kinderen goed. Het mooiste is natuurlijk dat we onafhankelijk zijn, we redden het met zijn drieën. We houden zelfs geld over om leuke dingen te doen, het leven lacht ons tegemoet! Ik haal de meiden op van het kinderdagverblijf, we gaan boodschappen doen en nemen de bus naar huis. We stappen uit, mijn ex staat ons op te wachten. Zijn ogen staan op onweer. Voor de deur van mijn woning, dringt hij zich naar binnen. Hij gooit mij op de bank, en ik voel 2 handen om mijn nek. Mijn dochters, toen 3 en 2 jaar oud, kijken toe en raken in paniek. Ik krijg geen adem meer... Ik word uitgemaakt voor slechte moeder, hoer en alles wat daar op lijkt. Mijn dochters zijn zo aan het gillen en huilen dat hij loslaat, in een opwelling vlucht ik uit huis, 3 trappen af, gillende dochters nog boven en ik hoor mijn ex achter mij aankomen. Buiten gil ik door, hij vlucht zijn auto in en gaat weg. Mijn dochter doet de deur voor me open en samen huilen wij. We gaan naar boven, hij heeft de huistelefoon en mijn mobiel meegenomen, hoe bel ik nou voor hulp. Op onze sokken gaan we naar buiten, de snackbar om de hoek doet de deur voor ons open, de politie wordt gebeld en arriveert niet veel later. Mee naar het bureau, aangifte doen. Ze bellen mijn ouders, die me ophalen en naar huis brengen. Het is 23.00 uur en ik breng mijn emotionele en uitgeputte dochters naar bed. Ik ben bang, heel bang. Mijn moeder geeft mij haar mobiel, als er iets is kan ik bellen. Ze vertrekken, ik doe de deur op slot. Ik ben niet moe, ik start mijn pc op. Even kijken of mijn beste vriend online is. Nee, hij is niet online, wel heb ik een mail van een andere goede vriend. Hij is gebeld, door mijn ex met mijn mobiel. Ik leg hem uit wat er is gebeurd. Hij dringt aan om langs te komen. Achteraf blijkt dat mijn ex bijna iedereen heeft gebeld die in mijn mobiel stond, iedereen is bedreigd en niemand mag nog contact met mij opnemen. Een uurtje later staat hij voor de deur en kan ik mijn verhaal kwijt, de vriend is geschrokken, hij is telefonisch bedreigd en mag geen contact meer hebben met mij. Ach hij is niet bang zegt hij. Ineens gaat de deur open, mijn ex! Er hing in mijn huis een sleutelkastje in de gang. 's Middags heeft hij blijkbaar een sleutel meegenomen, ik heb dat niet gezien. Zijn ogen staan op oorlog, hij begint direct om zich heen te slaan. Ik ruik alcohol, ik zie dat hij drugs heeft gebruikt. Hij slaat de vriend kort en klein, hij slaat mij kort en klein. Wij proberen tegenstand te bieden, maar hij voelt niks. "Niemand komt hier meer levend weg" zegt hij meerdere malen tijdens het slaan. Mijn dochters liggen in de kamer ernaast te slapen. Na een half uur geweld is het enige dat ik denk: niet buiten bewustzijn raken, ik heb zo veel pijn, overal ligt bloed. Eindelijk kan de vriend mijn ex vastpakken, ik zie mijn kans. Ik ren richting keuken waar ik de telefoon heb neergelegd. Ik wil de politie bellen, maar het gevecht tussen mijn ex en de vriend gaat maar door, mijn ex is sterker, niks doet hem pijn. Wat doe ik nou, ik pak niet mijn telefoon, maar een mes. Ik steek mijn ex neer met dit mes. Hij verzwakt iets, ik schrik, het gevecht gaat door. Ik realiseer me wat ik heb gedaan, ren terug naar de keuken en bel 112, wat duurt dat lang! Achteraf blijkt dat er een grote oefening was in de regio, dus alle politie was daar. Eindelijk iemand aan de lijn, ik wordt doorgeschakeld, het enige dat ik kan zeggen is dat er hulp moet komen en dat ik mijn ex heb "neergestoken". Uiteindelijk wordt mijn ex buiten de deur gezet. Mijn ex vlucht. De vriend en ik blijven achter, inmiddels zijn mijn kinderen wakker geworden, overal ligt bloed, mama is zwaar gewond. Mijn oudste dochter vraagt of papa dit heeft gedaan... De politie arriveert, ik bel mijn ouders en die komen direct. De situatie wordt uitgelegd, en ze doen hun werk. Sporenonderzoek, foto's en er worden dingen onder mijn nagels vandaan gehaald. De vriend en ik moeten naar het ziekenhuis en daarna mee naar het politiebureau. Hoe moet het nu met mijn dochters? Mijn ouders kunnen hen opvangen zeg ik, ze staan beneden te wachten, maar nee hoor mijn ouders zijn weggestuurd! De politie neemt mijn dochters mee, en ik ga naar het ziekenhuis met de ambulance. Halverwege wordt de ambulance stilgezet, we moeten naar een ander ziekenhuis toe, want m'n ex ligt zwaargewond in dat ziekenhuis. Nadat mijn wonden zijn gehecht ga ik naar het bureau. In een flits zie ik mijn dochters in een kamertje, ze zijn aan het spelen. Ik word verhoord, en ik moet voorkomen bij de officier en moet dus in de cel. Ik vraag of de politie mijn ouders wil bellen voor kleding, ik had alleen mijn pyjama aan en deze zat onder het bloed. Er komt geen kleding en de politie heeft mijn ouders ook niet gebeld. In mijn vieze pyjama kom ik bij de officier, ik mag naar huis na 1 nacht cel. Eindelijk naar huis, naar mijn kinderen dacht ik. Ik bel mijn moeder. De kinderen zijn niet bij haar, ze is wel gebeld of ze de kinderen wilde hebben. Ze heeft toen gevraagd of mijn ex inmiddels was opgepakt, dat kon de politie haar toen niet vertellen. Mijn moeder sprak af met de politie dat ze het zouden laten weten of mijn ex was opgepakt, zodat ze dan de kinderen kon ophalen. Mijn ouders waren bang dat als mijn ex niet was opgepakt hij natuurlijk als eerste bij hen langs zou komen. Het telefoontje bleef uit. Er wordt nu gezegd dat ze de kinderen niet wilde opvangen. Natuurlijk wilden ze dat wel, maar ze wilden wel de kinderen veiligheid kunnen bieden! Dat kon niet als mijn ex nog rondliep! De meiden waren inmiddels opgevangen door JEUGDZORG! Hier begint het verhaal Jeugdzorg. Ik ga naar Jeugdzorg, het eerste gesprek. Het verbaast me direct dat Jeugdzorg (JZ) met verkeerde gegevens werkt. In de "stukken" staan de volgende fouten: mijn naam, er staat iets wat er niet eens op lijkt. Er zou geen opvang voor de kinderen geweest zijn, maar dat was er wel. En er staat: moeder heeft vader neergestoken. Dit is alle informatie die ze hebben, ze wisten niet eens dat ik ook het ziekenhuis ingeslagen was. Nee, uit deze eerste stukken bleek alleen dat ik de boeman was! Na wat gepraat blijkt dat mijn dochters in 2 pleeggezinnen zitten. Ze zijn onder toezicht gesteld (OTS) en uithuis geplaatst. Wat nu? De OTS en uithuisplaatsing zijn voor 1 maand, JZ vraagt of ik wat spullen kan verzamelen van de kinderen, kleding, speelgoed n hun knuffels zodat ze wat dingen van hun zelf hebben. Ik doe dat, en ik mag 5 minuten met mijn oudste dochter bellen. Pas 2 weken later mag ik eindelijk mijn dochters 1 uurtje zien, bij JZ natuurlijk. Gesprekken volgen met de behandelaars bij JZ, dit zijn 2 vrouwen. Het blijkt wel uit de gesprekken dat ze willen onderzoeken hoeveel schade de kinderen door het geweld hebben opgelopen. Een maand na het incident volgt er een rechtzaak inzake de OTS, de rechter beslist dat er onderzoeken gaan plaatsvinden, maar dat dit, gezien de leeftijd van de kinderen niet te lang mag duren. JZ had 3 maanden gevraagd, ze krijgen 2 maanden. Onderzoeken volgen, de kinderen en ik moeten naar de traumapsycholoog. Tijdens de 2 maanden mag ik om de week de kinderen 1 uurtje zien. Ik krijg een nieuwe begeleider bij JZ. Dit keer een man. Opnieuw kennis maken, opnieuw het hele verhaal doen en opnieuw blijkt dat JZ de fouten in de stukken niet heeft gecorrigeerd. Ondertussen zit mijn ex in het huis van bewaring. Hij zal daar totaal 3 maanden moeten blijven tot zijn zitting. JZ wil een bezoekregeling met mijn ex en de kinderen ik weiger hier aan mee te werken. Ooh ja, er staat ook in de stukken dat mijn ex ouderlijk gezag heeft, nou dat heeft hij niet! Ik ben druk bezig in deze periode om mijn leven weer op orde te krijgen. Ik heb binnen 2 maanden een nieuwe woning, in een nieuwe stad, veilige omgeving en onbekend voor mijn ex. De zitting vind plaats, de onderzoeken zijn geweest en daaruit blijkt dat de kinderen wel emotionele schade hebben opgelopen, dat hiervoor therapie nodig is en ook therapie voor mij zelf, maar dat ze wel gewoon naar huis kunnen. Ik ben opgelucht, maar dit is te voorbarig. JZ eist nog meer onderzoeken! Vragen hiervoor weer 3 maanden! Mijn advocaat vraagt waarom deze onderzoeken niet vanuit huis kunnen, we krijgen geen antwoord. We wijzen JZ op de fouten in de stukken, we krijgen een sorry. Het lijkt de goed kant op te gaan, dan ineens roept JZ dat ze willen onderzoeken of er sprake is van: seksueel misbruik! Ik schrikt me een ongeluk en word woest! Hoe komen ze hier nou weer bij, nog nooit is hier over gesproken en juist nu in de rechtzaal beginnen ze hier over, zijn ze nou helemaal gek geworden? JZ krijgt natuurlijk zijn zin, 3 maanden langer zonder mijn dochters. Wel mag ik mijn dochters vaker zien, ik mag ze 2 keer in de 2 weken ophalen en een halve dag meenemen. Ik vind dit bijzonder, want als er sprake is van seksueel misbruik doe je dat toch niet. De onderzoeken gaan van start, de meiden worden volledig doorgelicht. Ik heb regelmatig gesprekken met JZ, er gebeurt niks, alles gaat zeer traag! Waar ik nog bozer over wordt, is over de verkeerde informatie die ze gebruiken! Nog steeds staat mijn naam niet goed, nog steeds wordt er gesproken over gezamenlijke ouderlijke macht, nog steeds is het blijkbaar te ingewikkeld om fouten te corrigeren. Ik zat in die tijd tijdelijk bij mijn ouders, JZ heeft dit adres in de stukken gezet, ik had gevraagd of ze dit geheim wilde houden. De stukken gingen met vermelding van mijn adres naar mijn ex, dank je wel JZ! JZ komt afspraken niet na, als ze zouden bellen, bellen ze niet. Ze vergeten zelfs bepaalde bezoeken aan mij door te geven. Ik krijg een nieuwe begeleider, weer een man, deze spreek of zie ik nooit! 2 maanden later krijg ik weer een nieuwe begeleider, een vrouw dit keer. Ze belt me op. Inmiddels ben ik allang verhuisd, heb alles weer op de rit en heb een nieuwe baan. Bij mijn nieuwe werk heb ik de woensdagmiddag en vrijdagmiddag altijd vrij, leek me handig voor als de meiden weer thuis zijn en naar school gaan. Ze belt me op dat het bezoek wat ik een dag later zou hebben met de meiden niet door kan gaan, de onderzoeken vallen zwaar bij die meiden. Dit is voor JZ de reden dat het bezoek niet door mag gaan. Ik denk dat op die momenten, als de kinderen het zwaar hebben, juist de moeder veel steun kan geven, maar dat is blijkbaar niet zo. De onderzoeken zijn klaar. Er blijkt uit dat de meiden gezond zijn, hun IQ is prima boven gemiddeld maar ze hebben wel beide een emotionele klap gehad. Er is absoluut geen sprake van seksueel misbruik en het advies is terug naar huis maar wel therapie. Ik ben weer opgelucht! Als ik de meiden ophaal bij de pleeggezinnen praat ik veel met deze "ouders". We praten over de kinderen en hoe het gaat, maar ook over de gang van zaken bij JZ. Het is niet normaal hoe het gaat in dit geval zeggen ze. Een van de ouders doet dit werk al 15 jaar en is wel wat gewend zou je denken, maar de fouten die nu worden gemaakt, de slechte communicatie en de traagheid heeft ze nog nooit meegemaakt. De ander heeft ook al de uitslag van de onderzoeken, en vraagt of ik de boekjes wil hebben die ze heeft bijgehouden tijdens het verblijf van mijn dochter daar. We zijn er dus allemaal van overtuigd dat de meiden naar huis gaan. Vrijdagochtend gaat de telefoon, de zitting die was gepland voor de maandag gaat niet door! Waarom niet?, vraag ik. "JZ is vergeten de stukken in te leveren!" Ik ben woest! Dit kan er ook nog wel bij, als ik vraag hoe dit kan krijg ik geen antwoord. Als ik JZ bel krijg ik niemand meer aan de lijn, ze vinden me agressief! Ik wil alleen antwoorden. Ik wil weten waarom alles zo lang duurt! Het gaat hier wel over mijn kinderen. Daar JZ geen antwoorden heeft op mijn vragen, krijg ik niemand meer te spreken. De zitting wordt met 1 maand uitgesteld. Vrijdagochtend gaat de telefoon, het is mijn advocaat, de zitting wordt weer uitgesteld! Dit keer kan mijn ex niet! Zijn ze helemaal gek geworden! Ik spreek JZ hier op aan, ze vinden het niet zo'n probleem. Ik zie deze maand mijn dochters 1 keer, een uitje van JZ heeft voorrang op mijn bezoek namelijk. Eindelijk de zitting, 2 maanden later dan gepland. Het gaat hard tegen hard. JZ eist nog langere uithuisplaatsing, want de therapie van de oudste moet starten voor de ze terug thuis komen. Wij vragen snelheid en dat de meiden het nieuwe schooljaar thuis kunnen beginnen. JZ geeft aan dat ze dit gaan proberen en dat ze werken aan terugplaatsing. De rechter sluit de zitting en de uitspraak zou 1 maand(!) later komen. In de periode dat we wachten op de uitspraak van de rechter zijn er geen bezoeken! De kinderen hebben volgens JZ rust nodig. Het gevolg is dat ik mijn dochter 6 weken niet heb gezien! En als klap op de vuurpijl, krijg ik een nieuwe begeleider! Het hele verhaal begint van voor af aan. Kennis maken, praten en weer is de helft van de informatie zoek bij JZ. Eerder gemaakte afspraken worden anders, enzovoorts. Ik mag eindelijk wel mijn meiden zien, 1 uurtje bij JZ. De meiden willen naar huis, de begeleider van JZ hoort dit meerdere malen uit de mondjes van mijn dochters. De uitspaak van de zitting, de OTS blijft van kracht. JZ moet dus zorgen voor de therapie en we gaan werken naar terugplaatsing. Ze hebben beloofd dit vlot te regelen. Er komt een gesprek, met mij, JZ en pleegzorg. Ik snap er allemaal niks meer van! JZ geeft toe dat er veel vertraging is geweest door wisseling van begeleiders, maar nu zal dat niet meer gebeuren. Ze hebben een plan, en ik zal de hoofdlijnen even opsommen: 1 keer in de 2 weken een bezoek van 1 ½ uur bij JZ op kantoor met begeleiding van pleegzorg. Dus het bezoek wordt minder met het oog op terugplaatsing? Ze willen 1 keer in de 4 weken een bezoek met de vader! Dus de veroorzaker van al het geweld moet een rol spelen in het leven van mijn dochters? En ze willen dat mijn ex en ik rond de tafel gaan zitten i.v.m. de toekomst??? Mijn ex heeft zijn zitting en uitspraak gehad, Hij heeft 3 maanden in het huis van bewaring gezeten, hij heeft daarnaast nog een voorwaardelijke straf gekregen en een omgangsverbod en contactverbod met mij. Hij mag alleen in mijn buurt komen als dit een rechtzaal is onder begeleiding van een advocaat. Ik vertel dit aan JZ, ze zeggen dat ik maar moet bewijzen dat dit zo is! Tevens vinden ze me een "slechte" moeder omdat ik mijn kinderen niet heb beschermd tegen geweld! Ik heb wat mijn ex deed niet kunnen voorkomen, en nu heb ik een veilige en nieuwe omgeving voor mij en mijn kinderen, en dan wil JZ dat ik met mijn ex rond de tafel ga, zijn ze helemaal gek geworden? Hoe kan ik een veilige omgeving bieden aan mij en mijn dochters als mijn ex weet waar dat is? Ik wil niks meer met die vent te maken hebben, hij mag niet in mijn buurt komen. De conclusie van bovenstaand verhaal: JZ is een stugge en arrogante instantie, ze mogen alles doen wat ze willen. De rechter luistert alleen naar JZ. De fouten die ze maken worden van tafel geveegd en dat mag blijkbaar. Ze mogen met levens spelen, want als dit zo door gaat sta ik samen met mijn dochters binnenkort op de voorpagina van alle kranten, want dan is er weer een gezin om het leven gebracht. Iedereen weet dat JZ daar de schuld van heeft dan!
Na jarenlange onderdrukking en mishandeling, heb ik in 2005/ 2006 eindelijk de stap genomen. Ik ga bij hem weg. Mijn dochters, toen 1 en 2 jaar oud, neem ik met me mee. Dit was een begin van een nieuw leven. Samen met mijn dochters verhuis ik naar een klein flatje. Dat geeft niks, want we hebben het naar ons zin. Tijdens de scheidingsperiode doe ik 3 keer aangifte van mishandeling en bedreiging met de dood, de politie kan hem niet vinden. Dat ik bij hem weg ben, betekent niet dat de onderdrukking en mishandelingen stoppen. Hij is woedend natuurlijk dat ik de spullen heb gepakt en de "vrijheid" heb opgezocht. Domme domme ik! Ik ontzeg hem de kinderen niet, het is en blijft hun vader, dus hij mag ze in het weekend ophalen. Afspraken komt hij niet na. Als we om 12.00 uur hebben afgesproken is het maar afwachten of hij komt. Leg dat maar eens uit aan de kinderen! Inmiddels heb ik zelf gezorgd voor een huis, werk en een kinderdagverblijf voor de kinderen. Tja, er moet toch geld binnenkomen dus ik werk 5 volledige dagen per week en de meiden gaan naar het kinderdagverblijf, waar ze het erg naar hun zin hebben. Mijn ex is het er natuurlijk niet mee eens dat ik zoveel werk, maar hoe moet ik anders voor de kinderen zorgen. Van hem krijg ik geen bijdrage in de verzorging ( financieel) van de kinderen. Alle zorg komt dus op mij terecht. Ook al valt het mij soms zwaar om mijn dochters weg te brengen naar het kinderdagverblijf is het goed zo. Orde, ritme en regelmaat doet de kinderen goed. Het mooiste is natuurlijk dat we onafhankelijk zijn, we redden het met zijn drieën. We houden zelfs geld over om leuke dingen te doen, het leven lacht ons tegemoet! Ik haal de meiden op van het kinderdagverblijf, we gaan boodschappen doen en nemen de bus naar huis. We stappen uit, mijn ex staat ons op te wachten. Zijn ogen staan op onweer. Voor de deur van mijn woning, dringt hij zich naar binnen. Hij gooit mij op de bank, en ik voel 2 handen om mijn nek. Mijn dochters, toen 3 en 2 jaar oud, kijken toe en raken in paniek. Ik krijg geen adem meer... Ik word uitgemaakt voor slechte moeder, hoer en alles wat daar op lijkt. Mijn dochters zijn zo aan het gillen en huilen dat hij loslaat, in een opwelling vlucht ik uit huis, 3 trappen af, gillende dochters nog boven en ik hoor mijn ex achter mij aankomen. Buiten gil ik door, hij vlucht zijn auto in en gaat weg. Mijn dochter doet de deur voor me open en samen huilen wij. We gaan naar boven, hij heeft de huistelefoon en mijn mobiel meegenomen, hoe bel ik nou voor hulp. Op onze sokken gaan we naar buiten, de snackbar om de hoek doet de deur voor ons open, de politie wordt gebeld en arriveert niet veel later. Mee naar het bureau, aangifte doen. Ze bellen mijn ouders, die me ophalen en naar huis brengen. Het is 23.00 uur en ik breng mijn emotionele en uitgeputte dochters naar bed. Ik ben bang, heel bang. Mijn moeder geeft mij haar mobiel, als er iets is kan ik bellen. Ze vertrekken, ik doe de deur op slot. Ik ben niet moe, ik start mijn pc op. Even kijken of mijn beste vriend online is. Nee, hij is niet online, wel heb ik een mail van een andere goede vriend. Hij is gebeld, door mijn ex met mijn mobiel. Ik leg hem uit wat er is gebeurd. Hij dringt aan om langs te komen. Achteraf blijkt dat mijn ex bijna iedereen heeft gebeld die in mijn mobiel stond, iedereen is bedreigd en niemand mag nog contact met mij opnemen. Een uurtje later staat hij voor de deur en kan ik mijn verhaal kwijt, de vriend is geschrokken, hij is telefonisch bedreigd en mag geen contact meer hebben met mij. Ach hij is niet bang zegt hij. Ineens gaat de deur open, mijn ex! Er hing in mijn huis een sleutelkastje in de gang. 's Middags heeft hij blijkbaar een sleutel meegenomen, ik heb dat niet gezien. Zijn ogen staan op oorlog, hij begint direct om zich heen te slaan. Ik ruik alcohol, ik zie dat hij drugs heeft gebruikt. Hij slaat de vriend kort en klein, hij slaat mij kort en klein. Wij proberen tegenstand te bieden, maar hij voelt niks. "Niemand komt hier meer levend weg" zegt hij meerdere malen tijdens het slaan. Mijn dochters liggen in de kamer ernaast te slapen. Na een half uur geweld is het enige dat ik denk: niet buiten bewustzijn raken, ik heb zo veel pijn, overal ligt bloed. Eindelijk kan de vriend mijn ex vastpakken, ik zie mijn kans. Ik ren richting keuken waar ik de telefoon heb neergelegd. Ik wil de politie bellen, maar het gevecht tussen mijn ex en de vriend gaat maar door, mijn ex is sterker, niks doet hem pijn. Wat doe ik nou, ik pak niet mijn telefoon, maar een mes. Ik steek mijn ex neer met dit mes. Hij verzwakt iets, ik schrik, het gevecht gaat door. Ik realiseer me wat ik heb gedaan, ren terug naar de keuken en bel 112, wat duurt dat lang! Achteraf blijkt dat er een grote oefening was in de regio, dus alle politie was daar. Eindelijk iemand aan de lijn, ik wordt doorgeschakeld, het enige dat ik kan zeggen is dat er hulp moet komen en dat ik mijn ex heb "neergestoken". Uiteindelijk wordt mijn ex buiten de deur gezet. Mijn ex vlucht. De vriend en ik blijven achter, inmiddels zijn mijn kinderen wakker geworden, overal ligt bloed, mama is zwaar gewond. Mijn oudste dochter vraagt of papa dit heeft gedaan... De politie arriveert, ik bel mijn ouders en die komen direct. De situatie wordt uitgelegd, en ze doen hun werk. Sporenonderzoek, foto's en er worden dingen onder mijn nagels vandaan gehaald. De vriend en ik moeten naar het ziekenhuis en daarna mee naar het politiebureau. Hoe moet het nu met mijn dochters? Mijn ouders kunnen hen opvangen zeg ik, ze staan beneden te wachten, maar nee hoor mijn ouders zijn weggestuurd! De politie neemt mijn dochters mee, en ik ga naar het ziekenhuis met de ambulance. Halverwege wordt de ambulance stilgezet, we moeten naar een ander ziekenhuis toe, want m'n ex ligt zwaargewond in dat ziekenhuis. Nadat mijn wonden zijn gehecht ga ik naar het bureau. In een flits zie ik mijn dochters in een kamertje, ze zijn aan het spelen. Ik word verhoord, en ik moet voorkomen bij de officier en moet dus in de cel. Ik vraag of de politie mijn ouders wil bellen voor kleding, ik had alleen mijn pyjama aan en deze zat onder het bloed. Er komt geen kleding en de politie heeft mijn ouders ook niet gebeld. In mijn vieze pyjama kom ik bij de officier, ik mag naar huis na 1 nacht cel. Eindelijk naar huis, naar mijn kinderen dacht ik. Ik bel mijn moeder. De kinderen zijn niet bij haar, ze is wel gebeld of ze de kinderen wilde hebben. Ze heeft toen gevraagd of mijn ex inmiddels was opgepakt, dat kon de politie haar toen niet vertellen. Mijn moeder sprak af met de politie dat ze het zouden laten weten of mijn ex was opgepakt, zodat ze dan de kinderen kon ophalen. Mijn ouders waren bang dat als mijn ex niet was opgepakt hij natuurlijk als eerste bij hen langs zou komen. Het telefoontje bleef uit. Er wordt nu gezegd dat ze de kinderen niet wilde opvangen. Natuurlijk wilden ze dat wel, maar ze wilden wel de kinderen veiligheid kunnen bieden! Dat kon niet als mijn ex nog rondliep! De meiden waren inmiddels opgevangen door JEUGDZORG! Hier begint het verhaal Jeugdzorg. Ik ga naar Jeugdzorg, het eerste gesprek. Het verbaast me direct dat Jeugdzorg (JZ) met verkeerde gegevens werkt. In de "stukken" staan de volgende fouten: mijn naam, er staat iets wat er niet eens op lijkt. Er zou geen opvang voor de kinderen geweest zijn, maar dat was er wel. En er staat: moeder heeft vader neergestoken. Dit is alle informatie die ze hebben, ze wisten niet eens dat ik ook het ziekenhuis ingeslagen was. Nee, uit deze eerste stukken bleek alleen dat ik de boeman was! Na wat gepraat blijkt dat mijn dochters in 2 pleeggezinnen zitten. Ze zijn onder toezicht gesteld (OTS) en uithuis geplaatst. Wat nu? De OTS en uithuisplaatsing zijn voor 1 maand, JZ vraagt of ik wat spullen kan verzamelen van de kinderen, kleding, speelgoed n hun knuffels zodat ze wat dingen van hun zelf hebben. Ik doe dat, en ik mag 5 minuten met mijn oudste dochter bellen. Pas 2 weken later mag ik eindelijk mijn dochters 1 uurtje zien, bij JZ natuurlijk. Gesprekken volgen met de behandelaars bij JZ, dit zijn 2 vrouwen. Het blijkt wel uit de gesprekken dat ze willen onderzoeken hoeveel schade de kinderen door het geweld hebben opgelopen. Een maand na het incident volgt er een rechtzaak inzake de OTS, de rechter beslist dat er onderzoeken gaan plaatsvinden, maar dat dit, gezien de leeftijd van de kinderen niet te lang mag duren. JZ had 3 maanden gevraagd, ze krijgen 2 maanden. Onderzoeken volgen, de kinderen en ik moeten naar de traumapsycholoog. Tijdens de 2 maanden mag ik om de week de kinderen 1 uurtje zien. Ik krijg een nieuwe begeleider bij JZ. Dit keer een man. Opnieuw kennis maken, opnieuw het hele verhaal doen en opnieuw blijkt dat JZ de fouten in de stukken niet heeft gecorrigeerd. Ondertussen zit mijn ex in het huis van bewaring. Hij zal daar totaal 3 maanden moeten blijven tot zijn zitting. JZ wil een bezoekregeling met mijn ex en de kinderen ik weiger hier aan mee te werken. Ooh ja, er staat ook in de stukken dat mijn ex ouderlijk gezag heeft, nou dat heeft hij niet! Ik ben druk bezig in deze periode om mijn leven weer op orde te krijgen. Ik heb binnen 2 maanden een nieuwe woning, in een nieuwe stad, veilige omgeving en onbekend voor mijn ex. De zitting vind plaats, de onderzoeken zijn geweest en daaruit blijkt dat de kinderen wel emotionele schade hebben opgelopen, dat hiervoor therapie nodig is en ook therapie voor mij zelf, maar dat ze wel gewoon naar huis kunnen. Ik ben opgelucht, maar dit is te voorbarig. JZ eist nog meer onderzoeken! Vragen hiervoor weer 3 maanden! Mijn advocaat vraagt waarom deze onderzoeken niet vanuit huis kunnen, we krijgen geen antwoord. We wijzen JZ op de fouten in de stukken, we krijgen een sorry. Het lijkt de goed kant op te gaan, dan ineens roept JZ dat ze willen onderzoeken of er sprake is van: seksueel misbruik! Ik schrikt me een ongeluk en word woest! Hoe komen ze hier nou weer bij, nog nooit is hier over gesproken en juist nu in de rechtzaal beginnen ze hier over, zijn ze nou helemaal gek geworden? JZ krijgt natuurlijk zijn zin, 3 maanden langer zonder mijn dochters. Wel mag ik mijn dochters vaker zien, ik mag ze 2 keer in de 2 weken ophalen en een halve dag meenemen. Ik vind dit bijzonder, want als er sprake is van seksueel misbruik doe je dat toch niet. De onderzoeken gaan van start, de meiden worden volledig doorgelicht. Ik heb regelmatig gesprekken met JZ, er gebeurt niks, alles gaat zeer traag! Waar ik nog bozer over wordt, is over de verkeerde informatie die ze gebruiken! Nog steeds staat mijn naam niet goed, nog steeds wordt er gesproken over gezamenlijke ouderlijke macht, nog steeds is het blijkbaar te ingewikkeld om fouten te corrigeren. Ik zat in die tijd tijdelijk bij mijn ouders, JZ heeft dit adres in de stukken gezet, ik had gevraagd of ze dit geheim wilde houden. De stukken gingen met vermelding van mijn adres naar mijn ex, dank je wel JZ! JZ komt afspraken niet na, als ze zouden bellen, bellen ze niet. Ze vergeten zelfs bepaalde bezoeken aan mij door te geven. Ik krijg een nieuwe begeleider, weer een man, deze spreek of zie ik nooit! 2 maanden later krijg ik weer een nieuwe begeleider, een vrouw dit keer. Ze belt me op. Inmiddels ben ik allang verhuisd, heb alles weer op de rit en heb een nieuwe baan. Bij mijn nieuwe werk heb ik de woensdagmiddag en vrijdagmiddag altijd vrij, leek me handig voor als de meiden weer thuis zijn en naar school gaan. Ze belt me op dat het bezoek wat ik een dag later zou hebben met de meiden niet door kan gaan, de onderzoeken vallen zwaar bij die meiden. Dit is voor JZ de reden dat het bezoek niet door mag gaan. Ik denk dat op die momenten, als de kinderen het zwaar hebben, juist de moeder veel steun kan geven, maar dat is blijkbaar niet zo. De onderzoeken zijn klaar. Er blijkt uit dat de meiden gezond zijn, hun IQ is prima boven gemiddeld maar ze hebben wel beide een emotionele klap gehad. Er is absoluut geen sprake van seksueel misbruik en het advies is terug naar huis maar wel therapie. Ik ben weer opgelucht! Als ik de meiden ophaal bij de pleeggezinnen praat ik veel met deze "ouders". We praten over de kinderen en hoe het gaat, maar ook over de gang van zaken bij JZ. Het is niet normaal hoe het gaat in dit geval zeggen ze. Een van de ouders doet dit werk al 15 jaar en is wel wat gewend zou je denken, maar de fouten die nu worden gemaakt, de slechte communicatie en de traagheid heeft ze nog nooit meegemaakt. De ander heeft ook al de uitslag van de onderzoeken, en vraagt of ik de boekjes wil hebben die ze heeft bijgehouden tijdens het verblijf van mijn dochter daar. We zijn er dus allemaal van overtuigd dat de meiden naar huis gaan. Vrijdagochtend gaat de telefoon, de zitting die was gepland voor de maandag gaat niet door! Waarom niet?, vraag ik. "JZ is vergeten de stukken in te leveren!" Ik ben woest! Dit kan er ook nog wel bij, als ik vraag hoe dit kan krijg ik geen antwoord. Als ik JZ bel krijg ik niemand meer aan de lijn, ze vinden me agressief! Ik wil alleen antwoorden. Ik wil weten waarom alles zo lang duurt! Het gaat hier wel over mijn kinderen. Daar JZ geen antwoorden heeft op mijn vragen, krijg ik niemand meer te spreken. De zitting wordt met 1 maand uitgesteld. Vrijdagochtend gaat de telefoon, het is mijn advocaat, de zitting wordt weer uitgesteld! Dit keer kan mijn ex niet! Zijn ze helemaal gek geworden! Ik spreek JZ hier op aan, ze vinden het niet zo'n probleem. Ik zie deze maand mijn dochters 1 keer, een uitje van JZ heeft voorrang op mijn bezoek namelijk. Eindelijk de zitting, 2 maanden later dan gepland. Het gaat hard tegen hard. JZ eist nog langere uithuisplaatsing, want de therapie van de oudste moet starten voor de ze terug thuis komen. Wij vragen snelheid en dat de meiden het nieuwe schooljaar thuis kunnen beginnen. JZ geeft aan dat ze dit gaan proberen en dat ze werken aan terugplaatsing. De rechter sluit de zitting en de uitspraak zou 1 maand(!) later komen. In de periode dat we wachten op de uitspraak van de rechter zijn er geen bezoeken! De kinderen hebben volgens JZ rust nodig. Het gevolg is dat ik mijn dochter 6 weken niet heb gezien! En als klap op de vuurpijl, krijg ik een nieuwe begeleider! Het hele verhaal begint van voor af aan. Kennis maken, praten en weer is de helft van de informatie zoek bij JZ. Eerder gemaakte afspraken worden anders, enzovoorts. Ik mag eindelijk wel mijn meiden zien, 1 uurtje bij JZ. De meiden willen naar huis, de begeleider van JZ hoort dit meerdere malen uit de mondjes van mijn dochters. De uitspaak van de zitting, de OTS blijft van kracht. JZ moet dus zorgen voor de therapie en we gaan werken naar terugplaatsing. Ze hebben beloofd dit vlot te regelen. Er komt een gesprek, met mij, JZ en pleegzorg. Ik snap er allemaal niks meer van! JZ geeft toe dat er veel vertraging is geweest door wisseling van begeleiders, maar nu zal dat niet meer gebeuren. Ze hebben een plan, en ik zal de hoofdlijnen even opsommen: 1 keer in de 2 weken een bezoek van 1 ½ uur bij JZ op kantoor met begeleiding van pleegzorg. Dus het bezoek wordt minder met het oog op terugplaatsing? Ze willen 1 keer in de 4 weken een bezoek met de vader! Dus de veroorzaker van al het geweld moet een rol spelen in het leven van mijn dochters? En ze willen dat mijn ex en ik rond de tafel gaan zitten i.v.m. de toekomst??? Mijn ex heeft zijn zitting en uitspraak gehad, Hij heeft 3 maanden in het huis van bewaring gezeten, hij heeft daarnaast nog een voorwaardelijke straf gekregen en een omgangsverbod en contactverbod met mij. Hij mag alleen in mijn buurt komen als dit een rechtzaal is onder begeleiding van een advocaat. Ik vertel dit aan JZ, ze zeggen dat ik maar moet bewijzen dat dit zo is! Tevens vinden ze me een "slechte" moeder omdat ik mijn kinderen niet heb beschermd tegen geweld! Ik heb wat mijn ex deed niet kunnen voorkomen, en nu heb ik een veilige en nieuwe omgeving voor mij en mijn kinderen, en dan wil JZ dat ik met mijn ex rond de tafel ga, zijn ze helemaal gek geworden? Hoe kan ik een veilige omgeving bieden aan mij en mijn dochters als mijn ex weet waar dat is? Ik wil niks meer met die vent te maken hebben, hij mag niet in mijn buurt komen. De conclusie van bovenstaand verhaal: JZ is een stugge en arrogante instantie, ze mogen alles doen wat ze willen. De rechter luistert alleen naar JZ. De fouten die ze maken worden van tafel geveegd en dat mag blijkbaar. Ze mogen met levens spelen, want als dit zo door gaat sta ik samen met mijn dochters binnenkort op de voorpagina van alle kranten, want dan is er weer een gezin om het leven gebracht. Iedereen weet dat JZ daar de schuld van heeft dan!
:: verbijsterd::zondag 29 juli 2007 :: 20:10:51
Wat een verbijsterend verhaal. Ik kan me voorstellen dat je vertrouwen in de rechtsstaat hierdoor een forse optater heeft gekregen! Heb je een klacht ingediend tegen Jeugdzorg?
Wat een verbijsterend verhaal. Ik kan me voorstellen dat je vertrouwen in de rechtsstaat hierdoor een forse optater heeft gekregen! Heb je een klacht ingediend tegen Jeugdzorg?
:: Bezorgde moeder (Mischa)::dinsdag 31 juli 2007 :: 00:00:39
Beste bezorgde moeders, Waanzinnig... en haast niet te geloven wat je hier allemaal leest... Helaas (voor ons) is dit de realiteit van de dag! En wederom een slachtoffer van ons oh zo "mooie" rechtsysteem. In het weekend ben ik werkelijk uit mijn dak gegaan. En buiten dat ik de petitie op deze site heb ondertekend en zowat iedereen aanklamp om dit ook te toen, heb ik een brief - of noem het liever een epistel (zo lang is het geworden) - naar alle fractievoorzitters van de tweede kamer gestuurd. Ik heb ze, hoe gênant ook, mijn verhaal verteld en waar ik tegen aan loop: de muur die EX heet en ik heb ze gevraagd hoe het met de RECHTEN VAN ONZE KINDEREN ZIT, en ze gesmeekt om mijn brief serieus te nemen. Ik kon niet meer stil zitten en vond dat ik, hoe nietig ik ook ben, de heren en dames in Den Haag toch weer wakker moest schudden met een hard verhaal. Vandaag zijn er dus 10 enveloppen de deur uitgegaan en ben ik benieuwd welke van deze fractievoorzitters het fatsoen en lef heeft om mij behoorlijk te antwoorden. Natuurlijk laat ik dit jullie direct weten. Groetjes, een bezorgde moeder
Beste bezorgde moeders, Waanzinnig... en haast niet te geloven wat je hier allemaal leest... Helaas (voor ons) is dit de realiteit van de dag! En wederom een slachtoffer van ons oh zo "mooie" rechtsysteem. In het weekend ben ik werkelijk uit mijn dak gegaan. En buiten dat ik de petitie op deze site heb ondertekend en zowat iedereen aanklamp om dit ook te toen, heb ik een brief - of noem het liever een epistel (zo lang is het geworden) - naar alle fractievoorzitters van de tweede kamer gestuurd. Ik heb ze, hoe gênant ook, mijn verhaal verteld en waar ik tegen aan loop: de muur die EX heet en ik heb ze gevraagd hoe het met de RECHTEN VAN ONZE KINDEREN ZIT, en ze gesmeekt om mijn brief serieus te nemen. Ik kon niet meer stil zitten en vond dat ik, hoe nietig ik ook ben, de heren en dames in Den Haag toch weer wakker moest schudden met een hard verhaal. Vandaag zijn er dus 10 enveloppen de deur uitgegaan en ben ik benieuwd welke van deze fractievoorzitters het fatsoen en lef heeft om mij behoorlijk te antwoorden. Natuurlijk laat ik dit jullie direct weten. Groetjes, een bezorgde moeder
:: Misha::zaterdag 4 augustus 2007 :: 20:35:36
Hallo lieve bezorgde moeders, Zoals gezegd zou ik weer een bericht typen wanneer ik een bericht van de tweede kamer heb ontvangen. De eerste partij heeft gereageerd, nee niet één van de grote, maar een kleine partij en wel Partij voor de Dieren (hoe ironisch in ons geval). Ik zal hieronder hun antwoord op mijn brief typen: Geachte mevrouw xxxxx, Vriendelijk dank voor uw brief. Uw brief is schokkend en wij betreuren uw situatie zeer. Helaas zijn wij een kleine fractie en moeten wij keuzes maken bij de onderwerpen waarop wij ons actief inzetten. Ons mandaat dwingt ons om ons te beperken tot dier-en milieugerelateerde onderwerpen. De Partij voor de Dieren kan daarom op het punt van maatschappelijke- en jeugdzorg geen initiërende rol spelen. Wel zullen wij uiteraard meedenken en meestemmen bij voorstellen die zorgen voor een duurzame samenleving met meer mededogen. Wij hebben uw brief doorgestuurd naar de vaste Kamercommissie van Jeugd en Gezin. Wij wensen u heel veel sterkte. Met vriendelijke groet, Partij voor de dieren. Tja...het is niet veel...maar ze hebben in ieder geval het fatsoen gehad om te reageren...wat ik helaas nog niet kan zeggen van de overige 9 Fractievoorzitters. En deze Partij heeft mijn brief gelezen...en dat ze mijn brief als schokkend hebben ervaren zie ik maar even als positief...hopelijk dat deze partij hun mond nog open doet wanneer het weer over jeugd en gezin gaat in de tweede kamer...en herinneren ze mijn brief... Wordt vervolgd. Een sterke groet, een bezorgde moeder
Hallo lieve bezorgde moeders, Zoals gezegd zou ik weer een bericht typen wanneer ik een bericht van de tweede kamer heb ontvangen. De eerste partij heeft gereageerd, nee niet één van de grote, maar een kleine partij en wel Partij voor de Dieren (hoe ironisch in ons geval). Ik zal hieronder hun antwoord op mijn brief typen: Geachte mevrouw xxxxx, Vriendelijk dank voor uw brief. Uw brief is schokkend en wij betreuren uw situatie zeer. Helaas zijn wij een kleine fractie en moeten wij keuzes maken bij de onderwerpen waarop wij ons actief inzetten. Ons mandaat dwingt ons om ons te beperken tot dier-en milieugerelateerde onderwerpen. De Partij voor de Dieren kan daarom op het punt van maatschappelijke- en jeugdzorg geen initiërende rol spelen. Wel zullen wij uiteraard meedenken en meestemmen bij voorstellen die zorgen voor een duurzame samenleving met meer mededogen. Wij hebben uw brief doorgestuurd naar de vaste Kamercommissie van Jeugd en Gezin. Wij wensen u heel veel sterkte. Met vriendelijke groet, Partij voor de dieren. Tja...het is niet veel...maar ze hebben in ieder geval het fatsoen gehad om te reageren...wat ik helaas nog niet kan zeggen van de overige 9 Fractievoorzitters. En deze Partij heeft mijn brief gelezen...en dat ze mijn brief als schokkend hebben ervaren zie ik maar even als positief...hopelijk dat deze partij hun mond nog open doet wanneer het weer over jeugd en gezin gaat in de tweede kamer...en herinneren ze mijn brief... Wordt vervolgd. Een sterke groet, een bezorgde moeder
:: Indra::vrijdag 7 maart 2008 :: 21:16:51
Wordt het niet eens tijd om alle verhalen van deze site te bundelen en naar alle kamerleden te sturen en ons te verenigen in "De Moedige Moeders"? Of zoiets.... Ik ben ook helemaal gek geworden van de jeugdzorg en Kinderbescherming. Het lijkt daar echt de Vaderzorg en Vaderbescherming wel.
Wordt het niet eens tijd om alle verhalen van deze site te bundelen en naar alle kamerleden te sturen en ons te verenigen in "De Moedige Moeders"? Of zoiets.... Ik ben ook helemaal gek geworden van de jeugdzorg en Kinderbescherming. Het lijkt daar echt de Vaderzorg en Vaderbescherming wel.
:: Bezorgde moeder :: zaterdag 28 juli 2007 :: 13:45:07permalink
Ook ik ben een zeer bezorgde moeder. Mijn ex woont in het buitenland en er is sprake geweest van psychische mishandeling en 1x heeft hij zelfs het gas aangezet terwijl kind en ik lagen te slapen nadat ik had gezegd de relatie te willen verbreken. Hij gebruikte soft dugs en regelmatig andere zwaardere troep. Ik kende hem maar net toen ik ongepland zwanger werd. Mijn kind is in het buitenland geboren en m'n ex heeft zich er nooit om bekommerd. Toen het kind anderhalf was, heeft hij ons uiteindelijk dakloos in Nederland achtergelaten omdat hij een ander had en niets meer met ons te maken wilde hebben. Na een tijdje kreeg hij spijt en begon te dreigen dat hij het kind zou ontvoeren. Ik ben toen ondergedoken, terwijl hij me probeerde aan te klagen voor ontvoering. Na een rechtszaak zijn we doorverwezen naar het omgangshuis; daar vond men het absoluut niet in het belang van het kind om iets op te starten. De advocaat van mijn ex is in onderhandeling gegaan met iemand anders van het omgangshuis en ineens wilden ze het wel proberen zonder hier met mij eerst over gesproken te hebben. Ik heb hier niet aan meegewerkt omdat er door deze mevrouw niet naar kind gekeken werd en zij vreselijk onder dwang stond van de advocaat van mijn ex. Bij de volgende rechtszaak keek de rechter gelukkig naar mijn idee wel naar het kind en nam ook mijn ex behoorlijk onder vuur. Alleen blijft het zijn verhaal tegen het mijne, zodat een onderzoek van de raad van de kinderbescherming volgt. Daar ben ik echt niet blij mee; de man van de raad, die bij de zitting aanwezig was, leek wel iemand van de vaderbescherming! Hij keek niet naar de afwijzing van het omgangshuis maar stelde wel even duidelijk dat ik niet mee wilde werken. Het kinderpsychologisch rapport vond hij teveel op mij geschreven en hij zei dat de vader nooit een echte kans heeft gehad! De machteloosheid en angst doet de band tussen kind en mij geen goed, maar dat schijnt niet belangrijk te zijn. Hij zegt nu omgang te willen maar uit alles blijkt dat hij haar wil opvoeden in zijn geboorteland. Hij vraagt mij nooit hoe het met kind gaat, hoe ze zich voelt etc. hij heeft het alleen maar over zijn rechten. Ik ben inmiddels totaal uitgeput en weet niet meer hoe ik verder moet. Kind heeft een stiefvader die ze al heeft zo lang ze zich kan herinneren. Herineringen aan haar bio-vader heeft ze niet. Dat het nu goed gaat met haar is ondanks de bio-vader en niet dankzij. Als iemand advies kan geven voor het onderzoek van de raad van kinderbescherming die straks gaat komen, dan hoor ik het graag. Dit is maar heel globaal het verhaal, er is enorm veel gebeurd maar het probleem is dat je het moet kunnnen bewijzen, en hij liegt en ontkent alles. Door de kosten van de rechtszaken moeten we weer gaan verhuizen. Ook in het belang van het kind zeker? Ik wil iedereen die ook in zo'n uitzichtloze situatie zit heel veel sterkte wensen, veel hoop dat we er iets aan kunnen veranderen heb ik niet meer helaas. Zeer bange en bezorgde oververmoeide moeder.
Ook ik ben een zeer bezorgde moeder. Mijn ex woont in het buitenland en er is sprake geweest van psychische mishandeling en 1x heeft hij zelfs het gas aangezet terwijl kind en ik lagen te slapen nadat ik had gezegd de relatie te willen verbreken. Hij gebruikte soft dugs en regelmatig andere zwaardere troep. Ik kende hem maar net toen ik ongepland zwanger werd. Mijn kind is in het buitenland geboren en m'n ex heeft zich er nooit om bekommerd. Toen het kind anderhalf was, heeft hij ons uiteindelijk dakloos in Nederland achtergelaten omdat hij een ander had en niets meer met ons te maken wilde hebben. Na een tijdje kreeg hij spijt en begon te dreigen dat hij het kind zou ontvoeren. Ik ben toen ondergedoken, terwijl hij me probeerde aan te klagen voor ontvoering. Na een rechtszaak zijn we doorverwezen naar het omgangshuis; daar vond men het absoluut niet in het belang van het kind om iets op te starten. De advocaat van mijn ex is in onderhandeling gegaan met iemand anders van het omgangshuis en ineens wilden ze het wel proberen zonder hier met mij eerst over gesproken te hebben. Ik heb hier niet aan meegewerkt omdat er door deze mevrouw niet naar kind gekeken werd en zij vreselijk onder dwang stond van de advocaat van mijn ex. Bij de volgende rechtszaak keek de rechter gelukkig naar mijn idee wel naar het kind en nam ook mijn ex behoorlijk onder vuur. Alleen blijft het zijn verhaal tegen het mijne, zodat een onderzoek van de raad van de kinderbescherming volgt. Daar ben ik echt niet blij mee; de man van de raad, die bij de zitting aanwezig was, leek wel iemand van de vaderbescherming! Hij keek niet naar de afwijzing van het omgangshuis maar stelde wel even duidelijk dat ik niet mee wilde werken. Het kinderpsychologisch rapport vond hij teveel op mij geschreven en hij zei dat de vader nooit een echte kans heeft gehad! De machteloosheid en angst doet de band tussen kind en mij geen goed, maar dat schijnt niet belangrijk te zijn. Hij zegt nu omgang te willen maar uit alles blijkt dat hij haar wil opvoeden in zijn geboorteland. Hij vraagt mij nooit hoe het met kind gaat, hoe ze zich voelt etc. hij heeft het alleen maar over zijn rechten. Ik ben inmiddels totaal uitgeput en weet niet meer hoe ik verder moet. Kind heeft een stiefvader die ze al heeft zo lang ze zich kan herinneren. Herineringen aan haar bio-vader heeft ze niet. Dat het nu goed gaat met haar is ondanks de bio-vader en niet dankzij. Als iemand advies kan geven voor het onderzoek van de raad van kinderbescherming die straks gaat komen, dan hoor ik het graag. Dit is maar heel globaal het verhaal, er is enorm veel gebeurd maar het probleem is dat je het moet kunnnen bewijzen, en hij liegt en ontkent alles. Door de kosten van de rechtszaken moeten we weer gaan verhuizen. Ook in het belang van het kind zeker? Ik wil iedereen die ook in zo'n uitzichtloze situatie zit heel veel sterkte wensen, veel hoop dat we er iets aan kunnen veranderen heb ik niet meer helaas. Zeer bange en bezorgde oververmoeide moeder.
:: karin :: vrijdag 27 juli 2007 :: 11:22:58permalink
Ik ben drie en een half jaar getrouwd geweest, en eigenlijk vanaf een half jaar regelmatig bedreigd, geslagen, geschopt, mes op mijn keel etc etc. Na drie jaar was de grens bereikt en heb met alle gevolgen van dien toch besloten een echtscheiding aan te vragen. Ik heb aangegeven dat ik in een situatie zat waarin veel geweld voorkwam, en dat ik op dat moment nergens naar toe kon, en dus weer gewoon terug naar huis moest. Eerlijk gezegd als ik dit nu weer opschrijf, schaam ik mij er een beetje voor, natuurlijk hoefde ik niet naar huis, maar het geeft wel aan hoe krom ik dacht, zoals veel mensen in een gewelddadige situatie. Ik verwachtte dat ik na de scheiding rust zou krijgen. Dat dit het begin zou zijn van een nieuw, maar vooral rustig leven, maar vanaf dat moment begon de ellende pas goed. Voor ik het goed en wel in de gaten had, had mijn ex geregeld met mijn advocaat dat we de scheiding wel met z'n drieeën konden regelen. Vanaf dat moment had ik niet veel meer in te brengen, als je mij nu zou zien geloof je dat niet, maar toen was ik maar een schijntje van de persoonlijkheid die ik nu ben. Ik ben dus overal mee akkoord gegaan, want ik moest weer naar huis. Uiteindelijk eindigde ik met 50000 euro schuld, en het enige wat echt belangrijk voor mij was, het gezag over mijn zoon. Mijn ex wilde niet het huis uit, dus moest ik op zoek naar wat anders. Op 1 maart 1996 kreeg ik de sleutel van mijn huis, vier maanden na de eerste stap. Een nieuw huis, 50.000 euro schuld, een bank, een matras, en een wasmachine. Deze verhuizing was het begin van nog meer ellende. Mijn ex volgde mij, uitte bedreigingen, gooide mijn ramen in, trapte de deur in, stuurde mensen op mijn dak, enz enz. Mijn zoon haalde hij van school op, en hij dwong mij dan om mijn zoon weer op te halen. Ik werd met de dag meer labiel, ik was een emotioneel wrak en ik leefde van dag tot dag. Als ik mijn zoon op kwam halen, dan eindigde dat in gevecht gevolgd door een bezoekje van de politie, die dan aan mij vroeg wat ik daar in godsnaam kwam doen. Tja ik kwam mijn zoon ophalen, het was kiezen of delen, hij was niet van plan om mijn zoon te brengen, dus als ik wilde dat hij thuis kwam moest ik mijn zoon maar komen halen. De politie is op een bepaalde manier behulpzaam, maar heel vaak krijg je het gevoel dat je een drama queen bent, vooral als je aan de deur staat van je ex om je zoon op te halen. Ik heb menigmaal gehoord dat ik er dan ook wel om vroeg om zo'n behandeling van mijn ex, en dat ik beter moest weten dan zelf de confrontatie weer op te zoeken! In 1999 heb ik op mijn verjaardag aangifte gedaan van bedreiging, chantage, manipulatie, diefstal en mishandeling gedurende 6 jaar naar aanleiding van een portie klappen; dat was wel een uniek cadeau. Niet veel mensen kunnen zeggen dat ze voor hun verjaardag hechtingen en inwendige kneuzingen krijgen. Hij is veroordeeld met een gevangenisstraf voorwaardelijk en een proeftijd van twee jaar. In die proeftijd heeft hij mij aangevallen op straat, is gearresteerd door de politie, waar een aantal mensen melding van hebben gemaakt. Ik, naïef en dommig, dacht dat hij nu de proeftijd verprutst had, maar wat schetst mijn verbazing: ik moest weer opnieuw aangifte doen! Heel veel mensen zijn niet van dit soort dingen op de hoogte, ik niet in ieder geval. En ik denk dat mensen in emoties niet goed nadenken, is het dan niet een plicht van de overheid om mensen goed in te lichten over dit soort dingen? Vervolgens ben ik verhuisd in 2002 omdat ik gewoon weg wilde bij hem uit de buurt, en ben dus terug gegaan naar het oosten van het land. In mei 2003 word ik voor de rechter gedaagd, omdat ik volgens mijn ex de omgangsregeling frustreer. Ik had tot dan altijd gezorgd dat er omgang bleef tussen hem en mijn zoon. Maar doordat mijn vader op sterven lag, lag daar mijn prioriteit. Voor mij was dat de druppel en besloot ik om dan maar tot het bittere einde te gaan. Nog steeds werd ik minimaal 1 keer in de week met de dood bedreigd. Vervolgens kreeg ik een onderzoek van de Raad van Kinderbescherming, waar alle geweldplegingen van tafel zijn geveegd. Het geweld had mij getroffen, niet mijn zoon. Dat mijn zoon meer details weet te vertellen dan ik, dat komt natuurlijk allemaal omdat ik mijn zoon bespeeld heb. Dat er een verklaring lag van de Jellinek waarin werd geschreven dat mijn ex onbetrouwbaar, manipulatief en gewelddadig was, werd van tafel geveegd. Weer laat ik me lijden door angst, angst dat ik mijn zoon nu echt kwijt raak. Ik kwam inmiddels bij de instanties over als een emotioneel labiel persoon; rara hoe zou dat komen? Ondertussen zijn er bezoekjes onder begeleiding van de raad aan de gang. En volgens ex en begeleider van de Raad zijn die bezoekjes zo geweldig en zo gezellig. Mijn gevoel was dat de begeleidster meer onder de indruk was van mijn ex, zijn uiterlijk, zijn charmante voorkomen, enz, maar goed dat is gehakketak van mijn kant. De laatste ontmoeting tussen de Raad, mijn ex en mijzelf, ben ik compleet over de rooie gegaan. Ik heb de handdoek in de ring gegooid, heb gezegd dat ik er niet meer mee door ging, dat ze wat mij betreft mijn zoon konden krijgen, maar dat ik niet meer mee deed aan het valse spel wat er gespeeld werd. En dan een blik van verstandhouding tussen de medewerkster van de Raad en mijn ex, die ik oppikte als, ik zei toch dat ze geschift is! Keer op keer heb ik tegen hen gezegd dat hij mee zou werken zolang hij onder begeleiding stond van de Raad, maar als de uitspraak er was dat het dan weer uit de hand zou lopen. En toen zei de medewerkster tegen mij dat ik iemand was die door de wol was geverfd. En dat heeft mij zo geraakt, alsof ik iemand ben die probeer ergens misbruik van te maken. In November 2005 is de uitspraak geweest, vader krijgt 1 weekend in de maand zijn zoon. Helft vakanties, helft feestdagen. En jawel, 10 euro elke twee weken zakgeld voor mijn zoon. De afspraken worden vervolgens niet nagekomen, dus ikde Raad gebeld: "dossier is gesloten, als u bezwaar heeft moet u een nieuwe zaak opstarten". In augustus gaat mijn zoon drie weken naar zijn vader toe, gedoemd om te mislukken maar ik heb doorgezet, en eerlijk gezegd ten koste van mijn zoon. Na vier dagen belde mijn zoon op of ik alstjeblieft kon komen! Ik heb geweigerd, nee je bent nu bij je vader. 6e dag, mijn zoon belt op of ik alstjeblieft een dag kan komen, ik twijfel.. en mijn zoon geeft aan dat hij het er met zijn vader over heeft gehad en dat hij het goed vind. Ik ben daar op vrijdag heengegaan, ontzettend leuke dag gehad met mijn zoon, echter mijn zoon wil niet dat ik naar huis ga omdat hij weet dat ik het weekend vrij heb. Overlegd met zijn vader, en het kwam wel goed uit want vader had een feest. Ik heb toen een hotel geboekt en ben daar met mijn zoon naar toe gegaan. De andere dag heb ik mijn zoon naar het huis van zijn vader gebracht en zelf naar huis vertrokken, maar de uitdrukking op het gezicht van mijn zoon was hartverscheurend. 's Maandags moet ik om 07.00 uur beginnen, 5 minuten over 7 gaat mijn mobiel, mijn zoon helemaal overstuur aan de telefoon, op de achtergrond zijn vader tierend en schreeuwend. mijn zoon raakt meer en meer overstuur tot hyperventileren toe. Terwijl ik aan de telefoon ben hoor ik hen ruzie maken, en ik weet niet precies wat er gebeurt, maar volgens mij had mijn zoon zijn vader een duw gegeven, waardoor mijn ex helemaal door het lint ging. Ondertussen maak ik mijn zoon duidelijk dat hij geld op zijn rekening heeft en dat hij zijn spullen moet pakken en met de trein naar huis kan komen. Kost me nogal overredingskracht om hem te overtuigen dat hij dat wel kan. En uiteindelijk geeft hij toe, ik krijg zijn vader aan de lijn die mij helemaal verrot scheld, maar dat geeft mijn zoon de gelegenheid om zijn spullen te pakken en de benen te nemen. Nou ja om een lang verhaal kort te maken, mijn zoon is naar huis gekomen, en heeft sindsdien nog 1 keer contact gehad met vader, als in levende lijve elkaar zien. Mijn zoon houdt op dit moment elk contact af, heeft een ander nummer van zijn mobiel. Heeft zijn vader op msn maar deze is geblokt. Mijn zoon heeft met zijn vader wel afgesproken dat als hij wil komen dat hij dan belt, wat dus niet gebeurt! Niet met verjaardag, niet met vaderdag gewoon helemaal niet. Ondertussen loopt mijn zoon bij verschillende therapeuten, hij heeft niet alleen te maken gehad met een gewelddadige vader, maar ook met een moeder die op het randje van gekte leefde. Mijn zoon heeft mij tot drie keer toe gered, door zijn vader aan te vallen, twee keer omdat hij mij probeerde te wurgen en 1 keer toen mijn ex mij bedreigde met een mes, en mijn zoon de aandacht op zichzelf vestigde zodat ik weg kon komen. Ik werd zo paranoide als een tierelier als er een auto aan de overkant geparkeerd stond en iemand bleef erin zitten dacht ik dat diegene kwam om mij te vermoorden, een auto die langzaam achter mij bleef rijden idem dito. Ik werd iemand die zichzelf pijnigde, bonken met mijn hoofd tegen een muur etc etc. Waarom? Ik weet het niet, en dit is de eerste keer dat ik het opschrijf. Ik ben op weg terug naar het normale, nou ja wat is normaal. Maar mijn zoon is psychisch geknakt, heeft moeite met gezag, heeft jarenlang op mij gepast, dus waarom zou hij mijn gezag pikken. En zo zijn er nog een aantal problemen die nu aan de oppervlakte komen bij hem. Stapje voor stapje gaat het beter met hem, met mij, met ons samen, we werken heel hard. Maar ik kan me toch niet aan de indruk onttrekken dat als de hulpverlening beter in zou springen op dit soort excessen wij niet deze lange weg voor ons hadden gehad. Doordat ik de dingen steeds helderder ga zien, en geconfronteerd wordt met de nawerking, effecten op mijn zoon, ben ik erg gedreven om dit soort dingen onder de aandacht te brengen. Er is een overkill aan aandacht voor huiselijk geweld probleem, maar als we uit de situatie stappen staan we er helemaal alleen voor. Is dit werkelijk in het belang van de kinderen? Een voorbeeld op een heel ander vlak: Een moeder word in bijzijn van kind in elkaar geslagen door een man. De man wordt gearresteerd en moeder moet de dader aanwijzen. Het kind, getuige in de zaak hoeft dit niet want dat is te traumatisch voor het kind! Maar wij worden gedwongen om onze kinderen naar iemand te laten gaan die onberekenbaar is omdat het toevallig de vader is. Zou de man in kwestie een wildvreemde zijn die mij dat aangedaan heeft dan hoef ik er helemaal niets mee, want dat zou toch wel onmenselijk zijn! Mijn gevoel zegt dat het erger is door iemand kapot gemaakt te worden die je in het begin vertrouwde. Het is diep triest dat men niet inziet, of niet wil inzien hoeveel impact dat heeft op kinderen!
Ik ben drie en een half jaar getrouwd geweest, en eigenlijk vanaf een half jaar regelmatig bedreigd, geslagen, geschopt, mes op mijn keel etc etc. Na drie jaar was de grens bereikt en heb met alle gevolgen van dien toch besloten een echtscheiding aan te vragen. Ik heb aangegeven dat ik in een situatie zat waarin veel geweld voorkwam, en dat ik op dat moment nergens naar toe kon, en dus weer gewoon terug naar huis moest. Eerlijk gezegd als ik dit nu weer opschrijf, schaam ik mij er een beetje voor, natuurlijk hoefde ik niet naar huis, maar het geeft wel aan hoe krom ik dacht, zoals veel mensen in een gewelddadige situatie. Ik verwachtte dat ik na de scheiding rust zou krijgen. Dat dit het begin zou zijn van een nieuw, maar vooral rustig leven, maar vanaf dat moment begon de ellende pas goed. Voor ik het goed en wel in de gaten had, had mijn ex geregeld met mijn advocaat dat we de scheiding wel met z'n drieeën konden regelen. Vanaf dat moment had ik niet veel meer in te brengen, als je mij nu zou zien geloof je dat niet, maar toen was ik maar een schijntje van de persoonlijkheid die ik nu ben. Ik ben dus overal mee akkoord gegaan, want ik moest weer naar huis. Uiteindelijk eindigde ik met 50000 euro schuld, en het enige wat echt belangrijk voor mij was, het gezag over mijn zoon. Mijn ex wilde niet het huis uit, dus moest ik op zoek naar wat anders. Op 1 maart 1996 kreeg ik de sleutel van mijn huis, vier maanden na de eerste stap. Een nieuw huis, 50.000 euro schuld, een bank, een matras, en een wasmachine. Deze verhuizing was het begin van nog meer ellende. Mijn ex volgde mij, uitte bedreigingen, gooide mijn ramen in, trapte de deur in, stuurde mensen op mijn dak, enz enz. Mijn zoon haalde hij van school op, en hij dwong mij dan om mijn zoon weer op te halen. Ik werd met de dag meer labiel, ik was een emotioneel wrak en ik leefde van dag tot dag. Als ik mijn zoon op kwam halen, dan eindigde dat in gevecht gevolgd door een bezoekje van de politie, die dan aan mij vroeg wat ik daar in godsnaam kwam doen. Tja ik kwam mijn zoon ophalen, het was kiezen of delen, hij was niet van plan om mijn zoon te brengen, dus als ik wilde dat hij thuis kwam moest ik mijn zoon maar komen halen. De politie is op een bepaalde manier behulpzaam, maar heel vaak krijg je het gevoel dat je een drama queen bent, vooral als je aan de deur staat van je ex om je zoon op te halen. Ik heb menigmaal gehoord dat ik er dan ook wel om vroeg om zo'n behandeling van mijn ex, en dat ik beter moest weten dan zelf de confrontatie weer op te zoeken! In 1999 heb ik op mijn verjaardag aangifte gedaan van bedreiging, chantage, manipulatie, diefstal en mishandeling gedurende 6 jaar naar aanleiding van een portie klappen; dat was wel een uniek cadeau. Niet veel mensen kunnen zeggen dat ze voor hun verjaardag hechtingen en inwendige kneuzingen krijgen. Hij is veroordeeld met een gevangenisstraf voorwaardelijk en een proeftijd van twee jaar. In die proeftijd heeft hij mij aangevallen op straat, is gearresteerd door de politie, waar een aantal mensen melding van hebben gemaakt. Ik, naïef en dommig, dacht dat hij nu de proeftijd verprutst had, maar wat schetst mijn verbazing: ik moest weer opnieuw aangifte doen! Heel veel mensen zijn niet van dit soort dingen op de hoogte, ik niet in ieder geval. En ik denk dat mensen in emoties niet goed nadenken, is het dan niet een plicht van de overheid om mensen goed in te lichten over dit soort dingen? Vervolgens ben ik verhuisd in 2002 omdat ik gewoon weg wilde bij hem uit de buurt, en ben dus terug gegaan naar het oosten van het land. In mei 2003 word ik voor de rechter gedaagd, omdat ik volgens mijn ex de omgangsregeling frustreer. Ik had tot dan altijd gezorgd dat er omgang bleef tussen hem en mijn zoon. Maar doordat mijn vader op sterven lag, lag daar mijn prioriteit. Voor mij was dat de druppel en besloot ik om dan maar tot het bittere einde te gaan. Nog steeds werd ik minimaal 1 keer in de week met de dood bedreigd. Vervolgens kreeg ik een onderzoek van de Raad van Kinderbescherming, waar alle geweldplegingen van tafel zijn geveegd. Het geweld had mij getroffen, niet mijn zoon. Dat mijn zoon meer details weet te vertellen dan ik, dat komt natuurlijk allemaal omdat ik mijn zoon bespeeld heb. Dat er een verklaring lag van de Jellinek waarin werd geschreven dat mijn ex onbetrouwbaar, manipulatief en gewelddadig was, werd van tafel geveegd. Weer laat ik me lijden door angst, angst dat ik mijn zoon nu echt kwijt raak. Ik kwam inmiddels bij de instanties over als een emotioneel labiel persoon; rara hoe zou dat komen? Ondertussen zijn er bezoekjes onder begeleiding van de raad aan de gang. En volgens ex en begeleider van de Raad zijn die bezoekjes zo geweldig en zo gezellig. Mijn gevoel was dat de begeleidster meer onder de indruk was van mijn ex, zijn uiterlijk, zijn charmante voorkomen, enz, maar goed dat is gehakketak van mijn kant. De laatste ontmoeting tussen de Raad, mijn ex en mijzelf, ben ik compleet over de rooie gegaan. Ik heb de handdoek in de ring gegooid, heb gezegd dat ik er niet meer mee door ging, dat ze wat mij betreft mijn zoon konden krijgen, maar dat ik niet meer mee deed aan het valse spel wat er gespeeld werd. En dan een blik van verstandhouding tussen de medewerkster van de Raad en mijn ex, die ik oppikte als, ik zei toch dat ze geschift is! Keer op keer heb ik tegen hen gezegd dat hij mee zou werken zolang hij onder begeleiding stond van de Raad, maar als de uitspraak er was dat het dan weer uit de hand zou lopen. En toen zei de medewerkster tegen mij dat ik iemand was die door de wol was geverfd. En dat heeft mij zo geraakt, alsof ik iemand ben die probeer ergens misbruik van te maken. In November 2005 is de uitspraak geweest, vader krijgt 1 weekend in de maand zijn zoon. Helft vakanties, helft feestdagen. En jawel, 10 euro elke twee weken zakgeld voor mijn zoon. De afspraken worden vervolgens niet nagekomen, dus ikde Raad gebeld: "dossier is gesloten, als u bezwaar heeft moet u een nieuwe zaak opstarten". In augustus gaat mijn zoon drie weken naar zijn vader toe, gedoemd om te mislukken maar ik heb doorgezet, en eerlijk gezegd ten koste van mijn zoon. Na vier dagen belde mijn zoon op of ik alstjeblieft kon komen! Ik heb geweigerd, nee je bent nu bij je vader. 6e dag, mijn zoon belt op of ik alstjeblieft een dag kan komen, ik twijfel.. en mijn zoon geeft aan dat hij het er met zijn vader over heeft gehad en dat hij het goed vind. Ik ben daar op vrijdag heengegaan, ontzettend leuke dag gehad met mijn zoon, echter mijn zoon wil niet dat ik naar huis ga omdat hij weet dat ik het weekend vrij heb. Overlegd met zijn vader, en het kwam wel goed uit want vader had een feest. Ik heb toen een hotel geboekt en ben daar met mijn zoon naar toe gegaan. De andere dag heb ik mijn zoon naar het huis van zijn vader gebracht en zelf naar huis vertrokken, maar de uitdrukking op het gezicht van mijn zoon was hartverscheurend. 's Maandags moet ik om 07.00 uur beginnen, 5 minuten over 7 gaat mijn mobiel, mijn zoon helemaal overstuur aan de telefoon, op de achtergrond zijn vader tierend en schreeuwend. mijn zoon raakt meer en meer overstuur tot hyperventileren toe. Terwijl ik aan de telefoon ben hoor ik hen ruzie maken, en ik weet niet precies wat er gebeurt, maar volgens mij had mijn zoon zijn vader een duw gegeven, waardoor mijn ex helemaal door het lint ging. Ondertussen maak ik mijn zoon duidelijk dat hij geld op zijn rekening heeft en dat hij zijn spullen moet pakken en met de trein naar huis kan komen. Kost me nogal overredingskracht om hem te overtuigen dat hij dat wel kan. En uiteindelijk geeft hij toe, ik krijg zijn vader aan de lijn die mij helemaal verrot scheld, maar dat geeft mijn zoon de gelegenheid om zijn spullen te pakken en de benen te nemen. Nou ja om een lang verhaal kort te maken, mijn zoon is naar huis gekomen, en heeft sindsdien nog 1 keer contact gehad met vader, als in levende lijve elkaar zien. Mijn zoon houdt op dit moment elk contact af, heeft een ander nummer van zijn mobiel. Heeft zijn vader op msn maar deze is geblokt. Mijn zoon heeft met zijn vader wel afgesproken dat als hij wil komen dat hij dan belt, wat dus niet gebeurt! Niet met verjaardag, niet met vaderdag gewoon helemaal niet. Ondertussen loopt mijn zoon bij verschillende therapeuten, hij heeft niet alleen te maken gehad met een gewelddadige vader, maar ook met een moeder die op het randje van gekte leefde. Mijn zoon heeft mij tot drie keer toe gered, door zijn vader aan te vallen, twee keer omdat hij mij probeerde te wurgen en 1 keer toen mijn ex mij bedreigde met een mes, en mijn zoon de aandacht op zichzelf vestigde zodat ik weg kon komen. Ik werd zo paranoide als een tierelier als er een auto aan de overkant geparkeerd stond en iemand bleef erin zitten dacht ik dat diegene kwam om mij te vermoorden, een auto die langzaam achter mij bleef rijden idem dito. Ik werd iemand die zichzelf pijnigde, bonken met mijn hoofd tegen een muur etc etc. Waarom? Ik weet het niet, en dit is de eerste keer dat ik het opschrijf. Ik ben op weg terug naar het normale, nou ja wat is normaal. Maar mijn zoon is psychisch geknakt, heeft moeite met gezag, heeft jarenlang op mij gepast, dus waarom zou hij mijn gezag pikken. En zo zijn er nog een aantal problemen die nu aan de oppervlakte komen bij hem. Stapje voor stapje gaat het beter met hem, met mij, met ons samen, we werken heel hard. Maar ik kan me toch niet aan de indruk onttrekken dat als de hulpverlening beter in zou springen op dit soort excessen wij niet deze lange weg voor ons hadden gehad. Doordat ik de dingen steeds helderder ga zien, en geconfronteerd wordt met de nawerking, effecten op mijn zoon, ben ik erg gedreven om dit soort dingen onder de aandacht te brengen. Er is een overkill aan aandacht voor huiselijk geweld probleem, maar als we uit de situatie stappen staan we er helemaal alleen voor. Is dit werkelijk in het belang van de kinderen? Een voorbeeld op een heel ander vlak: Een moeder word in bijzijn van kind in elkaar geslagen door een man. De man wordt gearresteerd en moeder moet de dader aanwijzen. Het kind, getuige in de zaak hoeft dit niet want dat is te traumatisch voor het kind! Maar wij worden gedwongen om onze kinderen naar iemand te laten gaan die onberekenbaar is omdat het toevallig de vader is. Zou de man in kwestie een wildvreemde zijn die mij dat aangedaan heeft dan hoef ik er helemaal niets mee, want dat zou toch wel onmenselijk zijn! Mijn gevoel zegt dat het erger is door iemand kapot gemaakt te worden die je in het begin vertrouwde. Het is diep triest dat men niet inziet, of niet wil inzien hoeveel impact dat heeft op kinderen!
:: Joke::zondag 17 februari 2008 :: 21:51:57
Ik lees net het verhaal van moeder in nood. Hoe kan het nou dat de ene moeder de omgangsstrijd wint en de andere uit de ouderlijkemacht ontzet wordt, of gegijzeld wordt of dwangsommen krijgt? Moeder in nood : wat is je geheim?
Ik lees net het verhaal van moeder in nood. Hoe kan het nou dat de ene moeder de omgangsstrijd wint en de andere uit de ouderlijkemacht ontzet wordt, of gegijzeld wordt of dwangsommen krijgt? Moeder in nood : wat is je geheim?
:: Boukje :: donderdag 26 juli 2007 :: 18:07:44permalink
In 95 is onze zoon geboren, toen begon het mis te gaan met mijn de vader van mijn zoon. Vader was parketeur en werkte dus met lakken, verdunners en verharders en had hiervoor geen goede bescherming, kreeg dus schildersziekte OPS genaamd. Hij werd agressiever, zag dingen die niet bestaan enz. Na de geboorte van onze zoon kreeg mijn ex via zijn werk contacten met "helderzienden" en "reikimasters". Zij hebben mijn ex ervan overtuigd dat ik een postnatale depressie zou hebben. Ik ben tijdens de bevalling verkeerd gespoten en kreeg daardoor posttraumatische distrofie en was daar flink boos over. Die zogenaamde "helderziende" kwam elke keer bij ons thuis. Dan moet ik er wel bij vertellen dat ik door mijn ex al zo onderuit gehaald (geestelijk mishandeling)was dat ik er niets van durfde te zeggen. In de winter van 95 ben ik naar onze huisarts gegaan omdat de vader van mijn zoon wel heel erg aan het veranderen was. Huisarts zei me dat hij zich ook zorgen maakte over hem, maar hem niet kon behandelen of doorsturen als hij zelf niet bij hem kwam. In augustus '95 barste de bom. Mijn ex zag "kwade geesten" op de trap en volgens hem was onze kater (23 geworden in mensenjaren en had een tongtumor dus moest worden ingeslapen) door mij ziek geworden, omdat ik bezeten zou zijn van kwade geesten die bezit hadden genomen omdat ik er zo open stond voor tijdens de bevalling. (Dit heeft die "helderziende" hem wijs gemaakt). Ik heb onze zoon opgepakt en ben gevlucht naar een vriendin. Naar een advocaat enz, de scheiding in gang gezet. Er kwam een omgangsregeling van 1 zondag in de 2 weken. Elke keer als onze zoon was teruggebracht, wilde hij niet slapen, gilde alles bijelkaar, was zover over stuur dat hij zijn hele kamertje en mij onderkotste. Een vriendin van mij die kinderpsychloge is pastte wel eens op hem. Op een avond kwam haar man bij me en zei dat hij wel op mijn zoon zou passen en dat zij met me wilde praten. Ik naar haar toe en ben me rotgeschrokken van wat ze zei. Ze zei: Je zoon heeft de symtonen van sexueel misbruik, maar geloof niet dat hij daadwerkelijk sexueel misbruikt is, maar er is zekers wat traumatisch gebeurd met hem (mijn zoon was toen 2 jaar oud). Het verhaal van die "helderziende" enz heb ik haar toen verteld. Ze raadde me aan om per direct de omgangsregeling stop te zetten. Dat heb ik gedaan en tevens melding gemaakt bij de RvK. Ik kreeg het huis toegewezen zolang ik nog zelf geen woonruimte had. Toen ik terug kwam in het huis was er brand gesticht, mijn matras en hoofdkussen waren verbrand door mijn ex. Ik heb hem gebeld daarover en zijn excuus was dat er kwade geesten inzaten en dat die "helderziende" hem had aangeraden die kwade geesten te "verdrijven" door alles te verbranden en dat had hij gedaan. Tijdens de boedelscheiding heeft hij dit ook zelf zo verteld tijdens een zitting bij de rechtbank te Arnhem. Met mijn zoon ging het steeds slechter, hij sloot zich af en was meer éénkennig dan menig kind op die leeftijd. Ik heb mijn zoon toen laten testen bij de Winde door een kinderpsycholoog die eruit haalde dat hij waarschijnelijk het syndroom van Asperger zou hebben. (autistische stoornis). Ondertussen had ik zo goed en zo kwaad als het ging geprobeerd mijn ex over te halen zich te laten helpen door een deskundige psycholoog/psychiater voor zijn OPS. NEEE, hij had geen OPS, ik was slecht, bezeten van kwade geesten en mijn zoon had hij wel geholpen samen met die "helderziende" om de kwade geesten uit mijn zoon te krijgen. Ik was niet meer te helpen, mijn zoon wel door geestenuitdrijven, wat ze dan ook herhaaldelijk gedaan hebben. Nu wist ik wat er was gebeurd en waarom mijn zoon de verschijnselen had van een kind die sexueel misbruikt was. Bij de rechtbank geweest dus omdat mijn ex een rechtzaak had aangespannen voor een omgangsregeling. Bij de RvK kwamen de bemiddelingsgespreken, waar mijn ex ook vertelde dat hij waanideeën had van wolken die hem aanvielen enz. Ondertussen was mijn zoon 4 jaar oud. Op advies van RvK kwamen er een verplichte omgangsregeling van 1 uur in de 2 weken bij de AC restaurant. Ik moest wel want elke keer als ik er niet aan mee zou werken zou ik een boete krijgen en na 3x niet gekomen te zijn de gevangenis in. Die uren waren een ware hel, vooral voor mijn zoon die doodsbang was voor zijn vader. Moest mijn zoon omkopen om hem mee te krijgen. De nachtmerries begonnen weer bij mijn zoon, weer zo overstuur tot overgevens toe, dit een half jaar lang. Toen kwam de uitspraak van de rechtbank, een omgangsregeling met vader. OVER MIJN LIJK! Ik werkte er niet aan mee! Er kwam weer een rechtszaak. Heb via de site www.ouderalleen.nl kennis gekregen aan iemand wiens ex internationaal rechter is, hem dit hele verhaal voorgelegd. Hij zei meteen dat rechtbank Arnhem en RvK de internationale rechten van het kind schonden op 3 punten. Ik heb toen alle politieke partijen gemaild, van de PvdA en Groenlinks kreeg ik hulp. Heb met Femke Halsema van Groenlinks en Usman Santi van de PvdA uren aan de telefoon gezeten, hun alles wat ik had aan bewijzen opgestuurd. Ze wilde over alles wat de rechtbank en RvK ging doen op de hoogte gehouden worden want er werden inderdaad artikelen van de internationale rechten van het kind geschonden, als ik wilde kon ik Nederland aanklagen bij het internationale gerechtshof. Toen diende het hoger beroep. De rechter wilde de uitspraak doen toen ik zelf ingreep. Zei tegen de rechter: Eer u uitspraak doet over deze zaak wil ik u erop wijzen dat alles ook naar Den Haag gaat die deze zaak volgen, PvdA en Groenlinks, hier hebt u kopieeën van bewijs uit Den Haag dat ze wat er tot nu toe gedaan is in kopieeën in hun bezit hebben. Ze weten ook dat u rechter bent in zaken betreffende grondpacht en huizenbezit enz, dus geen familierechter bent en al helemaal geen kinderrechter, dus eigenlijk totaal geen uitspraak mag doen betreffende een omgangsregeling en daarmee schend de rechtbank Arnhem 1 van de punten die in het internationale kinderrechten staan waarvoor Nederland ook getekend heeft. Een rechter heeft zich daaraan al helemaal te houden. Zowel rechter als die miep van RvK en avocaat van ex en ex werden erg witjes om hun neus! De rechter zei dat ik gelijk had dat hij inderdaad geen uitspraak kon doen in deze en dat het dan een hoger beroepzaak zou worden. Goh....... toen het hoger beroep diende zaten er 3 kinderrechters! Waren alle stukken gelezen door de rechters en RvK wat voorheen domweg de prullebak waren in beland! Binnen 10 minuten stond ik buiten met mijn advocate en was de uitspraak: Geen omgangsregeling, Vader mag op geen enkele wijze contact met zoon hebben, als zoon contact wil met vader zal moeder ervoor zorgen dat er goede begeleiding komt. Het is aan de zoon of hij contact wil met vader ja of nee. (Deze uitspraak is 3 jaar gelden gedaan na 13 rechtszaken en 5,5 jaar lang gevecht voor de veiligheid van mijn zoon). Allemaal goede afloop? Was het maar waar! Mijn zoon is 11 jaar, wordt in augustus 12 jaar, heeft van het voorjaar bij GGNet onderzoeken gehad betreffende zijn autisme, daarin staat letterlijk dat de traumatische gebeurtenissen met vader een grote stempel hebben gedrukt op het kind. Dat mede hierdoor het syndroom van Asperger is ontstaan. Dank u RvK en rechtbank Arnhem dat u zo mijn zoon de vernieling in hebt geholpen zodat hij voor de rest van zijn leven hierdoor beschadigd is!
In 95 is onze zoon geboren, toen begon het mis te gaan met mijn de vader van mijn zoon. Vader was parketeur en werkte dus met lakken, verdunners en verharders en had hiervoor geen goede bescherming, kreeg dus schildersziekte OPS genaamd. Hij werd agressiever, zag dingen die niet bestaan enz. Na de geboorte van onze zoon kreeg mijn ex via zijn werk contacten met "helderzienden" en "reikimasters". Zij hebben mijn ex ervan overtuigd dat ik een postnatale depressie zou hebben. Ik ben tijdens de bevalling verkeerd gespoten en kreeg daardoor posttraumatische distrofie en was daar flink boos over. Die zogenaamde "helderziende" kwam elke keer bij ons thuis. Dan moet ik er wel bij vertellen dat ik door mijn ex al zo onderuit gehaald (geestelijk mishandeling)was dat ik er niets van durfde te zeggen. In de winter van 95 ben ik naar onze huisarts gegaan omdat de vader van mijn zoon wel heel erg aan het veranderen was. Huisarts zei me dat hij zich ook zorgen maakte over hem, maar hem niet kon behandelen of doorsturen als hij zelf niet bij hem kwam. In augustus '95 barste de bom. Mijn ex zag "kwade geesten" op de trap en volgens hem was onze kater (23 geworden in mensenjaren en had een tongtumor dus moest worden ingeslapen) door mij ziek geworden, omdat ik bezeten zou zijn van kwade geesten die bezit hadden genomen omdat ik er zo open stond voor tijdens de bevalling. (Dit heeft die "helderziende" hem wijs gemaakt). Ik heb onze zoon opgepakt en ben gevlucht naar een vriendin. Naar een advocaat enz, de scheiding in gang gezet. Er kwam een omgangsregeling van 1 zondag in de 2 weken. Elke keer als onze zoon was teruggebracht, wilde hij niet slapen, gilde alles bijelkaar, was zover over stuur dat hij zijn hele kamertje en mij onderkotste. Een vriendin van mij die kinderpsychloge is pastte wel eens op hem. Op een avond kwam haar man bij me en zei dat hij wel op mijn zoon zou passen en dat zij met me wilde praten. Ik naar haar toe en ben me rotgeschrokken van wat ze zei. Ze zei: Je zoon heeft de symtonen van sexueel misbruik, maar geloof niet dat hij daadwerkelijk sexueel misbruikt is, maar er is zekers wat traumatisch gebeurd met hem (mijn zoon was toen 2 jaar oud). Het verhaal van die "helderziende" enz heb ik haar toen verteld. Ze raadde me aan om per direct de omgangsregeling stop te zetten. Dat heb ik gedaan en tevens melding gemaakt bij de RvK. Ik kreeg het huis toegewezen zolang ik nog zelf geen woonruimte had. Toen ik terug kwam in het huis was er brand gesticht, mijn matras en hoofdkussen waren verbrand door mijn ex. Ik heb hem gebeld daarover en zijn excuus was dat er kwade geesten inzaten en dat die "helderziende" hem had aangeraden die kwade geesten te "verdrijven" door alles te verbranden en dat had hij gedaan. Tijdens de boedelscheiding heeft hij dit ook zelf zo verteld tijdens een zitting bij de rechtbank te Arnhem. Met mijn zoon ging het steeds slechter, hij sloot zich af en was meer éénkennig dan menig kind op die leeftijd. Ik heb mijn zoon toen laten testen bij de Winde door een kinderpsycholoog die eruit haalde dat hij waarschijnelijk het syndroom van Asperger zou hebben. (autistische stoornis). Ondertussen had ik zo goed en zo kwaad als het ging geprobeerd mijn ex over te halen zich te laten helpen door een deskundige psycholoog/psychiater voor zijn OPS. NEEE, hij had geen OPS, ik was slecht, bezeten van kwade geesten en mijn zoon had hij wel geholpen samen met die "helderziende" om de kwade geesten uit mijn zoon te krijgen. Ik was niet meer te helpen, mijn zoon wel door geestenuitdrijven, wat ze dan ook herhaaldelijk gedaan hebben. Nu wist ik wat er was gebeurd en waarom mijn zoon de verschijnselen had van een kind die sexueel misbruikt was. Bij de rechtbank geweest dus omdat mijn ex een rechtzaak had aangespannen voor een omgangsregeling. Bij de RvK kwamen de bemiddelingsgespreken, waar mijn ex ook vertelde dat hij waanideeën had van wolken die hem aanvielen enz. Ondertussen was mijn zoon 4 jaar oud. Op advies van RvK kwamen er een verplichte omgangsregeling van 1 uur in de 2 weken bij de AC restaurant. Ik moest wel want elke keer als ik er niet aan mee zou werken zou ik een boete krijgen en na 3x niet gekomen te zijn de gevangenis in. Die uren waren een ware hel, vooral voor mijn zoon die doodsbang was voor zijn vader. Moest mijn zoon omkopen om hem mee te krijgen. De nachtmerries begonnen weer bij mijn zoon, weer zo overstuur tot overgevens toe, dit een half jaar lang. Toen kwam de uitspraak van de rechtbank, een omgangsregeling met vader. OVER MIJN LIJK! Ik werkte er niet aan mee! Er kwam weer een rechtszaak. Heb via de site www.ouderalleen.nl kennis gekregen aan iemand wiens ex internationaal rechter is, hem dit hele verhaal voorgelegd. Hij zei meteen dat rechtbank Arnhem en RvK de internationale rechten van het kind schonden op 3 punten. Ik heb toen alle politieke partijen gemaild, van de PvdA en Groenlinks kreeg ik hulp. Heb met Femke Halsema van Groenlinks en Usman Santi van de PvdA uren aan de telefoon gezeten, hun alles wat ik had aan bewijzen opgestuurd. Ze wilde over alles wat de rechtbank en RvK ging doen op de hoogte gehouden worden want er werden inderdaad artikelen van de internationale rechten van het kind geschonden, als ik wilde kon ik Nederland aanklagen bij het internationale gerechtshof. Toen diende het hoger beroep. De rechter wilde de uitspraak doen toen ik zelf ingreep. Zei tegen de rechter: Eer u uitspraak doet over deze zaak wil ik u erop wijzen dat alles ook naar Den Haag gaat die deze zaak volgen, PvdA en Groenlinks, hier hebt u kopieeën van bewijs uit Den Haag dat ze wat er tot nu toe gedaan is in kopieeën in hun bezit hebben. Ze weten ook dat u rechter bent in zaken betreffende grondpacht en huizenbezit enz, dus geen familierechter bent en al helemaal geen kinderrechter, dus eigenlijk totaal geen uitspraak mag doen betreffende een omgangsregeling en daarmee schend de rechtbank Arnhem 1 van de punten die in het internationale kinderrechten staan waarvoor Nederland ook getekend heeft. Een rechter heeft zich daaraan al helemaal te houden. Zowel rechter als die miep van RvK en avocaat van ex en ex werden erg witjes om hun neus! De rechter zei dat ik gelijk had dat hij inderdaad geen uitspraak kon doen in deze en dat het dan een hoger beroepzaak zou worden. Goh....... toen het hoger beroep diende zaten er 3 kinderrechters! Waren alle stukken gelezen door de rechters en RvK wat voorheen domweg de prullebak waren in beland! Binnen 10 minuten stond ik buiten met mijn advocate en was de uitspraak: Geen omgangsregeling, Vader mag op geen enkele wijze contact met zoon hebben, als zoon contact wil met vader zal moeder ervoor zorgen dat er goede begeleiding komt. Het is aan de zoon of hij contact wil met vader ja of nee. (Deze uitspraak is 3 jaar gelden gedaan na 13 rechtszaken en 5,5 jaar lang gevecht voor de veiligheid van mijn zoon). Allemaal goede afloop? Was het maar waar! Mijn zoon is 11 jaar, wordt in augustus 12 jaar, heeft van het voorjaar bij GGNet onderzoeken gehad betreffende zijn autisme, daarin staat letterlijk dat de traumatische gebeurtenissen met vader een grote stempel hebben gedrukt op het kind. Dat mede hierdoor het syndroom van Asperger is ontstaan. Dank u RvK en rechtbank Arnhem dat u zo mijn zoon de vernieling in hebt geholpen zodat hij voor de rest van zijn leven hierdoor beschadigd is!
:: webmoeder::vrijdag 27 juli 2007 :: 21:44:40
Beste Boukje, Het moet moeilijk voor je zijn geweest om dit allemaal weer op te rakelen. Veel dank voor de moeite die je hebt gedaan. Ik weet van de andere vrouwen die gepost hebben, dat ze veel troost putten uit het lezen dat ze niet de enige zijn en dat het niet aan hen ligt. Bovendien is het goed dat de buitenwereld weet dat dit allemaal gebeurt in het 'rechtvaardige' Nederland. Heel veel sterkte voor jou en je zoon, Webmoeder, bezorgdemoeders.nl
Beste Boukje, Het moet moeilijk voor je zijn geweest om dit allemaal weer op te rakelen. Veel dank voor de moeite die je hebt gedaan. Ik weet van de andere vrouwen die gepost hebben, dat ze veel troost putten uit het lezen dat ze niet de enige zijn en dat het niet aan hen ligt. Bovendien is het goed dat de buitenwereld weet dat dit allemaal gebeurt in het 'rechtvaardige' Nederland. Heel veel sterkte voor jou en je zoon, Webmoeder, bezorgdemoeders.nl
:: Boukje::vrijdag 27 juli 2007 :: 21:56:05
Bedankt voor je mailtje, heb ons verhaal gepost om duidelijk te maken dat het een heel lang gevecht is om de veiligheid van je kind te willen waarborgen. Zelf heb ik door de jaren heen al heel wat moeders erop attent gemaakt dat vaak, te vaak de internationale rechten van het kind geschonden worden door Raad van Kinderbescherming (RvK) en rechtbanken. Dat je heel standvastig moet blijven zover het in je vermogen ligt, dat je niet bang moet zijn om zelf het woord te nemen tijdens zittingen bij rechtbanken, je doet het voor je kind(eren) hun/zijn/haar veiligheid zodat ze in een stabiele omgeving op kunnen groeien.(vaak maken namelijk ook advocaten achter je rug gezamenlijk afspraken in welke richting een zitting gestuurd wordt, jij matst me met deze zaak, ik mats je bij die andere). Vaak weten een hoop moeders niet wat er in de internationale rechten van het kind staan aan wetten waar Nederland voor getekend hebben en zich dus ook aan hebben moeten te houden! Er wordt niet aan de kinderen gedacht, nee een kind is een nummer in dit land geen persoontje die nog een heel leven voor zich heeft met emoties en gevoelens. RvK heeft nooit maar dan ook nooit mijn zoon gezien of gesproken en hadden hun oordeel al klaar voordat ik er überhaupt kwam voor bemiddelingsgesprekken met ex. De dwaze vaders stonden op de barricades...... tja dan moet je wel even laten zien aan de buitenwereld dat omgangsregelingen er domweg door heen geduwd worden ook al is dit ten koste van het welzijn van het kind, ook al worden ermee de internationale rechten van het kind geschonden. Misschien een idee voor jullie dit ook nog eens aan te halen in de politiek? Ik weet zo niet meer welke artikelen er geschonden zijn in ons geval, in ieder geval een artikel betreffende geestelijk gehandicapte kinderen gezien mijn zoon een autist is. Het moet afgelopen zijn dat nog meer kinderen de dupe worden van dat rechters en RvK omgangsregelingen doorduwen als er bewijzen liggen zwart op wit, aangiftes, rapporten enz enz dat het voor het KIND niet een gezonde situatie is om omgang te hebben met de niet-verzorgende ouder. Zeg bewust de niet-verzorgende ouder, want er zijn ook vaders die de verzorgende ouder zijn en dat het niet gezond is voor een kind om met moeder nog omgang mee te hebben. Wij hebben rust nu voor zo ver ex niet af en toe nog een stuiptrekking heeft. Maar hoeveel kinderen worden er nu nog gedwongen om naar de niet-verzorgende ouder te gaan? Geestelijk en/of lichamelijk nog meer beschadigd worden dan ze al zijn?
Bedankt voor je mailtje, heb ons verhaal gepost om duidelijk te maken dat het een heel lang gevecht is om de veiligheid van je kind te willen waarborgen. Zelf heb ik door de jaren heen al heel wat moeders erop attent gemaakt dat vaak, te vaak de internationale rechten van het kind geschonden worden door Raad van Kinderbescherming (RvK) en rechtbanken. Dat je heel standvastig moet blijven zover het in je vermogen ligt, dat je niet bang moet zijn om zelf het woord te nemen tijdens zittingen bij rechtbanken, je doet het voor je kind(eren) hun/zijn/haar veiligheid zodat ze in een stabiele omgeving op kunnen groeien.(vaak maken namelijk ook advocaten achter je rug gezamenlijk afspraken in welke richting een zitting gestuurd wordt, jij matst me met deze zaak, ik mats je bij die andere). Vaak weten een hoop moeders niet wat er in de internationale rechten van het kind staan aan wetten waar Nederland voor getekend hebben en zich dus ook aan hebben moeten te houden! Er wordt niet aan de kinderen gedacht, nee een kind is een nummer in dit land geen persoontje die nog een heel leven voor zich heeft met emoties en gevoelens. RvK heeft nooit maar dan ook nooit mijn zoon gezien of gesproken en hadden hun oordeel al klaar voordat ik er überhaupt kwam voor bemiddelingsgesprekken met ex. De dwaze vaders stonden op de barricades...... tja dan moet je wel even laten zien aan de buitenwereld dat omgangsregelingen er domweg door heen geduwd worden ook al is dit ten koste van het welzijn van het kind, ook al worden ermee de internationale rechten van het kind geschonden. Misschien een idee voor jullie dit ook nog eens aan te halen in de politiek? Ik weet zo niet meer welke artikelen er geschonden zijn in ons geval, in ieder geval een artikel betreffende geestelijk gehandicapte kinderen gezien mijn zoon een autist is. Het moet afgelopen zijn dat nog meer kinderen de dupe worden van dat rechters en RvK omgangsregelingen doorduwen als er bewijzen liggen zwart op wit, aangiftes, rapporten enz enz dat het voor het KIND niet een gezonde situatie is om omgang te hebben met de niet-verzorgende ouder. Zeg bewust de niet-verzorgende ouder, want er zijn ook vaders die de verzorgende ouder zijn en dat het niet gezond is voor een kind om met moeder nog omgang mee te hebben. Wij hebben rust nu voor zo ver ex niet af en toe nog een stuiptrekking heeft. Maar hoeveel kinderen worden er nu nog gedwongen om naar de niet-verzorgende ouder te gaan? Geestelijk en/of lichamelijk nog meer beschadigd worden dan ze al zijn?
:: UM::dinsdag 12 februari 2008 :: 22:51:13
Ook ik lig in scheiding met een man die vermoedelijk Asperger heeft. Hij heeft tijdens ons huwelijk via internet een andere vrouw gevonden, die hem aan alle kanten manipuleert en indoctrineert. Hij maakt met mij of de kinderen (12,10 en 8) afspraken, die hij na contact met haar weer cancelt. Hij presteerde het om 2 dagen voor kerst te zeggen dat hij met kerst andere plannen had (terwijl hij de kids beloofd had om iets leuks met ze te gaan doen) en onze jongste dochter is 24 dec (dag voor kerst) jarig, dus de dag ervoor zei hij ook even en passant dat hij ook geen tijd had om op haar verjaardag te komen. Nou ik vond het verschrikkelijk dat hij die kleine meid zo'n pijn deed. De zoon (23) van haar heeft onze dochter (12)op hyves bedreigd. Denk maar niet dat hij het voor zijn dochter opnam. Welnee, zijn reactie? Ach zo reageert die jongen als hij boos is. Zijn vriendin heeft onze dochter verziekt genoemd, en waarom? Ze kent haar niet eens. Zijn reactie? "Oh, dat is haar manier van reageren." Hij heeft mij meermalen tijdens ons huwelijk gekwetst, maar het ergste vind ik dat hij de kinderen nu zo kwetst. Ze willen nog wel naar hem toe,ondanks dat ze vinden dat hij vaak niet leuk naar hun toe handelt (hij gaat wel met ze naar film, bowlen etc), maar ze haten die andere vrouw uit de grond van hun hart, omdat ze zelf ervaren dat die vrouw er alles aan doet om hun vader steeds meer bij hun weg te trekken. De kinderen worden door het gedrag van hun vader en die vrouw behoorlijk beschadigd. Buiten dat die vrouw zit nog steeds elke dag ONLINE op een datingsite met haar oproep:"Nu de verantwoordelijkheid voor mijn kinderen bijna ten einde is, heb ik besloten deze op roep te plaatsen. Ben net 50 geworden en nu ben IK aan de beurt" Dat woordje IK met hoofdletters zegt al genoeg. Ze willen die vrouw niet zien, of kennis met haar maken, kan de oudste dit via de rechtbank bewerkstelligen?
Ook ik lig in scheiding met een man die vermoedelijk Asperger heeft. Hij heeft tijdens ons huwelijk via internet een andere vrouw gevonden, die hem aan alle kanten manipuleert en indoctrineert. Hij maakt met mij of de kinderen (12,10 en 8) afspraken, die hij na contact met haar weer cancelt. Hij presteerde het om 2 dagen voor kerst te zeggen dat hij met kerst andere plannen had (terwijl hij de kids beloofd had om iets leuks met ze te gaan doen) en onze jongste dochter is 24 dec (dag voor kerst) jarig, dus de dag ervoor zei hij ook even en passant dat hij ook geen tijd had om op haar verjaardag te komen. Nou ik vond het verschrikkelijk dat hij die kleine meid zo'n pijn deed. De zoon (23) van haar heeft onze dochter (12)op hyves bedreigd. Denk maar niet dat hij het voor zijn dochter opnam. Welnee, zijn reactie? Ach zo reageert die jongen als hij boos is. Zijn vriendin heeft onze dochter verziekt genoemd, en waarom? Ze kent haar niet eens. Zijn reactie? "Oh, dat is haar manier van reageren." Hij heeft mij meermalen tijdens ons huwelijk gekwetst, maar het ergste vind ik dat hij de kinderen nu zo kwetst. Ze willen nog wel naar hem toe,ondanks dat ze vinden dat hij vaak niet leuk naar hun toe handelt (hij gaat wel met ze naar film, bowlen etc), maar ze haten die andere vrouw uit de grond van hun hart, omdat ze zelf ervaren dat die vrouw er alles aan doet om hun vader steeds meer bij hun weg te trekken. De kinderen worden door het gedrag van hun vader en die vrouw behoorlijk beschadigd. Buiten dat die vrouw zit nog steeds elke dag ONLINE op een datingsite met haar oproep:"Nu de verantwoordelijkheid voor mijn kinderen bijna ten einde is, heb ik besloten deze op roep te plaatsen. Ben net 50 geworden en nu ben IK aan de beurt" Dat woordje IK met hoofdletters zegt al genoeg. Ze willen die vrouw niet zien, of kennis met haar maken, kan de oudste dit via de rechtbank bewerkstelligen?
:: marry::zaterdag 1 maart 2008 :: 16:30:13
hoi,hierbij wil ik je advies vragen. ik moet 13 mrt naar arnhem voor hoger beroep. niet met ex,maar met jeugdzorg en pleegouders,die mijn zoon niet willen teruggeven,terwijl rechter in utrecht zei,mag wel. na jaren zijn zoon en ik kapot. ik ben allen even ziek geweest,en daarom halen ze hem 4 jr weg,terwijl dat nooit nodig was en tegen onze zin. zie erg tegenop,en zou willen weten hoe ik erachter kom of ik de juiste rechter heb? ik weet geen naam ,niks. heb ook contact met halsema gehad,die zegt niks te kunnen doen als het rechtszaak is. heeft pleegezin meer recht dan moeder,ook als ze leugens vertellen en het doel alllang bereikt is,namelijk opvang tot met moeder beter gaat. moeder is al 3 jr beter. groeten,marry
hoi,hierbij wil ik je advies vragen. ik moet 13 mrt naar arnhem voor hoger beroep. niet met ex,maar met jeugdzorg en pleegouders,die mijn zoon niet willen teruggeven,terwijl rechter in utrecht zei,mag wel. na jaren zijn zoon en ik kapot. ik ben allen even ziek geweest,en daarom halen ze hem 4 jr weg,terwijl dat nooit nodig was en tegen onze zin. zie erg tegenop,en zou willen weten hoe ik erachter kom of ik de juiste rechter heb? ik weet geen naam ,niks. heb ook contact met halsema gehad,die zegt niks te kunnen doen als het rechtszaak is. heeft pleegezin meer recht dan moeder,ook als ze leugens vertellen en het doel alllang bereikt is,namelijk opvang tot met moeder beter gaat. moeder is al 3 jr beter. groeten,marry
:: Anaid.::maandag 23 juni 2008 :: 16:00:47
Hallo Boukje, Wat goed om te lezen dat er geen omgang behoeft. Wat ik mij afvraag is of je nog wel de informatieplicht opgelegd hebt gekregen? Anaid.
Hallo Boukje, Wat goed om te lezen dat er geen omgang behoeft. Wat ik mij afvraag is of je nog wel de informatieplicht opgelegd hebt gekregen? Anaid.
:: Boukje::vrijdag 4 juli 2008 :: 08:40:15
Hoi Anaid, Ja ik had wel een informatieplicht, eens in de 4 maanden, maar mijn ex zei dan nog van ik hoor niets bla bla, zijn frustratie niet de mijne hoor! Nu is mijn zoon bijna 13 jaar oud (wat vliegt de tijd)en wettelijk mag zoon dan zelf meebeslissen of vader nog dingen te horen krijgt over hem, bijvoorbeeld op de school waar hij op zit. Zoon wil dit beslist niet! En aangezien ik éénhoofdig gezag heb kan ik school etc verbieden informatie te vertstreken over mijn zoon. Dit is dus ook vanaf zijn 12de gebeurd. Ook heeft mijn zoon nu mijn achternaam, was ook een heel gedoe! Af en toe heeft vader nog een stuiptreking onze richting uit (zoals ik het maar noem)spand hij iemand anders voor het karretje om mij te benaderen (omdat hij van de rechtbank geen contact mag opnemen met mij of zoon gaat het via anderen) met opmerkingen dat ik oneerlijk zou zijn omdat hij wel alimentatie moet betalen maar zijn zoon niet mag zien. Ik reageer dan met: "Hij is geen kermisatractie waar je voor betaald om hem te mogen zien, respect voor zijn zoon zijn gevoelens heeft hij blijkbaar totaal niet, moet hij vooral blijven doen zo dan wil als zoon volwassen is ook geen contact meer met hem opnemen, aan hem de keuze hoor" En dan dimmen ze direct. Maar gelukkig hebben we het goed en is het over het algemeen heerlijk rustig op eens in het jaar dan een stuiptrekking. Voor de mensen die ook over naamsverandering na lopen te denken [liever gezegd als de kind(eren) dit echt heel graag willen omdat ze problemen hebben met achternaam van vader te dragen] hier de link van de wetgeving erover. Tis beslist niet simpel om even een naamsverandering te willen ook al heb je éénhoofdig gezag, dan is nog toestemming nodig van vader! http://www.naamswijziging.nl?gclid=CN_RjdyCjpQCFQ1gQgodeg71WA Groet Boukje.
Hoi Anaid, Ja ik had wel een informatieplicht, eens in de 4 maanden, maar mijn ex zei dan nog van ik hoor niets bla bla, zijn frustratie niet de mijne hoor! Nu is mijn zoon bijna 13 jaar oud (wat vliegt de tijd)en wettelijk mag zoon dan zelf meebeslissen of vader nog dingen te horen krijgt over hem, bijvoorbeeld op de school waar hij op zit. Zoon wil dit beslist niet! En aangezien ik éénhoofdig gezag heb kan ik school etc verbieden informatie te vertstreken over mijn zoon. Dit is dus ook vanaf zijn 12de gebeurd. Ook heeft mijn zoon nu mijn achternaam, was ook een heel gedoe! Af en toe heeft vader nog een stuiptreking onze richting uit (zoals ik het maar noem)spand hij iemand anders voor het karretje om mij te benaderen (omdat hij van de rechtbank geen contact mag opnemen met mij of zoon gaat het via anderen) met opmerkingen dat ik oneerlijk zou zijn omdat hij wel alimentatie moet betalen maar zijn zoon niet mag zien. Ik reageer dan met: "Hij is geen kermisatractie waar je voor betaald om hem te mogen zien, respect voor zijn zoon zijn gevoelens heeft hij blijkbaar totaal niet, moet hij vooral blijven doen zo dan wil als zoon volwassen is ook geen contact meer met hem opnemen, aan hem de keuze hoor" En dan dimmen ze direct. Maar gelukkig hebben we het goed en is het over het algemeen heerlijk rustig op eens in het jaar dan een stuiptrekking. Voor de mensen die ook over naamsverandering na lopen te denken [liever gezegd als de kind(eren) dit echt heel graag willen omdat ze problemen hebben met achternaam van vader te dragen] hier de link van de wetgeving erover. Tis beslist niet simpel om even een naamsverandering te willen ook al heb je éénhoofdig gezag, dan is nog toestemming nodig van vader! http://www.naamswijziging.nl?gclid=CN_RjdyCjpQCFQ1gQgodeg71WA Groet Boukje.
:: bange mama::maandag 7 juli 2008 :: 21:15:40
Beste Boukje, Ik heb misschien een zeer brutale vraag, maar ik zit hier ook met een ex die werkelijk waar alles aan zijn laars lapt en tot nu toe iedere hulpverlener heeft bedreigd. Helaas doet niemand hier aangifte van en sta ik er dus eigenlijk alleen voor. Ik las in jouw verhaal dat je iemand kende die het internationaal recht kent en ik vroeg me af of het voor mij ook mogelijk zou zijn om contact met die persoon op te nemen en hem mijn zaak is voor te leggen? Op het moment vrees ik voor zowel mijn eigen leven als dat van mijn kind, mijn ex is vreselijk aan het doordraaien en de RvK ziet het wel, maar de rechter niet. Ik heb dringend 'echte' hulp nodig, Groetjes van een zeer bange mama
Beste Boukje, Ik heb misschien een zeer brutale vraag, maar ik zit hier ook met een ex die werkelijk waar alles aan zijn laars lapt en tot nu toe iedere hulpverlener heeft bedreigd. Helaas doet niemand hier aangifte van en sta ik er dus eigenlijk alleen voor. Ik las in jouw verhaal dat je iemand kende die het internationaal recht kent en ik vroeg me af of het voor mij ook mogelijk zou zijn om contact met die persoon op te nemen en hem mijn zaak is voor te leggen? Op het moment vrees ik voor zowel mijn eigen leven als dat van mijn kind, mijn ex is vreselijk aan het doordraaien en de RvK ziet het wel, maar de rechter niet. Ik heb dringend 'echte' hulp nodig, Groetjes van een zeer bange mama
:: Boukje::maandag 7 juli 2008 :: 23:54:04
Hoi Bange mama, Ik kan je helaas niet doorcerwijzen naar diegene toe, hij is verhuisd en heb geen contact meer met deze persoon, sorry. Maar wat je zelf kan doen is de internationale rechten van het kind induiken en kijken wat voor jullie situatie van toepassing kan zijn en dit bij je advocaat voorleggen. Mijn zoon is een autist, wat onder geestelijk gehandycapten valt dus daar gelden weer andere dingen/wetten voor dan "normale" kinderen. De internationale rechten staan beschreven op internet dus voor iedereen na te lezen. Suc6 met alles, Boukje.
Hoi Bange mama, Ik kan je helaas niet doorcerwijzen naar diegene toe, hij is verhuisd en heb geen contact meer met deze persoon, sorry. Maar wat je zelf kan doen is de internationale rechten van het kind induiken en kijken wat voor jullie situatie van toepassing kan zijn en dit bij je advocaat voorleggen. Mijn zoon is een autist, wat onder geestelijk gehandycapten valt dus daar gelden weer andere dingen/wetten voor dan "normale" kinderen. De internationale rechten staan beschreven op internet dus voor iedereen na te lezen. Suc6 met alles, Boukje.
:: Barbara :: donderdag 26 juli 2007 :: 13:24:18permalink
Mijn man heeft vanaf de geboorte van onze kinderen laten zien dat hij niet in staat is om voor hen te zorgen of hen op te voeden. Talloze malen heb ik mijn kinderen op moeten vangen nadat ze door hun vader waren vernederd, geschopt, geslagen, opgesloten etc. Ik heb hulp ingeroepen bij een GGZ-instelling toen onze zoon van 6 depressieve klachten ontwikkelde, en aangaf het liefst doodgemaakt te worden, "omdat hij toch nooit iets goed kon doen". De hulpverleningsinstelling constateerde agressieregulatieproblematiek bij mijn man en adviseerde ouderbegeleiding. Dit hielp niets, omdat mijn man ervan overtuigd was dat alle problemen werden veroorzaakt door mij en door de kinderen. Nadat het geweld tegen mij en hen de spuigaten uitliep ben ik samen met de kinderen ondergedoken en heb in overleg met het AMK een procedure voor Voorlopige Voorzieningen opgestart, om de kinderen officiëel toegewezen te krijgen. Mijn ex verdedigde zich door te verklaren dat híj altijd voor de kinderen had gezorgd, en dat ik daar te depressief en leugenachtig voor was. Hij maakte zich ernstig zorgen over de kinderen, nu ze bij mij waren, en wilde dat ze alle 3 zo snel mogelijk weer zouden terugkeren naar hun "vertrouwde omgeving". De kinderen werden niet gehoord, de toewijzing aan mij werd uitgesproken, en een onderzoek door de Raad opgestart, maar tegelijkertijd werd meteen een omgangsregeling afgedwongen. Mijn 3 kinderen moesten de helft van de zomervakantie verblijven bij de man die voorheen nog niet met ze kon eten zonder dat er klappen vielen! Gelukkig heeft hij een moeder en een nieuwe vriendin die ervoor zorgen dat er geen ongelukken gebeuren als ze daar zijn. Ondanks alle documentatie van de GGZ-instelling en de verhalen van de kinderen over datgene wat hen al die jaren was overkomen besloot de Raad voor de Kinderbescherming dat er ("op dit moment") geen aanwijzingen waren dat één van beide ouders niet goed voor de kinderen zou kunnen zorgen. De kinderen zijn onder toezicht gesteld omdat wij als ouders niet goed kunnen communiceren over de zorg voor de kinderen, en elkaar als ouders diskwalificeren. Ik ben duizenden Euro's kwijt aan rechtszaken om de kinderen bij mij te kunnen laten blijven wonen, terwijl mijn enige doel was hen een veilige plek te bieden. Op het terrein van voortgezet en/of gelijkwaardig ouderschap na echtscheiding vanwege kindermishandeling heeft Nederland duidelijk een draadje gemist!
Mijn man heeft vanaf de geboorte van onze kinderen laten zien dat hij niet in staat is om voor hen te zorgen of hen op te voeden. Talloze malen heb ik mijn kinderen op moeten vangen nadat ze door hun vader waren vernederd, geschopt, geslagen, opgesloten etc. Ik heb hulp ingeroepen bij een GGZ-instelling toen onze zoon van 6 depressieve klachten ontwikkelde, en aangaf het liefst doodgemaakt te worden, "omdat hij toch nooit iets goed kon doen". De hulpverleningsinstelling constateerde agressieregulatieproblematiek bij mijn man en adviseerde ouderbegeleiding. Dit hielp niets, omdat mijn man ervan overtuigd was dat alle problemen werden veroorzaakt door mij en door de kinderen. Nadat het geweld tegen mij en hen de spuigaten uitliep ben ik samen met de kinderen ondergedoken en heb in overleg met het AMK een procedure voor Voorlopige Voorzieningen opgestart, om de kinderen officiëel toegewezen te krijgen. Mijn ex verdedigde zich door te verklaren dat híj altijd voor de kinderen had gezorgd, en dat ik daar te depressief en leugenachtig voor was. Hij maakte zich ernstig zorgen over de kinderen, nu ze bij mij waren, en wilde dat ze alle 3 zo snel mogelijk weer zouden terugkeren naar hun "vertrouwde omgeving". De kinderen werden niet gehoord, de toewijzing aan mij werd uitgesproken, en een onderzoek door de Raad opgestart, maar tegelijkertijd werd meteen een omgangsregeling afgedwongen. Mijn 3 kinderen moesten de helft van de zomervakantie verblijven bij de man die voorheen nog niet met ze kon eten zonder dat er klappen vielen! Gelukkig heeft hij een moeder en een nieuwe vriendin die ervoor zorgen dat er geen ongelukken gebeuren als ze daar zijn. Ondanks alle documentatie van de GGZ-instelling en de verhalen van de kinderen over datgene wat hen al die jaren was overkomen besloot de Raad voor de Kinderbescherming dat er ("op dit moment") geen aanwijzingen waren dat één van beide ouders niet goed voor de kinderen zou kunnen zorgen. De kinderen zijn onder toezicht gesteld omdat wij als ouders niet goed kunnen communiceren over de zorg voor de kinderen, en elkaar als ouders diskwalificeren. Ik ben duizenden Euro's kwijt aan rechtszaken om de kinderen bij mij te kunnen laten blijven wonen, terwijl mijn enige doel was hen een veilige plek te bieden. Op het terrein van voortgezet en/of gelijkwaardig ouderschap na echtscheiding vanwege kindermishandeling heeft Nederland duidelijk een draadje gemist!
:: dwaze moeder :: woensdag 25 juli 2007 :: 13:34:46permalink
Bureau Jeugdzorg heeft op 11 april met veel geweld (3 man politie en 6 man/vrouw jeugdzorg) mijn 3 kinderen ontvoerd. De aanleiding was een "anonieme melding" bij het AMK door mijn ex-partner, veroordeeld en van het ouderlijk gezag ontnomen vanwege incest met een dochter uit een vorige relatie. De man is gewelddadig, wraakzuchtig en bovendien pedofiel. Dit laatste ben ik helaas te laat achter gekomen. De beschikking van de uithuisplaatsing werd op dinsdagmiddag 9 april, even na 4 uur s' middags getekend en per fax opgestuurd zodat de volgende dag de kinderen al meegevoerd konden worden. Let wel, deze beschikking werd gemaakt zonder dat er een zitting had plaatsgevonden en alle partijen waren gehoord! Gezien de gang van zaken ligt het niet voor de hand dat ook maar een van de rechters serieus en met aandacht het pak papier, wat even snel op het bureau werd gelegd, doorgelezen en onderzocht heeft. Sinds die tijd rennen we rechtszaal in en rechtzaal uit vanwege de vele beschikkingen die BJZ (Bureau Jeugdzorg) elke keer weer uit de hoge hoed tovert. In de nog geen 4 maanden dat de kinderen onder toezicht hebben gestaan zijn er al 5 kinderrechters de revu gepasseerd, waarvan er twee naar de wrakingskamer zijn gestuurd. Inmiddels heb ik van BJZ vernomen dat mijn zoontje (8 jaar) in een psychiatrische inrichting is opgenomen wegens een waarschijnlijk beginnende depressiviteit en niet meer zonder (kalmerende) medicijnen kan. Van de twee andere kinderen heb ik nog geen berichten ontvangen. Ik heb ze nog steeds niet gezien, ik weet niet waar ze verblijven en er is nog steeds geen bezoekregeling van de grond gekomen. Wat ik wil vertellen is dat iedereen zijn kind(eren) kwijt kan raken; een haatdragende ex is meer dan voldoende.
Bureau Jeugdzorg heeft op 11 april met veel geweld (3 man politie en 6 man/vrouw jeugdzorg) mijn 3 kinderen ontvoerd. De aanleiding was een "anonieme melding" bij het AMK door mijn ex-partner, veroordeeld en van het ouderlijk gezag ontnomen vanwege incest met een dochter uit een vorige relatie. De man is gewelddadig, wraakzuchtig en bovendien pedofiel. Dit laatste ben ik helaas te laat achter gekomen. De beschikking van de uithuisplaatsing werd op dinsdagmiddag 9 april, even na 4 uur s' middags getekend en per fax opgestuurd zodat de volgende dag de kinderen al meegevoerd konden worden. Let wel, deze beschikking werd gemaakt zonder dat er een zitting had plaatsgevonden en alle partijen waren gehoord! Gezien de gang van zaken ligt het niet voor de hand dat ook maar een van de rechters serieus en met aandacht het pak papier, wat even snel op het bureau werd gelegd, doorgelezen en onderzocht heeft. Sinds die tijd rennen we rechtszaal in en rechtzaal uit vanwege de vele beschikkingen die BJZ (Bureau Jeugdzorg) elke keer weer uit de hoge hoed tovert. In de nog geen 4 maanden dat de kinderen onder toezicht hebben gestaan zijn er al 5 kinderrechters de revu gepasseerd, waarvan er twee naar de wrakingskamer zijn gestuurd. Inmiddels heb ik van BJZ vernomen dat mijn zoontje (8 jaar) in een psychiatrische inrichting is opgenomen wegens een waarschijnlijk beginnende depressiviteit en niet meer zonder (kalmerende) medicijnen kan. Van de twee andere kinderen heb ik nog geen berichten ontvangen. Ik heb ze nog steeds niet gezien, ik weet niet waar ze verblijven en er is nog steeds geen bezoekregeling van de grond gekomen. Wat ik wil vertellen is dat iedereen zijn kind(eren) kwijt kan raken; een haatdragende ex is meer dan voldoende.
:: sw::woensdag 19 september 2007 :: 20:48:42
ik voel helemaal met je mee.die exmannen zijn oh zo zielig maar er wordt niet in het belang van de kinderen gedacht en dat doet pijn je kinderen zo zien lijden.sterkte
ik voel helemaal met je mee.die exmannen zijn oh zo zielig maar er wordt niet in het belang van de kinderen gedacht en dat doet pijn je kinderen zo zien lijden.sterkte
:: Moeder in nood :: zaterdag 21 juli 2007 :: 19:29:34permalink
Net als vele moeders moet ik ook elke keer weer doodsbang de rechtzaal in. Het is niet eerlijk en gewoon mishandeling dat ze de kinderen omgang willen laten hebben met een vader die hun mishandeld en bedreigd.Ik ben een moeder van twee dochters 6 en 10 jaar oud. Mijn oudste dochter van 10 jaar is door haar vader mishandeld en hij heeft haar vele malen met de dood bedreigd. We hebben diverse hulpverlening gehad, thuiszorg, gespecialiseerde thuiszorg, jeugdpsychiater, GGz jeugd, en family first en ze gebruikt nu nog anti depressiva. Ze heeft zelfs vorig jaar met verlammingsverschijnselen in het ziekenhuis gelegen omdat ze weer naar een omgangsregeling met haar vader moest toewerken. Alle hulpverleners hebben de conclusie getrokken geen omgang met haar vader. De kinderbescherming gaf mij te weten in de rechtzaak van juni dat de kinderen gewoon naar hun vader toe kunnen gaan om hun angsten te kunnen normaliseren. Dit is toch niet te geloven ik dacht dat de kinderbescherming ervoor de kinderen waren en niet voor de vader?? Ik sta dus doodsangsten uit net als mijn dochters die weer nachtmerries hebben, broekpoepen, en veel buikpijn en angstaanvallen hebben. Hebben de kinderen dan geen rechten?? De helft van hun kindertijd is al getraumatiseerd en moeten ze nu nog zo door het leven? Wie heeft hetzelfde meegemaakt en kan mij advies geven wat te doen. Er zijn zoveel vrouwen die in deze situatie zitten. Kunnen we niet iets met zijn allen doen. Alle vrouwen in Nederland die in dezelfde situatie zitten: Schrijf hier je ervaringen neer zodat we met zijn allen kunnen vechten tegen het onrecht dat ons en de kinderen wordt aangedaan. Vraag mensen die je kent de petitie te ondertekenen! Ik leef ook dagelijks in angst dat de kinderen naar hun vader moeten en alle ellende en nachtmerries weer moeten doorstaan. We kunnen deze angsten alleen tegen gaan door samen ervoor te vechten.
Net als vele moeders moet ik ook elke keer weer doodsbang de rechtzaal in. Het is niet eerlijk en gewoon mishandeling dat ze de kinderen omgang willen laten hebben met een vader die hun mishandeld en bedreigd.Ik ben een moeder van twee dochters 6 en 10 jaar oud. Mijn oudste dochter van 10 jaar is door haar vader mishandeld en hij heeft haar vele malen met de dood bedreigd. We hebben diverse hulpverlening gehad, thuiszorg, gespecialiseerde thuiszorg, jeugdpsychiater, GGz jeugd, en family first en ze gebruikt nu nog anti depressiva. Ze heeft zelfs vorig jaar met verlammingsverschijnselen in het ziekenhuis gelegen omdat ze weer naar een omgangsregeling met haar vader moest toewerken. Alle hulpverleners hebben de conclusie getrokken geen omgang met haar vader. De kinderbescherming gaf mij te weten in de rechtzaak van juni dat de kinderen gewoon naar hun vader toe kunnen gaan om hun angsten te kunnen normaliseren. Dit is toch niet te geloven ik dacht dat de kinderbescherming ervoor de kinderen waren en niet voor de vader?? Ik sta dus doodsangsten uit net als mijn dochters die weer nachtmerries hebben, broekpoepen, en veel buikpijn en angstaanvallen hebben. Hebben de kinderen dan geen rechten?? De helft van hun kindertijd is al getraumatiseerd en moeten ze nu nog zo door het leven? Wie heeft hetzelfde meegemaakt en kan mij advies geven wat te doen. Er zijn zoveel vrouwen die in deze situatie zitten. Kunnen we niet iets met zijn allen doen. Alle vrouwen in Nederland die in dezelfde situatie zitten: Schrijf hier je ervaringen neer zodat we met zijn allen kunnen vechten tegen het onrecht dat ons en de kinderen wordt aangedaan. Vraag mensen die je kent de petitie te ondertekenen! Ik leef ook dagelijks in angst dat de kinderen naar hun vader moeten en alle ellende en nachtmerries weer moeten doorstaan. We kunnen deze angsten alleen tegen gaan door samen ervoor te vechten.
:: bezorge moeder::dinsdag 7 april 2009 :: 10:43:39
Beste moeder, Nee, ik kan je niet helpen maar zit een soort gelijke situatie. Als man kom je in deze tijd in een paradijs. Want je kunt kinderen maken en dan er niet naar om kijken je vrouw helemaal verwaarlozen en dan als je weg gaat komt er ineens een bezorgde vader om de hoek kijken. Die alleen wraak wil en niets anders. Hij doet nl grens overschrijdende handellingen bij me dochter. Ne dochter wil niet meer naar papa. En in de rechtzaal moet je maar alles eerlijk vertellen. En dan me kind als ze bij papa is overhoort wordt en geestelijk mishandellen. Waar is onze rechten van moeders en de rechten van onze kinderen. Help me ook en ik doe mee als er ietrs gedaan moet worden. Want dit kan zo niet. Want weet je onze dochter worden waarschijnlijk ook moeders en dan is het recht alleen maar naar de mannen. en dat is niet eerlijk. Wij als vrouwen moeten werken kinderen opvoeden met onze benen ...... en dan als het huwlijk niet je veilig have is en gaat dan ben je min voor deze tijd. Ga weg met die onzin. Kom damens we gaan een staking houden. Wij vrouwen hebben toch wel meer recht dan de aanrecht...........
Beste moeder, Nee, ik kan je niet helpen maar zit een soort gelijke situatie. Als man kom je in deze tijd in een paradijs. Want je kunt kinderen maken en dan er niet naar om kijken je vrouw helemaal verwaarlozen en dan als je weg gaat komt er ineens een bezorgde vader om de hoek kijken. Die alleen wraak wil en niets anders. Hij doet nl grens overschrijdende handellingen bij me dochter. Ne dochter wil niet meer naar papa. En in de rechtzaal moet je maar alles eerlijk vertellen. En dan me kind als ze bij papa is overhoort wordt en geestelijk mishandellen. Waar is onze rechten van moeders en de rechten van onze kinderen. Help me ook en ik doe mee als er ietrs gedaan moet worden. Want dit kan zo niet. Want weet je onze dochter worden waarschijnlijk ook moeders en dan is het recht alleen maar naar de mannen. en dat is niet eerlijk. Wij als vrouwen moeten werken kinderen opvoeden met onze benen ...... en dan als het huwlijk niet je veilig have is en gaat dan ben je min voor deze tijd. Ga weg met die onzin. Kom damens we gaan een staking houden. Wij vrouwen hebben toch wel meer recht dan de aanrecht...........
:: lucie::donderdag 27 mei 2010 :: 08:16:36
Ik heb gisteren een rechtszaak gehad.De rechter haalde argumenten die ik had over het niet naar vader gaan van tafel. Mijn zoontje is 7 jaar. Sexueel misbruikt en door vader geslagen waardoor hij kneuzingen opliep. Zelfs een dokter en psychologenverslag zijn niet voldoende om deze omgang tegen te houden. Er zal een nieuwe dwangsom worden opgelegd, die zo hoog zijn dat ik het niet kan betalen ,bovendien heft de vader om lijfsdwang verzocht. Uitspraak over 2 weken, maar de rechter zei al dat de omgang gewoon door moest gaan. kind en moeder moeten zich aanpassen aan de vader... Vader mag echter niet meer masturberen in bijzijn van zijn zoontje. WALGELIJK! Maar ik weet me nu geen raad meer, ik wil mijn zoon niet meer laten gaan maar welke mogelijkheden heb ik nog? Iemand.....help ons a.u.b. Luus
Ik heb gisteren een rechtszaak gehad.De rechter haalde argumenten die ik had over het niet naar vader gaan van tafel. Mijn zoontje is 7 jaar. Sexueel misbruikt en door vader geslagen waardoor hij kneuzingen opliep. Zelfs een dokter en psychologenverslag zijn niet voldoende om deze omgang tegen te houden. Er zal een nieuwe dwangsom worden opgelegd, die zo hoog zijn dat ik het niet kan betalen ,bovendien heft de vader om lijfsdwang verzocht. Uitspraak over 2 weken, maar de rechter zei al dat de omgang gewoon door moest gaan. kind en moeder moeten zich aanpassen aan de vader... Vader mag echter niet meer masturberen in bijzijn van zijn zoontje. WALGELIJK! Maar ik weet me nu geen raad meer, ik wil mijn zoon niet meer laten gaan maar welke mogelijkheden heb ik nog? Iemand.....help ons a.u.b. Luus
:: oma van een kleinzoon::vrijdag 13 juli 2012 :: 20:16:39
Lieve moeders en oma's, Ik heb al die verhalen zitten te lezen maar ik vind het verschrikkelijk wat er allemaal maar met onze kinderen gebeurt. Mijn dochter zit ook in die problemen, nl. dat ze ondanks wat er allemaal gebeurd is haar kleine jong moet afgeven aan die klootzak. Sorry dat ik hem zo noem maar ik heb voor dat soort mannen geen andere naam. Het rechtsysteem in Nederland is toch ook meer dan waardeloos. Hier moeten jullie als mama's en wij als oma's toch wat mee gaan doen dus de koppen bij elkaar en er tegen in allemaal! Mama's, oma's, actie! Ik doe mee en mijn dochter ook!
Lieve moeders en oma's, Ik heb al die verhalen zitten te lezen maar ik vind het verschrikkelijk wat er allemaal maar met onze kinderen gebeurt. Mijn dochter zit ook in die problemen, nl. dat ze ondanks wat er allemaal gebeurd is haar kleine jong moet afgeven aan die klootzak. Sorry dat ik hem zo noem maar ik heb voor dat soort mannen geen andere naam. Het rechtsysteem in Nederland is toch ook meer dan waardeloos. Hier moeten jullie als mama's en wij als oma's toch wat mee gaan doen dus de koppen bij elkaar en er tegen in allemaal! Mama's, oma's, actie! Ik doe mee en mijn dochter ook!